"ใครพูดว่าจะจัดการฉันนะ" นัทที่ทำปากแดงเดินออกมาจากเงามืด
วันนี้เธอสวมกระโปรงแดง กับเสึ้อสายเดี่ยวที่ดูยั่วยวนป่วนหัวใจยิ่ง
ถ้าเป็นผู้ชายคงรู้สึกหลงใหล แต่ในกรณีของเรนนี่และเนตร กับรู้สึกว่านัทมีลักษนะที่น่ารังเกียจเอามาก....
"นี่โรงเรียนนะคะ ไม่ใช่โรงแรม อย่ามาทำตัวเป็นนางทางโทรศัพท์หน่อยเลย" เนตรแขวะนัทขึ้น
"ไม่จำเป็นหรอกมั้ง คนแบบนี้นะ" เรนนี่ดึงตัวเนตรมาหลบข้างหลังเธอ ก่อนจะพูดต่อไปด้วยเสียงฉาดฉาน
"ใช่ ชั้นนี่แหละพูดเอง ว่าจะจัดการเธอ มีปัญหาเหรอยัยนัท"
ประธานสาวพูดพลางสะบัดผมยาว ยิ้มแบบเหยียดๆ เล่นเอานัทไม่พอใจมากที่เดียว
"เธอนะมันหัวโบราณ แค่เซ็กส์ก็ยังกลัว เพราะงี้ใงถึงผูกใจผู้ชายไม่ได้"
"ถ้าจะคบกันแค่เพราะเรื่องเซ็กส์ ชั้นก็มีได้แค่คู่นอนนะสิ เหมือนเธอใง นัท"
เนตรริบเสริมขึ้นทันที"อายุ 16-17 แต่ผ่านผู้ชายมาหลายสิบแล้ว นี่เธอเป็นนักเรียนหรือขายตัว"
นัทมีสีหน้าอึ้ง ก่อนจะกรี้ดออกมา ราวกับนางร้ายในละครไทย เดินเข้าไปทำท่า
จะตบหน้าเนตรนภาให้หายแค้น แต่ถูกเรนนี่จับแขนเหวี่ยงลงกับพึ้นดินง่ายดาย
สาวสวยสใตล์เกาหลียิ้มอย่างน่ากลัว
"ชีวิตชั้นไม่ใช่ละครน้ำเน่า ที่จะได้ต้องยึดติดกับผู้ชายจนขนาดนั้น แต่ถ้าเธอมากคุกคามชั้น บอกใว้เลยละกัน"
สาวเกาหลีเปลื่ยนเป็นยิ้มแสยะ ก่อนจะเอ่ยขึ้น
"ชั้นจะทำลายเธอซะ แล้วยัยเนตรก็เป็นน้องสาวชั้น ชั้นไม่ขอยยอมให้ใครมาทำร้ายแน่ๆ
แจ็คที่วิ่งออกมาจากห้องสมุด ก็รีบวิ่งเข้าไปประคองร่างของนัทที่ล้มลง
"คุณทำอะไร ผู้หญิงที่ผมรัก"
"ไม่ยักรู้ว่านายรักคนบ้าอย่างยัยนัท ส่วนที่ชั้นทำ...ก็แค่ป้องกันตัวเองเท่านั้น"
เรนนี่พูด พลางหยิบสตอเบอรี่ขึ้นมากัด ตอนนี้ประธานสาวดูสงบนิ่งและเยือกเย็น
ลมหนาวที่พัดผ่านเส้นผมยาวงาม ทำให้เธอดูงดงาม และทรงพลังขึ้นไปอีก
"คุณนะมันโรคจิต คนเขาไม่รักแล้วก็ยังมายึ้ออยู่ได้"
แจ็คตะโกนเข้าใส่ประธานสาว ที่คายเปลือกสตอเบอรี่ออก พร้อมจ้องมองสวน
อย่างไม่หวันเกรง พลางเอ่ยสวนทันควัน
"ชั้นนี่นะโรคจิต เคสไอ้ภูนั่นก็หาเรื่องใส่ตัวเอง เคสนาย นายก็หักหลังชั้น"
สิ้นเสียงสาวร่างสูง ก็ปลดปลอยมีดคัทเตอร์ยาวออกจากฝัก คมอาวุธสีเงิน
ดูน่ากลัว เศษใบไม้ปลิวฟุ้งไปทั่ว ราวกับจะโคลเวอร์ถึงบรรยากาศการเผชิญหน้าไอ้ดูจริงจังมากขึ้น
สาวเกาหลียกคมมีดขึ้นมาระดับใบหน้า ขณะที่สาวดาวยั่วพยายามจะวิ่งหนี
ไปจากการเผชิญหน้าที่อันตรายครั้งนี้ แต่ถูกคมมีดยาวพุ่งเฉี่ยวจมูกไป มันออกมาจากมือของประธานสาว...
เรนนี่หัวเราะอย่างเลือดเย็น พลางเอ่ยขึ้นต่อไป
"อย่าประเมินฝืมือกันต่ำไปนักดีกว่า ที่ผ่านมา ชั้นไม่เคยใช้ฝืมือเพื่อล่าอย่างจริงจัง"
จิตสังหารแผ่ไปทั่วลานที่เต็มไปด้วยใบไม้ ก่อนคมมีดในมือจะถูกยกขึ้นอีกรอบ
คราวนี้มันพุ่งไปปักหมวกของแจ็ค ที่ถึงกับยึนไม่อยู่เพราะจิตสังหารของคนตรงหน้า เรนนี่หัวเราะ ก่อนจะปามีดเล่มหนึ่ง
พุ่งเข้าไปพักเฉี่ยวหน้าของนัท ก่อนจะหัวเราะแล้วเดินจูงเนตรจากไป แต่แท้จริงบนดวงตา กลับมีคราบน้ำใส่ๆปรากฏ