“ครูวิ ไหนบอกจีบเล่น ๆ อีกหน่อยก็จะเท....”
“ค่ะพี่.....อีกหน่อยค่ะ.....”
“อย่าหลอกตังเองเลยครู...” เป็นคำกล่าวของ ผอ.โรงเรียน
...................................
....................................
ใครผิด ใครถูก ตอนที่ 6
.../ มันเป็นเรื่องของเรา แต่สังคมรอบข้างกลับมีผลไม่น้อยต่อการตัดสินใจของเรา/>....................................
“ขอเวลาวิก่อนนะคะ.......ให้วิคุยกับพ่อแม่ก่อน.....”
เป็นคำกล่าวของครูวิ เมื่อชุบขอแต่งงาน แน่นอน นายชุบรักครูวิ และครูวิก็รักนายชุบ แต่การแต่งงาน
กลับไม่ใช่เรื่องของคน 2 คน มันเกี่ยวข้องกับคนอีกหลายคน ทั้งพ่อแม่ และญาติพี่น้อง
ครูวิภาวี กับชุบ เริ่มไปมาหาสู่กันมากขึ้น จากที่เคยทำงานไม่มีวันหยุด ชุบก็หาวันอยุดให้ตัวเองสัปดาห์ละวัน ซึ่งก็นับเป็นสิ่งที่ดี อย่างน้อยชุบ ก็ได้พักบ้าง งานที่เอาแรงเข้าแลก ชุบก็เริ่มใช้คนทำแทน ระบบบริหารจัดการ
ครูวิมีส่วนแนะนำ ช่วยเหลือนายชุบมาก จนนายชุบเองอดแปรกใจไม่ได้ว่า ทำไมครูวิเก่งขนาดนี้ ทั้ง ๆ ที่เป็นครูสอนภาษาอังกฤษ
สายตาชาวบ้าน หลายคนมองว่าชุบโชคดี แต่อีกหลายคนก็มองว่าครูวิ ต่างหากที่โชคโชคดี ....กะอีแค่เงินเดือนครู ดูสิ รถก็รถเงินผ่อน ..... การสนใจเรื่องชาวบ้าน (แต่ไม่สนใจเรื่องตนเอง) มันเป็นธรรมชาติของมนุษย์อยู่แล้ว
ครูวิ เข้ากับยายสร และหลานทั้งสองของชุบได้ดี มีหงุดงินบ้างเห็นจะเป็นยายจิน ที่หวังจะเอาลูกสาว
ไส่พานให้ชุบ แต่ก็ช้าไปเสียแล้ว
กลางวันชุบทำงาน วันหยุด และตอนหัวค่ำ เป็นเวลาของครูวิ.....2-3 ที่ผ่านมา ชุบเห็นไฝ่ทุกเม็ดตามร่างกายของครูวิแล้ว ...แต่ตอนกลางคืน...เป็นเวลาของ พริ้ง กับจอย.... ความที่ชุบ มีคนรักอยู่แล้ว คือ ครูวิ
ยายสร จึงไม่มีเวลามาสงสัยพฤติกรรมของ ลูกชายกับหลานสาวทั้งสอง
ทุกอย่างมักปกติ เหมือนที่ผ่านมา สิ่งที่ไม่ปกติคือ.....กลางคืน พริ้ง กับจอย มักจะผลัดเปลี่ยน แอบเข้ามานอน
กับชุบ “ถ้าไม่มีม่านของประเพณี อาจะไม่มีใครอีกเลย ...... เรื่องของเรามันเป็นไปไม่ได้ วันหนึ่ง พริ้งกับจอย
จะเป็นผู้ใหญ่ ไปเรียนต่อที่อื่น ..... สิ่งดี ๆ ยังรอพริ้งกับจอย อยู่ข้างหน้า.....”
“ช่างเถอะค่ะ พริ้งรู้แค่ว่าวันนี้ พริ้งอยู่กับอาแล้วมีความสุข แค่นี้พริ้งก็พอใจแล้ว....” พริ้งกล่าว กับอาชุบ
ส่วนน้องจอย นั่นไม่ต้องพูดเลย กระทั่งแม่มารับไปอยู่ด้วย จอยยังไม่ไป
……………………………….
