ชอบมากไครับติดตามผลงาน​

น้องนาญหญิงก็ได้ชายก็ดีน่าจะสมัครเข้าร่วมพรรคด้วยจัง

ขอบคุณ​ครับ​
มีเมียดีก็สบายไปนะลุง

อุ๊ช่วยกล่อมให้ก่อนหรือครับ

เรียบร้อยฌานเรียนนาล เสร็จน้องก่อนนะลุง

ตามต่อครับ

น้องนาถนี่ต้องยกตำแหน่งผู้ช่วยลุงพลให้

นาถหาความสุขใส่ตัวได้ตลอดไม่ต้องรอลุงพล

นาถนี่ชวนเสียวได้ตลอด

น้องนาถ ติดเชื้อบุงจอมหื่นซะเเล้ว

อีฟโดนนาถจับเล่นเสียวยังไงเนี่ย

หมวยแย่แน่

ยังไม่ทำเป็น pdfสักทีเลยครับ

 

พูดคุยก่อนอ่าน : มาแล้ว ๆ กับเกมรักตอนใหม่ ตอนนี้ต้องบอกอีกครั้งว่า ลุงพลยังไม่มีบทนะครับ ไม่มีตังค์จ่ายค่าตัว แกดังใหญ่แล้ว 55555+

ล้อเล่นครับ ช่วงนี้ผมอยากเทบทมาที่กลุ่มตัวละครในภาคสองบ้าง โดยเฉพาะกลุ่มน้องอีฟ น้องหมวย โดยตอนนี้จะเป็นแนว Yuri นะครับ จะมี 3 Part ใครที่ชอบสายยูริ น่าจะฟินน์กันไม่น้อย ตอนนี้เป็นอีกตอนที่ผมจำเป็นต้องโหดร้ายกับน้องอีฟอีกครั้งนะครับ รู้สึกว่าตัวละครตัวนี้ถูกกระทำหนักมาก สงสารไหม ก็สงสารครับ ก็ขออ่านเพื่อความบันเทิงแล้วกันนะครับ คิดว่าทุกคนที่อ่านเรื่องนี้มาถึงตอนนี้ ก็น่าจะมีภูมิคุ้มกันตับกันบ้างพอสมควรแล้วล่ะ

ซึ่งนอกเหนือจากบทรักหญิงรักหญิง ก็จะมีรายละเอียดอื่น ๆ โดยเฉพาะเรื่องที่นาถลดากำลังพยายามล้างสมองน้องอีฟ นางงามมิตรภาพประจำวิทยาลัยพยาบาล ให้มาเป็นฝ่ายเดียวกับตัวเอง เพื่อให้ช่วยจับตามองพฤติกรรมของน้องหมวยนั่นเอง ซึ่งน้องหมวยจะเป็นนางเอกคนสุดท้ายในกลุ่มนักศึกษาพยาบาลแล้ว หลังจากนี้ก็จะไปกลุ่มนางเอกคนอื่น ๆ เช่นน้องทราย น้องลูกขวัญ ไรงี้ 5555

ซึ่งหลังจากตอนนี้ ไตรภาคของ 'กุหลาบเพลิงสีม่วง' ก็จะไปต่อใน 'ตอนที่ 8 น้องหมวยเสียสาว' ก็ขอให้ติดตามกันต่อไปครับ



ปล.ขอถามเพื่อเช็คเรตติ้งหน่อย หลังจากเควสท์น้องหมวยจบแล้ว คนต่อไปที่คุณต้องการอยากเห็นลุงพลไปตะลุยเควสท์คือใคร 1.น้องทราย สาวอาชีวะสุดแซ่บ 2.น้องลูกขวัญ โลลิประจำเรื่องครับ
.....................

ความเดิมจากตอนที่แล้ว

หลายวันผ่านไป เดือนดาราแยกตัวกลับมาพักที่บ้านแถวนนทบุรีในช่วงวันศุกร์สุดสัปดาห์ หลังจากที่พ่อกับแม่ของเธอมีเรื่องสำคัญที่อยากจะนัดคุยด้วย หมวยสาวเดินลงมาจากรถตู้ประจำทาง เพื่อเดินเข้าไปในซอยทางเข้าบ้าน

"นั่นไงมาแล้ว คนสวยของพี่ต๋อง..." ไอ้ต๋อง อดีตเด็กแว้นที่หันมาทำอาชีพเป็นมอเตอร์ไซค์รับจ้างเอ่ยปากแซวเดือนดารา "เธอหมวยยยย ทุกนาทีที่เคยสัมผัส ไม่เจอกันนาน พี่ต๋องคิดถึงหมวยจังเลยจ้า"

"ไปให้พ้นหน้าไอ้ต๋อง!!!" เดือนดาราตอบกลับไปอย่างไม่ไยดี ทำเอาไอ้ต๋องต้องแกล้งยิ้มเพื่อกลบเกลื่อนความอาย

"โห...โดนสาวปฏิเสธซะแล้วว่ะไอ้ต๋อง" เพื่อน ๆ ก๊วนวินมอเตอร์ไซค์แกล้งแซวไอ้ต๋องเล่น

"เห้ยยย เค้าว่าผู้หญิงด่า หมายถึงผู้หญิงรักนะเว้ย" ไอ้ต๋องยังคงเข้าข้างตัวเอง ก่อนหันไปมองแผ่นหลังของสาวหมวยแล้วคิดในใจ "สักวันนึงเถอะ พี่ต๋องคนนี้จะชนะใจน้องหมวยให้ได้"

ตัดมาที่เดือนดารา เด็กสาวไขกุญแจประตูบ้านเข้ามา เธอเดินตรงไปตามทางที่ปูด้วยหินอ่อน มองเห็นพ่อกับแม่กำลังนั่งรออยู่ในห้องรับแขกของบ้าน

"คือเมื่อเดือนก่อน ลุงมาร์ตินมาเที่ยวที่ไทย พ่อก็เลยอาสาไปเป็นไกด์นำเที่ยวให้ ระหว่างทางก็เลยพูดคุยกันเรื่องลูก แล้วพอดีลุงมาร์ตินเพื่อนพ่อได้เห็นหน้าของอาหมวย ก็นึกชอบ อยากจะเกี่ยวดองเป็นทองแผ่นเดียวกันกับฝ่ายเรา ลุงมาร์ตินก็เลยอยากให้อาหมวยกับโทนี่..."

"อาป๊าจะคลุมถุงชนอั๊วเหรอ?" เดือนดาราร่นคิ้วใส่ทัดเทพ"อาป๊า!!! นี่มันยุคสมัยไหนแล้ว!!! อั๊วไม่เอาด้วยหรอก!!!"

"อาหมวย...ฟังอาป๊าพูดให้จบก่อนซิ!!!" จันทรา แม่ของเดือนดาราเอ่ยปากขึ้นมาบ้าง "อย่าพึ่งขัด"

"อั๊วคิดไว้แล้วลื้อต้องปฏิเสธ..." ทัดเทพตอบ "แต่อาหมวย ฟังป๊านะ ครอบครัวตระกูลฟ่งที่ฮ่องกงน่ะรวยมาก ๆ ลื้อไม่ต้องกลัวหรอกว่าถ้าลื้อแต่งงานกับโทนี่แล้วลื้อจะลำบาก ดูนี่..."

ทัดเทพหยิบสมาร์ทโฟนขึ้นมาโชว์เฟสบุ๊คของโทนี่ หนุ่มนักศึกษาจากมหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียงของฮ่องกง โทนี่เป็นหนุ่มตี๋ท่าทางเจ้าเนื้อสักหน่อย ซึ่งไม่ใช่สเป็คของเดือนดาราเลยแม้แต่น้อย เพราะเดือนดาราชอบหล่อ ๆ หน้าตาดี เฟรนด์ลี่แบบกงยู นักแสดงชื่อดังชาวเกาหลีต่างหาก

"แล้วไงอ่ะ...ให้อั๊วเป็นเมียไอ้อ้วนเนี่ย อั๊วไม่เอาด้วยหรอก!!!" เดือนดาราปฏิเสธเสียงแข็ง ทำเอาทัดเทพและจันทราถอนหายใจ

"อาหมวย!! ลื้ออย่าเอาแต่ใจซิ!!!" ทัดเทพตอบ "รู้ไหมว่าโทนี่เนี่ย ถูกวางตัวเป็นตัวแทนของลุงมาร์ตินในการบริหารโรงงานที่ฮ่องกงและมีอนาคตอีกไกล ถ้าลื้อแต่งงานกับโทนี่ ลื้อไม่ลำบากแน่นอน ป๊าตัดสินใจทำแบบนี้ก็เพื่อตัวลื้อเองนะ"

"อาป๊าทำเพื่อตัวเองต่างหาก!!!" เดือนดาราร่นคิ้วใส่ผู้เป็นพ่อ "อยู่ดี ๆ อาป๊ากับอาม๊าก็มามัดมือชกอั๊ว ทำแบบนี้ไม่แฟร์เลย อั๊วยังไม่อยากแต่งงาน"
"ก็ยังไม่ได้แต่งงานตอนนี้สักหน่อย..." ทัดเทพตอบ "อาทิตย์หน้า ลุงมาร์ตินและโทนี่จะบินมาไทย ป๊ากับม๊าก็เลยจะให้ลื้อไปดูตัวอาโทนี่ จะได้ทำความรู้จักกันมากขึ้น"

"ไอ้อ้วนโทนี่นั่นเหรอ!!! ไม่เอาหรอก!!" เดือนดาราไม่พอใจอย่างหนัก สาวน้อยลุกขึ้นแล้วเดินหนีขึ้นห้องไป "หมวยไม่พูดกับป๊าม๊าด้วยแล้ว!!!"

ทัดเทพนั้นรู้ดีว่าลูกสาวรู้สึกยังไง แต่ด้วยความเป็นหัวหน้าครอบครัว และถือคติว่าไม่ควรเอาเรื่องสำคัญมาพูดระหว่างกินข้าว เพราะมันอาจทำให้มื้ออาหารนั้นกร่อยลง หนุ่มใหญ่จึงตัดสินใจให้ครอบครัวกินข้าวให้เสร็จก่อน ที่จะเริ่มเปิดประเด็นพูดเรื่องสำคัญ

"อิ่มแล้วเหรออาหมวย?" จันทราเอ่ยปากกับลูกสาวที่กินข้าวเสร็จเร็วกว่าปกติ

"อิ่มแล้ว หมวยจะกลับขึ้นไปอ่านหนังสือ" เดือนดาราตอบ

"เดี๋ยวซิอาหมวย..." ทัดเทพเรียกลูกสาวที่กำลังจะเดินหันหลังกลับไป "เรามีเรื่องต้องคุยกัน"

"ถ้าป๊าหมายถึงเรื่องเมื่อวาน" เดือนดาราหันไปค้อนใส่ทัดเทพผู้เป็นพ่อ "หมวยว่าหมวยพูดชัดเจนแล้วนะป๊า"

"หมวย ป๊าเข้าใจ" ทัดเทพพยายามใจเย็น "แต่ป๊าตอบตกลงไปแล้ว ยังไงอาทิตย์หน้าลื้อก็ช่วยรักษาหน้าป๊าหน่อย ลองเจอลองคุยกับพี่โทนี่ดูก่อน แล้วถ้าใช่หรือไม่ใช่ยังไง แล้วค่อยมาว่ากัน"

"เอาแต่ใจตัวเอง..." เดือนดาราแอบบ่นเบา ๆ แต่ทัดเทพดันได้ยิน

"นี่ลื้อว่าป๊าเหรอ?" ทัดเทพทำเสียงดุใส่ลูกสาว

"หมวยบ่นไปตามเรื่อง..." เดือนดาราตอบอย่งไม่ยี่หระ ก่อนหันหลังแล้วรีบเดินขึ้นบันไดไปทันที

"อาหมวย!!! มีมารยาทหน่อย!!! เดินขึ้นบันไดเสียงดังได้ยังไง!!! เป็นสาวเป็นนาง!!!" ทัดเทพตะโกนต่อว่าลูกสาว "ทำตัวเป็นม้าดีดกะโหลกไปได้!!!"

"ป๊า!!! ป๊า!!! ใจเย็นก่อนเถอะ!!" จันทราพยายามเตือนสติผู้เป็นสามี "เรื่องนี้มันเรื่องใหญ่นะ บางทีอาหมวยลูกเราคงยังทำใจไม่ได้ ให้เวลาลูกเราบ้างเถอะ"

"ก็ได้...นี่เห็นแก่ม๊านะ" ทัดเทพหันไปมองภรรยา

"ถามหน่อยนะป๊า บางทีม๊าก็สงสารลูกนะ" จันทราสารภาพตามตรง "ถ้าเกิดลูกเราปฏิเสธจริง ๆ ป๊าจะทำยังไง"

"ก็คงต้องใช้มาตรการขั้นเด็ดขาด..." ทัดเทพตอบ "อั๊วเป็นเตี่ยมัน อั๊วสร้างมันมาได้ ในเมื่ออั๊วหวังดีกับมันแล้วมันไม่ยอมรับ อั๊วก็คงต้องสอนให้มันรู้จักความโหดร้ายของโลกใบนี้"

"อย่าให้ถึงขนาดนั้นเลยนะป๊า..." จันทราพยายามเตือนสติทัดเทพผู้เป็นสามี "ยังไงอาหมวยก็ลูกเรานะ"

"ป๊ารู้ม๊า ป๊ารู้...." ทัดเทพเงยหน้ามองเพดานชั้นสอง "ก็หวังว่าอาหมวยมันจะเข้าใจในสิ่งที่ป๊าทำบ้างเหมือนที่ม๊าเข้าใจนั่นแหละ"

มีสิ่งหนึ่ง ที่ทัดเทพและจันทราไม่ได้บอกลูกสาวก็คือ ตอนนี้ธุรกิจของครอบครัวกำลังประสบปัญหาขาดทุนอย่างหนักจากพิษเศรษฐกิจที่ผันผวน จนทำให้ตัวเลขในบัญชีเป็นสีแดงมาสักพักแล้ว มาร์ติน นักธุรกิจชาวฮ่องกงที่เคยเป็นเพื่อนสมัยเรียนมหาวิทยาลัยที่อเมริกาของทัดเทพเคยคุยกันไว้ว่าถ้าหากในอนาคตทั้งคู่มีลูกชายและลูกสาวจะให้มาแต่งงานกัน แล้วภายหลังลูกชายของมาร์ตินอย่างโทนี่ ที่ได้เห็นภาพของเดือนดาราก็เกิดตกหลุมรัก ก็เลยอ้อนมาร์ตินผู้เป็นพ่อว่าอยากได้เดือนดารามาเป็นเจ้าสาว

ความจริงทัดเทพก็รู้ดีว่าสิ่งที่ทำลงไปมันไม่ถูกต้อง แต่ถ้าสิ่งที่ทำลงไปนี้มันช่วยให้ธุรกิจภายในครอบครัวตระกูลย้งอยู่รอด และหมวย ลูกสาวคนเดียวของบ้านได้มีชีวิตที่สุขสบาย บางทีมันก็อาจจะพอชำละล้างความผิดในใจผู้เป็นพ่ออย่างทัดเทพได้ไม่มากก็น้อย

###########################

ตัดมาในช่วงวันจันทร์ ตอนนี้ก็เป็นเวลาใกล้สอบปลายภาคแล้ว อรัญญา นักศึกษาพยาบาลชั้นปีที่หนึ่งกำลังเดินจากหอพักนักศึกษามุ่งหน้าไปยังอาคารเรียน ความจริงปกติเธอต้องมาพร้อมกับเดือนดารา แต่ว่าอีกฝ่ายโทรมาเมื่อวานบอกว่าเธอจะกลับไปเรียนเช้าวันจันทร์ เสาร์ อาทิตย์นี้ เธอจะอยู่บ้านที่นนทบุรี แล้วก็จะแวะไปเยี่ยมญาติที่เยาวราชด้วย

เปิดโอกาสให้นาถลดา สาวน้อยจากปักษ์ใต้ที่กลายมาเป็นมือขวาของลุงพลฉวยโอกาสนี้บังคับขืนใจนางงามมิตรภาพประจำวิทยาลัยพยาบาลจนป่นปี้ไม่มีชิ้นดี

อรัญญาอยู่ในสภาพอิดโรย เพราะเมื่อคืน เธอถูกนาถลดาบุกเข้ามาใช้กำลังปลุกปล้ำและแบล็คเมล์เธอ สาวน้อยพยาบาลดึงคอเสื้อปกปิดร่องรอยรักตรงเนินอก ที่นาถลดาฝากเอาไว้เมื่อคืน

"ทำไมต้องทำกับเราแบบนี้ ฮือ...." สาวอีฟหลับตา ถอนหายใจยาว นึกถึงภาพเหตุการณ์ทั้งสองคืน ที่เธอและนาถลดามีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกัน

นาถลดามองเธอด้วยสายตาที่เหมือนจะรู้สึกผิด สาวน้อยจากปักษ์ใต้ไม่ตอบอะไร เธอเอื้อมมือแตะที่บ่าของอรัญญาเพื่อปลอบใจหรือยังไงไม่ทราบ แต่คำพูดของนาถลดา มันยิ่งตอกย้ำหัวใจที่แหลกสลายของอรัญญาเหลือเกิน

"อีฟ...เราทำแบบนี้เพราะเราชอบอีฟ" นาถลดาเอ่ยปากออกมา "ความจริงแล้ว เราเป็นหญิงรักหญิง...."

คำพูดของนาถลดา ไม่ได้ทำให้อรัญญารู้สึกดีขึ้นมาเลยแม้แต่น้อย นางงามมิตรภาพร้องไห้สะอึกสะอื้นให้กับโชคชะตาที่แสนโหดร้ายที่กำลังเกิดขึ้นกับเธอ

"แล้วทำไมต้องทำแบบนี้....ฮือ....มาทำร้ายเราทำไม?"

"เพราะเราต้องปกป้องลุงพล" นาถลดาตอบไปตามความรู้สึกของตน

"ลุงพลมีดีอะไร? ทำไมนาถถึงต้องไปปกป้องขนาดนั้น?" อรัญญาเอ่ยปากถามทั้งน้ำตา "นาถรู้ตัวไหมว่าสิ่งที่นาถกับลุงพลทำมันเป็นเรื่องที่เลวที่สุดเลยนะ"

"เลวเหรอ? เรากับลุงพลไม่ได้ไปฆ่าใครสักหน่อย" นาถลดาตอบหน้าตาย "เรื่องเซ็กส์มันเรื่องปกตินะอีฟ อีฟไม่ต้องไม่คิดมากหรอก ยังไงเราก็ผู้หญิงด้วยกัน"

"ปล่อยนะ!!!" อรัญญาปัดป้องมือของนาถลดาออกไป

"อย่าดื้อนะอีฟ!!!" นาถลดาเริ่มทำเสียงดุ "อย่าคิดต่อต้านเลย มาเป็นพวกเดียวกับเราเถอะนะอีฟ เราขอละ"

อรัญญาหันไปมองนาถลดาด้วยนัยน์ตาแดงก่ำ ตอนนี้เธอไม่รู้ว่าคนที่อยู่ตรงหน้าคือนาถลดาหรือใครกันแน่ แต่ที่แน่ ๆ ก็คือ เธอถูกเพื่อนอย่างนาถลดาล่อลวงไปให้ลุงพลขืนใจ โดยที่มีนาถลดาคอยเป็นลูกมือ แล้วตอนนี้ เธอก็มาถูกนาถลดาขืนใจ นี่ถ้าใครรู้ เธอจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนเนี่ย?

.........................................

ย้อนกลับไปในช่วงเหตุการณ์เมื่อช่วงเช้าวันเสาร์ ก่อนเหตุการณ์ที่นาถลดาจะขืนใจอรัญญาราว 14 ชั่วโมง

"อย่าลืมอ่านหนังสือด้วยนะหมวย" อรัญญาเตือนด้วยความเป็นห่วง "ใกล้จะสอบไฟนอลแล้ว"

"รู้แล้วจ๊ะอีฟ แม่นักวิชาการดีเด่น อิอิ" เดือนดาราแกล้งแซวเพื่อนสนิทก่อนกดวางสาย



สาวอีฟตั้งใจว่าจะใช้เวลาในช่วงเสาร์ อาทิตย์ ในการทบทวนตำราหนังสือ พอหิวก็ลงไปซื้อข้าวกินที่ซอยฝั่งตรงข้าม ระหว่างที่เดินลงสะพานลอย เด็กสาวก็เผชิญหน้ากับกรวิทย์ เภสัชหนุ่มที่ตนเองแอบชอบอยู่

"มากินข้าวเหรอ?" สุภาพบุรุษกรวิทย์เอ่ยปากถามอรัญญาด้วยรอยยิ้ม

"เอ่อ...ค่ะ" อรัญญาตอบน้ำเสียงตะกุกตะกัก "พี่กร..แล้ว...พี่กรล่ะคะกินข้าวยัง?"

"กินแล้วจ๊ะ" ชายหนุ่มตอบอย่างสุภาพ ก่อนเดินจากไป สำหรับกรวิทย์แล้ว เขาไม่ได้คิดอะไรกับอรัญญาเลย เขามองเธอเป็นเด็กสาวที่มีหน้าตาน่ารัก แต่ถ้าจะให้คิดรักแบบคนรัก คงไม่เหมาะสม เพราะอีกฝ่ายยังเด็กเกินไป

กรวิทย์เดินจากไป ปล่อยให้อรัญญายืนนิ่งหัวใจเต้นรัว สาวน้อยอมยิ้ม เหมือนนึกคำพูดอะไรบางอย่างออก ก็เลยจะหันไปบอกกับกรวิทย์ "เอ่อ!!!! พี่กรคะ!!! อ่าว...."

กรวิทย์โบกแทกซี่แล้วขึ้นเบาะหลัง ชายหนุ่มกำลังคุยโทรศัพท์กับใครบางคนอยู่ บางที่อาจเป็นธุระสำคัญ อรัญญาได้แต่ถอนหายใจ ทำไมกามเทพถึงไม่เข้าข้างเธอบ้างเลยนะ สิ่งที่อรัญญาอยากจะพูดกับกรวิทย์ คือเรื่องเมื่อวันก่อน ที่เดือนดาราไปแซวพี่กรแล้วบอกว่าเธอแอบชอบอีกฝ่ายอยู่ แต่กรวิทย์กลับทำหน้าตายแล้วเดินจากไป ทำเอาสองสาวถึงกับเหวอ ไปไม่เป็นเลยทีเดียว

"ไรว้า พี่กรเป็นเกย์หรือเปล่าเนี่ย!!!" หมวยหันไปมองหน้าอีฟ

"หมวยพูดอะไรของหมวยอ่ะ!!!" อรัญญาหน้าแดงก่ำ ไม่รู้ว่าเพราะเธออาย หรือว่าเพราะเธอเสียใจกันแน่ ที่กรวิทย์ไม่ได้สนใจเธอเลยแม้แต่น้อย "นิสัยไม่ดี!!!"

"เราก็แค่อยากให้เพื่อนสมหวัง" เดือนดาราตอบ "นี่อีฟ!!!! สมัยนี้มันสมัยไหนแล้ว ชอบก็ให้บอกว่าชอบไปดิ!!! อ่าว!!!! จะไปไหนอ่ะ!!!"

อรัญญาเดินหนีออกไปจากตรงนั้น น้ำตาคลอเบ้า สาวน้อยจากปราจีนบุรีรู้สึกเหมือนกับตัวเองกำลังถูกหักอกโดยสุภาพบุรุษหนุ่มอย่างกรวิทย์ ท่าทางเย็นชาแบบนั้นมันทำให้สาวน้อยอรัญญาใจสลายจนทนแทบไม่ได้เลยทีเดียว



พอกินมื้อเช้าเสร็จ อีฟก็เลยแวะซื้อกับข้าวเผื่อมื้อเที่ยง แล้วก็เดินข้ามสะพานลอยกลับมาที่หอพักนักศึกษา อรัญญาเดินเข้าไปในลิฟต์ ขณะที่ประตูลิฟต์กำลังจะปิด ทันใดนั้นเสียงที่คุ้นเคยก็ดังขึ้นมา

"รอด้วยค๊า!!!!" ที่แท้ก็เป็นนาถลดา ที่รีบเดินเข้ามาภายในห้องโถงหอพักนักศึกษาหญิง สาวน้อยจากปักษ์ใต้กดปุ่มเพื่อเปิดประตูลิฟต์ แล้วทันใดนั้น จังหวะนรกก็บังเกิด "อ่าว....อีฟ?"

"นาถ...." อรัญญาถึงกับหน้าถอดสี เมื่อเจอกับจอมวายร้ายนาถลดา ภาพเหตุการณ์ที่นาถลดาและลุงพลร่วมมือกับลวนลามเธอเมื่อไม่กี่วันก่อนยังคงฝังใจอรัญญาจนถึงตอนนี้

หลังจากประตูลิฟต์ปิด นาถลดาในชุดเสื้อยืดแขนยาวสีขาว กางเกงยีนส์สีดำ รองเท้าหุ้มส้นสีขาว นาถลดาพึ่งกลับมาจากธนาคาร เธอยืนข้างอรัญญาในชุดเสื้อยืดลายการ์ตูนสีน้ำเงิน กางเกงขาสามส่วน สวมรองเท้าแตะคู่ไม่กี่ร้อยบาท

"ซื้ออะไรมากินเหรอ?" นาถลดาเปิดประเด็นก่อน ระหว่างรอลิฟต์ถึงจุดหมายปลายทาง

"ข้าวผัดกุ้ง..." อรัญญาตอบ

"น่าอร่อยนะ" นาถลดายิ้มอ่อน สาวน้อยจากปักษ์ใต้เหล่มองนางงามมิตรภาพเหมือนกำลังวางแผนอะไรอยู่ "ช่วงนี้เราไม่ได้เจอกันเลยนะ"

"ทำอะไรน่ะ!!!" อรัญญาถึงกับสะดุ้ง เมื่อนาถลดาฉวยโอกาสโอบไหล่ของเธอ "อย่านะนาถ!!!"

"เราแค่แกล้งหยอกอีฟเล่น ๆ น่า ไม่เห็นต้องกลัวเลย" นาถลดายิ้มกริ่ม "นี่อีฟ แล้วหมวยหายไปไหนอ่ะ? ปกติเราเห็นอีฟกับหมวยตัวติดกันตลอด ทำไมวันนี้หมวยถึงไม่มาด้วย อยู่บนห้องเหรอ?"

"เปล่า...หมวยกลับบ้านที่นนท์" อรัญญาตอบไปตามตรง

"เหรอ? งั้นคืนนี้ เราขออะไรหน่อยได้ไหม...." นาถลดาเดินเข้าไปชิดใกล้กับอรัญญา จนอีกฝ่ายต้องเกร็งตัวเดินถอยห่างออกมา

"จะทำอะไรน่ะ...." อรัญญามีท่าทางตื่นตระหนกอย่างเห็นได้ชัด "อย่านะนาถ..."

"โถ...จะกลัวเราทำไมอ่ะอีฟ?" นาถลดาหัวเราะคิกคักด้วยความชอบใจ "เราแค่จะบอกว่า คืนนี้เราจะไปที่ห้องอีฟ ช่วยติวหนังสือให้เราหน่อยซิ ใกล้สอบแล้ว โอเคป่ะ?"

ยังไม่ทันที่อรัญญาจะตอบ ประตูลิฟต์ก็เปิดออก นาถลดายิ้มกริ่มเดินกอดอกออกไปนอกลิฟต์ ก่อนหันมามองหน้าอรัญญาด้วยรอยยิ้มที่แสนเจ้าเล่ห์

"อย่าลืมนะ เดี๋ยวคืนนี้เจอกัน" นาถลดาเดินจากไป ปล่อยให้อรัญญายืนนิ่งด้วยความตกใจ ก่อนที่ประตูลิฟต์จะปิดลง

สาวอีฟนึกถึงคำพูดของหมวยเมื่อวันก่อน เกี่ยวกับพฤติกรรมแปลก ๆ ของนาถลดา ที่พักหลังเริ่มทำตัวลึกลับมากขึ้นจนผิดสังเกต

"พักหลักยัยนาถทำตัวแปลก ๆ ไปอ่ะอีฟ ไม่รู้อีฟคิดเหมือนที่หมวยคิดหรือเปล่า?" เดือนดาราเอ่ยปากกับอรัญญาเกี่ยวกับพฤติกรรมของนาถลดาที่เปลี่ยนไป "พักหลังนาถชอบทำตัวลึกลับ ไม่ค่อยพูดไม่ค่อยจากับใคร พอเรียนเสร็จก็เดินหายไปจากห้องเรียนเลย"



"หมวยคิดมากไปหรือเปล่า?" อรัญญาร่นคิ้วมองเดือนดาราด้วยความแปลกใจ

"อย่าพึ่งขัดดิอีฟ เรายังอธิบายไม่จบ" เดือนดาราดูตั้งอกตั้งใจอยากจะเล่าเรื่องราวของนาถลดาที่เธอสืบมาได้สักพัก "เราสังเกตเวลาพูดเรื่องนาถกับพี่อุ๊ พี่อุ๊มักมีท่าทางแปลก ๆ เหมือนกลัวอะไรสักอย่าง"

"กลัวอะไรเหรอ?" อรัญญาร่นคิ้วใส่เพื่อนหมวย "กลัวนาถเหรอ?"

"ใช่..." เดือนดาราพยักหน้า "เราว่าสองคนนี้ต้องมีปัญหาอะไรบางอย่าง ไม่รู้ดิ ทำไมเรารู้สึกว่ายัยนาถเหมือนมีออร่าแปลก ๆ ดูดาร์ก ๆ จิต ๆ ยังไงไม่รู้"

"ดูซีรีส์ในเน็ตฟลิกซ์เยอะไปหรือเปล่าจ๊ะหมวย..." อรัญญากล่าวติดตลก

"สงสัย..." อรัญญาพยักหน้า "คราวหลังเรียกยัยนี่ว่านาถโน๊ะดีไหม? ชอบทำตัวลึกลับขึ้นทุกวัน!!!"



นางงามมิตรภาพหัวเราะร่วนจนเห็นฟันขาว ตอนนั้นอรัญญายังไม่รู้ความจริง ก่อนที่พี่อุ๊ หทัยรัตน์ รุ่นปีนักศึกษาชั้นปีที่สองจะมาเฉลยเรื่องราวทั้งหมดในห้องน้ำ แต่ที่โชคร้ายก็คือ นาถลดาดันอยู่ในห้องน้ำเดียวกันซะด้วย พอนาถลดารู้ ก็เลยวางแผนพาอีฟเพื่อนที่แสนดีไปให้ลุงพลเฉือดที่ห้องพักภารโรง

ตัดมาที่ปัจจุบัน อรัญญาพยายามลืมเรื่องราวที่เกิดขึ้น แต่เธอไม่รู้ว่าจะต้องทำอย่างไร ตราบใดที่ยังเรียนอยู่ที่วิทยาลัยพยาบาลแห่งนี้ ความจริงเธอควรเอาเรื่องนี้ไปปรึกษากับผู้หลักผู้ใหญ่สักคน ครูเบสท์? เด็กสาวทราบข่าวมาว่าอีกไม่นานครูเบสท์ก็จะทำเรื่องลาออกเพื่อไปเรียนต่อปริญญาเอกที่สหรัฐอเมริกา ก็เลยไม่รู้ว่าครูเบสท์จะช่วยเธอได้หรือเปล่า  ครั้นจะมองหาอาจารย์ท่านอื่น ก็ไม่รู้ว่าจะขอความช่วยเหลือจากใครดี

อรัญญาพยายามตั้งสติทบทวนตำราเรียนไปตามปกติจนถึงช่วงบ่ายโมง เด็กสาวก็แกะห่อข้าวกล่องขึ้นมากินภายในห้อง แล้วก็กลับไปอ่านหนังสือต่อจนถึงช่วงเย็น ก่อนพักเบรกด้วยการเล่นคอมและดูโทรทัศน์แก้เซ็งไปตามเรื่องจนถึงช่วงค่ำ

"อือออ...จะสองทุ่มแล้วเหรอ?" อรัญญาลุกขึ้นบิดขี้เกียจไปมา ก่อนหยิบผ้าขนหนูแล้วเดินเข้าไปอาบน้ำแปรงฟัน พอแต่งตัวเสร็จก็กลับมาอ่านหนังสือต่อ พออ่านไปได้สักพัก เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น

อรัญญาลุกขึ้นจากโต๊ะอ่านหนังสือ แล้วเดินไปที่ประตู สาวน้อยเหลือบมองผ่านช่องประตูว่าใครยืนอยู่ด้านนอก แต่ดูเหมือนว่าแขกหน้าห้องจะรู้ทัน ก็เลยใช้มือปิดเอาไว้ จนทำให้อรัญญามองไม่เห็นว่าเป็นใคร



"ใครกันนะ?" อรัญญาเปิดประตูออกมา สาวน้อยจากปราจีนบุรีถึงกับตกใจเมื่อคนที่อยู่ตรงหน้าก็คือนาถลดาในชุดนอนสีพาสเทล ในมือของเธอถือตำราเรียนติดมือมาด้วย "นาถเหรอ?"

"รบกวนหรือเปล่า?" นาถลดายิ้ม ก่อนถือวิสาสะเข้ามาภายในห้องโดยที่อรัญญายังไม่ทันได้ตอบอะไร "รบกวนด้วยนะจ๊ะ"

"นาถ...เอ่อ...มาติวหนังสือเหรอ?" สาวอีฟดูตื่นกลัวไม่น้อยที่เห็นนาถลดา สาวน้อยไม่รู้ว่าเพื่อนคนนี้กำลังคิดวางแผนอะไรอยู่หรือเปล่า

"ใช่แล้ว มาติวหนังสือกัน ใกล้จะสอบไฟนอลแล้วไม่ใช่เหรอ?" นาถลดาทำหน้าซื่อเหมือนไม่รู้อะไร "อ้อ ฝากปิดประตูด้วยนะ โทษที เราลืม"

อรัญญาหันหลังไปปิดประตูห้อง พอหันหลังกลับมา ก็เห็นนาถลดาเอาตำราเรียนมาวางไว้ที่โต๊ะอ่านหนังสือของอรัญญา ก่อนจะเดินกลับไปลากเก้าอี้มานั่งประกบข้างอรัญญาที่มีผลการเรียนที่เก่งกว่าให้ช่วยติวหนังสือ

"อ่าว จะยืนอีกนานไหมละอีฟ?" นาถลดาที่ทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้หันไปมองอีฟที่ยืนนิ่งอยู่หน้าห้องน้ำ ก็นึกแปลกใจ "มาซิ มาช่วยติวหนังสือให้นาถหน่อย"

"อือ...อืม..." อรัญญาพยักหน้า ก่อนเดินก้มหน้าก้มตาทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้ข้างนาถลดา แล้วสองสาวก็เริ่มทำการทบทวนตำราเรียนเพื่อเตรียมสอบไฟนอลที่ใกล้เข้ามาทุกขณะ

.........................................

สองสาวช่วยกันติวหนังสือจนถึงช่วงห้าทุ่มครึ่ง นาถลดาก็เลยขออีฟพักเบรกกินน้ำกินท่าก่อน อีฟตอบตกลง ก่อนลุกขึ้นไปหยิบน้ำจากตู้เย็นมารินใส่แก้วให้ตัวเองและนาถลดาดื่ม

"ขอบใจจ๊ะอีฟ" นาถลดาหยิบแก้วน้ำที่อรัญญายื่นมาให้แล้วดื่ม ส่วนอรัญญาก็ทิ้งตัวลงนั่งอ่านหนังสือทบทวนตำราเรียนต่อไป

นาถลดาดื่มน้ำพลางมองอรัญญาด้วยความรู้สึกวาบหวิว ก่อนหน้านั้นเธอเคยมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับใบเฟิร์นและโดนัทมาก่อน ปฏิเสธไม่ได้เลยว่านาถลดายังคงมีรสนิยมหญิงรักหญิง ถึงแม้ว่าภายหลังเธอจะได้รับการสอนบทรักจากลุงพลมาแล้ว แต่ของแบบนั้นมันเป็นรสนิยมส่วนตัว ยังไงเสีย เธอก็ยังชอบผู้หญิงเหมือนเดิม

นาถลดามองต้นคอของอรัญญาแล้วเผยอปากเหมือนกินของเผ็ดร้อน ทำไมเด็กเรียนที่แสนเรียบร้อยอย่างอรัญญาถึงได้ดูน่ารักขนาดนี้นะ เสือสาวจากปักษ์ใต้มองแม่กวางน้อยจากปราจีนบุรีด้วยแววตาที่อยากจะกลืนกินอีกฝ่ายทั้งตัวเลยทีเดียว



"นี่นาถ...มองอะไรเราอ่ะ?" อรัญญาหันไปถามนาถลดาที่นั่งเงียบ "ไม่อ่านหนังสือต่อเหรอ?"

"เอ่อ...โทษที" นาถลดาเหมือนได้สติ ก็เลยวางแก้วน้ำไว้บนโต๊ะ แล้วหันมาติวหนังสือกับอรัญญาต่อไป กลิ่นแป้งอ่อน ๆ จากเรือนกายของอรัญญา และกลิ่นแชมพูจากเรือนผมของอรัญญา มันทำให้นาถลดาแทบไม่มีสมาธิกับตำราเรียนเลย

"นี่อีฟ? ยังอ่านหนังสืออยู่หรือเปล่า?" สาวอีฟรู้สึกว่านาถลดาเหมือนไม่ค่อยมีสมาธิกับการอ่านหนังสือ ก็เลยหันไปถามอีกรอบ "เป็นอะไรหรือเปล่าเนี่ย?"

"อีฟ เราถามหน่อยซิ" นาถลดามองหน้าอีกฝ่ายหน้าแดงก่ำ "เรื่องเมื่อวันนั้นอ่ะ..."

"วันไหน?"

"ก็วันนั้นอ่ะ!!!"

"วันไหนล่ะ!!!" อรัญญาเริ่มรู้สึกได้ว่านาถลดากำลังจะพูดถึงเรื่องอะไร เธอไม่อยากนึกถึงมันอีก "นาถ!!! ถ้านาถไม่ตั้งใจอ่านหนังสือ งั้นเราว่านาถกลับไปนอนพักที่ห้องเถอะ!!"



"ก็วันนั้น...ที่เราพาอีฟไปหาลุงพลที่ห้องพักภารโรง..." นาถลดาตอบด้วยน้ำเสียงเหมือนคนกินพริกขี้หนูมาหมดสวน "แล้วเรากับอีฟก็...."

"หยุดพูดเรื่องลามกอัปรีย์นั่นนะนาถ!!!!" อรัญญาปิดหนังสือแล้วทุบโต๊ะ ก่อนลุกขึ้นแล้วชี้นิ้วไล่นาถลดาออกไปจากห้อง "ถ้ายังเห็นเราเป็นเพื่อน ออกไปเดี๋ยวนี้นะ เราไม่อยากได้ยินเรื่องนั้นอีก"

"อีฟ...เราขอโทษ" นาถลดาลุกขึ้น พยายามงอนง้ออีกฝ่าย "เราผิดไปแล้ว เราขอโทษ"

"พึ่งรู้ตัวว่าผิดเหรอ?" สาวอีฟมองเพื่อนด้วยนัยน์ตาแดงก่ำ "ถ้าเรื่องนี้ถึงตำรวจ นาถรู้ไหมว่าจะเกิดอะไรขึ้น?"

"ก็อย่าบอกตำรวจหรือบอกใครซิ" นาถลดาพยายามเกลี้ยกล่อมเพื่อนรัก "มาเป็นพวกเดียวกันเราเถอะอีฟ"

"พูดอะไรของนาถอ่ะ!?" อรัญญาร่นคิ้วใส่ "แล้วนี่จะทำอะไร อย่าเข้ามานะ อร๊าย!!!!"

นาถลดาไม่สามารถอดทนต่อความต้องการของตัวเองได้อีกแล้ว แม่เสือสาวจากหาดใหญ่พุ่งเข้าใส่แล้วประกบปากกับอรัญญาที่ยังไม่ทันตั้งตัว อีกฝ่ายพยายามต่อต้าน แต่ไม่รู้ทำไมกลับเป็นฝ่ายอรัญญา ที่ไม่สามารถต่อต้านกำลังที่เหนือกว่าของอีกฝ่ายได้

"นาถ!!! ไม่เอานะ!!! อืออออ!!! อย่าซิ!!!!!" อรัญญาพยายามขัดขืน แต่ไม่รู้ทำไมเหมือนกันว่าร่างกายของเธอกลับรู้สึกร้อนวูบวาบ แล้วอยู่ดี ๆ เรี่ยวแรงของเธอก็เหมือนลดน้อยลงไปเรื่อย ๆ จากการถูกนาถลดาลวนลาม

"อีฟรู้ตัวไหมว่าอีฟน่ารักมาก วันนั้นเรายังไม่ได้สนุกด้วยกันเลย" นาถลดาตอนนี้เรียกได้ว่าขาดสติแล้ว สาวน้อยพยายามปลุกปล้ำขืนใจเพื่อนรักด้วยการจูบและซุกไซ้อีกฝ่าย มือก็ขย้ำหน้าอกหน้าใจของนางงามมิตรภาพ ก่อนโอบไปข้างหลังแล้วบีบก้นนุ่ม ๆ ของอรัญญาเพื่อตอกย้ำว่านาถลดาไม่ไหวแล้ว เธออยากมีเพศสัมพันธ์กับอรัญญา

โปรดติดตามตอนต่อไป

วางแผนให้ดีน้องหมวยอยู่ไม่ไกล