แฟนกู ภาค 2 ตอน 10 เก่งแล้ว

ติดตามแฟนกู ภาค 1 ได้ที่
...

"คะ...โบนัสค่ะ หา อะไรนะคะ  ได้ค่ะ  เอ่อ ..เดี๋ยวไป  ไป รพ.เหรอคะ...ที่ไหนคะ.อ๋อ...โอเคค่ะ..."

โบนัสหน้าตาแตกตื่นมาก 
"ป้อง  ไปเป็นเพื่อนโบนัสหน่อย  ไอ้พีทโดยซ้อม  บาดเจ็บหนักตอนนี้อยู่ รพ."

ระหว่างนั่งแท๊กซี่ไปผมนึกในใจ...ไอ้เหี้ยพีทเอ๊ย  มีประโยชน์อะไรที่จะเสือกโทรมาเรียกโบนัสวะ  มันแปลกไปมั๊ย  กว่าโบนัสจะไปช่วย...มึงตายห่าไปแล้วหรือเปล่า  ผมเริ่มคิดว่าเรื่องนี้มันมีไรผิดปกติแน่ๆ...

"ไม่ใช่ไอ้พีทโทรจ้า  แต่เป็นผู้หญิงโทรมา  ไม่ได้ถามชื่อหรอก.."
"โบนัสคิดว่านี่เป็นกลลวงของไอ้พีทกะเพื่อนๆมันหลอกให้โบนัสมาเจอหรือเปล่า  แล้วมันจะมาทำร้ายโบนัสอีก"
"คิดสิ  ถึงให้ป้องมาด้วย  ป้องกลัวมั๊ยอ่ะ"
"ไม่กลัวหรอก  แต่เป็นห่วง...ไม่อยากให้โบนัสไปมากกว่า"

ครึ่งชั่วโมงเรามาถึงแผนกฉุกเฉินของ รพ ใกล้สวนลุม

"ว้าย...น้องปกป้องมาหาพี่โบ้ถึง ER เลยเหรอคะ มีไรฉุกเฉินคะเนี่ย"
"ไอ้พีท  โดนซ้อมหรือเปล่าพี่  พี่จัมโบ้เห็นมันมาหรือเปล่า"
"อ๋อ เห็นสิคะ  วันนี้พี่อยู่นี่ค่ะ...เห็นตำตาเลยค่ะ  เลือดท่วมมาเลย  เนี่ย..เพิ่งเย็บเสร็จค่ะ"

พี่โบ้ชวนผมมานั่งคุยระหว่างรอเคส  พี่โบ้เล่าว่ามีผู้หญิงหามมาส่งสองคน..เห็นว่ามาจากบัญชี  พอเห็นหน้าพี่โบ้ก็จำได้ว่าเป็นไอ้พีท  จากการตรวจร่างกายคือแขนหัก หน้าบวม และมีรอยกรีดที่แขนยาวตั้งแต่ข้อศอกลงมาถึงข้อมือ  ไม่ลึกมาก  ไม่นับรวมส่วนอื่นๆที่น่วมทั้งตัว 
"เย็บสิคะ  หลายสิบเข็มค่ะ  พี่นับไม่ไหวอ่ะค่ะ  แผลยาวฟุตนึงอ่ะ  เราว่าเราสั่งสอนแล้วนะ  เนี่ย...ถ้ามันยังไม่ยอมเปลี่ยนนิสัยนะ...  ถ้าไอ้พีทนี่ไม่เลิกทำแบบนี้อีก....พี่ว่าวันนึงมันต้องโดนยิงตาย..."
"แล้วตอนนี้อ่ะพี่โบ้  ไอ้พีทมัน..."  ผมเอ่ยปากถามแทนโบนัส
"สลบค่ะ  ตอนมาก็สลบหละ  ตอนนี้ก็โอเคแล้ว...ไม่อันตรายมาก  แต่บอบช้ำหนัก  กินน้ำใบบัวบกหลายวันแน่กว่าจะหาย  ไม่ต้องไปเยี่ยมมันหรอก  ปล่อยมันตายโหงตายห่าไปค่ะ  กลับคอนโดกันเหอะ...เอางี้  พี่ออกเวรพอดี  พี่ไปส่งเลยนะ รอแพรบ"

