แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น
ความเดิมจากตอนที่แล้ว
“ มันจะยากในช่วงแรกเท่านั้นเองจะ...ถ้าเราทำบ่อยๆ และทำทุกๆวัน เราจะเกิดความชำนาญเอง เชื่อคุณแม่นะคะ...เอา...ลองทีละคน ลูกปุ้ยก่อน...” นี่ละครับ คือเสน่ห์ของพรรณ
“ พรรณครับ เดี๋ยวผมกลับเข้าโรงเรียนก่อนนะครับ...” ผมเห็นรถเก๋งของเนตรเธอเอามาจอดไว้ให้พรรณที่หน้าร้านแล้วครับ...ผมต้องเดินออกมาที่หน้าร้านอีกครั้ง...อ๋อ...ผมกลับคนเดียวครับ...และรถก็จอดไกลซะด้วย...5555+
( เรามาต่อกันเลยนะครับ )
16.20 น.ผมกลับมาถึงโรงเรียน และที่โรงเรียนกำลังจะเลิก...
“ ผอ.ครับ เออ...” ครูหนุ่ยเดินเข้ามาพูดจาติดๆขัดๆกับผม ซึ่งนิสัยครูหนุ่ยไม่เคยมี หรือเป็นแบบนี้...
“ หนูขออนุญาตไปพักกับครูดา ครูพิมพ์ ครูวรรณได้หรือเปล่าคะ...” ครูต้อมเธอเดินเข้ามาขออนุญาตผม เธอให้เหตุผลว่า ครูทั้งสาม เป็นเพื่อนที่จบสถาบันเดียวกันกับเธอ เธอจึงอยากไปอยู่กับเพื่อน...5555+ ทั้งสามนอกจากจะเป็นเพื่อนของเธอแล้ว ยังเป็นเมียของผมอีกด้วย...
“ ได้ซิครับ...งั้นเลิกโรงเรียนแล้วก็ให้ลูกๆของผมช่วยกันย้ายเครื่องใช้ส่วนตัวครูต้อมนะครับ...” เธอยิ้มรับคำตอบของผมเต็มแก้มและเต็มแว่นตาหนาๆของเธอ
“ ครูต้อมครับ เดี๋ยวตามครูใหม่ให้ผมด้วยนะครับ...ครูหนุ่ยอยู่ต่อเดี๋ยวนะครับ...” ครูต้อมเดินออกไป พักเดียวใหม่ก็เดินเข้ามาในห้อง
“ ครูหนุ่ยครับ เรื่องเอกสารของครูใหม่ที่ผมให้จัดการเรียบร้อยหรือยังครับ...”
ครูหนุ่ยเดินกลับไปเอาเอกสารที่ห้องแล้วนำกลับมาให้ผมเซ็น...ต่อหน้าใหม่...
ใหม่เธอยิ้มอย่างเต็มหน้าครับ เธอดีใจที่จะได้ไปอยู่รวมกับบรรดาเมียๆของผมที่ตลาด...5555+
ผมส่งกุญแจรถให้ใหม่ และสั่งให้น้องเอ น้องบีม น้องตาล น้องปู คอยช่วยจัดการสัมภาระให้ครูต้อม...ทุกคนออกจากห้องเรียบร้อย ผมโทรหานายช่างทันที
“ เชิญนั่งครับนายช่าง...” ผมต้องการให้นายช่างไปตกแต่งห้องที่ผมซื้อใหม่อีกสองห้องโดยเร็วที่สุด โดยเจาะทะลุให้ถึงกันเพียงสองห้องก่อน ส่วนห้องที่ขายของอยู่ในปัจจุบันอย่าพึ่งไปยุ่ง เพราะผมไม่อยากให้บรรดาเมียของผมรู้ และสั่งให้นายช่างหุบปากให้สนิท...นายช่างรับกุญแจและรับปากรับคำเรียบร้อยก็กลับเข้าสวน...ส่วนผมเดินออกกำลังเพื่อกลับบ้าน...
ส่วนที่บ้านผมนายช่างรายงานเพิ่มเติมว่าอีกไม่เกิน 2 อาทิตย์เสร็จแน่ๆ เพราะนายช่างไปเอาคนงานที่ไซด์งานอื่นมาช่วย...เพราะเห็นว่าผมเป็นลูกค้าที่ดี และดีที่สุดตั้งแต่นายช่างประกอบอาชีพรับเหมาเลยทีเดียว...5555+ นายช่างเค้าว่าอย่างนั้นครับ...
“ คุณพ่อมาแล้ว...” 17.00 น. ส่วนใหญ่แล้วช่วงเวลานี้...ทุกๆคนจะช่วยงานคุณแม่พรรณของเธออยู่ในครัว...คงมีเพียงเด็กตัวเล็กๆ น้องบี น้องน้อย เพียงสองคนที่นั่งอยู่หน้าบ้าน...
“ จุ๊บ...จุ๊บ...” คุณพ่อเหนื่อยจังลูก พ่อไปอาบน้ำก่อนนะ...”
ผมมองเข้าไปที่ห้องเล็ก เมียสาวผมทั้งสามคน...เออ...ครูวรรณ ครูพิมพ์และครูยา ต่างช่วยครูต้อมอยู่ในห้อง...ผมก็อยากโผล่หน้าเข้าไปดูสักหน่อย...
“ มีอะไรให้ผมช่วยหรือเปล่าครับ...” พิมพ์เธอหันมาเห็นผมก่อนและเดินมาที่ผม
“ จุ๊บ...” และตามมาด้วย วรรณ และยา
“ เค้าทำจนกลายเป็นประเพณีไปแล้วจ้าต้อม...พ่อบ้านกลับเข้าบ้าน ลูกบ้านทุกคนจะต้องมาหอมแก้มคุณพ่อบ้าน...รวมถึงพวกเราด้วย...” 5555+ พิมพ์เธออธิบายได้ดีครับ...และเธอทั้งสามก็ทำได้แบบไม่เค๊อะไม่เขินเสียด้วย...
ทำให้ครูต้อมที่มาใหม่ต้องเดินเข้ามาแบบไม่ค่อยเต็มใจเท่าไหร่นัก เพราะโดนเพื่อนๆทั้งสามคนของเธอ ต่างดันหลังให้เขามาที่ผม...
“ จุ๊บ...” กลับกลายเป็นผมต้องหอมแก้มเธอเองครับ เพราะเธอไม่กล้า...
“ ตามสบายนะครับต้อม ถ้าขาดเหลืออะไรก็บอกได้นะ...เพราะเราทุกคน คือครอบครัวเดียวกัน...จุ๊บ...จุ๊บ...จุ๊บ...” และผมก็หันหน้าไปหอมเมียสาวผมทั้งสามคนต่อหน้าคุณครูต้อม ครูคนใหม่...
ผมเดินเข้าบ้านเพื่อจะอาบน้ำโดยมีสายตาเมียทั้งสามและว่าที่เมียอีกคนมองตามหลังผม...
“คุณพ่อกลับมาแล้ว...” เสียงน้องเอตะโกนลั่น....
ทุกๆคนต่างวิ่งมาเข้าแถวตามลำดับของแต่ละคน โดยน้องเอเริ่มก่อน และก็ตามลำดับ ปิดท้ายรายการด้วย พรรณ...เอ้า...พิมพ์ วรรณ และยาตามมาด้วยครับ...อื้อ...ครูต้อมก็โดนดึงมาอีกเหมือนกัน...5555+ แต่รอบนี้ครูต้อมหอมแก้มผมเองครับ...
เย็นวันนี้เรามีเลี้ยงฉลองเล็กๆโดยพรรณเธอเล่าเรื่องต่างๆที่ร้านได้อย่างสนุกสนาน โดนมีแพรวและทิพย์ เป็นตัวละครหลัก...และเพื่อเป็นการเลี้ยงต้อนรับครูต้อม คุณครูคนใหม่ และเป็นสมาชิกใหม่ของครอบครัวเรา...และจะต้องเป็นเมียของผมในอนาคต...5555+...
ค่ำนี้ผมได้น้ำซุบจากพรรณสองแก้ว เป็นสีเขียวอ่อนหนึ่งแก้ว และอีกประมาณครึ่งชั่วโมง พรรณเธอก็ยกแก้วสีเหลืองมาให้อีกหนึ่งแก้ว...19.30 น.
ค่ำนี้ผมนอนหลับสบายมากรู้สึกตัวเกือบๆ 02.00 น. ก็ลุกเข้าห้องน้ำและกลับมานอนต่อบนที่นอนปิกนิกที่หน้าโต๊ะทำงาน...
“ หลับสบายดีหรือเปล่าคะ...” เสียงของพรรณครับ...เธอมาเรียกผมตอน 05.30 น. ผมยื่นมือรวบเอวพรรณเข้ามากอด...
