เสร็จน้องชายก่อนแน่

พูคคุยก่อนอ่าน : มาแล้ว ๆ กับตอนแรกของมินิซีรีย์ที่ผมอยากนำเสนอนะครับ

สำหรับหลายคนที่ไม่เคยอ่านงานเขียนของผม ผมอยากจะทำความเข้าใจก่อนนะครับว่า สไตล์การเขียนของผมคือเน้นรายละเอียด เน้นปูพื้นเบื้องหลังตัวละคร ไม่ว่าจะเป็นบุคลิก นิสัย การพูด ซึ่งมันต้องใช้เวลาสักหน่อย ดังนั้นถ้าใครที่ไม่ชอบอะไรเวิ้นเว้อ ไม่ชอบรายละเอียดเยอะ ๆ อาจจะรู้สึกเบื่อ ๆ หน่อย

แต่มันเป็นสไตล์ของผมครับ คือผมอยากให้ตัวละครของผมทุกตัวในเรื่อง มันดูมีชีวิตชีวา มีเลือดเนื้อ มีหัวใจเหมือนพวกเราในฐานะมนุษย์ ที่เต็มไปด้วยกิเลศ ตัณหา และราคะ

ดังนั้น ในตอนนี้เลยจะยาวมาก ๆ ซึ่งเชื่อว่าอาจจะมีคนถอดใจบ้างละ 5555+ แต่ถ้าใครที่ติดตามผลงานของผมมานาน ก็น่าจะรู้นะครับว่า เวลาผมจัดหนักฉากเลิฟซีน ผมจัดได้หนักขนาดไหน

และสุดท้าย ในตอนที่แล้ว พอดีผมเห็นรีดเดอร์ท่านหนึ่งคอมเมนต์ได้น่าสนใจ เกี่ยวกับความสมเหตุสมผล ผมเลยต้องปรับแก้อะไรนิดหน่อย (ไม่เยอะหรอกครับ) เพื่อให้นิยายเรื่องนี้มันดูสมเหตุสมผลที่สุดเท่าที่จะทำได้

สำหรับฉาก Love Scene ในเรื่องนี้ ผมจะย้ำอีกครั้งว่ามันไม่ได้ดุเดือดเหมือนเรื่องเก่า ๆ ที่ผมเคยเขียนมา และมันก็เป็นงานท้าทายของผม ที่ทำให้ผมต้องไปค้นคว้าข้อมูลมาอ้างอิง (ส่วนใหญ่ก็เรื่องเสียวแนว ๆ นี้ และโดจินญี่ปุ่น 55555+) เพื่อให้ผมสามารถสร้างฉากเลิฟซีนระหว่างเด็กชายกับหญิงสาวได้สมเหตุสมผลที่สุดครับ

สุดท้ายแล้ว ถ้าใครอยากรู้ว่ากระเจี้ยวเด็ก ป.6 จะทำให้นักศึกษาปี 3 เสียวได้ไหม ก็ลองติดตามกันดูครับ ฮ่า....




####################

ความเดิมจากตอนที่แล้ว




และแล้วก็มาถึงวันหยุดยาวของมหาวิทยาลัย วลันธรในชุดเสื้อยืดกางเกงขาสามส่วนสบาย ๆ ยืนรอพี่โจ้ขับรถมารับที่หน้าหอพักของเธอ ในตอนแรกสาวมี่ชักชวนเพื่อน ๆ ไปเที่ยวด้วยกัน แต่ปรากฏว่าไม่มีใครไปด้วย เพราะต้องกลับบ้านที่ต่างจังหวัด แล้วทีนี้พอเหลือเธอเพียงคนเดียว จะปฏิเสธไปก็ไม่เสียหาย แต่วลันธรเองก็นึกอยากไปเที่ยวต่างจังหวัดเหมือนกัน อีกทั้งเธอยังอยากหาโอกาสได้อยู่ใกล้ชิดกับพี่โจ้มากขึ้นตามประสาคนเป็นแฟนกัน

ส่วนมีมี่ บ้านของเธออยู่สมุทรปราการ เธออ้างกับพ่อแม่ว่าจะอยู่กรุงเทพอ่านหนังสือทบทวนบทเรียน ซึ่งพ่อแม่ของเธอก็ไม่ได้ว่าอะไร เนื่องจากมีมี่เป็นเด็กที่มีผลการเรียนที่ดี โดยที่ทางบ้านไม่ได้รู้เลยว่าวลันธรกำลังแอบไปเที่ยวต่างจังหวัดกับแฟนหนุ่ม



"พี่ใกล้จะถึงแล้วนะครับมี่" หนุ่มโจ้ที่กำลังขับรถเข้าไปในซอยเพื่อรับแฟนสาวไปเที่ยวที่กาญจนบุรีโทรหา "มารอพี่ที่หน้าหอเลยครับ"

"ค่ะพี่" วลันธรตอบ ระหว่างที่กำลังเดินออกมาจากลิฟต์ ไม่นานนัก รถยนต์ Honda Civic ของจักรกฤษณ์ ก็แล่นมาจอดเทียบท่าหน้าหอพักของวลันธร

มีมี่เปิดประตูก้าวขึ้นรถ พร้อมกับยกกระเป๋าไปไว้ข้างหลัง โดยมีเจ้าแจ็ค น้องชายตัวแสบของพี่โจ้ช่วยถือเก็บไว้ตรงเบาะหลัง

"รอพี่นานยัง?" จักรกฤษณ์เอ่ยปากถามแฟนสาวขณะกำลังเลี้ยวรถออกจากซอยทางเข้าหอพักของแฟนสาว

"ไม่นานหรอกค่ะ" วลันธรยิ้ม "เดี๋ยวเรายิงตรงไปที่เมืองกาญจน์เลยใช่ไหมคะพี่?"

"ใช่จ๊ะ" จักรกฤษณ์ตอบ

"จะได้เที่ยวน้ำตกแล้ว เย้!!!!" หนุ่มน้อยจักรภัทรโห่ร้องด้วยความดีใจ ทำเอาจักรกฤษณ์ผู้พี่และวลันธรถึงกับอมยิ้มในความแก่นแก้วของเด็กน้อย "อยากเล่นน้ำตกจังเลย!!! พี่มี่!!! พี่จะเล่นน้ำตกกับผมไหมครับ!!!"

"น้อย ๆ หน่อยไอ้น้องชาย!!!" พี่โจ้ทำเสียงดุใส่น้องรัก พลางหันไปยิ้มเขิน ๆ ให้แฟนสาวที่นั่งอยู่ตรงเบาะหน้า เหมือนรู้ว่าน้องชายตัวแสบกำลังคิดเรื่องทะลึ่ง ๆ อยู่ในหัว

"ก็มาเล่นด้วยกันทั้งสามคนซิ!!" วลันธรยิ้ม เธอเองก็รู้ดีว่าเด็กชายจักรภัทรที่นั่งตรงเบาะหลังน่ะ มีนัยยะแอบแฝง คงคิดว่าเธอจะใส่ชุดว่ายน้ำโชว์สัดส่วนละซิท่า เสียใจด้วย รู้ทันหรอก "เฮ้อ!!! เสียดายจริง ๆ ชวนเพื่อน ๆ มาก็ไม่มาด้วยสักคน"

"ก็ดีซิครับพี่มี่!!!" ไอ้เด็กแจ็คยังไม่ยอมเงียบ "พวกเราอยากไปเที่ยวกับพี่มี่กันสามคน ไม่อยากไปกับคนอื่น..."

"แจ็คเว้ย!!! จะพูดมากเกินไปละ!!" พี่โจ้เริ่มทำเสียงดุใส่น้องชาย

"อ่าวพี่โจ้? ผมก็นึกว่าพี่โจ้จะชอบ..." เด็กแจ็คยังไม่ยอมจบ

"เงียบ ๆ บ้างก็ดี!!!" จักรกฤษณ์ขู่แบบทีเล่นทีจริง "อยากโดนตบเกรียนแตกใช่ป่ะ!!??"

"พี่มี่!!! พี่โจ้จะตบผม!!!" แล้วไอ้เด็กแจ็คก็หันมาหาวลันธร "พี่มี่ต้องช่วยผมนะครับ"

"เห้อ!!!! ก็นะ...." วลันธรยิ้มจนเห็นแผงฟันขาว "พี่โจ้ก็อย่าคิดมากเลย น้องแจ็คเค้าแค่แซวเล่นไปตามเรื่องน่ะ"

"เห็นมะ!!! พี่มี่ยังเข้าใจแจ็คมากกว่าพี่โจ้อีก!!!" เด็กชายจักรภัทรแลบลิ้นใส่พี่ชายที่กำลังขับรถอยู่

"แหม มีสาวให้ท้ายละเอาใหญ่นะแจ็ค" จักรกฤษณ์ยิ้ม "เดี๊ยะ ๆ ๆ ๆ กลับบ้านเราเจอกันแน่"

"พี่มี่!!!! พี่โจ้จะตบผม!!" พอมีวลันธรให้ท้าย เด็กชายจักรภัทรก็เริ่มเอาใหญ่ "ให้ผมไปอยู่กับพี่มี่นะ พี่มี่ใจดี ส่วนพี่โจ้ใจร้าย!!!"

"แหม!!! หมั่นไส้!!! มีผู้หญิงให้ท้าย!!!!" พี่โจ้หัวเราะ แต่ก็ไม่ได้คิดถือสาหาความอะไร เช่นเดียวกับวลันธรที่ยิ้มแย้มอารมณ์ดี เพราะสองพี่น้องคู่นี้พออยู่ด้วยกันแล้วรู้สึกสนุกจริง ๆ

วลันธรเธอเป็นลูกคนเดียว ไม่มีพี่น้อง ในใจลึก ๆ เธอเองก็อยากมี่พี่ชายหรือน้องชายสักคนเหมือนกัน จะได้แก้เหงา แต่ทำไงได้ ในเมื่อเป็นลูกคนเดียวแล้ว ก็ต้องยอมรับต่อโชคชะตาที่เกิดขึ้น

หลังจากนั้น ทั้งสามคนก็พูดคุยกันด้วยเรื่องจิปาถะไปตามประสา หลังจากที่จักรกฤษณ์ขับรถออกจากกรุงเทพไปได้สักระยะ จักรภัทรคนน้องที่นั่งอยู่เบาะหลังก็เผลอหลับด้วยความเย็นจาแอร์

"หลับซะแล้ว..." พี่โจ้เหลือบมองน้องชายตัวแสบที่กำลังหลับอยู่ตรงเบาะหลัง "น่าถ่ายรูปประจานชะมัด!!!"

"พี่โจ้ก็ใจร้ายจัง!!! แกล้งน้อง!!!" วลันธรมองค้อนใส่แฟนหนุ่ม

"พี่ก็หยอกมันเล่นแบบนี้ประจำละครับมี่!!!" จักรกฤษณ์ยิ้มหวานให้แฟนสาว ขณะกำลังขับรถ "ไอ้แจ็คมันแสบตั้งแต่เด็ก ไม่รู้ว่าโตขึ้นจะแสบได้ขนาดไหน?"

"อิจฉาพี่โจ้อ่ะ..." วลันธรหยิบเอาขวดน้ำที่ยังไม่ได้แกะขึ้นมา "พี่โจ้หิวน้ำไหมคะ? เดี๋ยวมี่ป้อนให้"

"ครับ" พี่โจ้ หนุ่มนักดนตรีมาดเซอร์ยิ้มด้วยความดีใจ ขณะที่วลันธรกำลังยื่นขวดน้ำที่ใส่หลอดยื่นให้

"ค่อย ๆ กินนะคะพี่โจ้ เดี๋ยวสำลัก" มีมี่ยื่นขวดน้ำให้พี่โจ้ได้ดื่มแก้กระหายระหว่างขับรถ ส่วนเจ้าแจ็คที่เหมือนจะหลับไปแล้ว ก็ดันตื่นขึ้นมา พอเห็นภาพพี่มี่กำลังป้อนน้ำให้พี่โจ้ ก็นึกหมั่นไส้ เลยเอ่ยปากแซวทั้งคู่เล่น ๆ



"เฮ้อ!!! เหม็นความรักจัง!!!" เด็กชายภัทรเอ่ยปากขึ้นมา ทั้ง ๆ ที่หลับตา ทำเอาวลันธรต้องหันไปมองค้อนใส่หนุ่มน้อยจอมเกรียน

"เรื่องของผู้ใหญ่เว้ยย!!!" จักรกฤษณ์แกล้งคำรามใส่น้องชาย "อยากนอนก็นอนไป อย่ามาวุ่นวายกับผู้ใหญ่!!!"

