อย่างนึ้ต้องโดน

รอติดตามครับท่าน

โนของนอกแน่ๆ

วัวเคยค้า ม้าเคยขี่ แน่

เสร็จพี่ยุทธก่อน หรือเสร็จเดวิดก่อนนะมีน

เจ้านายจ้องจะล่อซะละ

จะล่อเมียพระเอกซะแล้ว

 

สวัสดีครับทุกท่าน

นานมากแล้วที่ไม่ได้เจอกัน หวังว่าทุกท่านสบายดีกันนะครับ ส่วนท่านสมาชิกใหม่ๆ เราอาจจะไม่เคยผ่านมาพบกัน ยังไงก็ขอฝากเนื้อฝากตัวหลังจากที่ห่างหายมานานนะครับ

เรื่อง My Hot Wife ก็ยังเป็นไสตล์เดิม voyeur ที่ผมชอบ ชอบไม่ชอบยังไง มีอะไรที่อยากให้ปรับปรุง หรืออยากให้ไปทางไหนลองแชร์กันนะครับ ชอบอ่านคอมเมนต์ครับผม คุยกันมาเยอะๆนะครับผม

------------------------------------------------------------------------------------------


เสียงเพลงแจ๊สบรรเลงเบาๆ คลออยู่ทั่วฮอลล์กว้างที่ตกแต่งด้วยแชนเดอเลียร์ส่องประกายแข่งกับแสงสะท้อนจากแม่น้ำเจ้าพระยาที่ทอดตัวอยู่นอกกระจกสูงเสียดฝ้า บรรยากาศของงานเลี้ยงส่งท้ายปีของบริษัทใหญ่ดูหรูหรา สมฐานะของที่นี่ทุกประการ แสงไฟสะท้อนผ่านกระจกเข้ามาในฮอลล์หรู ทำให้ทุกอย่างดูสว่างนุ่มๆ เหมือนอยู่ในหนังฝรั่งเลยครับ

ตอนนั้นผมกับมีนเดินทักทายเพื่อนๆ ผู้ใหญ่ในงานเลี้ยงของบริษัทครับ ผมใส่แค่สูทเรียบ ๆ ตามปกติครับ แต่สิ่งที่ทำให้ใครต่อใครหันมอง...เป็น 'มีน' ภรรยาผมเอง

มีนใส่เดรสแดงเข้ม สายเดี่ยว ผ้าซาตินเนื้อดีแนบตัวพอดีเป๊ะ สวยแบบที่คนมองแล้วกลืนน้ำลายไม่รู้ตัว ชุดเปิดไหล่เห็นผิวเนียนแถวๆ เนินอกเลยครับ มีนไม่ใช่คนหน้าอกใหญ่มาก แต่ทรงสวย เนินเนื้อใต้สายเดี่ยวโค้งพอดีเข้ากับชุดมากครับ

ส่วนเอวนี่...ผมว่าต้องเป็นเพราะฟิตเนสกับโยคะ เธอลีนพอจะทำให้เดรสรัดช่วงสะโพกแล้วดันก้นขึ้นเป็นลูกกลม ๆ ผมว่าใครเห็นมีนในชุดนี่แล้วต้องมีเผลอกัดฟันกันมั่งแหละครับ

รอยผ่าข้างขาก็ค่อนข้างสูงครับ อาจเพราะเป็นกระโปรงยาวมั้งครับ เลยต้องผ่าสูงหน่อยให้เดินสะดวก แต่มีนก็เดินนิ่ง ๆ ไม่ได้หวือหวาอะไรนะครับ ถึงเธอจะแต่งตัวแบบนี้ ผมก็รู้ว่าเธอไม่ได้จงใจยั่ว...เธอแค่มั่นใจ แค่รู้ว่าตัวเองดูดี

ผมเดินจูงมือเธอเข้าไปในงาน ทักคนไปเรื่อย ๆ ครับ

    "อ้าวคุณนัท มาจริง ๆ ด้วย!"
    "แฟนน่ารักมากเลยครับ ไม่เคยเห็นมาก่อนเลย"
    "ขออนุญาตชมเลยนะครับ ภรรยาคุณนัทสวยมากจริง ๆ"
    "ขอบคุณครับ นี่มีนครับ"