“ จุ๊บ...หลับสบายมากๆเลยจ๊ะเมียจ๋า...” เช้านี้ผมรู้สึกว่าสดชื่น และเริ่มมีแรงตั้งแต่ลืมตาตื่นขึ้นมาจริงๆครับ...
เมื่อวานพรรณเธอขึ้นไปปลุกน้องปุ้ยน้องปลายที่เตียงนอนด้านบน เห็นทั้งสองสาวนอนไม่ใส่เสื้อผ้ากัน เธอก็เดาได้เลยว่าเมื่อคืนผมเสียแรงไปเยอะกันลูกสาวเธอทั้งสองคน... และน้ำซุบทั้งสองแก้วเมื่อวานตอนหัวค่ำ เธอก็ตั้งใจทำ ที่จะฟื้นพลังงานในร่างกายผมให้ดีขึ้น...เยี่ยมครับ... 6.00 น. ทุกๆคนต่างช่วยกันจัดตั้งเตรียมโต๊ะอาหารเช้า...
“ คุณพ่อคะ...เชิญคะ...” น้องเชอร์รี่นำกาแฟไข่ลวกมาเสิร์ฟให้ผมที่โต๊ะ พร้อมน้ำซุบสีเขียวอ่อนกลิ้นหอมชวนดื่มของพรรณอีก 1 แก้ว
“ น้ำอะไรหรือคะ...หอมจังเลย...” ครูต้อมเธอได้กลิ่นน้ำซุบของพรรณครับ...
“ ลองชิมดูซิต้อม เธอจะได้รู้จักกับสวรรค์...” เสียงพิมพ์พูดขึ้น...
“ ใช่ๆ ลองเลยต้อม...สวรรค์ชัดๆ...” ทั้งวรรณ และดา สนับสนุน...ยิ่งทำให้ครูต้อมเธอต้องขยับแว่นตาหนาๆของเธอ พร้อมกับยกแก้วขึ้นและลองชิม...
“ ผอ. ครับ...ขอโทษนะครับที่ผมต้องมารบกวนเช้าขนาดนี้...” ครูหนุ่ยครับ
“ เชิญด้านนี้ครับ ทานอาหารเช้ามาหรือยังครับ...” ผมสั่งให้พรรณเธอทำอาหารเช้าเพิ่มอีก 2 ที่ พร้อมเรียกครูหนุ่ย และหญิงสาวอีกคนหนึ่งให้เดินตามผมไปที่โต๊ะรับแขก...ที่อยู่อีกมุมหนึ่งในศาลาหลังใหญ่
“ เดี๋ยวค่อยคุยกันนะ รอทานอาหารเช้ากันก่อน...” น้องเอ ยกจานอาหารของผมมาส่งให้อีกโต๊ะ และครู่เดียวตุ๊กตาและพรรณ นำอาหารเช้าเข้ามาเสิร์ฟถึงที่...
“ ขอบคุณพี่พรรณครับ...” ครูหนุ่ยเอ่ยปากขอบคุณพรรณ และผมก็เดาเอาว่าน่าจะเป็นครูคนใหม่ที่จะมาแทนใหม่ละมั๊ง...5555+
หลังจากที่เราทานอาหารเช้ากันเรียบร้อย ครูหนุ่ยก็เล่าให้ผมฟังว่า น้องคนนี้เป็นญาติของครูหนุ่ยเอง เธอพึ่งเรียนจบครูมาหมาดๆ และกำลังจะไปสมัครเป็นครูฝึกสอน ครูหนุ่ยเลยอยากให้มาฝึกสอนที่นี่และจะได้บรรจุที่นี่ซะเลย...ซึ่งก็ไม่ได้ไกลจากบ้านเท่าใดนัก... อ๋อ...มีน่าละ...ถึงได้มาถึงแต่เช้าขนาดนี้...
“ ได้ครับ...ใหม่ครับ...เชิญทางนี้ครับ...” ผมส่งเสียงเรียกใหม่ให้เธอเข้ามา
“ ใหม่อยากหยุดสอนเลยหรือเปล่าครับ...” ผมยื่นเงื่อนไขให้ใหม่ แต่เหมือนผมพึ่งจะนึกอะไรออก...
“ อื้อ...เอาอย่างนี้ดีกว่า เดี๋ยวผมให้ใหม่เป็นพี่เลี้ยงสักระยะหนึ่งนะครับ...จะได้พอมีแนวทางในการสอน และจะได้บรรจุเร็วขึ้น...นะครับ...” เห็นญาติครูหนุ่ยเธอนั่งยิ้ม...
8.25 น. หลังจากเคารพธงชาติเรียบร้อย ผมก็แนะนำให้นักเรียนทั้งหมดรู้จักกับคุณครูคนใหม่ของโรงเรียนเราที่จะมาสอนแทนครูใหม่ เร็วๆนี้...
เธอชื่อ สุนิสา ........... อายุ 22 ปี พึ่งเรียนจบมาสายครูโดยเฉพาะ..จริงๆแล้วอย่างน้อยต้องไปทำการฝึกสอนไม่น้อยกว่า 1 ปีการศึกษา และมากกว่า 1 โรงเรียน แต่สำหรับผม...5555+ ไม่ต้อง...เพราะรูปร่างของสา เธอน่าจะพอๆกันกับแพรวครับ...แต่เท่าที่เห็น ผมว่าเธอน่าจะซ่อนรูปมากกว่าแพรว...( ผมไม่ได้หัวงูนะครับ )
อาทิตย์ต่อมาบ้านผมที่พรรณเธอสั่งสร้างให้ผมใหม่ 1 หลัง ที่ถูกสร้างขึ้นเป็นบ้านสองชั้นครึ่งก็เสร็จเรียบร้อย...ผมต้องจ่ายเงินงวดสุดท้ายให้นายช่าง และทีมงานนายช่างที่พักอยู่ที่สวนก็ต้องย้ายออกไปต่อเติมอาคารพานิชข้างร้านก๋วยเตี๋ยวที่ตลาดให้ผมต่อ...งานนี้ผมจะให้ใครรู้ไม่ได้ครับ...
ผมถือโอกาสนี้...นิมนต์พระที่วัดมาทำบุญบ้านหลังใหม่ที่พรรณเธอสร้างให้ผมและทำบุญให้ยายน้องปุ้ยน้องปลายในเวลาเดียวกัน...
บ้านหลังนี้พรรณเธอให้ผมพักอยู่ชั้นบน เพราะชั้นลอยเอาไว้เป็นห้องทำงานผม ส่วนชั้นล่างทำเป็นที่รับแขก
วันนี้เป็นวันศุกร์ วันสุดท้ายของสัปดาห์พรุ่งนี้ก็จะได้พักสักหน่อย...
“ คุณพ่อขา...พวกหนูอยากไปเล่นน้ำที่สวนคะ...” น้องวิ น้องวิว มายืนเกาะแขนผมคนละข้าง หลังจากที่พึ่งกินข้าวเที่ยงอิ่ม...เธอทั้งสองใส่ชุดนักเรียนก็เหมือนๆกับเด็กๆทั่วไปครับ...แต่จริงๆแล้วมันไม่ใช่เลย...
“ อื้อ...เอาอย่างนี้นะ เย็นนี้หนูถามคุณแม่ดีกว่า ว่าคุณแม่จะอนุญาตหรือเปล่า...ดีมั๊ย...” นั่นแหละครับ...ถึงได้เรียบร้อยไปอีกคู่ ไม่งั้นก็จะไม่ยอมเลิกราแน่ๆ...
ร้านก๋วยเตี๋ยวที่เปิดใหม่ ตอนนี้แม่ครัวหลักยังคงเป็นพรรณ และแพรวอยู่ครับ...
น้องปุ้ยน้องปลายเริ่มขยับเข้าไปช่วยทำบ้างในบางครั้ง ส่วนใหม่และทิพย์ ก็ยังช่วยเรียกลูกค้าบ้างคอยเสิร์ฟน้ำบ้าง
น้องแก้วน้องแพรน้องพลอย ยังคงต้องเป็นแผนกทำความสะอาดกันไปพลางๆก่อน...
ยอดขายภายในร้านเพียงคูหาเดียว และมีโต๊ะอยู่เพียง 10 ตัวเท่านั้น พรรณเธอเปิดร้านตั้งแต่ 6.30 น.แทบจะทุกวันไม่เคยสายกว่านี้ และของจะหมดลงแบบแทบจะไม่มีเหลือถึงเป็นอาหารมื้อเย็นของทุกคนในร้านเลยก็ว่าได้...และปิดร้านไม่เกิน15.00 น. เพราะเวลาที่เหลือ พรรณแพรว จะต้องออกไปสั่งของ สอนเด็กๆในการเตรียมอุปกรณ์ทุกอย่างเพื่อให้ในวันต่อไป เพียงแค่นี้ก็แทบจะค่ำแล้วครับ...ผมรู้ว่าเธอเหนื่อย...อื้อ...ไม่ซิ...ผมรู้ว่าเมียผมทุกคนเหนื่อย...5555+
เอาแบบตัวเลขกลมๆนะครับ...ยอดขายหักรายจ่ายต่อวัน พรรณเอาบัญชีมาแจกแจงให้ผมฟังและดู...ทุกวัน...มีเงินเอาเข้าบัญชีวันละไม่ต่ำกว่า หมื่นบาท และนี่ก็เปิดมาร่วมสามอาทิตย์แล้ว...ครับ...ผมคิดไม่ผิดครับ ที่ผมซื้อเพิ่มอีกสองห้องข้างๆกัน...
ใหม่เธอออกมาช่วยงานที่ร้าน ส่วนครูฝึกสอนก็มีเรื่องให้ผมต้องคิดเกือบทุกวัน...5555+
“ ผอ. คะ...” นั่น...กำลังนึกถึงก็เปิดประตูห้องผม เข้ามาอีกแล้ว... 13.25 น.
“ เชิญครับสา...มีอะไรครับ...” ผมให้สาเธอไปสอนเด็ก ป.3 ครับ และขยับให้ครูหนุ่ยขึ้นมาสอนเด็ก ป.4 วรรณสอน ป.5 พิมพ์สอน ป.2 ส่วนยา สอน ป.1 ส่วนผมก็ยังคงสอน ป.6 ครับ...
ก็เรื่องเล็กๆครับไม่มีอะไรมาก เธอก็ยังเด็กอยู่ คงจะเก็บอาการบางอย่างไม่อยู่เมื่อโดนเด็กแกล้งบ้างก็เลยเก็บความรู้สึกตัวเองไม่อยู่...5555+
ห้อง ป.4 ที่ผมให้สาเธอสอนอยู่นั้น มีนักเรียนอยู่ 20 คน และในห้องนี้ก็อยู่บ้านเดียวกับผมถึง 6 คน และในนั้น 4 คน เป็นเมียผม...5555+ ก็น้องเบล น้องนิ่ม น้องปราง และน้องบี 5555+ จาก 6 คนนะครับ...ผมว่าปัญหาที่เกิด ไม่ได้มาจากเด็กๆจากบ้านของผมอย่างแน่นอน...
แต่ก็แปลกนะครับ...โรงเรียนผมมีผู้ชายเพียงสองคนเท่านั้นคือ ผม และครูหนุ่ย...นอกนั้น ผู้หญิงทั้งหมดครับ...ผมเดินตามสาไปที่ห้องเรียน...
“ ว่าไงนักเรียน...ไหน...ใครไปว่าอะไรครู...” ผมเข้ามายืนอยู่ที่หน้าชั้นเรียนและกวาดสายตามองไปรอบๆห้อง ทุกคนนั่งเงียบครับ...
“ คุณพ่อคะ...อิ๋วกับทรายคะ...ด่าคุณครู...” น้องบีเธอเป็นคนเฉลยครับ...ผมเรียกให้ทั้งสองคนออกมาหน้าชั้นพร้อมกับสอบข้อเท็จจริง และกราบขอโทษคุณครูสา...ทุกอย่างก็จบลงด้วยดี และผมยังย้ำกับเด็กๆในชั้น ป.3 ทุกคนว่า อย่าให้เหตุการณ์อย่างนี้เกิดขึ้นอีก...ทุกคนรับปากผม...เพราะผมจะตัดคะแนนความประพฤติ...
อิ๋วและทราย หลานยายสุขบ้านอยู่หลังบ้านน้องบีม แม่ไปทำงานที่กรุงเทพ ปีหนึ่งจะกลับบ้านครั้งหนึ่ง ผัวยายสุขก็ตายไปแล้วหลายปี ที่ผมรู้ประวัติของเด็กแต่ละคนดี เพราะผมเป็นคนที่นี่ครับ...
ทั้งอิ๋วและทรายเป็นลูกพี่ลูกน้องกัน และทั้งคู่ก็ถูกยายสุขเลี้ยงแบบไม่ค่อยจะดูแลซักเท่าไหร่ เวลาโกรธหลานที แกก็ตีแกก็ด่าถึงแม่เด็กๆที ทั้งคำพูดคำจาของแก ทำให้เด็กทั้งสองคน มีอารมณ์ที่ก้าวร้าว...เห็นที เย็นนี้ผมต้องไปคุยกับยายสุขสักหน่อย...14.30 น. เสียงโทรศัพท์ผมดังขึ้น...อ้อ...นายช่างโทรหาผมครับ...
สองห้องที่ผมสั่งต่อเติมเสร็จเรียบร้อยแล้ว...จะให้ทำยังไงต่อดี...ผมบอกว่าเย็นนี้ให้ เข้ามาเอากุญแจที่ผม และผมให้เวลาเพียง 2 วันที่จะทำการทุบผนังและเก็บรายละเอียดให้เรียบร้อย...นายช่างบอกได้ครับ...จบข่าว...ผมหยิบโทรศัพท์โทรหาพรรณ ดูจากเวลาคงกำลังจะเก็บของแน่ๆ...
“ พรรณครับ...เสาร์อาทิตย์นี้ปิดร้านพักผ่อนสักสองวันนะครับ...เดี๋ยวเราจะไปเที่ยวกัน...” เธอบอกว่า ดีนะที่ผมโทรมา เพราะเธอกำลังจะพากันออกไปซื้อของพอดี....5555+ อุบายผมเข้าท่านะครับ... 16.30 น. เสียงกระดิ่งเลิกโรงเรียน
เด็กๆเริ่มทยอยกันกลับบ้านส่วนผมยังนั่งอยู่ที่โต๊ะ....ในห้องทำงาน เพื่อรออะไรบ้างอย่าง... 20 นาทีผ่านไป...มาแล้วครับ...
“ ผอ. คะ...” ครับ...ครูสาเธอเข้ามาหาผมที่ห้อง เพราะผมคิดเอาไว้แล้วครับ ว่าเธอต้องเข้ามา...
“ เชิญครับสา...มีอะไรครับ...” สาเธออยากจะไปเยี่ยมบ้านของอิ๋วกับทราย เพราะอยากรู้ที่มาของปัญหาที่เธอโดนอยู่ในวันนี้...5555+ ผมคิดแล้วไม่ผิดครับ
“ ดีครับ...ผมก็กำลังจะไปหายายของเด็กอยู่เหมือนกัน...” ผมให้ครูสาไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเสียก่อนที่จะไป และผมกลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่บ้านด้วยเหมือนกัน...
อื้อ...ผมลืมบอกไปครับ...ครูสาเธอขอไปอยู่รวมกันกับ พิมพ์ วรรณ ยา และครูต้อมแล้วครับ เธอให้เหตุผลว่า เผื่อจะได้ศึกษาวิธีการสอนจากครูมืออาชีพ 5555+ เธอว่าอย่างนั้น...ครูหนุ่ยก็ไม่ได้คัดค้านอะไรนะครับ...เพราะเหตุผลเธอดี...
“ น้องบีมไปหายายกันมั๊ย...” ผมเดินโอบไหล่บีบมาตามทางโดยไม่ลืมถือของใช้ในครัวเรือนมาฝากน้าใจแกอีกตามเคยครับ...และอีกถุงตั้งใจเอาไปฝากยายสุข
“ ว่าไง ผอ. รูปหล่อของน้า...จะพากันไปไหนละวันนี้...” ผมเดินเข้ามาแวะที่บ้านน้าใจก่อนครับ...
“ ค่อยๆคุยกับยายสุขแกนะ...แกโมโหร้าย...” น้าใจบอกผมอย่างนั้นครับ...
ตั้งแต่ผมเล็กๆเคยวิ่งเข้าวิ่งออกบ้านน้าใจ แต่ไม่ค่อยได้วิ่งเลยมาถึงบ้านยายสุขสักเท่าไหร่ เพราะผัวแกเป็นคนเสียงดังและโมโหร้าย...
“ ครับน้าใจ...” ไม่ถึงสามนาทีที่ผมพาครูสา...เดินลัดเลาะมาตามทางเดินเล็กๆก็ทะลุถึงบ้านยายสุข...
“ สวัสดีครับยายสุข...จำผมได้หรือเปล่าครับ...” ผมนั่งลงข้างๆแก โดยมีครูสานั่งต่อจากผม... แกขยับแว่นสายตาของแกขึ้นมองหน้าผม
“ ใครละ...ยายจำไม่ได้หรอก...” และแกยังพูดต่อ...
“ อีกคนใครละ...เมียเองหรือ...แหม่ๆๆๆๆ สวยดีนี่หว่า...เข้าใจหาเมียนะเอง...” ทำเอาครูสาถึงกับหน้าแดงเลยครับ...
“ สวัสดีคะครู...” อิ๋วกับทรายวิ่งเข้ามายกมือไหว้ผมกับครูสา...พร้อมกับหาที่นั่งลงข้างๆยาย...
