โสตสยอง ตอน ห้องนี้มีของ

joker socool

Junior Member
516
1139
โจ๊กไม่โจ๊กนะครับ

โสตสยอง ตอน ห้องนี้มีของ

« เมื่อ: พฤศจิกายน 23, 2018, 04:28:13 pm »

โสตสยอง ตอน ห้องนี้มีของ

      ผมชื่อชาติ เป็นแค่ชายอายุ 30 คนหนึ่งที่ไม่เคยประสบความสำเร็จในชีวิตเลยสักครั้ง เรื่องเนื้อคู่ก็อาภัพ ไม่เคยเจอใครที่คบกันยืดสักคน ญาติๆก็มีแต่บ่นว่าผมเป็นคนไม่รู้จักโต เกาะพ่อแม่กินไปวันๆ ซึ่งนั่นทำให้ผมเคืองอยู่หลายครั้งที่ได้ยิน และสุดท้ายผมก็ตัดสินใจจะออกจากบ้านหลังจากไปมีคนรับเข้าทำงานกับเงินติดตัวอีกนิดหน่อย

      ผมได้ตำแหน่งลูกจ้างชั่วคราวอยู่ในจังหวัดหนึ่งของเขตปริมณฑล เงินเดือนไม่สูงเท่าไหร่แค่พอเลี้ยงตัวเองได้แต่ที่ทำเพราะไม่อยากถูกครหาว่าเกาะพ่อแม่กินอีกแล้ว แต่การจะเริ่มทำอะไรก็ต้องมีการลงทุนก่อน ในที่นี้นั่นคือการหาที่พักที่สะดวกจะไปทำงานกับทำเลดีที่จะทำให้ผมไม่อดตาย ที่สำคัญต้องไม่แพงไปกว่าเงินก้อนสุดท้ายที่ผมขอพ่อเพื่อเอามาลงทุนกับการทำงาน ซึ่งในที่สุดผมก็หาที่พักในอุดมคติเจอ

      อพาร์ตเม้นแห่งนี้ชื่อลีลาวดี เป็นอพาร์ตเม้นเก่าๆแต่ใหญ่โต ผู้คนในตึกก็ไม่ค่อยเยอะมากยิ่งทำให้บรรยากาศดูวังเวงเข้าไปอีก แต่ก็นะ ในเมื่อมีทุนไม่มากผมก็ต้องทำใจยอมรับแหละ

      “เอ่อ...มาเช่าห้องรายเดือนน่ะครับ”ผมเข้ามาคุยกับผู้ดูแลตึกอย่างเก้ๆกังๆ

      “รายเดือน 3000 ห้องพัดลม เฟอร์ครบ”หญิงสาวที่กำลังนั่งโซ้ยมาม่าอยู่เงยหน้าขึ้นมาบอกราคากับสภาพห้องคร่าวๆก่อนจะก้มหน้าลงไปกินต่อแบบไม่สนใจใยดีนัก

      ต้องบอกว่าผู้ดูแลตึกคนนี้เป็นคนที่ค่อนข้างสวยเลยทีเดียว ไม่แน่ว่าเธออาจจะเป็นลูกหรือหลานเจ้าของตึกแต่ที่แน่ๆคือไม่ค่อยต้อนรับแขกเท่าไหร่แถมราคาค่าเช่าห้องมันแพงไปหน่อย ถ้าผมเช่าเดือนนี้คงได้กินแต่มาม่าอย่างคุณเธอไปทั้งเดือนแน่

      “มีที่ถูกกว่านี้มั้ยครับ ห้องไม่ต้องดีมากก็ได้ อยู่สูงหน่อยก็ได้แต่ขอราคาถูกลงหน่อยน่ะครับ”

      “มีห้องบนสุด ถ้าห้องนั้นคิดแค่พันเดียว พี่สนใจมั้ยล่ะ”

      “สนครับ แค่พันเดียวนะ ห้องโอเคใช่มั้ย”ผมถามย้ำ รู้สึกดีใจพิลึกที่ได้ห้องราคาถูก ถึงนั่นจะหมายความว่าผมต้องขึ้นลงไกลหน่อยก็เถอะ

      “705 ชั้น7 ห้องกว้างสุดในตึกเลยนะ ทั้งชั้นไม่มีคนอยู่ด้วย รับรองเงียบสงบ หลับสบาย เดี๋ยวหนูพาไปดูห้อง”

      ผมชักรู้สึกตงิดๆกับสิ่งที่ผู้ดูแลสาวบอกมา...ในเมื่อห้องมันใหญ่สุดในตึกแล้วทำไมมันถึงถูกกว่าห้องอื่น หรือแม้แต่ที่ว่าทั้งชั้นไม่มีคนอยู่นี่ก็ด้วย นั่นหมายความว่าอะไร ห้องมันมีอะไรแถมมาด้วยรึเปล่า?

