…………………………………………
ว่ากันว่า อสุจิ ตัวที่จะกำเนิดเป็นเพศชาย จะวิ่งเร็ว แต่ไม่ทน ขณะที่อสุจิตัวที่จะเป็นเพศหญิงถึงจะวิ่งช้า แต่มีความทนมาก....ดังนั้น ดังนั้น ชายที่หำสั้น จึงมีแนวโน้มได้ลูกสาว ส่วนชายที่หำยาว จะมีโอกาสได้ลูกชายมากกว่า เพราะจุดปล่อยตัวของอสุจิ จะอยู่ใกล้กับไข่ ในมดลูก หลักกามาของคนโบราณจึงกล่าวว่า ถ้าอยากได้ลูกชาย จังหวะที่จะปล่อยน้ำเชื้อ ให้แทงอวัยวะเพศให้ลึกที่สุด
...............................................
...............................................
วงเวียนชีวิต .... ตอนที่ 2
ถ้าคุณยึดอำนาจสำเร็จ คุณจะได้ทำทุกอย่างตามอุดมการณ์ของคุณ แต่ถ้าพลาด คุณจะกลายเป็นขบถทันที
ชีวิตของภัณฑิลาเปลี่ยนไปเมื่อ 19 ปีก่อน พ่อของเธออยู่ในกลุ่มขบถ จนต้องหนีออกนอกประเทศ
.................................................
ขณะนั้นภัณฑิลา อายุ เพียง 17 ปี ภัณฑิลาได้มาอยู่ในอุปการะ กับญาติห่าง ๆ ทางฝ่ายแม่ พร้อมกับคนที่ พ่อไว้ใจที่สุดมาอยู่ด้วยเพื่อช่วยดูแล รับใช้เธอ นั่นคือ นายมั่นคง
บ้าน “เจริญสาร” เจ้าของธุรกิจ ด้านการพิมพ์ สามีเป็นมหาเศรษฐีเชื้อสายจีน ภรรยาเป็นผู้ดีเก่า ซึ่งเป็นญาติผู้ใหญ่ห่างๆ ทางฝ่ายแม่ของภัณฑิลา ครอบครัวนี้ มีบุตรชาย 1 คน คือ นายทรงวุฒิ
ทรงวุฒิมีภรรยาอยู่แล้ว มีบุตรสาว 2 คน แต่ด้วยความที่ พ่อแม่ ของทรงวุฒิ อยากได้หลานชาย
ภัณทิลา จึงกลายเป็น เป้าหมาย ที่ครอบครัวนี้อยาก ได้มาเป็นแม่พันธุ์
“ตาวุฒินะชอบหนู ส่วนป้าก็สัญญาว่าจะดูแลหนูอย่างดี ” หญิงชรากล่าวกับภัณฑิลา เด็กสาวก้มหน้านิ่ง ไม่ได้ตอบคำ เธอไม่ได้ชองรงวุฒิแม้แต่น้อย
“คิดให้ดีนะ ฑิลา....พ่อของหนู ที่ลี้ภัยอยู่เมืองนอกนะลำบากไม่น้อย เงินในบัญชีก็ถูกอายัด......” พ่อของทรงวุฒิกล่าวเสริม “..อีกอย่างหนูอยู่บ้านนี้ก็น่าจะสบายดี หนูคงไม่อยากไปอยู่ที่อื่น....”
เด็กสาวไมได้กลัวความลำบาก แต่เงินก้อนใหญ่แทนค่าสินสอด ที่ครอบครัวเจริญสาร เสนอที่จะส่งไปให้พ่อของเธอ ที่ลี้ภับอยู่ประเทศเพื่อนบ้าน ทำให้เธอต้องตัดสินใจรับเงื่อนไข แต่อนิจจา ตลอดเวลาที่ผ่านมา เธอมีลูกกับ ทรงวุฒิ 3 คน ทุกคนล้วนเป็นผู้หญิง พ่อแม่ของทรงวุฒิ หาเมียใหม่ให้ลูกชายอีก 2 คน แต่ก็เช่นเดิม ทุกคนล้วนให้กำเนิดลูกสาว รวมแล้วตอนนี้ ทรงวุฒิ มีเมีย 4 คน พร้อมด้วย ลูกสาว 6 คน....... วัยไล่เลี่ยกัน คือ 12 -20
หลังจาภัณฑิลาแต่งงาน เธอก็ไม่ได้รับข่าวคราวจากพ่อของเธออีกเลย.....
..............................................................................
