บรรยากาศยามเช้าในร้านข้าวหน้าเนื้อผู้คนพลุกพล่าน ต่างคนต่างกินรีบเร่งเพื่อจะไปให้ทันเวลารถไฟ บริกรหนุ่มชุดนักเรียนมัธยมเสริฟข้าวหน้าเนื้อแกงกะหรี่ควันกรุ่นน่ากินพลางบ่นพึมพำอะไรสักอย่าง
“มันบ่นแม่มัน กลัวจะไปโรงเรียนไม่ทัน” ชายสูงอายุผมสองสียิ้ม หยิบขวดพริกป่นญี่ปุ่นส่งให้
“ผู้ใหญ่ฟังภาษาญี่ปุ่นออกเหรอครับ”
“ออกสิ เมื่อสี่สิบปีที่แล้วผมเรียนจบสถาปัตยที่โอซาก้านี่แหละ ร้านเนี้ยสมัยเรียนผมถีบจักรยานมากินแทบทุกวัน” ผู้ใหญ่สมบัติมองออกไปนอกหน้าต่าง
“นี่ผู้ใหญ่เรียนจบจากญี่ปุ่นเลยเหรอครับ โห ไม่ธรรมดานะเนี่ย”
“พ่อผมเค้าค้าขายกับคนญี่ปุ่น ผมนี่ไม่อยากมานะ ตอนนั้นมีแฟน แต่ก็ฝืนความตั้งใจของพ่อไม่ได้”
“พอดีผมไม่ทานเนื้อสัตว์น่ะครับ”
“อ้าว ไม่ลองสักหน่อยเหรอร้านนี้อย่างเด็ดภูมิใจเสนอเลยนะ ผมกินร้านนี้ตั้งแต่แม่เจ้าหนุ่มนั่นยังเป็นสาวน่ารักอยู่เลย”
“ขอตัวไม่ดีกว่าครับ” ด็อกเตอร์นทียิ้มปฏิเสธ
“ด็อกเตอร์เคยมาญี่ปุ่นมั้ย” ผู้ใหญ่สมบัติถาม
“เคยมาดูงานกับกระทรวงครั้งนึง ครั้งนี้ครั้งที่สอง”
“ชอบมั้ย”
“ไม่รู้สิครับ ยังไม่ไปไหนเท่าไหร่เลย”
“แล้วทำไมเมื่อคืนถึงนอนแคปซูลล่ะอย่าบอกนะว่าอยากลอง ผมว่าคุณน่าจะฉลาดกว่านั้น”
“ผู้ใหญ่รู้ได้ยังไงครับว่าเมื่อคืนผมนอนโรงแรมแคปซูล” ด็อกเตอร์นทีถามยิ้มๆ
“ก็เห็นคุณโพสต์เฟสบุ๊ค ..คืนนี้นอนนี่นะครับ.. นี่ไง” ผู้ใหญ่สมบัติหันจอมือถือให้คู่สนทนาดู “สร้างภาพเก่งนะลงทุนน่าดู แต่ก็ดีนะรอบคอบดี แบบนี้ก็แทบจะไม่มีอะไรให้เชื่อมโยงการนัดเจอกันครั้งนี้ระหว่างผมกับคุณได้เลย” ผู้ใหญ่สมบัติเอ่ยชื่นชม “ว่าแต่มันนอนสบายมั้ยน่ะ”
“ก็พอได้ครับ..”
ด็อกเตอร์นทีหยิบซองจดหมายที่ผู้ใหญ่สมบัติหยิบจากกระเป๋าเอกสารออกมาวางให้เขาบนโต๊ะมาเปิดดู ในซองมีแบงค์สัญชาติไทยสีเทานับได้ไม่ถึงสิบใบ ที่เหลือเป็นแบงค์ร้อยกับแบงค์ยี่สิบ มีเหรียญอีกสามบาท
“เอ่อ.. ตลกแล้วครับผู้ใหญ่” ด็อกเตอร์หนุ่มโยนซองกลับลงบนโต้ะ “ผมคิดว่าค่าตอบแทนมันควรจะมากกว่านี้นะ นี่ให้ผมมาถึงญี่ปุ่นเพื่อเงินแค่นี้น่ะเหรอ”
“อะไรนะ!!” ผู้ใหญ่สมบัติตกใจ
“ก็เงินนี่ไง แค่เจ็ดพันกว่าบาทนี่มันหมายความว่าไง!!”
“อะไร นั่นมันค่าเครื่องบิน!! คุณสำรองจ่ายผมก็จ่ายค่าตั๋วคืนให้คุณไง!! อะไรของคุณ”
“อ๋อ ..” ด็อกเตอร์นทีเก็บซองเงินพับใส่กลับเข้ากระเป๋าเสื้อ “โทษทีคับ พอดีผมคิดอะไรเพลินๆ”
“นี่.. ของจริงอยู่นี่ บัญชีธนาคารมิตซุยสาขาฟุรุตะ ชื่อคุณ” ผู้ใหญ่สมบัติหยิบสมุดธนาคารพร้อมบัตรกดเงินวางลงบนโต้ะเลื่อนให้ดอกเตอร์หนุ่ม “เป็นคนมีความรู้แบบคุณนี่มันดีจริงๆ แค่เซ็นแกร๊กเดียวทำเงินได้ตั้งยี่สิบล้านเยน”
“แลกกับการผ่านอีไอเอ โรงงานแห่งใหม่ราคาหนึ่งพันห้าร้อยล้านของคุณนับแต่นี้ไปก็มีแต่ทางสะดวก ขอให้ทำมาค้าขึ้นนะ” ด็อกเตอร์นทีเปิดตรวจดูสมุดบัญชีธนาคาร
“ได้ข่าวว่าคุณกำลังตามจีบแอร์โฮสเตสอยู่เหรอ เห็นในเฟส สวยดีนะ” ผู้ใหญ่สมบัติแซว “ปรึกษาผมได้นา ของแบบนี้ไม่ต้องไปโพสถามคนในโซเชียลว่าจีบยังไงหรอก ถามผมดีกว่า เรื่องผู้หญิงผมนี่ล่ะตัวจริงเรื่องปิ้งย่างเลย”
“อ๋อ ที่โพสต์เฟสบุ๊คก็แค่ข้ออ้างให้ผมมาที่นี่น่ะครับ แค่ลูกสาวเพื่อนแม่” ด็อกเตอร์นทีมองออกไปนอกหน้าต่าง “นักวิชาการจนๆอย่างผมเค้าไม่เอาหรอกครับ
”
“ผมจะแนะนำนะคุณทำตัวแบบนี้แหละดีแล้ว สมถะนอนแคปซูลนั่งรถเมล์ถีบจักรยานอะไรของคุณไปน่ะดี ถ่ายรูปลงโซเชี่ยลเยอะๆ กลับไปคุณก็ทำตัวอย่างเดิมอย่ากระโตกกระตาก อยากใช้เงินอยากรวยเมื่อไหร่ก็มาใช้เงินที่ญี่ปุ่นนี่ ไอ้ห่า ดีจะตาย”
“แหม เงินแค่นี้ไม่เรียกว่ารวยหรอกครับ” ด็อกเตอร์หนุ่มส่ายหน้า
“ตราบได้ที่ลายเซ็นของคุณยังอนุมัติไอ้มาตรฐานสิ่งแวดล้อมห่าอะไรนี่ได้มันก็ยังทำเงินให้คุณได้อีกเยอะ เชื่อผมสิ”
“งั้นผมขอใช้ร้านนี้เป็นเซฟเฮาส์สถานที่เจรจามั่งได้ไหมครับ” ด็อกเตอร์นทีมองข้าวหน้าเนื้อเย็นชืดในจาน
“ได้สิ เอาเลย คุณยอมจ่ายค่าตั๋วเจ็ดแปดพันนัดมาคุยกันที่นี่แม่งปลอดภัยกว่า คุยเมืองไทยคนรู้จักเยอะซักวันนึงอาจย้อนกลับมาเล่นเราก็ได้ ญี่ปุ่นนี่แหละ ชิวๆ”
“ผมชอบบรรยากาศครับ พลุกพล่านดี คุยกัน”
“แต่คุณไม่กินเนื้อไม่ใช่เหรอ”
“แต่ก่อนเคยกินอยู่เหมือนกันครับ”
“เอาจานใหม่มั้ย จานนี้มันเย็นแล้ว”
“ไม่เป็นไรครับจานนี้แหละ เสียดาย” ด็อกเตอร์นทีขยับจานเข้ามาใกล้
………………..
บรรยากาศภายในห้องสี่เหลี่ยมของอพาร์ตเมนต์เก่าคร่ำในตรอกกำลังตึงเครียด เรามองเด็กสาวในชุดนักเรียนมัธยมหน้าตาจิ้มลิ้มคล้ายหลุดออกมาจากจอคอมพิวเตอร์เว็บรูปโป๊ เธอพ่นควันบุหรี่เป็นทางยาวกำลังหงุดหงิดอย่างเห็นได้ชัด ชายชาวญี่ปุ่นในชุดสูทกำลังเจรจากับพี่เป้อย่างเคร่งเครียดโดยมีเพื่อนช่วยเป็นล่ามให้ผ่านโทรศัพท์
ตามแผนคือเราต้องการผู้หญิงสักคนที่สวยเซ็กซี่ระดับดาราเอวีเพื่อมายั่วเย้าพี่นัทให้ออกอาการหื่น ส่วนเราก็จะแอบเก็บภาพไปเป็นหลักฐานให้แม่เราเห็นว่าผู้ชายคนนี้ไม่ได้เป็นคนดีอย่างที่แกคิดและล้มเลิกแผนที่จะจับคู่ให้เรา เอเย่นต์และน้องน่ารักชุดนักเรียนพยักหน้าเข้าใจเป็นอย่างดี ข่าวดีคือราคานี้ได้รวมถึงกรณีลามเลยถึงมีเพศสัมพันธ์ก็ไม่ต้องจ่ายเพิ่ม
น้องผู้หญิงชาวญี่ปุ่นเห็นครั้งแรกรูปร่างหน้าตาน่ารักถูกใจเรามาก เรียกได้ว่าเอเย่นต์ที่เพื่อนพี่เป้เป็นธุระติดต่อเค้าเลือกตัวท้อปมาให้เราเลย ติดแต่ตรงที่เธอยังเป็นนักเรียนซึ่งเราไม่สบายใจ กามกิจพิเรนทร์แบบนี้ไม่ควรเกี่ยวข้องกับเยาวชนที่ยังมีอนาคตดั่งสายรุ้งสดใส เรายืนยันที่จะขอเปลี่ยนตัวนางนกต่อด้วยเหตุผลที่เธอยังเด็กเล็กนัก
เราสามคนนั่งนิ่งๆรออยู่เกือบชั่วโมงก็มีการเคลื่อนไหว มีผู้ชายหลายคนเดินเข้ามาในห้องส่วนหนึ่งรับตัวน้องชุดนักเรียนเดินออกไป เหลืออีกสองคนยืนเฝ้าประตูมองมาที่เราสามคน น้องผู้หญิงรูปร่างผอมแกรนเดินเข้ามาในห้อง
“หนูมาเป็นล่ามให้จะได้คุยกันรู้เรื่อง” เธอบอกกับเรา
“คนไทยเหรอ”
“พี่ไม่น่ามายุ่งเกี่ยวกับไอ้พวกเหี้ยนี่เลย คิดเสียว่าเจอกับเหี้ยเข้าแล้วล่ะพี่ เอาล่าสุดเลยนะ พี่คุยกับมันว่าไงบ้าง” เธอถามพลางส่ายหน้า
“ก็บอกว่าขอแบบผู้ใหญ่ๆหน่อย ไม่เอาเด็ก”
“อีเด็กนั่นมันชื่อนานา พอรู้ว่าพี่ไม่เอาเด็กมันก็เลยเครียด มันไม่เคยโดนปฏิเสธไง”
“เรื่องใหญ่เหรอ”
“ไม่รู้ดิ แต่อีเด็กนี่ก็คนโปรดหัวหน้ามันเลยอ่ะ พวกมันโทรไปปลุกหนูมาเป็นล่ามคุยกับพี่นี่แหละ”
………………..
ผู้ใหญ่สมบัติส่งภาษาญี่ปุ่นคุยโทรศัพท์ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่สลับมองสบตาดอกเตอร์ โครงการบ่อบำบัดน้ำเสียที่เขาเซ็นรับรองมาตรฐานสิ่งแวดล้อมไปเมื่อหกเดือนที่แล้วถึงเวลาที่จะปิดดีลกันเสียที
“ได้ความ ผมก็นึกว่าจะพลาดซะแล้ว ตอนแรกจองไม่ทันนะนี่เค้าโทรมาถามว่าหลุดจองจะเอามั้ย ลั้คกี้จริงๆ” ผู้ใหญ่สมบัติท่าทางลิงโลด “นี่ล่ะไฮไลต์ต่อจากร้านเนื้อย่างที่ผมเตรียมเอาไว้ให้ด็อกเตอร์เลยนะ”
“อะไรครับ” เขาตื่นเต้นตาม
“นานา มารุยามา”
“ใครครับ..”
“นี่คุณไม่ดูหนังโป๊เหรอ” ผู้ใหญ่สมบัติเลิกคิ้วสูง
“ก็.. ดูบ้างครับ แต่ผมไม่ได้ดูถึงขนาดจำชื่อดาราได้”
“นานา มารุยามา ท้อปไฟว์รุกกี้เอวีไอดอลปีสองพันสิบเจ็ดเชียวนะ”
“แล้วนานาจะมาทำไมที่นี่ครับ”
“แพ็คเกจออนเซนหนึ่งคืนหนึ่งวันกับสุดยอดดาราเอวี คุณเคยได้ยินมั้ย”
“อ๋อ.. ที่มีข่าวว่าระดับระดับซีสิบเอ็ดถึงกับขโมยรูปภาพในโรงแรมอะไรนั่นเหรอครับ”
“มาญี่ปุ่นทั้งทีก็ต้องให้มันถึงญี่ปุ่นสิ นางฟ้าหลุดจองมาแบบนี้แสดงว่าคุณมีดวง คนนี้ผมภูมิใจเสนอเลย ฉลาดเฉลียวอนาคตไกลอย่างคุณนักธุรกิจอย่างผมต้องเทคแคร์ จะได้ประทับใจมิรู้ลืม”
“ว่าแต่ผู้ใหญ่เคยเอารึยังครับ น้องนานาเนี่ย” ดอกเตอร์นทีถาม
“โห.. ผมนี่แฟนพันธุ์แท้ชี้เป้าเลย ปี้ในออนเซนนะ ฟีลลี่งแม่งโคตรได้ รับรอง” ผู้ใหญ่สมบัติโยกตัวประกอบ
“อันนี้ผมแถมให้ดอกเตอร์ ถือว่ามีมิตรจิตมิตรใจระหว่างกัน”
………………..
ถึงแม้จะเลยเวลานัดหมายกับพี่นัทไปสองชั่วโมงแล้วแต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้เรากังวลเลย เพราะสถานการณ์ในห้องตอนนี้ดูจะน่ากังวลยิ่งกว่า ใครจะไปรู้ว่าหญิงแก่แต่งตัวแม่บ้านที่เดินเข้ามาเมื่อกี๊จะเป็นแม่ของใครสักคน
“หนูไปเยี่ยวแป๊ปเดียวพี่สร้างเรื่องได้ขนาดนี้เลยเหรอนี่” น้องล่ามสาวไทยส่ายหน้า
“ก็พี่ไม่รู้ น้องก็ดันไม่อยู่จะให้พี่ทำไงอ่ะ” เราโวยตอบ
“พี่ไปว่าแม่มันเป็นกระหรี่ ถ้าว่าแม่หนูแบบนี้นี่หนูไม่ฟ้องเจ้านายหรอก หนูตบเลย”
“พวกพี่ไม่ได้ว่าแม่เค้าเป็นกระหรี่ซักหน่อย นังแหวนอ่ะ มันไปคุยอะไรเค้าก็ไม่รู้” พี่เป้ขึ้นเสียงบ้าง
“พี่ก็แค่บอกว่าป้าคนนี้แก่เกินไป ขอเปลี่ยนอีกทีได้มั้ย” เราแก้ตัว “คราวแม่เลยนะนั่น”
“อีบ้า!! ป้าเค้าแค่เข้ามาทำความสะอาดแกเสือกมองว่าเค้าเป็นกระหรี่ แล้วผู้ชายที่ไปพูดด้วยนั่นก็ดันเป็นลูกชายเค้า” พี่เป้สรุป
“พวกพี่ไม่น่ามายุ่งกับพวกมันเล้ยยย..” น้องล่ามสาวไทยส่ายหน้า
“ชิ้บหาย..” พี่นุชที่นั่งตัวสั่นนิ่งอยู่นานเปรยขึ้นมา
นาทีนั้นเราสัมผัสได้แล้วว่านี่ไม่ใช่ภาวะปกติ ชายร่างสูงโปร่งในชุดสูทสีทึมหลายคนเดินเข้ามาในห้อง คนที่ดูท่าทางคล้ายหัวหน้าเดินไปนั่งที่ชุดเก้าอี้รับแขกมุมห้อง น้องล่ามสาวไทยขยับไปยืนตัวห่อเตรียมทำหน้าที่ กล้องวิดีโอพร้อมขาถูกลำเลียงเข้ามาติดตั้ง ไฟหัวกล้องสีขาวสว่างจ้าขึ้น
“พี่ พี่..” น้องล่ามสาวไทยกวักมือเรียก
“เรียกพี่เหรอ” พี่นุชทำหน้าเลิกลัก
“เออ เรียกพี่นั่นแหละ เดี๋ยวไปยืนหน้ากล้องแล้วแก้ผ้า มันจะให้ทำท่าอะไรก็ทำตาม”
“บ้าแล้ว!! ไม่เอาอ่ะ!!” พี่นุชหน้าแดง “แหวน!! พี่เป้!! โทรแจ้งตำรวจ!!”
“หนูว่าอย่าให้เป็นเรื่องยาวดีกว่าพี่ พี่หยามตัวท้อปของเค้าแถมไปหาว่าแม่ของลูกน้องเค้าเป็นกะหรี่อีก ถ้าอยากกลับบ้านก็ยอมๆทำไปเหอะพี่” น้องล่ามสาวไทยกล่อม “ตอนหนูเทสต์งานก็ถ่ายแบบนี้ไม่มีอะไรมาก”
“เดี๋ยวต่อจากพี่คนนี้ก็พี่แล้วก็พี่ผู้ชายนะ เดินไปหน้ากล้องแล้วก็แก้ผ้า แค่นั้นแหละ จะได้กลับบ้าน” น้องล่ามสาวไทยจัดลำดับ
เรามองพี่นุชในร่างเปลือยเปล่ากำลังทำท่าทางประหลาดๆต่อหน้ากล้อง คิวต่อไปเราก็ต้องทำแบบนั้นเหมือนกัน พวกเราสามคนได้รับคำสั่งให้เลิกยุ่งเกี่ยวติดต่อกับพวกเขาทุกกรณี โดยมีวิดีโอบันทึกภาพอิริยาบทเปลือยของเราทั้งสามเป็นตัวประกัน ถ้าเลิกแล้วต่อกันก็จะเหลือเพียงความทรงจำ วินาทีนั้นกลัวตายมากค่ะคิดถึงคุณพระคุณเจ้าสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่นับถือขอให้รอดกลับบ้าน
แอ็คติ้งโค้ชชี้ชวนให้ทำท่าทำทางเราก็ทำตาม อายมาก เพราะมีผู้ชายแปลกหน้าอยู่ในห้องนั้นหลายคน เจ้าตัวที่คล้ายหัวหน้านั่งมองสีหน้าเรียบเฉย สายตาของมันรุกเลื้อยละเมิดเนื้อหนังของสงวนเราอย่างสบายอารมณ์
ไอ้ตาตี่นี่แม่งหน้าตากวนตีนมาก
………………..
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน