ปิ๊ป...ปิ๊ป  ตูม!!!..!โพร้ง..ง..เพร้างโพล้งเพล้ง.ง..!  เพดานถล่มลงมาทันที ก่อนฝุ่นจะจางหาย เงาร่างมนุษย์โดดลงมาจากด้านบนพร้อมสาดกระสุน  พรืดดด..ด พร๊อตต..ต..พร๊อตต.ต..ต แพร๊ดด.ด..ด..จากปืนกลอัตโนมัติ เข้าใส่ อมนุษย์ตนนั้นทันที

     แล้วร่างที่ 2 ที่ 3 ก็โดดตามพร้อมกระสุนที่ยิงเป็นชุดเข้าสู่ร่างหญิงสาวอย่างแม่นยำ แต่ดูเหมือนจะไม่ค่อยได้ผลเท่าไหร่นักเพราะเกล็ดที่อยู่บนตัว อสูรตัวนั้น สะท้อนกระสุนส่วนใหญ่ออกทำให้ ไม่ได้รับบาดเจ็บเท่าไหร่ ก่อนที่กระสุนแม็คถัดไปจะถูกสไลด์เข้ารังเพลิง แคร๊ก..แช๊คค.ค..แกร๊กกก..ก..

สิงหาพุ่งเข้าใส่มนุษย์ทั้ง 3 ร่างตรงหน้าอย่างรวดเร็ว ก่อนจะพุ่งหมัดเข้าคนแรกและแตะ ใส่อีก 2 คนทันที ทั้ง 3 กระเด็นออก แต่ทั้งหมดแทบไม่บาดเจ็บ เพราะเอาปืนรับหมัดกับลูกแตะ แต่ปืนที่ใช้รับทั้งหมดพัง ใช้การไม่ได้ทันที ทั้ง 3 คนเห็นดังนั้นจึงชักมีดสั้น ออกจากซองซึ่งเป็นมีดลงอักขระ สีเงินเงาวับ

     " ในรอบหลายร้อยปีที่ผ่านมา พึ่งจะมีมนุษย์ 3 คนนี้..ที่รับการโจมตีแรกของข้าเข้าไปแล้วไม่ตาย  แถม 1 ใน 3 คนยังตอบโต้สวนกลับข้ามาได้ " มีดสั้นสีดำปักอยู่ที่ขาของสิงหา 

     ก่อนที่ชายหนุ่มจะดึงมีดออกมาแต่ไม่มีรอยเลือดตามมาด้วย

     " อย่างน้อยทนให้ได้สัก 10 นาที ให้สมกับที่ข้าเอาจริงหน่อยละกันนะเจ้ามนุษย์ " ระหว่างที่สิงหาพูด นัตย์ตาของสิงหาที่เป็นสีดำเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงวาว

    " เจ้าก่อนละกัน " หลังพูดจบ สิงหาพุ่งเข้าใส่คอมมานโด 1 ใน 3 คนทันที หมัดเสียบทะลุร่างทันที  ไม่ทันมีเสียงร้องร่างนั้นก็ล้มลง สิงหาพุ่งเข้าหาอีกร่างที่ยังยืนอยู่ทันที  ก่อนจะแตะจนร่างนั้นกระจุยไปในพริบตา เหลือแค่ขายืนอยู่ 2 ข้างเท่านั้น  

     หันไปยังคนที่ 3 ซึ่งกำลังกระโจนเข้าใส่อย่างไม่เกรงกลัว ก่อนจะโดนมือของสิงหาแทงเสียบทะลุเข้ากลางลำตัว แน่นิ่งไป

     " หว๋า ยังไม่ทันถึง 1 นาทีเลย " สิงหาพูดขึ้น แต่ฉับพลันทั้ง 3 ร่างก็สลายไปเหลือเพียงแค่กระดาษรูปมนุษย์เล็กๆ  3 ใบเท่านั้น
........
...............
     " เราสามารถคุมสถานการณ์ได้ทุกชั้น อพยพผู้ไม่เกี่ยวข้องออกไปได้หมดแล้ว ยกเว้นชั้นใต้ดิน ซึ่งฉันปล่อยให้เป็นหน้าที่ของนายนะ จอห์น " ดร. คิมบอกไปยังวิทยุติดต่อ [post]
                   [/post]
     ประตูถูกเปิดออก  จอห์นในชุดคอมมาโดยิงใส่เพื่อเปิดทาง แพร๊ดด.ด.ด.พร๊อต.ตต.ต..ต..หญิงสาวที่เป็นงูก่อนจะวิ่งไปคว้าแขนของหมวดวิภาวิ่งออกไป พร้อมทั้ง โยนระเบิดลูกเกลี้ยงทิ้งไว้ 2 ลูก  ตูมมม.ม..ม บรึมม..ม.!!!! เกิดการระเบิดสนั่นขึ้น
 คลื่นนน..น.. เพล้ง.ง.โพร้งงง.ง...เพดานที่ถล่มลงมาบางส่วนจากระเบิดตอนแรกยิ่งถล่มลงมามากกว่าเดิม จากแรงระเบิดที่เกิดขึ้นอีก จนถล่มลงมาทับ ทั้ง 2 ตน ถูกฝัง
...
............
......
     จอห์นคว้ามือหมวดวิภา วิ่งหลบออกมา พยายามหลบเศษหินที่ถล่มลงมาอย่างต่อเนื่อง จนสามารถขึ้นมาบนชั้น 1 ของสถานบันเทิงได้

     " รีบหนีไปซะคุณผู้หญิง ที่นี่ไม่ใช่ที่ที่คุณควรอยู่ " จอห์นบอกพลางดันตัวหมวดสาวไปพร้อมกระชับปืนในมือขึ้นมาพร้อมยิง สิ่งที่จะตามขึ้นมา 
     " แต่ฉันเป็นตำรวจนะ จะให้ฉันละทิ้งที่เกิดเหตุได้อย่างไร แล้วคุณมาจากหน่วยไหน ทำไมฉันถึงคุ้นเสียงของคุณจัง แล้ว......" ชายหนุ่ม กางมือออกบนหน้าของหญิงสาว เกิดวงแหวนสีฟ้า มีอักขระโบราณขึ้น วงแหวนเวท หญิงสาวหลับลงทันที หุ่นยันต์พยน มาหิ้วปีกออกไปนอกตัวตึกทิ้งจอห์นไว้เบื้องหลัง
 
     โครมมม.ม..ม.!!!!ประตูทางขึ้นจากชั้นใต้ดิน ที่เป็นกำแพงพรางตาไว้ ที่พวกจอห์นวิ่งหนีขึ้นมานั้น กระเด็นออกมากก่อนจะปรากฏร่างของสิงหา วิ่งออกมา พร้อมงูตัวใหญ่สีเขียว

     จอห์นยิงใส่ทั้ง 2 ทันที แต่ดูเหมือนจะไม่ค่อยได้ผลเท่าไหร่นัก สิงหากระโจนทีเดียวถึงตัวจอห์น

     " อย่าตายง่ายแบบตุ๊กตาพวกนั้นละ " สิงหาพูดพลางปล่อยหมัดตรงเข้าใส่จอห์น แต่เหมือนมีม่านบางอย่างขวางกั้นไว้ จนหมัดไม่ถึงตัว จังหวะนั้นจอห์นกระโดดเอาปืนยัดเข้าไปในปากของสิงหาก่อนจะกระหน่ำยิงไม่ยั้ง แพร๊ดดดด..ด..พร๊อดดด..ด.. ปุ๊ง..ปุ้ง...ปุ้ง..จนสิงหาผงะล้มลง
  
    " เข้าปากทุกนัด..ดูสิว่าจะเหนียวอีกไหม " จอห์นพูดพลางเปลี่ยนแม็คกาซีนใหม่  แคร๊กๆ แช๊คคค..แกร๊กก..ก..ขณะเดินเข้าหางูใหญ่ตัวสีเขียว

     " เอาละ..มาต่อจากคราวที่แล้วกันเถอะสาวน้อย " จอห์นกล่าวขึ้นพร้อมยิงกระสุนไปข้างหน้า ปุ้งง..ง.. ปรุ้ง.ง..แพร๊ดด.ด.ด พร๊ออ.ด..ด ..........
     " ฟ่อออ..อ..ฟร้าวว..ว..ว๊ากกก..ก.." พร้อมเสียงกรีดร้องของงูตัวนั้น ที่กำลังวิ่งเข้าใส่จอห์น  ก่อนสะบัดปลายหางสีเขียวพุ่งเข้าใส่จอห์นอย่างรุนแรงและรวดเร็ว

     จอห์นใช้ปืนรับไว้แล้วเบี่ยงแรงกระแทกลงพื้น แคร๊งง..ง !!. ปืนพังทันที  ก่อนจะทิ้งปืนแล้ว กระโดดขึ้นไปบนหางก่อนจะวิ่งเข้าหาส่วนที่เป็นมนุษย์ของหญิงสาว พร้อมด้วยมีดสั้นในมือที่เปล่งแสงออร่าสีขาว ฉวับบ.บ.!!  ศรีษะของผู้หญิงขาดง่ายราวกับ หั่นเนย

     ก่อนจะกระโดดลงสู่พื้น อย่างสวยงาม พร้อมหัวหญิงสาวที่ตกลงพื้นข้างๆ ฉึก!!

     " อ๊ากกก..ก!!! " จอห์นตะโกนออกมาอย่างเจ็บปวดเพราะ ท่อเหล็กแทงทะลุท้องขึ้นมา เลือดสีแดงสาด กระจายยย..
     " แปลกจริงๆๆด้วย ผมไม่สามารถโจมตีคุณโดยตรงได้ แต่ถ้าใช้ตัวช่วยกับไม่มีพลังงานอะไรมาขวาง " สิงหาพูดพลางก้าวถอยหลังออกมาดูผลงานตัวเอง พลางขยับสูทให้เข้าที่

     " สูทตัวนี้แพงนะครับ โดนคุณทำซะเป็นรูพรุนเลย " สิงหาเดินไปที่ประตูเพื่อจะตามหมวดวิภาออกไป

     แกร้ก.. แก๊งง.ง เสียงท่อเหล็กตกสู่พื้น สิงหาหยุดเดินพลางหันมามองจอห์น ซึ่งขณะนี้ยืนอยู่ในสภาพที่เลือดทะลักออกมาจากท้อง

     " ไม่ตาย 555 คุณเป็นอะไรเนี้ย เป็นเหมือนผมหรือเปล่า " สิงหาพูดขณะ หยิบท่อนเหล็กจากเศษกำแพงที่ถูกพังขึ้นมาออกมาอีกท่อน ก่อนจะวิ่งเข้าใส่จอห์น ฉึกกก!!! ปักเข้ากลางหัวใจ

     " คราวนี้คงไม่รอดแล้วนะ " สิงหาพูดขณะมองไปที่ร่างของจอห์น ที่ขณะนี้ล้มลงไปคุกเข่าบนพื้น แต่จอห์นก็ดึงเหล็กออกจากอกตัวเอง
     " อ๊ากกกก.ก..ก.... แฮก แฮกกก!!" จอห์นร้องขณะคุกเข่าดึงเหล็กอกจากอก

     สิงหามองอย่างตื่นตะลึง และงุนงงต่อสิ่งที่เห็นตรงหน้าบาดแผลของจอห์นค่อยๆๆสมานกันช้าๆๆ เหมือนใยแมงมุมกำลังทอเข้าหากัน  ก่อนที่สิงหาจะได้ทำอะไร ต่อไป จอห์นได้ชักปืนพกยิงกระสุนใส่สิงหาอีก ปัง..ปัง.ปังปัง!

     สิงหาแค่เซไปตามแรงปะทะของกระสุน แต่ก็ไม่ล้ม

    " คุณเป็นตัวอะไรกันแน่เนี้ย โดนแทงทะลุหัวใจแล้วยังไม่ตาย " สิงหาพูดพลางกระโดดหลบกระสุน ขณะที่พยายามหาอาวุธ ก่อนจะกระโดด ไปที่เพดาน กระชากโคมระย้า จากบนเพดาน แล้วทุ่มเข้าใส่จอห์น ตูมม..ม!!!!  เพล้งงง.ง...ง

     เสียงแตกละเอียดของแก้ว พร้อมฝุ่นที่ฟุ้งกระจายยยย..  ก่อนจะปรากฏเงาร่างสีขาว รูปร่างเหมือนอัศวิน สวมเกราะ
                              
     สีขาวมีออร่าแห่งแสงเปล่งประกาย สิงหากระโดดถอยห่างทันทีที่เห็นแสงสาดส่องมา   พร้อมทั้งยกมือขึ้นบังแสงก่อนจะกระโดดหลบเข้าไปในเงาของเสา

     " ชิส! " สิงหาสบถทันทีที่เห็นมือตัวเองกำลังไหม้แดงเหมือนโดนไฟเผา

     " ถึงจะเจ็บใจ แต่คงต้องฝากไว้ก่อนละครับ " สิงหาพูดตะโกนออกมาก่อนจะวิ่งพังกำแพงออกไปอีกทาง ตรึมม..ม.. 

     จอห์นซึ่งบัดนี้ เกราะแสง ค่อยๆสลายไป มองไปรอบๆตัวเพื่อจับ กระแสวิญญาณ ก่อนจะตอบไปยังไมโครโฟนจิ๋วที่ติดอยู่ที่คอ ชั้นนี้เคลียร์ แล้ว
 
     " หวังว่าคราวนี้จะคุ้มค่านะ " ดร.คิมพูดกับจอห์นขณะขึ้นมาบนรถ บรรทุกซึ่งขณะนี้ หมวดวิภานอนหลับตาอยู่บนที่นั่ง
     " พวกที่อยู่บนรถตู้นั้นด้วย " ดร.คิม บุ้ยปากไปทางรถตู้ที่ขณะนี้ ตำรวจ10 กว่านาย นอนหลับอยู่ข้างรถ โดยมีหุ่นพยน คุมเชิง อยู่ 2 ตน
     " คราวนี้จะเขียนบทว่าไงดี?? " ดร.คิม พูดกับจอห์น
     " เอางี้ไหม ตร.มาจับบ่อนเถื่อน แล้วเกิดแก๊ซระเบิดขึ้น โชคดีไม่มีผู้ได้รับบาดเจ็บ ดีไหม " ดร.คิมบอกแก่จอห์นที่ขณะนี้มานั่งลูบหน้าของหมวดวิภาอยู่
     " ดูท่าคุณจะห่วงเธอมากนะ " ดร.คิม พูดน้ำเสียงออกประชดๆ
     "........" จอห์น ไม่ตอบแต่สายตาที่มองหมวดวิภา เป็นสายตาที่เต็มไปด้วยความห่วงใย
..............
...
...........
         ่ค่ะ ขณะนี้เราอยู่ในที่เกิดเหตุนะค่ะ การจับบ่อนพนันครั้งใหญ่ในย่านฝังธน คืนนี้ เป็นผลงาน ของ...่....  เสียงรายงานข่าวจากทีวี ในคอนโดหรูใจกลางเมือง  

     " ที่รักนอนหลับยัง..... วิมีข่าวดีจะมาบอก "  เสียงหญิงสาว พูดดังมาตั้งแต่ประตูกำลังเปิดออก
     " ผมยังไม่นอนครับ กำลังดูข่าวคุณอยู่เลย " ชายหนุ่มตอบพลางลุกขึ้นต้อนรับแฟนสาวที่กำลังโผวิ่งเข้ามากอดอย่างดีใจ
     " วิได้เลื่อนขั้นแล้วคะ.. ต่อไปนี้ต้องเรียกสารวัตรแล้วนะ " หญิงสาวเท้าสะเอวตะเบ๊ะให้ชายหนุ่ม
     " จ้า..ที่รักของผมเก่งที่สุด แล้วกลับมาเหนื่อยๆได้ทานข้าวหรือยังละ " ชายหนุ่มถามอย่างเป็นห่วง[post]
     " หิวอย่างอื่นมากกว่า " หญิงสาวตอบพลางผลักชายหนุ่มลงบนโซฟา พลางทำสีหน้ายั่วยวนก่อนจะค่อยๆรูดซิบกางเกงของชายหนุ่มลงงัดเอา ท่อนเอ็นขนาด 8 นิ้วครึ่งขึ้นมา

     " วิคิดถึงจอห์นน้อยมาหลายวันแล้ว แอบไปซุกซนที่ไหนหรือเปล่า " หญิงสาวกล่าวหยอกล้อกับท่อนเอ็นที่กำลังหงึกๆ พยักหน้าและส่ายไป-มาตามแรงกำรูดของหญิงสาว ก่อนที่จะอ้าปากอมส่วนหัวบานเข้าไปและใช้ลิ้นดุนๆ เดาะ
     " ซี้ด ...เสียวจังเลยวิ " ชายหนุ่มตอบพลางจิกไปที่โซฟา หญิงสาวคายออกมาหัวเราะ
     " 555 นี่แค่เริ่มนะ อย่าพึ่งรีบเสร็จละ " หญิงสาวกล่าวเสร็จก็อมท่อนเอ็นเข้าไปจนสุดลำและก็ขยับหัวขึ้นลงอย่างรวดเร็ว บ๊วบบ.บ  บ้วบ...  บ๊วบ  
     เสียงการดูดท่อนเอ็นของหญิงสาว ดังไปทั่วห้องนั่งเล่น แข่งกับเสียงทีวีที่ดัง ตัดเข้าสู่ฉากที่เธอกำลังให้สัมภาษณ์ กลับสำนักข่าวที่ทำข่าวในที่เกิดเหตุเมื่อครู่นี้
         
     " ในทีวีกกับตัวจริง ใครสวยกว่ากันน๊า " ชายหนุ่มแกล้งหยอกหญิงสาวที่กำลัง ดูดอมท่อนเอ็นอย่างเมามัน แต่ผมว่าคนที่กำลังอมของผมอยู่เต็มปากเนี้ยน่ารักที่สุด" หญิงสาวได้ยินก็หน้าแดงขึ้นมาทันที แกล้งขบท่อนเอ็นชายหนุ่มเบาๆๆ
 
     " โอ้ยย ..โอ้ย  ก็มันจริงนี่หน่า.. คุณสวยมากนะตอนนี้ๆ แต่ผมจะทำให้สวยกว่านี้อีก " ชายหนุ่มดึงตัวหญิงสาวขึ้นมายังโซฟาแทน พลางถลกเสื้อคลุมขึ้น เผยให้เห็นเดรสชุดสูทสีดำแสนสั้น  

     " แหม่ๆ.. เดี๋ยวนี้ใส่ชุดแบบนี้ไปทำงาน ขออนุญาตผมหรือยัง " ชายหนุ่มพูดก่อนจะนำปากฝังเข้าที่สามเหลี่ยมของหญิงสาวทันที
     " อ๊าาาา.... " หญิงสาวครางขึ้นทันที ตามแรงกดปากจากชายหนุ่ม ชายหนุ่มค่อยถอนหน้าขึ้นพลางใช้ปากของตัวเองค่อยแกะกระดุมที่เสื้ออกก่อนจะจูบไปที่สามเหลี่ยมผืนน้อยที่อยู่ในกางเกงในจีสตริงสีดำตัวจิ๋ว

     " ซี้ดดด..ด..อืมม เสียวจังเลยจอห์น  อ้าาา.." วิภาเชิดหน้าห่อปากเพราะความเสียวที่ชายหนุ่มมอบให้ ชายหนุ่มเอานิ้วเกี่ยวสายจีสติงออกเผยให้เห็นร่องกลีบสีชมพูสด ที่ขณะนี้เริ่มมีน้ำไหลเยิ้มออกมาบ้างแล้ว
     " ขอสูดดมให้ชื่นใจหน่อยนะ " ชายหนุ่มพูดเสร็จฟังจมูกเข้าไปในกลีบของหญิงสาวและเริ่มเลียไปยังร่องกลีบให้ปลายจมูกชนกับเม็ดเสียวของหญิงสาว  
     " อ๊างง...ง. " คราวนี้เป็นฝ่ายหญิงที่ต้องจิกโซฟาแทน  

     " ไม่ไหวแล้วจะเสร็จแล้ว...อ๊าาา..... อ๊าง" หญิงสาวน้ำเสียวทะลักออกมาทันที  
     " ผมขอเลยนะ " หญิงสาวพยักหน้า เพราะความเสียวทำให้พูดอะไรไม่ออก

     ชายหนุ่มจอหัวบานที่ร่องเสียวของหญิงสาว ก่อนจะถูกลีบไปมาเพื่อให้น้ำเสียวของหญิงสาวได้ชโลมท่อนเอ็นของชายหนุ่ม

     " ผมใส่ละนะ " ชายหนุ่มบอกให้หญิงสาว เตรียมพร้อม
     " ใส่เข้ามาเลยจอห์น..  ใส่เข้ามาเลย.." หญิงสาวอ้าขาพร้อมรับท่อนเอ็นชายหนุ่ม

     " อ๊าาา...อู้ยย.. ไม่เคยชินซะที ของจอห์นใหญ่ดีจัง " หญิงสาวพูดขณะท่อนเอ็นของชายหนุ่มเข้าไปได้ครึ่งลำ
     " ของวิก็คับแน่น แถมยังตอดสุดๆเลย ผมเอาเข้าไปแค่ครึ่งก็รัดซะผมเกือบเสร็จเลย " ชายหนุ่มเริ่มดันต่อ  
     " อ๊ะ..อ๊าาา..เบาๆหน่อยวิเสียวว...ว .."  ความรู้สึกคับแน่นที่น้องสาวของวิภายิ่งกระตุ้นให้หญิงสาวขมิบ พอยิ่งขมิบก็ยิ่งรัดท่อนเอ็นชายหนุ่ม
     " อ๊าาา..อู้วว์ .." ชายหนุ่มเริ่มขยับดันเข้าไปอีกจนสุดลำ หญิงสาวแหงนหน้าสะบัดผม ด้วยความเสียว

     ชายหนุ่มซึมซับความเสียวอย่างเต็มที่ ก่อนจะเริ่มขยับเข้าออกของท่อนเอ็น  ตับ.. ตับบ.. ตับบบบ..

     " อ๊า... อู้ย   อ๊าาา.า.." เสียงกระทบของเนินเนื้อของทั้ง 2 สลับกับเสียงร้องด้วยความเสียวของทั้งคู่ สอดประสานดังการร้องโอเปร่า ภายในคอนโดหรู
     " เปลี่ยนสถานที่กันหน่อยนะ " ชายหนุ่มพูดพลางอุ้มหญิงสาวขึ้นมาในขณะที่ท่อนเอ็นยังเสียบอยู่ในร่องสาว

     หญิงสาวโอบตัวชายหนุ่มไว้แน่นด้วยความเสียว ชายหนุ่มอุ้มหญิงสาวไปที่ระเบียงชมวิวที่ชั้น 50 ซึ่งเป็นชั้นบนสุด เห็นวิวทั่วกรุงเทพยามค่ำคืนเป็นแสงไฟระยิบระยับ สวยงาม ชายหนุ่มจูบหญิงสาวอย่างดูดดื่ม จนหญิงสาวครางอยู่ในลำคอ

     "อืมม.ม..ม.." ก่อนชายหนุ่มจะถอนเอ็นออกมาดัง บล๊อก!! น้ำเสียวของหญิงสาวไหลตามออกมาเต็มหน้าขา ชายหนุ่มจับหญิงสาวหันหน้าสู่วิวยามค่ำคืน  

     ส่วนตัวเอง ค่อยยกสะโพกหญิงสาวขึ้นก่อนค่อยๆ ส่งท่อนเอ็นที่เคลือบไปด้วยน้ำเสียวของทั้งคู่เข้าสู่กลีบสวาทของหญิงสาวอีกครั้ง ตับบ. ตับ..บ ตับบบ..  