ผมจึงเล่าให้ยายสุขฟังตั้งแต่ต้นว่า ผมเป็นลูกใครหลานใคร ตอนนี้ทำอะไรประมาณนี้ครับ เพื่อรื้อฟื้นความทรงจำให้แก...ผมเล่าให้แกฟังไป แกก็ขยับแว่นมองหน้าผมไป
“ ไอ้เอกหรือเปล่านี่...” ครับ...แกเริ่มจำผมได้แล้วครับ...และแกก็ยังเอาเรื่องในสมัยอดีตของผมมาเล่าให้ฟัง...ผมแอบเข้ามาเล่นซ่อนแอบกันที่ข้างๆสวนแก ถูกผัวแกที่กำลังเมาเหล้าเอาก้อนหินปาใส่ผมโดนจนหัวแตก พ่อแม่ผมไปฟ้องผู้ใหญ่บ้าน ซึ่งก็คือลุงผมมาเอาเรื่อง...5555+ แกจำได้ครับ แต่ผม...จำไม่ได้...
และนั่น....เป็นเรื่องที่กำลังจะเดินมาถึงอีกจุดๆหนึ่ง ซึ่งจะเป็นจุดเปลี่ยนไปของชีวิตเด็ก อิ๋วและทราย...
“ ก็ได้ก็ได้...ถ้าอย่างนั้น ยายก็ยกมันสองคนให้เองเอาไปดูแลด้วยก็แล้วกันนะ เพราะอีลูกสาวของข้าทั้งสองคน มันก็ไม่ค่อยลงมาดูลูกมันเท่าไหร่หรอก...”
แกพูดไป แกก็นั่งทำท่าเอามือเกาที่หัวแกไป ก็น่าสงสารนะครับ...
“ ทำให้ข้าต้องนั่งปวดหัวอยู่ทุกวัน เงินทองก็ไม่เคยส่ง...” ครับ แกก็บ่นไปตามประสาแกละครับ...
สรุปว่า ทั้งอิ๋วและทรายไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วไปนอนที่บ้านผมวันนี้เลย...และก่อนกลับ ผมเอาเงินให้แกไว้ใช้ส่วนตัวแกสองพัน...และจะให้เด็กๆเอากับข้าวมาส่งให้ในทุกๆเช้า...
“ ผมกลับนะครับคุณยาย...” ทั้งผม ครูสา อิ๋วและทราย ขอตัวคุณยายกลับบ้านและผ่านบ้านน้าใจเพื่อรับน้องบีมกลับด้วย...
“ เลี้ยงมันเอาบุญเถอะเอก...มันโดนยายมันด่าทั้งวัน...” น้าใจพูดกับผมอย่างนั้นครับ...
“ คุณแม่มาแล้ว...” เด็กๆวิ่งมาห้อมล้อมที่รถเหมือนทุกๆครั้ง เผื่อจะมีอะไรให้พวกเธอช่วยขนเข้าบ้าน...และวันนี้ก็มีเหมือนทุกๆวัน...17.50 น.
“ กับข้าวพวกหนูกับพี่ตุ๊กตาทำเรียบร้อยแล้วคะคุณแม่...” น้องเอและน้องเชอร์รี่รายงานคุณแม่พรรณของเธอ
ผมและครูสาเล่าเรื่องของ อิ๋วและทรายให้ พรรณเธอฟัง เพราะอย่างน้อยเธอก็ควรที่จะรับรู้ถึงที่มาและที่ไปของทุกๆคนในครอบครัวนี้...
พรรณเธอยิ้มอย่างเดียวครับ...เธอบอกกับทุกคนว่า ทุกเรื่องที่ผมตัดสินใจ นั่นคือสิ่งที่ทุกคน...จะต้องยอมรับ และพร้อมที่จะปฏิบัติตาม... 18.30 น.
“ คุณพ่อคะ...นายช่างมาหาคะ...” น้องเอวิ่งมาตามผม และเชิญนายช่างให้เข้าไปรอที่ห้องรับแขกชั้นล่างในบ้านหลังใหม่ของผม ที่อยู่ระหว่างบ้านหลังเล็กข้างโรงรถ...และบ้านหลังใหญ่...
ผมลุกตามน้องเอไป โดยบอกให้ทุกๆคนในบ้าน...รอฟังข่าวดี...
“ สองวันนะครับนายช่าง ผมให้เวลาเท่านั้น...และวันจันทร์ผมต้องเปิดร้านได้ตามปกติ” ผมกำชับนายช่างพร้อมจ่ายเงินตามรายการและตามสัญญาที่เราตกลงกันไว้...นายช่างตกลง...ผมก็เบาใจ...5555+
“ พรุ่งนี้....” ผมหันไปทางสายตาทุกคู่ที่มองมาที่ผมในโต๊ะอาหาร...หลังจากที่ผมเดินมา และหลังจากที่ตกลงกับนายช่างเรียบร้อย....
“ อยากไปเที่ยวไหนเอ่ย...สองวัน หนึ่งคืน...” นานาความคิดครับ...หรือจะพูดอีกอย่างหนึ่งคือ...หลากหลายความคิดนั่นเอง...5555
สรุป...ผมพาไปเที่ยวที่ทะเลแถบภาคตะวันออกครับ...เพราะผมมีเพื่อนที่เรียนรุ่นเดียวกันเป็นเจ้าของรีสอร์ทแห่งหนึ่งบนเกาะช้าง...5555+
และการไปเที่ยวในทริปนี้ ผมหวังเอาไว้ลึกๆว่า วันที่กลับมาถึง ร้านอาหารคงจะเป็นอะไรที่ใหญ่โต และสวยงามตามที่ผมคิดเอาไว้...
รุ่งเช้าของวันต่อมา 04.00 น. ทุกคนตื่นเร็วกว่าที่ผมคิดเอาไว้ คงเป็นเพราะอยากๆเที่ยวนั่นเอง...
ผมเหมารถปรับอากาศสองชั้นไว้หนึ่งครับ ที่สามารถพาครอบครัวขนานร่วมๆ50 กว่าชีวิตไปได้อย่างสบายและปลอดภัย...ส่วนผม พรรณ แพรว และทิพย์ เราเอารถสี่ประตูขนสัมภาระเล็กๆของทุกชีวิตขับตามกันไป...โดยก่อนขึ้นรถ ผมก็ขานชื่อเพื่อความเป็นระเบียบในการนับจำนวน...
“ น้องเอ น้องบีม น้องตาล น้องแนน น้องปู น้องเป็ด น้องฟาง น้องปอย น้องเชอร์รี่ น้องเอ๋ น้องอ้อ น้องปลา น้องนุ่ม น้องไก่ น้องปิ่น น้องแป้ง น้องจุ๊บ น้องหนิง น้องเปีย น้องแฟง น้องนิ่ม น้องเบล น้องปราง น้องบี น้องหน่อย น้องจิ๊บ น้องน้อย น้องวิ น้องวิน น้องวิว ครูใหม่ น้องใบเฟิร์น ตุ๊กตา เนตร ทิพย์ แพรว อิ๋ว ทรายครูวรรณ ครูยา ครูพิมพ์ ครูต้อม ครูสา น้องปุ้ย น้องปลาย น้องแก้ว น้องแพร น้องพลอย คุณแม่พรรณ ...” ผมเรียกถึงตรงนี้ก็มีเสียงเฮดังๆมาจากบนรถ...
“ เฮ้....” ทำเอาพรรณเธอหน้าแดงได้ทีเดียวครับ...เพราะผมไม่เคยเรียกเธออย่างนี้ต่อหน้ามาก่อนเลย... ก็น่าปวดหัวนะครับ...5555+
เรามาทานมื้อเช้าในร้านอาหารแห่งหนึ่งบนถนนน่าจะอยู่ระหว่างวัฒนานครและสระแก้ว...06.30 น. หลังจากจ่ายเงินเรียบร้อยเราก็เดินทางต่อ โดยใช้ถนนสายสระแก้ว ตราด...ช่วงนี้ผมเปลี่ยนให้พรรณเธอมาขับ...
เราผ่านเขตจันทบุรีในเวลา 8.35 น. ผ่านสะพานแม่น้ำท่าจอดเวลา 9.30 และใช้เส้นทางเลี่ยงเมืองใช้เวลาอีก 30 นาทีก็มาถึงท่าเรือเฟอร์รี่...
“ เออ...เดี๋ยวนายให้รถของโรงแรมนายมารับนะ ก็ประมาณ 50 คน จัดไปเพื่อน...” ผมวางสายกับเพื่อนผมเรียบร้อยผมก็หันมาที่พรรณ...เพื่อที่จะบอกแผนงานคร่าวๆกับเธอ...
“ ผอ. คะ...พรรณเรียก พิมพ์ วรรณ ยา ต้อม สา ใหม่ เราคุยกันมาตั้งแต่เมื่อวานตอนค่ำแล้วละคะ...ว่า...ครูสองคน ดูแลเด็กเล็ก 10 คนและมีเด็กโตอีก 3 คนเป็นผู้ช่วย...” จบข่าวครับ...ผมก็...เอ๋อ...ไปอีกตามเคย...
อีก 45 นาทีต่อมา พวกเราทั้งหมดก็มาอยู่ที่หน้ารีสอร์ทบนเกาะช้าง เวลาไม่ค่อยตรงเท่าไหร่นะครับ...ตอนนี้ก็เกือบเที่ยงแล้วละ...
“ ไงวะเอก นายสบายดีนะ มีสาวๆมาด้วยหลายคน...” เพื่อนผมคนนี้มันตกถังข้าวสารครับ...ไปได้แม่หม้ายที่มีอสังหาริมทรัพย์อยู่กลางกรุง และมีหุ้นส่วนอยู่กับเหล่าโครงการบ้านจัดสรรหรูๆอีกหลายแห่ง ล่าสุดที่ผมกับมันได้คุยกัน มันบอกว่าได้เงินมาก้อนหนึ่งจากกำไลค่านายหน้าซื้อขายที่ดินมูลค่า คิดเป็นตัวเลขเกิน 11 หลัก มันได้มาแค่ 3 เปอร์เซ็นเท่านั้น ...
ผมก็เลยแนะนำให้มันหาซื้อที่เพื่อประกอบธุรกิจ และวันนี้ของมันก็มาถึง...
ผมแนะนำให้บรรดาเมียผมและว่าที่เมียผมได้รู้จักกับ...วุฒิ...
“ กูเปิดที่นี่และมีวันนี้เพราะมึงวะเอก...เอางี้...ทุกอย่างที่นี่ คือของมึง...ตามนี้นะ...” ผมไม่รู้ว่ารวมถึงพนักงานสาวๆหน้าตาจิ้มลิ้มที่มีอยู่ร่วม 30 ชีวิตของมันด้วยหรือเปล่า...14.00 น. ผมบอกวุฒิเพื่อนผมให้หาพนักงานผู้หญิงที่สามารถดูแลเด็กๆให้ผมเพิ่มอีก 10 คน ผมยินดีจ่ายค่าเสียเวลา เพื่อแลกกับการที่ผมจะต้องสูญเสียให้กับพวกเธอเหล่านั้น...โดยให้เด็กๆและพวกเราทุกคนใส่กำไลยางสีแดงไว้ที่ข้อมือทุกๆคน...
“ คุณพ่อคะพวกหนูอยากลงเล่นน้ำทะเลคะ...” เด็กๆทั้งหมด มายืนรอฟังคำตอบจากผม...ผมแกล้งเด็กๆโดยลุกขึ้นและเดินนำหน้าพวกเราที่มาด้วยกันทั้งหมด ต่างเดินตามผมลงไปยังพื้นหาดทรายสีขาวละเอียด...ไร้หินที่จะทำให้เกิดอันตรายใดๆได้...ผู้คนต่างเผ่าพันธุ์ต่างชาติ ต่างสีผิวมากมายที่หาดทรายแห่งนี้...
ผมเริ่มขยับขาวิ่งนำหน้าอย่างช้าๆและเร็วขึ้น ซึ่งเด็กๆทุกคนก็ทำตามผม...และก็ลงน้ำทะเลกันทุกคน...เสียงเด็กๆต่างเล่นน้ำกันอย่างสนุกสนานโดยมีครูพี่เลี้ยงที่ได้รับการจัดสรรจากพรรณ และพี่เลี้ยงที่ได้รับค่าแรงยืนเฝ้าดูอยู่จนเต็มหาดทราย....
“ พรรณมีความสุขมากๆคะ ผอ. ...” ในมุมใต้ต้นมะพร้าวที่ผม และพรรณพากันนอนให้หมอนวดผู้หญิง นอนนวดตัวอยู่
“ ครับพรรณ ผมก็มีความสุขครับ...” และผมก็ลุกขึ้นนั่งหันหน้าไปที่เธอแล้วเสียงโทรศัพท์ผมก็ดังขึ้น...ผมใช้เวลาคุยโทรศัพท์เพียง 5 นาทีก็เพียงพอแล้วครับแพรวเธอเดินเข้ามาพอดี...
สรุปจากการพูดคุย...ผมและคู่สายนัดกันในวันพุธเพื่อทำสัญญาซื้อขายตึกในสถานีขนส่งของจังหวัดสามคูหา ในราคาห้องละ 15 ล้านบาท จากจำนวนที่ผมมีทั้งหมด 10 คูหา...ทั้งพรรณและแพรวเธอต้องช่วยผมจำละครับ...
เด็กๆขึ้นมาเปลี่ยนเสื้อผ้าพร้อมกับเช็คจำนวนทั้งหมด ... ครบครับ...
หลังจากอาหารมื้อค่ำ...ทุกคนต่างเหน็ดเหนื่อยจากการเดินทางและการเล่นน้ำทะเลจึงเข้าพักผ่อนในห้องที่ถูกจัดเตรียมไว้โดยวุฒิ เพื่อนผม...
“ กูถามมึงจริงๆวะเอก...คนไหนเมียมึงวะ...กูเห็นทุกๆคนสวยหยดเลยวะ...”
ผมไม่ได้บอกมันหรอกครับ ว่าที่มาทั้งหมดเป็นเมียผม เพราะยังมีอยู่อีกไม่กี่คนเท่านั้นที่ยังรั้งตำแหน่งว่าที่เมียอยู่ 5555+ 22.00 น. หลังจากนั้นผมก็เข้าที่พัก...เพราะพรุ่งนี้หลังอาหารเช้า เราต้องเดินทางกลับ...
ค่ำนี้พรรณเธอนำน้ำซุบสูตรดูแลสุขภาพ มาให้พวกเราทุกคน ได้ดื่มก่อนเข้าห้องพัก...
ผมรู้สึกตัวประมาณตีห้ากว่าเกือบหกโมง จึงอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าและออกมารับลมที่หน้าห้องพัก...เสียงคลื่นซัดฝั่งดังดีจริงๆ
“ ผัวขา...ตื่นแล้วเหรอคะ...” ทิพย์เธอก็ตื่นเช้าดีเหมือนกัน เธอเดินเข้ามาหาผมพร้อมแก้วน้ำซุบ...นี่แสดงว่าพรรณ แพรว เธอก็ต้องตื่นแล้วนะซิ...
“ หลับสบายหรือเปล่าจะเมียจ๋า...จุ๊บ...” ผมรับแก้วน้ำซุบจากมือของทิพย์พร้อมรวบเอวเธอเข้ามาหอมแก้มครั้งหนึ่ง...
“ แพรวไม่ยอมนะ ต้องหอมแพรวด้วย...” เออ...เอ้า...ออกมาตอนไหนหว่า...
“ จุ๊บ...จุ๊บ...” ผมปล่อยเอวทิพย์และหันไปหอมแก้มแพรวและพรรณอีกคนละครั้ง...จึงทำให้เราทั้งหมด หัวเราะออกมาดังๆพร้อมๆกัน...5555+
6.30 น. เด็กๆต่างทยอยออกจากที่พักและมารวมตัวกันที่ห้องอาหาร มีบางส่วนที่เป็นชาวต่างชาติรวมอยู่กับเราภายในห้องอาหารด้วย...
หลังจากพวกเราจัดการอาหารเช้าเรียบร้อยก็คงต้องเตรียมตัวเดินทางกลับพร้อมๆกับการนับจำนวนคนเหมือนตอนที่เรามา...
“ วุฒิ กูกลับนะ...กูมีอะไรให้มึง...” ผมยื่นซองสีขาวให้มันไปซองหนึ่ง ด้านในมีเช็คที่ผมลงจำนวนเงินและเซ็นชื่อไว้ให้มันเอาไปปรับปรุงสถานที่ หรือจะทำอะไรก็แล้วแต่มันอีกห้าแสนบาท และแจกซองพนักงานทุกคนอีกคนละ 500 บาท ที่ดูและผมและบรรดาเมียรวมถึงว่าที่เมียผมอย่างดี...ถึงแม้ว่าผมจะจ่ายเยอะ แต่เพื่อแลกกับความสบายใจและมิตรภาพ ผมยอมครับ...
“ ขอบคุณครับ ขอบคุณคะ...” เสียงพนักงานของที่นี่ดังขึ้นเมื่อผมและคณะขึ้นรถเดินทางกลับ....
การมาเที่ยวในครั้งนี้ ก็เพื่อเป็นการมาพักผ่อน และให้กำลังใจกับทุกๆคน รวมถึงตัวของผมเองด้วย...
การเดินทางกลับก็แวะตามสถานที่ท่อนเที่ยวกันมาตลอดทางละครับ เช่นน้ำตกพลิ้วที่จันทบุรี แวะกราบศาลเจ้าพ่อหลักเมืองแวะเที่ยวค่ายเนินวง ผ่านมาถึงถนนสายวัฒนานครวิ่งเส้นตาพญาออกหลัง อ.นางรอง ก็เกือบๆจะถึงบ้านแล้วครับ... ( ไปนึกกันเองนะครับว่าผมอยู่บริเวณไหน...) 16.30 พรรณจ่ายเงินค่ารถเรียบร้อยก็ทางใครทางมันละ...งานนี้ดูพรรณจะเหนื่อยกว่าทุกคน แต่เธอก็ยังยิ้มได้ครับ...
“ คุณพ่อคะมาทานข้าวคะ...” เสียงน้องเอดังมาจากชั้นล่าง
“ เดี๋ยวพ่อลงไปลูก...” ผมส่งเสียงบอกน้องเอ ในขณะที่ผมกำลังใส่เสื้อ
“ เหนื่อยหรือเปล่าทุกคน...” ทุกเสียงบอกว่าไม่เหนื่อยและสนุกมากๆ ผมให้เด็กๆทุกคนลุกขึ้นไปขอบคุณแม่พรรณของพวกเธอ
“ จุ๊บ...ขอบคุณคะคุณแม่...” ก็เหมือนกับการเวียนเทียนละครับ...และทุกๆคนก็ทำเหมือนกัน...และสุดท้าย...จบลงที่ ผม...
“ ขอบคุณครับพรรณ...คุณเป็นผู้หญิงที่วิเศษมากๆครับ...
“ หนูไม่ยอม...ๆ...” เสียงของทิพย์ครับ...
“ ใช่ๆ...หนูก็ไม่ยอม...” แพรว ใหม่ วรรณ ยา พิมพ์...ทุกคนต่างพูดขึ้นเป็นเสียงเดียวกัน...รวมทั้งบรรดาเมียเด็กๆของผมด้วย...ทำให้ผมต้องเดินเข้ามาหอมแก้มทีละคน ทีละคน...แม้แต่ครูต้อม และครูสา ด้วย...จนครบ...โดยมีสายตาของพรรณ ที่เธอแอบนั่งอมยิ้มอยู่ในที่ของเธอ...
และค่ำนี้ พรรณ แพรว เธอก็ลำเลียงน้ำซุบของเธอมาให้พวกเราได้ดื่มกินก่อนนอนกันทุกคน...พรุ่งนี้ซินะที่จะได้เข้ามาดูร้านใหม่ของพรรณ...นายช่างโทรบอกผมเมื่อคืนว่าทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว...
“ เช้าแล้วคะ ผอ. ...” พรรณเธอมีกุญแจเธอจึงไขเข้ามาปลุกเรียกผมตอนตีห้าครึ่ง
“ จุ๊บ...ขอบคุณครับพรรณ...” ผมหอมแก้มเพื่อให้รางวัลเธอไปหนึ่งครั้ง...
“ น้ำซุบอุ่นๆคะผัวขา...” หือ...เสียงทิพย์...
พรรณเธอเข้ามาพร้อมกับทิพย์ครับ...เอา...ผมดึงทิพย์เข้ามากอมแก้มเหมือนกับพรรณ...
“ พรรณครับ...ข้างล่างดีกว่า ผมมีเรื่องจะคุยด้วย...” และที่ห้องรับแขกด้านล่าง
“ วันนี้ผมอยากให้พรรณพาเด็กๆไปเพิ่มอีกสัก 3 คนนะครับเพื่อช่วยงานที่ร้านใหม่...” พรรณเธอมองหน้าผมครับ ที่ผมหลุดปากไปว่า ร้านใหม่...5555+
ผมก็เลยจำเป็นที่จะต้องเล่าให้เธอฟังละครับ ว่าผมขยายเพิ่มอีกสองห้องตอนนี้ที่ร้าน รวมแล้วมี สาม ห้อง...เพื่อรองรับลูกค้าที่แน่นร้านทุกวัน...
พรรณเธอบอกว่าเด็กยังเรียนอยู่ เลยไม่มีใครที่จะไปได้...มันทำให้ผมนึกถึงน้องใบเฟิร์นครับ...เพราะเธอจบ ป.6 แล้วไม่ได้เรียนต่อ รวมถึงน้องซีน้องดีที่อยู่ช่วยงานเนตรที่รีสอร์ทด้วย...แต่พรรณเธอก็ยังบอกว่า ขอดูอีกสักระยะหนึ่งก่อน ถ้ายังไง เธอจะจัดการเรื่องนี้เอง...เฮ้อ...ผมเกือบพลาดแล้วซิครับ...5555+
“ นี่ครับกุญแจ...” นายช่างมารอผมตั้งแต่เช้า พร้อมกับยื่นกุญแจร้านให้ผม...
สามห้องที่ตกแต่งไว้อย่างสะอาดสวยงาม ทำให้พรรณเธอถึงกับหันมาหอมแก้มผมต่อหน้านายช่าง
“ จุ๊บ...พรรณขอบคุณ ผอ.คะ...” ทิพย์ น้องปุ้ย น้องปลาย แพรว ใหม่ น้องแก้ว น้องแพร และน้องพลอย...ต่างก็ทำตามพรรณทั้งหมด...
“ วันนี้ปิดร้านหนึ่งวันคะ...” พรรณเธอให้เหตุผลว่า ต้องซื้อของและจัดร้านใหม่...ผมชวนให้ทุกคนขึ้นมาดูที่ชั้นบน ซึ่งทั้งสามคูหา ผมสั่งให้นายช่างเจาะกำแพงให้สามารถเดินทะลุถึงกันได้ทั้งหมดด้วย...
10.30 น. อุปกรณ์ที่พรรณเธอโทรสั่งต่างก็ทยอยขนมาส่งที่ร้าน โดยที่เธอคอยออกคำสั่งว่าให้ให้ของแต่ละชิ้นวางลงตรงจุดใด...
ส่วนเครื่องนอนหลังใหม่ถูกให้ขนย้ายขึ้นด้านบน รวมถึงตู้เสื้อผ้าและโต๊ะเครื่องแป้ง...
13.00 น. เรามาลงมือทานข้าวเที่ยงกันตอนบ่ายโมง...เพราะว่ากว่าทุกอย่างจะลงตัว...ก็นานเลยละครับ...และ ลูกค้าที่เดินผ่านไปมาต่างก็พูดเป็นเสียงเดียวกันครับ...สะอาด และน่านั่ง...ทำให้ทุกคนต่างยิ้มได้...
“ คุณพรรณคะ...พรุ่งนี้จะเปิดหรือเปล่าคะนี่...” เป็นคำถามจากลูกค้าของพรรณเธอครับ...และทุกๆคนก็จะถามคำถามทำนองนี้กับเธอ
“ เปิดคะ...” และนี่ก็เป็นคำตอบที่มอบให้พร้อมๆกับรอยยิ้มที่เธอให้กับลูกค้าของเธอ ทุกๆคนด้วยเช่นกัน...เวลาพรรณเธอยิ้ม เธอสวยมากครับ...
“ ให้ลูกปุ้ย ลูกปลายนอนห้องนี้ ส่วนลูกแก้ว ลูกแพร ลูกพลอย...นอนห้องนี้ ส่วนห้องนี้ เอาไว้เผื่อคุณพ่อจะเข้ามาพัก...นะจ๊ะ...” ครับ...พรรณเธอจัดสรรห้องให้ผมเหมือนกัน โดยให้อยู่ห้องกลางเลยครับ... 15.30 น. ทั้งห้าสาวจัดของใช้ส่วนตัวภายในห้องใหม่เสร็จเรียบร้อย
“ เราไปช่วยกันซื้อของมาเตรียมไว้พรุ่งนี้กันเถอะลูก...” แพรว ใหม่ ปุ้ย ปลาย แพรและพลอย ไปกับพรรณ ทิ้งให้น้องแก้วอยู่เป็นเพื่อนผม....
“ คุณพ่อคะ...ร้านใหม่สวยจังคะ...” น้องแก้ว อายุ 16 ปี ขาวอวบเหมือนพี่สาวเธอ คือน้องนก ผู้จัดการรีสอร์ท เธอเรียกผมว่าพ่อ ตามน้องแพน้องพลอย...
“ จุ๊บ...เมื่อวานที่เกาะช้างสนุกมั๊ย...” ผมรวบเอวน้องแก้วเข้ามากอดและหอมเบาๆที่แก้มเธอ
“ สนุกคะ สนุกมากๆ เราจะได้ไปกันอีกหรือเปล่าคะ...” น้องแก้วโอบแขนทั้งสองข้างขึ้นมากอดคอผมแล้วอ้อนถาม...
“ ได้ไปซิจ๊ะ...เดี๋ยวพ่อพาไปอีก ไปกันทุกคนเลย...ดีมั๊ย...จุ๊บ...” พูดจบ ผมก็หอมแก้มเธออีกครั้ง...
“ คุณพ่อ...ทำไมชอบหอมแก้มหนูละคะ...” น้องแก้วทำตาปรือๆและถามผม
“ ก็แก้มลูกแก้วน่าหอมนะซิ...แก้มก็เนียน แล้วก็น่าหอมด้วย...จุ๊บ...จุ๊บ...จุ๊บ...” น้องแก้วถึงกับหมดแรงที่จะยืนครับ ผมดึงให้เธอนั่งลงมาที่ขาด้านซ้ายของผม
“ แก้วรักคุณพ่อคะ...” น้องแก้วเอียงหัวลงมาซบไหล่ผมแต่แขนทั้งสองข้างยังโอบอยู่ที่คอผม...
“ จุ๊บ...จ้า...พ่อก็รักลูกสาวพ่อทุกๆคน...โดยเฉพาะน้องแก้วคนสวยของพ่อ...จุ๊บ...จุ๊บ...” ก็มีบ้างที่ต้องหยอดคำหวานครับ...ผมจูบเบาๆที่หน้าผากโหนก แก้มและซอกคอ...ขาวๆ...
“ คุณพ่ออะ...ชอบหอมหนู...” น้องแก้วเธอตัดพ้อเบาๆ...
“ น้องแก้วจ๋า...ให้คุณพ่อเข้าห้องน้ำเดี๋ยวนะคะ...” น้องแก้วลุกขึ้นและผมก็เข้าห้องน้ำ... 16.00 น.
ผมออกมาจากห้องน้ำหลังทำธุระส่วนตัวเรียบร้อย...น้องแก้วก็เดินลงมานั่งที่ตักผมพร้อมทำตาปรือๆอีกรอบ...
“ คุณแม่ไปนานจังเลย...” น้องแก้วเธอพูดขึ้น...16.15 น.
“ จุ๊บ...คงใกล้จะถึงร้านแล้วมั๊ง...” ผมหอมแก้มน้องแก้วเพื่อเติมเชื้อให้อีกครั้ง
น้องแก้วโอบคอผมอีกรอบ คราวนี้เธอหันหน้ามาที่ผมพร้อมๆกับยิ้มให้ผมเล็กน้อย...
“ จุ๊บ...จุ๊บ...จุ๊บ...” ผมจูบเบาๆที่ริมฝีปากอวบๆของน้องแก้ว และคาดว่าเธอได้เลื่อนตำแหน่งเป็นเมียผมแน่นอนครับ...ถ้าทุกคนกลับมาถึงร้านช้ากว่านี้สักครึ่งชั่วโมง....5555+ แต่ทุกคนกำลังเดินพ้นประตูตลาดมาแล้ว...
“ คุณแม่มาแล้ว...เราไปช่วยกันรับของคุณแม่เถอะคะ...จุ๊บ...” ผมเห็นทุกคนเดินมาแต่ไกลๆ ผมจึงดันให้น้องแก้วเธอลุกขึ้น โดยที่เธอยังกอดคอผมอยู่...
“ คุณแม่มาแล้วน้องแก้ว...จุ๊บ...” นั่นแหละครับ เธอถึงได้ปล่อยแขนออกจากคอผม... 16.20 น. แน่นอนว่าไม่มีใครเห็นเหตุการณ์นี้แน่ๆ เพราะแสงช่วงบ่ายส่องหน้าทุกคน...
ช่วงเช้าดวงอาทิตย์ขึ้นหน้าร้านครับ...และช่วงบ่าย ดวงอาทิตย์จะไปตกอยู่ที่หลังร้าน...5555+
พรรณ แพรว ใหม่ ทิพย์ น้องปุ้ย น้องปลาย น้องแพร และน้องพลอยต่างถือถุงมาคนละใบสองใบ...
“ ลูกปุ้ยลูกปลาย หนูไปเอาบัญชีมา เราจะได้ทำบัญชีกันก่อน เดี๋ยวลืม...”
ทั้งหมดมี 25 โต๊ะในร้านใหม่สามคูหา ถูกพรรณเธอจัดห่างๆ เพราะจะได้ดูโล่งและง่ายต่อการทำความสะอาด...
“ ทำให้เคยนะลูก เพราะต่อไปหนูจะได้ทำเอง...” พรรณเธอแนะวิธีทำบัญชีน้องปุ้ยน้องปลาย และเด็กๆทุกคนได้เรียนรู้อีกครั้ง...
“ พี่พรรณเก่งจริงๆนะคะ...” แพรวเธอชมพรรณต่อหน้า
“ ใช่ๆเก่งจริงๆ...” ทั้งทิพย์และใหม่ต่างสงเสียงสนับสนุนแพรว
“ ใช่ๆคะ คุณแม่ของพวกหนูต้องเก่งอยู่แล้ว และพวกหนูก็จะเก่งให้ได้เหมือนคุณแม่ของหนูคะ...” น้องปุ้ยน้องปลายประสานเสียง น้องแก้วน้องแพรและน้องพลอยก็ประสานเสียงรับด้วยเช่นกัน...
ตอนนี้ห้องครัวหรือที่ทำอาหารถูกย้ายไปไว้ที่ด้านหลัง รวมถึงที่ล้างจานและห้องน้ำด้วย...
บริเวณเสาแต่ละต้น ทิพย์ แพรว ใหม่ เธอนำรูปและต้นไม้มาแขวนและจัดวางอย่างลงตัว...สวยงามครับ... 16.50 น. บัญชีทำเรียบร้อย...
“ ไป...เราเข้าครัวกัน ลูกแก้ว...เข้ามาเอาน้ำไปให้คุณพ่อด้วยซิคะ...” น้องแก้วและทุกคนเดินตามหลังพรรณเข้าไปที่ห้องครัวด้านหลัง...17.00 น. น้องแก้วเดินออกมาพร้อมน้ำซุบ...
“ น้ำคะคุณพ่อ...หอมจังเลย...นะคะ คุณแม่ทำให้หนูกินแก้วนึงด้วยคะ...” น้องแก้วเธอส่งแก้วสีเขียวเข้มให้ผม ส่วนเธอได้แก้วสีแดง...อื้อ...เอาละ เดี๋ยวมีเฮ...
ผมยกแก้วดื่มอย่างไม่ลังเล...น้องแก้วก็เช่นเดียวกัน...เมื่อดื่มหมดแล้วแล้ว น้องแก้วก็ถือแก้วเปล่าเข้าด้านหลัง...
“ คุณแม่บอกว่าให้หนูออกมานั่งเป็นเพื่อนคุณพ่อคะ...” 5555+ พรรณเธอรู้ใจผมจริงๆ...น้องแก้วเดินเข้ามายืนโอบคอผมอยู่ ในขณะที่ผมนั่ง... 17.15 น.
“ คุณพ่อคะ...หนูอยากอาบน้ำคะ...” น้องแก้วขยับตัวเบียดตัวเธอเข้ามาที่ด้านข้างผม...น้ำซุบของพรรณเธอเริ่มออกฤทธิ์แล้วครับ...
“ ไปบอกคุณแม่ซิลูก ...” แทบจะวิ่งครับสำหรับน้องแก้ว... เดี๋ยวเดียวเธอก็วิ่งมาดึงมือผมและบอกว่า...
“ คุณแม่ให้คุณพ่อขึ้นไปอยู่เป็นเพื่อนหนูด้วยคะ...เร็วซิคะคุณพ่อ...” ผมลุกขึ้นแทบจะในทันทีที่น้องแก้วเธอจับข้อมือผมแล้วครับ... 17.20 น.
ที่ห้องด้านขวาเป็นห้องนอนของน้องแก้วน้องแพรน้องพลอย...เมื่อขึ้นมาถึงห้องนอนเรียบร้อย น้องแก้วเธอถอดเสื้อยืดแล้วแก้กางเกงพร้อมกับถือผ้าเช็ดตัวเดินหายเข้าห้องน้ำทันที...
“ คุณพ่อคะ คุณแม่ให้เอาเสื้อผ้ามาให้คะ...” น้องพลอยถือถุงเสื้อผ้าชุดใหม่เข้ามาให้ผม อื้อ...พรรณเธอรู้ได้ยังไงว่าผมต้องใช้มัน...5555+
น้องแก้วห่อตัวด้วยผ้าเช็ดตัวออกมาจากห้องน้ำแล้ว...ตรงมาที่ผมด้วยสายตาที่ฉ่ำเยิ้ม...มีหยดน้ำเกาะอยู่ที่เนินอกขาวอวบและที่ไหล่เธอ มันเป็นภาพที่วิเศษมาก...ส่วนผมเปลี่ยนเสื้อผ้าและอยู่ในชุดผ้าเช็ดตัวผืนเดียว นั่งรอน้องแก้วเธออยู่ที่เตียงแล้วครับ...
ผมลุกขึ้นยืนต่อหน้าน้องแก้วสายตาเราประสานกัน ผมโอบเอวน้องแก้วเธอไว้หลวมๆพร้อมกับเธอยกแขนขึ้นโอบไปที่คอผม...
“ ............................................” บทเรียนที่ 1 ผมสอนให้น้องแก้เธอรู้จักการจูบและการใช้ลิ้น....
“ ............................................” ผมลูบฝ่ามือไปที่สะโพกแล้วเลื้อยฝ่ามือลงไปที่ก้นอวบๆของเธอแล้วลูบวนอย่างช้าๆ...
“ อื้อ...” เสียงครางเบาๆหลุดออกมาจากปากน้องแก้ว...
ผมดันหลังให้น้องแก้วเธอค่อยๆย่อตัวลงที่เตียงอย่างช้าๆโดยที่ปากและลิ้นของผม ยังคงทักทายกับลิ้นของเธออยู่ในโพรงปาก...
ผมจูบไซด์ลงมาที่ลำคอที่ขาวเนียนและเลื้อยฝ่ามือไปที่เนินนมที่แข็งสู้ฝ่ามือพร้อมปลดผ้าเช็ดตัวน้องแก้วเธอออก...ก่อนที่จะลูบไล้เบาๆที่ยอดอกอวบ...
“ ซี๊ด...พ่อจ๋า...หนูเสียว...อื้อ...” ธรรมชาติน้องแก้วเริ่มสอนเธอแล้วครับ...
ผมอ้าปากอมเต้านมที่หัวนมเธอยังบอดอยู่ทีละข้าง โดยเธอแอ่นอกขึ้นมาช่วยผม...
“ ซี๊ด...พ่อจ๋า...” ผมปลดผ้าเช็ดตัวผมออกพร้อมๆกับหมุนตัวเองลงไปที่หว่างขาน้องแก้ว...อื้อ...เธอล้างมาซะหอมเชียวครับ...
เด็กสาวอายุ 16 ปีที่มีขนขึ้นมาบนเนินหีไม่มากนัก...ผมเริ่มลงลิ้นตั้งแต่ใต้สะดือลงไปจนถึงด้านบนเนินหีเธอ...
“ โอ๊ย...พ่อจ๋า...” ผมแทงลิ้นลงไปที่เม็ดแตดที่ยังหลบอยู่ในร่องหีเธอ
ผมถ่างขาตัวเองออกไปนิดหน่อยเพื่อให้น้องแก้วเธอได้ร่วมกิจกามกับผมได้อย่างเต็มที่ พร้อมจับมือเธอไปที่ท่อนควยผม และตอนนี้มันก็อยู่แทบไม่ห่างจากหน้าปละปากของเธอเท่าไร...
“ อื้อ...ฮึม...จ๊วบ...จ๊วบ...” ไม่ต้องเข้าโรงเรียนเพื่อไปเรียนวิชาเย็ดศาสตร์ให้เสียเวลา ของแบบนี้ ถึงเวลาธรรมชาติจะเป็นผู้สอนเอง...น้องแก้วก็เช่นเดียวกันครับ...
ความเสียวของเธอที่โดนผมดูดและเลียเม็ดแตดเธออยู่ ทำให้เธออ้าปากออกดูดท่อนควยผมอย่างแรง...และน้ำเงี่ยนน้องแก้วไหลออกมาอย่างมากมาย...
“ ฮื้อ...ฮึม...จั๊บ...จ๊วบ...” น้องแก้วเธอพยายามยกหัวตัวเองขึ้นมาเพื่อขยอกท่อนควยผมเข้าปากแรงและเร็วขึ้นเมื่อผมเริ่มแหย่นิ้วเข้ารูหีของเธอ...
“ โอ๊ย...พ่อจ๋า...หนูไม่ไหว...” รูหีน้องแก้วเกร็งขมิบปลายนิ้วผม มันแน่นมากครับ...
ผมตัดสินใจลุกขึ้นและกลับตัวพร้อมๆกับดึงร่างน้องแก้วมาพาดไว้ที่ขอบเตียงก่อนที่จะแทรกตัวลงไปที่ง่ามขาของเธอและใช้หัวควยเขี่ยขึ้นๆลงๆที่ร่องหี
“ โอ๊ย...หนู...พ่อจ๋า...ออ...ออก...ซี๊ด...” น้องแก้วถ่างขาออกและเอาแขนทั้งสองข้างรวบเอวผมลงไปที่เธอทำให้ผมเสียหลักในการทรงตัว
“ ซี๊ด...โอ๊ย...ออกแล้ว....พ่อจ๋า...ผัวจ๋า...หนู...เมีย...โอ๊ย...” ทีเดียวมิดโคนกับน้ำแรกที่แตกออกมาอย่างมากมายของน้ำแก้ว...และเธอยังเกร็งลำตัวกระดกเอวส่ายหีรับท่อนควยผมที่ยังฝังอยู่ในร่องรูของเธอแบบหมดลำ...
ผมยันแขนตัวเองขึ้น เพราะรูหีน้องแก้วเกร็งขมิบรัดท่อควยผมแรงมาก และเพื่อเป็นการปลดปล่อยของผม ผมได้จังหวะก็ชักท่อนควยออกมาอย่างช้าๆจนเกือบหมดลำ ทำให้น้องแก้วเธอลืมตาและอ้าปากค้างและแขนเธอทั้งสองข้างยิ่งเกร็งเกาะเอวผมเพื่อจะดึงผมลงไป...แต่ผมเย็ดแบบสั้นสาม ยาวสอง...
“ โอ๊ย...หนูเสียวพ่อขา...ซี๊ด...โอ๊ย...หนู...อื้อ...เมียเสียว...” แรงขมิบและเกร็งรัดจากรูหีน้องแก้วยิ่งมีเพิ่มมากขึ้นอย่างเรื่อยๆและต่อเนื่อง...
“ ผัวจ๋า...โอ๊ย...เมีย....จะออกแล้ว...โอ๊ย...พ่อจ๋า...หนูแตกแล้ว...” น้ำที่สองของน้องแก้ว ผมรีบใส่เกียร์หมาซอยท่อนควยหนักๆทันที
“ โอ๊ย...โอ๊ย...ซี๊ด...ออกแล้วผัวจ๋า...เมียแตกแล้ว...” ขมิบแรงมากสำหรับรูหีน้องแก้ว...มันแรงจนแทบไม่น่าเชื่อ แรงขมิบอย่างนี้น่าจะเป็นรูหีเด็กๆอย่างน้องใบเฟิร์นมากกว่า แต่นี่...มันเป็นรูหีน้องแก้ว...
น้ำเชื้อที่กำลังเข้าแถวรอระบาย เพราะแรงเกร็งขมิบของน้องแก้วก็ใกล้ถึงเวลาของมันแล้วครับ...
“ ซี๊ด...หยุด...โอ๊ย...ผัวขาเมีย...หยุด...” สองน้ำของน้องแก้ว และผมกำลังจะให้เธอออกอีกน้ำ...
“ โอ๊ย...ออกอีกแล้ว...ผัวจ๋า...แตกอีกแล้ว...โอ๊ย...พ่อ...หยุด...พ่อจ๋า...หยุด...” น้ำที่สามของน้องแก้วแตกออกมาหลังจากที่ผมฉีดน้ำเข้าไป...เพียงเศษเสี้ยวของวินาทีเท่านั้นเอง
“ ร้อน...โอ๊ย...ผัวจ๋า...หยุดก่อน...พอ...ไม่ไหวแล้ว...” ผมปล่อยน้ำผมเข้ารูหีน้องแก้วและยังคงกดแช่เอาไว้อย่างนั้น เพื่อให้รูหีน้องแก้วได้ซึมซับท่อนควยของผมอีกพักใหญ่....
“ คุณพ่อขา...อุ๊ย...คุณแม่ให้มาตามไปทานข้าวคะ...” ผมมองไปตามเสียงเรียงโดยที่ท่อนควยผมยังฝังอยู่ในรูหีน้องแก้ว...และเธอยังนอนหายใจอย่างรวยระรินอยู่ด้านล่างผม...
“ เดี๋ยวพ่อตามลงไปจ้าน้องพลอย...” ผมลุกขึ้นทำให้ท่อนควยผมหลุดออกมาจากรูหีน้องแก้ว...เธอสะดุ้งเล็กน้อย... และน้องพลอยก็ลงไปแล้ว...
ผมอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าชุดที่พรรณซื้อให้ใหม่เรียบร้อยก็มาปลุกน้องแก้ว...
“ น้องแก้วลุกเถอะจ้า...ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า เราจะได้ลงไปกินข้าวกัน...” น้องแก้วเธอลุกขึ้นนั่งอย่างอายๆผมก่อนที่เธอจะควานหาผ้าเช็ดตัวเพื่อห่อร่างแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป... 17.55 น.
แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น