สวัสดีครับผม มาแล้ว มาแล้ว มาช้าไปอีกแล้วขออภัยครับผม
ขอบคุณทุกๆคอมเมนต์นะครับ และยินดีต้อนรับสมาชิกร้านเกะท่านใหม่ๆด้วย
แล้วก็ขอบคุณสำหรับลูกค้าผู้ที่มาเยี่ยมร้านเกะตั้งแต่ตอนที่ 1 จนถึงปัจจุบัน
รู้สึกขอบคุณมากๆเลยคร๊าบบบบบบ ขอบคุณทุกคอมเมนต์จริงๆครับ ผมอ่านทุกตอมเมนต์นะครับ สั้นยาวผมก็อ่านหมด
และขอบคุณที่คอมเมนต์กันมาเยอะมาก
และขอบคุณทุก EDIT และแสดงความคิดเห็นเพิ่มหลังอ่านจบ มันเป็นกำลังใจอย่างดี
อย่างที่บอกครับกระทู้นี้ Free STYLE คอมเมนต์อะไรก็ได้ครับ เพื่อจะอ่านเนื้อหาที่ซ่อนไว้
ไม่จำเป็นต้อง EDIT ไม่ต้องกลัวผิดกฎใดๆ แต่ระวังกระทู้อื่นๆ หมวดอื่นๆด้วยนะครับ
เราต้องทำตามกฎของบอร์ดและกระทู้นั้นๆนะครับ เพราะเวลา MOD ลงดาบก็เด็ดขาดมากปล. ตอนนี้ตัวอักษรเยอะนิดนึงนะครับ 35,000 หน่อยๆ คงไม่เยอะไปนะครับแหะๆ
......
ความเดิมตอนที่แล้ว
ผมกับดาวอยู่ด้วยกันสองคนในห้องครับ
ผมก็ไม่กล้าคุยกับเธอนะเอาจริงๆ มันมึนๆ มันอึนๆไปหมด
แต่ว่าตอนนั้นเอง พี่แมนก็โทรมาครับ พี่แมนพี่ชายของพี่หมิว
โทรมาบอกผมให้ไปรับพี่หมิวด่วน พี่หมิวโดนมอมเหล้า
ตอนนั้นผมไม่คิดอะไรเลย ผมทิ้งดาวไว้ที่ห้องและรีบไปที่ผับทันที
พอมาถึงเพื่อนพี่หมิวก็พูดมาว่า พี่หมิวถูกพาไปแล้ว เฮ้ยอะไรเนี่ย แล้วผมจะทำยังไงต่อวะ
...................................
ไดอารี่ของนายโทน ตอนที่ 26
[ ผม ] : อะไรพี่ เรื่องมันเป็นไงยังไง
[ เพื่อนพี่หมิว ] : โทนทำไงดี พวกไอ้ป๊อปมันบอกจะไปส่งหมิวที่คอนโดเอง
[ ผม ] : เฮ้ยทำไมปล่อยไปง่ายๆแบบนั้นล่ะพี่
[ เพื่อนพี่หมิว ] : มันอ้างว่าพวกพี่ก็เมาขับรถจะอันตราย แล้วมันก็พาไปเลย ทำไงดีอ่ะโทน
[ ผม ] : โฮ๊ะ !!! เชี่ยไรวะ
คือตอนนั้นผมพาลไปหมดเลยครับ ทำไมวะเป็นเพื่อนกันยังไงปล่อยให้เพื่อนโดนลากไปง่ายๆ แต่พอพี่เขาร้องไห้เท่านั้นแหละจบเลยกู
กูผิดอีกสิ่นะ ซึ่งพอใจเย็นบะมองดีๆเพื่อนพี่หมิว 4-5 คนก็มีแต่ผู้หญิงกับทอม จะไปสู้แรงอะไรผู้ชายได้ ผมรีบขอโทษพวกเขาและถามว่าพี่หมิวใส่ชุดอะไร
พอได้คำตอบว่าเป็นชุดแซ่กขาสั้นลายดอกไม้ผมก็วิ่งไปตามทางที่บอกทันที
ในใจตอนนั้นได้แต่ภาวนา ทันทีเถอะ ทันทีเถอะวะ ผมสับตีนแตกมาด้านหลังที่เป็นลานจอดรถพอดี เชี่ยแล้วไง
มันมีนักเที่ยวอยู่หลายกลุ่มเลยที่กำลังจะขึ้นรถกลับ แล้วทุกกลุ่มมีผู้หญิงหมดเลย ผมจะทำยังไงดี ถ้าให้วิ่งเข้าสะกิดทุกกลุ่มแม่งไม่ทันแน่ๆ
คือตอนนั้นแม่งลนลานไปหมดเลยครับไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี จะตะโกนว่าไฟไหม้พวกแม่งคงขึ้นรถไวกว่าเดิม ตอนนั้นผมต้องบอกตัวเองว่าใจเย็นๆ ใจเย็นๆ ขนาดเจอการพรีเซนต์ต่อกน้าเจ้าของบริษัท ผมยังผ่านมาแล้ว
แรงกดดันแค่นี้มันจิ๊บจ้อยเลย พอมีสติผมก็นึกขึ้นได้ว่าเมื่อกี้เพื่อนพี่หมิวบอกว่าพี่เขาใส่ชุดลายดอกไม้นี่นา ถ้าจำไม่ผิดผมเป็นคนซื้อให้ด้วย
คือตอนนั้นลานจอดรถมันมีสองฝั่งเหมือนถนน 2 เลน มีเสาติดแสลนกันแดดคั่นกลาง คือเชื่อไหมครับว่าตอนนั้นผมวิ่งสลับ ซ้ายขวา ซ้ายขวาเลย
แล้วผมก็เจอครับ ตอนนั้นที่เห็นคือผู้ชายสองคนกำลังพยุงผู้หญิงชุดสีขาวๆขึ้นรถ ตอนนั้นหัวใจแม่งไวกว่าสมองแล้วครับ ผมวิ่งเข้าใส่เลย คือไม่รู้ล่ะว่าใช่มั้ย แต่ยังไงก็ขอถึงตัวไว้ก่อน
ไอ้ป๊อป !!!
ผมเสี่ยงตะโกนเรียกชื่อมันอีกที เพราะเมื่อกี้เพื่อนพี่หมิวบอกว่าคนชื่อป๊อปพามา ซึ่งพอมันมาเท่านั้นแหละ ผมจำได้เลย ไอ้พวกเหี้ยนี่เอง
ที่คราวก่อนผมมารับพี่หมิวและพวกมันพยายามออกตัวไปส่ง ผมจำได้ดีในวินาทีนั้น คำสั่งสอนของอาจารย์หลายๆท่านลอยเข้ามาในหัวเลยครับ
วิธีต่อสู้ที่ดีที่สุดคือหนี อย่าไปกลัวเสียศักดิ์ศรีอะไรทั้งนั้น แต่ถ้าหนีไม่ได้ก็ลดจำนวนศัตรูก่อน ผมกระโดดไรเดอร์คิ๊ก เต็มยอด.อกของไอ้เชี้ยป๊อปเต็มๆครับ
แต่ด้วยเพราะวิ่งมาเร็วผมจึงเสียหลักไปด้วย แต่ผมก็กลิ้งตัวม้วนหน้าด้วยท่า " นางลอย " ของยูโดทันที ผมม้วนหน้ากลิ้งและพลิกตัวกลับมาซึ่งเป็นจังหวะเดียว กับที่ไอ้ป๊อปร้องดังโอ๊ย
คือรู้เลยว่ามันต้องเจ็บและชะงักแน่ๆ ใครจะว่าผมไม่แมนยังไงก็ช่างแม่ง ผมอาศัยทีเผลอพุ่งตัวสับศอกเข้าอีกที จนไอ้เชี่ยป๊อปนิ่งไป
เฮ้ย เหี้ยไรวะ เสียงพวกมันที่พยุงพี่หมิวคำรามดังขึ้น มันมีท่าทีที่ตะพุ่งใส่ ผมจึงชิงตัดจังหวะพุ่งใส่มันก่อน มันใส่เสื้อเชิร์ตซึ่งเข้าทางผมเลยล่ะครับ
ผมจับมันทุ่มลงพื้นดังตุ้บด้วยท่าทำมาหากินที่ชื่อ โมโรเต้ เซโออินาเงะ
แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น
มันร้อง โอ๊ย ไอ้เหี้ย โอ้ย ไอ้เหี้ย เสียงร้องด่าดังออกมาไม่หยุด ทำให้คนแถวนั้นเริ่มหันมามอง
เก็บไปสองเหลืออีก 1 ผมต้องช่วยพี่หมิว แต่ผมคิดตื้นเกินไป ผมประมาทเกินไป เพราะพวกมันไม่ได้มีแค่ 3 คน ผั๊วะ !!!
ผมโดนอะไรไม่รู้ครับ แต่เดาว่าเป็นหมัด ตอนนั้นคือหน้าสะบัดเลย ดีนะไม่โดนปลายคาง ไม่งั้นผมร่วงแน่ๆ ผมเซแถ่ดๆๆ ออกมาและสะบัดหน้าไล่ความมึน
แล้วด้วยความซวยครับ ผมเซไปตรงไอ้คนมีมันโดนผมทุ่มลงไปนอนกองกับพื้น มันคว้าขาผมเอาไว้ทันที นั่นแหละครับที่บอกว่าโชคร้าย
มันดึงขาไว้จนผมขยับได้ไม่ถนัดแล้วไอ้เชี่ยนั้นที่ต่อยผมแม่งก็วิ่งมีถีบเลย พอผมล้มลงไปแม่งก็แห่กันมาปาร์ตี้สหบาทาเลย แต่อย่างที่บอกครับเล่นยูโดมา 13 ปีตั้งแต่อายุ 10 ขวบ ผมถูกสอนมาตลอดว่าถ้าโดนทุ่มและถูกลากลงไปเล่นท่าล็อค
มีสองทางให้เลือกคือนอนสู้กับรีบลุก โอยไม่ต้องคิดมากเลยครับ ลุกให้ไวเลย พื้นลานจอดรถแข็งเป๊กนะครับ ไม่ใช่เบาะทาทามิของยูโด ผมพลิกตัวรีบลุกขึ้นเลย ไอ้พวกเหี้ยนี่ก็ไวเหลือเกิน
มันวิ่งมาจะเตะเสยหน้าผมให้ได้เลยมั้ง ตอนนั้นไม่ได้คิดจะรับแบบเท่ส์ๆเลยครับผมถอยกรูดเลย พอมันเตะวืดจั่วลมไป ผมก็ต่อยสวนเลยครับ แต่ขอหน่อยเหอะเดี๋ยวไม่เท่ส์ พอมันเสียหลักผมก็เข้าไปทุ่มด้วยท่าโอโซโตการิ ตามน้ำทันที
แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น
ผมล้มทับมันตึ้ง !!! ไปเต็มๆและต่อยเข้าจมูกมันไปอีกที เสียงสบถด่าไอ้เหี้ย ไอ้สัด ดังมาไม่หยุด ไอ้เหี้ยมึงทำอะไรเพื่อนกู ไอ้เหี้ยมึงเป็นใคร โหขอหยาบหน่อยนะ เยดเข้ พวกมึงกล้าพูดได้ไงว่ากูทำอะไรพวกมึง
[ ผม ] : แล้วพวกมึงจะพาพี่สาวกูไปไหน !!!
ผมแหกปากเลยนะตอนนั้น เปรี้ยง !!! ผมเตะเข้ายอด.อก ของไอ้คนที่นอนอยู่อีกครั้ง มันอาจจะดูถ่อยและไม่ใช่ลูกผู้ชาย แต่แล้วยังไงวะ ผมต้องสนใจป่ะ ไอ้พวกเหี้ยนี่จะเอาพี่สาวผมไปลงแขกนะเฮ้ย
ถ้าผมไม่จัดการให้ชัวร์แล้วแม่งลุกขึ้นมาแจมล่ะทำไง เพราะแค่ 2-1 ผมยังไม่รู้ว่าจะไหวมั้ย ถ้า 3-1 ล่ะก็งานเข้าแน่ แล้วตอนนั้นครับ เสียงกริ๊กก แกร่กกก ก็ดังมา
โอโห แม่งพกมีดว่ะ คือมันก็คือมีบาลิซองแหละ แต่สมัยนั้นใครๆก็เรียกกันว่ามีดผีเสื้อ หรือ มีบัตเตอร์ฟรายนั่นแหละ ไอ้เวนนั่นแม่งควงแกร๊กไปมาอย่างไวเลย ( สมัยนั้นพกกันเป็นว่าเล่นเลยครับ มีดผีเสื้อ ) ตอนนั้นคิดว่าเอาไงดีวะ ไม่อยากจะใช้มันเลย
ไอ้นี่มีเชิงครับ มือขวาถือมีด ขาซ้ายนำหน้า เหมือนพร้อมจะพุ่งแทงตลอดเลยว่ะ ผมมองซ้ายมองขวา ไอ้ป๊อปหลับยาวยังไม่ตื่น ไอ้คนเมื่อกี้ก็นอนเลือดกำเดาไหลอยู่ เอาไงดีวะเอาไงดี
ก็บวกแม่งเลยไง เพราะยังไงซะ มีดบัตเตอร์ฟรายมันฟันไม่ได้แน่ๆ อีกอย่างท่าที่มันยืนก็พร้อมแทงชัวร์ ผมมั่นใจว่ายังไง Step ขาของผมต้องไม่แพ้มันแน่ๆ ฟุ่บ !!! ทันทีที่ผมทำท่าจะเข้าหา มันก็แทงเลยครับผม
แต่ว่า 13 ปีที่ผมเล่นยูโดมา คิดว่าผมไม่ได้อะไรติดตัวมาเลยเหรอครับ มันเสี่ยงมากเลยนะพอคิดกลับไปถึงวันนั้น ถ้าโดนแทงขึ้นมาจริงๆนี่ไม่อยากจะคิด ผมก้าวไทซาบากิหลบออกด้านข้างเหมือนท่าทุ่มโอโซโตการิ และเสี้ยววินาทีนี้แหละ ที่ผมรอคอย
แน่นอนครับว่าคุณ puretank เดาถูก เพราะของที่ผมเอามาด้วยคือ นันชาคุ หรือ กระบองสองท่อน
แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น
ผมดึงมันออกมาจากข้างเอว และฟาดเข้าไปเต็มแรง ไม่รู้แหละว่ามันโดนแขนหรือข้อมือหรืออะไร แต่ตอนนี้ผมคิดในใจคือขอให้กูได้ฟาดเถอะ
เสียงร้องโอ๊ยยยย ดังลั่นเลย แต่เพราะกระบองสองท่อนที่ผมเอามาด้วย มันเป็นแบบสำหรับฝึกควง มันเป็นพลาสติกหุ้มด้วยโฟม ดาเมจหรือความเสียหายที่ไอ้เชี่ยนั้นได้รับจึงไม่ได้มากมายนัก
ผมจะเข้าไปซ้ำแต่มันก็ฟันมั่วเลยครับ ดีนะที่หลบได้แบบฉิวเฉียดคือแบบถ้าโดนนี่มีเลือดแน่ๆ แต่มันก็ได้แค่แกว่งมั่วๆแค่นั้นครับ เพราะผมฟาดไปเต็มแรงจริงๆ ผมได้เปรียบเรื่องระยะอาวุธอยู่แล้ว
ผมก็ฟาดสิ่ครับแบบนี้ แต่ว่าถึงมีดจะไม่หล่นแต่แขนมันก็ต้องเจ็บจนสั่นแน่ๆ ไอ้เหี้ย ไอ้สัด สารพัดคำด่าดังออกมาไม่หยุด ผมฟาดเข้าไปกลางหลังมันอีกครั้ง จนหลังถึงกับแอ่น ผมไม่ใช่สุภาพบุรุษแบบในหนัง
ผมเป็นแค่คนที่กำลังโกรธและมีอาวุธในมือตอนมันเผลอผมก็ฟาด แต่ดูเหมือนว่ามันจะมีเชิงเหมือนกันนะ แต่อย่างว่าครับผมกำลังได้เปรียบ ผมยืนจดๆจ้องๆกับมันและผมก็เป็นฝ่ายฟาดไปก่อน
คราวนี้มันถอยหลบครับ แต่ผมหวังให้เป็นแบบนั้น คิดว่าไอ้รูปแบบแพทเทิร์นแบบนี้ผมฝึกมากี่ร้อยกี่พันครั้งกันนะ ใช่ครับรีดเดอร์ผมจงใจให้มันหลบ เพราะผมรู้ดีว่ากระบองสองท่อนอันนี้ทำอะไรมันไม่ได้หรอก มันต้องใช้ของหนักๆถึงเอาอยู่
ผมฟาดวืดด มันถอยหลบทันที จริงแล้วจังหวะนั้นที่ฝึกมาผมต้องหมุนตัวถีบนะเพราะมันจะเร็วกว่ามากๆ แต่ว่าด้วยกางเกงสแลคที่มันตึฃเปรี๊ยะแบบนี้ ผมคงกระโดดหมุนตัวถีบไม่ได้แน่ๆ เหลืออีกทางที่ทำได้ ก็คือ Side Kick
ผมรีบอาศัยจังหวะนั้นพุ่ง ยกขา บิดตัว และตัวถีบไซด์คิ๊กเต็มข้อ เต็มยอดอกเลยครับ โครม!!!
แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น
เสียงมันเซไปชนรถเสียงดังลั่น และผมหันไปอีกฟาก คือเห็นไอ้คนที่หิ้วพี่หมิวอยู่กำลังยื้อๆยุดๆพี่หมิวกับกลุ่มเพื่อนของเขาอยู่ ปล่อย ปล่อยเพื่อนกูอิเหี้ย ปล่อยหมิว เสียงแจ้วๆของพวกผู้หญิงและทอมในกลุ่มพี่หมิวดังลั่น ผมรีบเดินไปหามันทันทีครับ
ผมถามมันว่าไง จำกูได้มั้ยและกำลังจะงัดหน้ามันครับ แต่ก็ต้องชะงัก เพราะเพื่อนๆพี่หมิวยืนเกะกะไปหมด ผมเลยเปลี่ยนมาใช้จมูกมือกระทุ้งไปที่หน้าของมันแทน ปึ้ง !!! ซึ่งมันได้ผล ไอ้เชี่ยนั้นหน้าสะบัดไปเลย
เพื่อนพี่หมิวก็ดึงพี่หมิวออกไปเลยครับ ผมรีบกระชากคอมันออกมาและต่อยท้อง ตั้บ ตั้บ คือเต็มแรงเลยว่าง่ายๆเหอะ มันก็ไม่ใช่ว่าจะยอมนะ มันก็ต่อยผมคืนเหมือนกัน เชี้ยเอ๊ยมึนเลย ( ทำไมผมไม่ต่อยหน้ามันวะ )
ผมเหวี่ยงมันออกไปครับ คือตอนนั้นไม่รู้แล้วว่าอะไรเป็นอะไร พี่หมิวก็ปลอดภัยแล้วด้วย แต่พอเหมือนแบบได้ลงมือแล้ว ผมแม่งเหลิงว่ะ พอคิดว่าพวกมันสู้ผมไม่ได้ ใจแม่งก็คิดว่าจะเอาคืนที่พวกแม่งเคยด่าผมไว้ด้วย
นอนตายไป2คน เหลืออีก 2คน เอาแม่งเลยดีกว่ามั้ง แต่ก่อนที่ผมจะได้กระทืบพวกมันอีกครั้ง การ์ดของผับก็มารวบตัวก่อนทันที แล้วไม่รวบเปล่านะ ยังมีแถมให้ผมอีก 2 หมัดเฉยเลย หน้าสะบัดเลยครับ แต่ว่าตอนนั้นเองที่กำลังมึนหมัดของการ์ดอยู่
เพื่อนพี่หมิวก็เข้ามาดึงแขนพวกการ์ดใหญ่เลยครับ พี่ๆน้องเขามาช่วย อย่าทำน้องเขา น้องเขามาช่วย อย่าทำน้องเขา นี่คือคำที่ผมจำได้ดีเลยวันนั้น พอการ์ดมันปล่อยตัวผม สิ่งแรกที่ผมทำคือวิ่งไปที่ไอ้เชี่ยป๊อปเลย
ที่ตัวมันต้องมีหลักฐานอะไรแน่ๆ แต่ว่าพอโดนต่อยจังๆผมก็แทบวูบครับ จำได้ว่าวิ่งไปแล้วล้มเลย ผมแหกปากเลยตอนนั้น ใครมีกล้องมั่ง ใครมีกล้องมั่ง สมัยนั้นก็ต้องกล้องถ่ายรูปแหละครับ เพราะความละเอียดของมือถือมันยังไม่มากเท่าสมัยนี้
เพื่อนพี่หมิวก็วิ่งตามมาช่วยกันค้นตัวไอ้ป๊อปทันทีเลย ในนั้นมียาน้ำขวดเล็กๆขวดนึง เท่านั้นแหละก็พอเสียงชัตเตอร์จากกล้องตัวเล็กๆของเพื่อนพี่หมิวดังรัวๆเลย ซึ่งไอ้คนที่ผมเอากระบองฟาดไปแม่งโวยวายเลยครับ
แถมยังทำท่าจะหาเรื่องด้วย ผมก็แบบแม่งเอ๊ยของขึ้น คือแม่งพูดแต่ละคำเหมือนพี่หมิวเต็มใจไปกับพวกมันอ่ะ มัมถามผมนะว่ามึงรู้เปล่ากูลูกใคร ผมก็เลยพูดสวนไปครับว่าแล้วพวกมึงรู้มั้ย
ว่าผู้หญิงที่มึงคิดมิดีมิร้ายน่ะเป็นใคร เขาเป็นน้องสาวของ . . . . ผมเอ่ยชื่อพี่แมนไปครับ การ์ดแถมนั้นแม่งตัวแข็งเลย คือผมรู้แหละว่าพี่แมนมันเส้นใหญ่ แต่ไม่คิดว่าจะขนาดนี้
ผมหันหน้าไปมองไปมองไอ้พวกการ์ดเลยครับ ไม่รู้แหละว่าใครจ้วงผมไปสองหมัด แต่ผมไม่ยอมแน่ๆ ผมรีบหอบสังขารเดินไปหาพี่หมิวเลยครับ เพราะเป็นห่วงเธอมากๆ แต่คำแรกที่หมิวพูดมาก็คือ ไปไกลๆเลยอย่ามาใกล้กู นั่นไงล่ะผมโดนพี่หมิวเล่นเข้าให้แล้ว
เพื่อนๆพี่หมิวก็พูดครับว่า โทนมันมาช่วยใจเย็นๆก่อน โกรธอะไรก็ค่อยๆพูดกันนี่น้องแกนะ แล้วพี่หมิวพูดมาว่าไงรู้มั้ยครับ
[ พี่หมิว ] : มันไม่ใช่น้องกู จับแม่งไปให้หมดเลย
[ เพื่อนพี่หมิว ] : เฮ้ย ไอ้หมิว !!!
เพื่อนเขาขึ้นเสียงเลยครับ พี่หมิวก็ชะงักไปนิดนึง ตอนนั้นคือผมหลุดเลยล่ะ หลุดเลยตอนนั้น สมองผมหลุดเลย ผมรีบมาช่วยพี่ ผมเสี่ยงกับมีดกับตีนเลยนะ
ตอนนั้นคือแบบผมพูดอะไรไม่ออกแล้ว แล้วซักพักวี๊วอ วี๊วอ รถตำรวจมาครับ มาแบบละครไทยเป๊ะๆ ด้วยพยานและผู้เห็นเหตุการณ์ก็พูดเหมือนกันว่า ผมเป็น 1 ในผู้ก่อเหตุ แกร่กกก เรียบร้อยครับโดนกุญแจมือ
ตอนนั้นคือหัวใจผมตกลงปลายตีนเลย มันไม่เหมือนกับกุญแจมือที่ผมเห็นในหนัง หรือที่ผมเคยเล่นๆมา ที่จะเป็นโซ่สั้นๆเชื่อมระหว่างตัวคล้องสองอัน แต่มันเป็นเหมือนกุญแจที่ต้องใส่รหัสล็อค
มือของผมขยับอะไรมากไม่ได้เลย ผมโดนรวบขึ้นกระบะครับ เพื่อนพี่หมิวก็รีบวิ่งมาบอกว่าจะรีบโทรหาพี่แมน ให้ผมทำใจดีๆไว้ ผมโดนรวบเลยครับ เป็นครั้งแรกที่ได้นั่งรถตำรวจ ตอนนั้นกลัวมากเลยครับ กลัวจะเรื่องราวใหญ่โตและกระทบเรื่องการงาน
งานการหายากก็ว่าลำบากแล้ว การเริ่มงานใหม่ที่เงินเดือนลดลงนี่ลำบากกว่า คือท่านผู้อ่านคงเข้าใจผมแน่ๆว่าถ้ารายจ่ายยังเท่าเดิม แต่รายได้ลดลง มันคงแย่แน่ๆ
คำพูดของตำรวจดูเรียบง่ายนะ เชิญไปให้ปากคำที่ส.น. แต่คนที่ถูกพูดใส่ ใจแม่งสั่นงั่กๆเลย กูจะโดนอะไรมั่ง กูจะเป็นยังไงต่อไป
เบื้องต้นเลยวันนั้นผมโดนตั้งข้อหาทำร้ายร่างกาย ตอนแรกเลยนะพอได้ยินว่าทำร้ายร่างกาย ผมคิดในใจเลย ควEเหอะ มันสี่คนผมคนเดียว ทำร้ายร่างกายเชี่ยไรวะ
แน่นอนครับว่าผมต้องเข้าไปนั่งเล่นในมุ้งสายบัว ส่วนพี่หมิวกับเพื่อนเขาอยู่อีกห้องนึง ซึ่งน่าจะให้ปากคำอยู่ ตอนนั้นคือใจแม่งหล่นไปอยู่ปลายตีนเลย สิ่งแรกที่คิดคือจะมีคนมาประกันตัวไหม
และพอนึกขึ้นได้ว่าพี่แมนบอกจะออกหน้าให้ สิ่งที่คิดต่อไปคือเมื่อไรจะมา คือตอนนั้นนั่งนิ่งเลย ไม่มีกะจิตกะใจจะโวยวาย กลัวโดนตั้งข้อหาเพิ่มเหมือนในหนัง ผมนั่งใจสั่นแบบนั้นอยู่นานเท่าไรไม่รู้
แต่ถ้าให้เดาๆคงไม่ต่ำกว่า 1 ชั่วโมง แต่เชื่อไหมครับว่าสำหรับผมแล้วมันเหมือน 1 วันเลย ผมคิดในใจ อยากออก อยากออกไปแล้ว พี่หมิวจะเป็นไงบ้าง
จนกระทั่งพี่ตำรว_ก็เดินมาไขกุญแจห้องขังและเรียกผมออกไป พี่แมนมาแล้วครับ แถมข้างหลังยังมีชายสูงอายุอีกคน แต่งตัวดี ภูมิฐาน น่าเคารพ
ผมจำได้ไม่ลืมเลยครับ นั่งเขียนไปแล้วจะร้องไห้ไป คำแรกที่พี่แมนพูดกับผมคือ
ขอบใจมากไอ้โทน เดี๋ยวพี่เคลียร์เอง
น้ำตาคือไหลเลยตอนนั้น ถึงจะโดนพี่หมิวเกลียดแต่อย่างน้อยพี่แมนก็ยังเข้าใจผม เบสเดินมาตบไหล่ผมเบาๆแล้วบอกว่า พี่เชื่อเอ็ง
เท่านั้นแหละผมแม่งหลุดเลย น้ำตงน้ำตาไหลนองเลย คือผมอึดอัดนะเว้ย มันอึดอัดมันพูดไม่ออก ทั้งๆที่รู้ตัวว่าไม่ได้ทำอะไร แต่กลับโดนตัดสินไปแล้ว
[ พี่แมน ] : พวกมันมีกี่ตัว
[ ผม ] : สี่คนครับ พี่แมนผมจะโดนข้อหาอะไรมั้ย
[ พี่แมน ] : มึงได้กระทืบพวกมันมั้ย แล้วโดนอะไรมั่ง
ผมเล่าทุกอย่างให้พี่แมนรู้ครับ และตอนนั้นเองไอ้พวก 4 ตัวนั้นก็ออกมาพอดี มาถึงแม่งก็ด่าผมเลย บอกจะฟ้องเอาเรื่องให้ถึงที่สุด
คือเคยมั้ยครับ จากอารมณ์ดิ่งๆแล้วดีดขึ้นมาทะลุจุดเดือดทันที ผมเดินเข้าไปหาพวกมันเลยครับ บอกแล้วสมัยก่อนผมแม่งทำอะไรไม่คิด
แต่ตอนนั้นเองครับพี่แมนก็ห้ามผมไว้ก่อนและพูดขึ้นมาว่า
[ พี่แมน ] : ผมฝากด้วยนะคุณทนาย
และผมก็รู้ว่าคนๆนั้นคือทนายของพี่แมนนั่นเอง พี่แมนบอกว่าพรุ่งนี้ให้ผมหยุดงาน ต้องไปตรวจร่างกายที่โรงพยาบาลก่อน และก็บอกว่าแปปนึงเดี๋ยวพี่มา แต่ตอนนั้นผมไม่อยากจะอยู่ตรงนั้นแล้วครับ ผมเดินเท้าตั้งแต่สถานีตำรวจจนกลับมาถึงห้องพักก็ราวๆ 4-5 กิโลเมตรมั้ง ผมคิดในใจว่าป่านนี้ดาวคงกลับไปแล้วล่ะมั้ง แต่พอเดินกลับเข้ามาในห้อง ปรากฏว่าดาวยังอยู่ครับและพี่เตยก็นั่งอยู่ข้างๆ
แต่ตอนนั้นผมไม่มีกะจิตกะใจจะตกใจอะไรหรอก เพราะตอนนี้จิตผมตกมากกว่า ผมโดนพี่หมิวด่าต่อหน้าพวกมัน ผมโดนพี่หมิวชี้หน้าด่าสารพัด ทำไมวะ ทำไมพี่หมิวไม่ฟังผมเลยวะ
ทันทีที่เปิดประตูเข้าไปทั้งดาวและพี่เตยก็รีบเดินเข้ามาหา สภาพผมยับมากเลยนะ จริงอยู่ว่าโดนสวนไม่กี่หมัด แต่มันก็เยินอยู่ดี โดยเฉพาะสองหมัดที่โดนการ์ดต่อย ปากผมแตกหนักเลยล่ะ
ไหนจะมีแผลถลอกเพราะไปไถลกับพื้นปูนอีก ดาวเห็นสภาพผมก็ชะงักเลย แต่พอนิ่งไปได้แปปเดียวดาวก็รีบวิ่งเข้าไปหาอะไรบางอย่างในห้อง และเดินออกมาพร้อมกล่องพยาบาล
พี่เตยก็รู้ดีครับว่าต้องทำยังไง เขาพยุงผมไปนั่งที่เก้าอี้และถอดเสื้อผมเลย ผมก็ทำตามนะไม่อิดออดอะไร พอถอดเสื้อออก อ่าวผมมีรอยโดนมีดถากๆนี่หว่า เสื้อก็ขาดด้วยมิน่าล่ะตำรวจถึงปล่อยตัวง่ายๆ
พี่เตยถามว่าเจ็บไหม ผมก็บอกเปล่า ดาวถามว่าเจ็บตรงไหนอีกมั้ย เท่านั้นแหละน้ำตากูไหลเลย ร่างกายแม่งไม่เจ็บหรอก แต่ใจแม่งโคตรเจ็บ ทำไมวะ ทำไมพี่สาวผมกลายเป็นแบบนั้นไปได้วะ
ผมนั่งน้ำตาไหลเหมือนตอนไอ้นารูโตะมันรู้ว่าจิไรยะตาย คือแบบร้องไห้ตาแข็งแบบนั้นน่ะ ไม่ได้สะอึกสะอื้นหรือฟูมฟายอะไร ดาวก็รีบทำแผลให้ผมพร้อมกับพูดว่าไม่เป็นไรนะเดี๋ยวก็ดีขึ้นแล้ว
ดาวพูดว่า เธอกับเตย รู้เรื่องหมดแล้ว คงเป็นกลุ่มพี่หมิวโทรมาหาแหละครับ เฮ้อแล้วมันน่าอายอะไรอีกรู้มั้ย คือกางเกงเป้าแตก กางเกงแสลคกับการต่อสู้มันไม่อำนวยกันจริงๆครับ สงสัยจะขาดตอนที่ถีบไซด์คิ๊กล่ะมั้ง
แต่ไม่รู้ว่าเพราะผมใส่ BOXER หรือตอนนั้นผมจิตตกอยู่ เพราะแทนที่ผมจะอาย ผมกลับไม่พูดไม่หือไม่อืออะไรเลย พี่เตยช่วยผมถอดเสื้อ ส่วนดาวยังคงเอาน้ำเกลือเช็ดแผล เอาผ้าสะอาดเชี่ยๆๆเศษหินเล็กๆที่ฝังตามเนื้อผมออก
ตอนนั้นฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ล้างแผลของศิริบัญชาก็ไม่มีผลกับผมแล้วครับ ผมนั่งนิ่งให้ดาวล้างแผลโดยที่ไม่พูดอะไร ผมนั่งร้องไห้ออกมาทั้งๆที่ไม่ได้มีเสียง น้ำตาผมไหลเพราะผมเจ็บหัวใจ ว่าทำไมพี่สาวที่ผมรักและเป็นห่วงกลับพูดกับผมแบบนั้น
พี่เตยจับมือผมไว้ครับแล้วบอกว่า ไม่เป็นไรนะโทน รอหมิวใจเย็นก่อนนะมันคงเมามาก อย่าคิดมากนะ ผมนี่ยิ่งน้ำตาไหลพรากเลยทีนี้ เพราะเมานั่นแหละผมถึงเสียใจ เวลาคนเมาเขามักจะพูดความจริง
งั้นที่ผ่านมาพี่หมิวก็ไม่เคยเชื่อใจผมเลยดิ่ พอผมยิ่งน้ำตาไหล พี่เตยก็ลุกมากอดผมเลยล่ะ เธอกอดหัวผมแนบ.อกเธอลูบที่หัวผมแล้วบอกไม่เป็นไรนะ ไม่เป็นไรนะ
พี่เตยก็ถามผมอีกนะว่าพรุ่งนี้หยุดมั้ย จะไปทำงานไหวเปล่า ผมก็บอกไปครับว่าพี่แมนบอกให้หยุด เพราะต้องไปโรงพยาบาลกันแต่เช้า พี่เตยก็อื้มๆดีแล้วพักก่อน
ส่วนดาวที่กำลังล้างแผลก็กอดที่เอวแล้วไม่พูดอะไรเลย เราสามคนอยู่ท่านั้น เกือบ 5 นาที กอดเว้ยกอดไม่ได้ทำไรเลย หลังจากนั้นผมก็ไปอาบน้ำเปลี่ยนชุด แสบนะยอมรับว่าแสบแผลแต่แม่งไม่ได้ครึ่งกับที่เจ็บใจเลย
พอออกมาดาวก็นั่งรออยู่แล้วครับ เธอบอกว่าเตยออกไปแล้ว ผมก็อื้มๆแล้วไม่พูดอะไรครับ ดาวเดินมาหาแล้วบอกว่าคืนนี้นอนด้วยนะ ผมยิ้มให้แล้วบอกอื้มๆตามสบายเลย
ดาวรีบมาคว้ามั่บเลยครับ เธอพูดกับผมว่าห้ามไม่ให้ผมนอนข้างนอกนะ พี่โทนต้องนอนกับดาว ผมก็ไม่ได้อยู่ในช่วงเวลาที่จะเล่นตัวด้วยครับ ผมเลยตอบอื้มๆ เธอหอมแก้มผมอีกทีและรีบคว้าผ้าขนหนูและอุปกรณ์อาบน้ำเดินเข้าไปทันที
ซึ่งผมก็แอบคิดในใจว่าเอาไปแอบไว้ตรงไหนวะ ทำไมผมหาไม่เจอ ผมเดินเข้ามาในห้องเช็ดหัว เช็ดตัวตามปกติ แผลที่เกิดวันนี้ผมจะจำไปจนวันตายเลยว่าออกไปช่วยคนที่ผมรักและเคารพ แต่สิ่งที่ผมได้กลับมาคือคำว่า “ ไปให้พ้นหน้า “
เออก็ได้ งั้นต่อจากนี้ไปผมจะไม่ไปเจอหน้าพี่หมิวอีก ผมทิ้งตัวลงนอน วันนี้มันเหนื่อยจัง ความรู้สึกเดิมๆเริ่มกลับมา เหมือนตอนที่แข่งยูโดสมัยก่อน ช่วงเวลาก่อนแข่งกล้ามเนื้อผมจะตื่นตัวตลอดเวลา
เหนื่อยแต่ก็ยังไหว ยังแข่งต่อได้ แต่พอกลับบ้านเท่านั้นแหละ ร่างกายผมจะเหมือนโทรศัพท์ที่แบตเสื่อมอ่ะ ชาร์จสายทิ้งไว้หน้าจอก็บอกว่าเต็ม 100% แต่พอถอดสายชาร์จปั๊ปแม่งดับทันที
ตอนนี้ก็เหมือนกัน พอผมคิดว่าไม่มีอะไรต้องกังวลแล้ว เท่านั้นแหละวูบหลับไปทันทีเลย นี่มันเตียงนอนดูดวิญญาณหรือเปล่าวะเนี่ย ผมนอนหลับไปเลยครับตอนนั้น มาตื่นอีกทีเพราะรู้สึกว่าตัวมันหนักๆ
ก็คงไม่ต้องเดาแหละยังไงก็น่าจะเป็นดาวแน่นอน ผมขยับตัวทั้งๆที่ไม่ได้ลืมตา ตอนนั้นคือง่วงเลยแหละครับ ตื่นมาแปปเดียวผมก็หลับต่อทั้งๆที่ดาวก็กอดผมนั่นแหละ
จนผ่านมาถึงเช้า ผมตื่นมาแล้วแบบยังรู้สึกมึนๆเล็กน้อยครับ เจ็บแผลเจ็บหน้าไปหมด ดีนะที่ตอนโดนไอ้การ์ดมันต่อยผมก้มหน้าเก็บหัวทัน ไม่งั้นคงมีแตกมีบวมแน่ๆ เพราะพวกมันแต่ละคนก็แรงวัวแรงควายไม่ธรรมดาเลยจริงๆ
พอตื่นมาเห็นดาวนอนขดตัวอยู่ผมก็นึกสงสารเธอนะเอาจริงๆ มันคงเป็นอย่างที่ท่านผู้อ่านหลายท่านคอมเมนต์ไว้ว่าดาว อาจจะกำลังปิดกั้นตัวเองเพราะอดีตที่ผ่านก็ได้ แต่โชคร้ายครับที่ตอนนั้นผมยังไม่เข้าใจเธอ
สิ่งที่ผมรู้สึกได้ตอนนั้นคือดาวเป็นคนที่น่ารักดีนะ เวลาผมมีปัญหาหรือมีเรื่องลำบากเธอก็มักจะอยู่ด้วยตลอด ผมกอดเธอเบาๆครับเพราะกลัวเธอตื่น แต่เธอก็ตื่นจนได้ แม่เสือสาวสวมกอดผมคืนและขยี้หน้าตัวเองลงบนหน้าอกของผมและถามว่าตื่นแล้วเหรอ
ผมบอกอื้มๆตื่นแล้วโทษทีที่ปลุกดาวนอนต่อเถอะ ดาวคว้าผมไว้เลยครับตอนนั้น ผมก็ถามว่าเป็นอะไรหืม ดาวบอกเปล่า แค่เมื่อคืนไม่ได้กอด เห็นพี่เครียดๆแล้วไม่กล้ากอดกลัวพี่รำคาณ
ผมเลยคว้ามั่บแน่นกว่าเดิมอีก ดาวร้องอู้อี้ อู้อี้ ซึ่งตอนแรกผมก็ไม่ได้สนใจอะไรนะ แต่พอฟังอีกที ฟังให้ชัดๆ ผมถึงได้ยินว่าดาวพูดว่า
[ ดาว ] : มันทิ่มท้องดาวแล้วนะพี่โทน
พอได้ยินเท่านั้นแหละผมสะดุ้งเลย เพราะลืมไปว่าในทุกๆเช้าของท่านชาย ไอ้แท่งหรรษาของเรามันจะตื่นตัวกันทุกคน ผมก็พูดว่าขอโทษๆ เดี๋ยวพี่ไปอาบน้ำแล้วนะจะไปทำงาน
คือตอนนั้นเหวอเลยครับจะลุกไปอาบน้ำอย่างเดียวเลย จนลืมไปว่าวันนี้ผมจะต้องลาหยุดและไปหาพี่แมนนี่หว่า แต่ว่าตอนนั้นดาวก็กระโจนขึ้นมาทับเลยครับ ผมก็เหวอนะว่าอยู่ดีๆทำอะไร
จนดาวบอกว่าไหนวันนี้พี่บอกจะหยุดไง ผมก็นึกได้ว่า เอ้อวันนี้ผมต้องหยุดนี่หว่า ผมเลยจัดการโทรไปหาหัวหน้าเลยบอกว่า ขอลามีธุระด่วน ก็ตามสเตปครับโดนด่านิดหน่อยเพราะว่าลากระทันหัน แต่เขาก็อนุญาตให้หยุดครับ
ส่วนเรื่องลายลักษณ์อักษรค่อยว่าทีหลัง พอผมวางสายแล้วดาวก็หอมแก้มสองฟอดครับบอกว่าดีจัง จะได้อยู่กับพี่อีกนิด ผมก็ยิ้มเจื่อนๆไปครับ เพราะยังลืมเรื่องเมื่อคืนไม่ลง เรื่องที่โดนพี่หมิวตัดพี่ตัดน้องแบบนั้น
พอดาวเห็นผมหน้าตาเจื่อนๆเธอก็หยิกแก้มผมเลยล่ะ ผมก็โอ๊ยๆ ๆๆ เจ็บๆๆๆ พูดไปผมก็จี๋เอวเธอไป แต่โชคร้ายที่ดาวไม่ได้เป็นพวกบ้าจี้ ดาวยังคงหยิกๆๆแก้ม ผมก็โอ๊ยๆๆยอมแล้ว ยอมแล้ว
ดาวที่กำลังคร่อมและหยิกผมอย่างมันส์มือจึงได้หยุด เธอทิ้งตัวลงมานอนทับผมแนบไปแบบนั้น ผมก็แบบเอ่ออ กอดเธอนะ ผมกอดเธอทั้งๆที่เธอยังคร่อมอยู่ ดาวถามผมว่ายังเจ็บมั้ย ผมบอกนิดหน่อยเอง
ดาวเลยหอมฟอดดดดดด เข้ามาที่แก้มแล้วถามว่าหายยัง ผมบอกอื้มๆๆ หายแล้วๆ แล้วแบบโอยแม่เสือสาวยิ้มที ใจบ่อดีเลยครับ พอซักพักอุ้ย แท่งหรรษาผมมันแข็งจนเบียดกับโคกสำราญของดาวอีกแล้ว
ผมหันหน้าหนีเลยทีนี้ ส่วนดาวตอนนั้นทำหน้ายังไงไม่รู้นะ มารู้อีกทีคือเธอยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆแล้ว เธอถามว่าไหนล่ะรางวัลที่อุสส่าห์บอกว่าไม่ต้องไปทำงาน
ผมโวยวายเลยว่า โห !!! แค่เตือนนิดเดียวเองขอรางวัลแล้วเหรอเนี่ย ดาวก็สวนมาเลยครับว่า นี่ถ้าดาวไม่เตือนป่านนี้พี่อาบน้ำเสร็จแล้วนะ โอ้โห โดนแม่เสือดาวไล่ต้อนอีกแล้ว ผมเลยอืมๆๆ อยากได้อะไร เธอตอบว่า
[ ดาว ] : หิวน้ำจัง
[ ผม ] : อื้มๆ งั้นลุกสิ่ นอนทับแบบนี้พี่จะไปหยิบน้ำได้ไง
[ ดาว ] : ดาวไม่ได้หิวน้ำนั้น ดาวหิวน้ำของพี่อ่ะ
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน