เจ้าของบทประพันธ์ Adslman
ตอนที่ 4 2 พี่น้องเทวกรนันท์…หยาดฝน…ชื่อนี้จงจำไว้ให้แม่น…อย่างแสบ!!!
26 มิถุนายน 2548
ตอนกลางวันผมชวนอ้อยและสานั่งรถเล่นไปมหาลัยหลังจากพาทั้ง 2 เดินจับจ่ายซื้อของในตลาด…ซึ่งอย่างน้อยมันก็เป็นการผ่อนคลายอารมณ์ของเราทั้ง 3 ให้แจ่มใสจนสมควรแก่เวลาจึงพากันกลับ
…พอถึงประตูหน้าของมหาลัย…มีเสียงแตรของรถคันหลังเป็นรถของพี่แคทนั่นเอง…เราไม่ได้แปลกใจเพราะเมื่อเช้าพวกเธอบอกไว้ก่อนแล้วว่าจะมาทำรายงานที่ห้องสมุด…พอลงจากรถเดินมาหาพี่แคทก็ยิงคําถามเป็นคนแรก…ฝนเอามือเกาะหัวไหล่พี่สาวยืนอมยิ้มหลบอยู่ข้างหลังดูท่าทางดีอกดีใจเพราะได้เจอพวกเราที่นี่อีก
…เห็นเธอแล้วชวนให้คิดถึงเหตุการณ์เมื่อวันอาทิตย์ที่แล้วว่าเราคิดทำอะไรกันแน่?…นั่นคือลูกพี่ลูกน้อง…ถึงจะมีนิสัยแปลกไปนิด(มาก)แต่เธอก็เป็นสาวน้อยน่ารัก…ถ้าเกิดว่าพี่แคทไม่เข้ามาขัดจังหวะอะไรมันจะเกิดขึ้น??…ผมไม่อยากคิดต่อพร้อมเกิดความละอายในใจจนไม่กล้ามองฝนเต็มๆตา…ว่าไป 5 – 6 วันมานี้ก็พยายามเลี่ยงไม่พบหน้าหรือคุยกับฝนแถมหนีไปนอนหอเกือบทุกคืน…
“…ทั้ง 3 คนมาทำอะไรกันหรือจ๊ะ??…”
“...เฮ้!!…เจอบอลอีกล่ะ…สา…หนูอ้อย…มาทามอารายกานหรอ??…”
“…อ๋อ!!…สาชวนบอลกับอ้อยออกมาซื้อของน่ะจ๊ะ…พอดีบอลชวนมาที่มหาลัยต่อ…”
“…เอ่อ…ผมนึกได้ว่าลืมเอกสารไว้ที่คณะน่ะครับพี่…ซื้อของเสร็จผมชวนสากับอ้อยมาที่นี่ด้วย”
…พี่แคทพยักหน้ารับฟังช้าๆดูจากทีท่าแล้วเธอคงเชื่อที่ผมพูดและถ้าไม่แสดงพิรุธอะไรให้ปรากฎก็ไม่มีทางที่พี่หรือน้องคู่นี้จะสงสัยว่าพวกเราทั้ง 3 มาทำอะไรกัน…คือนอกจากนั่งรถเล่นแล้วเรายังมีกิจกรรมสนุกๆร่วมกันด้วย…ผลคือสากับอ้อยรุมผมเละทําเอาเดินขาแทบขวิด…
“…อย่างงั้นเองหรือ?…เจอที่นี่ก็ดี…พี่กับฝนจะแวะห้างก่อนกลับบ้าน…ไปด้วยกันเลยสิ…”
“…ไปกินไอติมๆๆ…ไปกินด้วยกันโลดเลยเร้ว…”
ฝนหน้าเป็นยิ้มระรื่นท่องแต่คำว่าไอติมๆๆๆรีบหันกลับขึ้นรถ…ผมมองเธอขณะถามพี่แคทส่วนในใจคิดว่าฝนไม่เก็บเอามาใส่ใจแล้วมั้งอาจคิดว่าเป็นเพราะแรงโกรธของผมก็เป็นได้ถึงทำกับเธอแบบนั้นแต่ว่าเพิ่งไปกินไม่นานนี่เองไม่ใช่เหรอ?…ไปกันอีกแล้ว…สงสัยฝนอ้อนจนพี่สาวใจอ่อนอีกแน่…ซึ่งมันดีหรือเปล่านะถ้าผมไปขัดความเป็นส่วนตัวของพี่กับน้อง…พี่แคทมองนาฬิกาข้อมือดูเวลาแล้วตอบ…
“เถอะน่า…ใช่คนอื่นไกลที่ไหน…ไม่ต้องเกรงใจกันหรอกแถมไปหลายคนสนุกกว่าไปแค่คน 2 คนแน่…แต่มันก็ในบางกรณีเท่านั้นน่ะนะ…”
…นั่นสิ…ความที่วันหนึ่งๆผมไม่ค่อยได้คุยกับพี่แคทมากอาจทําให้รู้สึกเกรงใจเธอขึ้นมาก็ได้และไม่อยากให้พี่แคทเสียน้ำใจที่อุตส่าห์ชวนจึงตอบตกลง…แต่ว่าหญิงสาวก็ทำในสิ่งที่ผมคาดไม่ถึงเมื่อส่งสัญญาณใช้นิ้วชี้กระดุมเสื้อเชิ้ตแขนยาวสีขาวของตัวเองและขึ้นรถขับออกไปก่อน…การกระทำของพี่เขาเหมือนกับต้องการบอกอะไรผมสักอย่าง??…พอก้มดูเสื้อของตัวเอง…!!!…กระดุมเสื้อเชิ้ตติดไม่ตรงเลยสักเม็ดเดียว…ซีดสิกู…ผมคิดอะไรต่ออะไรเลยเถิดไปซะไกลเชียว…พี่แคทรู้…หรือว่าแค่สงสัย?…ไม่สิ…แค่นี้จะรู้ได้ยังไงไม่แสดงพิรุธออกมาให้เห็นเลยนะ…โธ่…คิดมากๆเข้ากลายเป็นวัวสันหลังหวะไปซะแล้ว…สาเห็นผมทำหน้าซีดอย่างกับเนื้อไก่ในหม้อต้มยำจึงรีบพูดปลอบใจ…
“…พี่แคทเขาไม่รู้อะไรหรอกน่า…บอลรีบทำให้เรียบร้อยสิจ๊ะ…”
ผมบ่นอุบว่าไม่ช่วยเตือนกันบ้างขณะจัดการกับเสื้อตัวเอง…
“…ให้ทำไงได้…สาก็รีบร้อนกลัวคนมาเห็นเหมือนกันนี่…”
“…ตอนเข้าห้องน้ำพี่ก็ไม่ดูแล้วล้างสะอาดหรือยังคะ?…ถ้ามีกลิ่นติดตัวล่ะแย่เลย…”
"ไม่ต้องว่าเลยอ้อย…พอกันแหละ…น้องเองก็เร่งรีบจนไม่เตือนพี่เหมือนกัน…ให้ตายเถอะ…"
ผมขับตามรถพี่แคทเข้ามาในเมือง…ถึงที่หมายฝนรีบเปิดประตูเข้ามาคล้องแขนสากับอ้อยขนาบซ้ายขวาตรงไปร้าน Swensen`S…พี่แคทล็อคประตูรถเสร็จเดินตามหลังมาเป็นคนสุดท้าย…หันไปจึงรู้ว่าพี่เขามองอยู่ดูเหมือนกับกำลังคิดอะไรในใจผมจึงถาม…พี่แคทได้ยินก็เหมือนเธอรู้สึกตัวแต่ยังทำสีหน้าเรียบเฉยตามแบบฉบับเช่นเคยทำและบอกแค่เพียง…
“…ไม่มีอะไรจ๊ะ…พี่แค่คิดถึงหนังสือที่ยืมมาวันนี้เท่านั้น…”
พูดจบพี่แคทก็เดินนําหน้าผมเข้าไปสมทบกับ 3 สาวที่เดินไปถึงหน้าร้านไอศกรีมแล้ว…ปล่อยให้ผมยืนสงสัยนิดๆ…หนังสืออะไรของพี่เขา??…
……………………………………………………………………………………………………
“…ฮ่า!!…อร่อยจังเลยพี่…ฝนขอต่อนะคะ…”
อื้อหือ??…ยัยฝนฟาดช็อคโกซันเดย์ไปตั้งถ้วยเบ้อเริ่มยังไม่สาแก่ใจ…คิดจะสั่งต่ออีกหรือนี่?…
ไอศกรีมเรนโบว์ถ้วยใหญ่ของผมกับสากินด้วยกัน 2 คนยังไม่หมดแต่แม่นั่นกินเกลี้ยงถ้วยเรียบร้อยโรงเรียนหยาดฝน…ส่วนอ้อยกลับกินน้อยอย่างที่ผมคาดเพราะเธอไม่ค่อยชอบของเย็นๆ…ฝ่ายพี่แคทไม่ได้กินไอศกรีมเพียงแต่สั่งกาแฟมาดื่มเท่านั้น…เธอถอดแว่นตาที่ไม่ค่อยจะถอดให้ใครเห็นง่ายๆออกวางบนโต๊ะก่อนตอบน้องสาว…
“…ตามใจ…แล้วอย่ามาบ่นอ้วนให้ได้ยินทีหลังล่ะกัน…ไม่รู้ชอบอะไรกันนักหนา…”
“…ฮิๆๆ…งั้นไม่เกรงใจล่ะ…อา...ปี้ๆๆ…ปี้ค้า…ขอสตรอเบอรี่ซันเดย์อีกที่หนึ่งค่า...”