      ผมต้องหยุดคิดเรื่องนี้ในทันทีที่ได้ขึ้นไปดูห้อง มันเป็นห้องขนาด 12x12 เมตร เหมือนเอาห้องสองห้องมาทุบกำแพงแล้วรวมกันเป็นห้องนี้ห้องเดียว มิหนำซ้ำห้องยังโล่งโจ้ง สว่างจ้าไม่ได้มืดทึบหรืออึมครึมตามตำราห้องผีสิงที่ผมเคยได้ยิน เครื่องใช้ทุกอย่างก็ครบถ้วนทั้งทีวี ตู้เย็น ตู้เสื้อผ้า แม้แต่ครัวเล็กๆก็ยังมีอยู่ในมุมนึงของห้องทั้งที่ปกติมุมครัวนี้จะไม่ค่อยมีในห้องพักทั่วไปเท่าไหร่นัก ถึงแม้จะต้องแลกกับฝุ่นหนาๆที่กระจายอยู่ทั่วพื้นห้องก็ตาม

      ผมเลือกห้องนี้ทันที ติดขัดนิดหน่อยตรงที่เตียงนอนฝุ่นจับจนใช้ไม่ได้ วันนี้ถ้าผมคิดจะนอนจึงต้องทำความสะอาดห้องให้เรียบร้อยซะก่อน

      แล้วภารกิจทำความสะอาดห้องก็เริ่มขึ้นตั้งแต่เช้า มันถือว่าเป็นงานที่หนักเอาเรื่องอยู่ในเมื่อห้องพักมีขนาดใหญ่แต่มีคนทำความสะอาดคนเดียว แถมยังต้องกำจัดฝุ่นหนาๆร่วมนิ้วออกจากทุกส่วนของห้องด้วย ภารกิจวันแรกของผมเลยกินแรงและกินเวลาไปตลอดทั้งวันจนถึงเย็น

      บรรยากาศในตอนเย็นต่างกันกับตอนกลางวันโดยสิ้นเชิง มันดูวังเวง เงียบเชียบและเย็นยะเยือกอย่างประหลาด ผมพยายามเข้าข้างตัวเองโดยคิดว่าเพราะผมอยู่บนชั้นนี้แค่คนเดียวมันเลยรู้สักวังเวงและหลอนไปเอง แต่บางสิ่งบางอย่างกลับย้ำเตือนว่าผมไม่ได้คิดไปเอง

      จริงๆมันก็เป็นความรู้สึกตั้งแต่เริ่มทำความสะอาดห้องว่ามีใครบางคนกำลังจ้องมองผมอยู่ตลอดเวลา แค่ความรู้สึกกวนใจเล็กๆเท่านั้นแต่ยิ่งอยู่นานยิ่งมีควารู้สึกที่ชัดขึ้นเรื่อยๆจนผมต้องคอยหันมองตลอดว่ามีใครมาแอบมองอยู่รึเปล่า แน่ล่ะว่ามันมีอต่ความว่างเปล่าแต่ผมก็ไม่วายหวาดระแวงและเริ่มรู้สึกหลอนๆกับตามมุมต่างๆ

      ยิ่งใกล้มืดยิ่งทำให้ผมรู้สึกวังเวงจนต้องมาเปิดทีวีเร่งเสียงให้ดังๆกลบความกลัวและทำโน่นทำนี่ไปเรื่อยเพื่อไม่ให้จิตใจฟุ้งซ่าน แต่แล้วจู่ๆผมก็ได้ยินเสียงน้ำในห้องน้ำไหล

      มันไม่ใช่เสียงน้ำไหลแบบก๊อกปิดไม่สนิทหรือท่อแตกแต่มันเป็นเสียงน้ำที่ถูกเปิดใส่อ่างอาบน้ำด้วยความแรงเต็มพิกัด ผมตกใจรีบเข้าไปดูก็เห็นว่าก๊อกที่อ่างล้างหน้าถูกเปิดเอาไว้สุดจริงๆเลยเข้าไปปิดมัน แต่ก่อนที่จะเดินออกมาไฟในห้องก็ดับพรึบ ทั้งห้องมืดสนิท ผมตาบอดไปชั่วขณะ

แกรก...ตึง!!

      เสียงประตูห้องน้ำเลื่อนปิดดังลั่นทำเอาผมสะดุ้งโหยง ถอยหลังลื่นล้มลงกับพื้นด้วยความตกใจกลัว

ตึก...ตึก...ตึก...

      บางสิ่งบางอย่างเดินเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆยิ่งทำให้ผมใจเต้นแรงถอยหลังไปจนชนกับผนังห้องน้ำ

      “แกเข้ามาในห้องชั้นทำไม”เสียงหวานเย็นยะเยือกดังก้องทำเอาผมขนลุกซู่

      “ผม...ผม”

      “แกตาย!!!”เสียงกรีดร้องดังลั่นมาพร้อมกับใบหน้าเหี่ยวเละเทะที่ยื่นเข้ามาแทบจะติดหน้า และนั่นเป็นภาพสุดท้ายก่อนที่ผมจะหน้ามืดสลบไป

      “ว่าไงรูปหล่อ”เสียงหวานๆดังก้องปลุกผมให้ลืมตาตื่นขึ้นช้าๆ

      ผมอยู่ในห้องน้ำเหมือนเดิมแต่ต่างออกไปที่ในตอนนี้ผมกำลังนอนหนุนตักหญิงสาวคนหนึ่งอยู่ ผมไม่รู้เลยว่าเธอเป็นใครแต่เธอสวยมากๆจนผมไม่อยากจะละสายตา

      เธอคนตรงหน้าสวยในแบบที่เรียกว่าสะดุดตามากๆ ใบหน้าสะอาดสะอ้านขาวเนียนดูหมวยๆน่ารักประดับด้วยดวงตาเป็นประกายวาววับกับจมูกโด่งเป็นสันและริมฝีปากสีชมพูอ่อนบางเฉียบ มิหนำซ้ำทรงอกคู่โตในเสื้อสายเดี่ยวสีเนื้อยังยั่วยวนชวนมองเกินกว่าที่ผมจะละสายตาได้



      “มองไม่เกรงใจกันเลยนะ”เธอแซวยิ้มๆทำเอาผมอึกอักพูดไม่ออก ต้องหลบตามองไปทางอื่น “ไม่ได้ว่าสักหน่อย จะมองก็มองสิเราจะได้เท่าเทียมกัน”

      ผมหน้าร้อนวูบวาบ รู้สึกสยิวเล็กๆกับสายตาสาวสวยที่จ้องมองเป้ากางเกงตุงๆและดูเหมือนว่ามันจะยิ่งตุงขึ้นไปอีก

      “เธอเป็นใครกันแน่เนี่ย”

      “ชั้นชื่อเมย์ เป็นเจ้าของห้องที่คุณอยู่ไงล่ะ”

      “หมายความว่า...”ผมเบิกตากว้าง แทบอยากจะโดดหนีออกมาจากตรงนั้นได้แต่ร่างกายกลับไม่ตอบสนอง แถมเสียงก็เหมือนกับถูกดูดไปด้วยยังไงอย่างนั้น

      “อย่าตกใจสิ ชั้นมาดีนะ ก็แค่...มาเก็บค่าเช่าห้องเท่านั้นเอง”เธอเอื้อมมือไปจับเป้าผม ลูบไล้มันราวกับเป็นของเล่นกระทั่งมันขยายตัวเต็มที่ถึงล้วงควักมันออกมาให้ตั้งโด่เป็นอิสระ “ใหญ่มากเลยนะเนี่ย นานๆจะเจอสักทีอย่าเพิ่งกลัวเราจนย้ายหนีนะ แล้วเราจะให้นายหมดทุกอย่างเลย”

      ผมฟังข้อเสนอของเธอไปแบบไม่ค่อยรู้เรื่องนักเพราะมืออันแสนซนมันค่อยๆรูดลำเอ็นขึ้นๆลงๆกระตุ้นเร้าให้ผมเสียวซ่านเกินกว่าจะมีสมาธิ ไม่เพียงเท่านั้น พอควยผมแข็งเต็มที่คุณเธอก็เลิกให้ผมหนุนตัก ลุกมาขึ้นคร่อมถอดกางเกงขาสั้นออกโยนมาปิดหน้าแล้วขึ้นมาควบขี่บนตัวราวกับผมเป็นม้า

      ต้องยอมรับว่าตอนนั้นความอยากและความเสียวมันมีมากเกินกว่าจะห้ามไหว จิตใจที่เคยหวาดกลัวมันถึงได้ถลำลึกไปกับหญิงสาวปริศนาคนนี้จนลืมคิดไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ว่าเธอไม่ใช่คน กว่าจะรู้ตัวผมก็ส่งเสียงครางซะลั่น จับเอวคอดของเธอลงมาเสียบกระแทกเข้าไปปลดปล่อยเมือกขุ่นข้นแบบทีเดียวหมดก๊อก

      “ซี๊ดดดด อูยยย ชักอยากจะโดนของจริงแล้วสิ”เธอคราง ดึงกางเกงบนใบหน้าผมออกเพื่อบดจูบอย่างอ้อยอิ่ง “ชั้นเป็นของนายแล้วนะ ห้ามหนีไปไหนล่ะ”

      “อือ...”ผมคราง ตาลอยด้วยความสุข รู้สึกราวกับเธอเพิ่งสูบชีวิตผมไปเกือบหมดยังไงอย่างนั้น

      “ดีมากกกก ฮิฮิ”เมย์บรรจงจูบซ้ำๆบนริมฝีปากผมด้วยความพอใจในคำตอบ “จากนี้ไม่ต้องกลัวนะ เราจะอยู่ด้วยกัน และชั้นจะไม่แกล้งนายอีก ต่อจากนี้ชั้นจะทำให้นายมีแต่โชคเลยล่ะ”

      ทุกอย่างมันเหมือนช่วงเวลาแห่งความสุขอันแสนสั้น ผมมีอะไรกับเธออีกหลายครั้งไม่รู้จักพอ แต่แล้วผมก็ต้องสะดุ้งตื่นเมื่อได้ยินเสียงโทรศัพท์ที่ตั้งปลุกเอาไว้ดัง

      ผมยังอยู่ในห้องน้ำ นอนในท่าเดิม ชุดเดิม ที่ต่างออกไปคือกางเกงผมเปียกชุ่มไปด้วยน้ำเงี่ยนคาวๆเต็มไปหมด ใช่เลย ผมฝันเปียกแถมฝันเปียกไปซะหลายรอบด้วย

      “เวรเอ้ย! หมกมุ่นขนาดเก็บเอาใครไม่รู้ไปฝันเลยเหรอวะ สงสัยต้องรีบหาแฟนสักคนแล้วมั้ง”ผมรำพึงกับตัวเอง ลุกขึ้นถอดกางเกงโยนไปกองในมุมหนึ่งของห้อง

      “ก็มีชั้นแล้วนี่นาจะหาเพิ่มอีกเหรอ”เสียงหวานๆอันคุ้นเคยกระซิบข้างหูก่อนจะมีมือเรียวยาวอ้อมมาจากข้างหลัง กอดผมเอาไว้แน่น

      “เฮ่ย!”ผมสะดุ้งโหยง แทบจะลื่นล้มอีกรอบ แต่อ้อมกอดอันแข็งแรงกลับกระชับแน่นขึ้นไม่ให้ล้ม

      “ระวังหน่อยสิ นายอยากเป็นผีเฝ้าห้องอยู่กับชั้นรึไงเนี่ย”

      “...”ผมค่อยๆหันหลังไปช้าๆ ในใจยังนึกหวั่นว่าจะเจอกับใบหน้าเละๆอีก เพราะถ้าเจอแบบนั้นผมคงต้องวิ่งป่าราบแน่ แต่พอได้หันไปดูจริงๆกลับเจอกับใบหน้าสวยๆของสาวหมวยอย่างที่เจอในฝันทุกประการ

      “ฝากตัวด้วยนะที่รัก หาของมาเซ่นให้บ่อยๆด้วย ชั้นหิว”เธอพูดอย่างน่ารักน่าชัง โน้มตัวมาหอมผมดังฟอดก่อนจะก้มมองท่อนล่างเปลือยเปล่าของผมอย่างไม่เกรงใจ “หดแล้วน่ารักจัง”

      “นี่!”ผมเอ็ดเธอด้วยความอาย จะไม่ให้อายได้ไงในเมื่อเราเพิ่งเจอกันแค่ไม่กี่ชั่วโมงแต่เธอเล่นมาลามกใส่ผมซะแล้ว

      “หายกลัวเมย์แล้วใช่มั้ย”เธอถาม ค่อยๆคลายกอดออกมายืนยิ้มหน้าทะเล้นต่อหน้าผม “จากนี้เราอยู่ด้วยกันนะ ฝากตัวด้วยค่ะ”

      คงเพราะความอรรถยาศัยดีของเมย์ทำให้ในไม่ช้าผมก็คุยกับเธอได้โดยไม่ตะขิดตะขวงใจ และถือเป็นเรื่องดีที่วันนี้เป็นวันหยุดก่อนจะไปทำงานอีกหนึ่งวันผมเลยลองนั่งคุยถามโน่นนี่นั่นของเธอดูว่าเป็นใครมาจากไหนถึงได้รู้ว่าเธอคือลูกสาวเจ้าสัวใหญ่แถบนครสวรรค์ ตายตั้งแต่ยังสาวเพราะถูกแฟนหนุ่มที่คบกันมาหลายปีสลัดรักเลยออกไปให้รถชนอยู่หน้าปากซอย

      “...แล้วทำไมมาอยู่ที่นี่ล่ะ ไม่กลับบ้านเหรอ”ผมนั่งคร่อมบนเก้าอี้โต๊ะเครื่องแป้งเพื่อถามหญิงสาวที่นั่งขัดสมาธยิ้มน้อยๆอยู่บนเตียงด้วยน้ำเสียงสั่นๆเพราะยังคงกลัวกับเรื่องที่เธอไม่ใช่คนอยู่

      “ทำไงได้ล่ะ ฆ่าตัวตายนี่นาเลยต้องเป็นวิญญาณติดที่ ฆ่าตัวตายซ้ำๆเวลาเดิมๆจนกว่าจะพ้นกรรม เฮ้อ...คิดแล้วเบื่อ จะไปไหนนอกตึกก็ไม่ได้ ออกไปได้แค่เวลาใช้กรรม คนในนี้ก็มีแต่กลัวเมย์จนไม่กล้ามาอยู่ชั้นนี้สักคน เลยต้องเหงาอยู่คนเดียวแบบนี้นี่แหละ”

      “แปลว่าเมย์เฮี้ยนน่ะสิ”

      “ก็...ตอนตายใหม่ๆมันยังแค้นผู้ชายอยู่เลยเล่นกับคนชั้นนี้แรงไปหน่อยน่ะ แหะๆ”ผีสาวหัวเราะแก้เขินอย่างน่ารักน่าชังทำเอาผมร้อนๆบนใบหน้าอีกครั้ง...นี่ถ้าไม่น่ารักขนาดนี้ผมคงไม่ยอมทนกลัวมานั่งคุยด้วยหรอกบอกเลย

      “แต่เมย์ก็เล่นกับเราแรงเหมือนกันนะ”

      “แค่หยอกเอง อยากรู้ว่าชาติรับได้รึเปล่าถ้ามีเมย์อยู่ด้วย ก็ผู้ดูแลหอชอบหลอกให้คนมาพักห้องนี้เมย์เลยต้องลองใจก่อนจะได้อยู่ด้วยกันได้”

      “หมายความว่าเมย์...ทำกับคนอื่นในฝันเหมือนเราด้วยเหรอ”

      “อือ...ก็อยากอ่ะ ไปทำกับผู้ชายห้องอื่นก็ไม่ได้ เขาให้ทำได้แค่กับเจ้าของห้องนี้ แถมเจอมากี่คนก็เผ่นหนีหมดไม่เคยอยู่คุยกับเมย์แบบชาติสักคน พูดขึ้นมาแล้วก็อยากอีกแล้วเนี่ย”เมย์ยกสองมือขึ้นมาลูบหน้าอกมหึมาใต้เสื้อสายเดี่ยวช้าๆ ชายตามองผมเหมือนกับจะเชื้อเชิญ

      “ตอนเป็นคนนี่ท่าทางเมย์เจ้าชู้นะเนี่ย”

      “ก็...นิดหน่อยน่ะ แต่ตอนนี้ตายแล้ว ท่านเจ้าที่เขาให้มีได้คนเดียวเพราะงั้นชาติต้องทำเมย์บ่อยๆนะ”พูดไปเธอก็รั้งชายเสื้อขึ้นมาโชว์ทรวงอกไปด้วย

      “อึก...อือ...”ผมกลืนน้ำลายลงคออย่างยากเย็น สายตาจ้องมองทรวงอกอวบอัดกลมกลึงราวกับถูกสะกด ต้องบอกเลยว่าตั้งแต่เด็กจนโตยังไม่เคยเจอของใครที่มันทั้งใหญ่ทั้งสวยแบบนี้มาก่อนเลยสักคน มิหนำซ้ำปลายจุกยังเต่งตึงชูชันเป็นสีชมพูสวยราวกับเทพปั้น ไม่รู้ว่าจะต้องหาอีกเท่าไหร่ผมถึงจะเจอของดีแบบนี้อีก

      “มาสิ มาทำให้เมย์เป็นของชาติอีก”

/>เคยถูกครูสั่งให้เขียนเรียงความแล้วกำหนดว่าต้องเขียนให้ได้เต็มหน้าแล้วคุณก็รู้สึกว่ามันยากมากๆจนต้องหาวิธีอย่างการทำให้อักษรที่เขียนมันตัวใหญ่ขึ้น เขียนให้ตัวห่างออกอีกนิดแล้วหวังว่ามันจะเต็มหน้าโดยที่ครูจะจับไม่ได้มั้ยครับ...นั่นแหละคืออะไรที่ผมทำในบทนี้...5555

ปล.ไม่ได้ลงนานมาลงอ่อยปลิงซะหน่อยจะได้ส่งท่าน man.in.shadow7 เชือดได้ถนัดๆ
--------------------------------------------------------------------------------------------

เข้าสู่ห้องสารบัญหนังสือ

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

---------------------------------------------------------------------------------------------

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

บันทึกการเข้า

kaithai

Global Moderator
2747
2786

Re: โสตสยอง ตอน ห้องนี้มีของ

« ตอบกลับ #1 เมื่อ: พฤศจิกายน 23, 2018, 04:31:21 pm »

เห็นชื่อเรื่องแล้ว งงๆ นะ
"โสตสยอง" โสตที่แปลว่า หู
งั่นคงหมายถึง หูได้รับฟัง เสียง สยอง เหรอ
ไม่ต้องตอบหรอก ถามไปแบบคนคิดไม่เหมือนชาวบ้านนะ ฮ่าๆๆๆ

ขอฝากคำเตือน ก่อนคอมเม้นต์ จากเจ้แว่น
................................................
ใครจะอ่านผลงานทุกตอนในห้องนี้ ถ้าทำตามกติกา-เงื่อนไขนี้ไม่ได้ แล้วรีพลายมักง่ายผ่านไปที หรือ รีพลาย ขอบคุณครับ,ขอบคุณ,ขอบคุณค่ะ,ติดตามครับ,สนุกมากครับ,ติดตามต่อ. อะไรประมาณนี้ จะแบนเลยนะ ขอบคุณมากๆครับ ก็ไม่ต้อง thank,thank you,thx ขี้หมาหลายแหล เหล่านี้ก็อย่าให้เห็น จัดรูดแบนไปยาวๆถ้าเจอ นี่เป็นข้อตกลงไว่ก่อนอ่านระหว่างเจ้าของงาน กับสมาชิก ถ้า รีพลายผิดเงื่อนไขมาหรือ โชว์พาล์วอยู่มานาน โชว์เก๋า โชว์สด โชว์เกรียน ทำมึนลองมาจะแบนเลย เพื่อสมาชิกอีกส่วนที่พร้อมทำตามกติกา เพราะไม่เช่นนั้น รีพลายคุณอาจทำให้ สมาชิกที่ปฏิบัติตามพลอยอดอ่านไปด้วย ฉะนั้นไม่แน่ใจ อย่าพิมพ์เอามักง่ายมั่วๆ..ถ้าคิดว่า กฏนี้มันยากก็ไปหาที่อื่นเสพนะ อย่าเข้ามาใช้มาอ่านงานที่ห้องนี้ อ๋อ ใครโดน pm เตือนถ้ายังมึนจะแบนจาก 6 เดือนเป็น 1ปี. .

กฎที่วางนี่ไม่ได้เขียนเอา ฮา เนอะ แบนจริงใครอยู่นานแล้วคงรู้จัก แว่น ดี..คิดว่า ฉันแบนจริงหรือเตือนเอาสนุกเล่นๆ..อย่าๆลอง เดี๋ยวจะเสียความรู้สึกด้วยรีพลายคุณเอง ทำตามเงื่อนไข ยากอะไร หรือ จะโชว์เกรียน..เตือน,ขอร้อง,ขอความร่วมมือ แล้วเมื่อไม่รักษาสิทธิ์-ประโยชน์คุณเอง ก็แบนไปใช้เวปอื่น. .
………………………………………………………………………………………………….

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: พฤศจิกายน 23, 2018, 04:44:36 pm โดย kaithai »

บันทึกการเข้า