วางจำหน่ายแล้ว! กับภาคต่อของนิยายที่สุดแห่งความลุ้นระทึก และคาดเดาไม่ได้กับ "13 เกมสยิว ภาค 2" เล่ม 2 ราคาเพียง 59 บาท คราวนี้เขตต้องกลับมาเจอกับฝันร้ายในวัยเด็ก ชีวิตของเขตและเดียร์กำลังจะเปลี่ยนไปตลอดกาล สามารถเข้าไปอุดหนุนกันได้ทั้งสองเล่มได้ที่
เล่ม 2:
เล่ม 1:
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
“นี่แกหาเรื่องให้ฉันติดคุกหรือไงกัน?”
เมื่อได้ยินโจทย์ข้อที่สองเขตถึงกับอารมณ์ขึ้น รอบที่แล้วยังพอว่าแต่คราวนี้ให้เขตไปลวนลามผู้หญิงคนอื่นบนรถไฟฟ้า มีหวังเขาได้ถูกจับข้อหากระทำอนาจารกับล่วงละเมิดทางเพศแน่นอน หรือว่าจุดประสงค์ของ Mr.X ที่แท้จริงจะเป็นการทำลายตัวเขามากกว่าทั้งตระกูล
“ผมไม่คิดร้ายแบบนั้นกับคุณหรอกนะ คุณเขต”
“แล้วแกจะทำให้ฉันทำเรื่องผิดกฏหมายไปทำไม?”
“ผมล่ะผิดหวังกับคุณจริงๆ คนที่ผมกำลังคุยอยู่ด้วยเป็นถึงเจ้าชายแห่งวงการอสังหาริมทรัพย์ไม่ใช่เหรอ ทีธุรกิจของพวกคุณยังตุกติกได้ แต่กับโจทย์แค่นี้ถ้าหาทางเอาตัวรอดไม่ได้ พรุ่งนี้เช้าก็เตรียมอ่านข่าวหน้าหนึ่งได้เลย” Mr.X กดตัดสายทิ้งหลังพูดจบ
คำพูดของ Mr.X ทำให้เขตผู้เฉลียวฉลาดฉุกคิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ แต่มันยังไม่เคลียร์เหมือนกับมีเส้นผมมาบังคำตอบอยู่ วันนี้โชคดีที่ไม่ได้ขับรถมา ชายหนุ่มจึงรีบออกจากที่ทำงานไปยังสถานีรถไฟฟ้าที่ไม่ไกลนัก
เวลานี้เป็นเวลาที่เหล่าคนทำงานในออฟฟิศต่างเลิกงานกรูกันกลับบ้าน ต่างคนต่างเดินเบียดเสียดกัน บริษัทนับร้อยแถวนั้นคงมีพนักงานกระจุกรวมกันหลายพัน เขตไม่ค่อยชอบบรรยากาศแออัดแบบนี้เขาจึงมักจะขับรถมาเองมากกว่า แถมรถไฟฟ้าก็ไม่มีสายไหนมุ่งตรงไปบ้านของเขา มีแต่เฉียดแถมใช้เวลาอ้อมพอสมควรด้วย
ถ้าไม่ได้รับโจทย์บ้าบอมาจาก Mr.X เขตคงให้คนขับรถของบริษัทหรือไม่ก็แท็กซี่ไปส่ง ชายหนุ่มเดินพลางคิดหาคำตอบในหัว เขาจะไปลวนลามใครที่ไหนได้ ถึงเขตจะหน้าตาดีแต่ก็เป็นแค่คนแปลกหน้า ผู้หญิงร้อยทั้งร้อยคงกรีดร้องขอความช่วยเหลือ
ครั้นจะหนีลงก็เป็นไปได้ยาก คนเยอะราวกับฝูงมดมีหวังถูกรุมประชาทัณฑ์เจ็บทั้งตัว เสียทั้งชื่อเสียงวงตระกูล ในขณะที่เขตกำลังยืนคิดอยู่ที่ตู้กดบัตรโดยสาร สมองของเขาตื้อไปหมด เรียกได้ว่ามืดแปดด้าน เขาหาคำตอบของคำถามที่อยู่ในหัวไม่เจอ สายตาของเขาก็พลันไปเห็นใครบางคนที่กำลังหยอดเหรียญอยู่
ถ้าเขตจำไม่ผิด หญิงสาวคนนี้มีชื่อว่า มะปราง หรือเรียกสั้นๆว่า ปราง เป็นเด็กฝึกงานอยู่ในบริษัทของเขาเอง ปรางเป็นเด็กที่สวย ตาโตหน้าคมผมยาว ผิวสีน้ำผึ้งตามแบบฉบับสาวไทย ตัวสูงกำลังดีหุ่นเพรียว หน้าอกไซส์เล็กกำลังดี แต่ไม่ถูกสเป็คเขตในด้านการทำงานนัก เพราะปรางเป็นเด็กที่ทำงานช้า และไม่ค่อยแอคทีฟเท่าไหร่
ความคิดที่ชั่วร้ายก็ดันผุดขึ้นมาในหัวของเขต ทั้งที่ใจของเขาไม่อยากทำ แต่สุดท้ายมนุษย์ทุกคนก็ต้องเอาตัวรอด เพื่อช่วยเหลือตัวเองและครอบครัว เขตพูดขอโทษปรางในใจนับร้อยครั้งก่อนที่จะเดินเข้าไปทัก
“อ้าว ปรางกำลังจะกลับบ้านเหรอ” ชายหนุ่มทำเป็นเข้าไปทักด้วยความบังเอิญ
“ค…คุณเขต! ค..ค่ะ ปรางกำลังจะกลับบ้าน” ปรางตกใจไม่คิดว่าจะเจอคนใหญ่คนโตแถวนี้
“เหรอ ผมเองก็ว่าจะกลับอยู่เหมือนกัน อย่าหาว่าผมไม่ทันสมัยเลยนะ แต่ช่วยสอนกดตู้พวกนี้หน่อยสิ” เขตชี้ไปที่ตู้จำหน่ายบัตร
“อ๋อ ได้สิคะ”
สาวฝึกงานยิ้มแก้มปริเมื่อว่าที่เจ้าของบริษัทมาขอความช่วยเหลือแบบนี้ อันที่จริงปรางก็แอบปลื้มเขตอยู่ไม่น้อย ในฐานะผู้บริหารและผู้ชายคนหนึ่ง เขตในสายตาปรางเป็นผู้ชายที่ดูดี ฉลาด แต่งตัวเท่ แต่เธอก็ไม่ได้คิดเกินเลยอะไรกับเขต เพราะปรางเองก็มีแฟนอยู่แล้ว
“อะ นี่ค่ะ” ปรางยื่นบัตรโดยสารที่กดมาให้กับเขต
“ขอบใจมาก” เขตรับไว้พร้อมรอยยิ้มที่อบอุ่น
“ปกติคุณเขตขึ้นรถไฟฟ้ากลับบ้านเหรอคะ? ทำไมปรางไม่เคยเห็นมาก่อน?”
“เปล่าเลย พอดีตอนเช้าเพื่อนของผมมันขับรถมาส่งน่ะ แต่ตอนเย็นมันดันไม่มารับนี่สิ มันน่านัก”
“เพื่อนคุณเขตนี่ใจร้ายจังนะคะ”
ทั้งสองเดินไปพูดคุยกันไปอย่างเฮฮาเป็นกันเอง มันยิ่งทำให้ปรางประทับใจและรู้สึกว่าตนเองคิดไม่ผิดที่ตั้งใจจะมาฝึกงานที่บริษัทชื่อดังแห่งนี้ ต่างจากเขตที่ในหัวเขามีแต่คำว่าขอโทษ ที่เขาจะต้องมาทำลายความน่ารักและความสดใสของเธอลง เขตอยากจะเดินย้อนกลับแต่มันก็คงไม่ทันแล้ว
เขตและปรางก้าวขึ้นมาบนรถไฟฟ้าที่แออัด ตัวของปรางบอบบางจนถูกดันเข้าไปชิดติดกับกำแพงด้านในข้างประตูที่อยู่ฝั่งตรงข้ามกับประตูที่เปิด สาวฝึกงานหันหน้าให้กับกำแพง หันหลังให้กับว่าที่เจ้าของบริษัทที่ยืนเกือบแนบชิดหลังของเธอ
บรรยากาศทุกอย่างเป็นใจให้กับเขต คนบนรถมีมากเกินกว่าจะมาสนใจเขาหรือว่าปราง ชายหนุ่มมองสาวสวยฝึกงานที่ยืนหันหลังให้ตรงหน้า ผมของเธอยาวมาจนถึงกลางหลัง ทำสีน้ำตาลสวย ดูจากสภาพผมและการที่เข้ามาฝึกงานในบริษัทของเขาได้ด้วยความสามารถแค่นี้ บ้านของปรางต้องมีเงินพอสมควร
รถไฟฟ้าเริ่มเคลื่อนที่ ด้วยความที่เขตไม่ชินทำเอาเขาเซไปข้างหน้าอย่างไม่ได้ตั้งใจ ทำให้ตัวของเขาแนบไปกับหลังของปราง ช่วงล่างสัมผัสกับช่วงล่าง ทำให้เขตรู้ว่าถึงหน้าอกปรางจะเล็ก แต่บั้นท้ายใหญ่ได้รูปพอๆกับเดียร์ ภรรยาของเขาเลย
“ขอโทษที ผมไม่ทันตั้งตัว”
“ม..ไม่เป็นไรค่ะ” ปรางแอบเขินเล็กน้อย
หลังจากที่ได้พูดคุยกันทำให้เขตรู้ว่าปรางจะลงสถานีเกือบปลายสาย แสดงว่าเขามีเวลาพอสมควรในการทำภารกิจ ชายหนุ่มจึงไม่รีบร้อนที่จะเดินเกมบุก เขาค่อยๆทำเป็นเซอยู่หลายครั้ง คอยสังเกตุอาการของอีกฝ่าย
ทีแรกปรางก็นึกว่าเขตไม่ได้ตั้งใจ แต่พอหลายทีเข้าเธอก็ชักไม่แน่ใจ ปรางเองก็ทำตัวไม่ถูกกับสถานการณ์ตรงหน้า เพราะถ้าเธอทำอะไรบุ่มบ่ามไป มีหวังได้กระทบกับอนาคตงานในบริษัทแน่ๆ พ่อกับแม่หวังในตัวเธอไว้เยอะ รวมถึงแฟนหนุ่มของปรางด้วย
เมื่อเขตแหย่อยู่หลายรอบอีกฝั่งก็ยังคงนิ่งไม่ต่อต้าน เขตก็เริ่มดำเนินการขั้นต่อไป ชายหนุ่มกล่าวขอโทษปรางในใจอีกครั้งเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะเอื้อมมือไปข้างหน้า ใช้ปลายนิ้วสัมผัสบั้นท้ายของสาวฝึกงานอย่างแผ่วเบา เขตไม่คิดจะทำอะไรพิเรนทร์แบบนี้มาก่อน หัวใจของเขาเต้นระรัวยิ่งกว่ากลองชุดกระเดื่องคู่
ด้านปรางเองก็เช่นกัน เธอยืนตัวเกร็งด้วยความตกใจ ความคิดในสมองตีกันนัวไปหมด ไม่ทันที่เธอจะคิดอะไรได้ ปลายนิ้วของเขตก็เพิ่มเข้ามาเป็นทั้งฝ่ามือ เขตบีบบั้นท้ายที่ใหญ่เต็มมือ มันนุ่มไม่แพ้ก้นของเดียร์เลย
“ค..คุณเขตคะ..” ปรางเหลียวหลังไปพูดเบาๆ
“หืม..อะไรเหรอ” เขตยื่นหน้าเข้าไปกระซิบข้างหู
“อ..อย่าทำแบบนี้เลยนะคะ?”
“ผมทำอะไรผิดเหรอ?”
เขตรู้อยู่แก่ใจแต่ก็ต้องสวมหน้ากากซาตาน ทั้งที่ใจของเขาอ่อนระทวยตั้งแต่เห็นดวงตาที่น่าสงสารของปรางแล้ว สาวน้อยพยายามอ้อนวอนทางสายตาแต่เขตต้องทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ก่อนที่จะเริ่มบีบขยำก้นของปรางอีกครั้ง เขตยอมรับเลยว่าก้นของปรางเด้งสู้มือจริงๆ
“ป..ปรางขอร้องนะคะ” เสียงของเธอสั่นเครือ คงทั้งตกใจและกลัวในอำนาจของเขต
“อย่าเพิ่งรีบด่วนตัดสินใจ ทำไมไม่ลองให้โอกาสผมดูล่ะ?”
“อ..โอกาส?”
“โอกาสให้ผมทำให้ปรางมีความสุขไง.. รับรองว่าผลตอบแทนมันคุ้มยิ่งกว่าคุ้มซะอีก”
เขตรู้สึกกระดากปากมากที่พูดออกไปเช่นนั้น เขาใช้ทั้งหน้าตา อำนาจและคำพูดหลอกล่อจนปรางทำอะไรไม่ถูกเธอยืนนิ่งตัวเกร็ง เขตมองแว้บเดียวก็รู้ว่าเธอไม่ยินยอมนัก แต่นี่ไม่ใช่เวลาที่จะมาลังเลหรือสงสาร เขาค่อยๆย้ายตำแหน่งจากบั้นท้ายเลื้อยไปด้านหน้า
ด้วยความที่ปรางใส่กระโปรงนักศึกษาอัดพีทมา ยิ่งทำให้ปลายนิ้วของเขตถูไถได้อย่างตรงจุด ไม่มีแรงตึงของผ้ามาต่อต้าน ปรางคงไม่รู้ตัวเลยว่า เธอเป็นเพียงผู้หญิงคนที่สองเท่านั้นที่เขตมาสัมผัสของลับแบบนี้ แต่ถึงรู้ไปก็คงไม่ดีใจ
เขตนวดคลึงจุดกระสันแบบที่ทำกับภรรยาที่บ้าน รถไฟฟ้ายังคงเคลื่อนตัวไป คนจำนวนหนึ่งลงไป อีกกลุ่มก็ขึ้นมา ปรางยังคงยืนนิ่งให้เขตลูบไล้ ยิ่งนานเข้าสาวสวยก็เหมือนจะเกร็งน้อยลง แถมขาที่หนีบอยู่ยังค่อยๆอ้าออกอีกด้วย
“ค..คุณเขต อื้มม” เขตเห็นอีกฝ่ายเริ่มคล้อยตาม เขาจึงลองออกคำสั่งดู
“ถกกระโปรงขึ้นมาสิ”
คำสั่งสั้นๆแต่ได้ใจความ ปรางฟังแล้วขนลุกไปทั้งตัว เธอไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมต้องทำตาม สาวสวยฝึกงานดึงชายกระโปรงเฉพาะด้านหน้าขึ้นเพื่อให้เจ้านายของเธอล้วงเข้าไปสัมผัสด้านในได้
พอได้จังหวะเขตก็ไม่ลีลาอีกต่อไป เขาล้วงมือเข้าไปในกระโปรงได้ก็ล้วงเข้าไปในกางเกงในต่อทันที พื้นที่สงวนของปรางตกแต่งป่ามาอย่างโล่งเตียน ปลายนิ้วชี้และนิ้วกลางของเขตสัมผัสถึงปากถ้ำที่เปียกชื้นกว่าที่เขาคิดไว้มาก เขตเองไม่นึกว่าปรางจะมีอารมณ์เหมือนกัน
ภารกิจที่สองสำเร็จแล้ว เขตถอนหายใจเฮือกใหญ่ ในที่สุดเขาก็ผ่านมันไปได้ ชายหนุ่มคิดจะปล่อยเหยื่อสาวผู้น่าสงสารไป
“ผ..ผมขอโทษนะที่ทำเกินเลยไป ต้องการให้ผมรับผิดชอบยังไงบอกละกัน จะเป็นงานหรือเงินก็บอกผมได้”
เขตพูดพลางจะถอนมือออกแต่แล้วเขากลับถูกมือของปรางรั้งเอาไว้ สายตาที่เธอหันมามองต่างจากครั้งแรกอย่างเห็นได้ชัด แววตาของปรางมีประกายความต้องการอยู่ชัดเจน
“ถ้าคุณเขตอยากทำ…ปรางก็ไม่ว่าอะไรค่ะ”
อารมณ์ราคะเข้าครอบงำสาวฝึกงานเรียบร้อย เธอรู้ดีว่ามันไม่ควร แต่เมื่อมาถึงขั้นนี้แล้วก็อยากจะให้เสร็จรู้แล้วรู้รอดไป เขตเองก็โดนสเน่ห์ของปรางชักจูงจนเผลอไผลสอดมือกับเข้าไปในกางเกงใน นิ้วของเขตลูบไล้ส่งสัญญาณอยู่หน้าปากถ้ำเล็กน้อยก่อนที่เขาจะค่อยๆสอดนิ้วชี้และนิ้วกลางเข้าไปในตัวปราง
“อื้มมม”
ปรางเกร็งตัวด้วยความเสียวซ่าน เธอไม่คิดว่าการถูกเล้าโลมบนรถไฟฟ้าจะตื่นเต้นขนาดนี้ มือหนึ่งของเขตก็เกี่ยวล้วงเป็นจังหวะ อีกมือก็เอื้อมมาสัมผัสหน้าอกขนาดเล็กของปราง
ถึงจะไม่แบนแต่ก็ถือว่าเล็กพอสมควร แต่เสน่ห์ของปรางก็ล้นเหลือเกินกว่าที่เขตจะมาสนใจเรื่องของขนาด สายตาของทั้งสองจับจ้องมองกันจนลืมไปว่าสถานีต่อไป ประตูจะมาเปิดฝั่งที่พวกเขายืนอยู่
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน