เรื่องต่อไปนี้เป็นเรื่องแต่ง บุคคลภายในเรื่องเป็นบุคคลในจินตนาการไม่ได้มีเค้าโครงจากเรื่องจริงแต่อย่างใดอักขระวิเศษ OVA
เธอทำให้ฉันต้องกลายเป็นคนที่สายตายาวเพราะว่าฉันได้แต่มองเธออยู่แค่ไกลๆได้ห่วงใยได้ดูแลเธออยู่แค่ปลายๆ ไม่เป็นไร ได้เท่านี่...ส่วนเธอนั้นก็กลายเป็นคนที่สายตาสั้นเอาแต่คบคนนั้นที่ใกล้ตัว หวังว่าสักวันนึงเธอจะเผลอพร่ามัวมามองฉัน คนที่ไกล...ก็พอแล้ว(cr.สายตายาว Sugar Eyes)
เหนิงนั่งมองโทรศัพท์มือถือในมือแล้วอมยิ้มเล็กๆ มันไม่ใช่โทรศัพท์แพงเป็นแค่โทรศัพท์กากๆที่เล่นเน็ตไม่ได้ มองดูแล้วไม่คู่ควรกับลูกคุณหนูอย่างเธอเลยสักนิดแต่มันมีค่าอันยิ่งใหญ่มากสำหรับเธอ เรื่องราวทั้งหมดมันเกิดขึ้นนานแล้วถ้าจะให้เล่าจริงอาจจะต้องย้อนกลับไปไกลถึงตอน ม.ปลายเทอมสุดท้าย ตอนที่เธอยังเป็นเธอคนเดิมอยู่ในช่วงชีวิตที่วุ่นวายกับปัญหาครอบครัว
“ไปไหนกันดีวะเหนิง”ต้น เพื่อนซี้ของสาวห้าวถาม
“ไม่รู้ แล้วแต่มึงดิ กูไม่ค่อยอยากกลับบ้านว่ะกูเหงา”เหนิงเอ่ยออกมาด้วยความเบื่อหน่ายดันแว่นตาขึ้นให้รับกับหน้าเพื่อจะได้มองทางสะดวก
“งั้นมึงไปผับกับกูป่ะคืนนี้ กูอยากไปดิ้นว่ะ”ชายหนุ่มชวน อันที่จริงต้นก็ไม่ได้ชวนเหนิงครั้งนี้ครั้งแรก เธอไปกับมันมาหลายรอบแล้วจนเชื่อใจมันได้ว่าจะไม่รุ่มร่ามด้วยถ้าเธอเมา แต่อย่างเธอที่ได้ฉายา “คอขวดยังยอม” มีหรือจะเมาจอดง่ายๆ ดีไม่ดีไอต้นซะอีกที่เธอต้องเป็นฝ่ายดูแล
“แล้วแต่มึง เจอกันที่เดิม 2ทุ่มละกัน กูกลับไปเก็บของก่อน วันนี้แม่งเหนื่อย”
..........................
ณ ผับย่านใจกลางเมือง เสียงดนตรีดังกระหึ่มล้อมรอบจนหูอื้อ เหนิงยกแก้วกระดกพรวดเดียวหมด หันมองผู้คนมากมายรายล้อมยืนเต้นกันราวกับแมงเม่าหลงแสงสี วันนี้เธอไม่อยากคิดอะไรให้มันมากความเพราะเพิ่งทะเลาะกับพ่อมาเรื่องเข้ามหาลัย เธออยากเข้าคณะศิลปศาสตร์แต่พ่ออยากให้เข้าคณะบริหารโดยให้เหตุผลสิ้นคิดว่าจะได้มาช่วยบริหารบริษัทพ่อต่อไปได้ เหนิงรู้ว่าพูดอะไรไปพ่อคงไม่ฟัง พ่อไม่เคยฟังเธออยู่แล้ว มีแต่งานเท่านั้นที่พ่อสนใจมาตั้งแต่เธอยังเด็กแม้แต่แม่ก็ทนพ่อไม่ได้ต้องขอหย่าหนีหน้าไปเมื่อ5ปีก่อน นั่นล่ะมั้งสาเหตุที่ทำให้เธอกลายเป็นคนเสเพลชอบเที่ยวชอบเมา กินเหล้าได้เหมือนน้ำเปล่าเพื่อให้ลืมบ้านที่ไม่สมควรเรียกมันว่าบ้าน
“เฮ้ยเหนิงมาเต้นกันหน่อยสิวะ มาทั้งทีนั่งซึมอะไรอยู่ได้”ต้นเดินขาปัดๆเข้ามาดึงตัวเพื่อนสาวในชุดเสื้อกล้ามกางเกงขาสั้นสีดำทั้งตัวให้ออกมาเต้น เหนิงยิ้มให้มันตามมารยาท ลุกออกไปเต้นด้วย...เป็นแบบไอต้นมันก็ดีนะไม่ต้องมาคิดอะไรให้ชีวิตมันวุ่นวาย อยากสนุกก็สนุกเลย นี่สิอิสระ...เหนิงคิด แต่อย่างว่า เธอไม่ใช่สาวเท้าไฟไม่ได้ชอบเต้นสุดท้ายก็จบลงที่กลับมานั่งหยิบขวดเหล้าเทใส่แก้วมาละเลียดต่อ แต่เธอรู้สึกต่างออกไป รู้สึกเหมือนรสชาติเหล้ามันเปรี้ยวขึ้นแปลกๆ กว่าจะรู้ตัวว่าเจอเข้ากับอะไรก็หน้ามืดเวียนหัวแทบไม่มีสติแล้ว
..........................
“...รอบนี้มึงทำงานดีนี่ได้เด็กใส่แว่นมาด้วยตรงสเป็คเฮียเลย เฮียถือว่ามึงใช้หนี้เฮียหมดแล้วกัน แล้วก็นี่ เอาไปกินหนมนะ”เสียงแหลมๆพร่าๆดังมาจากปากผู้ชายที่เธอไม่รู้จักเบาราวกับอยู่ไกลแสนไกลแต่อีกเสียงที่ตอบมันกลับทำให้เธอรู้ได้ว่าไม่ได้ฝัน
“ครับเฮีย ขอบคูณนะครับที่ไม่เอาเรื่องแม่ผมที่ไปติดโต๊ะบอลเฮีย”เสียงต้นดังชัดเจนเหมือนกระซิบข้างหูยังไงอย่างนั้น เหนิงหน้าชาไม่คิดว่าเพื่อนที่คบกันมานานจะกล้าหักหลังเธอง่ายๆอย่างนี้ เธออยากเอ่ยปากด่าแต่ร่างกายกลับหนักอึ้งไปหมดเหมือนถูกดูดติดไว้กับพื้น แต่ครู่เดียวตัวเธอก็ลอยขึ้นและจบลงด้วยการถูกวางนั่งพิงกำแพงเย็นๆ
ร่างทั้งร่างเสียวซ่านแปลกๆโดยเฉพาะที่กลีบร่องสาวกับหัวนมเม็ดเป่ง เหนิงพอจะรู้ว่าความรู้สึกนี้มันคืออะไร...ยาปลุกเซ็กซ์แน่ๆถึงเธอจะไม่เคยโดนมาก่อนก็เถอะแต่ยาที่ทำให้เสียวไปทั้งตัวจนอยากจะล้วงนิ้วช่วยตัวเองให้รู้แล้วรู้รอดแบบนี้จะเป็นอย่างอื่นไปได้ยังไง
“เฮียมาแล้วๆ อาหมวยของเฮีย น่ารักจริงๆคนนี้สมกับที่ไอ้ต้นขอต่อรองถึงสองแสน ไม่ต้องกลัวนะเป็นเมียเฮียน่ะอยู่สบายไปทั้งชาติ”เสียงแหลมสูงพูดไม่ชัดเป็นเอกลักษณ์ทำให้เหนิงบอกได้เลยว่าไอ้เฮียหื่นกามนี่คงแบกเธอมาหลังห้องน้ำคนเดียวแน่ๆ
ฟืด!!