ผมยิ้มแห้ง ๆ ตอบรับ มีนก็ยิ้มให้ตามมารยาทครับ ยกมือไหว้สุภาพ ไม่พูดอะไรมาก แต่พอเธอยิ้ม มันไม่เหมือนคนอื่นยิ้มเลย ผมไม่รู้จะอธิบายยังไงดี...แต่แค่แววตากับมุมปากที่เธอยกขึ้นนิดเดียว มันทำให้ผู้ชายหลายคนเงียบไปเอง

ผมยืนข้างเธอ เห็นเลยว่าพนักงานบางคนจ้องตรงขาเธอแบบไม่กระพริบตา บางคนมองลึกถึงหน้าอก บางคนแค่ยิ้มเขิน ๆ แล้วหลบตาเธอ...แล้วพี่คนนึงก็เดินเข้ามาเรียกผมเสียงดังครับ

    "ไอ้นัท!"

ผมหันไปเห็นพี่ยุทธ รุ่นพี่สมัยอยู่แผนกเก่า ตัวใหญ่นิดหน่อย ดูมีอายุแต่ยังหล่อแบบคนเจ้าชู้เก่า

    "พี่ยุทธ! ไม่เจอกันนานเลยครับ" เราจับมือกันแน่นหน่อย ผมหันไปทางมีนแล้วบอกเบา ๆ
    "ก็นึกอยู่ว่าวันนี้ต้องเจอแกแน่ๆ" พี่ยุทธหัวเราะแล้วหันไปทางมีน
    "ว่าแต่...สาวสวยที่ไหนเดินมาด้วยวะ"
    "แฟนผมครับ ชื่อมีนครับ สวัสดีพี่เขาหน่อย"
    "สวัสดีค่ะ พี่ยุทธ"

มีนยิ้มสุภาพ ยกมือไหว้...แล้วสายตาพี่เขาก็หยุดที่ตรงนั้นมันไม่ได้หยุดที่หน้าเธอเลยครับ ผมยืนอยู่ใกล้ ๆ ยังเห็นเลยว่าเขากวาดตามองลงมาจากต้นคอ ผ่านหน้าอก เอว ลงไปจนถึงสะโพก แล้วหยุดที่รอยผ่าขาสายตาแบบนั้นมันไม่ใช่มองแบบผู้ใหญ่เอ็นดู แต่มันเหมือน...มองของสวยที่อยากครอบครอง
แล้วพอรู้ตัวว่าหลุด พี่ยุทธก็เบือนหน้าหาผมทันที ทำทีเป็นคุยเรื่องงานกลบเกลื่อน

    "ได้โปรโมทเป็นผู้จัดการก็ดีอยู่หรอก...แต่แม่มโคตรยุ่งเลยว่ะ ยังไม่ค่อยลงตัว เลขาไม่พอ ทำเองทุกอย่างแทบจะหัวระเบิด"
    "อ่าว!...พอดีเลย...นี่ไงมีนฝากภรรยาผมไปทำงานด้วยคนนึงนะพี่ยุทธ...มีนบ่นว่าลูกเข้าเรียนแล้วเบื่อ...อยากกลับไปทำงานแล้วเนี่ย...ฮ่าๆ"
"นี่พูดจริง ๆ นะ ถ้ามีนสนใจกลับมาทำงาน พี่ก็พอดีกำลังหาเลขาพอดีเลย"
"พี่เอาจริงเลยเหรอครับ? เดี๋ยวผมหวงแย่"
ผมหัวเราะเบา ๆ บอกแบบเล่น ๆ แต่พี่ยุทธหัวเราะในลำคอ ตอบแบบดูจะไม่ล้อเล่น
    "หวงก็เรื่องของแกดิไอ้นัท" พี่ยุทธตอบกลับโดยไม่มองหน้าผมเลย
"แต่ถ้ามีนอยากทำ พี่พร้อมรับทันทีนะ"
มีนยิ้มบางๆ แล้วพูดขึ้นว่า
"ขอบคุณค่ะพี่ยุทธ...แต่มีนไม่มีประสบการณ์ตรงด้านนี้เลยนะคะพี่ยุทธ...ได้แค่ภาษาอังกฤษเอง"
พี่ยุทธยิ้มกว้าง
    "ยิ่งดีเลยสิ! มีนรู้มั้ย เลขาที่ดีต้องบุคลิกดี สื่อสารเก่ง ยิ่งบริษัทเราติดต่องานด้วยภาษาอังกฤษเยอะอยู่ด้วย ส่วนงานเอกสาร จัดตารางประชุมเรื่องพวกนั้นมันสอนกันได้"
พี่ยุทธพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่นราวกับพยายามโน้มน้าวมีนให้ได้ ผมกลัวมีนจะอึดอัด หนำซ้ำยังไม่ได้คุยกันเป็นเรื่องเป็นราวเลยจึงรีบตัดบท
    "งั้น...เดี๋ยวผมคุยกับมีนอีกทีก่อนแล้วกันนะครับ แล้วเดี๋ยวผมรบกวนพี่ยุทธอีกที"
    "เออๆ ได้ แล้วบอกพี่แล้วกัน"

ผมหันไปมองมีนครับ เธอยิ้มบาง ๆ แล้วพยักหน้าน้อย ๆ เหมือนจะไม่ได้ปฏิเสธ แววตาเธอไม่ตื่นเต้น แต่กลับสงบแบบคิดอะไรอยู่ในใจ


หลังจากที่พี่ยุทธขอตัวไปทักทายแขกอื่นๆในงานได้ไม่นาน ก็มีเสียงฝรั่งดังใส่จากด้านหลัง เสียงทักทายที่ทั้งคุ้นเคยและ...ทำให้ผมต้องเตรียมใจทันที

    "Nut! You look relaxed for once—must be because your beautiful wife is here, huh?"
    (นัท! วันนี้ดูสบายกว่าทุกทีเลยนะ...เพราะภรรยาคนสวยอยู่ด้วยล่ะสิ ใช่มั้ย?)

ผมหันไปตามเสียง ก็เห็น David เจ้านายผมเองครับ เขาใส่สูทเทาเข้ารูปกับเสื้อเชิ้ตขาวไม่มีเนคไทด์ ปล่อยกระดุมบนไว้หนึ่งเม็ด ดูสบาย ๆ แบบฝรั่งพวกชอบ หน้าคม ผมหงอกแซมทอง ตาสีฟ้าจัด

    "Hi David! This is my wife—Meen."
    (ไฮ เดวิด! นี่ภรรยาผมครับ มีน)
    "Well, well..." เขาพึมพำเสียงต่ำ ยิ้มบาง ๆ หันมามองมีน
    "Nice to finally meet you, Meen."
    (ดีใจที่ได้เจอสักทีนะ มีน)
    "Nice to meet you too. Nat mentions you a lot."
    (เช่นกันค่ะ...นัทพูดถึงคุณให้ฟังบ่อยๆ เลยค่ะ)
    "You must have a wonderful eye for color, Meen. That red... it truly commands attention."
    (คุณต้องมีรสนิยมด้านสีที่ยอดเยี่ยมมากแน่ๆ มีน สีแดงนั่น...มันดึงดูดสายตาจริงๆ)
    "Thank is my power color."
    (ขอบคุณค่ะ สีแดงคือสีที่เสริมพลังให้มีนเลยค่ะ)
    "It certainly is. And it seems to work."
    (แน่นอนอยู่แล้วครับ และดูเหมือนมันจะได้ผลด้วย)

แต่สายตาของเขา...ไม่ใช่สายตาที่ผมอยากให้ใช้กับเมียผมเลยครับ มันกวาดลงช้า ๆ ตั้งแต่ช่วงบ่า ผ่านต้นคอ ถึงอกที่โค้งอยู่ใต้สายเดี่ยวสีแดงอย่างพอดี แล้วลากต่ำไปจนถึงเอว สะโพก และ...รอยผ่าขาที่เกินครึ่งต้นขาด้านใน

ไม่มีคำพูดหยาบคาย ไม่มีการยื่นมือ แต่สายตาแบบนั้น ผมรู้ดีว่ามันคิดอะไร และริมฝีปากเขา...ขยับเบา ๆ เหมือนจะพึมพำว่า "Damn..."
แต่สิ่งที่ทำให้ผมหายใจสะดุดไม่ใช่เขา แต่เป็นมีนครับเธอยิ้มบาง ๆ เอียงคอนิดเดียว ไม่หลบตาเลยด้วยซ้ำ

แล้วขยับขาไขว้เปลี่ยนข้างเบา ๆ ทำให้ชายเดรสผ่าขาขยับขึ้นอีกนิด เผยต้นขาด้านในที่ทั้งเรียวและเนียนขาวอมชมพู...ดวงตาคมของเธอมองตรงไปที่ David นิ่ง เหมือนจะพูดว่า "มองสิ ถ้าคิดว่าควบคุมตัวเองได้" โดยไม่ต้องขยับปากแม้แต่คำเดียว

ผมพยายามกลืนน้ำลาย แขนขยับนิด ๆ เหมือนอยากโอบเอวเธอไว้ แต่สุดท้ายก็ไม่ทำ...เพราะนั่นเจ้านายผม ผมไม่อยากให้ดูเหมือนหึงเมียออกหน้า David กลับหัวเราะเสียงดัง แล้วตบบ่าเบา ๆ

    "Let's take a photo together! Commemorate the night."
    (ถ่ายรูปกันหน่อย! เก็บไว้เป็นที่ระลึกคืนนี้ไง)

เขาขยับมายืนตรงกลาง

    "You know what they say, women always right—so Meen, you take the right side."
    (เขาว่ากันไง ผู้หญิงต้องอยู่ด้านขวา (ถูก)เสมอ...มีน มาทางนี้เลย)

มีนขยับมายืนขวาของเขาตามที่บอก แล้วหันมายิ้มให้ผม

    "ถ่ายให้สวยๆ นะคะ"

เธอพูดเบา ๆ พลางยิ้มให้ ผมหยิบมือถือขึ้นมาถ่ายเองครับ เซลฟี่พอดีเฟรมสามคน  ผมด้านซ้าย มีนด้านขวา และ David อยู่ตรงกลาง ใกล้แบบแนบกันเลย มือของ David โอบเอวเธอตั้งแต่ตอนยืนเข้าเฟรมแล้วครับ

    "Let's get a few more, for good measure."
    (เอาอีกสักสองสามรูปดีกว่า เผื่อไว้)
    "Meen, you look amazing from every angle. It's not fair to the rest of us."
    (มีน คุณดูน่าทึ่งจากทุกมุมเลยนะ ไม่ยุติธรรมกับคนอื่นๆ เลย)

...ผมพยายามไม่ใส่ใจ ฝรั่งไม่ถือสาเรื่อง skinship แบบนี้แหละครับ แต่ก็รู้สึกเสียววาบในอกแปลกๆ พอถ่ายเสร็จ เขาหันมายิ้มตาหยี แล้วพูดต่อทันที

    "May I take a photo with your lovely wife? Just a little souvenir."
    (ผมขอถ่ายรูปกับภรรยาสุดที่รักของคุณหน่อยได้มั้ย? อยากเก็บไว้เป็นที่ระลึก)

...เขาพูดต่อหน้าผมตรง ๆ ไม่เกรงใจแม้แต่น้อย ผมหัวเราะเบา ๆ แก้เก้อ แล้วพยักหน้า


    "Sure... I'll take it."
    (ได้ครับ เดี๋ยวผมถ่ายให้)

มีนมองผมนิดนึง ยิ้มบาง ๆ แล้วขยับไปยืนข้าง David อีกครั้ง David โอบเอวเธอทันทีครับ แต่คราวนี้เขา ดึงเธอเข้าหาตัว แนบกว่าครั้งแรก อกของเขาชิดแผ่นแขนของมีนเต็ม ๆ ให้มีนยืนซ้อนขึ้นหน้าเขานิดหน่อย

ผมยกมือถือขึ้นพอดี กำลังจะถ่าย แต่วินาทีนั้นเอง...ผมเห็นมือของ David—ที่โอบอยู่ตรงเอว—เริ่มลดต่ำลงช้า ๆ  ...ต่ำลงไปอีก จนถึงสะโพกล่าง ตรงช่วงโค้งของบั้นท้ายเมียผมพอดี

ผมมองผ่านจอมือถือ เห็นภาพในเฟรมพอดี เขายืนยิ้ม มองกล้อง แต่ผมไม่รู้ว่ามือเขาวางอยู่ตรงไหนแน่..หรือวาง บน อะไรแน่
สิ่งที่ผมเห็นคือ...มีนสะดุ้งเล็กน้อย แล้วหันไปมองหน้า David แวบเดียว สีหน้าคล้ายตกใจ ริมฝีปากเธอเหมือนจะขยับพูดอะไร แล้วหยุด แล้วเธอก็หันหน้ากลับมาทางผม ยิ้มสวย ๆ อย่างเดิม

ผมกดชัตเตอร์ไปสอง สามรูป แต่ในใจผมตอนนั้น...มันไม่ปกติแล้วครับ เพราะภาพที่ผมเพิ่งถ่าย คือภาพที่ David ยืนแนบเมียผม มือเขาอยู่ตรงไหนผมไม่รู้ แต่ที่ผมแน่ใจ...คือเธอ รู้สึก ครับ...แต่เธอไม่ถอย และผม...ก็ไม่พูดอะไรเลยเช่นกัน ผมกลัวว่าถ้าผมหันไปมองเขาหรือพูดอะไรตอนนั้น มันจะดูมีพิรุธ...ดูเหมือนคนขี้หึง หรือทำให้มีนลำบากใจ

    "Thank you, Nut. You really are a lucky man."
    (ขอบใจมากนัท...นายโชคดีจริง ๆ)
    "Yeah... I know." ผมหันไปยิ้มแห้ง ๆ
    (ครับ...ผมรู้)

หลังจากผมกดถ่ายภาพให้เสร็จ เสียงหนึ่งก็ดังขึ้นจากด้านหลัง เรียกชื่อผมเสียงชัดเจนท่ามกลางเสียงคนคุยกันจอแจ

    "นัท! มานี่หน่อยเร็ว พี่จะพาไปสวัสดีคุณอำนาจก่อนขึ้นเวที"

ผมหันไปตามเสียง เป็น พี่ยุทธ ครับ เขาโบกมือเรียกผมจากอีกมุมของงาน อยู่ใกล้ ๆ บันไดทางขึ้นเวที ซึ่งตอนนี้เริ่มมีผู้บริหารรวมตัวกันอยู่หลายคน
...คุณอำนาจคือผู้จัดการใหญ่ครับ ผู้บริหารสูงสุดของบริษัท และไม่ใช่คนที่จะได้เจออยู่บ่อยๆ ใจหนึ่งก็อยากไปสวัสดีทักทายผู้ใหญ่ แต่...อีกใจก็ไม่อยากทิ้งมีนไว้ตรงนี้ ยิ่งตอนที่ผมเห็นเธอกับ David ยืนใกล้กันขนาดนั้น เห็นสายตาที่เขามองเธอ

    "ผม...เดี๋ยว..." ผมอ้ำอึ้ง เหลือบตามองภรรยา มีนหันมายิ้มบาง ๆ ให้ผม ยกมือแตะเบา ๆ ที่แขนผม เสียงเธอเบาแต่มั่นคง
    "ไปเถอะค่ะ เดี๋ยวเขาขึ้นเวทีแล้ว รีบถ่ายรูปไว้ก่อน"
    "ผมแค่ไม่อยาก..." ผมพูดไม่จบ เธอส่ายหน้าช้า ๆ แล้วพูดต่อ
    "ไม่เป็นไรค่ะ มีนอยู่ได้...มีนรออยู่ตรงนี้แหละค่ะ"

แล้วเสียงที่ผมไม่อยากได้ยินในจังหวะนี้...ก็ดังขึ้นทันที

    "Go ahead, Nut. I'll take good care of her."
    (ไปเลยนัท เดี๋ยวฉันดูแลเธอให้เอง)

David วางมือลงเบา ๆ ที่หลังมีน แล้วยิ้มให้ผม รอยยิ้มที่ดูเหมือนจะเฟรนลี่...แต่ผมไม่แน่ใจเลยว่ามันเป็นแค่นั้นจริง ๆ รึเปล่า ผมฝืนยิ้ม

    "ครับ... เดี๋ยวผมไปแป๊บเดียว"

ผมหันหลังเดินไปกับพี่ยุทธ แต่ระหว่างเดิน ผมอดไม่ได้ที่จะหันกลับไปมอง David ขยับตัวมายืนตรงที่ผมเคยยืน ใกล้กับมีนกว่าเดิม หัวไหล่ของเขาเกือบแนบกับของมีนแล้ว เขาก้มหน้าพูดอะไรบางอย่างกับเธอเบา ๆ มีนเงยหน้าขึ้นฟัง แล้วพยักหน้าเล็กน้อยคุยตอบ

ผมมองจากตรงนั้น ไม่ได้ยินว่าเขาพูดอะไร ...แต่แค่ภาพตรงหน้า มันก็พอทำให้หัวใจผมเต้นแรงขึ้นอีกครั้งไม่ใช่เพราะโกรธ... แต่เพราะรู้สึกแปลก รู้สึกเหมือนว่าผมอยากอยู่ตรงนั้น ...อยากเห็นมากกว่านี้...และผมก็ไม่แน่ใจเลยว่า รู้สึกแบบนั้นมันผิดรึเปล่าครับ



หลังจากผมไปสวัสดีคุณอำนาจเสร็จ ก็ค่อย ๆ เดินกลับมาที่โต๊ะในโซน VIP ด้านในสุดของฮอลล์ งานยังดำเนินไปตามปกติครับ เสียงพูดคุยยังคุกรุ่นแต่เริ่มเบาลงเรื่อย ๆ เพราะพิธีกรบนเวทีเริ่มประกาศชื่อท่านผู้บริหารที่กำลังจะกล่าวขอบคุณพนักงาน

ผมกลับมายืนข้างมีน David นั่งอยู่อีกฝั่งของมีน ดื่มไวน์ชิล ๆ แบบไม่ทุกข์ร้อนอะไรเลย ผมพยายามไม่คิดอะไร ...พยายามจริง ๆ ครับ

    "Nice speech coming up. Let's see how long it takes him this year."
    (ดูสิว่าจะพูดนานแค่ไหนปีนี้)

David พูดพลางหัวเราะเบา ๆ แล้วเสียงจากไมค์ก็ดังขึ้น

    "Good evening everyone..." เสียงคุณอำนาจมาแล้วครับ เขากล่าวเปิดด้วยภาษาอังกฤษตามสไตล์ผู้บริหารอินเตอร์
    "I want to thank you all for this great year. Let's celebrate together tonight. Eat, drink... and don't forget to dance!"

    (ผมขอขอบคุณทุกคนสำหรับปีที่ยอดเยี่ยมนี้ มาฉลองไปด้วยกันคืนนี้ กิน ดื่ม... แล้วอย่าลืมเต้นกันด้วยนะครับ!)
    "Please, enjoy the evening. You all deserve this."
    (สนุกกับค่ำคืนนี้กันเต็มที่เลยนะ ทุกคนสมควรได้รับมันแล้ว)

เสียงปรบมือดังขึ้นทันที ไฟในฮอลล์ค่อย ๆ หรี่ลง เหลือเพียงแสงนวลละมุนจากไฟพื้นบางดวง ดนตรีบรรเลงเป็นแจ๊สบัลลาดเบา ๆ กลอง กระเป๋าเครื่องสาย คีย์เปียโนโปรยคลอพอดีกับเสียงเชลโลวางจังหวะ พื้นที่ตรงกลางฮอลล์เปิดกว้างเป็นฟลอร์เต้นรำ David ก็หันมาทางผมทันที พร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ที่ไม่ต้องแปลก็เข้าใจ

    "Nat," เขาหันมามองผมตรง ๆ
    "Mind if I borrow your lovely wife for a dance?"
    (ไม่ว่ากันนะ ถ้าผมจะขอยืมภรรยาคุณไปเต้นสักเพลง)

...เขาพูดอย่างสุภาพ แต่สายตาเขาไม่ได้ขออนุญาตเลยครับ ผมอึ้งไปนิดหนึ่ง มือกำแน่นอยู่ที่ต้นขา มีนหันมาสบตาผม ก่อนที่ผมจะตอบไปแบบที่ปฏิเสธไม่ออก

รูปสวยมากเลย