“…สั่งเพิ่มกันได้นะไม่ต้องเกรงใจ…มื้อนี้พี่เลี้ยงเอง…อ้อย…ทานให้อิ่มนะจ๊ะ…”
อ้อยเอ่ยขอบคุณอย่างนอบน้อมแต่ไอศกรีมรสเลมอนของเธอยังไม่หมดถ้วยแต่ก็พยายามทานเพราะ พี่แคทอุตส่าห์เลี้ยง…ผมมองไปรอบๆร้านในวันหยุดแบบนี้คนจึงเยอะเป็นธรรมดา…ชายหนุ่มไม่เว้นแม้แต่พนักงานทั้งมองแบบตรงๆและแบบแอบมองมาที่โต๊ะของเราเพราะมีสาวสวยงามหยดย้อยนั่งล้อมวงสนทนากันอยู่ตั้ง 4 นางและผู้สาวที่ตกเป็นเป้าสายตาเพศตรงข้ามมากกว่าคนอื่นย่อมต้องเป็นพี่แคทอย่างไม่มีข้อสงสัย
…ใบหน้าเธอยามถอดแว่นตาออกช่างสวยคมขำงดงามยิ่งแต่ไม่ใช่ว่าตอนพี่เขาใส่แว่นไม่น่ารัก…ต้องเรียกว่าดูดีต่างสไตล์กันถึงจะถูก…คิดแบบไม่ลำเอียงมานานแล้ว…คือไม่ว่าดูยังไง…พี่สุรีย์พรรณนั้นเธองดงามสวยเพริดพริ้งยิ่งกว่าศกุนตลาแฟนสาวของผมซะอีก
…ส่วนสาวิตรีตอนนี้…ยัง…สายังไม่อาจเทียบเท่าพี่แคท…มาที่หยาดฝนบ้าง…วุ้ย!!!…แม่นี่ยิ่งไปกันใหญ่แต่ถ้าบอกว่าเธอไม่น่ารักใครได้ยินได้เห็นก็คงว่าผมเป็นคนพูดโกหกแน่ๆ
…สำหรับยัยสาวเขี้ยวผีนี่เป็นความน่ารักของสาวน้อยวัยแรกรุ่นทัดเทียมกับสาอันแตกต่างไปจากพี่แคทซึ่งมีรูปโฉมสวยสะคราญตามแบบฉบับของผู้ใหญ่…และวรรณลักษณ์น้องสาวผมล่ะ??…อื้ม
…เธอสดใสน่ารักตามธรรมชาติเด็กสาวนักเรียนมัธยมต้นอยู่เต็มเปี่ยมเอามาเปรียบเทียบกับ 3 สาวรุ่นพี่นี่ไม่ได้แม้แต่นิด…นั่งนานๆไปผมรู้สึกว่าสายตาเจ้าพวกผู้ชายมองลงต่ำใต้โต๊ะทางพี่แคทนั่งแบบไม่เกรงใจกัน…ใช่จริงๆ
…พี่แคทเธอนุ่งกระโปรงสีเทาจีบสั้นเหนือเข่าแถมยังนั่งไขว่ห้างอีก…ขาอ่อนขาวๆสวยๆของเธออวดโฉมเป็นอาหารตาอาหารใจของไอ้พวกทำหน้าหื่นรอบๆโต๊ะพวกเรา…เชอะ!!…เห็นแล้วทนไม่ได้…ยังไงพี่แคทก็เปรียบเสมือนพี่สาวของผมคนหนึ่งต้องรีบกระซิบบอกเธอทันทีพี่แคทเอียงหูมาฟังใกล้ๆ…
“…อะไรนะ??…อ๋อ!!…ช่างมันเถอะ…เห็นแล้วก็เอาไปไม่ได้หรอก…”
ดูพูดเข้า...เอาไปได้สิ…จำเก็บไปจินตนาการต่อไงเล่า…ผมอยากบอกแต่มันพูดไม่ได้เพราะมันอายปากตัวเอง…
“ผู้ชายที่เคยเห็นแทบทุกคนวันๆก็คิดแต่เรื่องแบบนี้แหละ…เห็นผู้หญิงไม่ได้ต้องคิดแต่เรื่องต่ำๆ…”
พี่แคทพูดเสียงดังฟังชัดเหมือนให้ผู้ชายในร้านได้ยินไปด้วย…ผมงี้พลอยอึ้ง…หล่อนด่าชิ่งมาถึงเราด้วยหรือเปล่าหว่า??…ฝนละคุยกับอ้อยหันมาถามพี่สาวคนเก่ง…
“…พูดว่าใครน่ะพี่??…”
“…เปล่า…พี่แค่พูดลอยๆ…บอลบอกว่ามีคนแอบมองขาพี่อยู่…”
“…แหงะ!!…ฝนบอกแล้วว่าอย่าใส่กระโปรงสั้นมา…แต่…ไม่เห็นมามองของฝนเลยนะใส่สั้นเหมือนกันแท้ๆ…”
“ฝน!!…เดี๋ยวเถอะ…นิสัยเสีย…พูดจาไม่อายปาก…”
พูดจบพี่แคทเงื้อมือตีแขนน้องสาวเพียะทำเอาฝนโอดครวญ…
“…ง่า…อย่าซีเรียสสิจ๊า…ฝนพูดเล่น…พี่นี่ก็…”
และน้องหนูคนสำคัญหันไปคุยกับสาต่อ…
“…สา…ฝนว่าวันนี้ท่าทางเดินของสามันแปลกๆ…ขาเป็นอะไรไป??…”
ผมกำลังดื่มนํ้าอยู่แทบจะสำลักพรวดเมื่อได้ยินคำถามนี้…อ้อยเองก็หน้าตาเริ่มไม่ค่อยดี…เธอลอบมองทั้งผมและสา…ฝ่ายพี่แคทยกแก้วกาแฟขึ้นดื่มทำท่าทางไม่รู้ไม่ชี้แต่ผมรู้ว่าเธอคงตั้งใจฟังคำตอบเหมือนกัน…จากใครเล่า??…ผม?…สา?…หรืออ้อย?…ฮึ่ย!!…ยัยจอมยุ่งเอ้ยมานึกสงสัยทำไมวะ…เรื่องไม่เป็นเรื่องจริงๆ…เรื่องของเรื่องคือสาเธอโดนเสกมังกรเข้าถ้ำแค่นี้เองแหละ…
“…ไม่มีอะไรหรอก…สาแค่ปวดน่องนิดหน่อย…”
“…งั้นรึ…แล้วสาไปทําอะไรมาล่ะถึงปวดน่อง??…”
“…อะ…สาไป…”
โอ้ย…ลูกอีช่างถามจริงๆ…ผมรีบพูดสอดแทรกกลางคันว่าอยากรู้ไปทําไม??…ฝนหันขวับทําตาลุกวาวพร้อมยิ้มแสยะโชว์ทั้งเขี้ยวแหลมเปี๊ยบทั้งฟันขาวๆชนิดไม่น่าไว้วางใจแถมยังจ้องหน้าผม…
“หึหึ…ทำไม??…ฝนอยากรู้อะไรก็ต้องรู้ให้ได้…ถ้างั้น…บอลหรือเปล่าที่ทำให้สาเจ็บน่อง??…”
เฮ้ย!!…ยัยนี่คิดพูดอะไรกันแน่??…ทำท่าอย่างกับจะรู้เลยว่าผมไปทำอะไร…หัวใจมันชักเต้นแรงส่วนอ้อยคราวนี้ไม่เป็นอันกินไอศกรีมมีใบหน้าแฝงไปด้วยความวิตกกังวลไม่น้อยและเมื่อพี่แคทมองเธอ…น้องสาวผมก็ไม่ยอมสบตาตอบแบบนี้ยิ่งทำให้มีพิรุธไปใหญ่…ทว่า…
“…ฝน…อย่าไปสงสัยเรื่องของคนอื่นมากนักเลย…ถ้าเกิดน้องไปทำอะไรที่ไม่อยากให้คนอื่นรู้และถูกถาม…เป็นน้องๆอยากตอบมั้ย??…พอได้แล้วล่ะเรื่องนี้…รีบๆกินซะให้หมดจะได้กลับบ้าน…”
โอๆๆ…พี่แคทพูดแทงใจดำเราทั้ง 3 คนเต็มๆ…พี่น้องคู่นี้เป็นยังไงกันนี่…ยิ่งพี่สาวเหมือนกับมีตาทิพย์หยั่งรู้อะไรต่อมิอะไรหมด…ทว่าพี่แคทกลับหยุดการสนทนาไว้แค่นั้น…ผมเดาเอาว่าสงสัยคงทนถูกชายหนุ่มในร้านแอบมองขาอ่อนของเธอต่อไปไม่ได้…พี่แคทคนสวยพูดตัดบทด้วยเสียงและท่าทางอย่างกับอารมณ์ไม่ค่อยดีนัก…น้องฝนสุดบ๊องซุบซิบผม…
“เฮะๆ…งานกร่อยเลยบอล…พี่เขาเป็นอะไรอีกนะ??…”
“…เพราะเธอแหละ!!…สงสัยไม่เข้าเรื่อง…”
“…เฮ่!!…บอลมาโทษฝนได้ไง?…เดี๊ยะ!!ได้โดนกัดหรอก…”
ว่าแล้วยัยเด็กดื้อก็แยกเขี้ยวขู่เบาๆ…สากับอ้อยคงพอโล่งใจลงได้บ้างที่ไม่ถูกซักถามรีบเรียกพนักงานมาเก็บเงิน…พี่แคทหยิบแว่นตาสวมแล้ววางแบ๊งค์ 500 บนโต๊ะ…เธอบอกพวกเราว่าขอแวะเข้าห้องน้ำก่อนและจะไปรอที่รถ…พูดเสร็จก็สะพายกระเป๋าเดินออกจากร้าน…ผู้ชายทั้งหลายมันยังมองตามกันเป็นแถว…ผมดูพี่แคทจนเธอหายลับตาแล้วย้อนกลับมาคิด
….เมื่อกี้พี่เขาว่ากระทบเราด้วยหรือเปล่า??เพราะความจริงผมก็มีแอบมองขาอ่อนพี่แคทบ้างเหมือนกัน…เฮ้อ!!!…ผู้ชายนี่คร้าบ…เพราะพี่เขาสวยออกขนาดนี้ชายหนุ่มหน้าไหนมันจะไม่อยากมองบ้าง???…ต่อให้หนุ่มใหญ่วัยกลางคนมีครอบครัวหรือลุงแก่จูงลูกจูงหลานมาด้วยเอ้า!!หรือให้เดินมากับเมียกับลูกก็ต้องมีแลดูสาวน้อยลูกพี่ลูกน้องวัย 21 คนนี้บ้างล่ะถ้าไม่ใช่คนตาบอดหรือคนเสื่อมสมรรถภาพทางเพศ…ถ้าพูดผิดแม้สักประโยคเดียวให้ใครในที่นี้ไปเตะไอ้เชนได้
…ผมเดินตามหลังสาวๆออกมาเป็นคนสุดท้าย…นั่นไง…มีหนุ่มกำลังชวนคุยและคงอยากขอเบอร์โทรของพี่แคทแต่ท่าทางจะแห้วเพราะลูกพี่ลูกน้องสาวแสนสวยแต่เย็นชายิ่งนักไม่ยอมพูดจาอะไรด้วยรีบเดินลิ่วก้าวเท้าฉับๆจากไป…ช่างไม่ดูตาม้าตาเรือเล้ยไอ้คนนี้…ตอนพี่มาโอนหน่วยกิตย้ายมาเรียนเพื่อนผมชื่อโก๋มันเคยถามชื่อและพยายามจะขอเบอร์แต่ต้องหน้าแตกยับเยิน…(อยู่ในเมื่อผมมีความสุขตอนที่ 17 องก์ที่ 1) ผมเอาคำพูดของพี่หลังจากนั้นมาบอกให้เพื่อนๆฟัง…ส่วนตัวก็เชื่อได้เต็มสิบตีนถีบว่าถ้าตอนนี้ถามพี่แคทว่าเพราะอะไรถึงไม่ให้เบอร์โทรศัพท์…เธอจะต้องตอบอะไรๆในทำนองนี้อีก…ชัวร์…
“…เบอร์ของพี่ไม่ได้มีไว้แจกใครเล่นๆ…ยิ่งกับคนไม่รู้จักคุ้นเคยด้วยแล้วไม่มีความจำเป็นที่ต้องให้…”
………………………………………………………………………………………………………
คืนนั้นเวลาเกือบ 4 ทุ่มผมไปเที่ยวอาบอบนวดพร้อมเชนแต่ตั้งใจไปเป็นเพื่อนเท่านั้นคือไอ้บ้านี่มานั่งดักรอในร้านตั้งแต่ 2 ทุ่มประจวบเหมาะกับคืนนี้พี่แก้วขอปิดร้านเร็วกว่าทุกครั้งคือปิดตอน 3 ทุ่มกว่าเพราะต้องกลับบ้านที่ต่างจังหวัดและพอดีผมนึกเซ็งๆไม่รู้ว่าจะไปไหนดีจึงไปกับเชนด้วย…ไปถึงก็นั่งดื่มเบียร์รอมันเข้าใช้บริการหมอนวดบริเวณด้านหน้ากระจกซึ่งมีหมอสาวๆเกือบ 20 คนนั่งไขว่ห้างประชันโฉมอวดความสวย…รูปร่างหน้าตาก็หลากหลายสไตล์แล้วแต่แขกนักเที่ยวจะชอบ…ว่าไปต้องขอบใจตัวเองเหมือนกันเพราะความเสือกของผมทำให้มีความสุขทุกวันนี้
…คงจํากันได้ว่าเมื่อปีที่แล้วผมเคยบุกเข้าห้องพักหรูในโรงแรมแห่งนี้เพื่อช่วยกุนจนรอดพ้นการถูกรุมข่มขืนอันเกิดจากความคิดชั่วร้ายของแฟนเก่าที่ผมเกลียดชังมันมากขนาดไม่อยากเรียกชื่อและจากเหตุการณ์นี้ก็คือจุดเริ่มต้นแห่งความรักในชีวิต…ตอนนี้ได้ข่าวว่าไอ้โอไปทำงานที่อังกฤษเพราะพ่อแม่ฐานะร่ำรวยก่อตั้งบริษัทและให้มันไปฝึกบริหารงาน
แต่ก่อนหน้าจะออกเดินทาง…ผมขอให้เพื่อนๆนักเลงหัวไม้จากโรงเรียนที่จบมาพร้อมกันช่วยไปรุมกระทืบไอ้สัตว์นรกตัวนี้เป็นการร่ำลาแบบเอาให้พอหอมปากหอมคอแต่ไอ้พวกเพื่อนแสนดี 3 – 4 คนนี้มันเล่นกันหนักไปหน่อย…สรุปสั้นๆ…เจ้าชาติชั่วหน้าตาบวมปูดฟกช้ำดำเขียวปากแตกเหงือกจ๋าฟันลาก่อนไปตั้ง 2 –3 ซี่…พ่วงด้วยแขนหักอีกข้างหนึ่งต่างหากทำให้ต้องเลื่อนการเดินทางโดยปริยายและเพิ่งไปเมื่อไม่กี่วันนี้เอง
…ถึงมันจะเกินไปนิดแต่ผมก็สะใจในอารมณ์สุดๆถึงขนาดควักกระเป๋าเหมาเบียร์มาลังหนึ่งยกให้เป็นของรางวัลตามด้วยเงินจํานวนหนึ่งให้ไปซื้อกับแกล้มแบบไม่อั้นนั่งเลี้ยงฉลองด้วยกันและมีทิ้งท้ายว่าคราวหลังผมอาจขอใช้บริการอีก…พวกมันก็รีบขานรับยินดีเต็มที่ขอให้บอกมาได้ทุกเมื่อ…น่าจ้างมาคุ้มกันตัวเองนะเนี่ย
…ผมนั่งยิ้มขำคนเดียวขณะจิบเบียร์แก้วสุดท้ายดูสาวนั่งตู้ไปพร้อมๆกันและก็เห็นเด็กผู้ชายคนหนึ่งแต่งตัวปอนๆอายุคงราว 3 – 4 ขวบเดินเล่นอยู่ไม่ห่างมากนัก…ทำไมดึกป่านนี้ยังมีเด็กอยู่และพ่อแม่ไปไหนซะล่ะ?…กะลุกไปถามอยู่แล้ว…
“…มาทางนี้ลูก!!…อย่าไปเล่นซนที่ไหนนะ…”
ผู้หญิงวัยประมาณสัก 30 ต้นๆออกจากตู้กระจกมาหาเด็กคนนั้น…สงสัยคงเป็นแม่…เอ…เป็นหมอนวดแต่พาลูกมาทำไม?…สถานที่แบบนี้ไม่ควรพาเด็กมาแถมลูกเขาจะคิดยังไงถ้ามีแม่ทำอาชีพขายบริการ
…ยิ่งคิดผมยิ่งสนใจแม้ว่ารูปร่างหน้าตาผิวพรรณของผู้หญิงคนนั้นไม่ถึงขั้นสวยเด่นน่าดึงดูดใจแขกอะไรมากมาย…เป็นไปตามแบบหญิงสาวชาวบ้านทั่วๆไปคือไม่อ้วนไม่ผอมสีผิวออกจะคล้ำแถมไม่ค่อยแต่งหน้าทาปากอีกต่างหาก…การแต่งกายก็เสื้อยืดกางเกงยีนส์ขายาวธรรมดาๆนี่เองผิดกับหมอนวดคนอื่นๆเขาจะแต่งชุดสั้นๆโป๊ๆเพื่อดึงดูดใจนักเที่ยวกันและสไตล์นี่แหละคือแบบที่ไอ้เชนมันชอบนักชอบหนา
…ผมดื่มเบียร์หมดแก้วก็กวักมือเรียกเชียร์แขกมาคุยเกี่ยวกับหมอนวดคนนี้ประมาณ 2 –3 คำ…พอรู้รายละเอียดคร่าวๆว่าเธอชื่อ “ภรณ์” เพิ่งมาทำงานได้ไม่นานและไม่ค่อยมีแขกเรียก…ดีสิ…เครื่องเพศคงยังไม่ถูกใช้งานมากและไม่ค่อยอยากเรียกหมอนวดรูปร่างหน้าตาสวยๆเพราะต้องโดนแขกเรียกบ่อยซึ่งอะไรๆมันก็จะไม่กระชับแน่นถึงใจเท่าที่ควร…ผมนั่งดูขนาดหน้าอกซึ่งออกจะเล็กไปนิดและรูปร่างทรวดทรงองค์เอวของเธออีกสักพักหนึ่ง…น่าจะพอใช้ได้นะถึงแม้ตัวหล่อนจะเตี้ยกว่าผมมาก
…สุดท้ายก็ตกลงใจจะอาบน้ำ (รู้กันดี) และต้องการเรียกหมอนวดคนนั้นมาใช้บริการ…ตอนเชียร์แขกขานเบอร์ดูเหมือนเธอทําหน้าแปลกใจนิดๆแต่ก็รีบสะพายกระเป๋าเดินออกมายกมือไหว้…อู้ย…อายุต้องมากกว่าผมแน่ๆจะให้คนมีอายุมากกว่ามาไหว้ได้ยังไง?ถึงรู้ว่ามันเป็นข้อระเบียบของที่นี่ก็ตาม…ส่วนไอ้เชนมันเรียกหมอนวดสาวสวยหุ่นเช้งกะเด๊ะเข้าห้องไปด้วยกันได้สักครู่ใหญ่แล้ว…เสร็จกิจออกมาทีนี้มันต้องเป็นฝ่ายนั่งรอผมบ้าง…หึๆๆ…ทีแรกตั้งใจว่าจะไม่อาบน้ำยามดึกแล้วเชียวแต่เป็นเพราะคุณแม่หมอนวดคนนี้
…หลังจากจ่ายเงินเหยียบพันบาท…แม่บ้าน(มั้ง)ก็เดินนำหน้าเราทั้งคู่เข้าไปในห้องๆหนึ่ง…ภายในมีอ่างอาบน้ำสีขาวนวล…เตียงปูผ้าที่นอนสีขาว…พื้นห้องปูด้วยพรมสีแดง…ชุดโซฟา…ทีวีตั้งบนโต๊ะกำลังฉายหนังเอ๊กซ์…กระจกติดผนังห้องรอบทิศไม่เว้นกระทั่งเพดานก็ยังมีติด…แม่บ้านเดินไปเปิดน้ำลงอ่างและวางขวดเหมือนเป็นน้ำยาอะไรสักอย่างพร้อมผ้าขนหนูจากนั้นก็เปิดประตูออกไป…หมอนวดสาวล๊อคลูกบิดเสร็จเข้ามานั่งข้างๆสบตายิ้มหวานจับมือจับแขนผม…มันตื่นเต้นเหมือนกันแฮะ…ถึงจะเคยนอนกับผู้หญิงมาหลายครั้งแต่นี่มันเป็นครั้งแรกที่มาเที่ยวอาบอบนวด…มาแก้ผ้านาบตัวกับหมอนวด…
“พี่ชื่อภรณ์จ๊ะ…ไม่คุ้นหน้าเลยนะ…เพิ่งมาเที่ยวใช่มั้ยเอ่ย?…”
พี่ภรณ์คุณแม่หมอนวดถามพลางบีบมือบีบนิ้วเหมือนช่วยนวดเพื่อให้หายตื่นเต้นซึ่งผมก็ผ่อนคลายสบายใจลงไปมาก…เธอถามต่อไปว่าสั่งอะไรมาดื่มมั้ย?…จะได้โทรสั่ง…ผมบอกไม่ต้องเพราะดวดเบียร์มาขวดหนึ่งเต็มๆแล้ว…อารมณ์คะนองกำลังคึกได้ที่…
“…จะว่างั้นก็ได้ครับ…แต่ผมไม่ได้เพิ่งมีอะไรกับผู้หญิงและอยากมาขึ้นครูหรอกนะ…พอดีนึกอยากเปลี่ยนบรรยากาศบ้าง…”
ผมตอบไปด้วยความมั่นใจมากขึ้นขณะโอบแขนดึงตัวภรณ์เข้ามาใกล้…
“…แล้วนึกยังไงถึงเลือกพี่ล่ะ?…นี่พี่ก็ไม่ได้สวยเลิศอะไรเลยนะ…ขี้เหร่ด้วยซ้ำ…”
“…ผมลองผู้หญิงสวยๆมามากมันก็อยากเปลี่ยนรสชาติบ้างสิครับ…แต่พี่ก็น่ารักใช่ย่อยซะที่ไหนไม่ได้ขี้ริ้วขี้เหร่อะไรสักหน่อย…”
“…แหมๆๆ…พูดจาหวานจ๋อยแต่แรกเชียวนะ…ฮิๆ…สงสัยคราวนี้เจอเสือผู้หญิงตัวยง…อยากรู้จริงๆว่าจะเด็ดขาดสักแค่ไหน…เมื่อหัวค่ำนี้เจอลูกค้าหนุ่มใหญ่พี่ยังอารมณ์ค้างอยู่เลยนะบอกซะก่อน…”
เป็นอย่างที่เธอพูด…พี่ภรณ์พูดจบก็จับผมนอนและก้มโน้มตามลงไปจุมพิตแก้มขณะมือทำหน้าที่ปลดกระดุมเสื้อแผ่บานออก…แลบลิ้นจูบเลียหัวนมและกล้ามเนื้อแผ่นอกโดยทั่วจากนั้นเลื่อนขึ้นมาประกบปากจูบเบาๆ…ไวไฟเหมือนกันนะ…ฝ่ายผมใช้มือบีบขยำบั้นท้ายตอบโต้พยายามปลดตะขอกางเกงยีนส์ของพี่ภรณ์จนหลุด…หมอนวดสาวรู้เข้าจึงเปลี่ยนท่ายกตัวโก้งโค้งมือรูดซิบดึงกางเกงออกไปเผยกางเกงในผ้าฝ้ายสีเทามีขนหมอยแลบออกมาทางด้านข้างของเป้า…ท่าทางจะขนเยอะแบบนี้ร่านดีนักแล…เธอจัดการกับท่อนล่างตัวเองเสร็จก็จัดการกับท่อนล่างของผมบ้าง…กางเกงตัวนอกและกางเกงตัวในถูกภรณ์ถอดออกไปอย่างรวดเร็ว…ท่อนเนื้อขยายพองตัวใหญ่ตอบรับหญิงสาวซึ่งกำลังมองมันด้วยความสนอกสนใจมากๆ…เมื่อถูกเพศตรงข้ามจ้องนานๆเข้ามันก็ผงาดแข็งตัวเต็มที่แถมยังสั่นหัวหงึกๆ…
“ไม่ทันไรก็สั่นสู้ซะ…ท่าทางพยศนะเนี่ย…สงสัยต้องปราบให้อยู่หมัด…”
พี่ภรณ์เลื่อนตัวลงต่ำคว้ากระบอกควยนวดบีบด้วยท่าทางหมั่นเขี้ยวอยู่ครู่หนึ่งก็ค่อยกระทอกเร็วขึ้นใช้ปลายลิ้นไล่เลียไปตามขอบรอบๆหัวหยักเล่นเอาผมขนลุกซู่ผงกหัวมองหมอนวดผู้เจนจัดทํารักด้วยปากกับอาวุธของผม…นี่ยังไม่ทันจะอาบน้ำเลย…อะไรมันจะขนาดนี้?…
“พะ…พี่ภรณ์ครับ…ยอดมาก…อูยย…”
“…อาาาา…เรียกภรณ์เฉยๆก็ได้นะ…เพิ่ง 28 เองจ๊ะ…”
“โอ…ผมก็เพิ่ง 19…อ้า…”
…เดาผิดไปหน่อย…ผมนึกว่าเธออายุ 30 แล้ว…โอ้…ภรณ์เลียแลบควยของผมอย่างเต็มปากเต็มคอคราวนี้เธอกลืนมันเข้าไปเกือบหมดท่อนและต้องรีบคายออก…
“อุ๊บ!!…เกือบจะสำลักแน่ะ…ฮิๆ…รีบร้อนไปหน่อย…ไม่ได้เจอหนุ่มน้อยน่ารักซะนาน…”
ภรณ์ยิ้มแหยให้…สงสัยคงยังอารมณ์ค้างจากแขกคนก่อน…เธอถึงกระหายใคร่จะดูดควยผู้ชายให้อิ่มเอมเต็มคราบ…ภรณ์เริ่มอมลึกเข้าไปอีกและผงกหัวขึ้นลงเร็วขึ้นผมก็เด้งกระดกควยรับตามจังหวะการดูดอันรุนแรงนั้น…ภรณ์ก้มหน้าดูดสลับเอ่ยปากชมอาวุธประจำตัวของผม…
“อาาาา…อืมมมมมม…ควยแข็งมาก…ขอดูดนานๆหน่อยนะ…ภรณ์จะบริการให้ถึงใจคุณเอง…”
ลีลาการอมดูดควยเธอทำให้ผมตัวเกร็งจนควยแทบพ่นน้ำเงี่ยน…สมเป็นมืออาชีพจริงๆ…ดีนะที่วันนี้พุ่งน้ำออกไปตั้ง 2 ครั้งจากสากับอ้อยคนละทีแล้ว…เหมือนว่าผมจะมีน้ำอดน้ำทนมากขึ้นแต่ก็เริ่มเจ็บพวงป๋องแป๋ง…ใช้งานมากไปล่ะมั้ง?…
“…เรียกผมว่าบอลก็ได้ครับ…แต่แบบนี้ผมมีหวังแตกก่อนสิ…ยังไม่ได้อาบน้ำด้วย…”
“…อุ๊ย!!…ตายแล้ว!!!…ลืมสนิทเลยค่ะ…”
หมอนวดสาวร้องอุทานคายดุ้นเอ็นรีบลุกกระวีกระวาดไปปิดก๊อกในอ่างน้ำอุ่นขนาดไม่ใหญ่ไม่เล็ก…น้ำเกือบล้นออกมานอกอ่าง…ยามที่ภรณ์ก้มตัวเทน้ำยาที่ผมมารู้ทีหลังว่าเป็นน้ำยาฆ่าเชื้อผสมลงในอ่าง…พูก้นเธอสวยและก็เล็กกระทัดรัดดีแฮะ…ใช่สิ…ตัวหล่อนไม่ได้สูงอะไรมาก…น่าจะไม่ถึง 160 ซม.…หน้าอกก็เล็กกะทัดรัดแต่มันกลับช่วยเร้าอารมณ์ของผมให้คุกรุ่นไม่ยอมมอดง่ายๆอย่างน่าประหลาดแม้ว่าจะเทียบไม่ได้กับสาวๆที่เคยผ่านมาก็ตาม…หัวนมสีน้ำตาลเข้มเม็ดใหญ่ตามประสาผู้หญิงมีลูกมันทำให้อาวุธประจำตัวแข็งแกร่งชี้เด่…ผมเอาแต่ดูภรณ์ขณะกำลังถอดเสื้อผ้าตัวเองออกแบบไม่ยอมกระพริบตาจนเธอเห็น…
“บอลเอาแต่มองไม่ยอมถอดเสื้อผ้าแบบเนี้ยแล้วจะอาบน้ำได้ยังไงล่ะจ๊ะ…รีบเข้าเถอะอาบเสร็จจะได้มาล่อกัน…ภรณ์อยากเย็ดควยแทบแย่แล้ว…”
ผมได้ฟังก็รีบลุกถอดเสื้อออกไปจากคอคราวนี้ทั้งบนและล่างไม่เหลือเสื้อผ้าสักชิ้น…ภรณ์เห็นก็ลอบแลบลิ้นเลียริมฝีปากแถมทำตาลุกวาวยิ่งกว่าเดิม…
“โอ้โห…ยังไม่ทันเย็ดควยก็ชี้ไม่ยอมหด…อยากขนาดนี้เชียว…อือ…ภรณ์เห็นแล้วเงี่ยนจัง…”
ภรณ์ปลดตะขอยกทรงสีเทาและดึงกางเกงชั้นในออกวางไว้ที่เก้าอี้หยิบกระเป๋าวางทับตามด้วยเปิดฝักบัวฉีดน้ำล้างตัวโดยเฉพาะเนินเนื้อกลางหว่างขาของเธอและฉีดน้ำล้างตัวผมเสร็จสรรพก็ก้าวขาลงในอ่างน้ำอุ่น…แบบนี้หรือที่เรียกว่าการอาบน้ำในอาบอบนวด…ภรณ์ก้าวตามลงไปอีกคนจับขา 2 ข้างของผมวางบนหน้าขาของเธอและเปิดฝักบัวฉีดสายน้ำรดตัวผมก่อนหยิบสบู่เหลวเทลงฝ่ามือลูบไล้ตั้งแต่หน้าอกขึ้นไปถึงหัวไหล่…แอบเขี่ยวนหัวนมนิดๆจากนั้นมือวกอ้อมไปข้างหลัง…ผมดึงตัวเธอเข้าโอบกอดคว้าจับหน้าอกขนาดย่อมๆประมาณผลส้มเช้ง…ถึงจะดูเล็กไปนิดแต่ก็บอกแล้วว่ามันเร้าอารมณ์ผมอย่างมากเพราะมันดูคล้ายคลึงกับนมเด็กสาวๆอย่างของน้องอ้อยและของเพื่อนๆเธอไงล่ะ…นั่นไง…ภรณ์เริ่มครางแล้ว…สยิวล่ะสิก็นิ้วผมเขี่ยบีบหัวนมเธออยู่น่ะ…ภรณ์ยังเทสบู่เหลวลูบไปตามร่างกาย…คราวนี้ยกตัวผมวางบนตัวเธอ…ในน้ำน้ำหนักของคนเราจะเบากว่าปกติ…ภรณ์จับกระบอกลำมาถูทำความสะอาดและฉีดล้างด้วยน้ำจนเอี่ยมแม้แต่พวงสวรรค์และง่ามก้นก็ถูกมือนุ่มๆป่ายเกาะไปถึง…ถัดมาภรณ์บอกให้ผมหันหลังเธอเอาสบู่มาละเลงที่หน้าอกตัวเองและโน้มตัวเข้ามาถูไถกับแผ่นหลังจนแลเห็นฟองจำนวนมาก…โอ้…อะไรมันจะนุ่มนิ่มสบายเนื้อสบายตัวแบบนี้…เนินเต้านมเล็กๆแสนเนียนนุ่มเสียดสีกับผิวกายแผ่นหลัง…หัวนมเม็ดโต 2 ข้างบดบี้ไปทั่วชวนให้ขนในกายทุกสัดส่วนลุกชันขึ้นโดยไม่ได้บังคับ…
“บอลไม่เคยมีสาวมาอาบน้ำให้แบบนี้สิท่า…ชอบมั้ยคะ?”
“ชอบมากครับ…ภรณ์เก่งจังเลย…”
…ใครว่า…เคยสิ…เก๋กับสาวอาบให้ตอนผมไปสวิงกิ้งกับพวกเธอที่บ้านน้าของเก๋ไงล่ะ (ภาค 1 ตอนที่ 11)
“ช่างชมซะจริง…งั้นภรณ์จะให้รางวัลนะคะ…”
ภรณ์ให้ลุกยืนและฉีดน้ำล้างตัวผม…อยู่ๆก็ต้องตัวร้อนผ่าวเมื่อถูกฟันและลิ้นเปียกๆลื่นๆของหญิงสาวขบกัดเบาๆเข้าตรงติ่งใบหูและเลียไล่ลงมาจนถึงแก้ม…ภรณ์กอดผมอย่างแนบแน่นบดหน้าอกเบียดบี้กับแผ่นหลังเหมือนต้องการให้มันแหลกสลายลงที่นี่…แขนข้างหนึ่งลูบไล้กระทอกควยที่มันสงบไปแล้วกลับทะลึ่งพรวดแข็งตัวอีกครั้ง…มือเธอบีบเอ็นควยหนึบแน่นและรูดมันจนตัวผมงอ…ผมเองก็ยื่นมือลูบคลำหีเธออย่างสนุก…ภรณ์ครางเบาๆตลอดเวลาและพ่นลมหายใจใส่หูกระซิบเบาๆช่างชวนให้วาบหวิวในอารมณ์…
“…ได้ที่แล้วนิน้า…ไปต่อบนเตียงกันเถอะ…นี่ค่ะผ้าเช็ดตัว…”
ผมขึ้นจากอ่างรับผ้าขนหนูมาจากคุณแม่หมอนวดมาเช็ดตัวอย่างเร็วเพราะมันเริ่มรู้สึกหนาว…ภรณ์ยังยืนในอ่างถือฝักบัวฉีดน้ำทำความสะอาดร่างกายตัวเองโดยเฉพาะหน้าอก,ก้นและบริเวณอวัยวะเพศดูจะเน้นล้างเป็นพิเศษ…เช็ดตัวเสร็จเธอก็นุ่งผ้าขนหนูผืนสั้นตามมาที่เตียงผมนอนรออยู่แล้ว…ไม่มัวรออะไรกันอีก…ภรณ์ดึงผ้าเช็ดตัวทั้งของผมและของเธอออกทิ้งและก้มตัวคลาน 4 ขาจูบหัวควยเริ่มอมดูดต่อจากเมื่อกี้…ผมสวนท่อนลำกระทุ้งปากหญิงสาวช้าๆเบาๆ ภรณ์รีบอ้าปากอมแท่งแข็งท่อนนี้ไว้โดยไม่ยอมให้ฟันไปกระทบโดนผิวควยส่วนมือเล็กๆของเธอบีบจับฐานโคนควยไว้อีกด้วยจากนั้นเธอก็กระตุกควยดูดเข้าดูดออกอย่างแรง…ผมตัวงอเป็นกุ้งส่ายหน้าใช้ 2 มือยึดหัวหมอนวดสาวไว้…
“โอววว…ยอดมาก…ภรณ์ดูดได้สุดยอดไปเลย…อูยยยย…”
ยิ่งผมร้องครางด้วยความเสียวแต่เธอเหมือนจะยิ่งชื่นชอบมากตั้งหน้าตั้งตาดูดรูดจนสุดลำควย…โดยเฉพาะหัวหยักมันโดนปลายลิ้นและเรียวปากโจมตีอย่างหนักหน่วงทั้งโดนเลีย…โดนแตะ…โดนดูด…โดนละเลงไซร้ไปรอบๆ…ภรณ์แสดงฝีมือของตัวเองอย่างเต็มที่…
“อืมมมม…อือออออ…จ๊วบบบบ…”
ภรณ์ถอนหายใจออกมาทีหนึ่งและแลบลิ้นเลียควยต่อ…เวลาผ่านไปไม่นานดูเหมือนหล่อนจะพอใจกับความแข็งแกร่งในอาวุธประจำตัวของผมที่ทนต่อการเล้าโลมจากเรียวปากและลิ้นน้อยๆแต่ว่องไวเหลือหลายของเธอได้…เห็นน้องสาวตัวน้อยของภรณ์แล้วอยากจูบอยากเลียมันขึ้นมาทันควัน…ภรณ์รู้ความต้องการของผมก็ขมวดคิ้วถาม…
“…จะเลียของภรณ์หรอ?…ที่นี่ปกติมีกฏว่าหมอนวดต้องไม่ให้ลูกค้าเลียหีหรอกนะ…แต่เอาเถอะจ๊ะ…สำหรับบอลภรณ์ยกให้…นอนแอ่นหีให้หนุ่มๆเลียสักทีก็ดีเหมือนกัน…”
“โอ้…งั้นภรณ์นั่งคร่อมให้ผมเลียดีกว่า…ผมจะเลียให้ถึงใจสุดๆ…รับรอง…”
“…พูดแล้วต้องทําให้ได้นะ…เอ้า!!!…”
ภรณ์นั่งคุกเข่าจ่อรูหีที่ปากผมดูท่าทางเธอจะยังอายๆอยู่…พอผมมองสบตาด้วยก็ยิ้มเขินหลบหน้าไปทางอื่นแต่จับหัวผมยกเงยขึ้นเข้าหารูเสียว…ผมจับขาของภรณ์แหกกว้างออกจากกันไปอีกจัดการเริ่มจูบเม็ดแตดและกลีบสวาทรอบๆเล่นเอาหมอนวดสาววัย 28 ครางอู้สะดุ้งเฮือกหายใจแรงขึ้น…ผมจูบรูหีปูพรมไปทั่วสลับแลบลิ้นสะกิดจงอยติ่งจนมันเริ่มขยายตัวใหญ่อวดโฉมออกมา…
“อ๊าาาา…เสียว…สะ…เสียวจัง…นานเท่าไหร่แล้วนะ…ที่ไม่โดนใครเลียหีให้…เก่งมากค่ะบอล…ซี้ดสสส…อื๊อออออูยยย…”
…ส่วนตัวผมคิด…ไม่ว่าผู้หญิงคนไหนก็ต้องชอบให้ผู้ชายเลียหีดูดแตดแทบทั้งนั้น…ไม่เว้นแม้แต่หมอนวดเพียงแต่กลัวว่าจะติดโรคจึงไม่ยอมให้ลูกค้าทำ…ทั้งที่ใจก็คงอยากให้เลียหรือบางทีลูกค้าอาจกลัวซะเองก็ได้…
“อือ…หีภรณ์อุ่นดีจัง…อยากให้ควยเข้าไปเร็วๆ…โออออ…”
ผมเหลือบดูกระจกใกล้เตียงมันสะท้อนใบหน้าที่แสดงออกถึงความสุขของภรณ์…มือเธอเกร็งบีบหน้าอกตัวเองอย่างขะมักเขม้น…ใบหน้าเหยเกร้องครวญครางแบบได้อารมณ์สุดๆ…
“…อูวววววว…เดี๋ยวๆ…เลียให้ภรณ์นานๆเถอะ…ดูดเม็ดแตดด้วย…โอวววว…ยอดจริงๆ…บอลเลียเก่งจัง…อ๊ายยย…”
หมอนวดสาวกดแนบเนื้อช่องหีลงมาทับปากผมจนมิด…ขนหมอยแทงเข้ารูจมูกจนเกิดรู้สึกคันแต่ต้องกลั้นไว้…ภรณ์เอามือกดหัวผมซะจนเงยหน้าไม่ได้และลิ้นก็ได้สัมผัสความหอมหวานจากเมือกลื่นที่รูสวาทขับออกมา…ถึงจะเป็นน้ำเสียวของหญิงบริการแต่ผมก็ไม่รู้สึกรังเกียจ…กลับเลียกินมันเข้าไปทุกหยด…ร่างสาวคู่ขาพยายามบดส่ายหนีเพราะชักทนความเสียวซ่านต่อไปไม่ไหวแต่มือผมบีบแก้มก้นของเธอกดล็อคไว้แน่น…หมดสิทธิ์ดิ้นหนีและจี้นิ้วกดรูตูดภรณ์เบาๆ…โดนไม้นี้เข้าคุณแม่หมอนวดร้องครางลั่นห้องและร่างเธอทั้งร่างก็กระตุกเกร็งซึ่งผมรู้ดีว่ามันเพราะอะไร…
“ซีดสสส…นะ…น้ำภรณ์ออกแล้ว…อูยยยยย…บอล…สุดยอดด…อือออออ…”
ภรณ์พลิกขยับตัวไปนอนหอบข้างๆ…หน้าของเธอมีแต่เหงื่อผุดเต็มแต่ก็มีรอยยิ้มแห่งความสุข…
“…แบบนี้สิถึงใจดี…ที่เคยเจอมาให้ภรณ์อมแล้วก็เอาใส่รู…พอน้ำแตกก็จบแถมบางคนออกเร็วมากทำให้ภรณ์อารมณ์ค้างไปก็หลายครั้ง…อย่างนั้นมันไม่สนุกเลยสักนิดเดียว…”
“เซ็กส์มันต้องแบบนี้แหละครับ…และภรณ์พร้อมจะให้ผมเย็ดหรือยัง?…”
ภรณ์ไม่ตอบแต่พลิกตัวดูดควยเป็นคำตอบ…ผมหลับตานอนหงายให้เธอดูดแท่งอย่างเพลิดเพลินใจแต่พอรู้ตัวอีกทีควยก็มีถุงยางห่อหุ้มเรียบร้อยแล้ว…ผมแทบไม่รู้ตัวเลยนะเนี่ยว่าโดนหล่อนเอาเสื้อกันฝนใส่ให้ตั้งแต่เมื่อไหร่?…
“ภรณ์ขอนอนแหกหีให้ก่อนละกัน…”
โฮ่?…คงอยากดูฝีไม้ลายควยของเราล่ะสิ…ผมคิดและจับท่อนควยจ่อลงปากรูหีของภรณ์แล้วดันเข้าไป…หมอนวดสาวหรี่ตาข้างหนึ่งลงสูดปากครางเบาๆ…
“อื้มมมม…เข้าง่ายดีใช่มั้ยล่ะ…เพราะลิ้นบอลร้ายกาจจริงๆ…คิกๆ…อือออ…อืมมมม…นะ…นั่นแหละ…เข้ามาลึกๆ…อูยยยย…”
ความหล่อลื่นในช่องเสียวของภรณ์ยามนี้มันทำให้ผมเสือกไสท่อนลำลึกเข้าไปจนมิดลำ…พอชักออกมาผมก็เห็นน้ำหล่อลื่นสีขาวเยิ้มเปื้อนจับที่ผิวถุงยาง…กลิ่นอันยวนยั่วของมันทำให้ผมสอดใส่เข้าไปใหม่คราวนี้กดแช่นิ่งแล้วโน้มตัวลงประกบปากจูบภรณ์หลับตาพริ้มเผยอปากรับรสจูบอย่างนุ่มนวลส่วนท่อนล่างก็กระเด้าเข้าออกๆวนเวียนอย่างนี้เรื่อยไป…ผมถอนปากจูบและก้มลงวนเลียหัวนมทีละข้างสลับกัน…ภรณ์ถอนหายใจหนักๆโอบรัดตัวผมๆก็ออกแรงกระเด้าเร็วขึ้นๆจนกระแทกกับมดลูกดังกึกๆ…
“อ๊าาาาา…ภรณ์เสียว…อูยยยย…แบบนี้แหละคะ…บอลเย็ดแบบนี้ภรณ์ชอบ…อ๊อยยยย…เบาๆหน่อยสิคะ…”
ผมรู้ว่าควยมันต้องคับแน่นเต็มรูหีของภรณ์เพราะร่างของเธอเล็กบอบบางและควยผมก็ใช่ย่อยซะที่ไหนมันต้องมีเจ็บกันบ้าง…มือภรณ์บีบขยุ้มผ้าปูที่นอนหลับตาปี๋ครางโอดแต่ก็ไม่บอกให้ผมหยุดโยกเอว…ภรณ์หน้านิ่วคิ้วขมวดเกร็งฟันหลับตาหน้าอกกระเพื่อมขึ้นลงตามแรงกระแทกหนอกเนื้อ…ยิ่งดูกระจกแล้วเย็ดไปด้วยยิ่งได้อารมณ์กามอร่อยดีแท้…
“อุ…เปลี่ยนท่าหมานะภรณ์…”
ผมถอนควยออกแลเห็นรูหีอ้าบานและมีหยาดน้ำเสียวไหลตามมา…หมอนวดสุดน่ารักได้ยินก็จัดแจงโก้งโค้งตูดโชว์แคมหีปลิ้นมาข้างหลัง…ภรณ์เหลียวหน้ามองและก็ส่ายก้นยั่ว…
“ทะ…ท่านี้ภรณ์ก็ชอบ…ควยมันเข้าหีลึกดี…อา…เย็ดมาสิค่ะ…ตอนนี้ภรณ์สนุกที่สุด…ซีดสสส…”
ผมประคองกดหัวควยเข้ารูและเริ่มกระเด้าช้าๆภรณ์ร้องผวาครางดังออกมาผมตั้งใจซอยควยกระเด้า จนร่างสาวน้อย(มั้ง)สั่นเทิ้มไปทั้งตัวสะโพกกลมกลึงส่ายไปมาไม่ยอมหยุดพยายามบดรูหีสู้เหมือนกันคราวนี้ผมไม่กลัวว่าภรณ์จะร้องเจ็บอีกจัดการโหมแรงส่งท่อนควยตะบันโพรงหีอย่างรวดเร็วจนไม่น่าจะมองได้ทัน…เนื้อต่อเนื้อกระทบกันปั๊บบบดังสนั่นไปทั่วบริเวณแข่งกับเสียงหนังลามกใน
ทีวี…
“อาวส์สสส... บอลเย็ดแรงๆ…อูยยย…อะไรมันจะยอดอย่างนี้…อืออออออ…เสียวสุดๆ…อูวววว…กะ…ใกล้แล้ว…ภรณ์จะหลั่งอีกแล้วค่ะบอล…โอยยยยย…”
ภรณ์สะบัดเส้นผมไปมา…มือไม้ปัดป่ายหมอนจนกระเด็นตกจากเตียง...บ้างก็ขยำผ้าปูจนยับยู่ยี่…บ้างก็ตบก้นตัวเองเรียกร้องให้ผมเย็ดหีเธอให้หนักหน่วงไปกว่านี้อีก…ภรณ์ก้มลอดหว่างขามองโคกหีกลืนควยจนบวมปลิ้นของตัวเองและร้องครางอย่างสุดสยิว…ถ้ามองกระจกจะรู้ว่าเธอร่านสุดๆทั้งเด้งก้นส่ายเอวร่อนไปร่อนมาต่อสู้การเย็ดของผมแบบลืมเป็นลืมตายทีเดียวและที่ผ่านมาทั้งหมดเรา 2 คนไม่ได้สนใจหนังเอ๊กซ์เลยว่ามันเป็นไปยังไงบ้างเอาแต่เย็ดกันลูกเดียว…แสดงเองมันส์กว่าเยอะ…
“โอ้ยยย…ภรณ์จ๋า…ผะ…ผมจะไม่ไหวแล้ว…หีภรณ์รัดควยมากเลย…โอ้ววววว…จะ…จะออกแล้ววว…อีกนิดเดียว…ฮึ่ยย…”
ภรณ์เองก็สุขเสียวไม่แพ้ผมเธอเหลียวศีรษะมามองหรี่ตาปรือเยิ้มแก้มแดงซ่านไปถึงหู…
“พะ…ภรณ์ก็ใกล้แตกแล้ว…เร็วๆเข้า…อ๊าาาาา…เร็วๆขึ้นอีก…เอาอีก…อึ๊ยยยย…”
“…อูยยยย…ภรณ์…บอลทนไม่ไหวแล้ว…น้ำควยจะแตกแล้วววว…ขอแตกใส่หน้าภรณ์นะจ๊ะ…”
“…ดะ…ได้…อาาาา…ทะ…ทนอีกนิดค่ะบอล…ภรณ์ก็จะออกแล้ววว…โอ้ยยยย…ไม่ไหววว…ทนไม่ไหวแล้ว…โอวววว…น้ำออกแล้วววว…อื๊ออออออ…”
ภรณ์ร้องได้แค่นั้นก็ทิ้งตัวนอนซบบนที่นอน…เกร็งรูหีบีบตัวขับน้ำเสียวชะโลมควย…มันร้อนฉ่าอยู่ภายในช่องหีจนรู้สึกได้ชัดเจนแม้จะใส่ถุงยางหุ้มก็ตาม…ผมรีบชักควยจากร่องสวาทดึงถุงยางออกเอาท่อนเอ็นไปจ่อหน้าของหมอนวดคุณแม่ยังสาว…ภรณ์เอี้ยวใบหน้าหลับตาพริ้มรอรับอยู่แล้ว…ผมซีดส์ปากมือกำชักกระทอกควยไม่กี่ทีมันก็พุ่งน้ำกามปะทะกับใบหน้าสาวคู่ขาเต็มแก้มเต็มจมูกบ้างก็ไหลย้อยติดริมฝีปาก…มันยังกระฉูดน้ำออกมาเป็นชุดๆบางทีกระเด็นไปติดที่เรือนผมและหน้าผาก…ผมหมดแรงล้มนั่งหายใจหอบ…ภรณ์หยิบทิชชู่มาเช็ดหน้าเช็ดตาตัวเองก่อนเช็ดแท่งรักซึ่งอ่อนตัวพับไปแล้วจากนั้นพลิกตัวโอบกอดเอ่ยชมไม่ขาดปากถึงแม้เธอจะเหนื่อยอ่อนเช่นกันแต่ก็มีแววแห่งความสุขสันต์ไม่ต่างกับผมเท่าไหร่เลย…
………………………………………………………………………………………………………
เรา 2 คนชำระร่างกายล้างตัวเสร็จเรียบร้อยก็พามานอนเปลือยกายกอดคุยกันบนเตียงตามเดิม…ภรณ์เล่าอะไรให้ผมฟังหลายอย่างหนึ่งในนั้นคือเรื่องสามีของเธอ…
“ผัวของภรณ์ตายไปแล้วทิ้งให้ภรณ์เลี้ยงลูกเพียงคนเดียวตั้งแต่ยังเล็ก…อยู่บ้านเช่าก็ปล่อยเอกไว้คนเดียวไม่ได้ต้องพามาด้วย…”
เอ๊ะ?…เอก…นั่นชื่อลูกชายเธอหรือ?…ผมสงสัยจึงถามภรณ์แถมได้รู้ชื่อจริงของเธออีกซึ่งมันทําให้ผมตกใจ…ลูกชายวัย 4 ขวบชื่อเอกชัย…แต่ภรณ์มีชื่อจริงว่า…
“ภรณ์ชื่อจริงชื่อ…รัญภรณ์หรือครับ?”
“…ใช่จ๊ะ…ทำไมหรือ?…ชื่อไปเหมือนกับชื่อแฟนของบอลหรือไงเอ่ย?…”
อุ…ไม่ใช่แฟนแต่ “รัญภรณ์” เป็นชื่อจริงของคุณแม่ที่เสียไปนานหลายปีแล้วต่างหาก…ผมรีบตอบปฎิเสธ…อะไรมันจะบังเอิญขนาดนี้…ชื่อมีตั้งเยอะแยะแต่ชื่อดันมาเหมือนกับแม่ผม…
“…ปะ…เปล่าครับ…แต่ว่า…ภรณ์คงลำบากแย่…แล้วทำมานานแค่ไหน…สมัครใจทำเองหรือครับ?…”
“…เพิ่งมาทำเมื่อไม่กี่เดือนนี้เอง…เมื่อก่อนเป็นลูกจ้างร้านเสริมสวยแต่ได้เงินแค่ไม่กี่พันเงินไม่พอใช้จ่ายทั้งค่าเช่าบ้านค่าน้ำค่าไฟค่ากินค่าอยู่…พอดีเพื่อนที่เป็นหมอนวดมาก่อนชวนมา…เฮ้อ!!…ยังไงซะเพื่อชีวิตของลูกก็ต้องยอมทำนี่จ๊ะ…บอลคิดว่าภรณ์สิ้นคิดถึงขนาดยอมทำอาชีพขายตัวหรือเปล่า?”
ผมฟังแล้วก็สงสารภรณ์อยู่ในใจ…เธอต้องยอมทำอาชีพที่มีแต่คนดูถูกเหยียดหยามเพื่อความอยู่รอดของตัวเองและลูก…ถ้าให้เลือกได้เธอต้องไม่ยอมมาทำอาชีพขายร่างกายเพื่อแลกเงินหรอก…ผมคว้าตัวภรณ์มากอดและพูดปลอบใจ…
“…ผมไม่ได้คิดแบบนั้นเลยสักนิด…คนเราทุกคนต้องมีความจำเป็นในเรื่องใดเรื่องหนึ่ง…ไม่มีทางจะมาสุขสมหวังเลือกทางที่ดีที่สุดให้ตัวเองได้ในทุกเรื่องหรอกครับ…”
ภรณ์ซบหน้ากับอกนิ่งเงียบไปพักก่อนตอบด้วยเสียงเหมือนจะร้องให้…เธออาจดีใจที่มีคนมาเข้าใจในความจำเป็นของตัวเอง…
“อื้อ…ไม่ได้คิดจะทำตลอดไปหรอกนะเพราะร่างกายมันก็ต้องเปลี่ยนแปลง…อายุก็ต้องมากขึ้น…ภรณ์คิดรวบรวมทุนสักก้อนอยากเปิดร้านขายอะไรก็ได้…อาหารก็ทำเป็น…”
“…ดีสิครับ…ถึงเวลานั้นผมจะไปอุดหนุนด้วย…”
“…คิกๆ…พูดถูกใจภรณ์อีกแล้วนะ…ดีใจที่มีคนเข้าใจภรณ์…งั้นมาต่อกันอีกรอบมั้ยจ๊ะ?…”
ภรณ์รีบลุกนั่งมือคว้าจับควยผมกระทอกอีกครั้ง…จะไหวหรือเปล่าเนี่ย?…ถ้ามีต่ออีกนี่ก็ยกที่ 4 แล้วนะ…หนักหนาเอาการเลยวันนี้…แต่เงินผมไม่พอแล้ว…
“…อ่า…เงินผมไม่เหลือแล้วครับ…ติดตัวแค่ร้อยกว่าบาทเอง…”
“…ไม่ใช่จ้า…หมายถึงเรามาเย็ดกันต่อให้เวลามันหมดไปเลยต่างหาก…หรือว่าบอลสู้ไม่ไหว…คิกๆ…”
โห…ท้าทายกันเห็นๆ…แบบนี้จะยอมเสียเกียรติของลูกผู้ชายได้ยังไงกัน…ถึงควยจะหักคาหีก็เอาล่ะวะ…เป็นไงเป็นกัน…
“…ผมยังมีแรงเหลือเฟือพอเอาควยทิ่มหีภรณ์อีกยกแน่ๆ…ท้ากันแบบนี้ต้องโดนเย็ดให้หีบาน…”
“…เอาซี่…โดนเย็ดจนหีบาน…ภรณ์ชอบอยู่แล้ว…”
ภรณ์เปลี่ยนท่าเป็นนอนหงายยิ้มเม้มปากมือ 2 ข้างหนุนท้ายทอยตั้งเข่าถ่างขาแหกแคมหีรอพร้อมส่งสายตาอันเย้ายวนรอยยิ้มพิมพ์ใจแคมสวาทแดงสดบานอ้ารูต้อนรับ…ผมตรงเข้าบรรเลงเพลงยุทธใต้สะดือโดยในยกนี้ขอไม่สวมถุงยางแต่เอาน้ำควยออกข้างนอก…ผลลัพธ์คือตกเป็นฝ่ายโดนภรณ์แสดงฝีมือหมอนวดมือใหม่ขย่มควยซะเตียงลั่นสนั่นไหว…ตัวงี้แทบติดสนิทกับเตียง
…คืนนี้สุดจะโชคดีได้เย็ดเบิ้ลคุณแม่หมอนวดยังสาวผู้แสนใจดีแต่ผลที่ตามมามันทำให้แทบหน้ามืดเดินโผเผออกไปเจอหน้าไอ้เชน…มันเห็นเข้าก็หัวเราะแซวผมยกใหญ่…
“…ไหนบอกจะไม่อาบน้ำไงวะ…ไอ้นี่…ปล่อยให้กูนั่งรอซะนาน…”
“…กูก็เงี่ยนเป็นนี่โว้ย…เรื่องไรจะยอมนั่งแกร่วอยู่คนเดียววะ…”
“เข้าใจๆ…เอ…ท่าทางมึงจะเล่นจนหมดเวลาเลยนะ…เบิ้ลล่ะสิท่า?…”
ผมนิ่งไม่ตอบเพราะคิดว่าเพื่อนรักตัวนี้ต้องรู้คำตอบดีอยู่แล้ว…มันพาออกไปกินข้าวต้มรอบดึกในตลาดโต้รุ่งใกล้ๆโรงแรม…ที่นี่ผมก็เจอภรณ์กับเอกลูกชายของเธอมาซื้อของกินด้วยและเหมือนว่าจะกลับบ้านกันผมเลยขออาสาไปส่งทั้ง 2 แม่ลูก…เธอบอกขอบคุณและปฎิเสธ…
“ขอบคุณค่ะแต่บ้านภรณ์อยู่ใกล้ๆนี่เองไม่เป็นไรหรอก…วันหลังมาใหม่นะคะ…แบบบอลน่ะภรณ์ชอบ…”
ประโยคสุดท้ายภรณ์กระซิบให้รู้กันแค่ 2 คน…พอเธอจูงลูกชายเดินจากไปพร้อมรอยยิ้มไอ้เชนรีบกระซิบถามผมทันที…
“…นี่มึงเก่งขนาดหมอนวดยังติดใจเลยหรือเนี่ย?…”
“…มึงคิดว่ากูเป็นใครล่ะ?…”
“…เออ…มึงมันแน่ไอ้เสือผู้หญิง…กูไม่สงสัยอะไรแล้ว…”
ผมแสยะยิ้มรับคำชมทั้งที่ในใจไม่ค่อยชอบสักเท่าไหร่ขณะนั่งคิด…ผู้หญิงคนนี้ชื่อเดียวกับคุณแม่ “รัญภรณ์” เพราะเธอชื่อเหมือนแม่มั้งผมถึงได้รู้สึกถูกชะตากับหมอนวดสาววัย 28 คนนี้ตั้งแต่แรกเห็นยอมเสียเงินเฉียดพันเพื่อไปขึ้นสวรรค์กับเธอในสถานอาบอบนวดของโรงแรมหรูระดับ4 ดาวใจกลางเมืองยามค่ำคืนที่ไม่มีวันหลับไหล…ชั่วโมงครึ่งผ่านพ้นมันช่างดูเหมือนยาวนานเหลือเกิน…
………………………………………………………………………………………………………
27 มิถุนายน 2548
วันนี้ผมกะกลับหอขอนอนก่อนไปทำงานสักงีบเพราะเมื่อวานทั้งวันและเกือบค่อนคืนสูญเสียเรี่ยวแรงไปเยอะ(สูญเสียอย่างอื่นด้วย)…????…มือถือดัง??…ไม่น่าจะใช่พี่แก้วเพราะนึกไม่ออกว่าจะโทรมาทำไมและยังไม่กลับมาจากบ้านแต่วันนี้มีพี่จ๊อดมาช่วยดูแลร้าน…ผมหยิบโทรศัพท์จากกระเป๋าเสื้อออกมาดู…นึกว่าใครคนไหน…เป็นน้องหนูคนเก่งนี่เองจะโทรมากวนประสาทอะไรอีก…
“…มีอะไรล่ะถึงโทรมา…”?
“…ยู้ฮู~~!!!…ฮ่า--ฮ่า--ฮ่า--ฮ่า!!!!…ตัวเองล่ะเก๊าะทำเสียงดุไปได้…เค้ามาดีหรอกจ้า…”
“ฮึ!!…ฝน…เธอหัวเราะได้น่าเกลียดไม่เปลี่ยนจริงๆ…เวลานี้มันเวลาร้องเพลงเชียร์ไม่ใช่หรือไง?”
“…พักเบรคอยู่จ้า…โอ๊ะ!!…แต่มานไม่สําคัญอารายนิ…นี่ๆๆ…ฝนถามอะไรบอลอย่างหนึ่งดิ…สงสัยมานานแล้ว…”
“…เออๆ…เธออยากถามอะไรก็ถามมาเร็วๆ…เดี๋ยวฉันไม่ว่างจะรีบไปทำงาน…”
“…ถ้างั้น…ฝนจะถามจริงๆและบอลต้องตอบจริงๆนะ…วันอาทิตย์วันนั้นบอลคิดจะทำอะไรฝนหรอ??…”
…หา!!!!…อึ๊ก…อึ๋ย!!…ยัยนี่?…ไม่เคยฉุกคิดสักนิดเดียวเลยว่าฝนจะถามถึงเรื่องนี้…เอาละสิ…สมองมันคิดอะไรไม่ออก…ยังไงซะต้องรีบหาคำพูดตอบกลบเกลื่อนให้ด่วนจี๋…??…แต่ทำไมเสียงตัวเองสั่นเหลือเกินวะ?…
“…กะ…ก็…เธอแกล้งฉันก่อนนี่…ตะ…ตอนนั้น…ฉันว่าจะ…”
“โฮะ??…ว่าจะ…จาอารายก๊าน??…อ๋า!!!…หรือว่า…บอลคิดจะปล้ำฝนใช่มั้ย??…กรี๊ดดด!!!…”
เอื๊อก…ทิ่มแทงใจดำเต็มๆ…ไม่…ไม่ใช่…ผมไม่ได้คิดทำแบบนั้นกับสาวน้อยลูกพี่ลูกน้องคนนี้…
“เฮ้ย!!…ร้องแหกปากทำไม?…มะ…ไม่ใช่นะ…พูดจาเหลวไหลเรื่องอะไรฉันจะปล้ำเธอกัน…คิดยังไม่เคยคิด…”
“…แน้ๆๆ…อย่ามาทำปากแข็ง…ไม่เชื่อๆๆ…จุ๊ๆๆ…เงียบไปๆๆ…เงียบ!!…บอลจะอดใจได้อย่างไรก็ในเมื่อฝนน่ารักออกขนาดนี้…ห้ามเถียงว่าไม่จริงนะ…ฮิๆ…”
“ยัยเขี้ยวปิศาจ!!…หลงตัวเองซะไม่มี…เออ!!…ไม่เถียง…แต่ก็ยังห่างไกลจากพี่สาวของเธอ…”
“ง่ะ!!…ใช่แล้ว…ใช่เลย…ตอนนี้ไม่ว่าฝนหรือใครก็ไม่อาจเทียบเคียงพี่แคทได้ง่ายๆ…แต่อนาคต…อื้อ!!…ยังไงซะ…สำหรับบอล…ถ้าเกิดหน้ามืดคิดทำอะไรแบบนั้น…ฝนจะรีบร้องให้คนช่วยเสียงดังเล้ยจากนั้นก็ฟ้องพี่แคท…ฟ้องแม่…ฟ้องพ่อ…ฟ้องป้ากวาง…ฟ้องลุงเอก…ฟ้องสา…ฟ้องพี่กุน…ฟ้องหนูอ้อย…เอ…ฟ้องป้าศรีด้วยล่ะ…อ๊ะ!…ฟ้องแค่นี้ก่อนดีกว่า…คิๆ…”
“…บอกว่าไม่ใช่ก็ไม่ใช่เซ่!!…เธอฟังคนอื่นเขาพูดบ้าง…ฉันขอย้ำเด็ดขาดตรงนี้ว่า…ไม่ใช่…เล่นถามเองตอบเองแบบนี้ก็แย่สิ…”
“…หึๆๆๆ…ที่พูดมาทั้งหมดนั้นฝนแค่ล้อเล่นหนุกๆเอง…บอลทำจริงจังไปได้เนาะ…เอาละ!!…สมควรแก่เวลา…”
“…ยังไงก็ตาม…วันนั้นฉันไม่คิดทําอะไรเธออย่างแน่นอนและอย่าเที่ยวไปบอกคนอื่นให้เข้าใจฉันผิดล่ะ…”
“…โอ๊ทส์!!…วางใจเต๊อะ…เรื่องนี้ฝนยังไม่ได้เปิดเผย…แต่ต่อไปม่ายแน่…ฮะๆๆๆ…ฮ่าๆๆๆ…”
“…เดี๋ยวก่อน!!…ยัยเด็กประสาท!!…ยังคุยกันไม่จบ…นี่!!…ยัยเด็กบ้า…”
…??…วางสายไปแล้ว…มันไม่น่าไว้ใจ…เวลานี้หนูฝนจอมแสบกำลังวางแผนร้ายอะไรหรือเปล่านะ?…เดาใจไม่ถูก??…จากเมื่อวานนี้ทําให้ผมคิดจะระมัดระวังพี่แคทเพียงคนเดียวแต่ไปๆมาๆวันนี้กลับต้องมาปวดหัววิตกกังวลกับฝนเพิ่มอีกคน…ลูกพี่ลูกน้องคู่นี้เริ่มสร้างความยุ่งยากใจให้กับผมมากขึ้นทีละนิดๆแล้ว…ชิ!!!…ยังไงเราก็อย่าตีตนไปก่อนไข้ดีกว่า…ทำใจเย็นๆค่อยๆคิดหาวิธีรับมือไปทีละขั้นตอนและจงหุบปากตัวเองให้สนิทเพื่อรักษาความลับสุดยอดนี้ไม่ให้รั่วไหลออกไปได้เด็ดขาด!!!…
……………………………………………………………………………………………………..
17.00 น.
ผมยืนรับโทรศัพท์คุยกับรุ่นพี่หลังจากกลับมาถึงบ้านไม่นานเพราะคิดว่ามานอนที่นี่จะดีกว่าที่หอ…
รู้สึกพี่แคทกำลังอาบน้ำและจะออกไปรับน้องสาวหลังจากซ้อมเชียร์จบ…สายังไม่กลับ…ส่วนอ้อยกลับมาจากโรงเรียนช่วยแม่กวางทำกับข้าวอยู่ในครัว…คุยเสร็จเดินขึ้นบันไดเห็นห้องของกุนซึ่งตอนนี้กลายเป็นห้องของพี่แคทแล้ว…ประตูเปิดแง้มอยู่…พี่แคทคงจะปิดไม่สนิทขอเข้าไปดูเดี๋ยวเดียวน่า…ยังอาบน้ำอยู่คงไม่ขึ้นมาง่ายๆ…รีบเข้าไปดูแล้วรีบเดินออกก็ไม่รู้หรอกคิดแล้วก็เดินเข้าไปซึ่งรู้อยู่แก่ใจดีว่าไม่สมควรแต่มันอยากรู้อยากเห็น…สภาพภายในห้องยังไม่เปลี่ยนแปลงไปจากก่อนกุนจะไปกรุงเทพฯมากเท่าไหร่….พี่แคทพยายามไม่ปรับเปลี่ยนเคลื่อนย้ายอะไรมากเห็นห้องแล้วคิดถึงสาวเจ้าตัวจริงจัง…บนโต๊ะเขียนหนังสือมีรูปถ่ายของเธอวางอยู่ด้วย…ผมเองก็มีที่ห้องตัวเองอยู่แล้วแต่ยังเข้าไปหยิบกรอบรูปขึ้นมาดูใกล้ๆ…ในใจคิดถึงความหลังเก่าๆอันหวานชื่นที่เรา 2 คนเคยใช้ชีวิตร่วมบ้านชายคาเดียวกันและมีความสุขด้วยกันอย่างเปี่ยมล้น…จังหวะเดียวกับผมเห็นแว่นของพี่
แคทวางอยู่…มันเป็นแว่นสายตาน่าจะสำหรับของคนสายตาสั้น…พี่แคทเขาสายตาสั้น?…เคยนึกว่าเป็นแว่นใส่เล่นๆซะอีก…คือไม่ว่าจะเวลาไหนผมแทบไม่เห็นเธอถอดแว่นตาออกเลยคงยกเว้นเวลาอยู่บ้านหรือเวลานอนแต่ผมก็ไม่เคยมาเห็นพี่เขาตอนนั้น…เมื่อวานจึงโชคดีมากที่ได้เห็นใบหน้าจริงๆของหญิงสาวเป้าหมายของชายหนุ่มทุกคนในคณะ…กวาดตาดูไปรอบโต๊ะก็ไม่มีอะไรมากนอกจากตําราเรียน…สมุดโน้ต…นาฬิกาข้อมือ…โทรศัพท์มือถือ…โคมไฟ…โอ๊ะโอ!!…ไดอารี่ด้วย…เป็นของพี่แคทสินะ…อย่าๆๆอย่าเสือก…จะเปิดดูไม่ได้เด็ดขาดของส่วนตัวของพี่เขา…ผมวางกรอบรูปไว้ที่เดิม…ข้างๆแว่นตาและกิ๊บติดผมรูปกากบาทสีส้ม 2 อันซึ่งพี่แคทชอบใช้เป็นประจำมีหนังสือวางอยู่อีกเล่มหนึ่งเหมือนว่ายืมมาจากห้องสมุดของมหาวิทยาลัยจึงลองหยิบขึ้นมาดูชื่อหนังสือ…
……………………………………“สารพัดวิธีจับผิดคนโกหก”……………………………………
เห็นชื่อแล้วไม่แปลกใจไม่ได้…นี่คือหนังสือที่พี่แคทยืมมา?…ใช่แน่ๆ…เธอบอกผมเมื่อวาน…พลิกปกในด้านหลังก็มีชื่อคนยืมล่าสุดเป็นชื่อของผมและชื่อของพี่เขาเซ็นกํากับท้าย…
(นางสาว.สุรีย์พรรณ เทวกรนันท์)…พี่แคทขอยืมบัตรของผมไปเมื่อวันก่อนเพราะว่าเพิ่งย้ายมาเรียนที่นี่จึงยังไม่ได้รับบัตรยืมหนังสือห้องสมุดของตัวเธอเอง…ว่าแต่พี่เขายืมหนังสือเล่มนี้มาเพราะคงอยากรู้ไว้เผื่อเวลามีแฟนแล้วจะได้คอยจับผิดละมั้ง…ฮะๆแปลกดี…???…ชักรู้สึกไม่ค่อยดีแฮะเหมือนมีใครกำลัง…ฉับพลันนั้นผมก็ได้ยินเสียงของใครคนหนึ่งดังใกล้ๆ?…
“…เข้ามาทำอะไร?!…”
“…!!!!…”
……………………………………………………………………………………………………
แม่กวาง?…สา…?…อ้อย?…พี่แคท…?…แย่แล้ว!!!…งานนี้มีสิทธิ์?…
...