เกมรักภารโรงเฒ่า ตอนที่ 28 : รักใคร....ให้ดื่มนม

[nato87]

พูดคุยก่อนอ่าน : สวัสดีครับ หลังจากตอนนี้ ผมจะขอไปพักร้อนบ้างไรบ้าง จริง ๆ ไม่มีอะไรมากไปกว่าจะขอเวลาไปทบทวนโครงเรื่องก่อน เพราะมันเริ่มซับซ้อนขึ้นเรื่อย ๆ หวังว่าคงเข้าใจกันนะครับ ตอนนี้เป็นตอนที่พิเศษกว่าตอนไหน ๆ เพราะเราจะเปิดเผยตัวนางเอกคนสุดท้าย ตอนแรกผมคิดว่าจะเก็บเป็นความลับ แต่สุดท้าย ช่างเหอะ มาถึงขั้นนี้แล้ว เปิดไปเลยแล้วกัน เธอคือ หมอพลอย พลอยพรรณ เป็นคุณหมอประจำห้องพยาบาลนั่นเองครับ เป็นญาติไอ้บิ๊ก แฟนเก่าน้องพิม ส่วนความเป็นมาที่เหลือไปอ่านกันเองแล้วกัน สรุปเรื่องนี้มีนางเอก 5 คนนะ มากกว่านี้ไม่ไหวแล้ว บอกตรง 55555 หากจำกันได้ว่าผมเคยบอกใบ้กลาย ๆ ว่านางเอกเรื่องนี้มาจาก 5 ภาค กลาง เหนือ อีสาน ออก และใต้ ตอนนี้ครบแล้วนะ คิดว่าคนสุดท้ายนี่แหละตัวบอสใหญ่เลยล่ะ

ตอนนี้ไม่มีฉากทิ่มแทงกันนะ ผมอยากให้มันออกมาแนว ๆ โรแมนซ์หน่อย แต่ก็ยังคงไว้ซึ่งความอีโรติก เอาเป็นว่าอ่านแล้วเสียวละกัน ตามชื่อเรื่อง ขอบคุณสำหรับการติดตามนะครับ ทั่นทั้งหลาย อย่าหักโหมเว้ย ไปทำอย่างอื่นบ้าง นี่บอกทั้งตัวเองและคนอ่านเลยนะ 5555



..................................................................................


พอเห็นน้องพิมมี่ออดอ้อนแบบนั้น ในหัวภารโรงเฒ่าก็คิดชั่งใจว่ากูจะไปดีไหมหว่า ถ้าไปแล้วไม่แคล้วต้องกระเด้าน้องพิมมี่ให้หายอยาก แต่ถ้าไม่ไปเมียเด็กคนนี้ต้องงอนแน่ แถมเมียคนนี้จัดว่าลีลาเด็ดมาก และมันยังได้ไม่คุ้มเลย เอาวะ ไปก็ไป แต่มันตั้งใจว่าจะไปคุยเล่นเป็นเพื่อนเฉย ๆ คงไม่คิดจะทำกิจกรรมเข้าจังหวะแน่

"ได้จ้า เดี๋ยวเลิกงานลุงไปหานะ" ชุมพลไลน์ตอบไป

"ดีใจจุงเบยยยย รักนะคะคนดีของพิมมี่ จุ๊บๆๆๆ" สาวน้อยตอบกลับอย่างอารมณ์ดี ก่อนตบท้ายด้วยรูปสติ๊กเกอร์หัวใจ

ครั้นจะพึ่งยาโด๊ปก็กลัวว่ามันจะหัวใจวายซะก่อน สภาพร่างกายของมันตอนนี้บอกได้คำเดียวว่าอ่อนล้าเต็มทน ตอนแรกมันไม่คิดว่าจะได้ปล่อยน้ำใส่ถ้ำสาวน้องเฟิร์น แต่ทำไงได้ สถานการณ์มันบังคับ

"เอามา ๆ มากินนมกันนะเด็ก ๆ" ภารโรงเฒ่าหันมาสนใจกับบรรดาลูกแมวที่ร้องแอ้ว ๆ หนักมาก ภารโรงเฒ่าเล่นกับพวกมันอย่างอารมณ์ดี ตอนนี้ในห้องพักภารโรงก็ไม่มีใครเลยนอกจากมัน สักพัก เสียงประตูก็ดังขึ้นมา นั่นไง น้องนาถคนสวยมาแล้ว

"สวัสดีค่า หนูแวะซื้อของกินมาฝาก" นาถรดาเดินเข้ามาพร้อมกับพนมมือไหว้ชุมพลอย่างมีมารยาท "พวกน้องแมวเป็นไงบ้างค่ะ?"

"ก็เรื่อย ๆ น่ะ ลุงบอกพวกแม่บ้านแล้วว่ามีใครสนใจจะเอาไปเลี้ยงไหม? แต่ไม่มีใครสนใจเลย สงสัยลุงคงต้องดูแลพวกมันไปอีกสักพักใหญ่" หนุ่มใหญ่ร่ายยาว "ว่าแต่ลมอะไรหอบหนูมาถึงนี้จ๊ะหนูนาถ"

"หนูซื้อของกินอร่อย ๆ มาฝากลุงค่ะ วันนี้มีนมถั่วเหลืองด้วย หนูซื้อมาฝากลุงนะ" นาถรดายิ้มแย้มจนเผยให้เห็นไรฟันสีขาว ก่อนหยิบถุงไปวางไว้บนโต๊ะทำงานของภารโรงเฒ่า หนุ่มใหญ่ชุมพลยิ้มรับ โอ้ยยย รอยยิ้มของน้องนาถช่างหวานละมุนแท้น้อ

แต่ที่น่าระทึกใจก็คือ ร่างเล็กเดินเข้ามา ก้มตัวลงเล่นกับลูกแมวข้าง ๆ ภารโรงเฒ่า กลิ่นกายสาวและกลิ่นแป้งเด็กอ่อน ๆ ลอยมาตบจมูกของมัน ทำให้ต่อมหื่นของมันทำงานอีกแล้ว เอาละเว้ยมึง สงสัยได้เมียคนที่ 4 แล้วว่ะ

"หนูไม่น่าลำบากซื้อของอะไรมาเยอะแยะเลย ลุงเกรงใจแย่" ชุมพลตอบกลับไป ในขณะที่นาถรดากำลังเพลิดเพลินไปกับการเล่นกับบรรดาลูกแมวตัวน้อยทั้ง 4 ตัว

ชุมพลกลืนน้ำลายดังเอื้อก เมื่อเห็นซอกคอขาวของเด็กสาว ผิวของน้องนาถขาวเหมือนหยวกกล้วย น้องนาถเป็นลูกคนจีนที่อาศัยอยู่ภาคใต้ ด้วยเหตุนี้ทำให้เธอมีผิวขาวเนียนผุดผ่องจนหนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่คนไหนเห็นต้องอดหวั่นไหวไม่ได้



"เดี๋ยวหนูขอเล่นกับลูกแมวพวกนี้สักพักนะคะลุง" สาวน้อยหันกลับมาด้วยรอยยิ้ม "พวกมันคงอยากมีเพื่อน"

"จ๊ะ....งั้นเดี๋ยวลุงมานะ" ภารโรงเฒ่าค่อย ๆ ลุกขึ้นยืน แต่ในจังหวะที่มันกำลังจะยืนนั้น อยู่ดี ๆ ก็เกิดหน้ามืด มันเอื้อมมือกุมใบหน้า ขาทั้งสองข้างเซถลาจนเกือบล้ม น้องนาถที่เห็นรีบลุกขึ้นเพื่อช่วยพยุงร่างของภารโรงเฒ่า

"ลุงคะ เป็นอะไรหรือเปล่า?" นาถรดารีบประคองแขนของชุมพลด้วยความเป็นห่วง

"ลุงไม่เป็นไร" ชุมพลตอบ แต่อาการของมันแสดงให้เห็นว่าร่างกายของมันเริ่มมีปัญหาแล้ว สุดท้ายก็สุดจะฝืน ชุมพลทรุดลงไปกองกับพื้น หนูนาถรดาที่ช่วยพยุงเสียหลักล้มลงไปด้วย แต่สาวน้อยพยายามพยุงร่างของภารโรงเฒ่าอย่างสุดความสามารถเพื่อไม่ให้ชายสูงวัยล้มหัวฟาดพื้น

ในจังหวะชุลมุนนั้น ภารโรงเฒ่าเกิดเสียหลัก ปากของมันประกบกับปากของเด็กสาว นาถรดาตกใจ ก่อนที่ร่างของชายสูงวัยจะล้มลงไปทับร่างของเด็กสาว นาถรดาพยายามดุนดันร่างของภารโรงเฒ่า แต่เธอไร้เรี้ยวแรงใด ๆ จะต่อกร

"ลุงคะ ลุงเป็นอะไร!?" นาถรดาร้องเสียงหลง "ช่วยด้วยค่ะ ลุงพลเป็นลม"

สิ่งที่นาถรดาคิดคือต้องเอาตัวเองออกจากอ้อมกอดของภารโรงเฒ่าที่นอนหมดสติให้ได้ สุดท้ายหลังจากที่เธอหลุดออกมาจากอ้อมกอดของชายชรา เธอลุกขึ้น ก่อนที่ภารโรงคนอื่น ๆ จะรีบวิ่งเข้ามาหิ้วปีกชุมพลเข้าห้องพยาบาลทันที

...................................................



"หมอว่าลุงต้องลาป่วยแล้วล่ะคะ ลุงโหมงานมากเกินไป ร่างกายลุงอ่อนเพลียมาก" เสียงหวาน ๆ ของหมอพลอย พลอยพรรณ หมอสาวคนสวยประจำห้องพยาบาลดังขึ้น หมอพลอยเป็นคุณหมอสาวอายุ 27 ปี ที่มีหนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่ต่างแวะเวียนมาขายขนมจีบ ก่อนหน้านั้นหมอพลอยเพิ่งลาพักร้อนไปหนึ่งอาทิตย์ เธอบินไปหาน้องสาวที่กำลังเรียนอยู่ที่อังกฤษและเดินทางกลับมาทำงานได้เมื่อไม่นานนี้เอง  สำหรับหนุ่ม ๆ ที่ตามขายขนมจีบหมอพลอยที่น่าสนใจที่สุด หนึ่งในนั้นคือ กรวิทย์ เภสัชหนุ่มจากร้านขายยาฝั่งตรงข้ามที่เป็นรุ่นพี่และตามตื้อน้องพลอยมาตั้งแต่สมัยเรียน แต่ไม่มีวีแววใด ๆ เลยที่หมอพลอยจะรับรักจากพี่กร

"ผมยังไหวครับหมอ" ชุมพลพยายามคัดค้านด้วยน้ำเสียงพร่ามัว "ถ้าไม่มีผม หมาแมวมันจะอยู่ยังไง"

นาถรดาที่ยืนเฝ้าดูอาการเหลือบมองหน้าหมอพลอยคนสวย ทางฝั่งหมอสาวเองก็ทำหน้าครุ่นคิด เพราะเธอรู้ดีว่าคุณลุงชุมพลเป็นคนใจบุญและรักสัตว์มาก แต่เธอมองว่าตอนนี้ชุมพลต้องรักษาสุขภาพของตัวเองก่อน

"หมอเข้าใจคุณลุงนะคะ แต่หมอคิดว่าลุงต้องดูแลสุขภาพของลุงก่อนนะ เดี๋ยวถ้ายังไง ถ้าหมอมีเวลา หมอจะช่วยไปดูหมาแมวให้นะ" หมอพลอยตอบอย่างมีไมตรี แต่ยังไว้ซึ่งความหยิ่งทระนง เพราะเธอเป็นลูกสาวของอดีตรัฐมนตรีหลายสมัย แม่ของเธอก็เป็นนักวิชาการในมหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียง

"ลุงคะ พักผ่อนก่อนนะดีแล้ว" นาถรดาออกตัวบ้าง "เดี๋ยวหนูจะช่วยดูแลหมาแมวให้แทนนะ ระหว่างที่ลุงพักผ่อน เดี๋ยวหนูบอกพี่โดนัทกับพี่เฟิร์นด้วย สองคนนี้รักสัตว์จะตาย"

"ขอบคุณจ๊ะหนูนาถ ถ้าลุงไม่ได้หนู ลุงคงตายไปแล้ว" ชุมพลถอนหายใจยาว หลับตาพริ้ม "นี่กี่โมงแล้วครับหมอพลอย?"

"จะบ่ายโมงแล้วค่ะ" หมอพลอยตอบ "หมอว่านาถรีบเข้าเรียนเถอะนะ เดี๋ยวสาย ไว้ถ้ายังไงลุงพลนอนพักที่นี่ก่อน หมอจะเขียนใบรับรองแพทย์และจ่ายยาให้นะคะ พักผ่อนให้เยอะ ๆ ลุงอายุมากแล้ว ยังไงก็ดูแลสุขภาพด้วยนะ"

หมอพลอยพูดจาอย่างฉะฉานตามแบบฉบับคุณหมอ ส่วนภารโรงเฒ่าก็พยักหน้าเออออ มันรู้ดีว่าทั้งหมดทั้งมวลเกิดจากความหื่นที่ไม่มีลิมิตของมัน ไม่รู้ว่าอะไรดลใจ มันเหลือบมองด้านหลังของหมอพลอย สาวสวยวัยย่าง 28 ปี คนนี้ดูดีในชุดกาวน์สีขาว เธอไม่ค่อยยิ้มแย้มให้ใครนัก จนใคร ๆ แซวว่าเธอเป็นเจ้าหญิงน้ำแข็ง เพราะเธอดูไร้ความรู้สึกใด ๆ

มีหนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่จากหลากหลายแวดวง ทั้งทหาร นายธนาคาร นายแบบ หรือแม้กระทั่งนักศึกษา พยายามแจกขนมจีบหมอพลอย แต่เธอไม่เคยสนใจ ไม่มีใครรู้ว่าหมอพลอยคนสวยคนนี้จะหวงความโสดไปอีกนานเท่าไร

อ้อ!!!?? ลุงชุมพลเคยได้ยินมาว่า เภสัชหนุ่มที่ชื่อกรวิทย์ (หรือพี่กร ที่รู้จักกับน้องโดนัท) พยายามจีบและตื้อหมอพลอยมาตั้งแต่สมัยเรียน แต่หมอพลอยไม่เคยเปิดใจให้เลย ทั้งที่พี่กรเองก็หน้าตาดีและจริงใจกับพลอยเสมอมา

.........เกินเอื้อมไป ภารโรงเฒ่าท่องกับตัวเองแบบนั้น ที่มันติดใจคือรอยรสจูบของหนูนาถต่างหาก

"ลุงคะ?" น้องนาถเอ่ยปากเรียกลุงพล "เดี๋ยวหนูขอตัวไปเข้าเรียนก่อนนะคะ พักผ่อนเยอะ ๆ นะคะลุง สู้ๆ" ร่างเล็กยิ้มหวาน แก้มของเธอแดงระเรือ สาวน้อยจากปักษ์ใต้พนมมือลา ภารโรงเฒ่าพนมมือรับ แต่นัยน์ตาของมันยังซุกซนมองบั้นท้ายกลมกลึงที่กระโปรงนักศึกษาสีดำไม่สามารถปกปิดส่วนเว้าส่วนโค้งที่น่าหลงไหลใต้ร่มผ้านั่นได้

"ไม่เอา ๆ" ชุมพลเตือนตัวเอง "สงบ สันติ อหิงสา" นี่ยังไม่ใช่เวลามาหื่นนะโว้ย จะตายห่าอยู่แล้วไอ้สัสลุง

"ค่ะพ่อ...." เสียงหวานที่คุ้นเคยดังจากด้านข้างห้องพยาบาล นั่นมันเสียงของหมอพลอยนี่น่า ร่างสูงกำลังพูดคุยโทรศัพท์กับพ่อบังเกิดเกล้าของเธออยู่ ชุมพลเลยหันไปมอง "เรื่องนั้นนะเหรอ เจ้าบิ๊กไปทำอะไรไว้คะ?"

"เห้ย!!!!????" ชุมพลมองตาเหลือก สมัยที่ไอ้บิ๊กหรือบุรินทร์ยังสนิทกับมัน มันเคยบอกว่ามีญาติเป็นอาจารย์สอนที่วิทยาลัยพยาบาล ที่ทำงานเดียวกับมันด้วย แต่ตอนนั้นเจ้าบิ๊กไม่ได้บอกรายละเอียดอะไรมาก นี่อย่าบอกนะว่าหมอพลอยกับไอ้บิ๊กมันเป็นญาติกัน งานเข้าแล้วมึง!!!!!

.......................................................................

 

...................................................................................



ตัดมาทางฝั่งของโดนัทและเฟิร์น หลังจากเลิกเรียน ทั้งคู่กลับเข้าห้อง เฟิร์นรู้ดีว่าคงถึงเวลาแล้วที่ต้องเปิดเผยเรื่องความสัมพันธ์ที่คลุมเครือของทั้งสามคน ได้แก่ เธอ โดนัท และลุงชุมพล โดนัทวางกระเป๋า ก่อนหันกลับไปเผชิญหน้ากับเพื่อนรัก สาวห้าวยืนกอดอก มองตาขวางเบอร์สุดใส่เพื่อนรัก

"เฟิร์น..." โดนัทเป็นคนเปิดประเด็น "ชั้นคิดว่าเราคงต้องมาคุยกันแบบตรงไปตรงมาแล้วล่ะ"

"คุยกันเรื่องอะไร วันนี้ชั้นเหนื่อยแล้ว" เฟิร์นพยายามตีมึน แต่โดนัทไม่เลิกรา สาวห้าวคว้าแขนของเพื่อนรักเอาไว้ "ทำอะไรเนี่ยเจ๊ ปล่อยนะ!!??"

"เรื่องเมื่อวันอาทิตย์ ชั้นมาคิดดูแล้ว ชั้นว่าชั้นต้องพูดว่ะ" โดนัทยืนยันเสียงแข็ง "แกหึงชั้น ไม่ซิ แกกำลังหึงลุงชุมพล"

"เจ๊พูดเรื่องอะไรของเจ๊?" เฟิร์นส่ายหน้า ราวกับไม่อยากรับรู้ในสิ่งที่เกิดขึ้น "เพ้อเจ้ออะไรกัน ชั้นไม่ได้คิดอะไรกับลุงพล"

"มีคนเคยเห็นแกไปกับลุงพล และมีคนเห็นแกแอบไปซื้อยาคุม" โดนัทจี้ใจดำเพื่อนรัก "แกมีอะไรกับลุงพลแล้ว ชั้นสงสัยตั้งแต่ตอนเที่ยงแล้ว ว่าทำไมแกถึงโกหกเพื่อช่วยชั้น ทำไม?"

เฟิร์นนิ่งเงียบไป เหมือนเด็กสาวจะร้องไห้เพราะความลับแตก เนตรชนกทรุดตัวลงนั่งบนเตียงนอน ก่อนปล่อยโฮออกมาก

"เฮ้ย...เล่ามาเหอะเฟิร์น" โดนัทนั่งเคียงข้างเพื่อนรัก ไม่ว่ายังไงเธอก็รักเพื่อนคนนี้เหมือนเดิม "ไม่ว่ายังไงเราก็ยังเป็นเพื่อนกันเว้ยเฟิร์น"

"ใช่...." เนตรชนกสารภาพ คำนี้ทำเอาโดนัทถึงกับจุกในอกเลยทีเดียว "ชั้นมีอะไรกับลุงพลแล้ว ชั้นรักลุงพล แกได้ยินแล้วนิ ชัดเจนไหมเจ๊!!"

"เฟิร์น...." โดนัทนิ่งเงียบ คำพูดนั้นมันเสียดแทงใจของเธอเสียเหลือเกิน นี่อย่าบอกนะว่าเธอกำลังเป็นมือที่สามที่เข้ามาขัดขวางความรักของเฟิร์นและชุมพล ทั้งที่ก่อนหน้า โดนัทคือเพื่อนที่คอยหวาดระแวงภารโรงเฒ่าและออกโรงเตือนเพื่อนรักอยู่เสมอ แต่ท้ายที่สุด โดนัทกลับตกอยู่ในวังวนแห่งกามารมณ์และความรักที่ภารโรงเฒ่าชุมพลขุดไว้หลอกล่อพวกเธอจนได้

"แกพูดเองนะเจ๊...." เมื่อมาถึงขั้นนี้ เฟิร์นขอเป็นฝ่ายรุกบ้าง "แกเองก็รักลุงพลใช่ไหม? แกเองก็มีอะไรกับลุงพลใช่ไหม?"

"เฟิร์น...."โดนัทอึ้งกับสิ่งที่เพื่อนรักและคู่เลสเบี้ยนพูด "ชั้น......เอ่อ"

"พูดมาดิวะเจ๊!!?" เฟิร์นเขย่าแขนเพื่อนรัก "เรารักผู้ชายคนเดียวกัน แล้วผู้ชายคนนั้นคือ....อุ๊บ!!"

โดนัทรีบเอื้อมมือหุบปากเพื่อนรัก ก่อนที่มันจะดังลั่นไปทั่วห้อง นี่ถ้าใครรู้ว่าสองสาวรักผู้ชายรุ่นราวคราวพ่ออย่างภารโรงเฒ่าชุมพลนี่ได้เป็นประเด็นร้อนในวิทยาลัยพยาบาลแน่นอน




"ใจเย็นและตั้งสติก่อนเว้ย" สาวห้าวเตือนสติเพื่อนรัก "อย่าพึ่งดราม่า ใจเย็นและตั้งสติ ค่อย ๆ พูดด้วยเหตุผล"

เฟิร์นมีท่าทีสงบลง โดนัทค่อย ๆ คลายมือออก สาวน้อยจากเชียงใหม่กอดเพื่อนรักและซบหน้าไว้ที่ไหล่ก่อนปล่อยโฮออกมา

"ชั้นรู้ความจริงมาจากยัยอุ๊" เฟิร์นสารภาพ "ชั้นเลยโกหก ชั้นไม่อยากเสียใครไป ไม่ว่าแกหรือลุงพล บอกชั้นทีชั้นควรทำยังไงวะเจ๊"

โดนัทไม่ตอบอะไร สาวห้าวทำหน้าเศร้า ไม่คิดว่าท้ายที่สุดแล้วเธอต้องมาพบกับเรื่องราวอะไรแบบนี้

"ชั้นไม่อยากเสียใครไป" เฟิร์นเงยหน้าขึ้นมา ใบหน้าของเธอแดงก่ำเพราะร้องไห้หนัก ด้วยความสงสารหรือยังไงไม่ทราบ โดนัทเลยโน้มตัวลงจุมพิตเพื่อนรัก

"ชั้นก็ไม่อยากเสียแก โดนัทไม่อยากเสียเฟิร์นไปเหมือนกัน" ณิชาเอ่ยความจริงในใจออกมา เธอรู้สึกเจ็บปวดไม่น้อยไปกว่าเนตรชนก ร่างสูงซุกไซ้เพื่อนรักเพื่อปลอบประโลมความเศร้าโศกที่เกิดขึ้น สองสาวกอดรัดฟัดเหวี่ยงกันบนเตียงนอนนุ่ม พอรู้สึกตัวอีกที่ทั้งคู่ก็เหลือเพียงแค่ร่างกายเปลือยเปล่า

"เฟิร์นอยากกอดโดนัท" เนตรชนกออดอ้อนเพื่อนรัก เด็กสาวซุกหน้าไปที่ทรวงอกงามเปลือยเปล่าของณิชา มันเป็นความรู้สึกที่อบอุ่น นุ่มนวลและเสียวซ่านเกินคำบรรยาย ส่วนณิชาก็บรรจงจูบหน้าผากของเพื่อนรักเป็นการตอบแทน

ทันใดนั้น ริมฝีปากของเนตรชนกก็สัมผัสกับปทุมถันของณิชา เด็กสาวโลมเลียปุ่มกระสันตรงทรวงอกอย่างแผ่วเบา ณิชาหลับตาพริ้มตอบรับความรู้สึกที่แสนหวาบหวิวนั้น เป็นฝ่ายร่างบางที่ดูดเลียหน้าอกของเพื่อนรักสุดห้าวราวกับเด็กดูดนมแม่

ณิชาหลับตาพริ้ม โอบกอดเพื่อนรักที่กำลังดูดดื่มปลายปทุมถันของตัวเอง เสียงครางดังในลำคอ เนตรชนกดูดเลียหน้าอกหน้าใจของเพื่อนสาวอย่างเอร็ดอร่อย จนโดนัทเผลออมยิ้มไม่ได้

"แกคิดว่าชั้นเป็นแม่แกหรือไงยะ ยัยเฟิร์น" โดนัทยิ้มหวาน ในขณะที่เฟิร์นหลับตาพริ้ม ดูดเลียหน้าอกของเพื่อนสาวอย่างเอร็ดอร่อย "เดี๋ยวขอชั้นดูดหนองโพของแกบ้างซิยะ"

...................................................................

ตัดมาที่ฝั่งของชุมพล หลังจากที่มันออกจากห้องพยาบาลพร้อมกับยาและใบรับรองแพทย์นั้น น้องพิมมี่ก็ไลน์มาบอกข่าวด่วนว่า มีผู้ใหญ่วิ่งเต้นช่วยประกันตัวเจ้าบิ๊กออกมาได้ ตอนนี้เธอไม่สบายใจมาก เพราะเห็นเพื่อนเจ้าบิ๊กมาป้วนเปี้ยนแถวหอพักหญิง ตอนแรกภารโรงเฒ่าตั้งใจว่าจะบอกขอเลื่อนนัดไป แต่พอเจอสถานการณ์ฉุกเฉินแบบนี้ พระเอกวัยดึกอย่างมันเลยต้องลุย มันไลน์ตอบกลับไปว่าจะกลับไปขับรถยนต์มารับพิมมี่ บางทีเธอคงต้องทำเรื่องขอย้ายหอแล้วล่ะ ไม่เช่นนั้นเจ้าบิ๊กคงตามราวีเธอไม่เลิกราแน่นอน

ภารโรงเฒ่านัดพบน้องพิมหน้าหอแถว ๆ ประชาสงเคราะห์ วันนี้มันขับรถปิคอัพคันเดิมมา น้องพิมที่ยืนรออยู่หน้าหอยิ้ม ก่อนรีบวิ่งขึ้นรถพร้อมกระเป๋าสัมภาระ

"สวัสดีค่ะลุง" พิมมี่เอื้อมตัวหอมแก้มภารโรงเฒ่า กิ๊กวัยดึกของเธอด้วยความคิดถึง "ตายจริง เจ้าบิ๊กทำลุงอ่วมถึงขนาดนี้เลยเหรอ?"

สภาพที่พิมมี่เห็นคือลุงชุมพลที่เต็มไปด้วยบาดแผล ใบหน้าของหนุ่มใหญ่วัยดึกคนนี้ยังมีร่องรอยฟกช้ำที่เกิดจากหมัดของเจ้าบิ๊ก อดีตแฟนเก่าของหนูพิมนั่นเอง

"ว่าแต่หนูจะทำยังไงต่อดีทีนี้?" ภารโรงเฒ่าเอ่ยปากถามเด็กสาว ขณะกำลังออกรถ

"หนูไม่รู้ค่ะ แต่หนูคงอยู่หอนี่ไม่ได้แน่" พิมมี่ตอบ "ไอ้สัสบิ๊กแม่งตามราวีหนูไม่เลิกราแน่ ไม่คิดเลยว่าจะมีคนกล้าประกันตัวมันออกมาอีก เห้อ!!??"

น้องพิมมี่เหม่อลอยมองกระจกด้านข้าง ภารโรงเฒ่ารู้สึกสงสารชะตากรรมของเด็กสาวคนนี้เสียเหลือเกิน ทำไมหนอสาวน้อยอย่างน้องพิมต้องมาเจอกับผู้ชายห่วย ๆ สันดานต่ำตมแบบเจ้าบิ๊กด้วยนะ แล้วไอ้เด็กเปรตคนนี้ก็ไม่รู้จักสำนึกตัวเองด้วย ออกมาคราวนี้เจ้าบิ๊กคงอาละวาดหนักแน่ สำหรับชุมพลแล้ว มันคิดแค่ว่าชีวิตมันก็มาถึงบั้นปลาย จะตายวันนี้พรุ่งนี้ก็ไม่เสียดาย แต่พูดแบบนี้ให้บรรดาเมียเด็กของมันทั้งหลายมีหวังคงร้องไห้โฮ หนึ่งในนั้นคือหนูพิมมี่ สาวน้อยคนนี้ควรมีชีวิตที่สดใสตามวัยมากกว่าต้องมาทนทุกข์กับผู้ชายสันดานเลว ๆ อย่างไอ้บิ๊ก

"งั้นเราพักกันที่โรงแรมก่อนแล้วก่อน พรุ่งนี้ค่อยว่ากัน ลุงทำเรื่องลาป่วยมาแล้ว เดี๋ยวลุงจะมาช่วยหนูคิดว่าทำยังไงต่อไปดี" มนุษย์ลุงเอื้อมมือปรับช่องแอร์รถให้ถ่ายเถอากาศได้ดีขึ้น

"ลุงเป็นอะไรคะ?" พิมมี่เอ่ยปากถามด้วยความเป็นห่วง

"ลุงถูกแม่สาวยั่วสวาทที่ชื่อพิมมี่รีดน้ำ" ภารโรงเฒ่าแซวเล่น น้องพิมมี่ยิ้มเขินก่อนตบที่แขนของกิ๊กวัยดึกเป็นการเอาคืน "ลุงเจ็บนะ"

"วันนี้หนูจะรีดน้ำลุงให้หมดตัวเลย" พิมมี่ทำตาค้อนใส่ เธอหมายถึงเช่นนั้นจริง ๆ ภารโรงเฒ่ารับรู้ได้ แต่หากมันยินยอมให้สาวน้อยพิมพาภรณ์รีดน้ำเชื้อจากมันครั้งนี้ คงไม่มีใครรับประกันได้ว่าพรุ่งนี้มันจะตื่นขึ้นมาเห็นแสงตะวันหรือเปล่า ร่างอวบยิ้มอย่างเอียงอาย เธอไม่มีทางรู้เลยว่าภารโรงเฒ่าชุมพลตอนนี้ไม่อยู่ในสภาพที่จะพร้อมโรมรันเกมรักกับเธอได้อีก

.....................................................................



สุดท้ายภารโรงเฒ่าก็พาน้องพิมมี่มาเปิดโรงแรมที่แถว ๆ จตุรจักร ชุมพลในชุดลำลองกางเกงยีนส์ เสื้อยืดสีดำทิ้งตัวนั่งลงบนเตียงนอนนุ่ม มือของมันหยิบรีโมตขึ้นมาดูรายการโทรทัศน์ ส่วนน้องพิมมี่วางกระเป๋าหยิบผ้าขนหนูเดินเข้าห้องน้ำไป ตอนแรกชุมพลคงคิดว่าเธออาบน้ำ ใช่ น้องพิมเข้าไปอาบน้ำ

ประมาณ 10 นาที เสียงน้ำจากฝักบัวดังขึ้น ส่วนชายสูงวัยก็เพลิดเพลินกับรายการโทรทัศน์ พอเสียงประตูห้องน้ำเปิด ภารโรงเฒ่าหันกลับไป และมันต้องตะลึงเมื่อน้องพิมปรากฎตัวด้วยผ้าขนหนูพันกายเพียงตัวเดียว

"ลุงคะ...ลุงพร้อมหรือยัง" พิมพาภรณ์มองลุงอย่างเว้าวอน หลายวันมานี้เธอคิดถึงกิ๊ก ไม่ซิ ผัวชราลีลาแซ่บคนนี้เหลือเกิน จนเธอแอบเก็บภาพของคุณลุงชุมพลสายเปย์ผู้ใจดีลีลาเด็ดเก็บไปช่วยตัวเองอยู่ทุกวัน "ลุงรู้ไหมว่าลุงทำให้หนูคิดถึงลุงจนแทบบ้า"

"หนูพิม....." ชุมพลกลืนน้ำลายดังเอื้อก พิมมี่เดินเข้ามาใกล้มันมากขึ้น กลิ่นแชมพูและสบู่ลอยจากเรือนกายของเด็กสาวลอยเตะจมูกมัน

ไม่ทันได้ตั้งตัว น้องพิมผลักชายสูงวัยนอนไปกองบนพื้น พิ่มมี่ขึ้นคร่อมร่างของภารโรงเฒ่า ก่อนถลกเสื้อยืดของกิ๊กวัยดึกของเธอออก ชุมพลไม่ขัดขืนแถมยังอำนวยความสะดวกให้เป็นอย่างดี

"ตายแล้ว!!??" ร่างอวบถึงกับผงะด้วยความตกใจ "ลำตัวของภารโรงเฒ่าเต็มไปด้วยบาดแผลฟกช้ำที่เกิดจากเจ้าบิ๊ก "ไอ้สัสบิ๊กมันทำกับลุงถึงขนาดนี้เลยเหรอคะ ไอ้ชาติชั่วนี่ไม่ใช่คนแล้ว!!"

"ไม่เป็นแล้ว ลุงไม่เป็นไรแล้ว" ชุมพลโน้มตัวขึ้น โดยที่พิมมี่ยังนั่งคร่อมตรงหน้าขาของมันอยู่ "ลุงไม่เป็นไรแล้วนะจ๊ะ"

"หนูเป็นต้นเหตุแท้ ๆ เลย" พิมมี่ดูเศร้าโศกกว่าที่เคย "นอกเหนือจากพ่อแม่ คงมีแต่ลุงที่ช่วยหนูถึงขนาดนี้ หนูไม่รู้จะตอบแทนบุญคุณลุงยังไงแล้ว นอกจากทำแบบนี้"

ร่างอวบเอื้อมมือปลดอปลื้องผ้าขนหนูออก จนเผยให้เห็นเรือนร่างที่งดงามและอวบอัด ชุมพลมองกายสาวที่เปลือยเปล่าด้วยนัยน์ตาที่ซุกซน แต่คำพูดของหมอพลอยจากห้องพยาบาลยังคงย้ำเตือนมันอยู่

"วันนี้ลุงไม่เต็มร้อยเท่าไร แต่ลุงยังไหว ลุงจะพาหนูขึ้นสวรรค์เอง" ชุมพลยิ้ม ก่อนโน้มตัวลงดูดดื่มนมจากเต้าขนาด 34 นิ้วของน้องพิมพาภรณ์อย่างเอร็ดอร่อย

"อ่าห์....ลุงขา" พิมมี่หลับตาพริ้มด้วยความเสียวซ่าน "ผัวของหนู...."

ชุมพลดูดเลียหน้าอกของเด็กสาวสลับไปมาอย่างเอร็ดอร่อย มือของน้องพิมพยายามซุกไซ้แกะเข็มขัดของคู่ขาวัยดึก แต่ก็ถูกปฏิเสธ ชุมพลพลิกตัวเด็กสาวให้เป็นฝ่ายนอนหงายบนเตียง มันดูดเลียหน้าอกหน้าใจของเด็กสาวสลับไปมา เสียงดังจ๊วบจ๊าบดังคลอไปกับเสียงโทรทัศน์ มันดูดดื่มนมจากเต้าของพิมมี่ราวกับเด็กน้อยดูดนมแม่ ราวกับว่านี่คือเครื่องดื่มชูกำลังชั้นดียังไงยังงั้นเลยทีเดียว

พอมันหนำใจกับหน้าอกหน้าใจของน้องพิม มันเลื่อนขึ้นไปแลกลิ้นกับเด็กสาว ตอนนี้พิมมี่สติกระเจิงไปไกลแล้ว มืออันหยาบกร้านของชุมพลเลื่อนต่ำลงยังด้านล่าง ถ้ำสาวของพิมมี่เปียกแฉะและร้อนชื่นกว่าที่เคย ชุมพลโน้มตัวต่ำลง โลมเลียหน้าอกหน้าใจ หน้าท้อง สะดือบุ๋ม และถ้ำสาวที่เปียกแฉะ

แม้วันนี้ท่อนเอ็นจะไม่พร้อม สภาพร่างกายจะไม่เต็มร้อย แต่ภารโรงเฒ่านักรักยังเหลือลิ้นกับนิ้ว มันใช้ลิ้นโลมเลียติ่งสยิวของเด็กสาวและใช้นิ้วทำหน้าที่แทนท่อนเอ็นเพื่อเข้าไปสำรวจภายใน จนในที่สุดน้องพิมมี่ก็บิดตัวเกร็งด้วยความเสียวซ่าน

"ลุงพล...." พิมมี่แอ่นตัวเกร็งด้วยความเสียวซ่าน "อร๊ายยยยย"

ชุมพลกลืนกินหยาดน้ำรักจากถ้ำสาวของพิมมี่อย่างเอร็ดอร่อย ราวกับเป็นเครื่องดื่มชูกำลัง ไว้วันเสาร์มันจะจัดน้องพิมมี่ให้หนักเลย แต่ตอนนี้ยังก่อน เลยต้องใช้นิ้วกับลิ้นแทนไปก่อนแล้วกัน

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

[thrashz]

ขอบคุณครับ ติดตามเรื่องนี้มาตลอดสนุกจริง

อิจฉาชีวิตตาเฒ่าชุมพลสุด

[polka2012]

โอ้โห้ลุงพลของเรามีวาสนาได้เมียเป็นหมออีกด้วย อ่านแล้วน้ำตาจิใหลไม่รู้จะอิจฉาไงแล้ว.....

[gritkin]

ญาติตัวร้ายคือหมอสุดสวย งานเข้าอีกแล้วลุง สรุปนางเอก5คน อายุขนาดนี้ จะไหวหรือลุง ดูเเลไหวมั้ย 555 ลาพักร้อนให้สนุกนะครับ writer จะรอการกลับมานะครับ เรื่องราวสนุกเสียวเเบบนี้จะติดตามจนจบเลยครับ

[babbom]

แล้วหนูพิมเค้าจะอิ่มเหรอครับลุงพล

[leonado54]

ถ้าไม่รักษาสุขภาพมีหวังช็อคตายแน่ๆ เด็กๆรอลุงยุนะ

[sofee]

อย่าหายไปนานนะครับ
แฟนๆ คิดถึงแย่เลย
เนื้อเรื่องสนุกมากๆ ครับ

[comebacktome]

ลุงได้ตายคาอกสาวๆแน่

ไม่ประหยัดนํ้าเลย

[Computer[Easy]]

ไม่ไหวละ ผมอยากเอาพิมมี่ด้วยยยยยยยยยยยย เอาให้หมดทุกคนเลยละกัน

[seamanxp]

ขนาดเจ็บอย่างนี้ ยังมีแรงอีกเหรอ

[Bluemuffer]

ลุงนี่คางเหลืองแน่ๆแบบนี้

[somtab]

ยังไม่เว้นเลยนะลุง

[ktbb1966]

ลุงพลแกมีดวงคู่กับสาว

[ฟหกด่าสว]

รีบกลับมาต่อเร็วๆนะ   แต่ว่ากินนมมากไป ท้องจะเสียเอานะ

[biggiggog]

จะไหวมั้ยเนี่ย
เห็นหัวใจจะวายอยู่หลายรอบ
ขอบคุณมากๆครับ