…………………………………………………………………….
ปัจจุบัน ....สามสาวพี่น้อง นั่งคุยกันในบ้านหลังเล็ก บ้านที่พวกเธออยู่กับแม่มาตั้งแต่เกิด ขณะที่พ่อ ปกติจะนอนบ้านหลังใหญ่กับเมียหลวง นาน ๆ จะมาที่บ้านหลังนี้สักที
“เมื่อพ่อไม่รักแม่ ไม่สนใจพวกเรา แล้วเราจะไปแคร์ทำไม่ ปล่อยให้เค้าไปแสวงหาเมียใหม่อีกเป็นร้อยเป็นพันเถอะ สักวันเค้าคงได้ลูกชายสมใจ....” ชลธิชาน้องสาวคนเล็ก กล่าวขึ้นกับพี่สาว ร่วมมารดาทั้งสอง
......พี่คนโต......ชฎาภรณ์..... วัย 18 เรียนมหาลัย ปี 1
.......คนกลาง......ชฎาวัลย์....... วัย 16 เรียน ม.5
......คนเล็ก.......ชลธิชา.......... วัย 15 เรียน ม.3
“ยังไงเค้าก็เป็นพ่อของเรานะ น้อย .......” ชฎาพร พี่สาวคนโตกล่าว
“แต่หนู เห็นด้วยกับน้อย...คิดดูสิ เดือนหนึ่งพ่อคุยกับเรากี่ครั้ง คุยกับแม่กี่ครั้ง...ใจจริงหนูอยากให้แม่ หย่ากับพ่อ แล้วพวกเราไปอยู่ที่อื่นด้วยซ้ำ....” ชฎาวัลย์ น้องคนกลางกล่าวขึ้นบ้าง
“วัลย์..... ทำไมเธอคิดอย่างนั้น.... ถึงพ่อไม่ค่อยได้ดูแลพวกเรา แต่เงินทอง ความสุขสบาย พ่อก็มีให้พวกเราไม่ขาดนะ....” พี่สาวคนโตปราม
“มันก็แค่เศษเงินของเค้าเท่านั้น.....ชิ...ว่าไปแล้ว หนูว่า ตามั่น ยังดูแลพวกเราดีกว่าพ่อเสียอีก.....ถ้าเลือกได้ หนูอยากให้ตามั่นโน่น เป็นพ่อของเรา...” ชลธิชากล่าวด้วยความรู้สึกเกลียดชังคนเป็นพ่อ / เธอรักและติดพ่อมาก แต่เมื่อพ่อมีเมียใหม่เพิ่มอีกเป็นคนที่ 4 ประกอบกับความไม่สนใจของพ่อ จากความรักมันเลยกลายเป็นความเกลียดชัง.../>“เฮ้ย..!!!!!!.....” พี่สาวทั้งสองถึงกับอุทานออกมาพร้อมกัน แต่เมื่อทบทวนคำพูดของน้อย น้องสาวคนเล็ก มันกลับมีส่วนจริง ตามั่น ไม่ใช่ญาติก็เหมือนญาติ ที่คอยดูแลเอาใจใส่พวกเธอมาตลอดตั้งแต่เป็นเด็ก ให้คำแนะนำ คำปรึกษา ทำงานรับใช้ คอยให้กำลังใจ แม้กระทั่งช่วยสอนการบ้าน
ทุกคนพอจะทราบว่า ตามั่นเคยเรียนมาบ้าง และเคยทำงานเป็นคนสนิท ของคุณตาของพวกเธอ (พ่อของคุณภัณฑิลา) เพียงแต่คนในบ้านนี้ ยกเว้น ภัณฑิลา ไม่มีใครรู้มาก่อนว่า ตามั่น เคยเป็นทหารป่ามาก่อน
.............................................
………………………………………
หกทุ่ม ภัณฑิลาคิดว่าลูกๆ คงหลับกันหมดแล้ว เธอเคาะเบา ๆ ที่ประตูห้องนอนของตามั่น ซึ่งอยู่ด้านล่าง ติดกับครัว
“มีอะไรให้รับใช้ครับ คุณฑิลา....” ตามั่นแง้มประตูออกกมา
“อามั่นคะ .... คือ.....ฑิลามีเรื่องจะคุยด้วย ขอเข้าไปข้างในได้ไหมคะ....” คุณภัณฑิลากล่าวเสียงเบา แต่เป็นน้ำเสียงของคนที่กำลังรวบรวมความกล้า
……………………………………….
………………………………………
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน