พูดคุยก่อนอ่าน : ตอนนี้เป็นตอนที่แต่งขึ้นมาฮา ๆ ครับ อยากจะแทรกในเนื้อเรื่องตอนใดตอนนึง แต่เปลี่ยนใจแยกออกมาแล้วกัน มันเป็นการระลึกชาติของลุงพลเค้าครับ เป็นการเฉลย ๆ ปมหลาย ๆ อย่างของลุงพลแกด้วย
ช่วงนี้ผมอวยครูเบสท์เป็นพิเศษนะ เพราะเธอคือบอสใหญ่ในภาคหน้า แต่เธอไม่ใช่เหยื่อรายแรก ๆ ของลุงพลในภาคสองแน่ ไม่มีทาง สำหรับผม เธอสูงศักดิ์เสมอเหมือนหมอพลอย
ตอนนี้มีดารารับเชิญพิเศษ ภา ยุภา เมียเก่าลุงพลที่ตายไปเมื่อ 5 ปีก่อนครับ
ปล.ตอนนี้อาจเพ้อเจ้อไปบ้าง ศัพท์ที่ใช้แปร่ง ๆ ไปบ้าง ผมแต่งเอาฮา โปรดอ่านขำ ๆ เพื่อความบันเทิง อย่าถามหาความสมจริงให้มากนัก แต่ผมก็แอบซ่อนคีย์เวิร์ดสำคัญ ๆ ให้ลองแกะลองทายเล่นด้วยนา 
ก่อนอื่นขอบคุณคอมเม้นท์ท่าน spr566 ที่มาช่วยทักท้วงเรื่องชื่อนะครับ ผมขอยืนยันว่าไม่ได้ตั้งใจจะลบหลู่สิ่งศักดิ์สิทธิทั้งหลายทั้งปวง หากแต่เกิดจากความประมาทเลินเล่อที่ไม่ตรวจข้อมูลให้ดีเสียก่อน จึงทำให้เกิดความผิดพลาดและเข้าใจผิดนี้ขึ้นมา สิ่งที่แต่งนี้เป็นสิ่งที่แต่งเพื่อความบันเทิง ดังนั้นผมจึงขอเปลี่ยนชื่อตัวเอกในอดีตชาติเป็น "ชุมพลศักดา" แทนเพื่อเลี่ยงปัญหาที่จะเกิดในอนาคต ทั้งนี้ ผมเข้าไปแก้ในตอนเก่า ๆ ทั้งใน Xonly และ เว็บบ้านแล้วนะครับ หากมีสิ่งใดที่ทำให้คนอ่านรู้สึกไม่สบายใจ ผมก็ขอกราบขอโทษในความประมาทเลินเล่อไว้ ณ ที่นี้ ด้วยนะครับ ขอบคุณครับ
.............................................................
“ที่นี่ที่ไหนวะ?” ลุงพลในชุดเครื่องแบบกากีเดินไปตามท้องถนนที่เต็มไปด้วยหมอกควันหนา มองไปข้างหน้าก็ไม่เห็นเส้นทาง หรือว่านี่คืออีกมิติที่มันเคยมาเมื่อครั้งนั้น
“พี่พล…” เสียงที่คุ้นเคยดังขึ้นจากด้านหลัง “ภาเองนะคะพี่”
“ยุภา?” ชุมพลยิ้มหวานให้เมียรัก “ตกลงนี่ยังไงกันแน่? พี่มาโผลที่นี่ได้ยังไง?”
ยุภายิ้มหวานให้ลุงพล ก่อนจูงมือของผัวรักให้เดินตามมา ชุมพลได้แต่เดินตามเมียรักไปตามเส้นทาง จนในที่สุดมันก็ไปเจอกับศาลาแห่งหนึ่งที่ถูกตกแต่งอย่างประณีตและงดงาม
“นั่นมันอะไรกัน?” ชุมพลขมวดคิ้วด้วยความสงสัย ตรงหน้าที่มันเห็นคือศาลา ที่เต็มไปด้วยหญิงสาวจำนวน 12 คน จากการสังเกตคาดว่าพวกเธอน่าจะมีอายุราว 18 – 28 ปี
“ภาพาพี่พลมาดูวีรกรรมของพี่สมัยอดีตชาติไงคะ” ยุภามองค้อน
แสดงรูปภาพเฉพาะสมาชิกเท่านั้น
“เอ่อ...” มนุษย์ลุงยิ้มเขิน ๆ ให้เมียรัก ยุภาเสียชีวิตตอนอายุ 50 ปี แต่ยุภาตรงหน้าเป็นยุภาสมัยที่ยังสาวสะพรั่ง จนทำให้มันตัดสินใจฉุดยุภานักร้องอาหารคาเฟ่ดัง ที่มีนายตำรวจระดับสารวัตรเคยตามจีบมาทำเมียได้สำเร็จ
“จะดูหน้ายุภาอีกนานไหม?” ยุภามองค้อน “ตามภามาซิคะ มาดูความจริงกันว่าชาติที่แล้วพี่ทำอะไรไว้บ้าง”
“เอ่อ…จ๊ะ ๆ” มนุษย์ลุงพยักหน้าหงึก ๆ ก่อนเดินตามเมียรักเข้าไปในศาลา พอยิ่งเข้าไปใกล้มากเท่าไร ภาพของเหล่าบรรดานางรำทั้ง 12 องค์ก็ชัดเจนขึ้น
“เฮ้ย!! นี่มันอะไรกัน!!” ลุงพลขมวดคิ้ว เมื่อพบว่านางรำทั้ง 12 องค์นั้นคือเหล่าบรรดาเมียรักที่ถูกมันพรากความสาวมาแล้วทั้งนั้น แต่บางคนก็ไม่ใช่ ไล่ตั้งแต่
ใบเฟิร์น เนตรชนก สาวหวานจากเชียงใหม่
โดนัท ณิชา สาวห้าวจากเมืองหลวง
พิมมี่ พิมพาภรณ์ สาวร้อนจากโคราช
นาถ นาถลดา แม่กวางน้อยจากสงขลา
พลอย พลอยพรรณ เจ้าหญิงน้ำแข็งจากชลบุรี
อุ๊ หทัยรัตน์ สาวจอมจุ้นจากราชบุรี
อีฟ อรัญญา สาวเงียบจากเมืองปราจีนบุรี
หมวย เดือนดารา ว่าที่ฉายายัยอุ๊ 2 จากนนทบุรี
ทราย ฉัตรพร สก๊อยสาวลูกป้าแต๋วจากนครปฐม
และอีก 2 คนที่ลุงพลคนหื่นไม่คุ้นหน้า...แต่บอกได้ว่าแจ่มทั้งคู่ คนนึงน่ารักบ๊องแบ๊ว อีกคนก็สวยเซี้ย ถูกใจป๋าพลยิ่งนัก!!!!จิตของมันบอกสองคนนี้ยังไม่ถึงเวลาที่มันจะได้เจอในเร็ววัน ยังเหลือนางฟ้าอีกองค์ ใครกันนะ?
แน่นอน ชุมพลแทบไม่อยากเชื่อสายตา พวกเธอทั้งหมดล้วนเคยเป็นนางรำบนสวรรค์ ที่เคยมีส่วนเกี่ยวข้องกับมันเมื่ออดีตชาติ!!!
“ท่านพี่!!!” เสียงหวาน ๆ ดังขึ้นจากด้านหลังลุงพล พอมันหันไปก็ต้องตกใจ เพราะนั่นไม่ใช่ใคร แต่เป็นครูเบสท์ นี่อย่าบอกว่าครูเบสท์ก็ด้วย เมื่อรวมกับเหล่าบรรดานางรำเมื่อตะกี้ก็เป็นอันครบ 12 องค์พอดี
“ครูเบสท์!!??” เฒ่าพลคนหื่นแถบตาเหลือก ภาพตรงหน้าคือภาพของครูเบสท์ ภัคจิราในชุดนางรำโบราณ แม้ว่าลุงพลจะยืนขวางทางอยู่ แต่สุดท้าย ภัคจิราก็เดินทะลุผ่านร่างของลุงพลไปราวกับว่าอีกฝ่ายไม่เคยมีตัวตน
“ภัคจิราวดี มาแล้วเหรอ?” หมอพลอยในชุดไทยยิ้ม “มาช้าอีกแล้วนะ”
“ขอโทษค่ะ ท่านพี่พลอยพรรณราย” ภัคจิราเอ่ยหมอพลอยที่ดูอลังการกว่าเดิม เดี๋ยวนะ พลอยพรรณรายเหรอ หรือว่านี่คืออดีตชาติของมันและเหล่าบรรดานางรำทั้ง 12!!
“นี่มันอะไรกันวะเนี่ย?” ลุงพลขยี้ตาเพื่อเพ่งมองให้ชัดขึ้น “นี่กูไม่ได้ตาฟาดใช่ไหม?”
“ท่านพี่ไปหลอกอะไรท่านท้าวชุมพลศักดาคะ?” นางฟ้าภัคจิราวดีเอ่ยปากถามพลอยพรรณราย “ท่านพี่ไม่คิดว่าทำเกินเหตุไปบ้างหรือ?”
“เทวดาแก่ ๆ ริอาจจะมาตอแยกับนางฟ้านางสวรรค์ ทุเรศ!!” พลอยพรรณรายยิ้มเยาะ ลุงพลแทบไม่เชื่อสายตา ว่าพลอยพรรณในชาติที่แล้วจะดูร้ายกาจขนาดนี้
“แต่ท่านท้าวชุมพลศักดาได้ชื่อว่าเป็นขุนศึกคู่ใจของท่านพ่อ” ภัคจิราวดีทักท้วง “ท่านพี่ไม่น่าไปหลอกท่านท้าวชุมพลศักดาเช่นนั้น หากท่านพี่ไม่คิดตกลงปลงใจคิดเคียงคู่เป็นยอดกมลแล้วไซร้....”
“แล้วเจ้าจะทำไม? ภัคจิราวดี? หรือเจ้าคิดจะแต่งงานกับท่านท้าวชุมพลศักดานั่น? ห๊ะ!!?”
“ท่านพี่!!” ภัคจิราวดีขมวดคิ้ว “ท่านพี่ไปหลอกให้ท่านท้าวชุมพลศักดาไปที่ป่าปีศาจ เพื่อไปชิงหีบทองคำจากจอมอสูร ท่านพี่รู้ตัวหรือไม่ว่ากำลังหลอกให้ท้าวชุมพลศักดาไปตาย!!”
“ก็แล้วยังไงล่ะ!!” พลอยพรรณรายตอบกลับมาด้วยเสียงอันดัง จนเหล่าบรรดานางฟ้านางสวรรค์องค์อื่นต่างหน้าเสีย “ข้าเป็นนางฟ้านางสวรรค์ผู้สูงศักดิ์ เทวดาหนุ่มทั้งหลายล้วนหมายปองข้า แต่ท้าวชุมพลศักดานั้นเป็นใคร จึงกล้าเสนอหน้ามาเกี้ยวพาราสีข้าโดยไม่คำนึงถึงสถานะของตัวเอง ข้ารู้สึกสะอิดสะเอียดเทวดาต่ำชั้นองค์นี้เต็มทน ก็เลยไล่ส่งไปพ้น ๆ เพราะไม่อยากเจอหน้าอีก ก็เท่านั้น!!”
แสดงรูปภาพเฉพาะสมาชิกเท่านั้น
“ท่านพี่รู้ไหม?” ภัคจิราวดีทักท้วง “ท่านท้าวชุมพลศักดายังไม่ตาย ท่านท้าวมีชื่อกลับมาพร้อมกับหีบทองคำจากจอมอสูร เพราะความคิดพิเรนทร์ของท่านพี่ที่มีต่อท่านท้าวมีชื่อ ตอนนี้กองทัพปีศาจได้ประกาศสงครามกับสวรรค์แล้ว”
แสดงรูปภาพเฉพาะสมาชิกเท่านั้น
“อะไรนะ!!!” พลอยพรรณรายแทบไม่อยากเชื่อในสิ่งที่ได้ยิน “จริงหรือภัคจิราวดี!!”
“นี่มันอะไรกันวะเนี่ย!!” ลุงพลพยายามขยี้ตาและฟังในสิ่งที่สองสาวกำลังพูด ในใจก็คิดว่ากูไม่ได้เล่นยานะ สติสตังค์กูยังอยู่ครบ นี่กูฝันไปใช่ไหม?
“จะว่าพี่ฝันอยู่ก็ไม่เชิงนะคะ” ยุภาตอบ “มาเถอะ เดี๋ยวภาจะพาพี่ไปดูอะไรอีก”
“อะไรนะภา เดี๋ยว!!” ยุภาเอื้อมมือมาจับแขนชุมพล แล้วอยู่ดี ๆ ก็เหมือนว่าทั้งคู่หายไปอีกมิติหนึ่ง พอรู้สึกตัวยุภาและชุมพลก็มาโผล่บนสรวงสวรรค์ชั้นฟ้า
“พลอยพรรณราย!!! แม้เจ้าจะมีรูปร่างหน้าตาที่สวยสดงดงามมากเพียงใด แต่จิตใจของเจ้าช่างต่ำช้า!!! เจ้าหลอกท่านท้าวชุมพลศักดาให้ไปเสี่ยงตายในดินแดนปีศาจเพื่อเอาหีบทองคำจากจอมอสูรมา จนนำพาสงครามมาสู่สวรรค์เรา ความผิดเจ้ามันยากที่จะให้อภัยนัก!!”
“ใต้เท้า!! ข้าผิดไปแล้ว!!” พลอยพรรณรายก้มลงกราบองค์เทวดาตุลาการที่ทำหน้าที่เป็นผู้พิพากศาคดี
“ท่านพี่!! ยกโทษให้ท่านพี่ด้วยเถิดใต้เท้า!!” ภัคจิราวดีก้มลงกรามเทวดาผู้เป็นตุลาการ
“ภัคจิราวดี เจ้าเองก็น่าจะช่วยตักเตือนพี่ของเจ้า ไม่ให้กระทำผิด แต่เจ้ากลับปล่อยปละละเลย เจ้าเองก็มีความผิด รู้ตัวหรือไม่?”
“อย่าลงโทษพวกนางเลยใต้เท้า” ท้าวชุมพลศักดาพนมมือไหว้เหนือหัวองค์ตุลาการในสภาพเนื้อตัวเต็มไปด้วยบาดแผล แม้จะอยู่ในสภาพเจียนตาย แต่ท้าวชุมพลศักดายังคงแสดงความเป็นสุภาพบุรุษต่อหน้าพลอยพรรณรายนางฟ้านางสวรรค์ที่ตนหมายปอง “ข้าพเจ้ากระทำการในครั้งนี้ส่วนหนึ่งเพราะขาดการยับยั้งชั่งใจ ไม่ใช่ความผิดของท่านหญิงพลอยพรรณรายเสียทั้งหมด ข้าตั้งใจบุกไปในดินแดนปีศาจเพื่อช่วงชิงหีบสมบัติเพื่อนำมาให้ท่านหญิงพลอยพรรณรายและน้อง ๆ ของนาง เพียงเพื่อหวังว่านางจะยอมตกลงปลงใจเป็นคู่กมลของข้าพเจ้า”
“เจ้า…ท้าวชุมพลศักดา” องค์ตุลาการชี้หน้าจำเลย “ไม่ต้องกลัว เจ้าเองก็มีความผิด พวกเจ้าทั้งหมด พลอยพรรณราย ข้าขอสั่งเนรเทศเจ้าลงไปเกิดบนโลกมนุษย์เพื่อชดใช้กรรม!!”
“ข้าผิดไปแล้ว!! ฮือ!!!” พลอยพรรณรายร้องไห้โห จนภัคจิราวดีผู้เป็นน้องสาวต้องเข้ามาช่วยพยุง
“หากใต้เท้าจะส่งพี่ข้าลงไปเกิดที่โลกมนุษย์เพื่อชดใช้ความผิด ข้าก็ขอลงตามท่านพี่ไปด้วย” ภัคจิราวดีร้องขอต่อองค์ตุลาการ
“พวกข้าก็ด้วย!!” เช่นเดียวกับเหล่าบรรดานางรำองค์อื่น ๆ ซึ่งต่างเป็นน้องสาวร่วมอุทรต่างร้องขอติดตามพลอยพรรณรายลงไปเกิดที่โลกมนุษย์ด้วยเช่นกัน
“’งั้นก็ดี….พวกเจ้าทั้งหมด” องค์ตุลาการพยักหน้า “ข้าขอออกคำสั่ง ให้พลอยพรรณราย ภัคจิราวดี เนตรชนกกุมารี ณิชาเรวดี พิมพาพรรณ นาลดาวดี หทัยรัตนกุมารี………………..”
………เชี่ย!!! น้ำตาจะไหล กูไปโดนตัวไหนมาวะ!!?? ลุงพลที่ยืนดูกับยุภาคิด ชื่อแต่ละนางนี่แบบเว่อวังอลังการเหมือนไม่ใช่ชื่อคน เออ ก็มันชื่อนางฟ้านางสวรรค์นี่หว่า อันที่จริงแล้วยังมีชื่ออีก แต่ยุภาเมียรักดันแทรกขึ้นมาเสียก่อน
“หมอพลอยเมื่ออดีตชาติกับชาติปัจจุบันนี่เหมือนคนละคนเลยนะคะพี่พล” ยุภายิ้ม “ชาติก่อนนี่นางร้ายละครหลังข่าว ชาตินี้เป็นเจ้าหญิงน้ำแข็งเฉยเลย นางน่ารักอ๊า!!!อิอิ”
ชุมพลเผลอหลุดยิ้มกับมุกตลกของยุภา ก่อนหันไปมองการตัดสินขององค์ตุลาการ
“ท่าวท้าวชุมพลศักดา ข้าส่งทูตไปเจรจากับกองทัพอสูร โดยตั้งใจว่าจะส่งคืนหีบทองคำให้ แต่พวกมันปฏิเสธ เห็นทีสวรรค์เราคงเลี่ยงสงครามไม่ได้”
“ถ้าเช่นนั้นกระผมขออาสานำทัพ….”
“ดูสารรูปตัวเองหน่อย ท่านท้าว!!” องค์ตุลาการทำเสียงดุ “เฮ้อ!! กองทัพปีศาจบอกว่าหีบทองคำที่ท่านขโมยมานั้นมันเสื่อมสภาพไปแล้ว มันเป็นของดินแดนปีศาจ ไม่ใช่ของสวรรค์เรา ทางแก้เพียงอย่างเดียวคือท่านต้องไปทวงคืนจากเหล่าบรรดานางรำทั้ง 12 องค์นั่น”
“เอ่อ…ยังไงพระพุทธเจ้าขา” ท่านท้าวชุมพลศักดาพนมมือไหว้เหนือหัว
“เฮ้อ….เรื่องอัปรีย์สัปดนแบบนี้ก็มีด้วย” องค์ตุลาการส่ายหน้า เหมือนรู้ความจริงที่น่าตกใจ “เดี๋ยวท่านก็รู้ เพราะท่านเองก็ต้องถูกส่งลงไปเกิดบนโลกมนุษย์เช่นกัน”
…………………………………………………………………………..
“กริ๊ง!!!!!!!!!!!!!!!!!!” เสียงนาฬิกาปลุกตอนตีห้า ลุงพลที่นอนอยู่ค่อย ๆ ลืมตาลุกขึ้นแล้วเอื้อมมือมาปิดนาฬิกาปลุกตรงขอบเตียง “กูฝันเหี้ยอะไรวะ!!! ทำไมปวดหัวจัง”
เฒ่าหื่นลุกขึ้นแล้วนั่งบนเตียงไม้พลางนึกถึงภาพความฝันเมื่อคืน มันเห็นยุภาพาไปในดินแดนสวรรค์แล้วเจอเหล่าบรรดาเมีย ๆ ทั้งหลาย ที่จำได้เตะตาเลยก็คือหมอพลอยกับครูเบสท์ ในฝันเล่าว่าเมื่ออดีตชาติมันถูกหมอพลอยหลอกใช้ให้ไปขโมยหีบทองคำจากดินแดนปีศาจเพื่อนำกลับมาเป็นของขวัญให้นาง จนทำให้ดินแดนอสูรไม่พอใจและประกาศสงครามกับสวรรค์
“กูฝันอะไรวะเนี่ย….โอยยยยย” ชุมพลส่ายหน้าเอามือกุมขมับ “หีบทองคำ……หืม……”
“หีบทองคำนี้เป็นของจากดินแดนปีศาจ มันจะเสื่อมสภาพเมื่อมาอยู่ในดินแดนสวรรค์ เรายังพอมีหนทางยุติสงครามระหว่างเทวดาและปีศาจ นั่นคือท่านต้องลงไปคิดหนี้กรรมกับเหล่าบรรดานางรำทั้ง 12” นั่นคือเสียงที่ได้ยินลาง ๆ ก่อนที่ผู้เฒ่าชุมพลจะตื่นขึ้นมา
“หีบทองคำ?” ลุงพลครุ่นคิดถึงปริศนาจากอดีตชาติ “หรือว่า….ถ้ำทอง??”
พอคิดได้ยังงี้ ลุงพลก็อดขำออกมาไม่ได้ ช่างเป็นฝันที่จัญไรเหมาะกับสไตล์ของคนถ่อย ๆ อย่างกูจริง ๆ เชียวนะ
ชุมพลลุกขึ้นแล้วไปเข้าห้องน้ำชำระร่างกายเพื่อเตรียมตัวไปทำงาน มันร้องเพลงอย่างอารมณ์ดี ระหว่างหว่างที่กำลังสระผมนั้น มันก็นึกถึงภาพของหมอพลอยและครูเบสท์ขึ้นมา
“กูได้หมอพลอยมาแล้ว….นี่อย่าบอกนะว่าครูเบสท์ก็ด้วย” ชุมพลยิ้ม
.......อูยยยย…..แค่คิดก็เสียวแล้วกู ท่อนเอ็นเบื้องล่างนี่สั่นกระดิ๊ก ๆ อยากทะลวงถ้ำสาวถ้ำทองครูเบสท์ซะเดี๋ยวนี้เลย ฮ่า ๆ
โพลล์
โพลล์