เสียงรูดซิปดังขึ้น เหนิงอยากขัดขืนใจจะขาดอยากเตะผ่าหมากมันสักทีแต่ร่างกายไม่ยอมฟังคำสั่ง มิหนำซ้ำพอรีมฝีปากได้สัมผัสกับแท่งเปียกๆคาวๆกลับยิ่งทำให้เธอเงี่ยนแทบคลั่ง รู้สึกได้เลยว่าร่องเนื้อในกางเกงกำลังหลั่งเมือกเยิ้มๆออกมาจนแฉะ
“อะไรเนี่ยแม่เสือยิ้มยากอย่างแกยิ้มกับเขาเป็นด้วยเหรอ”แพรวาถามเพื่อนร่วมก๊วนแล้วต้องแอบกัดต่อ “มองโทรศัพท์โทรมๆนี่แล้วยิ้มหรือว่าเจ้าของโทรศัพท์จะเป็นแฟนแกวะ”
“อ้าวแพร พูดจาวอนโดนเตะละ เงียบไปเลยนะแกน่ะ”เหนิงตื่นจากภวังค์ ตอนนี้มันไม่เหมือนตอนนั้นแล้ว เธออุตส่าห์ทำเลสิกตาถอดแว่นออกเพื่อให้ตัวเองดูสวยขึ้นเผื่อจะได้พิชิตใจชายในฝันได้
“จ้าๆ จะมาบอกว่าเขาเตรียมของกันครบหมดละ ไปขึ้นรถได้แล้วแกทะเลรออยู่”แพรวาพูดอย่างตื่นเต้นดึงมือเพื่อนสาวให้ไปหากลุ่มคนสองสามคนที่กำลังยืนคุยล้อมรถกันอยู่ เหนิงรีบยัดโทรศัพท์ใส่กระเป๋ากางเกงกลัวชายหนุ่มในกลุ่มสาวๆจะเห็นเข้า
“เอ้าสาวๆ ขึ้นรถกันได้แล้ว พี่เอาเงินชมรมมาเลี้ยงทั้งค่าเที่ยวทั้งที่พักแล้วเพราะงั้นพวกเราต้องมาเป็นนางแบบให้พี่ด้วยนะ”ชายหนุ่มผู้เป็นเจ้าของทริปเอ่ย เหนิงมองสบตาเขาด้วยสายตานิ่งเฉยชั่วขณะแต่ในใจสั่นสะท้านจนอยากหันหน้าหนี เขานี่แหละคือชายในฝันของเธอจริงๆ ขนาดว่ายอมขัดใจพ่อทิ้งใบสมัครเรียนบริหารมาเข้าคณะศิลปศาสตร์นี้เพื่อให้ได้เจอเขาอีกครั้งเลยก็ว่าได้
ประตูรถปิดไล่หลังเมื่อผู้ร่วมเดินทางขึ้นกันครบทุกคน รถตู้ส่วนกลางของชมรมเคลื่อนตัวออกจากมหาลัยมุ่งตรงสู่ทะเลในทันที รถออกมาได้ไม่นานสาวๆก็เริ่มดำเนินรายการจับเข่าคุยกันอย่างออกรส ต่างคุยกันเรื่องหนุ่มๆไม่ก็เรื่องชุดว่ายน้ำที่เตรียมมาใส่อวดเรือนร่างต่อหน้าช่างกล้องหนุ่มผู้แสนดีคนนี้ด้วย เหนิงกำลังนั่นนิ่งมองออกไปนอกหน้าต่างปล่อยใจให้ล่องลอยไปอยู่เพลิน จู่ๆเพื่อนผู้แสนน่าเตะก็พาเธอกลับมาสู่โลกความจริง
“นี่เหนิง แกก็คิดเหมือนกันใช่ป่าว”ฝนถามทำเอาเหนิงงงกับเพื่อนสาวสุดติ๊งต๊อง ไม่รู้ว่ากำลังพูดเรื่องอะไรกันอยู่
“มีอะไรฝน”
“โถ่! แกไม่ได้ฟังเลยนี่หว่า”ฝนทำงอนก่อนจะยอมเปิดปากเล่าเพื่อหาพวกต่อ “แกก็รู้ว่าฉันเป็นโรคนอนไม่ค่อยหลับประจำเลยแอบเอายานอนหลับแม่มากิน ฉันว่าหลับให้สนิทไว้ก่อนยังไงก็ดีกว่ามาเพลียเอาตอนเช้าใช่ป่ะ แกคิดเหมือนกันใช่ป่ะ”
“ที่แกนอนไม่หลับไม่ใช่เพราะกลางวันเอาแต่นอนรึไงล่ะ”เหนิงถามตรงประเด็นเล่นเอาสาวๆฮาครืนกับเรื่องจริง สาวฝนหน้าแดงมองค้อนเพื่อนสาวหน้านิ่งแล้วทำงอนใส่ทุกคน
“เชอะ! แม้แต่แกก็ไม่เข้าข้างกันเลย รู้งี้คุยให้พี่เนเข้าข้างยังดีกว่าอีก”
“ไม่ต้องเลยยัยขี้เซา เห็นตอนเราติวหนังสือกับเพื่อนทีไรหลับเป็นคนแรกตลอด”เนหัวเราะเหลือบมองสาวหน้าหมวยผ่านกระจกมองหลัง เหนิงเหลือบมองตาเขาเงียบๆสังเกตุเห็นว่าเขาเลื่อนสายตาจากฝนไปมองมายด์อย่างมีความหมาย เธอปวดใจไม่น้อยที่เพื่อนสาวผู้น่ารักสดใสและเปี่ยมไปด้วยความเป็นกุลสตรีที่สุดในกลุ่มได้รับความสนใจจากชายในดวงใจเธอขนาดนี้ อันที่จริงเหนิงรู้มาตลอดตั้งแต่เข้ามาใหม่ๆแล้วว่าเนชอบมายด์ ก็เขาเล่นถ่ายแต่รูปเพื่อนสาวคนสวยของเธอตลอดตอนกิจกรรมเฟรชชี่ มีมายด์ที่ไหนต้องเห็นเนคอยป้วนเปี้ยนอยู่แถวนั้นด้วยทุกที มายด์ก็ดูจะสนใจเขาอยู่ ถึงจะเป็นในแบบชอบถูกถ่ายรูปมากกว่าเชิงชู้สาวแต่สุดท้ายมายด์ก็ตกลงเป็นนางแบบส่วนตัวให้เขา
เรื่องนี้เป็นช่วงก่อนที่เหนิง ฝน แพร จะได้มาเป็นเพื่อนกับมายด์ซะอีก อันที่จริงเหนิงไม่เข้าใจตัวเองด้วยซ้ำว่ามาสนิทกับมายด์ได้ยังไงทั้งที่คอยตั้งแง่กับเพื่อนสาวคนนี้มาตลอดเพราะหึงหวงในตัวเน ถึงอย่างนั้นเหนิงก็เกลียดมายด์ไม่ลง มายด์ไม่ได้ทำอะไรผิด ไม่ได้เล่นหูเล่นตากับเนเลยด้วยซ้ำ ความสัมพันธ์ที่มีทั้งหมดคือช่างกล้องกับนางแบบเท่านั้น ถ้าจะโทษคงต้องโทษที่เธอแสดงออกไม่เก่งเองว่าชอบเขามากแค่ไหน ไม่มีเสน่ห์พอจะดึงดูดใจเขาให้หันมาสมใจคนทางนี้ได้...ถ้ามีโอกาสให้เธอได้เป็นของเขา เธอจะไม่เสียใจพร้อมทำทุกอย่างเพื่อให้เขามองแค่เธอคนเดียวให้ได้แน่นอน
“อ้าวพี่เน มองฝนอย่างนี้คิดอะไรกับฝนรึเปล่าเนี่ย”แพรวาสาวน้อยช่างแซวได้ทีกัดชายคนขับรถเข้าให้ทำเอาฝนหน้าแดงกำ
“ไม่แน่หรอกนะแกพี่เนอาจชอบใครสักคนในกลุ่มเราก็ได้ถึงได้เอาใจสารพัดอย่างนี้”มายด์หัวเราะร่วนร่วมอำกับเพื่อนด้วยอีกคน หารู้ไม่ว่าสายตาสาวๆทั้งกลุ่มแอบชำเลืองมองมาที่เธอแล้วอมยิ้มส่วนเหนิงเลิกสนใจบทสนทนาชวนหงุดหงิดนั่นทันทีหันกลับไปมองวิวภายนอกต่อ จินตนาการให้เธอมากับเนเพียง2ต่อ2
รถตู้มาจอดนิ่งสนิทอยู่หน้าบังกะโลริมทะเล เหนิงลงมาจากรถมองบังกะโลหลังใหญ่ด้วยความพอใจ มันเป็นบังกะโลสองชั้นยกพื้นชั้น1ขึ้นสูงไม่ให้ลมทะเลพัดเอาทรายเข้ามาข้างในได้ ที่ชั้นหนึ่งเป็นห้องกระจกโล่งๆมีโทรทัศน์ โซฟาไว้ดูหนังอยู่มุมหนึ่ง เค้าท์เตอร์บาร์สำหรับอาหารและเครื่องดื่มอีกมุมหนึ่ง และโต๊ะรับประทานอาหารตัวใหญ่ตั้งเด่นอยู่ใกล้ๆดูมีพื้นที่ใช้สอยมากมาย “สาวๆขึ้นไปเลือกห้องกันตามสบายเลยนะ ห้องอยู่ชั้น2 อยู่ได้ห้องละ2คนนะ ส่วนกระเป๋าเดี๋ยวพี่ยกไปให้เอง”เนบอกก่อนจะพาตัวจมหายเข้าไปในรถตู้อีกครั้ง
“ให้ช่วยป่ะ ของพวกหนูมันหนักนะ”เหนิงเข้ามาทัก อยากจะช่วยเบาแรงเขาบ้างเพราะเธอรู้ว่าสาวๆต่างขนของกันมาเต็มอัตราทุกคน
“ไม่เป็นไรเหนิง ของแค่นี้เองพี่ยกได้”เนยิ้มให้ทำให้เหนิงทำตัวไม่ถูกได้แต่ผละออกมาเงียบๆ
เหนิงได้อยู่ห้องเดียวกับเพื่อนสนิทปากร้ายของเธอตามคาด แพรวาดูจะตื่นเต้นเอามากๆที่ได้มาทะเล มันก็ไม่น่าแปลกเพราะพ่อกับแม่ของเพื่อนสาวคนนี้ก็เป็นนักธุรกิจแบบเดียวกับเธอ จะมีเวลาสักครั้งพาลูกสาวลูกชายเที่ยวคงยาก มันทำให้เหนิงเข้าใจแพรวาดีกับความรู้สึกเหงาแม้เพื่อนสาวคนนี้จะไม่เคยแสดงถึงความเหงาหงอยออกมาให้เห็นเลยสักครั้งก็ตาม ถึงอย่างนั้นนี่มันก็ออกจะมากไปหน่อย ถึงขนาดว่าพอเข้าห้องมาปุ๊บก็เห็นเพื่อนสาวเปลี่ยนชุดเป็นกางเกงยีนขาสั้นกับเสื้อยืดสีฟ้าเข้ารูปเตรียมออกลุยทะเลพร้อมแล้ว “แกไปลงทะเลกันเลยมั้ย หาดอยู่แค่นี้เอง”แพรวาชวน
“เออๆ ไปก็ไป ไปชวนยัยฝนยัยมายด์ด้วยดีกว่าจะได้ไปกันให้หมด”เหนิงออกความเห็นทั้งที่ใจอยากอยู่ในบังกะโลพักผ่อนมากกว่า
“นั่นสิ...เออว่าแต่แกมีแฟนแล้วเหรอ”
“เปล่า อะไรของแกเนี่ย”เหนิงเหล่มองเพื่อนสาว ชักระแวงซะแล้วว่าแพรไปได้ยินอะไรมา
“ก็เห็นจ้องโทรศัพท์เครื่องเก่าๆนั่นอยู่ตั้งนานสองนาน เรียกก็ไม่ได้ยินอย่างกับละเมออะไรอยู่ พอเข้าไปหาใกล้ๆก็เห็นแกยิ้ม อย่างนี้ไม่เรียกว่าอาการของคนมีความรักรึไง”แพรวาวิเคราะห์ออกมาเป็นฉากๆซะจนเหนิงขนลุก นี่ถ้าอยู่ด้วยกันอีกหน่อยคงปิดความลับกับยัยนี่ยากแน่ๆ “บอกมาซะดีๆแอบคบใครอยู่”
