......................................
......................................
ใครผิด.....ใครถูก....ตอนที่ 4
............
........................
ข้อแตกต่างระหว่าง “ความลับ” กับ “ของลับ” คือ....
.....ความลับ เมื่อถูกเปิดเผย มันจะไม่เป็นความลับ....
..... แต่ ของลับ ไม่ว่าจะถูกเปิดเผยสักกี่ครั้ง มันก็ยังคงเป็นของลับเช่นเดิม........
...........................
...........................
ระหว่าง อาชุบ กับน้องพริ้ง สิ่งที่ทั้งสองจะต้องช่วยกันคือ ปกปิดความลับ ของทั้ง 2 เรื่อง วุ่นวายจะเกิดขึ้นแน่
ถ้าความลับของทั้งสองถูกเปิดเผยในเวลานี้......
..............
“พริ้ง เชื่ออานะ....วันข้างหน้า...ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ขอให้พริ้ง เชื่อมันในตัวอาว่า อารักพริ้งมากที่สุด...”
“ค่ะ...อา...พริ้งก็จะรักอาที่สุด......”
นั่นคือ คำสัญญา ที่ ทั้งสอง กล่าวผ่านม่านประเพณีให้กัน
.............
กระบะสีส้ม ที่บรรทุก ของมาจนเต็ม จอดที่หน้าบ้าน ขณะที่ มอเตอร์ไชค์ สีน้ำเงินคันหนึ่ง ขับออกไปพอดี
ชุบ ก้าวลงจากรถ ลูกน้องที่อู่ช่อม มาช่วย ขนของอย่างรู้งาน
ทุกสัปดาห์ ชุบจะต้องไปซื้อของในเมืองมาลงที่ร้านค้าส่วนขายของชำ ชาวบ้านส่วนใหญ่ซื้อของที่ร้านชุบ เพราะ มันถูก ถูกเหมือนในอำเภอ บางตัวถูกกว่าเสียอีก
เอากำไรน้อย ๆ แต่ เอาไม่หยุด มันจะมากเอง นั่นคือปรัชญาการค้าของชุบ.... ทุกวันนี้ กระทั่ง รถในตัวอำเภอ ยังมาซ่อมที่อู่ชองชุบ
“เบียร์ เอ้ย ไปช่วยพี่เค้ายกของลงรถหน่อย......” ยายจิน หญิงวัย 45 กล่าวกับลูกสาว
“จ๊ะ แม่.......” น้องเบียร์ กล่าว
................................
..............................
ยายจิน ลูกจ้าง ขายของหน้าร้านของชุบ วุฒิ ม.6 กศน. ... ความจริง อายุแก เพียง 45 เป็น วันหยุด เสาร์ อาทิตย์ แกมัก พาลูกสาว ที่ กำลังเรียน ปวส. ด้านบริหาร ธุรกิจ มาช่วย ........
...............................
“ไงแม่ งวดนี้ ได้เลขเด็ดยัง.....” ชุบกล่าวทักทายยายสร แบบชวนคุยมากกว่า จะจริงจัง
“ยังโว้ย......ไอ้เวร...มึงคิดว่า กู หายใจเข้าออกเป็นหวย หรือ ไง.....” ยายสรกล่าวด้วยคำพูด ปกติ ...ปกติคือ ไม่เคยพูดดี ๆ กับชุบเลย...... ทั้ง ๆ ที่ในใจ แกแอบ ชื่นชมชุบ มานานแล้ว ลูกคนที่ แกไม่เคยหวังพึ่ง แต่ที่ผ่านมา แกก็ได้พึ่งพา ลูกชายคนนี้มาตลอด.......
“เอ้า..!!...นี่......มีคนซื้อมาฝาก.....เค้าจำได้ว่า แกชอบ.....” ยายสร ยื่นถุงไข่พะโล้ ให้ชุบ
“ใคร แม่.....” ชุบถาม ทำหน้า งง ๆ
“นังอรไง.......มันผ่านมา....คุยอยู่กับแม่ตั้งนาน......” ยายสรกล่าว ตามองที่ชุบ
“ครับ แม่......” ชุบรับถุง ไข่พะโล้วมา แล้ววามที่โต๊ะ ไม่ใยดี
“อร มันลำบากนะชุบ......รถยนค์ก็ถูกยึด......” ยายสรกล่าว
“ครับแม่..........” ชุบกล่าว แล้วเดิน ไปนั่งที่ โต๊กินข้าว หยิบองุ่น แดงลูกโตที่วางบนโต๊ะ เข้าปาก 3-4-5-6-7 ลูก
“เค้าว่า องุ่น นอก ราคา 500 กว่า.......” ยายสรกล่าว ชุบ ถึงกับสอึก
“เฮ้ย !!!!......ใครซื้อมา แม่....” ชุบ ถึงกับสอึก เมื่อได้ยินราคา แต่ก็ยอมรับว่า มันอร่อยจริง ๆ
“ครู.....อืมม.....” ยายสร ทำท่าคิด....” เอ้อ...ครูวิภาวี...เค้ามาเยี่ยม นังพริ้ง นังจอย ... เลยมีของติดมือมาฝาก.......”
“ครับ......” ชุบ กล่าวเบา ๆ
“ครูวิ เค้า น่ารักนะลูก......แม่ว่า...อืมมมม...”
“แม่..........” ชุบขัด อย่างรู้ทันยายสร.........
“ครูเขาถามถึงเอ็งนะ........” ยายสรกล่าวต่อ
“ก็ตาม มรรยาท เท่านั้นละแม่........” ชุบกล่าว พลางนึกถึงใบหน้าครูวิ .......วิภาวี........
.....................................
กว่าจะจัดของเข้าร้านเสร็จ ก็ปาเข้าไปเกือบ 6 โมงเย็น เหล้าขาว 1 ขวด คือรางวับให้ ลูกน้องในอู่ที่ มาช่วย กับเบียร์ 1 ขวดให้ยายคำ ชุบยื่นเงินจำนวนหนึ่ง ให้น้องเบียร์ แต่เด็กสาวไม่รับ บอกแค่มาช่วยแม่ เฉย ๆ....
สิ่งที่ชุบมองไม่เห็นคือ....สายตายายจิน ที่ถลึง มองลูกสาว ว่า มึงอย่าเอานะ......
........................
“ชุบ แม่วานหน่อยลูก.........” ยายสรกล่าวกับชุบ ด้วยน้ำเสียง ดี เป็นพิเศษ
“อะไรแม่....” ชุบกล่าว ยายสร ยื่นถุงใบหนึ่งให้ชุบ
“เอาไปให้ครูวิ ที่บ้านพักครูหน่อย.....” ยายสรกล่าว
“อะไรแม่.....” ชุบกล่าว น้ำเสียง งงๆ
“ห่อหมก........”
“แม่.......” ชุบทำหน้างง
“เค้า อุสาห์ มีของมาฝากแม่....แม่วานแค่นี้ ได้ไหม......” ยายสรทำหน้าขึงขัง
“ครับ....ได้ครับ.......” ชุบกล่าว เซ็ง ๆ “ พริ้ง....อร....ไปด้วยกัน.......” ชุบหันไปมองทางหลานสาวทั้ง สอง
“ไปยุ่งอะไรกับหลาน.....ให้เค้าทำการบ้าน นอน.....แกนะไป....” ยายสร กล่าว
“ครับ...ครับๆ......” ชุบกล่าว หันไปมองสบตาพริ้ง
........................................
.........................................
“อุ๊ย.....ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ พี่ชุบ.......” หญิงสาวกล่าว เรียกพี่ชุบแบบกันเอง
“ครับ....ไม่เป็นไรครับ....” ชุบกล่าว
“พี่ชุบ ไม่รีบนะคะ พอดีเลย วันนี้ทานข้าวด้วยกันนะคะ......” ครูสาวกล่าว พลางเชื้อเชิญ ชุบเข้าบ้าน
ชุบทำหน้าปูเลี่ยน เดินเข้าบ้านครูสาว.....งง.....ว่าครูสาวจะมาไม้ใหน......ฐานะทางสังคม ...ทำให้ชุบขาดความเชื่อมั่นลงมาก....... ชายหนุ่มนั่งตัวลีบ เมื่อครูสาวยื่นผ้าเย็นให้ พร้อมกับน้ำเย็น.......
“ตามสบายนะคะ....รอสักครู่ ค่ะ....” ครูสาวกล่าว ขณะที่ ชุบยัง งง ๆ
............/ เมิน ฉัน ได้ แบบนี้มาก่อน ฉันจะทำให้ เธอสยบแทบเท้าฉัน แล้ว ฉันจะเท ให้เธอได้รับความเจ็บปวด..” ....../ ....... แต่ส่วนลึกที่เธอไม่อาจบอกตัวเองได้ คือ ทำไม เธอต้องทุ่มเท ขนาดนี้ เพื่อเอาชนะ ผู้ชาย บ้าน ๆ คนนี้ด้วย..................
............................
อาหารบนโต๊ะ พร้อม ตักข้าวใส่จาน ตักกับให้ พูดคุยด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน เอาใจ...... ตลอดชีวิตที่ผ่านมา ชุบจำได้ว่า ไม่เคย ได้รับจากใคร.....เว้นแต่น้องพริ้ง....... ที่เริ่มทำเป็น เมื่อเดือนที่ผ่านมาเท่านั้น......
“วันหลัง....ถ้างานไม่ยุ่ง.....ก็มาทานข้าวเป็นเพื่อนวิบ้างนะคะ......”
“ครับ........” ชุบกล่าว เจียมเนื้อเจียมตัว
“แล้ว...ถ้าวันหนึ่ง วิ ขอไปทานข้าว บ้านพี่ชุบล่ะ.....” ครูสาวกล่าว พลางรอคำตอบ
“ยินดีครับ......คุณครู.....นับว่าเป็นเกียรติมาก....” ชุบกล่าว
“จริง ๆ นะคะ......”
“ครับ.....” ชุบกล่าว ด้วยรอยยิ้ม......เป็นยิ้มแรก ที่ชุบมีให้ครูวิ...... ฟันสีขาว ใบหน้าหยาบกร้าน หนวดเคราบาง ๆ กำลังตักข้าวเข้าปาก ค่อย ๆ กิน ไม่มูมมาม ครูสาวกำลังประทับเอาภาพ ของชายชาวบ้าน ทีละนิด.........
...............................
“ขอบคุณครับ...สำหรับ มื้อเย็น.....” ชุบยกมือไหว้ ครูสาวรับไหว้แทบไม่ทัน
“ขับรถดี ๆ นะคะ...” ครูวิกล่าว ขณะชุบ ก้าวขึ้นรถ กระบะสีส้ม แทนที่จะออกรถ....ชุบ กลับก้าวออกมา
“คุณครูวิครับ “ ชุบกล่าว......”ผมจะพอมีโอกาสไหมครับ...ถ้าหลังจากนี้ ผมจะจีบครู......” ชุบกล่าว แล้วเดินกลับ ไปที่รถ.....แน่นอน...ชุบไม่กล้าพอที่รอจอคำตอบ......
“ก็ลองดูสิคะ......” ครูสาวกล่าว ชุบหันกลับมามอง
“ครับ..ขอบคุณครับ....” ชุบกล่าว โค้งคำนับ แล้วออกรถไป
ครูสาวยิ้มที่มุมปาก สักวัน...เธอจะสยบอยู่ที่แทบเท้าฉัน....นายชุบ....ครูสาวคิดในใจ....พร้อมเดินเข้าบ้าน ภาพใบหน้าของนายชุบ ยังตราตรึงในห้วงความรู้สึกของครูวิภาวีตลอด...... / ผมจะจีบครู......” …..คำกล่าวของนายชุบ ยังก้องอยู่ในความรู้สึก.....ครูสาวยิ้ม เมื่อนึกถึงมัน...................
........................................
“หนูจะมาเอาลูกไปอยู่ด้วยค่ะแม่.......” หญิงวัย 28 กล่าว
“มึงจะเอาไปได้ไง.......แล้วผัวมึง.ละ...ว่าไง....” ยายสร กล่าวด้วยความรู้สึกกังวล
“ผมยินดีครับ......” ชายวัย 35 สวมเสื้อสูตร ผูกเนกไท้กล่าว
“ถามจอยหรือยัง..........” ชุบกล่าวหน้าเคร่ง
“ยัง......” หญิงวัย 28 กล่าว
“งั้น รอจอย กลับมาจากโรงเรียนก่อน......แต่ ฉับบอกก่อนนะ ถ้าจอยไม่ไป ต้องไม่มีการบังคับ
ที่สำคัญ พี่ต้องแน่ใจว่าแกจะเลียงดูมันได้ดี......” ชุบกล่าวกับน้องสาว และน้องเขย
“พี่ชุบ..... นี่มันลูกฉันนะ......” เป็นน้ำเสียงแสดงอารมณ์
“แต่นี่ก็หลานฉัน เช่นกัน ฉันเลี้ยงมันมาตั้งแต่เกิด...........”
ชุบเริ่มมีอารมบ้าง
“พอแล้ว...............” ยายสร เริ่มมีอารมณ์ “เอาเป็นว่าให้จอยมันตัดสินใจ....ว่าจะอยู่กับยาย หรือจะไปอยู่กับแม่มัน....”
ยายสรกล่าว ทุกคนเงียบ ทุกคนต่างรู้ ฤทธิ์ยายสรดี ถ้าแกโมโห............
..............................
..............................