………………………………
ม้าหินอ่อน ร่มไม้ ช่วงพักกลางวัน ครูวินั่งคุยอยู่กับ พริ้ง
“ผู้หญิงชื่อ อร คือใครค่ะ.......” ครูวิ ครูวิเอ่ยถามพริ้ง
“เป็นเมียเก่าอาชุบค่ะ.....อ้าว พริ้ง นึกว่าครูรู้มาก่อนแล้ว.........” พริ้งกล่าว
“ครูรู้มาบ้าง แต่ไม่รู้รายละเอียด.........”
“อืมมมมมม.......” น้องพริ้ง คราง แล้วเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้ครูวิฟัง ตั้งแต่อาชุบ ถูกยายสร จับให้แต่งงาน
กระทั่ง อาชุบจับได้ว่า อาอร มีชู้ เลยขอแยกทาง.....
“เรื่องก็มีแค่นี้ค่ะ ..... ว่าแต่....มีอะไรคะ...ทำไมครูสนใจ.....”
“ความจริงครูก็ไม่สนหรอก.... เพียงแต่ เมื่อวาน ผู้หยิงคนนั้นมาหาครู.....”
“แล้วไงคะ.....” พริ้งถามด้วยความสงสัย
“เค้าขอให้ครูเลิกกับชุบ......” ครูวิกล่าว
“เฮ้ย.....อยายอมนะคะ ครู..... แม่นั่นนะ ติดการพนัน ไปไม่รอดละสิ ถึงจะกลับมา...”
“เค้า ร้องไห้ด้วยนะ....” ครูวิกล่าว
“หนู ขอร้อง.....” น้องพริ้งกล่าว พลางประนมมือไหว้ครูวิ
“ครูอย่ายอมนะคะ....อย่าทิ้งอาชุบนะ เรื่องนั้นมันเป็นอดีต...ตอนนี้อาชุบรักครูมากนะคะ.....” พริ้งกล่าว
“นี่แม่คุณ.... “ ครูวิชักหมั่นไส้..... “เธอคิดว่าฉันเป็นนางเอกหนังไทยหรือไง...หือ......”
“ครู.......” น้องพริ้ง มองหน้าครูสาว
“จะบอกให้ ฉันไม่มีทางหรอก.......ชิ....ทั้งจีบ ทั้งอ่อย...กว่าจะได้.....555+...” ครูวิกล่าวพลางหัวเราะ
“โล่งอกไปที........เฮ้อ..........” น้องพริ้ง ออกอาการชัด เจน จนครูวิขำ ทั้งคู่คุยกันเรื่อยเปื่อย
ยังเหลือคำถามเดียว....ที่ครูวิ กำลังตัดสินใจ ว่าจะถามพริ้งดีหรือไม่
“มีอะไรค่ะ ครู....” น้องพริ้ง ถาม เมื่อรู้สึกว่า ครูวินิ่งมองใบหน้าของตน
....................................
“ก่อนที่ผู้หญิงคนนั้นจะไปเขาบอกครูคำหนึ่ง........”
“อะไรคะ......” พริ้งถาม
“เค้าบอกครูว่าพริ้งแอบรักอาชุบ.....” ครูวิกล่าว น้องพริ้งหัวเราะ
“ โอ้ยครู...... สาว ๆ เกือบครึ่ง หมู่บ้านนี้ แอบชอบอาชุบทั้งนั้นละคร้า.....555”
“แล้วพริ้งละ......นอกจากความเป็น อา หลาน.......” ครูวิ ถามพริ้งอีกครั้ง
“ครูคะ....อาชุบ รักครูนะคะ.... และถ้าครูรักอาชุบ ครูก็อย่าไปแคร์เรื่องอื่นเลยค่ะ......”
น้องพริ้ง เด็กสาววัย 15 กล่าว เหมือนกำลังสอนครู “หนู ยอมรับตามตรงค่ะ...ว่าหนู เคยแอบรักอาชุบ......”
น้องพริ้งกล่าวความจริง ความจริงที่ว่าเคยแอบรัก แต่พริ้งไม่กล่าวถึงเรื่องแอบกิน
“ค่ะ ครูเข้าใจ......”
“ครูไม่ว่าหนูนะคะ........”
“อืมมมมม ปิดเทอม ไปเที่ยวบ้านครูไหมคะ.....ชวนจอย กับอาชุบไปด้วย....” ครูวิกล่าว
“ไปค่ะ.......เออ....แล้วบ้านครูใหนคะ....”
“ปทุม.....บ้านครูอยูปทุม.....” ครูวิกล่าว พลันเสียงออดบ่ายดังขึ้น ทั้งครูวิ และน้องพริ้ง ต่างแยกไปทำหน้าที่ของตน........
..............................................
..............................................
ร้านอาหาร ที่มีคนเต็ม ย่อมมีดี กว่าร้านอาหารที่ไม่มีคนเข้า ผู้ชายที่มีผู้หญิงหมายปอง ย่อมมีดีในตัว
ผู้ชาย วัยขนาดนี้ ถ้าไม่เคยมีคนรักมาก่อนต่างหาก ที่น่าสงสัย ผู้หญิงที่ชอบเอาชนะอย่าง วิภาวี มีหรือ ที่จะยอมใคร....... “ตอนเย็นไปทานข้าวบ้านหนูนะคะ.......”
“จ้า.......” เป็นคำกล่าวก่อนเดินแยกกันระหว่างครูวิ กับน้องพริ้ง
แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น
ครูวิ
แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น
น้องพริ้ง
“แม่ว่านะลูก ไปๆ มาๆ ด้วยกันแบบนี้ รังแต่ จะเป็นขี้ปากชาวบ้าน น่าจะแต่งๆ กันไปเถอะ จะได้ช่วยกันทำมาหากิน .....” ยายสร กล่าว ลอย ๆ ครูวิ ได้แต่ยิ้ม
“วิ เขายังไม่พร้อมครับแม่.....” ชุบกล่าว
“ขอเวลาวิคุยกับพ่อแม่ก่อนนะคะ.....” ครูวิกล่าว
“อืมมม มันก็จริง คนมีพ่อมีแม่ ..จะทำอะไรตามใจก็ไม่ได้... ถ้าทางโน้น ไม่รังเกียจ ทางแม่ ก็พร้อมเต็มที่นะ..หนูวิ...” ยายสรกล่าว
“ค่ะแม่.....กลัวแต่พี่ชุบ....” ครูวิกล่าว สีหน้าแสดงความกังวล อะไรบางอย่าง
“โอ้ย.....ไอ้ชุบมันไม่มีปัญหา มัยรักหนูวิจะตายอยู่แล้ว......” ยายสรกล่าว
“ค่ะแม่......”
“เรื่องสินสอดบอกมาเลย.....ยายสร ทุ่มสุดตัว 555555+” ยายสรกล่าว แล้วหัวเราะ
..................................................................
เรื่องราว นิสัยใจคอ แม้กระทั่งเงินในบัญชี ครูวิ รู้เรื่องชองนายชุบทั้งหมด ชุบเองต่างหาก ที่ไม่รู้เรื่องราวของครูวิเลย มากที่สุดที่รู้คือ วิเป็นชาวจังหวัดปทุม นอกจากนั้นชุบไม่เคยถาม และวิก็ไม่เคยเล่าให้ฟัง
....................................................................
...................................................................
..............................................
.............................................
เดือนเมษายน ช่วงปิดเทอม
ที่ชานเมือง ของจังหวัดปทุมธานี ถนนที่แยกจากทางหลัก เต็มไปด้วย หมู่บ้านจัดสรร ผู้คนพลุ่นพล่าน
กระบะสีส้ม จอดที่หน้าตลาดสดแห่งหนึ่ง
ครูวิ....นายชุบ...น้องพริ้ง...และน้องจอย ก้าวลงจากรถ เดินเข้าตลาดสด เพื่อหาซื้อของกิน
“สวัสดีคะ คุณวิ.....” “หวัดดีครับ ไม่เจอเสียนาน....” ฯลฯ
เป็นคำทักทายจากพ่อค้า แม่ค้าในตลาด ครูวิได้แต่ยิ้มตอบ แต่ชุบ กลับเริ่มไม่สบายใจ
...........................................
..........................................