"อยากกินน้ำมั่งอ่ะ!!!" แล้วเจ้าแจ็คตัวแสบก็ลืมตาตื่น "พี่มี่ แจ็คหิวน้ำ!!! ป้อนแจ็คด้วยซิ!!!"

"แหม่ ไม่ค่อยเลยนะ!!!" วลันธรหยิบเอาน้ำเปล่าอีกขวดขึ้นมาแล้วใส่หลอด ก่อนยื่นให้เด็กชายจักรภัทรตัวแสบที่นั่งอยู่เบาะหลังได้ดื่ม ถึงจะรู้ว่าน้องชายแกล้งหยอก แต่ทำเอาจักรกฤษณ์ผู้เป็นพี่ชายเริ่มรู้สึกหมั่นไส้น้องชายคนนี้บ้างละ

"อิ่มยังจ๊ะแจ็ค?" วลันธรเอ่ยปากถามพร้อมกับรอยยิ้ม

"อิ่มแล้วครับพี่มี่" เด็กชายแจ็คยิ้มพลางเหลือบหันไปหยักคิ้วใส่พี่โจ้ที่กำลังขับรถอยู่

"กินน้ำเยอะเดี๋ยวก็ปวดฉี่หรอก" จักรกฤษณ์ดักคอน้องชาย

"ไม่เห็นเป็นไร เดี๋ยวก็ให้พี่โจ้แวะปั้มข้างทางก็ได้" จักรภัทรผู้เป็นน้องตอบด้วยท่าทางยียวน "ถ้าไม่จอด แจ็คก็จะฉี่ราดในรถ แล้วรถก็จะเหม็น แล้วพี่โจ้ก็จะขับรถไปต่อไม่ได้"

"เห้ยย!!! คันไม้คันมืออยากตบเกรียนเด็กเว้ย!!!" พี่โจ้แกล้งคำรามใส่ ทำเอาเด็กชายแจ็คผู้เป็นน้องหันไปมองมีมี่ พี่สาวใจดีเพื่อขอความช่วยเหลือ

"พี่มี่!!!! พี่มี่ต้องช่วยผมนะ!!! พี่โจ้จะตบผม!!!" พอเห็นว่าวลันธรให้ท้าย เจ้าเด็กแจ็คก็เริ่มเอาใหญ่ ทำเอาวลันธรหัวเราะร่วนในความแสบของเด็กชายคนนี้

"จ๊ะ!!! พี่ช่วยแจ็คแน่นอน!!!" มาถึงขั้นนี้ วลันธรก็เริ่มบ้าจี้ตาม เพราะเหมือนอยากเห็นพี่โจ้แฟนหนุ่มแสดงท่าทางหึงหวงตนเองบ้าง "พี่โจ้!!! พี่จะแกล้งแจ็คไม่ได้นะคะ!!! ถ้าทำแบบนั้น มี่ไม่ยอมเด็ดขาด!!!"

"เห็นไหม? พี่มี่อยู่ฝั่งผม!!! ไม่รักพี่โจ้ละ รักพี่มี่ดีกว่า พี่มี่ใจดี" เด็กชายแจ็คแลบลิ้นใส่พี่ชายที่กำลังขับรถอยู่ "แบร่!!!"

"เออ...แล้วแต่เลย!!!" พี่โจ้ถอนหายใจ บางทีอาจจะเป็นเพราะลำคาญหรือต้องใช้สมาธิขับรถ หนุ่มมาดเซอร์เลยเลือกที่จะเงียบ ปล่อยให้วลันธรพูดคุยกับเจ้าแจ็คกันสองคน จนกระทั่งวลันธรเอ่ยปากถามแจ็คเรื่องแฟน

"แจ็ค พี่ถามแจ็คหน่อย แจ็คมีแฟนยัง?"

"ยังครับ ผมยังไม่มีแฟน" แจ็คตอบ "แต่ผมมีคนที่ผมชอบแล้ว"

"แหน่ะ!!! ร้ายนะเรา!!!" มีมี่ยิ้มหวานชูนิ้วชี้ควงกลางอากาศ "ใครเหรอจ๊ะ? เพื่อนที่โรงเรียนเหรอ?"

"เปล่าครับ" เด็กชายจักรภัทรตอบ "ผมชอบพี่มี่ครับ"

"อะแห่ม!!!" พอได้ยินแบบนี้ จักรกฤษณ์ที่ขับรถอยู่ก็แกล้งกระแอ้มขึ้นมา "น้อย ๆ หน่อยเว้ยแจ็ค!!! น้อย ๆ หน่อย!!!"

"แหม!!! พี่โจ้ก็!!" มีมี่หันไปยิ้มให้แฟนหนุ่มที่เหมือนกำลังหึง "หึงซะเสียอาการเลย!!! ฟังนะจ๊ะแจ็ค!! พี่เองก็รักแจ็คเหมือนกัน"

"จริงเหรอครับ!!!" นั่นไง เด็กแจ็คตัวแสบแอบหรี่ตามองพี่ชายที่กำลังขับรถอยู่ "พี่มี่รักแจ็คจริง ๆ ใช่ไหมครับ"

"แน่นอนจ๊ะ!!!" ดาวคณะนิเทศยิ้มจนเห็นแผงฟันขาว "พี่รักแจ็ค และพี่ก็รักพี่โจ้ด้วย"

"อ่าว?" พอได้ยินแบบนี้ เด็กชายจอมเกรียนก็ถึงกับหน้าบูด

"ฮ่ะ ๆ ๆ เห้อ!!! เด็กหนอเด็ก!!!" จักรกฤษณ์ที่ขับรถอยู่เริ่มยิ้มออก

"แจ็คจ๊ะ ยังไงพี่ก็รักแจ็คเหมือนน้องชายของพี่คนนึง สักวันหนึ่งเมื่อแจ็คโตขึ้น พี่มี่คนนี้จะแก่ตัวลง และไม่สวยเหมือนเดิม แต่แจ็คที่โตขึ้น แจ็คจะได้เจอผู้หญิงที่สวยกว่าพี่ ที่คู่ควรกับแจ็คแน่นอนจ๊ะ"

จักรกฤษณ์แอบชำเลืองมองแฟนสาวผ่านกระจกหน้าด้วยรอยยิ้ม มันช่างเป็นการปฎิเสธเด็กชายที่ฟังแล้วดูเป็นผู้ใหญ่ดีมาก

"ไม่เป็นไรครับพี่มี่!!!" หนุ่มแจ็คยิ้ม "ยังไงพี่มี่ก็เป็นแฟนพี่โจ้ แจ็คยังไงก็ได้ พี่มี่สัญญานะครับว่าพี่มี่จะต้องรักพี่โจ้ตลอดไป ไม่ทิ้งพี่โจ้ของผมนะครับ"

"เออ..." พอได้ยินแบบนี้ จักรกฤษณ์ที่กำลังขับรถอยู่ก็เริ่มยิ้มออก "พูดจาดี ๆ แบบนี้ก็เป็นเหมือนกันนะเราน่ะ"

"อ่าว? แล้วพี่โจ้คิดว่ายังไงคะ?" วลันธรแกล้งแซวแฟนหนุ่มเล่น "นี่พี่โจ้หึงมี่เหรอคะเนี่ย!! ว้ายย!!!! ตายละ!!!"

"อย่าแซวพี่โจ้ผมแรงครับพี่มี่!!" เด็กชายแจ็คยิ้ม "พี่ชายผมเขินจนหน้าเขียวละ!!!"

"เดี๋ยวก่อน ๆ" พี่โจ้ หนุ่มนักดนตรีส่ายหน้าพร้อมกับรอยยิ้ม "เดี๋ยวลงจากรถเดี๋ยวเราเจอกัน ไอ้น้องตัวแสบ!!! เดี๊ยะ!!!"

"พี่มี่!!!! พี่ต้องช่วยผมนะ!!!" แล้วก็วนลูปมาที่เดิม เด็กชายจักรภัทรร้องขอความช่วยเหลือจากวลันธร คราวนี้เด็กชายตัวแสบแอบเนียนจับแขนของพี่มี่

"จ๊ะ ๆ พี่ไม่ให้พี่โจ้ทำอะไรเราแน่!!!" วลันธรแตะมือของจักรภัทร เด็กชายตัวแสบที่แก่นแก้วเกินวัย "ได้ยินแล้วนะคะพี่โจ้!! ห้ามทำอะไรน้องแจ็คนะ!!!"

"เห้อ..." หนุ่มโจ้ถึงกับส่ายหน้า "ไม่คุยด้วยละ...."

หลังจากนั้น ความเงียบก็เข้ามาปกคลุมบรรยากาศภายในรถ ด้วยความเย็นของแอร์ เลยทำให้วลันธรเริ่มรู้สึกง่วง จึงเผลองีบหลับ ส่วนเจ้าแจ็คก็เขยิบตัวเข้ามาตรงกลางระหว่างเบาะหน้าและเบาะคนขับเพื่อชวนพี่โจ้คุยเล่นไปตามเรื่อง

"พี่โจ้!!! แวะปั้มข้างหน้าหน่อยดิ!!" เด็กชายจักรภัทรเอ่ยปาก "ผมปวดฉี่!!! หิวแล้วด้วย!!!"

"ได้ เดี๋ยวแวะปั้มข้างหน้า" จักรกฤษณ์ตอบ "หิวก็อดทนก่อน เดี๋ยวไปกินที่เมืองกาญจน์ทีเดียว"

"หิวเหรอ?" พอได้ยินสองพี่น้องคุยกัน วลันธรก็เลยตื่น "แจ็ค พี่มีขนมปัง กินรองท้องก่อนไหม?"

"ได้ครับพี่มี่!!!" เด็กชายแจ็คตอบ ก่อนยื่นมือรับซองขนมปังสอดไส้ครีมวานิลลาจากมือของวลันธร "ขอบคุณครับ!!!"



"อย่ากินเยอะซะละ!! เดี๋ยวไปถึงเมือกาญจน์จะอิ่มซะก่อน!!!" พี่โจ้สั่งกำชับน้องชาย

หลังจากนั้น พี่โจ้ก็ขับรถแวะปั้มเพื่อเติมน้ำมัน ทั้งสามคนต่างแยกย้ายไปทำธุระส่วนตัวก่อนกลับมาพบกันที่รถ ด้วยความที่เป็นห่วงเด็กของวลันธร เธอก็เลยแวะซื้อขนมคุ๊กกี้เผื่อเอาไว้ระหว่างทาง

"จะไปซื้อขนมมาทำไมละครับมี่?" พี่โจ้ที่นั่งรออยู่ในรถบ่นเมื่อเห็นแฟนสาวถือถุงขนมเข้ามาจากร้านสะดวกซื้อภายในรถ

"ซื้อเผื่อไว้น่ะคะพี่โจ้ ไม่ได้กินตอนนี้หรอก" วลันธรยิ้ม

แล้วรถยนต์ Honda Civic ของพี่โจ้ ก็แล่นออกมาจากปั้มน้ำมันแห่งหนึ่งในย่านบ้านโป่ง จังหวัดราชบุรี เหลืออีกไม่กี่กิโลเมตรเท่านั้น ก็จะเข้าสู่จังหวัดกาญจนบุรี จุดหมายปลายทางในทริปนี้แล้ว

..........................

และในที่สุด วลันธร จักรกฤษณ์ และจักรภัทร ก็เดินทางมาถึงบังกะโลที่เป็นจุดหมายปลายทางในช่วงบ่าย บังกะโลแห่งนี้ติดอยู่ริมแม่น้ำแคว ที่ต้องบอกว่าบรรยากาศดีร่มรื่นมากเลยทีเดียว
ทั้งสามคนจองห้องพักแยกกันคนละห้อง หลังจากเช็คอินและนำข้าวของเครื่องใช้ไปไว้ในห้องพักเสร็จเรียบร้อยแล้ว ทั้งสามคนก็เดินตรงไปที่ซุ้มอาหารริมแม่น้ำแคว และสั่งเมนูเด็ดมานั่งกินกันสามคนอย่างเอร็ดอร่อย ไม่ว่าจะเป็นปลาช่อนคีรี ยำถั่วพู เขียวหวานผัดแห้งห่อไข่ คอหมูย่าง เสือร้องไห้ และต้มแซบหมูกระดูกอ่อน

"อื้อหือ!!! น่ากินจังเลย!!!"

"อย่าพึ่งกินนะหนุ่ม ๆ ขอมี่ถ่ายรูปก่อน" วลันธรหยิบสมาร์ทโฟนขึ้นมาถ่ายรูปเซลฟี่ตัวเอง โดยเบื้องหลังเป็นเมนูอาหารเลิศรสวางอยู่บนโต๊ะ

พอเห็นแบบนี้ หนุ่มโจก็เลยหยิบสมาร์ทโฟนขึ้นมาถ่ายรูปเล่น ส่วนเด็กชายแจ็คก็นั่งรอว่าเมื่อไรพี่ ๆ ทั้งสองคนจะถ่ายรูปเสร็จ จะได้กินข้าวสักที

"ถ่ายเสร็จยัง หิวแล้วนะ!!!" เด็กชายจักรภัทรบ่น

"เสร็จแล้วจ๊ะ" วลันธรเลื่อนดูภาพถ่ายเซลฟี่ของตัวเอง และภาพถ่ายอาหารบนโต๊ะด้วยความพึงพอใจ ก่อนเริ่มหยิบช้อนและซ่อมตักอาหารบนโต๊ะมากิน "หิวละ มากินข้าวกันเถอะพวกเรา"

จักรกฤษณ์ยิ้ม เมื่อได้ยินแฟนสาวบอกเปิดงาน แล้วทั้งสามคนก็กินอาหารมื้อพิเศษอย่างเอร็ดอร่อย

"พี่โจ้คะ กินเยอะ ๆ นะ" สาวมี่ตักปลาช่อนคีรีใส่จานแฟนหนุ่มเพื่อเอาใจ "พักนี้มี่ว่าพี่โจ้ผอมไปนะ เครียดเรื่องเรียนหรือเรื่องทำเพลง ถามจริง?"

"ทั้งสองอย่างละจ๊ะ" จักรกฤษณ์ตอบไปตามตรง ก่อนตักข้าวและปลาช่อนคีรีที่วลันธรตักใส่ปากอย่างเอร็ดอร่อย

"เคี้ยวให้เสร็จก่อนค่อยพูดนะคะพี่โจ้" วลันธรยิ้ม ก่อนตักปลาช่อนคีรีใส่จานจักรภัทรน้องชาย "อ๊ะ!!! คนเก่ง กินเยอะ ๆ นะจ๊ะ จะได้โตเร็ว ๆ แล้วมีแฟนสวย ๆ ไงจ๊ะ"

"ขอบคุณค๊าบบบ!!!" เด็กชายโจ้ยิ้มหวานให้พี่สาวคนสวย ก่อนตักข้าวใส่ปากอย่างเอร็ดอร่อย

ด้วยความหิว จากการเดินทาง เลยทำให้ทั้งสามคนไม่ได้พูดคุยอะไรกันมากมาย เพราะต่างฝ่ายต่างกำลังตักข้าวใส่ปากอย่างเอร็ดอร่อย หลังจากที่กินอิ่มแล้ว ทั้งสามคนก็เดินลุกขึ้นไปตักของหวานและไอศกรีมมาล้างปาก

ระหว่างที่กำลังเดินกลับมาจากซุ้มไอศกรีม จักรกฤษณ์ก็หยิบสมาร์ทโฟนขึ้นมาคุยโทรศัพท์กับเพื่อนร่วมวงที่มหาลัย เพื่อพูดคุยเกี่ยวกับโปรเจ็คทำเพลงอินดี้เสนอค่ายเพลง

"ไอ้โจ้!!! ไปเที่ยวที่เมืองกาญจน์กับน้องมี่เป็นไงบ้างวะ!!!"

"ก็ดีแหละ บรรยากาศดี อาหารอร่อย แล้วที่นั่นโอเคป่ะ"

"โอเคแหละ แต่มึงอย่าลืมงานของเรานะเว้ย พวกกูมิกซ์ซาวน์เพลงส่งให้มึงแล้ว อย่าลืมแต่งเนื้อเพลงด้วย อยากได้เพลงรักแนวอกหักที่มันไม่ฟูมฟายอ่ะ อย่ามัวแต่สวีทกับน้องมี่จนเพลินละ กลับมาแล้วถ้างานไม่เสร็จพวกกูมีเคืองนะ"

"เออ กูรู้น่า!!" จักรกฤษณ์ตอบ "แล้วเดี๋ยวยังไง กูกลับไป งานเสร็จเรียบร้อยแน่"

"เออ ดีละ เที่ยวให้สนุกนะเพื่อน แล้วก็ ถ้าเป็นไปได้ จัดการน้องมี่ซะ อย่าปล่อยให้ของดีหลุดมือนะมึง จัดเสร็จแล้วก็มารีวิวด้วยว่างานดีหรือเปล่า?"

"ยุ่งอะไรกับเรื่องของกูกับน้องมี่ด้วย ควย!!!" หนุ่มโจ้หัวเราะร่วน "เออ โชคดี แล้วเจอกันที่มหาลัย"

วลันธรที่นั่งตักไอศกรีมเข้าปากก็เหลือบมองพี่โจ้ที่กำลังคุยโทรศัพท์ด้วยความสนใจ พอหนุ่มโจ้วางสายแล้วเดินกลับมา สาวมี่ก็ยิ้มให้แฟนหนุ่มที่กำลังหย่อนตัวนั่งลงบนเก้าอี้

"กิ๊กโทรมาเหรอคะ?" วลันธรแกล้งหยอกแฟนหนุ่มเล่น

"เพื่อนที่มหาลัยน่ะมี่" จักรกฤษณ์ตอบ "แค่โทรมาเร่งเรื่องงานดนตรี แต่งเนื้อร้องแล้วก็ส่งกลับไปให้พวกมันร้องแล้วอัดเสียง"

"อืออ!!! อยากฟังจังเลย!!" สาวมี่ยิ้มหวานจนเห็นแผงฟันขาว "สงสัยต้องเพราะแน่ ๆ เลย ถ้าแต่งเสร็จแล้ว ให้มี่ฟังก่อนคนแรกนะคะพี่โจ้"

"ได้ซิจ๊ะ" หนุ่มโจ้ยิ้มให้แฟนสาว โดยมีสายตาของไอ้แจ็ค น้องชายจอมเกรียนเฝ้ามองด้วยความอิจฉานิด ๆ

อยากโตเร็ว ๆ จังเลย อยากจะมีแฟน จักรภัทรบ่นในใจ เมื่อไรจะโตสักทีนะ เห้อ!!!!

"ตรงนั้นมีเรือคายัคให้เช่า พรุ่งนี้มี่ว่าจะเช่าเรือพายเล่น พี่โจ้สนใจไหมคะ? นะค๊า!! อุตส่าห์มาเที่ยวเมืองกาญจน์ทั้งที!!!"



"เอ่อ..." จักรกฤษณ์ยังไม่ทันตอบอะไร จักรภัทรน้องชายก็ชิงจังหวะตอบก่อน

"สนครับ!!! สนใจ!!!" เด็กชายแจ็คตอบด้วยใบหน้าสดใส "ผมอยากไปพายเรือกับพี่มี่ครับ"

"สองโหวตละ" สาวมี่ยิ้ม "แล้วพี่โจ้ละคะ? พรุ่งนี้ไปพายเรือเล่นกันนะ"

"เอ่อ..." จักรกฤษณ์ครุ่นคิดในใจ เพราะยังมีงานแต่งเนื้อร้องคั่งค้างไว้อยู่ นี่ถ้ากลับไปแล้วงานไม่คืบหน้า มีหวังโดนเพื่อนร่วมวงที่มหาลัยโวยวายแน่ "พี่ไม่รับปากนะ เพราะต้องเขียนเนื้อเพลงให้เสร็จก่อน ถ้าทำไม่เสร็จมีหวังกลับไปพี่โดนเพื่อน ๆ ที่มหาลัยเล่นงานแน่"

"พี่โจ้ก็!!" วลันธรทำหน้ามุ่ยใส่ "อุตส่าห์มาเที่ยวกับแฟนทั้งที่ ยังจะคิดเรื่องงานอีกนะ!! ที่หลังถ้ายุ่งแบบนี้ ไม่ต้องมาชวนก็ได้"

"ถ้าพี่โจ้ไม่ไป" แบบนี้ก็เข้าทาง เด็กชายแจ็คเสนอตัว "พี่มี่ไปกับผมก็ได้ครับ"

"น้อย ๆ หน่อยไอ้น้องชาย" จักรกฤษณ์ทำเสียงดุ

"พี่โจ้จะไปดุแจ็คทำไมละคะ" มีมี่บ่น "ก็พี่เองไม่ใช่เหรอ? ที่นัดมาเที่ยวที่กาญจน์ อยู่ดี ๆ พี่มาอ้างเรื่องงานแบบนี้ แล้วจะมาทำไมละ!!! พรุ่งนี้ไปพายเรือเที่ยวกันนะคะพี่โจ้ นะคะ นะคะคนดีของมี่"

พอเจอลูกอ้อนของวลันธร หนุ่มมาดเซอร์อย่างจักรกฤษณ์ก็ใจอ่อน ก็จริงของเธอ อุตส่าห์นัดมาเที่ยวต่างจังหวัดทั้งที ยังจะมาคิดเรื่องงานอีก ไม่เป็นไร ยังพอมีเวลาแต่งเนื้อเพลง เดี๋ยวค่อยจัดการก็ได้

"ได้ครับ" จักรกฤษณ์ตอบ

"เย้!!!! ต้องแบบนี้ซิคะ คนดีของมี่!!!" วลันธรยิ้มร่าด้วยความสุข แต่เด็กชายจักรภัทรแอบทำหน้ามุ่ยใส่ มาเปลี่ยนใจทำไมว้า ไอ้พี่งั่งเอ้ยยย!!! อดได้ไปพายเรือกับพี่มี่สองต่อสองเลยเห็นไหม?

