The Last Swordman ตอนที่ 1 [No SEX]

ตัวละครและเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในเรื่องนี้ เป็นเรื่องสมมติที่แต่งขึ้นมาเพื่อความบันเทิงเท่านั้น




NO SEX SCENE




คุยกันก่อนอ่าน




ขอกล่าวคำสวัสดีปีใหม่เหล่าสมาชิกทุกท่าน  ไรต์ขอใช้โอกาสนี้ลงมินิซีรี่ย์เรื่องใหม่ที่ไรต์เพิ่งเขียนจบหมาดๆ   ถ้าท่านคือชายหนุ่มผู้เต็มไปด้วยความปรารถนา มือหนึ่งกำแหนมของตัวเอง อีกมือหนึ่งคลิกเปิดเวปเข้ามา หมายจะได้ใช้เรื่องเสียวถะถั่งหลั่งน้ำออกมา   ไรต์ขอให้ท่านปิดเรื่องนี้ไปซะ   เพราะไม่มีสิ่งที่ท่านตามหาแน่นอน     แต่ถ้าท่านเป็นแฟนคลับจักรวาลยอดมนุษย์ฮาเร็มของไรต์   เรื่องนี้จะปูเบื้องหลังของหนึ่งในตัวละครยอดมนุษย์ที่มีบทบาทในเรื่องเวคเตอร์    หวังว่าทุกท่านจะได้สนุกกับนิยายของไรต์   และใช้ชีวิตในปีใหม่อย่างมีความสุขสมหวังทั้งปี สวัสดีครับ

























พฤษภาคม.  ค.ศ.1431
เมืองรูออง.  , ฝรั่งเศส




หญิงสาววัย 19 ปี ท่าทางทระนงองอาจ.  ใบหน้าสละสวยเกลี้ยงเกลาผมสีบรอนด์ทองในชุดนักโทษ.    ถูกมัดติดกับเสาบริเวณหน้าตลาดเมืองรูออง    โดยมีประชาชน และทหารอังกฤษต่างห้อมล้อมให้ความสนใจเป็นอันมาก





นายทหารอังกฤษ.     :       ฆ่าอีแม่มด!!!!    เผามัน. เผามัน.  เผามัน







ฝูงชนต่างตะโกนร้องกึกก้องให้ลงทัณฑ์หญิงสาวผู้นี้ด้วยการเผาทั้งเป็น. ใบหน้าของเธอยังคงสงบราบเรียบ. ไม่มีสีหน้าตื่นตระหนกหวาดกลัวแต่อย่างใด.   ราวกับว่าเธอพร้อมที่จะเผชิญหน้ากับความตายที่กำลังจะมาถึงแล้ว






บาทหลวงสองคนยืนถือไม้กางเขนอยู่เบื้องหน้าของเธอ.   ก่อนที่เพชรฆาตจะค่อยๆจุดไฟใต้เท้าของเธอ. เพื่อเผาเธอทั้งเป็น!!!!







ทหารอังกฤษต่างโห่ร้องด้วยความสะใจ.   เปลวไฟค่อยๆโหมกระหน่ำขึ้นเรื่อยๆ.  ร่างของเธอถูกกลืนเข้าไปในเปลวไฟที่ร้อนแรงและสว่างโชติช่วง







หลังผ่านไปหลายชั่วโมง. ไฟก็มอดดับลง.   เหล่าทหารอังกฤษต่างพากันมายืนมุงดูซากขี้เถ้าที่หลงเหลืออยู่ของหญิงสาว.   






นายทหารอังกฤษ.       :        เผามันซ้ำเข้าไปอีก.   อย่าให้ชิ้นส่วนของนังแม่มดเหลือแม้แต่ขี้เถ้า








เพชรฆาตจึงจัดการจุดไฟเผากองขี้เถ้า และเศษซากที่เหลือของเธอซ้ำอีกครั้ง.    หลังจากที่ไฟรอบที่สองดับลง.   เหล่าทหารอังกฤษก็เก็บกวาดซากขี้เถ้าของเธอไปทิ้งในแม่น้ำแซน…..
















6 ปี ก่อนเหตุการณ์ในเวคเตอร์




19.00 น.





นักเรียนชายอายุ 17 ปี ในชุดเสื้อนักเรียนสีขาว กางเกงขาสั้นสีดำ กระพายกระเป๋าเป้  แววตาเฉียบคมแข็งกร้าว ตัดผมทรงเกรียนสามด้านแบบสมัยนิยม.  กำลังเดินมุ่งหน้าไปยังโรงแรมหรูชื่อดังใจกลางกรุงเทพมหานคร.  มือขวาของเค้าถือโทรศัพท์มือถือสนทนากับเพื่อนรักของตน





เพื่อน.   :     ไอ้เหี้ยเจ.   วันนี้มึงไม่มาติวอังกฤษวะ.   ไอ้เหี้ยเอกอุตส่าอยู่ติวให้