ผมดูนาฬิกาเกือบสี่ทุ่มแล้ว ผมโอเคตามนั้น  พี่โบ้เป็นคนที่น่ารักเสมอ รักน้องๆ เอาใจใส่ทุกๆคน สมกับเป็นพี่ใหญ่สายรหัส
"พี่โบ้คะ...ขึ้นมาทานน้ำก่อนนะคะ"
"แหม รบกวนน้องโบนัสนะคะ  แต่พี่อยากชิ้งฉ่องพอดีเลย"

เราสามคนขึ้นไป  ทันทีที่เปิดเข้าห้องไป

"แฮปปี้เบิร์ดเดย์ทู้ยู..แฮปปี้เบิร์ดเดย์ทู้ยู..แฮปปี้เบิร์ดเดย์...แฮปปี้เบิร์ดเดย์...แฮปปี้เบิร์ดเดย์ทูยู" 

โมโนยืนถือเค้กก้อนโตที่จุดเทียนครบอายุ 19 ให้ผม
"อธิษฐานนะคะน้องรหัส  โชคร้ายผ่านไปแล้ว..ขอให้โชคดีมากๆนะจ้ะ" พี่แหววพูดขึ้น

ผมช้อคไปชั่วขณะ  นอกจากพี่แหววและโมโนแล้ว ยังมีไอ้โบ๊ตและพี่โฟกัสเจ้าของห้องอยู่ด้วย  ห้องของโบนัสประดับไปด้วยเทียนมากมาย  มันเกินความคาดหมายของผมมาก ปีที่แล้วผมมีโบนัสคนเดียว แต่ปีนี้ผมมีเพื่อนพี่น้องมากมายเหลือเกิน
"น้องปกป้องคะ เป่าค่ะ...เป่า  พี่โบ้อยากจะกินค่ะ  เร็วๆค่ะ...เป่าคะ"

ผมเป่าเทียนตามพี่โบ้สั่ง  ตลอดเวลาผมจับมือโบนัสไว้แน่น  พอผมเป่าเสร็จผมก็หอมแก้มโบนัส
"ว๊าย....ไม่ได้ค่ะ  หอมโบนัสคนเดียวไม่ได้ค่ะ  หอมพี่โบ้ด้วยค่ะ"

ผมทำจริงๆครับ  ผมเดินไปหอมแก้มพี่โบ้จริงๆ
"เนี่ย ไอเดียพี่โบ้อีกแหละ   ไอ้เรื่องอำคนอ่ะ บอกบิ๊กเบรนของเราได้เลย" พี่แหววพูดขึ้นมา
"แปลว่า ไอ้พีท....ตอนนี้ เอ่อ...."
"นอนกะสาวคนไหน...อยู่ที่ไหน  พี่โบ้ก็ไม่รู้แม่มันหรอกค่า  พี่ขอยืมชื่อมันมาหน่อย ส่วนเบอร์ที่โทรหาโบนัส เบอร์พี่เองนะคะ  เมมไว้เลยค่ะ...หนูโบนัส เวลาคิดไรไม่ออกโทรเบอร์เนี้ยนะคะ  ส่วนเสียงผู้หญิงนั่น  พี่ดาวค่ะเพื่อนพี่โบ้ค่ะ  ส่วนเบอร์โบนัสไม่ยากนะคะ  พี่สามารถค่ะ  55555"

ผมตัดเค้กแจกจ่ายให้กับทุกคน  พวกเราใช้เวลาสังสรรค์ที่แสนสั้นเพราะมันดึกมากแล้ว  แต่ทุกคนก็สละเวลามาอวยพรให้ผม  แม้เป็นปาร์ตี้เล็กๆ  แต่ยิ่งใหญ่ที่สุดในวันเกิด 19 ปีของผม..

"พี่แหวว...หนูกลับ โรงบาลด้วยนะคะ จะไปเข้าเวร"  พี่โฟกัสขอติดรถพี่แหววกลับ
"เออ   ไหนโมโนบอกจะมาหาพี่ตอนเย็นไง..."
"อันนั้น   เอ่อ..โมโนไม่ได้บอกนะคะ..."
โมโนทำหน้างง 
"แหะๆ  ผมขอยืมชื่อเหมือนกันครับ  โบ๊ตรับบัญชาพี่โบนัสให้บอกพี่ป้องว่าจะไปหา  ก็ไม่รู้จะบอกพี่ป้องว่าไง  อยากให้เซอร์ไพรซ์  เลยหลอกว่าโมโนจะมาหา"
ไอ้โบ๊ตโดนเจ้าของชื่อทุบหลังอย่างแรงดังบึก  แต่ผมรู้ว่าโอโบ๊ตมันยินดีมากที่มีคนมาทุบหลังมัน  ผมว่าสองคนนี้คงอีกไม่นานก็เป็นแฟนกัน   ผมดีใจแทนโมโนจริงๆ

ห้าทุ่มครึ่งทุกคนกลับไปพร้อมกัน 
"โบนัส อย่านอนดึกนะ เดี๋ยวป้องกลับแล้วนอนเลยนะ.."  พี่โฟกัสกำชับน้องสาว แต่ขยิบตาให้ผม

ผมหันมากอดโบนัส  เธอยิ้มให้  เป็นยิ้มแบบเดียวกับที่ผมได้เมื่อครั้งไหว้เธอขอจับมือในปีที่แล้ว
"โบนัส...คืนนี้ขอเรานอนห้องโบนัสได้มั๊ย"
 

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

300+ ในเวลา 12 ชั่วโมง 
เป็นสถิติที่ผมไม่เคยเจอมาก่อนเลยสำหรับตัวเอง

แฟนกู ภาค 2 จบแล้วหละครับ ก็ขอเชิญช่วยกันโหวตกันหน่อยว่าจะเอาไงต่อไปดี
บอกตามตรง..กลัวว่าเขียนแล้วจะไม่ดีเท่าแฟนกู ทั้ง 2 ภาคนี้

ขอบคุณทุกคนที่ติดตาม เป็นแฟนคลับปกป้องและโบนัสอย่างเหนียวแน่น
รักษาสุขภาพในวันที่โควิตเกิน 2800+ นะครับ
ไว้พบกันใหม่

จบภาคใวจริงๆ แบบนี้ต้องมีภาคทำ3,4,5 ต่อแล้วครับ

รอติดตามเรื่องต่อไปครับ เรื่องไหนก็ได้

จบแล้วเหรอ อยากให้ปวดตับ หรือเปิดฮาเร็มไปเลย แฮปปี้เอนดิ้งกันหมดใช่มั้ย

แสดงว่าโบนัสยังห่วงพีทอยู่เนอะ โดนไปตั้ง3-4 ทีก็น่าจะมีเยื้อใยมั่งนะ

Happyครับ ขอต่อภาค 3 เลยครับ
ขอบคุณสำหรับผลงานดีๆครับ เขียนดีอ่านแล้วเหมือนย้อนวัยไปเลยครับ

เย้ happy ending ดีจัง

ฟ้าหลังฝน สดใสเสมอ ฝันว่าโบนัสใจกว้างกะเพื่อนเพชรบ้างนะ ส่วนน้องแปมหายไปไหน?

เป็นผลงานที่อ่านสนุกมีให้ลุ้นทุกตอนครับ ไม่แปลกที่คนจะชื่นชอบมากมายขนาดนี้ ขอบคุณมากๆนะครับ

สารภาพตามตรงช่วงนี้ติดผลงานของท่านเลยต้องเข้ามาทุกวันเลยล่ะ รอชมผลงานเรื่องต่อๆไปนะครับ

โบนัสต้องแปลกใจแน่เลย

จบตอนเมื่อวาน ใจแป้วเลย คิดว่าลบรูปไม่หมด ไอพีทจะตามมาเเบล็คเมล์โบนัสอีก

มาแล้วววตอนจบรึป่าววว

แหมะ นึกว่าไอ้พีทตะมาขู่อีก กลายเป็นแผนเซอร์ไพรสวันเกิดซะนิ

มีของขวัญวันเกิดในชุดวันเกิด