หลังจากนั้น ทั้งสามคนก็พูดคุยกันด้วยเรื่องจิปาถะอีกนิดหน่อย ก่อนลุกขึ้นแยกย้ายกันไปเดินย่อยชมวิวทิวทัศน์ริมแม่น้ำแควในช่วงยามเย็น บรรยากาศบังกะโลริมน้ำที่นี่ช่างร่มรื่นและสงบสุขด้วยสภาพแวดล้อมจากธรรมชาติที่อุดมสมบูรณ์

พอเดินย่อยอาหารเสร็จ ทั้งสามคนก็แยกย้ายกันเข้าห้อง เพื่ออาบน้ำแต่งตัวและพักผ่อนตามอัธยาศัย หลังจากวลันธรอาบน้ำเสร็จแล้ว เธอก็เปลี่ยนชุดเป็นเสื้อยืดคอเว้าลายดอกไม้ที่ออกจะคับสักหน่อย จนเผยให้เห็นส่วนเว้าของเอวและความอวบอูมของหน้าอกหน้าใจขนาด 34 นิ้ว กางเกงยีนส์ขาสั้น โชว์สัดส่วนของเอวและความกลมกลึงของบั้นท้าย

นั่นแหละ อย่างที่คิดนั่นแหละ วลันธรตั้งใจจะแกล้งทำเนียนไปหาพี่โจ้ ให้แฟนหนุ่มดนตรีให้ฟัง แล้วหลังจากนั้นก็ อะจึ๊ย ๆ ๆ กัน

วลันธรไม่ใช่สาวอินโนเซนต์ เธอเป็นสาวสมัยใหม่ที่เปิดรับเรื่องเพศ เธอเองก็อยากรู้มานานแล้วว่าลีลารักของพี่โจ้จะเป็นยังไงบ้าง เทียบกับแฟนเก่าสมัยเรียนได้หรือเปล่า พอคิดแบบนี้ เลือดลมในกายสาวสวยวัย 21 ปีของเธอก็สูบฉีด แล้วทีนี้ ดาวคณะนิเทศก็เดินออกไปเคาะประตูห้องของพี่โจ้ทันที

"ก๊อก ก๊อก ก๊อก!!!" เสียงเคาะประตูดังขึ้น "พี่โจ้คะ!!! อยู่ไหมคะพี่?"

"อยู่จ๊ะ" จักรกฤษณ์ที่ตอนนี้อยู่ในชุดเสื้อยืดลายสก็อต และกางเกงขาสามส่วนเปิดประตูออกมา พร้อมกับกลิ่นบุหรี่ฉุยภายในห้อง "มีอะไรเหรอจ๊ะ?"

"นี่พี่สูบบุหรี่ในห้องเหรอ?" วลันธรบ่น "ไม่ดีนะคะพี่ เลิกได้ก็เลิกเถอะ"

"ถ้าพี่ไม่สูบ พี่ก็แต่งเพลงไม่ออกน่ะมี่..." พี่โจ้ตอบ "จะเข้ามาไหมมี่?"

นั่นแหละ พอเจอกลิ่นบุหรี่ อารมณ์หวามของวลันธรก็หายไปเกือบครึ่ง แต่สุดท้ายด้วยความอยากอยู่ใกล้ชิดกับแฟนหนุ่ม สาวมี่ก็เลยตัดสินใจเดินเข้าไปในห้องของพี่โจ้จนได้

"ที่หลังอย่าสูบบุหรี่ในห้องนะคะพี่ มันเหม็น" วลันธรตอบตกลง ก่อนเดินเข้าไปในห้องพร้อมกับเอามือปิดจมูก พอเดินเข้าไป หญิงสาวก็เห็นแลปทอปวางอยู่บนโต๊ะ สมุด ดินสอและกระดาษ พร้อมกับกีต้าร์โปร่งที่จักรกฤษณ์นำติดตัวมาด้วยเพื่อใช้เป็นอุปกรณ์ในการแต่งเพลง

"ขอโทษที พอดีพี่เครียด ๆ เรื่องเพลงน่ะ" จักรกฤษณ์ตอบ ก่อนหย่อนตัวนั่งบนเก้าอี้ พร้อมกับเปิดโปรแกรมทำเพลง เมื่อชายหนุ่มกดคลิ๊กขวา เสียงเพลงก็ดังขึ้น

จักรกฤษณ์หยิบกีต้าร์โปร่งมาเล่นคลอตามเพลงอย่างคล่องแคล่ว พร้อมกับเริ่มร้องเพลงที่กำลังแต่งเอาไว้

พอได้ยินเสียงร้องและเล่นดนตรีจากจักรกฤษณ์ อารมณ์ขุ่นมัวของวลันธรก็หายไปในบัดดล บทเพลงที่แฟนหนุ่มแต่งฟังดูเพราะดีเหมือนกันแห่

"ฉันเคยเป็นใครสักคน ใครสักคนที่มีความหมาย ฉันเคยเป็นใครสักคน ที่เธอเคยบอกว่าดี แต่วันนี้เธอเปลี่ยนไป เพราะใครอีกคนที่เข้ามา..." จักรกฤษณ์ฮัมเพลงที่ตัวเองแต่ง พร้อมกับจดบันทึกเนื้อเพลงลงบนสมุด

"เพราะดีนะคะพี่โจ้" วลันธรหย่อนตัวนั่งบนเตียง "ถ้าแต่งเสร็จแล้วน่าจะเพราะไม่เบาเลย ขอให้เฮง ๆ และโชคดีนะคะพี่ มี่เอาใจช่วย"

"ครับ ขอบคุณครับ" จักรกฤษณ์ยิ้ม ก่อนหันกลับไปให้ความสนใจกับการแต่งเนื้อเพลงต่อ ทำเอาวลันธรเริ่มทำหน้ามุ่ย อุตส่าห์มาเสนอตัวถึงห้อง แต่นี่อะไรกันเนี่ย ตาทึ่ม!!!

"พี่โจ้นั่งแต่งเพลงนานหรือยังคะ?" วลันธรถาม

"ก็สักพักใหญ่แล้วครับ" จักรกฤษณ์ตอบ "พี่ตั้งใจว่าจะแต่งเพลงให้เสร็จภายในคืนนี้เลย พรุ่งนี้จะได้ไปพายเรือคายัคกับมี่และเจ้าแจ็คได้ไงละ"



"ค่ะ..." นั่นมันสำหรับวันพรุ่งนี้ แต่วันนี้ละ "แล้วพี่โจ้อยู่ในห้องไม่เหงาบ้างเหรอ?"

"ไม่อ่ะครับ..." พี่โจ้ตอบ โดยไม่หันหลังกลับมามองแฟนสาวที่นั่งไขว้ห้างอยู่ "พี่อยู่กับเสียงเพลง กีต้าร์ได้ทั้งวัน นี่ถ้ามีเบียร์สักขวดสองขวด อยู่ได้ยาว ๆ เลย"

"แล้วพี่อยากกินเบียร์ไหมละคะ?" ใจจริงวลันธรอยากถามว่าอยากกินเธอหรือเปล่าต่างหาก แต่เอาละ แบบนี้ต้องมีตัวช่วย เบียร์นี่แหละที่พึ่งของคนในหมูบ้าน "เดี๋ยวมี่กินเป็นเพื่อนก็ได้นะ"

"เอาซิ!!!" พี่โจ้ยิ้ม "ที่นี่มีเบียร์ขายป่ะละ เดี๋ยวไปซื้อกัน"

"ค่ะ เดี๋ยวไปดูด้วยกันไหมละคะ?" นั่นไง ต้องเอาเครื่องดื่มมึนเมาเป็นตัวล่อ พี่โจ้เอ้ย!!!

หลังจากนั้นทั้งคู่ก็ลุกขึ้นแล้วเดินไปที่ฟร้อนประชาสัมพันธ์ ซึ่งมีจุดขายเครื่องดื่มอยู่ เพื่อสั่งซื้อเบียร์มาสามขวด ก่อนที่ทั้งสามคนจะเดินกลับมาที่ห้อง

"ป๊อก!!" พี่โจ้ใช้ไฟแช็คงัดฝาขวดเบียร์ของตัวเองและน้องมี่ออก "ไม่มีแก้ว น้องมี่คงต้องซัดโฮกแล้วละ"

"ค่ะ" ว่าแล้ววลันธรก็กระดกเบียร์เข้าปาก เช่นเดียวกับหนุ่มโจ้ที่กำลังกระดกเบียร์เข้าปากอย่างหิวกระหาย

"ทำไมแอร์มันหนาว ๆ จังเนี่ย!!!" วลันธรนั่งดื่มเบียร์ดูพี่โจ้ทำงานดนตรีไปสักพัก ก็เริ่มออกอาการ

"หนาวเหรอ?" จักรกฤษณ์หันกลับไปถามแฟนสาว พลางเหลือบมองเครื่องปรับอากาศบนเพดาน "เดี๋ยวพี่ปรับแอร์ให้เอาไหม?"

"พี่โจ้..." ดาวคณะนิเทศเริ่มบ่น "ใจคอพี่โจ้จะไม่สนใจมี่เลยเหรอคะ? มี่มานั่งกินเบียร์ที่ห้องพี่ พี่ก็ไม่สนใจมี่เลย"

"อย่าพูดแบบนั้นซิ" พี่โจ้ตอบ "แต่งานพี่ยังไม่เสร็จ ขอเวลาพี่แป๊ปนึงได้ไหม? ถ้างานเสร็จแล้ว เดี๋ยวพี่จะไปคุยด้วย"

เฮ้อ!!! รักเหลือเกินกับงานดนตรี วลันธรแอบบ่นในใจ แต่เธอก็เข้าใจได้ว่า พี่โจ้คนนี้วาดฝันเอาไว้ว่าเขาอยากจะเป็นนักดนตรี เป็นโปรดิวเซอร์ เขากับเพื่อน ๆ อยากจะรันวงการเพลงอินดี้ไทย เช่นเดียวกับวงอินดี้ที่ติดลมบนวงอื่น ๆ ซึ่งก็เข้าใจได้นั่นแหละ แต่บางที ตามประสาผู้หญิงติดแฟน ก็อยากให้แฟนเอาใจใส่สักหน่อย

"ก๊อก!!! ก๊อก!!!" สักพัก เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น วลันธรกำลังจะลุกไปเปิดประตู แต่ถูกจักรกฤษณ์ร้องห้ามเอาไว้

"เดี๋ยวพี่ไปเอง" พี่โจ้ตอบ ก่อนรุ่งพุ่งจากเก้าอี้เดินไปเปิดประตู "อ่าว? ไอ้แจ็ค? มีอะไรวะ?"

"ก็อยากมาหา ผมกลัวผี" เด็กชายจักรภัทรตอบ "อ่าว? พี่มี่? พี่มาอยู่ที่นี่เหรอครับ ผมเคาะประตูห้องพี่ตั้งนาน กะว่าจะมาชวนพี่นั่งเล่นที่ห้องพี่โจ้สักหน่อย"

"พี่มาได้สักพักแล้วละ มานั่งกินเบียร์แล้วก็นั่งฟังพี่โจ้แต่งเพลงไปเรื่อย" วลันธรกล่าวด้วยความรู้สึกน้อยใจนิด ๆ "แจ็คมาก็ดีแล้ว อยู่เป็นเพื่อนพี่โจ้นะ พี่เริ่มง่วงละ"
ตอนแรกอุตส่าห์จะมายั่วมาอ้อนคุณแฟน ทำไปทำมาคุณแฟนดันไม่สนใจ วลันธรก็เลยเกิดอาการนอยด์ ขอตัวกลับไปนอนที่ห้องจะดีกว่า

"ถ้างั้น เจอกันพรุ่งนี้เช้านะครับมี่" จักรกฤษณ์เอ่ยปากลาแฟนสาวที่ขอตัวไปนอน "ฝันดีครับ"

"ฝันดีคะ..." สาวมี่โบกมือลาก่อนเดินเปิดประตูออกไป

หลังจากที่เดินออกไปจากห้อง เจ้าหนุ่มน้อยแจ็คก็หรี่ตามองพี่ชายด้วยความสงสัย

"ทำอะไรกับพี่มี่ในห้อง?" เด็กชายจักรภัทรถามด้วยนัยน์ตายียวน

"เฮ้ยยย!!!! เป็นเด็กเป็นเล็ก!!!! จะรู้ไปทำไม!!!" จักรกฤษณ์ผู้พี่ตอบ

"มีความลับกะน้องกะนุ่งนะพี่โจ้!!!" เด็กชายแซว "รู้นะ ว่าแอบทำอะไรกันน่ะ!!!"

สนุกน่าติดตามมากครับ

  น้องแฟนก็ไม่เบา

 

 

เสร็จน้องแน่นอน

โดนน้องชายคาบไปแล้ว

เจอเด็กแก่แดดเข้าแล้ว

 

น่าติดตามใครจะได้ก่อนกันนะ...

พูคคุยก่อนอ่าน : มาแล้ว ๆ กับตอนแรกของมินิซีรีย์ที่ผมอยากนำเสนอนะครับ

สำหรับหลายคนที่ไม่เคยอ่านงานเขียนของผม ผมอยากจะทำความเข้าใจก่อนนะครับว่า สไตล์การเขียนของผมคือเน้นรายละเอียด เน้นปูพื้นเบื้องหลังตัวละคร ไม่ว่าจะเป็นบุคลิก นิสัย การพูด ซึ่งมันต้องใช้เวลาสักหน่อย ดังนั้นถ้าใครที่ไม่ชอบอะไรเวิ้นเว้อ ไม่ชอบรายละเอียดเยอะ ๆ อาจจะรู้สึกเบื่อ ๆ หน่อย

แต่มันเป็นสไตล์ของผมครับ คือผมอยากให้ตัวละครของผมทุกตัวในเรื่อง มันดูมีชีวิตชีวา มีเลือดเนื้อ มีหัวใจเหมือนพวกเราในฐานะมนุษย์ ที่เต็มไปด้วยกิเลศ ตัณหา และราคะ

ดังนั้น ในตอนนี้เลยจะยาวมาก ๆ ซึ่งเชื่อว่าอาจจะมีคนถอดใจบ้างละ 5555+ แต่ถ้าใครที่ติดตามผลงานของผมมานาน ก็น่าจะรู้นะครับว่า เวลาผมจัดหนักฉากเลิฟซีน ผมจัดได้หนักขนาดไหน

และสุดท้าย ในตอนที่แล้ว พอดีผมเห็นรีดเดอร์ท่านหนึ่งคอมเมนต์ได้น่าสนใจ เกี่ยวกับความสมเหตุสมผล ผมเลยต้องปรับแก้อะไรนิดหน่อย (ไม่เยอะหรอกครับ) เพื่อให้นิยายเรื่องนี้มันดูสมเหตุสมผลที่สุดเท่าที่จะทำได้

สำหรับฉาก Love Scene ในเรื่องนี้ ผมจะย้ำอีกครั้งว่ามันไม่ได้ดุเดือดเหมือนเรื่องเก่า ๆ ที่ผมเคยเขียนมา และมันก็เป็นงานท้าทายของผม ที่ทำให้ผมต้องไปค้นคว้าข้อมูลมาอ้างอิง (ส่วนใหญ่ก็เรื่องเสียวแนว ๆ นี้ และโดจินญี่ปุ่น 55555+) เพื่อให้ผมสามารถสร้างฉากเลิฟซีนระหว่างเด็กชายกับหญิงสาวได้สมเหตุสมผลที่สุดครับ

สุดท้ายแล้ว ถ้าใครอยากรู้ว่ากระเจี้ยวเด็ก ป.6 จะทำให้นักศึกษาปี 3 เสียวได้ไหม ก็ลองติดตามกันดูครับ ฮ่า....




####################

ความเดิมจากตอนที่แล้ว




และแล้วก็มาถึงวันหยุดยาวของมหาวิทยาลัย วลันธรในชุดเสื้อยืดกางเกงขาสามส่วนสบาย ๆ ยืนรอพี่โจ้ขับรถมารับที่หน้าหอพักของเธอ ในตอนแรกสาวมี่ชักชวนเพื่อน ๆ ไปเที่ยวด้วยกัน แต่ปรากฏว่าไม่มีใครไปด้วย เพราะต้องกลับบ้านที่ต่างจังหวัด แล้วทีนี้พอเหลือเธอเพียงคนเดียว จะปฏิเสธไปก็ไม่เสียหาย แต่วลันธรเองก็นึกอยากไปเที่ยวต่างจังหวัดเหมือนกัน อีกทั้งเธอยังอยากหาโอกาสได้อยู่ใกล้ชิดกับพี่โจ้มากขึ้นตามประสาคนเป็นแฟนกัน

ส่วนมีมี่ บ้านของเธออยู่สมุทรปราการ เธออ้างกับพ่อแม่ว่าจะอยู่กรุงเทพอ่านหนังสือทบทวนบทเรียน ซึ่งพ่อแม่ของเธอก็ไม่ได้ว่าอะไร เนื่องจากมีมี่เป็นเด็กที่มีผลการเรียนที่ดี โดยที่ทางบ้านไม่ได้รู้เลยว่าวลันธรกำลังแอบไปเที่ยวต่างจังหวัดกับแฟนหนุ่ม



"พี่ใกล้จะถึงแล้วนะครับมี่" หนุ่มโจ้ที่กำลังขับรถเข้าไปในซอยเพื่อรับแฟนสาวไปเที่ยวที่กาญจนบุรีโทรหา "มารอพี่ที่หน้าหอเลยครับ"

"ค่ะพี่" วลันธรตอบ ระหว่างที่กำลังเดินออกมาจากลิฟต์ ไม่นานนัก รถยนต์ Honda Civic ของจักรกฤษณ์ ก็แล่นมาจอดเทียบท่าหน้าหอพักของวลันธร

มีมี่เปิดประตูก้าวขึ้นรถ พร้อมกับยกกระเป๋าไปไว้ข้างหลัง โดยมีเจ้าแจ็ค น้องชายตัวแสบของพี่โจ้ช่วยถือเก็บไว้ตรงเบาะหลัง

"รอพี่นานยัง?" จักรกฤษณ์เอ่ยปากถามแฟนสาวขณะกำลังเลี้ยวรถออกจากซอยทางเข้าหอพักของแฟนสาว

"ไม่นานหรอกค่ะ" วลันธรยิ้ม "เดี๋ยวเรายิงตรงไปที่เมืองกาญจน์เลยใช่ไหมคะพี่?"

"ใช่จ๊ะ" จักรกฤษณ์ตอบ

"จะได้เที่ยวน้ำตกแล้ว เย้!!!!" หนุ่มน้อยจักรภัทรโห่ร้องด้วยความดีใจ ทำเอาจักรกฤษณ์ผู้พี่และวลันธรถึงกับอมยิ้มในความแก่นแก้วของเด็กน้อย "อยากเล่นน้ำตกจังเลย!!! พี่มี่!!! พี่จะเล่นน้ำตกกับผมไหมครับ!!!"

"น้อย ๆ หน่อยไอ้น้องชาย!!!" พี่โจ้ทำเสียงดุใส่น้องรัก พลางหันไปยิ้มเขิน ๆ ให้แฟนสาวที่นั่งอยู่ตรงเบาะหน้า เหมือนรู้ว่าน้องชายตัวแสบกำลังคิดเรื่องทะลึ่ง ๆ อยู่ในหัว

"ก็มาเล่นด้วยกันทั้งสามคนซิ!!" วลันธรยิ้ม เธอเองก็รู้ดีว่าเด็กชายจักรภัทรที่นั่งตรงเบาะหลังน่ะ มีนัยยะแอบแฝง คงคิดว่าเธอจะใส่ชุดว่ายน้ำโชว์สัดส่วนละซิท่า เสียใจด้วย รู้ทันหรอก "เฮ้อ!!! เสียดายจริง ๆ ชวนเพื่อน ๆ มาก็ไม่มาด้วยสักคน"

"ก็ดีซิครับพี่มี่!!!" ไอ้เด็กแจ็คยังไม่ยอมเงียบ "พวกเราอยากไปเที่ยวกับพี่มี่กันสามคน ไม่อยากไปกับคนอื่น..."

"แจ็คเว้ย!!! จะพูดมากเกินไปละ!!" พี่โจ้เริ่มทำเสียงดุใส่น้องชาย

"อ่าวพี่โจ้? ผมก็นึกว่าพี่โจ้จะชอบ..." เด็กแจ็คยังไม่ยอมจบ

"เงียบ ๆ บ้างก็ดี!!!" จักรกฤษณ์ขู่แบบทีเล่นทีจริง "อยากโดนตบเกรียนแตกใช่ป่ะ!!??"

"พี่มี่!!! พี่โจ้จะตบผม!!!" แล้วไอ้เด็กแจ็คก็หันมาหาวลันธร "พี่มี่ต้องช่วยผมนะครับ"

"เห้อ!!!! ก็นะ...." วลันธรยิ้มจนเห็นแผงฟันขาว "พี่โจ้ก็อย่าคิดมากเลย น้องแจ็คเค้าแค่แซวเล่นไปตามเรื่องน่ะ"

"เห็นมะ!!! พี่มี่ยังเข้าใจแจ็คมากกว่าพี่โจ้อีก!!!" เด็กชายจักรภัทรแลบลิ้นใส่พี่ชายที่กำลังขับรถอยู่

"แหม มีสาวให้ท้ายละเอาใหญ่นะแจ็ค" จักรกฤษณ์ยิ้ม "เดี๊ยะ ๆ ๆ ๆ กลับบ้านเราเจอกันแน่"

"พี่มี่!!!! พี่โจ้จะตบผม!!" พอมีวลันธรให้ท้าย เด็กชายจักรภัทรก็เริ่มเอาใหญ่ "ให้ผมไปอยู่กับพี่มี่นะ พี่มี่ใจดี ส่วนพี่โจ้ใจร้าย!!!"

"แหม!!! หมั่นไส้!!! มีผู้หญิงให้ท้าย!!!!" พี่โจ้หัวเราะ แต่ก็ไม่ได้คิดถือสาหาความอะไร เช่นเดียวกับวลันธรที่ยิ้มแย้มอารมณ์ดี เพราะสองพี่น้องคู่นี้พออยู่ด้วยกันแล้วรู้สึกสนุกจริง ๆ

วลันธรเธอเป็นลูกคนเดียว ไม่มีพี่น้อง ในใจลึก ๆ เธอเองก็อยากมี่พี่ชายหรือน้องชายสักคนเหมือนกัน จะได้แก้เหงา แต่ทำไงได้ ในเมื่อเป็นลูกคนเดียวแล้ว ก็ต้องยอมรับต่อโชคชะตาที่เกิดขึ้น

หลังจากนั้น ทั้งสามคนก็พูดคุยกันด้วยเรื่องจิปาถะไปตามประสา หลังจากที่จักรกฤษณ์ขับรถออกจากกรุงเทพไปได้สักระยะ จักรภัทรคนน้องที่นั่งอยู่เบาะหลังก็เผลอหลับด้วยความเย็นจาแอร์

"หลับซะแล้ว..." พี่โจ้เหลือบมองน้องชายตัวแสบที่กำลังหลับอยู่ตรงเบาะหลัง "น่าถ่ายรูปประจานชะมัด!!!"

"พี่โจ้ก็ใจร้ายจัง!!! แกล้งน้อง!!!" วลันธรมองค้อนใส่แฟนหนุ่ม

"พี่ก็หยอกมันเล่นแบบนี้ประจำละครับมี่!!!" จักรกฤษณ์ยิ้มหวานให้แฟนสาว ขณะกำลังขับรถ "ไอ้แจ็คมันแสบตั้งแต่เด็ก ไม่รู้ว่าโตขึ้นจะแสบได้ขนาดไหน?"

"อิจฉาพี่โจ้อ่ะ..." วลันธรหยิบเอาขวดน้ำที่ยังไม่ได้แกะขึ้นมา "พี่โจ้หิวน้ำไหมคะ? เดี๋ยวมี่ป้อนให้"

"ครับ" พี่โจ้ หนุ่มนักดนตรีมาดเซอร์ยิ้มด้วยความดีใจ ขณะที่วลันธรกำลังยื่นขวดน้ำที่ใส่หลอดยื่นให้

"ค่อย ๆ กินนะคะพี่โจ้ เดี๋ยวสำลัก" มีมี่ยื่นขวดน้ำให้พี่โจ้ได้ดื่มแก้กระหายระหว่างขับรถ ส่วนเจ้าแจ็คที่เหมือนจะหลับไปแล้ว ก็ดันตื่นขึ้นมา พอเห็นภาพพี่มี่กำลังป้อนน้ำให้พี่โจ้ ก็นึกหมั่นไส้ เลยเอ่ยปากแซวทั้งคู่เล่น ๆ



"เฮ้อ!!! เหม็นความรักจัง!!!" เด็กชายภัทรเอ่ยปากขึ้นมา ทั้ง ๆ ที่หลับตา ทำเอาวลันธรต้องหันไปมองค้อนใส่หนุ่มน้อยจอมเกรียน

"เรื่องของผู้ใหญ่เว้ยย!!!" จักรกฤษณ์แกล้งคำรามใส่น้องชาย "อยากนอนก็นอนไป อย่ามาวุ่นวายกับผู้ใหญ่!!!"

"อยากกินน้ำมั่งอ่ะ!!!" แล้วเจ้าแจ็คตัวแสบก็ลืมตาตื่น "พี่มี่ แจ็คหิวน้ำ!!! ป้อนแจ็คด้วยซิ!!!"

"แหม่ ไม่ค่อยเลยนะ!!!" วลันธรหยิบเอาน้ำเปล่าอีกขวดขึ้นมาแล้วใส่หลอด ก่อนยื่นให้เด็กชายจักรภัทรตัวแสบที่นั่งอยู่เบาะหลังได้ดื่ม ถึงจะรู้ว่าน้องชายแกล้งหยอก แต่ทำเอาจักรกฤษณ์ผู้เป็นพี่ชายเริ่มรู้สึกหมั่นไส้น้องชายคนนี้บ้างละ

"อิ่มยังจ๊ะแจ็ค?" วลันธรเอ่ยปากถามพร้อมกับรอยยิ้ม

"อิ่มแล้วครับพี่มี่" เด็กชายแจ็คยิ้มพลางเหลือบหันไปหยักคิ้วใส่พี่โจ้ที่กำลังขับรถอยู่

"กินน้ำเยอะเดี๋ยวก็ปวดฉี่หรอก" จักรกฤษณ์ดักคอน้องชาย

"ไม่เห็นเป็นไร เดี๋ยวก็ให้พี่โจ้แวะปั้มข้างทางก็ได้" จักรภัทรผู้เป็นน้องตอบด้วยท่าทางยียวน "ถ้าไม่จอด แจ็คก็จะฉี่ราดในรถ แล้วรถก็จะเหม็น แล้วพี่โจ้ก็จะขับรถไปต่อไม่ได้"

"เห้ยย!!! คันไม้คันมืออยากตบเกรียนเด็กเว้ย!!!" พี่โจ้แกล้งคำรามใส่ ทำเอาเด็กชายแจ็คผู้เป็นน้องหันไปมองมีมี่ พี่สาวใจดีเพื่อขอความช่วยเหลือ

"พี่มี่!!!! พี่มี่ต้องช่วยผมนะ!!! พี่โจ้จะตบผม!!!" พอเห็นว่าวลันธรให้ท้าย เจ้าเด็กแจ็คก็เริ่มเอาใหญ่ ทำเอาวลันธรหัวเราะร่วนในความแสบของเด็กชายคนนี้

"จ๊ะ!!! พี่ช่วยแจ็คแน่นอน!!!" มาถึงขั้นนี้ วลันธรก็เริ่มบ้าจี้ตาม เพราะเหมือนอยากเห็นพี่โจ้แฟนหนุ่มแสดงท่าทางหึงหวงตนเองบ้าง "พี่โจ้!!! พี่จะแกล้งแจ็คไม่ได้นะคะ!!! ถ้าทำแบบนั้น มี่ไม่ยอมเด็ดขาด!!!"

"เห็นไหม? พี่มี่อยู่ฝั่งผม!!! ไม่รักพี่โจ้ละ รักพี่มี่ดีกว่า พี่มี่ใจดี" เด็กชายแจ็คแลบลิ้นใส่พี่ชายที่กำลังขับรถอยู่ "แบร่!!!"

"เออ...แล้วแต่เลย!!!" พี่โจ้ถอนหายใจ บางทีอาจจะเป็นเพราะลำคาญหรือต้องใช้สมาธิขับรถ หนุ่มมาดเซอร์เลยเลือกที่จะเงียบ ปล่อยให้วลันธรพูดคุยกับเจ้าแจ็คกันสองคน จนกระทั่งวลันธรเอ่ยปากถามแจ็คเรื่องแฟน

"แจ็ค พี่ถามแจ็คหน่อย แจ็คมีแฟนยัง?"

"ยังครับ ผมยังไม่มีแฟน" แจ็คตอบ "แต่ผมมีคนที่ผมชอบแล้ว"

"แหน่ะ!!! ร้ายนะเรา!!!" มีมี่ยิ้มหวานชูนิ้วชี้ควงกลางอากาศ "ใครเหรอจ๊ะ? เพื่อนที่โรงเรียนเหรอ?"

"เปล่าครับ" เด็กชายจักรภัทรตอบ "ผมชอบพี่มี่ครับ"

"อะแห่ม!!!" พอได้ยินแบบนี้ จักรกฤษณ์ที่ขับรถอยู่ก็แกล้งกระแอ้มขึ้นมา "น้อย ๆ หน่อยเว้ยแจ็ค!!! น้อย ๆ หน่อย!!!"

"แหม!!! พี่โจ้ก็!!" มีมี่หันไปยิ้มให้แฟนหนุ่มที่เหมือนกำลังหึง "หึงซะเสียอาการเลย!!! ฟังนะจ๊ะแจ็ค!! พี่เองก็รักแจ็คเหมือนกัน"

"จริงเหรอครับ!!!" นั่นไง เด็กแจ็คตัวแสบแอบหรี่ตามองพี่ชายที่กำลังขับรถอยู่ "พี่มี่รักแจ็คจริง ๆ ใช่ไหมครับ"

"แน่นอนจ๊ะ!!!" ดาวคณะนิเทศยิ้มจนเห็นแผงฟันขาว "พี่รักแจ็ค และพี่ก็รักพี่โจ้ด้วย"

"อ่าว?" พอได้ยินแบบนี้ เด็กชายจอมเกรียนก็ถึงกับหน้าบูด

"ฮ่ะ ๆ ๆ เห้อ!!! เด็กหนอเด็ก!!!" จักรกฤษณ์ที่ขับรถอยู่เริ่มยิ้มออก

"แจ็คจ๊ะ ยังไงพี่ก็รักแจ็คเหมือนน้องชายของพี่คนนึง สักวันหนึ่งเมื่อแจ็คโตขึ้น พี่มี่คนนี้จะแก่ตัวลง และไม่สวยเหมือนเดิม แต่แจ็คที่โตขึ้น แจ็คจะได้เจอผู้หญิงที่สวยกว่าพี่ ที่คู่ควรกับแจ็คแน่นอนจ๊ะ"

จักรกฤษณ์แอบชำเลืองมองแฟนสาวผ่านกระจกหน้าด้วยรอยยิ้ม มันช่างเป็นการปฎิเสธเด็กชายที่ฟังแล้วดูเป็นผู้ใหญ่ดีมาก

"ไม่เป็นไรครับพี่มี่!!!" หนุ่มแจ็คยิ้ม "ยังไงพี่มี่ก็เป็นแฟนพี่โจ้ แจ็คยังไงก็ได้ พี่มี่สัญญานะครับว่าพี่มี่จะต้องรักพี่โจ้ตลอดไป ไม่ทิ้งพี่โจ้ของผมนะครับ"

"เออ..." พอได้ยินแบบนี้ จักรกฤษณ์ที่กำลังขับรถอยู่ก็เริ่มยิ้มออก "พูดจาดี ๆ แบบนี้ก็เป็นเหมือนกันนะเราน่ะ"

"อ่าว? แล้วพี่โจ้คิดว่ายังไงคะ?" วลันธรแกล้งแซวแฟนหนุ่มเล่น "นี่พี่โจ้หึงมี่เหรอคะเนี่ย!! ว้ายย!!!! ตายละ!!!"

"อย่าแซวพี่โจ้ผมแรงครับพี่มี่!!" เด็กชายแจ็คยิ้ม "พี่ชายผมเขินจนหน้าเขียวละ!!!"

"เดี๋ยวก่อน ๆ" พี่โจ้ หนุ่มนักดนตรีส่ายหน้าพร้อมกับรอยยิ้ม "เดี๋ยวลงจากรถเดี๋ยวเราเจอกัน ไอ้น้องตัวแสบ!!! เดี๊ยะ!!!"

"พี่มี่!!!! พี่ต้องช่วยผมนะ!!!" แล้วก็วนลูปมาที่เดิม เด็กชายจักรภัทรร้องขอความช่วยเหลือจากวลันธร คราวนี้เด็กชายตัวแสบแอบเนียนจับแขนของพี่มี่

"จ๊ะ ๆ พี่ไม่ให้พี่โจ้ทำอะไรเราแน่!!!" วลันธรแตะมือของจักรภัทร เด็กชายตัวแสบที่แก่นแก้วเกินวัย "ได้ยินแล้วนะคะพี่โจ้!! ห้ามทำอะไรน้องแจ็คนะ!!!"

"เห้อ..." หนุ่มโจ้ถึงกับส่ายหน้า "ไม่คุยด้วยละ...."

หลังจากนั้น ความเงียบก็เข้ามาปกคลุมบรรยากาศภายในรถ ด้วยความเย็นของแอร์ เลยทำให้วลันธรเริ่มรู้สึกง่วง จึงเผลองีบหลับ ส่วนเจ้าแจ็คก็เขยิบตัวเข้ามาตรงกลางระหว่างเบาะหน้าและเบาะคนขับเพื่อชวนพี่โจ้คุยเล่นไปตามเรื่อง

"พี่โจ้!!! แวะปั้มข้างหน้าหน่อยดิ!!" เด็กชายจักรภัทรเอ่ยปาก "ผมปวดฉี่!!! หิวแล้วด้วย!!!"

"ได้ เดี๋ยวแวะปั้มข้างหน้า" จักรกฤษณ์ตอบ "หิวก็อดทนก่อน เดี๋ยวไปกินที่เมืองกาญจน์ทีเดียว"

"หิวเหรอ?" พอได้ยินสองพี่น้องคุยกัน วลันธรก็เลยตื่น "แจ็ค พี่มีขนมปัง กินรองท้องก่อนไหม?"

"ได้ครับพี่มี่!!!" เด็กชายแจ็คตอบ ก่อนยื่นมือรับซองขนมปังสอดไส้ครีมวานิลลาจากมือของวลันธร "ขอบคุณครับ!!!"



"อย่ากินเยอะซะละ!! เดี๋ยวไปถึงเมือกาญจน์จะอิ่มซะก่อน!!!" พี่โจ้สั่งกำชับน้องชาย

หลังจากนั้น พี่โจ้ก็ขับรถแวะปั้มเพื่อเติมน้ำมัน ทั้งสามคนต่างแยกย้ายไปทำธุระส่วนตัวก่อนกลับมาพบกันที่รถ ด้วยความที่เป็นห่วงเด็กของวลันธร เธอก็เลยแวะซื้อขนมคุ๊กกี้เผื่อเอาไว้ระหว่างทาง

"จะไปซื้อขนมมาทำไมละครับมี่?" พี่โจ้ที่นั่งรออยู่ในรถบ่นเมื่อเห็นแฟนสาวถือถุงขนมเข้ามาจากร้านสะดวกซื้อภายในรถ

"ซื้อเผื่อไว้น่ะคะพี่โจ้ ไม่ได้กินตอนนี้หรอก" วลันธรยิ้ม

แล้วรถยนต์ Honda Civic ของพี่โจ้ ก็แล่นออกมาจากปั้มน้ำมันแห่งหนึ่งในย่านบ้านโป่ง จังหวัดราชบุรี เหลืออีกไม่กี่กิโลเมตรเท่านั้น ก็จะเข้าสู่จังหวัดกาญจนบุรี จุดหมายปลายทางในทริปนี้แล้ว

..........................

และในที่สุด วลันธร จักรกฤษณ์ และจักรภัทร ก็เดินทางมาถึงบังกะโลที่เป็นจุดหมายปลายทางในช่วงบ่าย บังกะโลแห่งนี้ติดอยู่ริมแม่น้ำแคว ที่ต้องบอกว่าบรรยากาศดีร่มรื่นมากเลยทีเดียว
ทั้งสามคนจองห้องพักแยกกันคนละห้อง หลังจากเช็คอินและนำข้าวของเครื่องใช้ไปไว้ในห้องพักเสร็จเรียบร้อยแล้ว ทั้งสามคนก็เดินตรงไปที่ซุ้มอาหารริมแม่น้ำแคว และสั่งเมนูเด็ดมานั่งกินกันสามคนอย่างเอร็ดอร่อย ไม่ว่าจะเป็นปลาช่อนคีรี ยำถั่วพู เขียวหวานผัดแห้งห่อไข่ คอหมูย่าง เสือร้องไห้ และต้มแซบหมูกระดูกอ่อน

"อื้อหือ!!! น่ากินจังเลย!!!"

"อย่าพึ่งกินนะหนุ่ม ๆ ขอมี่ถ่ายรูปก่อน" วลันธรหยิบสมาร์ทโฟนขึ้นมาถ่ายรูปเซลฟี่ตัวเอง โดยเบื้องหลังเป็นเมนูอาหารเลิศรสวางอยู่บนโต๊ะ

พอเห็นแบบนี้ หนุ่มโจก็เลยหยิบสมาร์ทโฟนขึ้นมาถ่ายรูปเล่น ส่วนเด็กชายแจ็คก็นั่งรอว่าเมื่อไรพี่ ๆ ทั้งสองคนจะถ่ายรูปเสร็จ จะได้กินข้าวสักที

"ถ่ายเสร็จยัง หิวแล้วนะ!!!" เด็กชายจักรภัทรบ่น

"เสร็จแล้วจ๊ะ" วลันธรเลื่อนดูภาพถ่ายเซลฟี่ของตัวเอง และภาพถ่ายอาหารบนโต๊ะด้วยความพึงพอใจ ก่อนเริ่มหยิบช้อนและซ่อมตักอาหารบนโต๊ะมากิน "หิวละ มากินข้าวกันเถอะพวกเรา"

จักรกฤษณ์ยิ้ม เมื่อได้ยินแฟนสาวบอกเปิดงาน แล้วทั้งสามคนก็กินอาหารมื้อพิเศษอย่างเอร็ดอร่อย

"พี่โจ้คะ กินเยอะ ๆ นะ" สาวมี่ตักปลาช่อนคีรีใส่จานแฟนหนุ่มเพื่อเอาใจ "พักนี้มี่ว่าพี่โจ้ผอมไปนะ เครียดเรื่องเรียนหรือเรื่องทำเพลง ถามจริง?"

"ทั้งสองอย่างละจ๊ะ" จักรกฤษณ์ตอบไปตามตรง ก่อนตักข้าวและปลาช่อนคีรีที่วลันธรตักใส่ปากอย่างเอร็ดอร่อย

"เคี้ยวให้เสร็จก่อนค่อยพูดนะคะพี่โจ้" วลันธรยิ้ม ก่อนตักปลาช่อนคีรีใส่จานจักรภัทรน้องชาย "อ๊ะ!!! คนเก่ง กินเยอะ ๆ นะจ๊ะ จะได้โตเร็ว ๆ แล้วมีแฟนสวย ๆ ไงจ๊ะ"

"ขอบคุณค๊าบบบ!!!" เด็กชายโจ้ยิ้มหวานให้พี่สาวคนสวย ก่อนตักข้าวใส่ปากอย่างเอร็ดอร่อย

ด้วยความหิว จากการเดินทาง เลยทำให้ทั้งสามคนไม่ได้พูดคุยอะไรกันมากมาย เพราะต่างฝ่ายต่างกำลังตักข้าวใส่ปากอย่างเอร็ดอร่อย หลังจากที่กินอิ่มแล้ว ทั้งสามคนก็เดินลุกขึ้นไปตักของหวานและไอศกรีมมาล้างปาก

ระหว่างที่กำลังเดินกลับมาจากซุ้มไอศกรีม จักรกฤษณ์ก็หยิบสมาร์ทโฟนขึ้นมาคุยโทรศัพท์กับเพื่อนร่วมวงที่มหาลัย เพื่อพูดคุยเกี่ยวกับโปรเจ็คทำเพลงอินดี้เสนอค่ายเพลง

"ไอ้โจ้!!! ไปเที่ยวที่เมืองกาญจน์กับน้องมี่เป็นไงบ้างวะ!!!"

"ก็ดีแหละ บรรยากาศดี อาหารอร่อย แล้วที่นั่นโอเคป่ะ"

"โอเคแหละ แต่มึงอย่าลืมงานของเรานะเว้ย พวกกูมิกซ์ซาวน์เพลงส่งให้มึงแล้ว อย่าลืมแต่งเนื้อเพลงด้วย อยากได้เพลงรักแนวอกหักที่มันไม่ฟูมฟายอ่ะ อย่ามัวแต่สวีทกับน้องมี่จนเพลินละ กลับมาแล้วถ้างานไม่เสร็จพวกกูมีเคืองนะ"

"เออ กูรู้น่า!!" จักรกฤษณ์ตอบ "แล้วเดี๋ยวยังไง กูกลับไป งานเสร็จเรียบร้อยแน่"

"เออ ดีละ เที่ยวให้สนุกนะเพื่อน แล้วก็ ถ้าเป็นไปได้ จัดการน้องมี่ซะ อย่าปล่อยให้ของดีหลุดมือนะมึง จัดเสร็จแล้วก็มารีวิวด้วยว่างานดีหรือเปล่า?"

"ยุ่งอะไรกับเรื่องของกูกับน้องมี่ด้วย ควย!!!" หนุ่มโจ้หัวเราะร่วน "เออ โชคดี แล้วเจอกันที่มหาลัย"

วลันธรที่นั่งตักไอศกรีมเข้าปากก็เหลือบมองพี่โจ้ที่กำลังคุยโทรศัพท์ด้วยความสนใจ พอหนุ่มโจ้วางสายแล้วเดินกลับมา สาวมี่ก็ยิ้มให้แฟนหนุ่มที่กำลังหย่อนตัวนั่งลงบนเก้าอี้

"กิ๊กโทรมาเหรอคะ?" วลันธรแกล้งหยอกแฟนหนุ่มเล่น

"เพื่อนที่มหาลัยน่ะมี่" จักรกฤษณ์ตอบ "แค่โทรมาเร่งเรื่องงานดนตรี แต่งเนื้อร้องแล้วก็ส่งกลับไปให้พวกมันร้องแล้วอัดเสียง"

"อืออ!!! อยากฟังจังเลย!!" สาวมี่ยิ้มหวานจนเห็นแผงฟันขาว "สงสัยต้องเพราะแน่ ๆ เลย ถ้าแต่งเสร็จแล้ว ให้มี่ฟังก่อนคนแรกนะคะพี่โจ้"

"ได้ซิจ๊ะ" หนุ่มโจ้ยิ้มให้แฟนสาว โดยมีสายตาของไอ้แจ็ค น้องชายจอมเกรียนเฝ้ามองด้วยความอิจฉานิด ๆ

อยากโตเร็ว ๆ จังเลย อยากจะมีแฟน จักรภัทรบ่นในใจ เมื่อไรจะโตสักทีนะ เห้อ!!!!

"ตรงนั้นมีเรือคายัคให้เช่า พรุ่งนี้มี่ว่าจะเช่าเรือพายเล่น พี่โจ้สนใจไหมคะ? นะค๊า!! อุตส่าห์มาเที่ยวเมืองกาญจน์ทั้งที!!!"



"เอ่อ..." จักรกฤษณ์ยังไม่ทันตอบอะไร จักรภัทรน้องชายก็ชิงจังหวะตอบก่อน

"สนครับ!!! สนใจ!!!" เด็กชายแจ็คตอบด้วยใบหน้าสดใส "ผมอยากไปพายเรือกับพี่มี่ครับ"

"สองโหวตละ" สาวมี่ยิ้ม "แล้วพี่โจ้ละคะ? พรุ่งนี้ไปพายเรือเล่นกันนะ"

"เอ่อ..." จักรกฤษณ์ครุ่นคิดในใจ เพราะยังมีงานแต่งเนื้อร้องคั่งค้างไว้อยู่ นี่ถ้ากลับไปแล้วงานไม่คืบหน้า มีหวังโดนเพื่อนร่วมวงที่มหาลัยโวยวายแน่ "พี่ไม่รับปากนะ เพราะต้องเขียนเนื้อเพลงให้เสร็จก่อน ถ้าทำไม่เสร็จมีหวังกลับไปพี่โดนเพื่อน ๆ ที่มหาลัยเล่นงานแน่"

"พี่โจ้ก็!!" วลันธรทำหน้ามุ่ยใส่ "อุตส่าห์มาเที่ยวกับแฟนทั้งที่ ยังจะคิดเรื่องงานอีกนะ!! ที่หลังถ้ายุ่งแบบนี้ ไม่ต้องมาชวนก็ได้"

"ถ้าพี่โจ้ไม่ไป" แบบนี้ก็เข้าทาง เด็กชายแจ็คเสนอตัว "พี่มี่ไปกับผมก็ได้ครับ"

"น้อย ๆ หน่อยไอ้น้องชาย" จักรกฤษณ์ทำเสียงดุ

"พี่โจ้จะไปดุแจ็คทำไมละคะ" มีมี่บ่น "ก็พี่เองไม่ใช่เหรอ? ที่นัดมาเที่ยวที่กาญจน์ อยู่ดี ๆ พี่มาอ้างเรื่องงานแบบนี้ แล้วจะมาทำไมละ!!! พรุ่งนี้ไปพายเรือเที่ยวกันนะคะพี่โจ้ นะคะ นะคะคนดีของมี่"

พอเจอลูกอ้อนของวลันธร หนุ่มมาดเซอร์อย่างจักรกฤษณ์ก็ใจอ่อน ก็จริงของเธอ อุตส่าห์นัดมาเที่ยวต่างจังหวัดทั้งที ยังจะมาคิดเรื่องงานอีก ไม่เป็นไร ยังพอมีเวลาแต่งเนื้อเพลง เดี๋ยวค่อยจัดการก็ได้

"ได้ครับ" จักรกฤษณ์ตอบ

"เย้!!!! ต้องแบบนี้ซิคะ คนดีของมี่!!!" วลันธรยิ้มร่าด้วยความสุข แต่เด็กชายจักรภัทรแอบทำหน้ามุ่ยใส่ มาเปลี่ยนใจทำไมว้า ไอ้พี่งั่งเอ้ยยย!!! อดได้ไปพายเรือกับพี่มี่สองต่อสองเลยเห็นไหม?

หลังจากนั้น ทั้งสามคนก็พูดคุยกันด้วยเรื่องจิปาถะอีกนิดหน่อย ก่อนลุกขึ้นแยกย้ายกันไปเดินย่อยชมวิวทิวทัศน์ริมแม่น้ำแควในช่วงยามเย็น บรรยากาศบังกะโลริมน้ำที่นี่ช่างร่มรื่นและสงบสุขด้วยสภาพแวดล้อมจากธรรมชาติที่อุดมสมบูรณ์

พอเดินย่อยอาหารเสร็จ ทั้งสามคนก็แยกย้ายกันเข้าห้อง เพื่ออาบน้ำแต่งตัวและพักผ่อนตามอัธยาศัย หลังจากวลันธรอาบน้ำเสร็จแล้ว เธอก็เปลี่ยนชุดเป็นเสื้อยืดคอเว้าลายดอกไม้ที่ออกจะคับสักหน่อย จนเผยให้เห็นส่วนเว้าของเอวและความอวบอูมของหน้าอกหน้าใจขนาด 34 นิ้ว กางเกงยีนส์ขาสั้น โชว์สัดส่วนของเอวและความกลมกลึงของบั้นท้าย

นั่นแหละ อย่างที่คิดนั่นแหละ วลันธรตั้งใจจะแกล้งทำเนียนไปหาพี่โจ้ ให้แฟนหนุ่มดนตรีให้ฟัง แล้วหลังจากนั้นก็ อะจึ๊ย ๆ ๆ กัน

วลันธรไม่ใช่สาวอินโนเซนต์ เธอเป็นสาวสมัยใหม่ที่เปิดรับเรื่องเพศ เธอเองก็อยากรู้มานานแล้วว่าลีลารักของพี่โจ้จะเป็นยังไงบ้าง เทียบกับแฟนเก่าสมัยเรียนได้หรือเปล่า พอคิดแบบนี้ เลือดลมในกายสาวสวยวัย 21 ปีของเธอก็สูบฉีด แล้วทีนี้ ดาวคณะนิเทศก็เดินออกไปเคาะประตูห้องของพี่โจ้ทันที

"ก๊อก ก๊อก ก๊อก!!!" เสียงเคาะประตูดังขึ้น "พี่โจ้คะ!!! อยู่ไหมคะพี่?"

"อยู่จ๊ะ" จักรกฤษณ์ที่ตอนนี้อยู่ในชุดเสื้อยืดลายสก็อต และกางเกงขาสามส่วนเปิดประตูออกมา พร้อมกับกลิ่นบุหรี่ฉุยภายในห้อง "มีอะไรเหรอจ๊ะ?"

"นี่พี่สูบบุหรี่ในห้องเหรอ?" วลันธรบ่น "ไม่ดีนะคะพี่ เลิกได้ก็เลิกเถอะ"

"ถ้าพี่ไม่สูบ พี่ก็แต่งเพลงไม่ออกน่ะมี่..." พี่โจ้ตอบ "จะเข้ามาไหมมี่?"

นั่นแหละ พอเจอกลิ่นบุหรี่ อารมณ์หวามของวลันธรก็หายไปเกือบครึ่ง แต่สุดท้ายด้วยความอยากอยู่ใกล้ชิดกับแฟนหนุ่ม สาวมี่ก็เลยตัดสินใจเดินเข้าไปในห้องของพี่โจ้จนได้

"ที่หลังอย่าสูบบุหรี่ในห้องนะคะพี่ มันเหม็น" วลันธรตอบตกลง ก่อนเดินเข้าไปในห้องพร้อมกับเอามือปิดจมูก พอเดินเข้าไป หญิงสาวก็เห็นแลปทอปวางอยู่บนโต๊ะ สมุด ดินสอและกระดาษ พร้อมกับกีต้าร์โปร่งที่จักรกฤษณ์นำติดตัวมาด้วยเพื่อใช้เป็นอุปกรณ์ในการแต่งเพลง

"ขอโทษที พอดีพี่เครียด ๆ เรื่องเพลงน่ะ" จักรกฤษณ์ตอบ ก่อนหย่อนตัวนั่งบนเก้าอี้ พร้อมกับเปิดโปรแกรมทำเพลง เมื่อชายหนุ่มกดคลิ๊กขวา เสียงเพลงก็ดังขึ้น

จักรกฤษณ์หยิบกีต้าร์โปร่งมาเล่นคลอตามเพลงอย่างคล่องแคล่ว พร้อมกับเริ่มร้องเพลงที่กำลังแต่งเอาไว้

พอได้ยินเสียงร้องและเล่นดนตรีจากจักรกฤษณ์ อารมณ์ขุ่นมัวของวลันธรก็หายไปในบัดดล บทเพลงที่แฟนหนุ่มแต่งฟังดูเพราะดีเหมือนกันแห่

"ฉันเคยเป็นใครสักคน ใครสักคนที่มีความหมาย ฉันเคยเป็นใครสักคน ที่เธอเคยบอกว่าดี แต่วันนี้เธอเปลี่ยนไป เพราะใครอีกคนที่เข้ามา..." จักรกฤษณ์ฮัมเพลงที่ตัวเองแต่ง พร้อมกับจดบันทึกเนื้อเพลงลงบนสมุด

"เพราะดีนะคะพี่โจ้" วลันธรหย่อนตัวนั่งบนเตียง "ถ้าแต่งเสร็จแล้วน่าจะเพราะไม่เบาเลย ขอให้เฮง ๆ และโชคดีนะคะพี่ มี่เอาใจช่วย"

"ครับ ขอบคุณครับ" จักรกฤษณ์ยิ้ม ก่อนหันกลับไปให้ความสนใจกับการแต่งเนื้อเพลงต่อ ทำเอาวลันธรเริ่มทำหน้ามุ่ย อุตส่าห์มาเสนอตัวถึงห้อง แต่นี่อะไรกันเนี่ย ตาทึ่ม!!!

"พี่โจ้นั่งแต่งเพลงนานหรือยังคะ?" วลันธรถาม

"ก็สักพักใหญ่แล้วครับ" จักรกฤษณ์ตอบ "พี่ตั้งใจว่าจะแต่งเพลงให้เสร็จภายในคืนนี้เลย พรุ่งนี้จะได้ไปพายเรือคายัคกับมี่และเจ้าแจ็คได้ไงละ"



"ค่ะ..." นั่นมันสำหรับวันพรุ่งนี้ แต่วันนี้ละ "แล้วพี่โจ้อยู่ในห้องไม่เหงาบ้างเหรอ?"

"ไม่อ่ะครับ..." พี่โจ้ตอบ โดยไม่หันหลังกลับมามองแฟนสาวที่นั่งไขว้ห้างอยู่ "พี่อยู่กับเสียงเพลง กีต้าร์ได้ทั้งวัน นี่ถ้ามีเบียร์สักขวดสองขวด อยู่ได้ยาว ๆ เลย"

"แล้วพี่อยากกินเบียร์ไหมละคะ?" ใจจริงวลันธรอยากถามว่าอยากกินเธอหรือเปล่าต่างหาก แต่เอาละ แบบนี้ต้องมีตัวช่วย เบียร์นี่แหละที่พึ่งของคนในหมูบ้าน "เดี๋ยวมี่กินเป็นเพื่อนก็ได้นะ"

"เอาซิ!!!" พี่โจ้ยิ้ม "ที่นี่มีเบียร์ขายป่ะละ เดี๋ยวไปซื้อกัน"

"ค่ะ เดี๋ยวไปดูด้วยกันไหมละคะ?" นั่นไง ต้องเอาเครื่องดื่มมึนเมาเป็นตัวล่อ พี่โจ้เอ้ย!!!

หลังจากนั้นทั้งคู่ก็ลุกขึ้นแล้วเดินไปที่ฟร้อนประชาสัมพันธ์ ซึ่งมีจุดขายเครื่องดื่มอยู่ เพื่อสั่งซื้อเบียร์มาสามขวด ก่อนที่ทั้งสามคนจะเดินกลับมาที่ห้อง

"ป๊อก!!" พี่โจ้ใช้ไฟแช็คงัดฝาขวดเบียร์ของตัวเองและน้องมี่ออก "ไม่มีแก้ว น้องมี่คงต้องซัดโฮกแล้วละ"

"ค่ะ" ว่าแล้ววลันธรก็กระดกเบียร์เข้าปาก เช่นเดียวกับหนุ่มโจ้ที่กำลังกระดกเบียร์เข้าปากอย่างหิวกระหาย

"ทำไมแอร์มันหนาว ๆ จังเนี่ย!!!" วลันธรนั่งดื่มเบียร์ดูพี่โจ้ทำงานดนตรีไปสักพัก ก็เริ่มออกอาการ

"หนาวเหรอ?" จักรกฤษณ์หันกลับไปถามแฟนสาว พลางเหลือบมองเครื่องปรับอากาศบนเพดาน "เดี๋ยวพี่ปรับแอร์ให้เอาไหม?"

"พี่โจ้..." ดาวคณะนิเทศเริ่มบ่น "ใจคอพี่โจ้จะไม่สนใจมี่เลยเหรอคะ? มี่มานั่งกินเบียร์ที่ห้องพี่ พี่ก็ไม่สนใจมี่เลย"

"อย่าพูดแบบนั้นซิ" พี่โจ้ตอบ "แต่งานพี่ยังไม่เสร็จ ขอเวลาพี่แป๊ปนึงได้ไหม? ถ้างานเสร็จแล้ว เดี๋ยวพี่จะไปคุยด้วย"

เฮ้อ!!! รักเหลือเกินกับงานดนตรี วลันธรแอบบ่นในใจ แต่เธอก็เข้าใจได้ว่า พี่โจ้คนนี้วาดฝันเอาไว้ว่าเขาอยากจะเป็นนักดนตรี เป็นโปรดิวเซอร์ เขากับเพื่อน ๆ อยากจะรันวงการเพลงอินดี้ไทย เช่นเดียวกับวงอินดี้ที่ติดลมบนวงอื่น ๆ ซึ่งก็เข้าใจได้นั่นแหละ แต่บางที ตามประสาผู้หญิงติดแฟน ก็อยากให้แฟนเอาใจใส่สักหน่อย

"ก๊อก!!! ก๊อก!!!" สักพัก เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น วลันธรกำลังจะลุกไปเปิดประตู แต่ถูกจักรกฤษณ์ร้องห้ามเอาไว้

"เดี๋ยวพี่ไปเอง" พี่โจ้ตอบ ก่อนรุ่งพุ่งจากเก้าอี้เดินไปเปิดประตู "อ่าว? ไอ้แจ็ค? มีอะไรวะ?"

"ก็อยากมาหา ผมกลัวผี" เด็กชายจักรภัทรตอบ "อ่าว? พี่มี่? พี่มาอยู่ที่นี่เหรอครับ ผมเคาะประตูห้องพี่ตั้งนาน กะว่าจะมาชวนพี่นั่งเล่นที่ห้องพี่โจ้สักหน่อย"

"พี่มาได้สักพักแล้วละ มานั่งกินเบียร์แล้วก็นั่งฟังพี่โจ้แต่งเพลงไปเรื่อย" วลันธรกล่าวด้วยความรู้สึกน้อยใจนิด ๆ "แจ็คมาก็ดีแล้ว อยู่เป็นเพื่อนพี่โจ้นะ พี่เริ่มง่วงละ"
ตอนแรกอุตส่าห์จะมายั่วมาอ้อนคุณแฟน ทำไปทำมาคุณแฟนดันไม่สนใจ วลันธรก็เลยเกิดอาการนอยด์ ขอตัวกลับไปนอนที่ห้องจะดีกว่า

"ถ้างั้น เจอกันพรุ่งนี้เช้านะครับมี่" จักรกฤษณ์เอ่ยปากลาแฟนสาวที่ขอตัวไปนอน "ฝันดีครับ"

"ฝันดีคะ..." สาวมี่โบกมือลาก่อนเดินเปิดประตูออกไป

หลังจากที่เดินออกไปจากห้อง เจ้าหนุ่มน้อยแจ็คก็หรี่ตามองพี่ชายด้วยความสงสัย

"ทำอะไรกับพี่มี่ในห้อง?" เด็กชายจักรภัทรถามด้วยนัยน์ตายียวน

"เฮ้ยยย!!!! เป็นเด็กเป็นเล็ก!!!! จะรู้ไปทำไม!!!" จักรกฤษณ์ผู้พี่ตอบ

"มีความลับกะน้องกะนุ่งนะพี่โจ้!!!" เด็กชายแซว "รู้นะ ว่าแอบทำอะไรกันน่ะ!!!"

จะเสร็จน้องชายก่อนแน่ๆ