เสียงวัยรุ่นชายจากปลายสายดังขึ้นด้วยความกราดเกรี้ยว.   นักเรียนหนุ่มแววตาแข็งกร้าวคนนี้ชื่อ…..เจ นั่นเอง






เจ.       :       วันนี้กูทำงาน.    กูไม่ว่าง
เพื่อน.     :      ไอ้ห่า.  พักสักสองสามอาทิตย์ไม่ได้หรอวะ.   เดือนหน้าก็สอบกสพท.ละนะ.  มึงจะเป็นหมอไม่ใช่หรอ


เจ.     :       มึงก็ค่อยติวกูวันหลังสิ
เพื่อน.     :        วันนี้ไอ้เหี้ยเอกอุตส่าติวให้.   กูนี่ยังเอาตัวไม่รอดเลยสาสสสสสสส
เจ.       :       มึงเก่งอยู่แล้ว.  กูเชื่อใจมึง……………….ไอ้ปัน




เพื่อนรักที่อยู่ปลายสาย คือ นายปัน. พระเอกยอดมนุษย์ฮาเร็มของเรานั่นเอง





ปัน.      :       เออๆๆ.    เดี๋ยวกูช่วยก็ได้. ไอ้ห่า.    ตั้งใจทำงานล่ะมึง บาย
เจ.      :        ขอบใจเว้ย.  บาย





ตื้ด ตื้ด ตื้ด




เสียงสัญญาณบ่งบอกว่า อีกฝ่ายได้ทำการกดวางสายโทรศัพท์ไปเรียบร้อยแล้ว.   แต่เจยังคงถือมือถือแนบหูไม่ได้ลดมือลงแต่อย่างใด.  พร้อมกับบ่นพึมพำว่า





เจ.      :        ปัน…….กูขอโทษนะ.    กูไม่อยากเป็นหมอแล้วล่ะ……






เจพึมพำ แววตาที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวด. เหม่อมองตึกสูงระฟ้าที่ทำงาน part time ของตน. 






รปภ.      :      ออกไป.  ออกไป.   ออกไป.   อย่ามาขอทานหน้าตึก. 






รปภ.ร่างท้วมวัยกลางคนเอ่ยปากขับไล่ยาจกชราเสียงดังลั่น.  จนเจต้องหันมาสนใจ.    ยาจกคนนี้ใส่ชุดเสื้อผ้ามอซอสีหม่น.    ผมเผ้าหนวดเครายาวรุงรัง.    แต่ที่เจสังเกตเห็นก็คือ ผมเผ้าที่ดูยาวรุงรังกลับเป็นสีขาวอมเหลืองเป็นเงาทอประกายราวกับไข่มุกชั้นดี.    ผิวพรรณของตาเฒ่าคนนี้ก็ดูเปล่งปลั่ง.   เหมือนดั่งเป็นเศรษฐีตกอับยังไงยังงั้น






เจ.     :     พี่ยาม.  ไม่เห็นต้องรุนแรงขนาดนี้เลย
รปภ.      :       ไม่ได้ๆ.    เสี่ยแกไม่ชอบคนพวกนี้.  วันนี้เสี่ยแกมาพักด้วย.   เดี๋ยวกูซวย






เสี่ยที่รปภ.พูดถึง.  คือ.  เสี่ยไปรเชม.  นักธุรกิจชื่อดัง เจ้าของโรงแรมที่เจทำงานอยู่นั่นเอง






เจเข้าไปช่วยพยุงยาจกชราด้วยความเป็นกันเอง.   ช่วงเดือนที่ผ่านมาเค้าพบชายชราคนนี้หน้าโรงแรมที่เค้าทำงานทุกวัน






เจ.        :     ปู่…….ผมบอกปู่แล้ว ว่าให้ย้ายที่เถอะ.  ที่ตรงนี้เค้าไม่อนุญาต



เจประคองแขนชายชรา และเรียกหาอย่างเป็นกันเอง.  ชายชราเพียงจับแขนเจเบาๆ. พร้อมหันมายิ้มกว้างให้เค้า



เจ.        :       ปู่กินข้าวยังครับ


เจถามขึ้นในขณะพาชายชราเดินออกมาจากหน้าโรงแรม และบังเอิญได้ยินเสียงท้องของชายชราร้องโครกคราก.     ชายชราสั่นหัวเบาๆ





ชายชราชี้ให้เจพาตนไปนั่งใต้สะพานลอยใกล้ๆ.    เจมองชายชราด้วยความสงสารพลางระลึกถึงครอบครัวของตนที่อ่างทอง.     เค้าล้วงกระเป๋าแล้วหยิบแซนวิช ซึ่งเป็นอาหารเย็นของตนส่งให้ชายชรา





เจ.       :      ผมอิ่มแล้ว.    ปู่กินเถอะ





ชายชราประคองมือของเจเอาไว้อย่างแนบแน่น แววตาทอประกายด้วยความซาบซึ้งตื้นตัน






เจ.       :      ผมไปก่อนนะปู่….






เจกล่าวอำลายาจกชรา แล้วเดินเข้าโรงแรมไป……














23.00.   น.





หลังจากห้องอาหารโรงแรมสุดหรูปิดลง.  เจเก็บกวาดจานชามเข้าครัวอย่างตั้งใจ.    ก่อนที่จะเดินไปนั่งพักหลบมุมในทางเดินบันไดหนีไฟ.     เค้าทำงานพาร์ทไทม์ถึงเที่ยงคืนแบบนี้ทุกคืน.    แต่คืนนี้มันต่างออกไป.      เจก้มลงมองดูนาฬิกาอย่างกระวนกระวาย



ตื้ดดดดด.  ตื้ดดดดด





โทรศัพท์มือถือของเค้าสั่นขึ้น.  เจรีบฉวยมันอย่างรีบเร่ง และกดรับทันที




ผู้จัดการ      :       เจ.  เอ็งซ่อมท่อน้ำ ซ่อมอ่างน้ำเป็นมั้ย
เจ.       :      พอได้ครับ. มีอะไรหรอครับผู้จัดการ


ผู้จัดการ.     :       ห้องพักเสี่ยน่ะสิ.  เสี่ยแกโวยมาว่าน้ำในห้องนี่ล้นทะลักออกมาเลย.  แล้วเวลานี้ก็ไม่มีช่างแล้ว.   เอ็งช่วยขึ้นไปซ่อมให้หน่อย.  เดี๋ยวกูบวกเงินให้พิเศษเลยวันนี้

เจ.      :        ไม่เป็นไรครับผู้จัดการ.   ผู้จัดการช่วยผมมาเยอะ.  เรื่องแค่นี้ผมต้องช่วยเต็มที่อยู่แล้ว.   เรื่องเงินไม่สำคัญเลย
ผู้จัดการ.      :      อุ๊บ๊ะ.  ใจเอ็งมันได้.  ดีๆๆ.  รีบไปตอนนี้เลยนะ


เจ.       :       ครับ





เจกดวางสาย. เค้ากำมือถือแนบแน่น.  ก่อนที่จะไปหยิบกระเป๋าอุปกรณ์ และรีบไปยังห้องพักสุดหรูของเสี่ยไปรเชม













ณ ห้องพักชั้นบนสุด




เจเคาะประตู  เค้าสะพายกระเป๋าคู่ใจเอาไว้.   เสียงดนตรีจากในห้องดังอึกทึกอื้ออึงออกมา จนแม้แต่เจที่อยู่ภายนอกห้องก็ได้ยินอย่างชัดเจน



ประตูห้องค่อยๆเปิดออก.  ชายรูปร่างสูงใหญ่ในชุดสูทสีดำสองคนโผล่หน้าออกมา. ไม่ต้องสืบก็รู้ว่า พวกนี้ คือ เหล่าบอดี้การ์ดของเสี่ยไปรเชมนั่นเอง





เจ.      :      ผมมาซ่อมอ่างน้ำน่ะครับ




บอดี้การ์ดสองคนนั้นพยักหน้าให้เจ.  ก่อนที่จะเปิดประตูกว้างให้เค้าได้เดินเข้ามาอย่างสะดวกดาย




ภายในห้องพักนั้นกว่างขวางโอ่โถง.   บอดี้การ์ดแปดคนในชุดสืสีดำยืนนิ่งอยู่รอบๆห้อง.  โดยทุกคนต่างพกปืนเอาไว้ประจำตัว ทั้งปืนพก. และปืนกลเบา คนละกระบอก




   กลางห้องเป็นเตียงขนาดใหญ่พิเศษ.  ที่หันหน้าไปทางด้านนอก.  ซึ่งเป็นกระจก 180 องศา. สามารถมองดูวิวได้อย่างชัดเจน





เสี่ยไปรเชมนั่งหน้าบูดบึ้งอยู่ที่โซฟาตัวใหญ่.   เค้ามีผมสีดอกเลา. รูปร่างอ้วนฉุราวพระสังกระจายน์.  เสี่ยไปรเชมอยู่ในชุดเสื้อคลุมอาบน้ำสีขาว   ข้างๆของเค้ามีหญิงสาวชาวต่างชาติคนหนึ่ง. อายุน่าจะประมาณ 18-19 ปี.    ผมของเธอเป็นสีบรอนด์ทอง. ดวงตาสีฟ้า.  เธออยู่ในชุดบิกินี่สีดำตัวจิ๋ว.  ที่ทำให้เน้นขับผิวสีขาวและเรือนร่างของเธอให้เด่นขึ้นท่ามกลางเหล่าบุรุษ.   ทั้งหน้าอกหน้าใจ  หน้าท้องที่แบนราบ ได้สัดส่วนไปทั้งหมด  เจเองก็ยังตกตะลึงในความงามของเธอ






เสี่ยไปร.   :       มัวมองอะไร.  เร็วๆสิวะ.  กูอยากอาบน้ำแล้ว





เจกำหมัดในมือแนบแน่น.  ก่อนจะยิ้มตอบอย่างอ่อนน้อมไป





เจ.     :       ครับเสี่ย.  เดี๋ยวผมจะรีบซ่อมให้ครับ






เจรีบเดินเข้าไปในส่วนของห้องน้ำอย่างเงียบงัน.   ท่ามกลางเสียงเพลง EDM ที่สาวชาวต่างชาติเปิดดังลั่นอึกทึก






ในห้องน้ำนั้นก็ใหญ่โอ่อ่าไม่แพ้กัน.    กลางห้องน้ำเป็นอ่างจากุชชีขนาดใหญ่.  ที่คนสิบคนสามารถลงไปแช่พร้อมกันได้.   เจก้าวขึ้นบันไดสามขั้นเพื่อที่จะสามารถลงไปสำรวจยังภายในอ้างที่ยกตัวสูงขึ้นจากพื้น






ก่อนที่เจจะเดินมาดูพื้นห้องน้ำเจิ่งนอง เนื่องมาจากรอยรั่วของท่อน้ำ.   เจเดินไปสำรวจบริเวณที่รั่ว. พร้อมกับรอยยิ้มที่ทุกอย่างดำเนินไปตามแผนการที่เค้าวางเอาไว้













เวลาผ่านไป 20 นาที.   ไม่มีสัญญาณใดๆจากเด็กหนุ่มที่เข้าไปซ่อมท่อในห้องน้ำ.  เสี่ยไปรยิ่งฉุนเฉียวด้วยความใจร้อน.   ในขณะที่สาวชาวต่างชาติยังคงโยกและคลอเคลียเสี่ยตามจังหวะเพลงอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย






เสี่ยไปร.     :     เห้ย.   นานชิบหาย.   มึงเข้าไปดูมันดิ. จมน้ำตายห่าไปแล้วมั้ง






เสี่ยออกเสียงสั่งบอดี้การ์ดคนที่ยืนอยู่ใกล้ห้องน้ำมากที่สุด.    บอดี้การ์ดคนนั้นพยักหน้ารับคำสั่ง แล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำ





เพียงก้าวแรกที่เค้าก้าวเข้าไปในห้องน้ำ.  ก็แทบจะทำให้เค้าหัวขมำ เนื่องจากน้ำที่เจิ่งนองหนักกว่าเมื่อครูเสียอีก.  พื้นห้องน้ำลื่นจนเค้าแทบจะเสียหลัก





เค้ามองไปที่ผนังห้องน้ำ.  พบว่าสายฝักบัวหายไป.  และน้ำก็ทะลักออกมาจากรูที่ควรจะมีสายฝักบัวต่อเอาไว้.   






บอดี้การ์ดล่ำบึ้กมองไม่เห็นเด็กหนุ่มช่างซ่อมที่เพิ่งเข้ามา.    เค้าพยายามชะเง้อมองด้วยคิดว่า เด็กหนุ่มน่าจะกำลังซ่อมรอยรั่วเดิมที่อยู่ด้านหลังของอ่างจากุชชี






บอดี้การ์ดหนุ่มค่อยๆเดินอย่างทุลักทุเลเลียบขอบอ่างไปยังด้านหลัง. เพื่อหวังว่าจะได้พบกับเด็กหนุ่ม.   แต่ทว่า……ไม่มีใครอยู่เลย. 





บอดี้การ์ดยิ่งสับสนงุนงง ในขณะนี้เค้ากำลังหันหลังให้กับอ่างจากุชชี่.  โดยไม่รู้เลยว่า มีเงาตะคุ่มเงาหนึ่งค่อยๆโผล่ขึ้นมาจากใต้น้ำภายในอ่าง





ควับบบบ





เจใช้สายฝักบัวโลหะคล้องเป็นห่วง.  แล้วจัดการนำมันคล้องใส่คอเจ้าบอดี้การ์ดล่ำบึ้กจากข้างหลังอย่างรวดเร็ว.   





เจทิ้งตัวลงในอ่างจากุชชี.  ส่งผลให้สายฝักบัวที่คล้องรอบคอบอดี้การ์ดล่ำดึงร่างของเค้าติดกับอ่างด้านนอก.  และค่อยๆยกร่างของบอดี้การ์ดขึ้นจากพื้น





บอดี้การ์ดตาเหลือกตะเกียกตะกายเอาชีวิตรอด. สองมือพยายามจับสายฝักบัวที่คล้องรอบคอของตนเอง.  ในขณะที่ขาสองข้างก็พยายามตะเกียกตะกายพยุงตัว.  แต่ทว่าด้วยความลื่นของพื้นห้องน้ำ.  ทำให้เค้าไม่สามารถจะตั้งหลักได้เลย




เจได้ยินเสียงร้องอึกอักจากลำคอของบอดี้การ์ดล่ำอย่างชัดเจน.   นี่เค้ากำลังจะฆ่าคนเป็นครั้งแรก......................……..ผมอยากเป็นหมอครับ…..





เสียงๆหนึ่งดังขึ้นในหัวของเด็กหนุ่ม.  พร้อมกับภาพในอดีตของตน…..เมื่อครั้งที่เค้าต้องออกไปรายงานหน้าห้องเรียนเกี่ยวกับความฝันในอนาคต





ทุกอย่างมันเหมือนกับเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวาน.    เจในระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4.  ยืนตัวเกร็งอยู่หน้าห้องเรียนต่อหน้าอาจารย์ และเพื่อนๆ.    เค้าหันไปมองเจ้าแว่นสี่ตาเพื่อนรัก. ที่ชูนิ้วกลางให้เค้า. ก่อนที่เค้าจะเอ่ยขึ้นมา





เจ.       :       ในอนาคต.  ผมอยากเป็นหมอครับ.   ผมอยากใช้ความรู้ความสามารถช่วยเหลือชีวิตเพื่อนมนุษย์…..





คำพูดของเค้ายังคงดังก้องอื้ออึงในหัว.    ความตั้งใจตอนนั้น กับสิ่งที่เค้ากำลังทำในตอนนี้มันช่างขัดแย้งสวนทางกัน





ความเมตตาที่อยู่ในใจของเจ. ทำให้เค้าค่อยๆผ่อนแรงลง.  สายฝักบัวเหล็กค่อยๆผ่อนลง จนบอดี้การ์ดล่ำเริ่มหายใจได้คล่องขึ้น





แต่แล้วภาพใบหน้าของ พ่อ แม่ ครอบครัว. และเพื่อนสาววัยเด็กก็ฉายแจ่มชัดในหัวของเจ.   ความใจอ่อนมลายหายสิ้นไปจากจิตใจ. ทั้งหมดทั้งมวลถูกทดแทนด้วยเพลิงแค้น.  เจออกแรงดึงสายฝักบัวแรงขึ้นจนยกร่างของบอดี้การ์ดล่ำขึ้นจากพื้น




ร่างอันล่ำบึ้กตะเกียกตะกายกลางอากาศอย่างทุกข์ทรมาน ก่อนที่ร่างของบอดี้การ์ดเสี่ยไปรจะค่อยๆแน่นิ่งลง





เจดึงร่างของบอดี้การ์ดคนนั้นขึ้นมายังบนอ่าง. แล้วจับกดน้ำต่ออีกสามนาที เพื่อให้แน่ใจว่า บอดี้การ์ดคนนี้ได้หมดลมหายใจจริงๆ





เจหยิบฉวยปืนกลเบา และปืนพกประจำตัวบอดี้การ์ดคนนั้นมา.  ก่อนที่จะปีนออกจากอ่าง ไปยืนหลบที่มุมห้องน้ำ.  ก่อนจะตะโกนเสียงดัง





เจ.        :     ช่วยด้วยครับ.  มีคนเป็นลม!!!!






พอสิ้นเสียงเท่านั้น. บอดี้การ์ดอีกสองนายก็โผเข้ามาในห้องน้ำอย่างเร่งรีบ.   ด้วยความเร่งรีบทำให้ทั้งสองต่างลื่นล้มไปนอนกองกับพื้นห้อง




เจเดินเข้าหาบอดี้การ์ดที่เข้ามาใหม่ทั้งสองอย่างรวดเร็ว. ก่อนที่จะประเคนลูกตะกั่วเข้าใส่กบาลของบอดี้การ์ดทั้งสองในระยะประชิด






ปัง ปัง




เสียงกระสุนดังลั่น.  โลหิตสีแดงฉานกระซ็นกระจายจนเปรอะเปื้อนตัวของเจ.     เจรีบโผออกจากห้องน้ำอย่างรวดเร็ว





และเนื่องจากเสียงกระสุนเมื่อสักครู่.   ทำให้บอดี้การ์ดที่เหลือต่างรีบฉวยอาวุธคู่กายทันที.   แต่ทว่าก็ยังช้าไปก้าวหนึ่ง






ปัง. ปัง. ปัง.  ปัง.





เจประเคนลูกตะกั่วเข้าใส่เหล่าบอดี้การ์ดได้อย่างแม่นยำราวกับจับวาง.   ในการแข่งขันหา รด.พันธุ์แกร่ง.  เจคือคนที่ได้คะแนนยิงเป้าสูงที่สุดของรุ่น.  เหล่าบอดี้การ์ดต่างมีรูเพิ่มบนหน้าผากของตนคนละรู ก่อนที่จะล้มครืนหมดลมหายใจ





เสี่ยไปรรีบดึงร่างของหญิงต่างชาติคนนั้นเข้ามา. พร้อมกับฉวยปืนของตนมาจ่อที่ขมับของเธอ เป็นเชิงข่มขู่




เสี่ยไปร.    :       อย่าเข้ามานะ. ไม่งั้นอีนี่ตาย
เจ.     :      ทำไมกูต้องแคร์.  กูไม่ได้รู้จักมัน.   มึ….




ผลั่ก. ผลั่ก






ไม่ทันที่เจจะพูดจบ.  หญิงชาวต่างชาติก็ชักศอกใส่จนเสี่ยไปรหน้าหงาย.  แล้วฉกปืนมาจากมืออันอวบอ้วนนั้น.   แล้วใช้สันปืนตบหน้าเสี่ยอ้วนจนเลือดกลบปากสลบแน่นิ่งไป




เจ.      :     อ.  เอ่ออ.  คุณเป็นใคร
หญิงต่างชาติ.    :       แล้วนายล่ะเป็นใคร


เจ.            :     คุณพูดไทยได้?
หญิงต่างชาติ.     :       ชั้นต้องการข้อมูลจากมัน เพื่อหาทางกลับเมืองของชั้น


เจ.      :      ผมก็ต้องการข้อมูลของมันเหมือนกัน
หญิงต่างชาติ.       :     ดี.  งั้นเราก็มีเป้าหมายเดียวกัน.    เรารีบไปกันก่อนดีกว่า.  ก่อนที่พวกมันจะแห่กันมา.  ชั้นโจน.....
เจ.    :    อะ เอ่อ ครับ. ผมเจ





เจยื่นมือไปจับมือกับโจนหญิงสาวผมบรอนด์คนสวย.  ก่อนที่เธอจะขอเวลาสักครู่ในการแต่งกาย.   




เพียงไม่นานเธอก็แต่งองค์ทรงเครื่องเสร็จ.  เธออยู่ในชุดเกราะสีเงินแวววาวของนักรบยุคกลาง.  ที่เอวเหน็บดาบเล่มหนึ่งเอาไว้.  เจมองดูด้วยความฉงนสนใจเป็นพิเศษ










โจน    :      ไปกันเถอะ
เจ.      :      ครับ. เดี๋ยวผมจัดการแบกไอ้นี่เอง
โจน.     :      ไม่ต้อง.    ชั้นจัดการเอง. นายใช้”ไอ้นั่นเป็น”.  นายคอยระวังให้ชั้นละกัน





“ไอ้นั่น”ที่เธอหมายถึง.   เธอชี้ไปที่ปืนกลเบาในมือเจ.   เจงุนงงในคำพูดของเธอ.  เธอพูดออกมาราวกับว่าไม่รู้จักกับอาวุธชนิดนี้.    ก่อนที่เจจะต้องตกตะลึงพรึงเพริศไปมากกว่าเดิมเมื่อเธอยกร่างของเสี่ยขึ้นพาดบ่าได้อย่างง่ายดาย




เจฉวยหยิบกุญแจรถยนต์มาจากหนึ่งในบอดี้การ์ด.    เค้าเดินนำหน้าโจนที่แบกร่างไร้สติของเสี่ยไปรตามมาติดๆ




โชคดีของพวกเค้าที่ห้องอื่นๆมิได้ระแคะระคายสิ่งที่เกิดในห้องของเสี่ยไปรเลย.    เจวางแผนไว้ตั้งแต่ต้น.  ตั้งแต่การตั้งใจสมัครมาทำงานพาร์ทไทม์ที่นี่.   ในคืนก่อนหน้านี้ เมื่อเค้าทราบว่าเสี่ยไปรจะแวะมาพัก.  เค้าก็แอบไปจัดการท่อน้ำในห้องพักของเสี่ยไปรให้มีปัญหา.    เพราะเค้ารู้ดีว่า. เสี่ยไปรจะมาในยามดึก ซึ่งไม่มีช่างอยู่. และเค้าจะโดนเรียกไปซ่อมนั่นเอง




ทุกอย่างเป็นไปตามแผนของเจ.  ยกเว้นเพียงเรื่องเดียว.   หญิงสาวฝรั่งตาน้ำข้าวที่ชื่อ โจน คนนี้นั่นเอง




เจวางแผนการหลบหนีอย่างดี.   เค้าพาโจนมาถึงลานจอดรถส่วนตัวของเสี่ยไปร.   เจกดรีโมทปลดล็อคประตูรถ.   รถเก๋งสีดำคันหนึ่งกระพริบไฟขึ้น.




เจเดินนำหน้าหญิงสาวไปที่รถคันนั้น.  หญิงสาวโยนร่างเสี่ยไปรที่บริเวณเก็บของท้ายรถ.  ก่อนที่จะก้าวขึ้นมานั่งตรงที่นั่งคนขับข้างๆนายเจ ซึ่งสตาร์ทเครื่องยนต์รอแล้ว



เจ.        :         ผมจะพามันไปบ้า….
โจน.       :        ชั้นมีที่ลับ ไปของชั้นจะปลอดภัยกว่า

เจ.      :        นำทางได้เลยครับคุณผู้หญิง




เจพูดพลางเหยียบคันเร่ง. พารถยนต์ออกจากที่จอดอย่างรวดเร็ว.    แต่ทว่าบอดี้การ์ดของเสี่ยไปรกลับตามมาทัน.  พวกมันสามคนยืนขวางหน้ารถของพวกเจเอาไว้.  ในมือของพวกมันถือปืนชี้มายังเจ




เจเหยียบคันเร่งจนมิด.  รถยนต์พุ่งทะยานราวจะเหาะเหิรฟ้าชนเหล่าบอดี้การ์ดร่างล่ำจนกระเด็นล้มหงายไม่เป็นท่า




เจบึ่งรถออกจากโรงแรมหรูอย่างรวดเร็วไปตามทางที่ฌานบอก.   แม้จะเป็นยามค่ำคืนแต่ถนนในกรุงเทพฯก็ยังมีรถเพ่นพ่านขับผ่านไปมาเต็มถนน




ปัง.   ปัง.  ปัง. ปัง





รถยนต์สี่คันตามมาจากด้านหลัง.   แต่ละคันมีบอดี้การ์ดชะโงกหน้าออกมาจากหน้าต่าง พร้อมกับสาดกระสุนใส่รถของเจราวห่าฝน




แต่ด้วยรถที่เจขโมยมานั้น เป็นรถของเสี่ยไปรที่ได้รับการแต่งจนให้กันกระสุนอย่างดี.   ทำให้เค้าเบาใจไปเปราะหนึ่ง





เจขับรถไต่ขึ้นไปบนทางเท้าเพื่อหลบเลี่ยงการจราจร.    ประชาชนคนบริสุทธิ์ที่ไม่รู้เรื่องต่างกระโดดหลบหลีกกันให้วุ่นวาย





เจขับรถพุ่งฝ่าไฟแดงโดยไม่เกรงกลัวตำรวจเพื่อเอาชีวิตรอด.   รถยนต์ของพวกบอดี้การ์ดคันหนึ่งขับตีคู่มากับรถของเจ.   ตอนนี้พวกมันไม่ได้ตั้งเป้าจะยิงคนในรถแล้ว.  แต่พวกมันพุ่งเป้าไปที่ยางรถแทน






เจพยายามเร่งคันเร่งจนสุด. แต่ก็มิอาจสลัดเหล่าบอดี้การ์ดทิ้งได้.  โจนที่นั่งอยุ่ข้างๆชักดาบของเธอออกมา.  ก่อนจะกระซิบกระซาบแผ่วเบา.   ว่า





โจน      :      ข้าแต่พระบิดา พระบุตร และพระจิต. โปรดจงมอบพลังให้กับข้าด้วย




สิ้นสุดคำ. เจรู้สึกได้ว่า. หญิงสาวตาน้ำข้าวคนนี้นั้นมีแสงเรืองรองเปล่งประกายออกมาจากเรือนร่าง.  เธอหันมายิ้มให้กับเจ





โจน  :      เดี๋ยวชั้นมา




คำพูดของเธอทำเอาเจงงเป็นไก่ตาแตก.   ก่อนที่เธอจะเปิดประตูรถออก.  แล้วกระโจนไปยังรถของเจ้าบอดี้การ์ดที่ขับตีคู่มา.  เธอกระโดดได้สูงและไกลราวกับไม่ใช่มนุษย์ธรรมดาสามัญ

 






สารบัญ

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

เรียงลำดับตาม Timeline (Earth-1) นะครับ

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

       

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

       

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

       

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

       

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

       

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

       

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

       

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

       

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

       

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

       

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

       

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

       

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

       

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

       

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

       

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

       

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

       

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

       

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

       

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

       

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

       

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

     

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

     

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

       

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

   

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

       

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

     

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

       

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

       
 

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

       

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

 

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

       

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

         

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

       

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

       

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

           

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

           

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

           

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

           

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

             

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

               

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

 

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

             

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

         

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

     

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

     

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

 

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

   

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

     

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

     

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

       

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

       

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

     

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

   

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

   

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

   

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

       

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

         

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

 

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

Earth-2

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

เรื่องสั้นฟันแล้ว(ไม่ค่อย)จบ    (ไม่ได้อยู่ในจักรวาล Vector)

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

โอ้
โจน ออฟ อาร์ค!!!!!

ตำนานวีรสตรีแห่งฝรั่งเศส!!!!

ว่าแต่มาอยู่ในปัจจุบันได้ไงนี่




ขอฝากคำเตือน  ก่อนคอมเม้นต์ จากเจ้แว่น
................................................
ใครจะอ่านผลงานทุกตอนในห้องนี้ ถ้าทำตามกติกา-เงื่อนไขนี้ไม่ได้ แล้วรีพลายมักง่ายผ่านไปที หรือ รีพลาย ขอบคุณครับ,ขอบคุณ,ขอบคุณค่ะ,ติดตามครับ,สนุกมากครับ,ติดตามต่อ. อะไรประมาณนี้ จะแบนเลยนะ ขอบคุณมากๆครับ ก็ไม่ต้อง thank,thank you,thx ขี้หมาหลายแหล เหล่านี้ก็อย่าให้เห็น จัดรูดแบนไปยาวๆถ้าเจอ นี่เป็นข้อตกลงไว่ก่อนอ่านระหว่างเจ้าของงาน กับสมาชิก ถ้า รีพลายผิดเงื่อนไขมาหรือ โชว์พาล์วอยู่มานาน โชว์เก๋า โชว์สด โชว์เกรียน ทำมึนลองมาจะแบนเลย เพื่อสมาชิกอีกส่วนที่พร้อมทำตามกติกา เพราะไม่เช่นนั้น รีพลายคุณอาจทำให้ สมาชิกที่ปฏิบัติตามพลอยอดอ่านไปด้วย ฉะนั้นไม่แน่ใจ อย่าพิมพ์เอามักง่ายมั่วๆ..ถ้าคิดว่า กฏนี้มันยากก็ไปหาที่อื่นเสพนะ อย่าเข้ามาใช้มาอ่านงานที่ห้องนี้ อ๋อ ใครโดน pm เตือนถ้ายังมึนจะแบนจาก 6 เดือนเป็น 1ปี. .

กฎที่วางนี่ไม่ได้เขียนเอา ฮา เนอะ แบนจริงใครอยู่นานแล้วคงรู้จัก แว่น ดี..คิดว่า ฉันแบนจริงหรือเตือนเอาสนุกเล่นๆ..อย่าๆลอง เดี๋ยวจะเสียความรู้สึกด้วยรีพลายคุณเอง ทำตามเงื่อนไข ยากอะไร หรือ จะโชว์เกรียน..เตือน,ขอร้อง,ขอความร่วมมือ แล้วเมื่อไม่รักษาสิทธิ์-ประโยชน์คุณเอง ก็แบนไปใช้เวปอื่น. .
………………………………………………………………………………………………….

เรื่องนี้เป็นเรื่องราวของเจหรืออาทมาตซึ่วเป็นเพื่อนของปัน อ่านแล้วรู้เลยว่าโคตรลึกลับมาก

ไม่ได้อ่านมานานมากคงต้องกลับไปอ่านเวกเตอก่อนถึงจะรุ้เรื่องหรือป่าวหว่า

อยากอ่านจังคับ. ขอบคุณมากคับ

โอ้วเรื่องของเจนี่น่าติดตาม ตอนแรกผมคิดว่าไอ้เจมันเป้นเพลงดาบมาตั้งนาน หรือว่าเป็นหว่า แต่ยังไม่ใช้ 
อีกอย่าง จะมีความเป็นไปได้ไหมเนาะว่าในเวกเตอร์จะมีสาวฝรั่งมาให้ไอ้ปันมันสอย ปั๊บๆๆ

โดนเผาแล้วไหงมาอยู่ในยุคปัจจุบันได้

ได้เจอกับโจนซะด้วย สุดยอดเลย

เริ่มเรื่องได้สนุกนะครับ
แล้วเจจะกลายเป็นอมาตาตอนไหนครับ

เจ อาทมาท. คนนี้ ที่จริงแล้ว เขาก็มีอดีต ที่แสนเจ็บปวด มาก่อน นี่เองแบบนี้สินะ ถึงได้เปลี่ยนเป้าหมาย ชีวิต. ไม่อยากเป็นหมอละ ว่าไหม ก็โหดใช่เล่น เหมือนกันนะครับ เจเนี่ย
   สวนสาวโจน. นักรบที่ย้อนอดีต มา คนนี้  จะเกี่ยวข้อง กับ สาวนิรนมา ที่เดินไม่ได้ที่อยู่ ในบ้านของเจ และที่ถูก ปัน เปิดซิงไป. คนนั้น เผมว่า ต้อง มีความเชื่อมโยงกัน แน่ๆ เดาอีกละ55
 ป.ล.  สวัสดีดีปีใหม่. เช่นกันนะครับ

ในฐานะที่เป็นนักดาบคนนึง(จะเรียกแบบนั้นได้มั้ยก็ไม่รู้55555) เรื่องนี้เลยยิ่งน่าอ่านเลยครับ ว่าแต่ทำไมเป็นคนสุดท้าย วิชาดาบเอเชียกับตะวันออกมันต่างกันโดยชิ้นเชิง การมาของโจนไม่น่าเกี่ยวกับตำรับวิชาดาบไทยได้ อยากอ่านตอนต่อไปแล้ว

ข้อมูลอะไรที่ทั้งสองถึงต้องการขนาดนี้

ขอบคุณมากครับ สเต่ห์ของจัดรวาลผู้เขียนสำหรับผมคือ การวางเนื้อเรื่องและฉากบู้ที่เหมือนการดูหนังแอคชั่นดีๆ สักเรื่อง ส่วนฉากรักผมมองว่าเป็นจุดเสริมที่ยอดเยี่ยมครับ ดังนั้น ไม่มีฉากรัก ก็ไม่ใช่เรื่องเสียหายอะไรแม้แต่น้อยครับ

มันนะสิ มันกับฉากบู้จนลืมหายใจกันไปนะคนับ

นิยายเรื่องใหม่ที่มีความเกี่ยวเนื่องกับvectorอีกเรื่องแล้ว จั่วว่า no sex ก็น่าจะทำให้น่าอ่านไม่น้อย