“ภัทร” เสียงเรียกชื่อดังขึ้นเบาๆ เพราะคนพูดรู้ดีว่าต่อให้ส่งเสียงดังแค่ไหนก็ไม่มีผล
แพท กำลังนั่งอย่างหมดแรงในห้อง ห้องที่เขากับภัทร พี่น้องฝาแฝดแชร์กันใช้ ปกติแล้วจะมีเสียงโวยวายทะเลาะกันของทั้งสองคน แต่ตอนนี้ในห้องเงียบ มีเพียงเสียงของเครื่องวัดชีพจรดังเป็นจังหวะสม่ำเสมอ
แพทนึกย้อนถึงเหตุการณ์เมื่อเดือนก่อน ตอนค่ำที่เขากับพ่อแม่กำลังนั่งดูทีวีกันอยู่ จู่ๆ ก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น พ่อรับสายแล้วก็เกิดอาการลนลาน ปลายสายเป็นทางเจ้าหน้าที่ตำรวจเรียกตัวพ่อแม่ ให้ไปรับตัวภัทร ที่นอนหมดสติอยู่ในห้องเช่าแห่งหนึ่ง
“อาการของเขาเหมือนแค่หลับปกติ คลื่นสมองปกติดี แต่แปลกที่ไม่รู้ทำไมถึงกระตุ้นให้ตื่นไม่ได้” หมออธิบายอาการ ซึ่งภัทรเข้าไปอยู่ในเครื่อง CT-scan
“ที่สำคัญ ผมเพิ่งได้รับรายงานว่ามีเด็กผู้ชาย วัย 14-16 หมดสติแบบนี้เกือบ 20 รายในรอบปีนี้ โดยที่แต่ละคนไม่มีความเกี่ยวข้องกันเลย”
พ่อแม่เลือกที่จะพาภัทรกลับมาบ้าน พามานอนในห้องของเขาเอง โดยที่ตอนแรก แพทอาสาจะนอนเฝ้าเอง แต่ทุกครั้งที่ตกดึก ภัทรจะละเมอครางออกมา เป็นเสียงที่ดูทั้งกระสันต์แต่มีความกลัว และที่น่าแปลก คือ ทุกครั้งที่เขาคราง ดุ้นของภัทรจะชี้ตั้งโด่
จากวันเป็นสัปดาห์ จากสัปดาห์เป็นเดือน อาการของภัทรก็ไม่ดีขึ้น แต่แพทกลับดูซูบไป เพราะจะนอนก็นอนได้ไม่เต็มที่ เขามักสะดุ้งตื่นทุกครั้งที่ภัทรคราง
ทำให้พ่อต้องบังคับให้แพทย้ายห้องนอน แต่เขาก็มักเข้ามาดูอาการน้องฝาแฝดตลอด
———
แพทมานึกถึงเหตุการณ์ที่พบเจอภัทร ดูน่าแปลก
ภัทร อยู่ในห้องเช่า ที่เขาจองผ่าน App โดยใช้ชื่อแม่จอง เพราะภัทรยังอายุไม่ถึง 18
ภัทรอยู่ในสภาพนอนเปลือยบนเตียง ตำรวจพบคราบอสุจิที่เตียง
มือถือของภัทรแบตหมด ตกอยู่ที่ปลายเตียง
จากการตรวจสอบกล้องวงจรปิด พบภัทรเดินเข้ามา แต่เหมือนคุยกับคนอื่น แต่กล้องไม่เห็นคนๆ นั้น
———-
แว่บนึงแพทนึกขึ้นได้ว่าอาจมีเบาะแสอะไรสักอย่างอยู่ในมือถือ เขารีบหยิบมันขึ้นมา พยายามเปิดก็เปิดไม่ติด จึงรีบออกจากห้องไป เพื่อจะไปหยิบสายชาร์จ ในเสี้ยววินาทีที่ประตูห้องกำลังปิด
“คิกๆ” เสียวหัวเราะของผู้หญิงดังขึ้น ทำเอาแพทหันควับ แต่ก็ไม่พบใคร เขาคิดว่าหูแว่ว และมีสิ่งที่ต้องรีบทำ เขาก้าวเดินไปห้องที่เขานอนอยู่ตอนนี้ เสียบสายชาร์จ แปปเดียวมือถือก็ขึ้นสถานะกำลังชาร์จ แพทรอแปปนึงก็รีบเปิดเครื่อง
หน้าจอขึ้นถามหารหัส แพทพยายามจะเดา กดไป 2 เลขก็ไม่ถูก เขาเห็นปุ่มสแกนใบหน้า
“เอาว่ะ”
เขาพยายามเปิดตาให้กว้าง และสำเร็จ เขาสามารถเข้าได้ โชคดีที่เขากับภัทรคล้ายกันมาก
แพทพยายามเลื่อนดู ไม่ว่าจะเป็น Facebook Line Twitter แต่ก็ไม่ดูมีอะไรจะเข้าเค้า และเขาก็ลองกดดูสถานะเครื่อง พบว่า อัตราการเข้า App ที่เยอะสุด มี App นึงที่แปลก เหมือนเขาจะเคยได้ยินจากเพื่อนว่า เป็น App หาเพื่อน
แพทรีบกดเข้าไป และก็เหมือนจะได้เบาะแส ในนี้มีบันทึกการสนทนา ที่ภัทรตั้งสถานะปักหมุดไว้บนสุด
“ยู ”
แพทกดเข้าไปอ่านทันที ข้อความล่าสุด คือ ถึงแล้วนะ รีบมานะ รักจัง ที่ภัทรเป็นฝ่ายส่งไป ในวันที่พบร่างของภัทรนอนหมดสติอยู่
ทำให้แพทเดาได้ว่า คนๆ นี้ คงมีความเกี่ยวข้องกับสาเหตุการหมดสติของภัทรแน่นอน เธอคงวางยาภัทรสินะ แพทเลื่อนอ่านข้อความ ดูจะมีแต่ข้อความหวานๆ แต่บางช่วงก็มีส่งภาพแนว Sexy กัน บางวันภัทรก็ส่งภาพควยของเขา แต่ยังไงยูก็ไม่มีส่งภาพลับๆ มาเลย มีแต่แนวใต้กระโปรงโชว์กางเกงใน สีผิวขาวของสาวน้อย กับกางเกงในด้วยเล็กๆ
แม้จะเป็นการตรวจสอบที่แพทดูจะตื่นเต้นที่ได้เบาะแส แต่การดูภาพแนวนี้ของสาวน้อย ก็กระตุ้นอารมณ์ทางเพศเขาเหมือนกัน เขานั่งอ่านไปควยแข็งไป
สรุป ข้อมูลที่แพทค้นเจอ คือ สาวน้อยชื่อ ยู อายุ 16-17 ไม่ได้อยู่ กทม. โดยยูกับภัทรคุยกันมาหลายเดือน ซึ่งแพมมานั่งนึง ช่วงหลายเดือน ภัทรดูติดมือถือขึ้นจริงๆ
ในระหว่างที่แพทกำลังอ่านๆ จู่ก็มีข้อความเด้งเข้ามา
“หายไปนานเลยนะ”
แพทตกใจ ไม่รู้จะทำอย่างไรดี แต่เขาก็คิดได้ว่าถ้าเขากับภัทรคล้ายกันขนาดที่มือถือยังเข้าใจผิด ถ้าเขาจะสืบ ก็สวมรอยเป็นภัทรไปเลยดีกว่า
“มีธุระหน่อยนะ มือถือพัง เพิ่งซ่อมได้”
“อ้อ เรื่องวันนั้นเราขอบคุณนะ”
“ไม่เป็นไรๆ”
“มะรืนนี้เราจะไป กทม เอาตามเดิมอีกมั้ย”
“ได้นะ”
“งั้นภัทรจัดการห้องนะ แล้วเจอกัน รักคะ”
————
เป็นโอกาสที่มาไวกว่าที่คิด ถ้าหากยู คือ คนสุดท้ายที่อยู่ด้วยกันกับภัทรจอนจะหมดสติ เธอย่อมต้องมีส่วนเกี่ยวข้อง แต่ทำไมเธอถึงทำเป็นไม่รู้ว่าเกิดไรขึ้น หรือว่าเธอเป็นแค่นกต่อ แพทพยายามคิดแต่ก็ไม่มีประโยชน์ เขารู้แค่ว่า ไม่เข้าถ้ำเสือ จะได้ลูกเสือ ได้ไง เป็นไงเป็นกัน ยูอาจวางยา เขาคงต้องระวังตัว ไม่ดื่ม ไม่กิน ก็คงรอดได้
และแล้วก็มาถึงวันนัด แพทใช้มือถือภัทร ไปกดจองห้องจาก Air bnb เพราะจะได้ปลอดภัยจากการตรวจบัตร เขาเลือกเป็นคอนโดแห่งหนึ่งที่ไม่ไกลบ้าน
แพทไปยืนรอที่หน้าสถานีรถไฟฟ้า เขายังคงคุย App กับยูตลอดเวลา บางทีเขาก็พอเข้าใจได้ ทำไมภัทรถึงหลงเธอ เพราะท่าทีดูขี้เล่น แปปเดียวเขาก็เห็นคนเดินลงบันไดมา สายตาเขาก็ไปพบกับสาวน้อยคนหนึ่งในชุดสีฟ้า ดูสดใส
เขาแอบชะงักชั่วขณะ ยู ดูเป็นสาวน้อยในสเปคของชายหลายๆ คน เธอดูเด็ก น่ารัก สดใส เขาเข้าใจแล้ว ทำไมภัทรถึงชอบ
เมื่อยูมองลงมา เธอคงสังเกตเห็นแพท วันนี้เขาพยายามปลอมตัวเป็นภัทรให้มากสุด เขาเลือกชุดของภัทรมาใส่ เธอมองลงมายิ้มให้ น่าแปลกแพทกลับรู้สึกใจสั่น
“คิดถึงเค้ามั้ย” ยูเดินเข้ามาคล้องแขน
“คิดถึงสิ เกือบเดือนที่ไม่ได้เจอ ไม่ได้คุยเลย”
“ก็เตงอ่ะ หายไปเลย นึกว่าโกรธอะไรเค้า”
“ขอโทษนะ มือถือพังอ่ะ”
“ก็ยังงงนะ โกรธอะไรเค้า มีแต่เค้าสิต้องโกรธ”
“ทำไมหรอ”
“ทำเป็นถาม กระแทกมาแบบนั้น ไม่ห่วงเอวเค้าเลย”
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน