ก้อย season 2 ep 6 By ukisa

[godgod610]

บ่ายวันนี้ผมไปดูห้องทำงานใหม่และกะว่าจะเรียกบอลกับนกมาคุยเรื่องแนวทางการทำงานของฝ่ายตรวจสอบภายในด้วย หลังจากดูความเรียบร้อยของห้องทำงานใหม่แล้วผมก็เรียกนกกับบอลเข้ามาคุยเรื่องงาน

"พร้อมกันแล้วนะพี่ขอถือโอกาสเปิดงานในฝ่ายนี้ซะทีนะ"
"ค่ะ" นก
"ครับ" บอล
"อืมพี่ไม่รู้นะว่างานเดิมคนเก่าเค้าทำไว้ถึงไหน แต่พี่ขอให้เริ่มใหม่เลยแล้วกัน เรื่องแรก ฝ่ายเราไม่ใช่ศัตรูกับฝ่ายอื่น แต่ฝ่ายอื่นเค้าคงไม่คิดแบบนั้น พี่อยากให้พวกเราไม่ทำตัวข่มฝ่ายอื่น แต่ก็ต้องแสดงให้พวกนั้นเกรงเราบ้างไม่งั้นคงทำงานลำบาก ตอนนี้เธออาจจะยังไม่เข้าใจเอาไว้เริ่มงานกันจริงๆคงเข้าใจกันได้เองนะ"

ผมนั่งคุยกับนกและบอลอยู่เกือบชั่วโมงจึงให้กลับออกไปทำงานกันต่อ หลังจากนั้นผมโทรเรียกหงส์มาหาที่ห้องทำงาน

"นั่งซิ"
"ค่ะ พี่บีมีอะไรจะใช้หงส์หรอค่ะ" หงส์
"เปล่า แค่อยากจะถามอีกทีว่าจะทำงานที่ฝ่ายจัดซื้อต่อหรือมาเป็นเลขาพี่"
"หงส์อยากมาอยู่ใกล้ๆ พี่ค่ะ" หงส์
"งั้นเคลียงานที่ค้างแล้วเก็บของมานั่งหน้าห้องพี่ได้เลยนะ พี่จะย้ายมาทำงานห้องนี้แล้ว"
"ค่ะ" หงส์
"อ้อ วันนี้ไปงานกับพี่หน่อยนะ"
"แล้วใครจะหากับข้าวให้แนนกับเจนทานหละค่ะ" หงส์
"พี่ให้ตัวเล็กมารับแป้งที่นี่แล้วไปหาข้าวกินกันเองแล้วหละ"
"ค่ะ" หงส์
"เดี๋ยวกลับไปเปลี่ยนชุดที่ห้องก่อนก็ได้นะพี่อนุญาต"
"ค่ะพี่" หงส์

เลิกงานหงส์มาหาผมที่ห้องเราออกจากออฟฟิตไปด้วยกัน แป้งมองผมทำหน้าเหมือนเสียดาย แต่ผมก็ตั้งใจจะไม่ให้เธอตามผมไปอยู่แล้ว

ไปถึงที่งานผมก็ให้หงส์ไปดูเรื่องจัดงานแทนผม วันนี้คุณแม่ของบิ๊กก็ยังร้องไห้อยู่เหมือนเดิม แต่พอบอลมาถึงก็ดูคุณแม่บิ๊กจะพอยิ้มออกได้บ้าง  ซักพักผมก็เห็นพี่อำนาจมาพร้อมกับคนติดตาม ผมเลยต้องรีบไปต้อนรับ

"สวัสดีครับพี่ ไม่เห็นไม่ใครบอกว่าพี่จะมาด้วย"
"เออ กูมาเองแหละ เห็นไพศาลบอกว่าเอ็งจะมากูเลยมา" พี่อำนาจ
"ครับก็มาแทนคุณไพศาลนั่นแหละครับ"

ผมนั่งคุณกับพี่อำนาจเรื่องเด็กที่เคยส่งให้แกกับเรื่องน้องส้ม ระหว่างนั้นพี่อำนาจมองหงส์ที่กำลังดูแลงานสวดวันนี้

"นั่นใครหนะ" พี่อำนาจ
"ไหนครับ" ผมรู้แล้วว่าคุณอำนาจถามถึงหงส์แต่ผมไม่อยากให้คุณอำนาจยุ่งกับหงส์
"คนนั้นไงที่ดูแลแขกอยู่หนะ" พี่อำนาจ
"อืม เลขาผมครับ"
"น่ารักดีนี่ มีสวยๆ แบบนี้ด้วยหรอที่ฝ่ายเอ็ง" พี่อำนาจ
"คือน้องเค้าไม่ใช่แบบนั้นนะครับ" ผมพยายามบอกปัด
"ไม่ใช่ กูเห็นว่าน่ารักดี หลานชายกูเพิ่งกลับมาจากเมืองนอกพอดี กูเลยว่าจะหาแฟนสวยๆ เก่งๆ ให้ซักคน" พี่อำนาจ
"อ้าวทำไมหละครับจบนอกน่าจะมีสาวมาชอบเยอะซิครับ"
"เออใช่ เยอะเลยหวะ แต่ว่าแต่ละคนไม่นางแบบไร้สมอง ก็พวกไฮโซทำอะไรไม่เป็น กูบอกมันว่าถ้าหาเมียถูกใจกูไม่ได้กูจะไม่ให้มรดกมัน" พี่อำนาจ
"โหแบบนี้จะดีหรอครับ ความรักมันบังคับกันไม่ได้นะครับ"
"เออ แต่ที่เป็นตอนนี้มันไม่ใช่รักไง มันแค่พวกที่มาหาที่เกาะแล้วก็เอาตัวมาแลก บางคนกูยังเคยเอาแล้วเลย แบบนี้จะให้กูปล่อยไป อีกหน่อยมันคงมีเมียที่เคยเป็นกิ๊กกูแน่ๆ แล้วจะมองหน้ากันติดได้ไงหวะ" พี่อำนาจ
"งั้นหรอครับพี่ แบบนี้ก็แสดงว่าพี่เองก็มีเด็กเป็นนางแบบเยอะเหมือนกันซิครับ"
"เออ แต่ไม่เลี้ยงโว้ยเลี้ยงแต่ส้มคนเดียว เออส้มบ่นหาแกจังว่างๆ ก็ไปหาบ้างซิวะ กูไม่ถือหรอก" พี่อำนาจ
"ทำแบบนั้นผมก็ต้องหาเด็กมาให้พี่เป็นการทดแทนซิครับเนี่ย"
"เออ ก็ต้องแบบนั้นซิวะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า" พี่อำนาจ
"ได้ครับไว้ผมจะหาเวลาว่างไปหาน้องส้ม"
"เออ อีกเรื่อง พรุ่งนี้กูจะให้หลายชายกูไปทำงานฝ่ายมึงดูแลให้ดีหละ" พี่อำนาจ
"จะดีหรอครับ ผมเองไม่ได้จบนอก เดี๋ยวจะกลายเป็นสอนจระเข้ให้ว่ายน้ำนะครับ"
"กูไม่ได้ให้เอ็งสอนมันเรื่องงาน แต่กูอยากจะให้มันเรียนรู้เรื่องอื่นจากเอ็ง" พี่อำนาจ
"ยังไงครับพี่"
"เออแค่เอ็งรับมันไว้ทำงานด้วยก็พอ กูเชื่อว่าเดี๋ยวมันก็เรียนรู้ได้เอง" พี่อำนาจ
"ก็ได้ครับพี่" ผมคิดว่าไม่ควรขัดใจพี่อำนาจ
"ว่าแต่แม่หนูคนนี้ชื่ออะไรวะ กูถูกใจนะเนี่ย ถ้าหลานชายกูชอบก็จะรีบให้แต่งงานกันเลย" พี่อำนาจ
"ชื่อหงส์ครับ แต่น้องไม่ได้เป็นลูกคุณหนูนะครับจะสมฐานะกับหลานพี่หรอครับ"
"ฐานะไม่สำคัญ แบบนี้ซิดีจะได้ทำอะไรเป็นไม่เหมือนพวกสาวไฮโซที่มาติดหลานกูอยู่" พี่อำนาจ

คุณอำนาจเอาแต่ขอหงส์ให้กับหลานชาย แต่ผมก็ไม่เชื่อใจหลานชายแกซักเท่าไหร่ นักเรียนนอกมีหรือจะมาชอบสาวธรรมดาแบบหงส์ ถึงหงส์จะสวยก็เถอะแต่เค้าก็คงมองเห็นเป็นแค่ของเล่นแน่ๆ ยังไงผมก็คงต้องระวังไม่ให้หงส์โดนหลอกอีกเป็นครั้งที่สอง หลังเสร็จงานผมแนะนำหงส์ให้รู้จักกับคุณอำนาจ ดูคุณอำนาจจะถูกใจหงส์มากๆ ชวนผมไปทานข้าวด้วยแต่ผมตัดบทบอกว่าต้องรีบกลับไปหาแฟนขอเป็นโอกาสหน้า คุณอำนาจกลับบอกว่าดีจะได้นัดหลานชายแกมาด้วย ผมไม่อยากยืดเยื้อเลยขอตัวกลับ

"พี่บีจะรีบกลับบ้านหรอค่ะ แนน เจน และแป้งทานข้าวกันไปแล้วนะค่ะ เมื่อกี่หงส์โทรไปถาม" หงส์
"เปล่าไม่มีอะไรหรอกพี่แค่อยากไปทานข้าวกันสองคนเท่านั้นแหละ"
"จริงหรอค่ะ" หงส์ยิ้มดีใจ
"จริงซิไม่งั้นจะชวนเรามาแค่คนเดียวหรอ"
"ขอบคุณนะค่ะ" หงส์ซบมาที่ไหล่ผม

เราพาเธอไปนั่งทานอาหารในที่ค่อนข้างเงียบแห่งนึงทำให้เรามีโอกาสได้คุยกันมากกว่าเวลาที่อยู่ที่ห้องผม หงส์ดูจะมีความสุขมาก ผมได้แต่มองเธอแล้วก็คิดว่าเมื่อไหร่กันนะที่จะมีคนที่ดีกว่าผมมาทำให้เธอมีความสุขจนลืมผมได้

หลังทานอาหารเสร็จไม่รู้เพราะฤทธิ์ไวน์หรือว่าเพราะความห่วงที่จะมีคนมาจีบหงส์ทำให้ผมพาเธอเข้าโรงแรม หงส์ยิ้มอายๆ เธอคงทั้งอายและทั้งดีใจที่ผมกำลังจะทำอะไรกับเธอเป็นการส่วนตัวสองคนที่ปรกติมักจะไม่ค่อยมีโอกาสได้อยู่กันสองต่อสอง

ไปถึงหงส์ก็รีบลงจากรถแล้วเดินเข้าไปรอผมในห้อง ผมจ่ายเงินเสร็จตามเข้าไป ผมนั่งที่เตียงหงส์มานั่งคุกเข่าที่พื้นห้องแล้วถอดรองเท้ากับถุงเท้าให้ผม ผมลูบหัวเธอเบาๆ

"ไม่ต้องทำแบบนี้หรอก หงส์ไม่ใช่คนใช้พี่ซักหน่อยนะ"
"แต่ว่า คนที่เค้าเป็นสามีภรรยากันเค้าก็ทำให้กันแบบนี้ไม่ใช่หรอค่ะ" หงส์
หงส์พูดซะทำเอาผมนิ่งไปพักนึง
"มันก็จริงแต่พี่ไม่อยากให้รู้สึกว่าต้องทำนะ แต่ถ้าอยากจะทำพี่ก็ไม่ห้าม"
"ค่ะ หงส์อยากจะทำพี่บีค่ะ ในขณะที่หงส์ยังทำได้" หงส์
"พูดแบบนี้อีกแล้ว เดี๋ยวพี่ไม่กอดเลยนะ"
"ขอโทษค่ะ แต่หงส์อยากทำให้จริงๆ" หงส์
"เอาเถอะ พี่ไม่ว่าแล้วไม่ต้องทำหน้าแบบนี้เลย" ผมแกล้งบี้จมูกหงส์
"ปล่อยค่ะ หงส์หายใจไม่ออก" หงส์
ผมปล่อยมือจากจมูกหงส์แล้วก็ปล่อยให้เธอถอดเสื้อผ้าผมออกจนหมด จากนั้นหงส์ก็เอาผ้าเช็ดตัวมาให้ผมนุ่ง จากนั้นเธอก็เริ่มถอดเสื้อผ้าบ้าง หุ่นอวบๆ ของหงส์ทำเอาผมแข็งจนต้องลุกขึ้นไปกอดเธอ

"ไม่เอาค่ะหงส์อาบน้ำให้ก่อนนะค่ะ แล้วพี่บีค่อยกอดหงส์" หงส์

ผมรู้สึกเสียดายเลยหอมเธอไปฟอดใหญ่พร้อมกับขย้ำก้นกลมๆ ของเธอ ก่อนจะปล่อยให้เธอนุ่งผ้าเช็ดตัว หงส์จูงผมไปที่อ่างอาบน้ำทีเปิดน้ำรอไว้แล้ว เธอเอาผ้าเช็ดตัวผมออกแล้วให้ผมลงไปในอ่างก่อน

หงส์ถอดผ้าเช็ดตัวออกเผยรูปร่างที่ผู้ชายคนไหนเห็นก็ต้องอยากจะเอาเอ็นกระแทกเธอให้หน่ำใจ หงส์ก้าวลงมาในอ่างเธอหยิบสบู่มาถูตัวให้ผม ผมเห็นหงส์ไม่ใส่เสื้อผ้าก็อดใจไม่ไหวแย่สบู่มาถูให้เธอบ้างเราถูสบู่ให้กันจนหงส์เริ่มคราง ผมเลยเริ่มไซด์ซอกคอเธอแต่หงส์กลับเอามือดันหน้าออกผมให้หยุด จากนั้นหงส์ก็เริ่มทำความสะอาดเอ็นให้ผม เธอรูดมันจนเอ็นผมบานเป็นดอกเห็ดสีแดง

หงส์รูดเอ็นผมขึ้นลงทำความสะอาดจากนั้นเธอก็ก้มลงมาอมมันเข้าไปจนมิดหัวบาน ผมซูดปากด้วยความเสียว หงส์ดูดดุนมันด้วยปลายลิ้น มือเธอก็รูดลำท่อนเอ็นไปด้วย ผมเสียวสะท้านไปทั้งตัว ไม่รู้หงส์ไปรู้วิธีนี่มาจากไหน สงสัยแนนแอบเอาหนังโป๊มาเปิดดูกับหงส์เวลาผมไม่อยู่แน่ๆ ผมลูบแก้มลูบหัวหงส์เพื่อให้เธอรู้ว่าผมมีความสุขแค่ไหน ในที่สุดผมก็ทนไม่ไหว้ผมจับหน้าหงส์แล้วค่อยๆ ดันออก หงส์ทำตามอย่างเสียดาย พอปากเธอคายเอ็นผมออกมาจนหมดลำ ผมก็จับเธอเงยหน้าแล้วประกบปากทันที

หงส์ทำท่าจะยังไม่ยอมแต่ไม่นานก็จูบปากพันลิ้นตอบผม ผมกอดเธอไว้แน่นในอ่างน้ำ มือก็ลูบไล้ส่วนเว้า ขย้ำส่วนนูนเธอไปทั่วจนหงส์ครางในลำคอ ผมอยากเอาหงส์จนทนไม่ไหวแล้ว ผมเอวหงส์ให้ก้นเธอขึ้นมาทับที่หน้าขาผม จากนั้นผมก็ให้เอ็นผมมันถูไถ่ไปทั่วเพื่อหารูเข้า ผมกับหงส์บนช่วงล่างกันจนน้ำกระเพื่อมจนในที่สุดเอ็นผมมันก็ไปพบกับทางเข้า ผมรีบจับเอวหงส์ไว้แน่นแล้วดันเอ็นเสยเข้าไป หงส์ขมวดคิ้ว ดูดปากผมแน่น ผมเจอทางเข้าผมก็ดันเอ็นเข้าไปเรื่อยๆ จนสุด หงส์ผละปากแหง่นหน้าครางซีด

ผมเด้งเอวอันเอ็นใส่ร่องหงส์จนนมเธอกระเพื่อม หงส์เองเอามือจับขอบอ่างสองข้างช่วยพยุงตัวให้ผมเสยเอ็น ผมเร่งกระแทกเอ็นจนหงส์ต้องแอ่นเอวลอยพ้นน้ำ ผมมองเอ็นผมที่กำลังทะลวงเข้าออกร่องหงส์ที่คับแน่น ผมอันเอ็นจนหงส์แหง่นหน้าสะบัดหัวครางไม่หยุด แต่มันก็ยังรู้สึกไม่หน่ำใจ ผมเอามือจับขอบอ่างเพื่อเพิ่มแรงกระแทกเอ็น เราสองคนแอ่นไปด้านหลังแล้วอันช่วงล่างใส่กันไม่หยุด เรากระแทกกันท่านี้จนหงส์ถึง เธอแอ่นตัวร้องกรี๊ดดังมาก ผมปล่อยให้หงส์สุดสมจนเต็มที่ผมก็ชักเอ็นออกแล้วจับให้เธอหันหลังโก้งโค้งให้ผม จากนั้นผมก็ดันเอ็นเข้าไปสุดลำจนหงส์ร้องซีดอีกครั้ง

ผมกระแทกเอ็นใส่หงส์ท่านี้อย่างเมามัน ก้นเธอเด้งดีมาก ยิ่งกระแทกเอ็นก็ยิ่งมัน ก้นหงส์กระเพื่อมเป็นคลื่น ผมยัดเอ็นสุดลำจนกระทบมดลูกหงส์ หงส์ครางไม่หยุด ผมเองเจ็บปลายหัวบานเวลามันกระแทกมดลูกหงส์มาก แต่แรงบีบรัดของร่องหงส์ทำเอาผมเสียวจนหยุดกระแทกเธอไม่ได้

ร่องหงส์บีบรัดหนักขึ้นเรื่อยๆ เหมือนจะเค้นเอาน้ำกามผมออกมาให้ได้ และมันก็ได้ผมผมเริ่มจะทนความเสียวไม่ไหว ผมเร่งกระแทกเอวจนสุดตัว หงส์เองก็ขมิบร่องสุดฤทธิ์จนผมกลั้นไม่ไหวปล่อยน้ำกามอันใส่ร่องเธอจนล้น ผมอันเอ็นอีกหลายครั้งเพื่อล้างลำกล้อง จากนั้นก็ดึงหงส์มานอนทับตัวผม ผมกอดหงส์แล้วคลอเคลียกันซักพักก่อนจะลุกขึ้นมาเช็ดตัวแล้วกอดกันต่อบนเตียง ผมทำให้หงส์ขึ้นสวรรค์อีกจนเต็มอิ่มก่อนจะอาบน้ำแต่งตัวกลับคอนโดนกัน ระหว่างทางผมแวะกินข้าวต้มที่ตลาดก่อนถึงคอนโดเพราะเห็นหงส์ท่าทางจะเพลียมากและผมก็ซื้อกลับไปฝากสาวๆ ที่ห้องด้วย

เราสองคนถึงห้องผมตอนสี่ทุ่มแนนเจนกับแป้งยังนั่งดูโทรทัศน์กันอยู่

"มาแล้วหรอ ทำไมมาเร็วหละวันนี้" แนน
"ก็แค่แวะกินข้าวแล้วก็กลับมาเลย"
"มีไรกินมั่ง" แนน
"อ้าวกินข้าวกันแล้วไม่ใช่หรอ"
"ก็มันหิวอีกนี่ ซื้ออะไรมาหละไหนดูซิ" แนน

แนนเข้าไปหงส์เพื่อขอกินข้าวต้มที่ซื้อมาฝาก ผมไปอาบน้ำพอออกมาสาวๆ ก็ทานข้าวต้มเสร็จเข้าไปนอนกันในห้องนอนแล้ว มีแต่เจนที่นั่งรอผมที่โซฟา

"อ้าวยังไม่นอนอีกหรอ"
"รอพี่บีค่ะ" เจน
"รอพี่ทำไม พี่ไม่ได้นอนในห้องนะ"
"เจนก็รอนอนกับพี่บีข้างนอกนี่แหละค่ะ" เจน
"น่ารักจัง งั้นมานอนกันเถอะ คิดถึงมาหลายคืนแล้ว"
"อุ้ยไม่ใช่แบบนั้นนะค่ะ แค่มาขอนอนกอดแบบเมื่อคืนไม่ใช่แบบที่พี่บีคิดซะหน่อย" เจน
"ก็ไม่เป็นไรนี่เจนก็กอดพี่ไว้ เดี๋ยวที่เหลือพี่ทำเองก็ได้"
"ไม่เอานะ เดี๋ยวในห้องได้ยิน อายเค้า" เจน

ผมปรับโซฟาให้เป็นที่นอนแล้วลุกขึ้นไปปิดไฟ เจนรีบนอนห่มผ้ารอ ผมมุดเข้าไปในผ้าห่มของเธอแล้วกอดเธอไว้

"คิดถึงจัง"
"คิดถึงอะไรค่ะ เมื่อคืนก็ยังนอนกอดเจนอยู่เลย" เจน
"แค่กอดมันไม่หายคิดถึงนี่"
"ไม่เอานะ อายคนอื่นเค้า" เจน

ผมคลึงหน้าเองเล็กๆ ของเจนผ่านชุดนอนตัวบาง มันนิ่มและหยุ่นมือ ผมเลยคลึงมันเล่นอย่างสนุกจนเจนครางออกมาเบาๆ ผมมุดลงไปใต้ผ้าห่มแล้วงับไปที่หัวนมเล็กๆ ของเจนที่กำลังชูชัน เจนตีแขนผมให้หยุด แต่พอผมดูดหัวนมเธอแรงๆ เจนก็กดหัวผมกับหน้าอกเธอแน่น ผมแกล้งดูดหัวนมเจนแล้วดึงมันเล่นด้วยริมฝีปาก เจนเอามือข้างนึงปิดปากพยายามกลั้นเสียงคราง อีกมือก็ทุบแขนผมใหญ่ แต่ไม่นานเจนก็แอ่นอกดิ้นไปมาเอามือสองข้างปิดปาก ผมดูดหน้าอกเธอจนเสื้อนอนเจนเปียกไปหมด จากนั้นผมก็ถลกชุดเธอขึ้น โอ้วเจนไม่ใส่กางเกงในด้วย แล้วบอกว่าไม่อยากที่แท้ก็อยากให้ผมทำนี่เองถึงตามมานอนข้างนอกด้วย

ผมลากลิ้นเลียไปทั่วเรือนร่างเล็กๆ ของเจน  เจนตัวสั่นเทิ้มด้วยความเสียว เธอพยายามกลั้นเสียงร้องไว้สุดฤทธิ์ ผมเลียจนมาถึงส่วนล่างของเจน ตอนนี้มันมีน้ำใสๆ ไหลออกมาเต็มไปหมด ผมรีบลากลิ้นเลียน้ำรักเจนจนหมดจากนั้นก็งับไปที่แตดของเจนแล้วกระดกลิ้นรัวใส่มัน เจนดิ้นพราดๆ

"พอ แล้ว พอแล้วค่ะพี่บี จะทำอะไรก็ทำ เจนยอมแล้ว" เจน

ผมถอดชุดนอนเจนออกแล้วรีบถอดชุดนอนตัวเองบ้าง เจนนอนบิดไปมารอให้ผมจัดการเธอซะที ผมรูดเอ็นจนหัวมันเปิดแล้วเอาจะจ่อที่ร่องเจน จากนั้นก็กดมันเข้าไปทีละนิดจนมิดด้าม ผมแช่เอ็นไว้แล้วก้มไปประกบปากจูบกับเจน พันลิ้นตอบผม เอวเธอก็ขยับไปมาช้าๆ ผมปล่อยให้เจนขยับเอวอย่างที่เธอต้องการ ร่องเธอบีบรัดเป็นจังหวะ จนนั้นผมก็พลิกตัวให้เจนอยู่ด้านบน เธอ เจนขยับเอวไปมาเป็นวงกลมเพื่อให้เอ็นผมครูดไปทั่วร่องสาวเธอ ผมปล่อยให้เจนทำตามที่เธอต้องการ

เจนวนเอวเป็นวงกลมอยู่ซักพักก็เริ่มควบเอวช้า ค่อยให้ร่องสาวเธอโดนลำแท่งของผมครูด ผมรู้สึกถึงกลีบเจนที่มันถูกับลำแทงของผม เจนซูดปากขยับเอวช้าๆ ดูเธอจะมีความสุขมากๆ  ผมปล่อยให้เจนควบเอวเองซักพักก็พลิกตัวให้เธออยู่ด้านล่างอีกครั้ง จากนั้นก็สาวเอวยาวๆ ช้า เพื่อให้ร่องสาวเธอและเอ็นผมได้รับรู้ถึงสัมผัสเวลาที่เอ็นผมแทรกเข้าไปในร่องสาวเธอ  ผมสาวเอวช้าๆ แต่มันก็เสียวจนแทบขาดใจ ผมสาวเอวอยู่นานจนเจนผละปากแหง่นหน้าคราง  อืมอืม หลายครั้งเพราะการถึงจุดสุดยอด ร่องเธอบีบรัดเอ็นผมจนผมเองก็ทนไม่ไหวปล่อยน้ำรักออกมาใส่ร่องเธอหลายครั้ง ผมสาวเอวไปด้วยฉีดน้ำรักไปด้วยจนสุด จากนั้นก็กอดเธอไว้แน่น เราสองคนกอดจูบกันจนมีอารมณ์อีกครั้ง เราก็ทำกันแบบเดิมจนเกือบตีสองเจนถึงได้หลับไป ผมเองก็หมดแรงนอนกอดเธอแล้วหลับตามเธอไป

ผมหลับไปจนมารู้สึกว่ามีอะไรกำลังมายุ่งกับน้องชายผม ผมค่อยๆ ลืมตาดูแนนนั้นเองที่กำลังดูดเอ็นผมที่กำลังแข็ง ผมมองนาฬิกานี่ก็ใกล้จะเช้าแล้ว ผมเลยจับแนนนอนหงาย ผมถ่างขาเธออกแหวกกางเกงในตัวน้อยแล้วรีบดันเอ็นเข้าไปจนมิด จากนั้นก็เร่งกระแทกแนนไม่ยั้ง แนนดูมีอารมณ์มากเธอเด้งเอวสวนผมจนโซฟากระเด้ง เราสองเร่งกระแทกเอวกันจนเสร็จ ผมแทบหมดแรงหลังจากปล่อยน้ำใส่แนน

"เป็นอะไรตัวเล็กคิดถึงหรอถึงได้ออกมาให้ทำตอนนี้"
"คนบ้า ไม่เอาแล้วกลับไปนอนในห้องดีกว่า" แนน

แนนพูดแก้เขิลแล้วรีบกลับไปในห้องนอน คงกลัวจะมีคนรู้ว่าออกมาให้ผมทำให้แบบนี้  วันรุ่งขึ้นผมก็เริ่มไปนั่งที่ห้องทำงานใหม่ อะไรๆ ดูจะเป็นปรกติจนกระทั้งหลานชายที่คุณอำนาจบอกกับผมเมื่อวานมาถึง

"สวัสดีครับคุณรุช คุณลุงของคุณบอกผมแล้วเรื่องคุณจะมาทำงานกับผม แต่ผมไม่คิดว่ามันจะเร็วแบบนี้"
"ทราบก่อนก็ดีแล้วนี่ครับ ว่าแต่ห้องผมอยู่ไหนหละ" รุช

เป็นอย่างที่ผมคิดนักเรียนนอกแถมจบโทมาด้วย มีหรือจะยอมมาเป็นแค่พนังงานธรรมดา แถมมาอยู่ใต้หัวหน้าที่เรียนมาน้อยกว่าอย่างผมอีก ผมหละลำบากใจจริงๆ แต่คุณอำนาจก็สั่งมาว่าต้องให้เป็นแค่พนักงานธรรมดา

"คุณลุงคุณรุชบอกมาว่าให้คุณรุชเริ่มจากเป็นพนักงานธรรมดาก่อนนี่ครับ"
"อะไร ผมจบอะไรมาคุณรู้หรือเปล่า ผมไม่ทำหรอกนะพนักงานกิ๊กก๊อก ความรู้ขนาดผมมันต้องได้ทำอะไรที่มันสำคัญๆ สิ" รุชพูดด้วยน้ำเสียงที่อวดอ้างความสามารถตัวเอง
"เอาเถอะครับ ผมจะฝืนคำสั่งคุณลุงคุณก็ได้ แต่ว่าคงได้แค่ให้คุณเป็นหัวหน้างานนะ"
"ดีแล้วผมจะได้ลูกน้องซักกี่สิบคนหละ" รุช
"สองคนครับ"
"อะไรกันคุณ ฝ่ายคุณมีคนแค่นี้เองหรอ บริษัทฯ ก็ใหญ่โต" รุช
"ฝ่ายนี้เพิ่งตั้งนะครับ และงานที่ต้องทำมันก็ไม่ได้เยอะแยะอะไร แค่ขอให้คนมีความสามารถมาทำแค่สองคน ผมว่าก็คงพอ"
"แล้วอีกฝ่ายหละให้ผมช่วยคุมด้วยเลยดีกว่าไหมคุณจะได้สบายไม่ต้องทำอะไร" รุช
"ก็น่าสนใจนะครับ ถ้าผลงานของคุณรุชยอดเยี่ยมเหมือนที่คุณพูดผมก็ยินดีที่จะให้คุมทั้งสองฝ่าย แต่ว่าตอนนี้ผมอยากให้คุณแสดงให้ผมเห็นก่อนว่าคุณมีความสามารถแค่ไหน"
"ได้อยู่แล้วครับ ผมหละเรียนมาหมดวิธีบริหาร วิธีทำงาน ให้ผมทำอะไรก็ได้" รุช
"ดีครับ งั้นเดี๋ยวผมจะเรียกคนที่จะเป็นลูกน้องของคุณเข้ามารับทราบเลยแล้วกันนะครับ" 
"ก็ดีครับจะได้รู้ว่าใครเป็นใคร" รุช

ผมกดโทรศัพท์บอกให้หงส์เรียกนกกับบอลเข้ามาในห้องหลังจากแนะนำตัวกันเสร็จผมก็ให้นกกลับออกไปทำงาน เพื่อที่ผมจะได้สั่งงานให้รุชทำ

"เอาหละในเมื่อคุณเป็นคนมีศักยภาพมากขนาดนี้ผมคงให้งานง่ายๆ กับคุณไม่ได้"
"ได้เลยครับผมก็อยากรู้เหมือนกันว่าไอ้ที่ว่ายากมันเป็นยังไง" รุข
"งั้นก็ดีครับ ผมเองก็เพิ่งมาคุมฝ่ายนี้ยังไม่รู้ว่าควรทำยังไงบ้าง อืมงั้นผมขอให้คุณรุชช่วยว่างแผนงานของฝ่ายนี้สำหรับปีนี้ทั้งปีทีซิครับ"
"โห ง่ายๆ ครับแค่นี่หรอที่คุณบอกว่ายาก" รุช
"งั้นหรอครับ อืมงั้นผมขอเร็วหน่อยได้ไหมครับ พอดีจะได้เอาไปเสนอผู้ใหญ่ด้วย และจะได้เป็นการเสนอผลงานของคุณด้วยเพื่อที่จะได้ช่วยผมคุมฝ่ายจัดซื้อด้วย ดีไหมครับ"
"สบายครับ งานแค่นี้ก่อนเที่ยงผมส่งคุณได้แน่นอน" รุช
"ดีครับ บ่ายนี้ผมจะได้ไปเสนอผู้ใหญ่เลย เรื่องที่นั่งผมคงต้องขอให้คุณนั่งกับลุกน้องไปก่อนนะครับ แล้วผมจะรีบให้คนมาจัดพาทิชั่นให้"
"เร็วๆ หน่อยแล้วกันครับ เดี๋ยวคนอื่นจะเข้าใจว่าผมเป็นแค่พนักงานธรรมดา" รุช
"ครับ ผมจะรีบให้เค้ามาทำให้นะครับ เดี๋ยวผมจะให้เลขาผมพาคุณไปนั่งที่โต๊ะครับ ส่วนเรื่องการทำแผนงาน ลองปรึกษาเลขาผมก็ได้เธอก็พอรู้บ้างว่าต้องทำอะไรบ้าง"

ผมให้หงส์พารุชไปที่โต๊ะทำงาน หน้าตาก็ดีแต่งตัวก็ดีแต่นิสัยแย่มากๆ แต่ก็เพราะคงถือว่าตัวเองมีความรู้มากกว่าคนอื่นหนะนะ แล้วผมจะช่วยสนอะไรได้ผมเองเรียนมาน้อยกว่ารุชแถมไม่ได้จบนอกด้วย ผมคิดกับตัวเอง โทรศัพท์มือถือผมดังขึ้น

"สวัสดีครับพี่อำนาจ"
"เออ เป็นไงเจอมันแล้วใช่ไหม" คุณอำนาจ
"เจอแล้วครับพี่ พี่จะให้ผมสนคุณรุชจริงๆ หรอครับ ผมเองจบมหาลัยในไทยแถมไม่ใช่ระดับ 1 ซะด้วยนะครับ"
"ฮ่า ฮ่า ฮ่า แกเจอฤทธิ์มันแล้วซิถึงได้พูดแบบนี้" คุณอำนาจ
"ก็คงใช่นะครับ แต่พี่จะให้ผมสอนคุณรุชจริงๆ หรอครับ"
"จริงซิวะ ก็มันเป็นแบบนี้กูถึงให้มาทำงานกับมึง ถ้ามันยังไม่เลิกผยองนะ ตอนมันได้คุมบริษัทกูมีหวังชิบหายหมด" คุณอำนาจ
"แต่คุณรุชอาจจะเก่งอย่างที่เค้าพูดก็ได้"
"ถ้ามันเก่งอย่างปากจริงกูจะรบกวนมึงทำไม เดี๋ยวมึงก็รู้ ไอ้นี่มันใจไม่สู้กู้ให้ลองทำงานในบริษัท อยู่ได้วันเดียวมันออกหาว่างานง่ายๆ มาให้มันทำ แต่พอถูกไปเช็คจริงๆ ปรากฏว่ามันไม่เข้าใจทำไม่ได้พอโดนตามงานเข้ามากๆ ก็หนี เฮอทั้งๆ มีความรู้ท่วมหัวแต่กลับเอาตัวไม่รอด เพราะมันหยิงไม่ยอมถามใครคิดว่าแค่ตัวมันเองคนเดียวทำได้ทุกอย่าง" คุณอำนาจ
"ครับพี่ งั้นผมรับปากว่าจะช่วยแล้วกันครับ แต่ผลมันจะออกมาเป็นยังไงผมไม่รับปากนะครับ"
"เออ ว่าแต่มันเจอหนูหงส์หรือยัง" คุณอำนาจ
"เจอแล้วครับ พี่มีอะไรหรือครับ"
"เปล่ากูบอกมันว่าถ้าได้เมียเป็นคนนี้กูถึงจะยอมยกมรดกให้" คุณอำนาจ
"พี่ไม่น่าพูดแบบนี้นะครับ เดี๋ยวเลขาผมจะลำบาก คุณรุชเองทั้งหล่อทั้งรวยคงไม่สนสาวออฟฟิตจนๆ แบบหงส์หรอกครับ" ผมพยายามกันหงส์ออกจากคุณรุช
"เออ เอาเถอะกูหนะดูไม่ผิดหรอก แค่นี้นะ อ้อแล้วอย่าลืมไปหาส้มด้วยหละ" คุณอำนาจ
"ครับพี่สวัสดีครับ"

หงส์พารุชมายังโต๊ะทำงาน

"เธอหรือที่ชื่อหงส์" รุช
"ค่ะมีอะไรหรือค่ะ" หงส์
"เปล่า ก็สวยดีนิ แต่แต่งตัวเชยเฉย" รุช
หงส์รู้สึกโกรธที่โดนว่า
"นี่นะค่ะแบบฟอร์มแผนงานที่ต้องทำ เริ่มทำจาก.." หงส์พูดไม่จบก็โดนรุชขัดคอก่อน
"ฉันทำได้น่าแค่นี้เองเธอกลับไปทำงานเถอะ ว่างๆ ก็เปิดเนทดูว่าแฟชั่นเค้าก้าวไปถึงไหนแล้วบ้างนะ ใส่กระโปรงยาวเสื้อมิดชิดอย่างกับป้าแหนะแบบนี้จีบไม่ไหวหรอก" รุช

หงส์โกรธจนหน้าแดงเธอรีบเดินหนีรุชกลับไปที่โต๊ะตัวเอง

ผมทำงานจนเกือบเที่ยงก็ออกมาจากห้องทำงานเพื่อที่จะชวนรุชไปทานข้าวด้วยกัน หงส์ทำหน้างอๆ ผมสงสัยว่าคงโดนฤทธิ์คุณรุชเข้าให้เหมือนกับผมแล้ว ผมเดินไปที่โต๊ะรุช

"จะเที่ยงแล้วนะครับ ไปทานข้าวกันก่อนไหม"
"ออฟฟิตคุณนี่ยังไงเครื่องคอมก็มีปัญหาเนี่ยผมทำงานเสร็จแล้ว ดันเซฟไม่ได้ผมต้องมานั่งทำงานใหม่อีกเสียเวลาจริงๆ" รุช
"ไม่เป็นไรครับบ่ายค่อยมาทำก็ได้ พรุ่งนี้ผมค่อยเอาไปเสนอผู้ใหญ่ก็ได้ครับ เราไปกินข้าวกันก่อนเถอะเที่ยงแล้ว"
"ไม่หละครับผมมีนัดแล้ว เดี๋ยวซินดี้จะมาทานข้าวกับผมที่นี่ ว่าแต่ที่นี่มีร้านอาหารหรูๆ ไหม" รุช
"ก็มีครับร้านอาหารที่ชั้นบนสุดของตึกข้างๆ นี่ครับ ผมว่าน่าจะหรูพอสำหรับคุณรุช"
"ดีครับ งั้นผมขอตัวหละผมไม่อยากให้ซินดี้มารอนาน" รุช
"ตามสบายครับไว้ตอนบ่ายเจอกัน"

หลังจากรุชไปแล้วนกก็เข้ามาคุยกับผม

"ซินดี้ไหนคุ่พี่บี พี่รับคนแบบนี้มาทำงานได้ไง นิสัยแย่มากๆ" นก
"ซินดี้หรอ สงสัยจะนางแบบชื่อดังตอนนี้หละมั้ง"
"จริงหรอค่ะพี่บี โหแสดงว่าตานี้ต้องรวยมากๆ ไม่งั้นคงไม่มีใครมาชอบแน่ๆ" นก
"เอาน่าเรื่องของเค้า ค่อยๆ ดูกันไปว่าแต่เค้ามาถามพวกเราบ้างไหมเรื่องทำงาน"
"ไม่เลยค่ะนั่งอยู่คนเดียวไม่คุยกับพวกหนูเลย" นก
"งั้นหรออืม"

ผมไล่นกกับบอลให้ไปกินข้าว ส่วนผมก็ชวนหงส์ไปทานข้าวด้วยกัน ผมอยากตามไปดูซักหน่อยว่าลีลาการจีบสาวของนายรุชมันจะแน่เหมือนปากด้วยหรือเปล่า ผมพาหงส์ไปทานร้านเดียว พอเข้าไปนั่งในร้านหงส์ก็หันไปเห็นรุชกำลังนั่งกินข้าวอยู่กับผู้หญิงคนนึง

"พี่บีดูซิค่ะ งานยังไม่ได้ทำอะไรเลย มานั่งจีบสาวซะแล้ว" หงส์
"ใครหรอ" ผมแกล้งทำเป็นไม่รู้
"ก็นั่นไงค่ะ คุณรุชนั่งกับสาวอยู่นั่น" หงส์
"อ้าวหรอ บังเอิญจริงๆ นะ แล้วเรารู้ได้ไงหละว่าเค้ายังไม่ได้เริ่มทำ เค้าบอกพี่ว่าเค้าทำเสร็จแล้วแต่มันเซฟไม่ได้ เลยต้องทำใหม่ นี่พี่กำลังจะบอกให้เราตาม IT มาดูเครื่องให้เค้าตอนบ่ายนี้อยู่เลย" 
"ไม่จริงหรอกค่ะมันเป็นโปรแกรมนะค่ะถ้าเค้าเริ่มทำแล้วอย่างน้อยก็ต้องรีจิสเตอร์ชื่อแผนงาน ต่อให้งานข้างในหายหมดชื่อมันก็ต้องยังอยู่ หรือต่อให้ชื่อหายเลยที่รันมันก็ต้องข้ามไป แต่นี่ไม่เห็นมีชื่องานใหม่ขึ้นมาเลย หงส์นั่งดูอยู่ในระบบ" หงส์
"หรอ นี่เราเองก็สนใจเค้าหรอ"
"ใครจะสนคนแบบนี้ค่ะ ทำไม่เป็นก็แค่ถามไม่เป็นจะเป็นอะไรเลย คนเราไม่ได้เกิดมาแล้วทำเป็นทุกอย่างซักหน่อย" หงส์
"นี่ปรกติเราไม่เคยพูดมากแบบนี้นะ วันนี้เป็นอะไรไปหรือว่าแอบชอบเค้าซะแล้วพูดถึงเค้าไม่หยุดเลย"
"เปล่านะค่ะ ก็แค่มันโมโห ทานข้าวกันเถอะค่ะอย่าไปสนใจคนแบบนี้เลย" หงส์

ผมกับหงส์นั่งทานข้าวกับหงส์ต่อ รุชกับซินดี้ที่ทานอาหารเสร็จแล้วจะเดินออกจากร้านอาหารแต่เห็นผมกับหงส์จึงเข้ามาทัก

"อ้าวคุณบีก็มาทานที่นี่หรอครับ" รุช
"ครับ นานๆ ทีครับปรกติผมชอบทานร้านข้าวแกงมากกว่า"
"นั่นซินะครับ แล้วนี่พาเลขามาด้วยไม่กลัวคนนินทาหรอครับ" รุช
"ทำไมค่ะ ที่ออฟฟิตนี้ใครทานข้าวกับพี่บีก็ไม่แปลกหรอกค่ะ เพราะพี่บีดูแลลูกน้องทุกคนเหมือนน้องของตัวเอง" หงส์เถียงแทนผม

ผมไม่สนใจรุชหรอก ผมกำลังส่งสายตัวกับซินดี้ที่แอบเหล่ผมอยู่เหมือนกัน

"นี่เจ้านายรุชหรอค่ะไม่เห็นแนะนำให้ซินดี้รู้จักเลย" ซินดี้
"ครับ แต่ก็ชั่วคราวครับ เดี๋ยวผมผ่านงานที่นี่ได้ ผมก็จะกลับไปบริหารบริษัทคุณลุงแล้ว" รุช
"สวัสดีครับคุณซินดี้ อืมดูเหมือนเราจะเคยเจอกันมาก่อนนะครับ"
"อืม อ้อที่งานโปรโมตซินะค่ะ ซินดี้นึกว่าคุณบีเป็นผู้จัดการของนักร้องคู่นั้นซะอีก" ซินดี้
"ไม่ใช่หรอกครับผมแค่ไปทำแทนผู้จัดการตัวจริงเค้าแค่วันเดียวเท่านั้นครับ"
"เออ ผมขอเข้าสายหน่อยนะครับ ว่าจะพาซินดี้ไปช๊อปปิ้งซะหน่อย ไปกันเถอะซินดี้" รุชรีบตัดบทที่เห็นซินดี้เริ่มส่งสายตาหวานๆ ให้ผม
"ค่ะรุช ไปก่อนนะค่ะคุณบีแล้วเจอกัน" ซินดี้
"ครับแล้วเจอกัน"

รุชรีบดึงแขนซินดี้ออกไปจากร้าน

"ก็แค่สวย หุ่นดี ขาว แต่งตัวเก่ง ไม่รู้ว่าอย่างอื่นทำเป็นหรือเปล่า" หงส์
"พี่ว่าก็คงมีอีกเรื่องสองเรื่องที่เก่งแหละไม่งั้นคุณรุชคงไม่ติดใจนะ"
"แหมพี่บีหงส์หมายถึงทำงาน ทำกับข้าว ทำงานบ้านค่ะ แบบนี้คงเก่งแต่แบมือขอเงินกับแบอีกอย่างตอบแทนแน่ๆ" หงส์
"นี่ๆ ทำไมพูดแบบนี้หละเราไม่น่ารักเลย แปลกๆ มาตั้งแต่เมื่อกี่แล้วนะ ตกลงเราหึงคุณรุชหรอ"
"เปล่านะค่ะ ใครจะไปชอบคนไม่เอาไหนแบบนั้นได้ ทานข้าวกันต่อเถอะค่ะ" หงส์

ผมทานข้าวกับหงส์เสร็จก็กลับขึ้นมาที่ออฟฟิต รุชกลับเข้ามาในออฟฟิตเกือบบ่ายสามแล้วโดยมีซินดี้ตามเข้ามาด้วย ผมไม่สนใจปล่อยซินดี้เค้ามานั่งคลอเคลียรุชตลอดเวลา

ห้าโมงเย็นผมออกมาจากห้องทำงานก็พบว่ารุชกลับไปก่อนแล้ว ผมถามนกกับบอลเรื่องแผนงานแต่ไม่มีใครรู้ว่ารุชทำเสร็จหรือเปล่า แต่ผมคิดว่าคงไม่ได้ทำหรอกก็มีสาวมานั่งขนาบแบบนี้ เอาหละผมคงต้องกดดันรุชซะหน่อย ผมกดโทรศัพท์มือถือหารุช แต่รุชกดสายทิ้ง ผมคิดว่าอาจจะกำลังบรรเลงเพลงสวาทกับซินดี้อยู่ ก็มานั่งยั่วทั้งวันใครจะทนได้นะ ผมเลยเปลี่ยนเป็นส่งข้อความไปแทน

"คุณรุช งานที่ผมให้ไม่ทราบว่าเสร็จหรือยังครับ ยังไงพรุ่งนี้ผมขอก่อนแปดโมงนะครับ เพราะผมคงต้องขอดูก่อนที่จะเสนอผู้ใหญ่ในที่ประชุมกรรมการบริษัทตอน 10 โมง คุณลุงของคุณก็มาด้วยนะครับ งานนี้คงจะเป็นการพิสูจน์ผลงานของคุณกับคุณลุงด้วย"

ผมไม่รู้ว่ารุชจะได้อ่านข้อความนี้ตอนไหน แต่ถ้าเค้าอ่านเลยตอนนี้คงต้องหมดอารมณ์ที่จะเอาซินดี้แน่ๆ มันช่วยไม่ได้นี่ครับก็อยากจะอวดอ้างสรรพคุณนัก จริงๆ งานนี้มันใช่ว่าจะทำกันวันเดียวเสร็จได้ มันมีเรื่องอื่นเยอะแยะมากมาย มันต้องประสานงานกับฝ่ายอื่นด้วย ต่อให้เก่งแค่ไหนก็ทำคนเดียววันเดียวไม่เสร็จแน่ๆ 

คืนนี้ผมยังโดนไล่ให้นอนนอกห้องอีกแล้ว แต่ยังดีเจนมาขอนอนกับด้วยเหมือนเมื่อคืน แต่คงเป็นคืนสุดท้ายเพราะพรุ่งนี้วันศุกร์แล้วแป้งคงกลับบ้าน ผมจะได้นอนในห้องกับเมียๆ ซะที ก้อยเองก็บอกว่าจะมาค้างด้วย

วันรุ่งขึ้นผมไปทำงานแต่เช้าแต่รุชยังไม่มาทำงาน ผมสงสัยว่าเค้าจะพยายามทำแผนงานให้เสร็จทั้งคืนเลยมาช้า หรือว่าเค้ายอมแพ้ไม่กลับมาทำงานแล้ว

ทำนั่งทำงานอยู่จนเกือบ 9 โมงครึ่ง รุชก็เข้ามาในห้องผม

"อ้าวคุณรุชงานเสร็จแล้วใช่ไหมครับผมจะได้รีบตรวจ"
"ผมจะไม่ทำงานที่นี่แล้ว" รุช
"อ้าวทำไมหละครับ"
"ก็อุปกรณ์ที่นี่มันแย่ไม่ทันสมัย ผมทำงานไว้ก็หายหมด" รุช
"งั้นหรอครับ งั้นผมก็คงต้องบอกคุณลุงคุณแบบนั้นใช่ไหมครับ"
"ใช่ บอกคุณลุงผมเลยว่าผมไม่ได้ผิด มันผิดที่พวกคุณเอง" รุช
"ได้ครับ ผมจะบอกคุณลุงคุณให้ อืมคุณรุชเคยฟังนิทานเรื่องราชสีกับหนูไหมครับ"
"เคยซิทำไมหละ" รุช
"เปล่าครับ ผมก็แค่อยากบอกคุณว่า คนเราต่อให้ยิ่งใหญ่แค่ไหน แต่บางเวลาก็จำเป็นต้องพึงพาอาศัยคนที่ตัวเองคิดว่าไม่สามารถช่วยตัวเองได้เหมือนกัน"
"คุณมาบอกผมทำไม มันไม่เห็นจะเกี่ยวอะไรกับผมเลย" รุช
"ผมคงช่วยคุณได้แค่นี้ ที่เหลือคงแล้วแต่ตัวคุณเองนะครับ"
"คุณมีเรื่องจะพูดแค่นี้ใช่ไหม งั้นผมไปหละผมต้องรับกลับไปบริษัทคุณลุง" รุช
"ครับผมไม่มีอะไรจะพูดแล้ว อืมผมยินดีนะครับที่ได้คุณมาร่วมงานถึงจะเป็นเวลาสั้นๆ ก็ตาม"

รุชรีบหันหลังออกไปจากห้องผม เค้าคงรู้ว่าผมพูดประชดในความไม่เอาไหนของเค้า หงส์เห็นรุชออกมาก็รีบทัก

"คุณรุชค่ะเรื่องแผนงานให้หงส์ช่วยอะไรไหมค่ะ" หงส์
"ไม่จำเป็นฉันจะกลับไปทำงานที่บริษัทคุณลุงแล้ว ที่นี่มันไม่ได้เรื่อง" รุช
"เออก็คุณลุงคุณเป็นคนให้มาที่นี่ไม่ใช่หรือค่ะ" หงส์
"ใช่แล้วไง ก็ที่นี่มันไม่ได้เรื่องฉันก็จะกลับไปทำงานที่บริษัทลุงชั้นซิ" รุชเริ่มพูดด้วยน้ำเสียงโมโห
"คุณรุชค่ะ คนที่ยอมแพ้และเอาแต่หนีปัญหา ไม่มีวันจะทำอะไรสำเร็จหรอกค่ะ" หงส์
"เธอมันจะรู้อะไร" รุช
"หงส์คงไม่กล้าที่จะเทียบความรู้กับคุณนะค่ะ แต่สิ่งที่หงส์รู้ก็คือคนเราไม่สามารถทำอะไรด้วยตัวเองไปซะหมดทุกอย่างหรอกค่ะ บ้างครั้งเราก็ต้องพึงพาคนอื่นบ้าง มันไม่ใช่เรื่องน่าอายนะค่ะ มันเป็นการช่วยเหลือกันมากกว่า" หงส์
"เธออย่ามาทำ

[Nattanan Tst]

เนื้อเรื่องน่าติดตามมากครับอ่านแล้วสนุกมาก

[gai]

  ส่วนที่ขาดหายไปครับ
เธออย่ามาทำเป็นรู้ดีเลย" รุช
"ค่ะ หงส์รู้ว่าตัวเองไม่ได้เก่งพอที่จะเตือนคุณรุชได้ แต่ถ้าคุณรุชหนีไปตอนนี้ ทุกคนที่นี่ก็จะจำคุณรุชในฐานะของคนที่ไม่เอาไหน ทำงานที่ไหนก็ไม่รอด" หงส์
"นี่เธอว่าฉันหรอ" รุชโกรธจนหน้าแดง
"ถ้าไม่อยากให้คนที่นี่คิดแบบนี้ก็แสดงให้พวกเค้ารู้ซิค่ะว่าคุณทำได้" หงส์
"ได้ฉันจะทำให้ดู แต่ไม่ใช่เพราะเธอพูดหรอกนะ แต่เพราะฉันอยากจะให้คนที่นี่รู้ว่าฉันทำงานเป็นไม่ใช้พวกไม่เอาไหนอย่างที่พวกเธอคิด" รุช
รุชกลับเข้ามาในห้องผม
"อ้าวคุณรุชลืมอะไรไว้หรอครับ"
"ผมยังไม่ลาออกแต่ขอเวลาทำแผนงานต่อให้เสร็จก่อนที่ผมจะไป" รุช
"ได้ซิครับคุณอยากได้เวลาซักกี่วันครับ"
"ผมจะทำมันให้เสร็จในวันนี้แหละ" รุช
"ได้ครับแต่ถ้ามันไม่เสร็จก็ไม่เป็นไรนะครับค่อยๆ ทำไปก็ได้"
"ผมจะทำจนกว่ามันจะเสร็จ" รุช
"ได้ครับผมจะรอ"
รุ ชกลับออกไปนอกห้อง ผมแอบดูเห็นรุชเรียกนกกับบอลไปนั่งคุยด้วย แบบนี้คงพอจะมีความหวังขึ้นมาบ้างแล้วมั้ง บ่ายนั้นพี่คมบอกว่าตอนเย็นจะมีประชุมเรื่องเปิดขายหุ้นของบริษัทเพิ่มให้ผม ไปนั่งฟังด้วย ผมเลยต้องโทรบอกให้ก้อยนัดเจอกับแนนและเจน และพากันไปทานข้าวก่อนไม่ต้องรอผม ส่วนหงส์ผมบอกให้กลับบ้านไปก่อนแต่เธอบอกว่าจะรอกลับพร้อมผม
ผมนั่งประชุมอยู่จนเกือบถึง 4 ทุ่ม ผมคิดว่าหงส์คงรอไม่ไหวกลับไปก่อน แต่พอผมกลับลงมาที่ออฟฟิตกลับเจอ หงส์ นก บอล และรุช ช่วยกันทำงานอยู่
"อ้าวยังไม่กลับกันอีกหรอ"
"ยังค่ะพี่บีอีกนิดนึงอยากให้เสร็จวันนี้" นก
"อืมแล้วกินอะไรกันหรือยัง"
"กินแล้วค่ะ คุณรุชให้เราสั่งอาหารมากินกันแล้ว" นก
อืมจริงๆ รุชก็เป็นคนใช้ได้เหมือนกันนะรู้จักใช้คนเป็นและก็มีน้ำใจ
"งั้นพี่กลับก่อนแล้วกันนะฝากบอกรุชด้วยพี่ไม่อยากเข้าไปกวนเค้าเห็นตั้งหน้าตั้งตาทำงาน"
"ได้ค่ะพี่ พี่บีค่ะ จริงๆ คุณรุชเค้าก็ทำงานเก่งนะค่ะ แต่ติดแต่ไม่ยอมถามตั้งแต่แรกแค่นั้นเอง" นกพูดไม่ให้คนอื่นได้ยิน
"ก็ดีแล้ว อ้าวช่วยไปเรียกหงส์ให้พี่หน่อยซิ" ผมเห็นหงส์ยืนช่วยงานรุชอยู่เลยไม่อยากเข้าไปเรียกเอง
นกไปตามหงส์มาหาผม
"กลับกันเถอะดึกแล้ว พี่หิวด้วย"
หงส์ทำหน้าแปลกๆ เหมือนยังไม่อยากกลับ
"เงียบทำไมหละ ยังไม่อยากกลับหรอ งั้นวันนี้กลับไปนอนที่หอไหม"
"ขอโทษนะค่ะพี่บี หงส์อยากช่วยให้เสร็จก่อน" หงส์
"งั้นหรอ เอาซิแต่พี่คงต้องกลับก่อนนะ เพราะวันนี้ก้อยมาค้างไม่อยากให้ก้อยรอดึก"
"ค่ะพี่บี แล้วพรุ่งนี้เช้าหงส์จะไปที่ห้องนะค่ะ" ค่ะ
"ได้ซิ งั้นพี่ไปก่อนนะ"
ผม กลับออกมาคนเดียว ดูหงส์แปลกๆ ไป มันจะเร็วแบบนี้เลยหรอ แต่ถึงยังไงสำหรับผม ผมก็ยังไม่เชื่อว่านายรุชนี่จะทำให้หงส์มีความสุขได้ วันนี้มีนกกับบอลอยู่คงไม่น่าจะมีอะไร
ผมกลับไปถึงคอนโดสาวๆ ยังไม่เข้านอน
"มาแล้วหรอค่ะพี่บี" ก้อย
"อืม มีอะไรกินบ้างเนี่ย พี่ยังไม่ได้กินอะไรมาเลย"
"พี่หงส์หละ ให้พี่หงส์ทำให้ซิ" แนน
"พี่หงส์กลับไปนอนหอพรุ่งนี้ถึงมา"
"แกล้งอะไรพี่หงส์อีกแล้วหละ ดีสมไม่ต้องกินข้าว" แนน
"ให้ก้อยทำให้ก็ได้เชอะ"
"พี่บีไปอาบน้ำเถอะค่ะเดี๋ยวเจนช่วยพี่ก้อยทำกับข้าวให้ทาน" เจน
"ใช่ต้องก้อยกับเจนทำเท่านั้น ให้อีกคนทำคงกินไม่ได้"
"เชอะ ดีอีกหน่อยไม่มีใครอยู่อย่ามาง้อให้เค้าทำกับข้าวให้กินอีกหละ" แนน
"พอได้แล้วคู่นี้ พี่บีไปอาบน้ำเถอะค่ะ เดี๋ยวก้อยกับเจนทำกับข้าวให้ทานนะ" ก้อย
"จ้ามาหอมหน่อย เจนด้วย" ผมหอมก้อยกับเจนเสร็จก็จะไปอาบน้ำเลย
"นี่ๆ ด้วยซิ" แนน
"อะไรด้วยซิ"
"หอมด้วยจะได้ครบ" แนน
"ไม่เอาหรอก"
"ไม่หอมคืนนี้นอนข้างนอกเลย" แนน
ผมดึงแนนมากอดแล้วหอมไปทั่ว แนนพยายามดิ้นหนี ก้อยกับเจนหัวเราะแนนกันใหญ่
"ปล่อยนะ ปล่อย" แนน
"อ้าวอยากให้หอมไม่ใช่หรอ"
"ทีเดียวพอ โอ้ยยยย อะไรกันนักกันหนาเนี่ย" แนน
"วันนี้อยู่กัน 4 คน มาฝึกทำอะไรเฉพาะพวกเรากันดีไหมอีกหน่อยพอแต่งงานกันจะได้ทำเป็น"
"บ้า ปล่อยนะ" แนน
ก้อย กับเจนหน้าแดงรู้ว่าผมหมายถึงอะไร ผมปล่อยแนนแล้วไปอาบน้ำ คืนนี้ผมก็ปล้ำสามสาวพร้อมกันอย่างที่พูด ตอนเช้าหงส์ก็ยังไม่มาที่ห้อง ก้อยกับเจนเป็นคนทำอาหารเช้าโดยมีแนนคอยกวน
เที่ยงหงส์ถึงได้มาที่ห้องผม
"เป็นไงบ้างงานเสร็จดึกหรอ"
"ก็เกือบเช้าค่ะ" หงส์
"แล้วทำไมไม่นอนพักหละ ไม่ต้องรีบมาหรอกมีก้อยอยู่ตัวเล็กมันไม่อดตายหรอก"
"ใคร ว่าใครอีกแล้วพี่บี" แนน
"ทานข้าวเที่ยงกันหรือยังค่ะเดี๋ยวหงส์ทำให้" หงส์
หงส์ทำท่าจะเดินไปที่ตู้เย็นแล้วก็ล้มลง
"อ้าวเป็นอะไร ยังเหนื่อยอยู่หละซิ" ผมเข้าไปอุ้มหงส์
"พี่หงส์เป็นอะไรอะ" แนน
"คงเหนื่อยเมื่อคืนทำงานถึงเช้า เดี๋ยวให้เข้าไปนอนให้ห้องนอนก่อนเถอะ"
ผมอุ้มหงส์เข้าไปนอนในห้อง
"อ้าวพี่บีหงส์เป็นอะไรค่ะ" ก้อย
"คง เพลียไม่มีอะไรหรอกให้นอนพักไปก่อน ฝากก้อยต้มข้าวต้มให้หน่อยแล้วกันนะตื่นมาหงส์จะได้ทาน สงสัยจะยังไม่ได้กินอะไรตั้งแต่เช้าด้วยแน่ๆ"
"ค่ะ งั้นก้อยไปทำอาหารเที่ยงก่อนนะค่ะ" ก้อย
"จ้า ขอบใจนะ" ผมจับมือก้อยแน่นก่อนจะปล่อยให้เธอไปทำอาหาร
"ทำไมต้องทำงานจนเช้าด้วยหละ" แนน
"พี่หงส์เค้าช่วยคนอื่น พี่ไม่ได้ให้เค้าทำนะอย่ามาโทษพี่ซิ"
"ดูซิทำซะเป็นลมไปเลย" แนน
"นี่เปลี่ยนเสื้อผ้าให้พี่หงส์เค้าหน่อยใส่ชุดนี้นอนคงอึดอัด"
"จ้า พี่บีออกไปข้างนอกเลยเดี๋ยวเห็นพี่หงส์โป๊จะมากวนพี่หงส์อีก" แนน
"อืมไปนะดูแลพี่เค้าดีๆ หละพี่เค้าดูแลเรามาหลายครั้งแล้ว"
"ค่ะ รับรองไม่เผลอใจปล้ำเหมือนพี่บีหรอก" แนน
ผมขยี้หัวแนนก่อนจะออกมาจากห้อง มีเสียงแนนบ่นตามมาด้วย วันนี้กว่าหงส์จะฟื้นขึ้นมาทานข้าวได้ก็เย็นแล้ว เรา 5 คนก็อยู่ด้วยกันเหมือนปรกติ หงส์เองก็ยังเข้ามาร่วมกับเกมรักของพวกผมกับเมียๆ จนผมแน่ใจว่าที่หงส์มาช้าเพราะเหนื่อยจริงๆ ไม่ใช่ไปไหนกับรุชก่อนเธออย่ามาทำเป็นรู้ดีเลย" รุช
"ค่ะ หงส์รู้ว่าตัวเองไม่ได้เก่งพอที่จะเตือนคุณรุชได้ แต่ถ้าคุณรุชหนีไปตอนนี้ ทุกคนที่นี่ก็จะจำคุณรุชในฐานะของคนที่ไม่เอาไหน ทำงานที่ไหนก็ไม่รอด" หงส์
"นี่เธอว่าฉันหรอ" รุชโกรธจนหน้าแดง
"ถ้าไม่อยากให้คนที่นี่คิดแบบนี้ก็แสดงให้พวกเค้ารู้ซิค่ะว่าคุณทำได้" หงส์
"ได้ฉันจะทำให้ดู แต่ไม่ใช่เพราะเธอพูดหรอกนะ แต่เพราะฉันอยากจะให้คนที่นี่รู้ว่าฉันทำงานเป็นไม่ใช้พวกไม่เอาไหนอย่างที่พวกเธอคิด" รุช
รุชกลับเข้ามาในห้องผม
"อ้าวคุณรุชลืมอะไรไว้หรอครับ"
"ผมยังไม่ลาออกแต่ขอเวลาทำแผนงานต่อให้เสร็จก่อนที่ผมจะไป" รุช
"ได้ซิครับคุณอยากได้เวลาซักกี่วันครับ"
"ผมจะทำมันให้เสร็จในวันนี้แหละ" รุช
"ได้ครับแต่ถ้ามันไม่เสร็จก็ไม่เป็นไรนะครับค่อยๆ ทำไปก็ได้"
"ผมจะทำจนกว่ามันจะเสร็จ" รุช
"ได้ครับผมจะรอ"
รุ ชกลับออกไปนอกห้อง ผมแอบดูเห็นรุชเรียกนกกับบอลไปนั่งคุยด้วย แบบนี้คงพอจะมีความหวังขึ้นมาบ้างแล้วมั้ง บ่ายนั้นพี่คมบอกว่าตอนเย็นจะมีประชุมเรื่องเปิดขายหุ้นของบริษัทเพิ่มให้ผม ไปนั่งฟังด้วย ผมเลยต้องโทรบอกให้ก้อยนัดเจอกับแนนและเจน และพากันไปทานข้าวก่อนไม่ต้องรอผม ส่วนหงส์ผมบอกให้กลับบ้านไปก่อนแต่เธอบอกว่าจะรอกลับพร้อมผม
ผมนั่งประชุมอยู่จนเกือบถึง 4 ทุ่ม ผมคิดว่าหงส์คงรอไม่ไหวกลับไปก่อน แต่พอผมกลับลงมาที่ออฟฟิตกลับเจอ หงส์ นก บอล และรุช ช่วยกันทำงานอยู่
"อ้าวยังไม่กลับกันอีกหรอ"
"ยังค่ะพี่บีอีกนิดนึงอยากให้เสร็จวันนี้" นก
"อืมแล้วกินอะไรกันหรือยัง"
"กินแล้วค่ะ คุณรุชให้เราสั่งอาหารมากินกันแล้ว" นก
อืมจริงๆ รุชก็เป็นคนใช้ได้เหมือนกันนะรู้จักใช้คนเป็นและก็มีน้ำใจ
"งั้นพี่กลับก่อนแล้วกันนะฝากบอกรุชด้วยพี่ไม่อยากเข้าไปกวนเค้าเห็นตั้งหน้าตั้งตาทำงาน"
"ได้ค่ะพี่ พี่บีค่ะ จริงๆ คุณรุชเค้าก็ทำงานเก่งนะค่ะ แต่ติดแต่ไม่ยอมถามตั้งแต่แรกแค่นั้นเอง" นกพูดไม่ให้คนอื่นได้ยิน
"ก็ดีแล้ว อ้าวช่วยไปเรียกหงส์ให้พี่หน่อยซิ" ผมเห็นหงส์ยืนช่วยงานรุชอยู่เลยไม่อยากเข้าไปเรียกเอง
นกไปตามหงส์มาหาผม
"กลับกันเถอะดึกแล้ว พี่หิวด้วย"
หงส์ทำหน้าแปลกๆ เหมือนยังไม่อยากกลับ
"เงียบทำไมหละ ยังไม่อยากกลับหรอ งั้นวันนี้กลับไปนอนที่หอไหม"
"ขอโทษนะค่ะพี่บี หงส์อยากช่วยให้เสร็จก่อน" หงส์
"งั้นหรอ เอาซิแต่พี่คงต้องกลับก่อนนะ เพราะวันนี้ก้อยมาค้างไม่อยากให้ก้อยรอดึก"
"ค่ะพี่บี แล้วพรุ่งนี้เช้าหงส์จะไปที่ห้องนะค่ะ" ค่ะ
"ได้ซิ งั้นพี่ไปก่อนนะ"
ผม กลับออกมาคนเดียว ดูหงส์แปลกๆ ไป มันจะเร็วแบบนี้เลยหรอ แต่ถึงยังไงสำหรับผม ผมก็ยังไม่เชื่อว่านายรุชนี่จะทำให้หงส์มีความสุขได้ วันนี้มีนกกับบอลอยู่คงไม่น่าจะมีอะไร
ผมกลับไปถึงคอนโดสาวๆ ยังไม่เข้านอน
"มาแล้วหรอค่ะพี่บี" ก้อย
"อืม มีอะไรกินบ้างเนี่ย พี่ยังไม่ได้กินอะไรมาเลย"
"พี่หงส์หละ ให้พี่หงส์ทำให้ซิ" แนน
"พี่หงส์กลับไปนอนหอพรุ่งนี้ถึงมา"
"แกล้งอะไรพี่หงส์อีกแล้วหละ ดีสมไม่ต้องกินข้าว" แนน
"ให้ก้อยทำให้ก็ได้เชอะ"
"พี่บีไปอาบน้ำเถอะค่ะเดี๋ยวเจนช่วยพี่ก้อยทำกับข้าวให้ทาน" เจน
"ใช่ต้องก้อยกับเจนทำเท่านั้น ให้อีกคนทำคงกินไม่ได้"
"เชอะ ดีอีกหน่อยไม่มีใครอยู่อย่ามาง้อให้เค้าทำกับข้าวให้กินอีกหละ" แนน
"พอได้แล้วคู่นี้ พี่บีไปอาบน้ำเถอะค่ะ เดี๋ยวก้อยกับเจนทำกับข้าวให้ทานนะ" ก้อย
"จ้ามาหอมหน่อย เจนด้วย" ผมหอมก้อยกับเจนเสร็จก็จะไปอาบน้ำเลย
"นี่ๆ ด้วยซิ" แนน
"อะไรด้วยซิ"
"หอมด้วยจะได้ครบ" แนน
"ไม่เอาหรอก"
"ไม่หอมคืนนี้นอนข้างนอกเลย" แนน
ผมดึงแนนมากอดแล้วหอมไปทั่ว แนนพยายามดิ้นหนี ก้อยกับเจนหัวเราะแนนกันใหญ่
"ปล่อยนะ ปล่อย" แนน
"อ้าวอยากให้หอมไม่ใช่หรอ"
"ทีเดียวพอ โอ้ยยยย อะไรกันนักกันหนาเนี่ย" แนน
"วันนี้อยู่กัน 4 คน มาฝึกทำอะไรเฉพาะพวกเรากันดีไหมอีกหน่อยพอแต่งงานกันจะได้ทำเป็น"
"บ้า ปล่อยนะ" แนน
ก้อย กับเจนหน้าแดงรู้ว่าผมหมายถึงอะไร ผมปล่อยแนนแล้วไปอาบน้ำ คืนนี้ผมก็ปล้ำสามสาวพร้อมกันอย่างที่พูด ตอนเช้าหงส์ก็ยังไม่มาที่ห้อง ก้อยกับเจนเป็นคนทำอาหารเช้าโดยมีแนนคอยกวน
เที่ยงหงส์ถึงได้มาที่ห้องผม
"เป็นไงบ้างงานเสร็จดึกหรอ"
"ก็เกือบเช้าค่ะ" หงส์
"แล้วทำไมไม่นอนพักหละ ไม่ต้องรีบมาหรอกมีก้อยอยู่ตัวเล็กมันไม่อดตายหรอก"
"ใคร ว่าใครอีกแล้วพี่บี" แนน
"ทานข้าวเที่ยงกันหรือยังค่ะเดี๋ยวหงส์ทำให้" หงส์
หงส์ทำท่าจะเดินไปที่ตู้เย็นแล้วก็ล้มลง
"อ้าวเป็นอะไร ยังเหนื่อยอยู่หละซิ" ผมเข้าไปอุ้มหงส์
"พี่หงส์เป็นอะไรอะ" แนน
"คงเหนื่อยเมื่อคืนทำงานถึงเช้า เดี๋ยวให้เข้าไปนอนให้ห้องนอนก่อนเถอะ"
ผมอุ้มหงส์เข้าไปนอนในห้อง
"อ้าวพี่บีหงส์เป็นอะไรค่ะ" ก้อย
"คง เพลียไม่มีอะไรหรอกให้นอนพักไปก่อน ฝากก้อยต้มข้าวต้มให้หน่อยแล้วกันนะตื่นมาหงส์จะได้ทาน สงสัยจะยังไม่ได้กินอะไรตั้งแต่เช้าด้วยแน่ๆ"
"ค่ะ งั้นก้อยไปทำอาหารเที่ยงก่อนนะค่ะ" ก้อย
"จ้า ขอบใจนะ" ผมจับมือก้อยแน่นก่อนจะปล่อยให้เธอไปทำอาหาร
"ทำไมต้องทำงานจนเช้าด้วยหละ" แนน
"พี่หงส์เค้าช่วยคนอื่น พี่ไม่ได้ให้เค้าทำนะอย่ามาโทษพี่ซิ"
"ดูซิทำซะเป็นลมไปเลย" แนน
"นี่เปลี่ยนเสื้อผ้าให้พี่หงส์เค้าหน่อยใส่ชุดนี้นอนคงอึดอัด"
"จ้า พี่บีออกไปข้างนอกเลยเดี๋ยวเห็นพี่หงส์โป๊จะมากวนพี่หงส์อีก" แนน
"อืมไปนะดูแลพี่เค้าดีๆ หละพี่เค้าดูแลเรามาหลายครั้งแล้ว"
"ค่ะ รับรองไม่เผลอใจปล้ำเหมือนพี่บีหรอก" แนน
ผมขยี้หัวแนนก่อนจะออกมาจากห้อง มีเสียงแนนบ่นตามมาด้วย วันนี้กว่าหงส์จะฟื้นขึ้นมาทานข้าวได้ก็เย็นแล้ว เรา 5 คนก็อยู่ด้วยกันเหมือนปรกติ หงส์เองก็ยังเข้ามาร่วมกับเกมรักของพวกผมกับเมียๆ จนผมแน่ใจว่าที่หงส์มาช้าเพราะเหนื่อยจริงๆ ไม่ใช่ไปไหนกับรุชก่อน

[sombat Kongkrapan]

อยากเปนบีบ้างจังอิอิ