     " อ๊าาา ...อ๊าา... อ๊าาา " หญิงสาวจับราวระเบียงแน่นเพราะความเสียว

     " จะถึง.... จะถึงแล้ว "หญิงสาวครางกระเส่า ชายหนุ่มได้ยินจึงโหมเร่งกระแทก ตับบตับ.. ตับตับ เร็วขึ้นๆๆ  

     " กรี้ด.ด.ดดด.ดด..ด..ด..." หญิงสาวกระตุกตัวอย่างรุนแรง พร้อมกับที่ชายหนุ่มพ่นน้ำรักเข้าอัดเต็มมดลูกของหญิงสาว

     ชายหนุ่มโอบกอดหญิงสาวจากทางด้านหลังขณะที่ท่อนเอ็นยังคาอยู่ในร่องเสียวของหญิงสาว ที่ขณะนี้กำลังมีน้ำสีขาวข้นไหลเยิ้มออกมา
 
     " ผมมีความสุขมากนะ.. ที่มีคุณอยู่ตรงนี้..ผมรักคุณนะ วิภา.." หญิงสาวยิ้มพลางตอบ
     " ฉันก็รักคุณมากนะจอห์น.... "  
     " งั้นเราไปต่อในห้องกันดีกว่านะ " ชายหนุ่มอุ้มหญิงสาวขึ้นทันที จนท่อนเอ็นของชายหนุ่มหลุดออกมาพร้อมทั้งน้ำที่กักเก็บไว้ไหลย้อยออกมาเต็มขา
     " ว้าย.. ว๊ายย....ย.." หญิงสาว ร้องออกมาอย่างมีความสุขก่อนจะโอบกอดชายหนุ่มอย่างหวงแหน[/post]
........
..............
....
     " เมื่อคืนเป็นไงบ้างได้พบสิ่งที่ต้องการไหม " ชายชรา คณะกรรมการบริษัท ถามจอห์นที่กำลังนั่งดูข่าวอยู่
     " ยังไม่เจอเลย ...แต่เรามาใกล้มากละ เมื่อคืนเราพบสิ่งนี้ที่ตัวของแม่มดตนนั้น..." จอห์นโยนเหรียญ สีทองแดง เหรียญ 1 ลงบนโต๊ะ
     " นัตย์ตาแห่งความตาย เหรียญของพวกสมาคม สนทยาแห่งความตาย นี่นึกว่ากำจัดหมดไปตั้งแต่สงครามกลางเมืองของอเมริกาแล้วซะอีก " คนแก่พูดกับจอห์น
     " ใช่...  ผมเป็นคนฆ่าหัวหน้ามันเองกับมือ " จอห์นกล่าวพลางระลึกถึงความหลัง....
.............
...
         สงครามกลางเมืองอเมริกา ปี ค.ศ. 1861 – 1865

     สงครามกลางเมือง ( Civil War ) เป็นการสู้รบระหว่างฝ่ายเหนือกับฝ่ายใต้ ซึ่งมีสาเหตุมาจากปัญหาทางด้านการเมือง เศรษฐกิจ สังคม และความรู้สึกในลัทธิชาตินิยม โดยเฉพาะอย่างยิ่งปัญหาเรื่องทาส ซึ่งถือได้ว่าสหรัฐอเมริกาเป็นประเทศที่ยึดมั่นในสิทธิเสรีภาพของประชาชน แต่กลับมีการค้าทาสอย่างรุนแรง

ในวันที่ 4 มีนาคม ค.ศ. 1861 หลังจากที่ อับราฮัม ลินคอล์น ( Abraham Lincoln ) เข้ารับตำแหน่งประธานาธิบดีคนที่ 16 ของสหรัฐอเมริกา เขาก็ปรารถนาจะให้มีการยกเลิกระบบทาสอย่างค่อยเป็นค่อยไป เพื่อไม่ให้ฝ่ายเหนือและฝ่ายใต้ ซึ่งมีความเห็นไม่ตรงกันในเรื่องของการมีทาส มีความขัดแย้งรุนแรงมากขึ้น

ในวันที่ 12 เมษายน ค.ศ. 1861 สงครามก็เริ่มขึ้นหลังจากที่ฝ่ายใต้บุกยิงป้อมซัมเตอร์ของฝ่ายเหนือหรือที่เรียกว่ารัฐบาลกลาง ซึ่งในระยะแรกฝ่ายเหนือ ประกอบด้วย 24 รัฐ เป็นฝ่ายเสียเปรียบโดยตลอด เพราะขาดแม่ทัพผู้มีความสามารถ ในขณะที่ฝ่ายใต้ ซึ่งประกอบด้วย 11 รัฐ มีนายพลโรเบิร์ต อี. ลี ( Robert E. Lee ) อดีตนายทหารของกองทัพบกอเมริกัน เป็นผู้บัญชาการรบ ทำให้ฝ่ายใต้มีขวัญและกำลังใจดีมาก ในวันที่ 14 เมษายน ค.ศ. 1861 ฝ่ายใต้ก็สามารถยึดคลังสรรพาวุธได้ ซึ่งนับเป็นจุดระเบิดของสงครามกลางเมืองครั้งนี้

ในวันที่ 15 เมษายน ค.ศ. 1861 ลินคอร์นประกาศใช้กำลังปราบปรามบรรดามลรัฐฝ่ายใต้ และได้เรียกระดมกองกำลังอาสาสมัครจำนวน 75,000 คน เข้าประจำการในกองทัพฝ่ายเหนือ อันเป็นผลให้ชายฉกรรจ์จำนวนมากพากันเข้าอาสา และทุกคนยินดียอมสละชีวิตโดยไม่คำนึงถึงสีผิว พรรคการเมือง การเป็นชายอเมริกันโดยสายเลือดหรือแม้แต่คนต่างด้าว ทำให้กองทัพของฝ่ายเหนือมีกองกำลังทั้งสิ้นประมาณ 4 แสนคน ในขณะที่ฝ่ายใต้มีกำลังทหารน้อยกว่า

ในวันที่ 19 เมษายน ค.ศ. 1861 ประธานาธิบดีลินคอร์นได้ออกประกาศทำการปิดล้อมอ่าวเมืองท่าของฝ่ายใต้ทำให้การขนส่งสินค้าระหว่างเรือสินค้ายุโรปกับเรือสินค้าฝ่ายใต้เป็นไปด้วยความยากลำบาก

    การสู้รบระหว่างฝ่ายเหนือและฝ่ายใต้ดำเนินต่อไป ในตอนต้นของสงครามทางฝ่ายเหนือประมาท คิดจะเอาชนะฝ่ายใต้ในชั่วระยะเวลาไม่กี่เดือน จึงปราชัยอย่างย่อยยับ จนต้องหนีกลับมากรุงวอชิงตันเพราะฝ่ายใต้มีฝีมือในด้านการทหารมาก อีกทั้งมีแม่ทัพที่ดีอีกด้วย

สงครามกลางเมืองยืดเยื้อจนถึง 4 ปี แต่ที่สุดแล้วฝ่ายใต้ก็เป็นฝ่ายปราชัย นายพลโรเบิร์ต อี. ลี ยอมจำนนต่อกองทัพฝ่ายเหนือของ นายพลยูลิซิส เอส. กรานต์ ( Ulysses S. Grant ) ในวันที่ 9 เมษายน ค.ศ. 1865 และมีการเจรจาสงบศึกกันที่แอปโปแมททอกซ์ อันเป็นวันที่สงครามกลางเมืองยุติลง

ผลของสงครามครั้งนี้ ทำให้ชนผิวดำได้รับฐานะเป็นพลเมืองของประเทศสหรัฐอเมริกาเต็มตัว รัฐบาลอเมริกันได้ออกกฎหมายประกันสิทธิความเป็นพลเมืองของชาวผิวดำ ระบบทาสซึ่งมีมานานนับตั้งแต่เริ่มตั้งอาณานิคมในคริสต์ศตวรรษที่ 17 ได้สิ้นสุดลง

.........................
         กลางดึกในหมู่บ้าน แถวตอนใต้ของเวอร์จิเนีย

     " ผมเชื่อคุณ... ผมจะยอมแพ้ " นายพลโรเบิร์ต กล่าวต่อจอห์น ในร้านเหล้าแถว เวอร์จิเนีย  

     " มันเป็นไปตามที่คุณบอก... ผมเจอสิ่งไม่ชอบมาพากลในกองทัพ คนที่ตายไปแล้วกลับมารายงานตัวได้ในคืนที่เขาถูกระบุว่าตาย  และหายไปในเวลากลางวัน แม่ทัพบางคนยืนยันให้เราเดินทัพในเวลากลางคืน ซึ่งผิดวิสัยการสู้รบ " นายพลโรเบิร์ต ในชุดชาวนา สวมหมวกลงมาปิดบังใบหน้ากล่าวต่อชาย ที่อยู่ตรงหน้าที่แต่งตัวไม่ต่างกันนัก

     " ผมกลัวจอห์น.. ผมกลัว " ชายผู้ผ่านสมรภูมิรบอย่างกล้าหาญมาหลายสมรภูมิและไม่เคยกริ่นเกรงใดๆ กลับสารภาพถึงความกลัวของตัวเองในขณะนี้
     " สิ่งที่มันต้องการคือ สงคราม อะไรจะดีเท่ากับสงคราม อาหารที่หาได้ไม่จำกัดในสนามรบ... ซากที่มันจะเอามาทดลอง รวมทั้งเพิ่มบริวาร รวมถึงเหล่าทาสที่จะคอยรับใช้ ยามที่มันไม่สามารถขึ้นมาเจอแสงตะวันได้ " จอห์นกล่าวต่อนายพล

     " ยิ่งเรารบกัน.. พวกมันยิ่งแข็งแกร่ง ทางที่ดีที่สุดในตอนนี้คือการสงบศึกให้เร็วที่สุด " จอห์นกล่าวถึงทางเลือกที่ดีที่สุด
     " ผมเกรงว่าการทำอย่างนั้น มันจะไม่ส่งผลดีต่อเรามากนักนะ ท่านนายพล " เสียงของนายทหารระดับสูงในชุดทหารฝ่ายใต้ ที่พึ่งเดินเข้าประตูร้านเข้ามาบอกแก่ชาย 2 คนที่นั่งคุยกันในร้าน

     ก่อนที่ทหารฝ่ายใต้จะกรูกันเข้ามาในร้านเกือบ 10 นาย และเล็งปืนใส่ผู้คนในร้าน ส่งผลให้คนในร้านเริ่มแตกตื่น 
 
     " หมอบลง " ทหารฝ่ายใต้สั่งชาวบ้านที่ไม่เกี่ยวข้องให้นอนคว่ำหน้าลง
     " ออกไปทางหลังร้าน ที่นี่ผมจัดการเอง " จอห์นบอกต่อนายพล ให้รีบไปทางหลังร้านก่อนที่จะส่งสัญญาณไปที่เคาวเตอร์บาร์

     ซึ่งชายอ้วนร่างท้วมเมื่อเห็นสัญญาณก็ก้มลงไปหยิบ ปืนกลแกตลิ่ง ขึ้นมากราดยิงทันที วี้ดด.....แทรดด.ดดดด.ดด.ด..ดดด!!! เปิดโอกาสให้นายพลหนีออกไปทางหลังร้าน นายทหารฝ่ายใต้ร่วงล้มยังกะใบไม้ร่วง แขน-ขาขาดเพราะโดนกระสุน ชาวบ้านที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่นอนก้มหน้าไม่กล้าขยับตัว

     จนสิ้นเสียงปืนสงบ มีแต่กลิ่นคาวเลือดผสมกลิ่นดินปืนฟุ้งไปทั่ว
 
     " เรียบร้อยจอห์น..  รีบแผ่..น  อ๊ากกก..ก...." ชายอ้วนพูดไม่ทันจบก็ถูกนายทหารฝ่ายใต้คนหนึ่งที่แขนขาด กระโดดขึ้นมากัดคอเลือดสาด  

     เหล่าบรรดาชาวบ้านที่นอนอยู่บนพื้นกลายเป็นอาหารเสริมกำลังให้เหล่าทหารที่ถูกยิงเมื่อกี้ ก่อนจะลุกขึ้นมาดวงตาสีแดงสะท้อนแสง รวมทั้งเขี้ยวในปากที่มีแต่เลือดสีแดงไหลออกมา

     " แฮ่ ...." สิ้นเสียงคำราม ทั้งหมดเข้ารุมจอห์นทันที
 
     ว๊าบบบบ!!! แสงจาก เกราะ ที่ปรากฏขึ้นส่องสว่างไปทั่วร้าน  เหล่าผีดิบกลายเป็นเถ้าถ่านทันที เหลือตัวหัวหน้าที่หลบอยู่หลังลูกน้อง แต่หน้าก็หายไปครึ่งซีก  

     " แกไม่มีทางเอาชนะ แฮก... พวกกกเราได้ แค๊ก..แค๊ก แฮกก..ก มนุษย์จะต้องเป็นอาหาร และทาสสำหรับเราเท่านั้น "  ตุบบ!! จอร์ดกระทืบเท้าใส่หน้าจนร่างแหลกสลาย
     " ข้าจะไม่มีวัน ยอมให้พวกความมืดได้สมดังหวังหรอก " จอห์นพูดต่อหน้าเศษเถ้าถ่านที่เกิดจากผีดิบ ก่อนจะเดินไปดูศพของ พรรคพวกที่นอนตายอยู่

     " ขอโทษด้วยนะ ฟิลลี่ "

     ฟิ้ววววว.....ตูมมมมมมมม!!! ร้านพังทลายจากแรงระเบิดของลูกปืนใหญ่ ที่ยิงมาจากด้านนอก
 
     " ถล่มมันซะ " ชายหน้าขาวซีดด สั่งลูกน้องจากบนหลังม้า กองพันฝ่ายใต้นับพันคนยืนอยู่ด้านนอกเมือง ยิงปืนใหญ่ถล่มทิ้งทั้งเมือง

     เกิดความโกลาหล ผู้คนล้วนหนีตายเอาตัวรอด แต่พอออกนอกเมืองไปก็จะโดนทหารยิงตายเป็นเบือไม่ว่าเด็กและผู้ใหญ่

     " เขาอยู่ทางนี้ " เสียงกังวานใสของหญิงสาวผมทองคนหนึ่งบอกแก่พรรคพวกให้มาช่วยกันรื้อเศษไม้ที่ทับตัวจอร์ดออก [post]
                                     [/post]
     กลุ่มคน 10 กว่าคน รีบช่วยกันรื้อเศษไม้

     " เขายังมีชีวิตอยู่ "
     " พาไปหลบในโบสถ์กันก่อนไป " ในโบสถ์ซึ้งคลาคลำไปด้วยผู้คน และคนที่บาดเจ็บ
     " เมืองย่อยยับไปครึ่งเมืองแล้ว.. นี่โชคดีที่เช้าพอดี ไม่งั้น.. เราอาจจะได้ไปอยู่กับฟิลลี่." ชายคนหนึ่ง พูดกลับเพื่อนในกลุ่ม
     " ถ้าจะหนีก็ต้องตอนนี้เท่านั้น.. ที่ยังเป็นเวลากลางวัน อยากมากก็เจอทหารที่เป็นมนุษย์ แต่ถ้าเป็นกลางคืน เราคงจะไม่รอด " หญิงสาวพูด
     " แล้วจอห์นละจะเอายังไง " ชายอีกคนถามขึ้น ขณะมองไปที่จอห์นที่มีแผลที่ศรีษะ ยังไม่ฟื้น
     " ฉันจะดูแลเขาเอง " หญิงสาวบอกแก่เพื่อนๆในกลุ่ม

     " เราจะแยกกันไป อย่างน้อยก็อาจจะมีคนรอด แต่ถ้าไปด้วยกันกลุ่มใหญ่คงรอดยาก " หญิงสาวบอกแผนให้ทุกคนฟัง
.................
.....
..........
     " ตามไปเร็ว... อย่าให้รอดไปได้.." ชายบนหลังม้าเกือบ 10 คน ไล่ตามหญิงสาวที่กำลังควบม้าหนี โดยมีผู้ชายนอนอยู่บนหลังม้าด้วย ปัง..โครมมมม พลั่กก พลักก...! ม้าที่ผู้หญิงควบมาล้มลงทันที ผู้หญิงกระเด็นไปทางผู้ชายกระเด็นไปอีกทาง

     " ฆ่าผู้ชายทิ้งแล้วเรามาสนุกกันกับผู้หญิงดีกว่า " ทหารฝ่ายใต้คนหนึ่งพูดบอกเพื่อนๆ
 
     ปัง.. ปัง  เสียงปืนจากทหารฝ่ายใต้ ยิงเข้าใส่จอห์นที่ยังนอนไม่ได้สติ

     " 555สาวน้อยคนสวย จะไปยุ่งกับไอ้พวกฝ่ายเหนือเลย มาสนุกกันแนวฝ่ายใต้ดีกว่า " ทหารพูดขณะเข้าล้อมหญิงสาว
    " ไม่ " หญิงสาวพยายามวิ่งออกจากวงล้อมแต่ไม่ได้ผล

     ทหารฝ่ายใต้จะผลักเธอเข้าไปอยู่กลางวงทุกครั้งที่เธอพยายามวิ่งออกไป ชายคนหนึ่งฉีกเสื้อเธออกเผยเต้าอันอวบอั๋นเด้งขึ้นเด้งลงตามแรงผลักของบรรดาทหาร อีก 4 คนพากันไปจับเธอกดลงพื้น ช่วยกันจับแขนจับขาไว้
[post]    " ไม่ ปล่อยฉันไป.. พวกแกมันไม่ใช่คน.. ปล่อยฉัน.." หญิงสาวพยายามดิ้นรน แต่เธอไม่สามารถสู้แรงชายหนุ่มหลายคนที่กำลังสะใจ ที่ได้สนุกสนานกับเรือนร่างของเธอ
     " อู้ย..นมใหญ่ชิบหาย 555 " ชายหนุ่มพูดขณะกำลังขย้ำเต้านมของหญิงสาวอย่างมันมือ
                                    
     " เร็วๆดิ ..กูจะทนไม่ไหวแล้วนะ " คนที่จับแขนไว้รีบบอกเพื่อนให้เร่งมือ
     " เคๆเค.. เร่งจริงโว้ย " ชายที่กำลังเล่นนมของหญิงสาวตอบพลางลงไปฉีกกระโปรงของหญิงสาวออก เผยให้เห็นสเตย์ลายลูกไม้สีขาว
     " ขาวดีจริงๆๆ " ชายที่จับขาหญิงสาวพูด กางเกงในหญิงสาวถูกกระชากออกเผยให้เห็นขนสีทองขึ้นไรๆ ถัดมามองเห็นความขาวโหนกนูน แล้วบรรดาผู้ชายที่มองอยู่พากันน้ำลายไหล
     " กูขอกินก่อนละโว้ย .." ผู้ชายคนที่พูดรีบถอดกางเกงตัวเองออก ก่อนจะเอาควยที่แข็งปั๋งถูไถไปที่ร่องเสียวของหญิงสาว
     " ไม่....ได้โปรด.." หญิงสาวขอร้องทั้งๆๆน้ำตาที่นองหน้า
     " ผู้หญิงเขาขอร้องแล้ว ยังปฏิเสธเขาเนี้ย ไม่เป็นสุภาพบุรุษเอาซะเลยนะครับ " จอห์นร้องบอกก่อนจะหักคอคน กร๊อบบบ!!! ที่กำลังเอาควยถูไถที่ร่องสาวของผู้หญิงอยู่ล้มลง

[/post]      ทหารฝ่ายใต้ที่เหลือพากันลุกขึ้นเอาปืนยิงใส่จอห์น แต่จอห์นยกศพทหารที่คอหักขึ้นมารับกระสุนแทน ก่อนจะวิ่งปล่อยหมัดเขาปลายคางทหารคนหนึ่ง พล๊อกกก.. ก่อนจะหลบดาบปลายปืนที่ทหารอีกคน วิ่งเข้าใส่พร้อมทั้งจับด้ามดาบ ดึงออกมาเสียบเข้าท้องทหารที่แทงจอห์นพลาดไปด้วยความรวดเร็ว ซรวบบบ.บ..

     ทหารที่เหลือพากันเดินถอยหลัง พร้อมทั้งบรรจุ กระสุนลงไปในปืนใหม่ ด้วยความลนลาน

     " ไม่เป็นไรนะ สกาเล็ต เด๋วก็เรียบร้อยละ " ชายหนุ่มเดินมาพร้อมทั้งถอดเสื้อตัวเองคลุมตัวผู้หญิงที่กำลังร้องไห้ด้วยความหวาดกลัว ก่อนจะเดินเข้าหาทหารเหล่านั้นที่บรรจุกระสุนเสร็จแล้วพร้อมทั้งเล็งมายังจอห์น
 
     ปังปังงง ....ปังๆ ปัง ..แคร้ง.. แคร๊งง.แกร๊งง.ปัง.ๆๆๆๆ.ๆ..! กระสุน 3 นัดวิ่งเข้าใส่ร่างจอห์น อีก 4 นัดที่เหลือพลาด แต่กระสุน 3 นัดก็ถูกดาบที่ไม่รู้ว่ามาจากไหนปัดกระเด็นก่อนจะถึงร่างชายหนุ่ม ชายหนุ่มวิ่งเข้าใส่ทหารทั้ง 7 คนที่ขณะนี้กำลังวิ่งเข้ามาพร้อมมีดปลายแหลมที่ปลายกระบอกปืน  

จอห์นปัดมีดปลายแหลมที่พุ่งเข้าด้วยดาบ ก่อนที่อยู่ๆๆก็มีมีดโผล่มาในมืออีกข้าง เสียบเข้าที่ลำคอทหาร ฉั๊วว.ว.วะ สิ้นใจทันที คนที่เหลือเห็นดังนั้นต่างพากันทิ้งปืนแล้ววิ่งหนีกันไปคนละทิศละทาง ชายหนุ่มเดินกลับมาหาหญิงสาวที่ขณะนี้ ยืนปาดน้ำตาอยู่ข้างๆม้า ก่อนจะวิ่งโผเข้ากอดชายหนุ่ม  

     " ผมขอโทษ... ที่ผมช่วยคุณช้าไป.. ผมมีสติรับรู้ทุกอย่างแต่ผมไม่สามารถขยับตัวได้ จนกระทั้งพวกมันฆ่าผมนั้นแหละ ที่ทำให้ผมขยับตัวได้ "
( จอห์นมารู้ทีหลังว่าจุดอ่อนของร่างอมตะของจอห์น อีกอย่างคืออาการเป็นอัมพาต หรือเสียแขนเสียขาไป จะไม่สามารถงอกหรือสร้างใหม่ได้ ยกเว้นแต่ว่าแผลนั้นทำให้เสียชีวิต ร่างกายถึงจะกลับมาในสภาพสมบูรณ์อีกครั้ง เพราะฉะนั้นถ้าใครทำให้พระเอกเป็นอัมพาต แล้วเลี้ยงร่างไว้อย่างนั้น พระเอกจะไม่สามารถช่วยเหลือตนเองได้เลย )

    " เราเดินทางกันต่อเถอะ เราต้องรีบไปแจ้งข่าวแก่ท่านประธานาธิบดี และผมมีธระสำคัญที่ต้องไปจัดการ " ชายหนุ่มพูดพลางประคองหญิงสาวขึ้นม้า..........


ปล. ขอบคุณทุกกำลังใจมากๆนะครับ แค่นี้ก็หายเหนื่อยละ ส่วนแบบที่เกรียนๆไม่ขอพูดถึงละกันนะครับ
ผมขอมองแค่คนชอบในผลงาน กะคนที่ติเพื่อก่อแค่นั้นพอครับ 555
........................................

The witch  บทนำ
The witch ตอนที่ 1 อดีต
The witch ตอนที่ 1 .1
The witch ตอนที่ 1 .2 จบตอนที่ 1
The witch ตอนที่ 2 วิญญาณ
The witch ตอนที่ 3 สงคราม
The witch ตอนที่ 4 ปัจจุบัน
The witch[c

หมวดวิภา นี่น่ารักจริงๆ มิน่าใครๆ ก็อยากแตกในใส่เธอ แต่ก็แค่ฝันแบบจ่าชัย 555 พอเฉลยออกมา ถึงกับขำกลิ้ง ความจริงก็เดาทางพอได้อยู่ แต่ก็ลุ้น และกังวลนิดๆ

ผ่านมาถึงตอนนี้ ได้น้ำเต็มท้องซะทีนะ หมวดวิภา เอ๊ย ท่านสาราวัตร....

ผมไม่แน่ใจว่าท่านตั้งชื่อหญิงสาวในยุคกลางคนนั้นตามรูป หรือรูปสกาเล็ต เป็นที่หมายปองอยู่ เลยเอาไปตั้งชื่อซะเลย อย่างนี้ อัศวินจอร์นดูรัน ก็ได้ฟาดผู้หญิงที่ผู้ชายเกือบครึ่งโลกอยากฟาดน่ะซี อิจฉามันจริงๆ

ยอมรับว่าสนุกเกือบทุกตอนที่ได้อ่าน

กำลังเข้าด้ายเข้าเข็ม

ขัดจังหวะจริง ๆ ถือว่าเป็นพระเอกรึไง

ขอบคุณครับ

สนุกขึ้นเรื่อยๆแระ ตอดตามต่อไป