“เปล่าซะหน่อย แกก็เดามั่วเลอะเทอะไปเรื่อย ไปตามยัยมายด์กับยัยฝนกันดีกว่าไป”เหนิงตัดบท รู้ว่าเพื่อนสาวยังสงสัยและคงไม่ยอมเลิกราง่ายๆแน่ถ้าไม่ได้รู้ความจริง ยังไงก็คงมีแต่จะต้องบ่ายเบี่ยงไปแบบนี้เรื่อยๆเท่านั้น แพรวาจ้องเพื่อนร่วมห้องชั่วครู่ก่อนจะเลิกสนในดึงตัวเหนิงออกไปชวนเพื่อนสาวอีกสองคน
สุดท้ายเหนิงก็จับพลัดจับผลูออกมากับเพื่อนๆจนได้แม้จะแค่นั่งหลบแดดเฝ้าของให้อีกสามสาวอยู่ริมหาด ไม่ได้ลงไปเล่นน้ำด้วยก็ตาม เหนิงออกจะเสียดายอยู่หน่อยๆที่ชวนนายพี่เนมาด้วยแล้วแต่เจ้าตัวมัวสาละวนอยู่กับการจัดห้องว่างห้องหนึ่งให้กลายเป็นสตูดิโอไว้ถ่ายภาพพวกเธอในวันรุ่งขึ้น ไม่รู้ว่าตั้งใจจะจัดสตูเอาไว้รอถ่ายใครกันแน่ คิดแล้วก็หงุดหงิดอยากเข้าไปกระชากคอถามจริงๆ คิดไปคดมาสาวน้อยนิสัยห้าวก็ต้องเลิกคิด กลัวจะฟุ้งซ่านไปกันใหญ่เพราะยังไงไอ้พี่เนก็คงไม่มีวันได้ดอกฟ้าอย่างยัยมายด์ไปเป็นแฟนแน่ในเมื่อคุณพ่อสุดที่รักของยัยนี่หวงลูกสาวซะยิ่งกว่าอะไรดี
“แก ชั้นร้อนว่ะ กลับก่อนนะ เดี๋ยวเอาพวกโทรศัพท์ไปเก็บให้”เหนิงอาสา ยังไงก็ไม่คิดจะลงไปเล่นน้ำทะเลตอนช่วงบ่ายๆอย่างนี้อยู่แล้วเลยคิดจะกลับไปนอนพักให้สบายใจ ตื่นมาจะได้สดชื่นหน่อย
เหนิงเดินมาถึงบ้านพักบังกะโลหลังงามในไม่ช้า จัดการวางของทั้งหลายเอาไว้บนบาร์อาหารเตรียมขึ้นไปนอนเปิดแอร์เย็นๆแต่ก็ต้องสะดุดเท้ากับเสียงอะไรบางอย่างที่ดังออกมาจากห้องน้ำ มันเหมือนเสียงคนร้องครางด้วยความเจ็บปวด เหนิงตกใจรู้สึกเป็นห่วงเนขึ้นมาทันที ไม่แน่เขาอาจจะล้มหัวฟาดพื้นอยู่ในห้องน้ำก็ได้ เธอถลาตัวกำลังจะเคาะประตูห้องน้ำอยู่แล้วเมื่อได้ยินเสียงร้องดังขึ้นมาอีกหน่อย
มื้ออาหารในวันนี้เป็นไปอย่างสนุกสนานต่างคนต่างคุยกันเรื่องถ่ายแบบในวันรุ่งขึ้นส่วนเหนิงเองกลับเงียบรอลุ้นให้ทุกคนตักแกงส้มกันอย่างใจจดใจจ่อ อาจเป็นเพราะโชคหรือฝีมือทำอาหารของยัยมายด์ทำให้แกงส้มถูกกินจนหมดแล้วหมดอีก ไม่นานนักสามสาวหนึ่งหนึ่มก็เริ่มง่วงซึมตามระเบียบ
“โอย อิ่มจัง ง่วงด้วย งั้นพี่ขอตัวไปนอนก่อนนะ พี่อยู่ห้องสตูเรียกได้ตลอดเลยนะ”พี่เนพูดทิ้งท้ายก่อนจะขึ้นไปนอน ส่วนสาวๆเห็นว่าตัวเองง่วงจนเก็บจานกันไม่ไหวก็ลุกจากโต๊ะบ้าง
“แก ไปนอนกันเถอะ จานค่อยเก็บล้างก็ได้”แพรวาชวนเพื่อนร่วมห้องเข้านอน
“ไม่เป็นไรแก เดี๋ยวฉันเก็บเอง แกไปนอนเถอะยังไงพรุ่งนี้ฉันก็ถ่ายแบบคนสุดท้ายอยู่แล้วเก็บจานก่อนค่อยนอนคงไม่มีปัญหา”
“อือ ตามใจแก ฉันไม่ไหวแล้ว ไปนอนก่อนนะ”แพรวาทิ้งเพื่อนสาวหมวยให้จัดการเคลียร์โต๊ะคนเดียว เหนิงรอเวลาให้ทุกคนนอนหลับไปด้วยการเก็บโต๊ะฆ่าเวลากระทั่งทุกอย่างเงียบลงและเธอเก็บโต๊ะเสร็จ
สาวห้าวหน้าหมวยค่อยเดินย่องขึ้นบันไดไปยังห้องสตูของพี่เนทันที ดวงใจน้อยๆเต้นระรัวกลัวก็กลัวอยากก็อยาก ถึงจะรู้ว่าเรื่องที่จะทำต่อไปมันออกจะล่วงล้ำความเป็นส่วนตัวมากเกินไปแต่พอคิดว่าได้อยู่กับชายคนที่เธอรักแล้วกลับรู้สึกดีอย่างน่าประหลาด
เหนิงแง้มประตูห้องสตูเข้าไปมองดูห้องที่จัดเอาไว้สำหรับถ่ายแบบ มีทั้งลูกโป่งสวรรค์ ฉากกั้นสีขาว ลูกบอลชายหาด เดรียมเอาไว้สำหรับทำเป็นฉากถ่ายแบบส่วนชายหนุ่มรุ่นพี่นอนหลับอุตุอยู่บนฟูกหนาที่มุมเล็กๆของห้องเท่านั้น เธอเข้าไปนั่งข้างๆเขามองใบหน้าตอนหลับด้วยแววตาอ่อนโยน ชายคนนี้แหละคือทุกสิ่งที่เธอปรารถนาและมอบชีวิตใหม่ให้กับเธอ “พี่เน เหนิงคิดมานานแล้วว่าจะตอบแทนพี่เรื่องคืนนั้นยังไง ตอนนี้เหนิงรู้แล้วว่าพี่อยากให้เหนิงทำอะไรกับพี่”
/>ถ้าใครได้ดูอีสเตอร์เอ้กของผมก็ถือว่าท่านโชคดีมากเพราะนั่นเป็นต้นฉบับที่ผมยังไม่ได้แก้ไขอะไรเลยทั้งนั้นส่วนฉบับนี้มีแก้ไขนิดหน่อยและเร่งปั่นให้ทันสิ้นปี OVAเป็นเรื่องสั้นของเหนิงก่อนที่เนจะได้พลังพิเศษมา เป็นเรื่องที่ตอบคำถามว่าทำไม....นั่นแหละครับตอบคำถามในบทนำเกี่ยวกับเหนิงและตอบคำถามว่าทำไมเหนิงยอมง่ายนัก จะบอกให้เลยว่าในบทนำเหนิงโดนมนต์ไปก็แค่ส่วนหนึ่งแต่อีกส่วนหนึ่งลึกๆในใจเหนิงก็อยากทำให้คนที่ตัวเองรักอยู่แล้วด้วยเหมือนกันครับ เอาเป็นว่าไม่พูดต่อมาก สุขสันต์วันปีใหม่และขอให้สนุกกับเรื่องที่ผมเขียนมาเพื่อเป็นของขวัญวันปีใหม่สำหรับทุกท่านด้วยนะครับ
ตอนต่อไป
แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น
แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น
แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น
แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น
แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน