Side Story 2.2
ค่ายสร้าง
“เค้านอนไม่หลับอ่ะ อยากได้น้ำกะทิจัง”
ผมลืมตาโพล่งอ่านข้อความ พร้อมหันไปหามิ้นที่นั่งอยู่ท้ายๆโบกี้
เธอเขยิบหัวโผล่ออกมามองกลับ พร้อมยิ้มตอบ ทำท่าเลียริมฝีปาก (โคตรร้าย)
ผมส่งข้อความกลับไปทันที
“หื่นหรอ จะทำยังไง คนเยอะแยะ”
รอไม่นานเธอก็ตอบกลับมาครับ
“มาข้างหลังหน่อยจิ”
แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น
ผมหันไปมองพื้นที่ข้างเคียงกับมิ้น มีคนนั่งหลับกันหลายคน
นึกภาพที่นั่งในรถไฟมีสองฝั่ง หันหน้าชนกันแบบในรูป มิ้นนั่งแถวหลังสุดด้านซ้ายติดทางเดิน
โดยเพื่อนคณะที่หลับคาดที่ปิดตานั่งติดหน้าต่าง ที่นั่งที่หันหน้าชนกับมิ้นไม่มีคน จะได้วางขาสบายๆ
แถวหน้ามิ้นจะเป็นออยนั่งกับเพื่อนคณะเธออีกคน
ส่วนแถวด้านขวาของมิ้นจะว่าง แต่มีสัมภาระวางๆไว้
แถวด้านข้างออยก็มีคนนึงนอนลงไปแบบเต็มพื้นที่นั่ง
ดูลาดเลาแล้วยังพอทำเนียนไปนั่งใกล้ๆแฟนได้ ผมก็ลุกไปนั่งข้างๆกองสัมภาระ
ผมนั่งลงจ้องตามิ้นเหมือนรู้ใจกัน
ก้มไปมองซ้ายมองขวาสักระยะ… สิ่งที่น่าพะวงคือ
ห้องน้ำระหว่างโบกี้…..คนจากทั้งโบกี้เรา จากทั้งโบกี้ด้านหลัง (ที่เป็นชาวค่ายเหมือนกัน) สามารถเข้าได้
ที่ว่างวางของระหว่างโบกี้ ของเยอะมาก จนต้องมาวางตรงที่นั่งแถวหลังด้านขวา
แต่ยังพอนั่งได้หนึ่งคนที่ผมนั่งอยู่
ผมทำเนียนค่อยๆยกสัมภาระที่อยู่ตรงที่นั่ง ไปวางกองไว้ด้านบนกองของ
จนที่นั่งนั่งได้สองคน
ระหว่างที่ยกๆของ ไอต้นก็เหมือนตื่นหันมามอง คงเห็นผมไม่ได้อยู่ข้างมัน
ผมก็สบตามันพอดี มันทำเป็นหลับตา พยักหน้าอืมๆ เหมือนรู้ๆกันว่า ผมแว่บมานั่งกับแฟน
แล้วมันก็ลงไปซุกหลับต่อ
.
.
.
ตำแหน่งอะไรโอเคแล้วผมก็ให้มิ้นนั่งด้านในติดกับหน้าต่าง โดยที่ผมนั่งติดทางเดิน
เห็นยังงี้ กลางค่ำกลางคืน ลมพัดมันก็แอบๆหนาวนะครับ (สมัยนั้นไปค่ายตอนปิดมิดเทอม ตอนปลายๆปี)
หลายๆคนที่พกเสื้อแจ็คเก็ตหรือ ผ้าห่มส่วนตัวที่จะใช้บนดอยก็เอาออกมาใช้กัน
มิ้นเอาผ้าห่มมาห่มทั้งผมและตัวเธอ
ระหว่างนั้นก็มีเพื่อนๆ ที่นอนยังไม่ค่อยหลับบ้าง เดินมาเข้าห้องน้ำบ้าง
นั่งเล่นไพ่กันเงียบๆ เดินมาหยิบของจากกระเป๋าตัวเองบ้างนานๆที
แต่ทุกคนก็ไม่สงสัยอะไร เพราะรู้กันหลายคนอยู่ว่าผมกับมิ้นเป็นแฟนกัน จากเวลาตอนรอรถไฟ หรือตอนพูดคุยเวลาเพิ่งขึ้นมาบนรถ
อยู่ๆมิ้นก็ทำตัวขะหยุกขะหยักครับ ผมก็นึกว่าจัดท่านั่งให้สบาย หรือเขยิบกระเป๋าเธอตรงเท้าให้โอเค
ทำอะไรอ่ะ ผมถามเธอไป
เอามือมานี่…. เธอทำหน้ายิ้ม
พอผมเอามือออกจากผ้าห่ม หงายแบไปให้ ปรากฏว่า เธอวางของชิ้นหนึ่งลงบนมือผมเป็นก้อนๆ
ยังไม่ทันทำอะไร มันก็เหมือนขยายพองออกจากก้อนกลมๆเป็น กางเกงในตัวเล็กๆของเธอ!
ผมรีบกำมือเอากางเกงในเธอหุบเก็บลงไปในผ้าห่ม พร้อมเสียงกลั้นหัวเราะจากมิ้น
บอกก่อนว่าทุกคนแต่งไปรเวทกันมาหมด ส่วนใหญ่ก็ใส่ยีนต์ ใส่ขาสั้นกันมาบ้าง (ผมก็เช่นกัน)
สาวๆหลายคนก็ใส่กางเกงยีนส์ กางเกงวอร์ม …. ส่วนมิ้นนั่นใส่เหมือนกางเกงขาสั้นมาแบบ รัดหน่อยครับ แต่ไม่ถึงขนาดกางเกงฟิตเนส
จากสภาพแล้วเธอคงถอดกางเกงลงไปกองที่พื้น แล้วถอดกางเกงในออกมา
ตอนนี้เธอเหมือนเปลือยท่อนล่างใต้ผ้าห่ม
.
.
.
เอาเข้าไปหน่อย… มิ้นกระซิบกับผม
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน