พูดคุยก่อนอ่าน : เอ่อ...ต้องบอกก่อนว่าตอนนี้โคตรจะยาวเลยครับ ผมพยายามรวบรัดเนื้อหาให้มันสั้นที่สุดเพื่อให้ได้ลงภายในตอนนี้แล้ว แต่มันก็ยังยาว ด้วยตัวละครที่เยอะเว่อวังอลังการ อ่านตอนนี้เท่ากับตอนปกติเกือบ 3 ตอน จุใจมาก หวยก็เลยออกมาเป็นเช่นนี้แหละ โดยครึ่งแรกของเรื่องเป็นเรื่องราวหลังจากตอนที่แล้ว และครึ่งหลังเป็นเรื่องราวฉากเลิฟซีนของน้องหมวยและลุงพลนะครับ ซึ่งตอนหน้า Pt3 จะเป็นการยิงยาวแบบเต็มสตรีม ไม่มีเนื้อเรื่องมาคั้น ถือว่าเป็นการชดเชยอย่างที่ผมเคยบอกไปในฉากน้องหมวยเสียสาวที่มันดูสั้น ๆ ห้วน ๆ ไป คราวนี้ลุงพลจะได้จัดหนักจัดเต็มน้องหมวยแบบเต็ม ๆ ไม่มีกั๊กละครับ
ปล.เตรียมทิชชู่หรือผ้าแล้วใช่ไหมครับ ตอนหน้า จัดเต็มตั้งแต่บรรทัดแรกจนถึงบรรทัดสุดท้ายครับ สำหรับฉากเลิฟซีนลุงพล x น้องหมวย########################
ความเดิมจากตอนที่แล้ว...//two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=243906.0“ลุงเป็นใครเนี่ย? แล้วลุงมาอยู่ที่นี่กับลูกสาวผมได้ยังไง?” ทัดเทพมองลุงพลตาขวาง “หมวย!!! ตาลุงคนนี้เป็นใคร?”
“ป๊า!!! ใจเย็น ๆ ก่อนนะ คือลุงคนนี้เป็นคนที่ช่วยหมวยเอาไว้น่ะ” เดือนดารารีบแก้ต่างให้ลุงพลทันที ทำเอาตาเฒ่าหื่นที่ยืนอยู่แอบยิ้มที่มุมปาก
“เหรอ?” ถึงได้ยินแบบนี้จากปากของอาหมวย แต่ทัดเทพผู้เป็นพ่อก็ยังไม่ไว้ใจลุงพลอยู่ดี “จริงเหรอ?”
“ลูกสาวคุณถูกงูกัด ลุงก็เลยพาลูกสาวคุณมาหาหมอที่โรงพยาบาลนี่แหละครับ” พอได้ที ลุงพลก็อ้างความดีความชอบกับว่าที่พ่อตา เอ้ย!!! ทัดเทพ เพื่อหวังให้อีกฝ่ายคลายความหวาดระแวงลง
แสดงรูปภาพเฉพาะสมาชิกเท่านั้น
“ขอบใจ…” ทัดเทพเอ่ยปากขอบคุณเสร็จ ก็หยิบกระเป๋าสตางค์ขึ้นมาจากกระเป๋า ก่อนยื่นแบงค์พันให้ลุงพลเป็นสินน้ำใจ “รับไปซิลุง ถ้าไม่มีธุระอะไรแล้วก็รีบไปซะ พอดีผมมีเรื่องจะคุยกับลูกสาวผมเป็นการส่วนตัวสักหน่อยน่ะ”
“ไม่เป็นไรหรอกครับคุณ!!!” ลุงพลโบกมือปฏิเสธอย่างสุภาพ “เรื่องแค่นี้เอง ผมไม่ได้ต้องการเงินอะไรขนาดนั้นหรอก”
“งั้นเหรอ?” หนุ่มใหญ่นักธุรกิจเชื้อสายจีนมองอดีตภารโรงเฒ่าตาขวางด้วยความไม่ไว้ใจ “ถือว่าลุงพูดเองแล้วนะ ถ้าลุงไม่มีธุระอะไรแล้ว ผมขอคุยกับลูกสาวของผมเป็นการส่วนตัวจะได้ไหม?”
เดือนดารามองทัดเทพและลุงพลหน้าตาเหลอลา หมวยสาวสัมผัสได้ถึงบรรยากาศมาคุที่เกิดขึ้นภายในห้องฉุกเฉิน
“ก็ได้ครับ…” ลุงพลยิ้มให้ทัดเทพและเดือนดารา เพราะรู้ดีว่าถ้าขืนยังดึงดันอยู่ตรงนี้ต่อไป หมวยสาวนักศึกษาพยาบาลจะต้องเดือดร้อนเปนแน่ “งั้นลุงขอตัวก่อนนะครับ”
“เชิญครับ…” ทัดเทพผายมือเชิญให้ลุงพลเดินออกไปโดยไม่ลังเล ส่วนเดือนดาราก็นั่งลุ้นระทึก ว่าอะไรจะเกิดขึ้นหลังจากนี้ แต่ว่า...
“อุ้ย…” ระหว่างที่กำลังจะเปิดประตูออกจากห้องฉุกเฉิน อยู่ดี ๆ ลุงพลก็เกิดหน้ามืดตาลายคล้ายจะเป็นลม มือที่ควรจะคว้าลูกบิดประตูก็พลาดเอาดื้อ ๆ แล้วทันใดนั้น ก็เหมือนโลกทั้งใบมันหมุนเคว้งเหมือนไร้แรงโน้มถ่วง
"ตุ้บ!!!"
“ลุงพล/ลุง!!!” เดือนดาราและทัดเทพร้องอุทานออกมาพร้อมกัน เมื่อเห็นว่าอยู่ดี ๆ ลุงพลก็ฟุบลงไปนอนกองกับพื้นหน้าประตูทางออก “หมอคะ!!! หมอ!!! ช่วยด้วย!!! ลุงพลหมดสติ!!!”
ทั้งหมดเกิดจากการที่ลุงพลไปดูดพิษตรงข้อเท้าของเดือนดาราโดยพลการ เลยทำให้พิษของงูบางส่วนแทรกซึมเข้าไปในร่างกายของตาเฒ่าหื่น หมอและพยาบาลที่อยู่ใกล้ที่เกิดเหตุรีบรุดหน้ามาเพื่อช่วยพยุงร่างของลุงพล เพื่อนำตัวไปรักษาทันที
“ตายแล้ว!!! ลุงพล!!! ลุงพล!!! นี่อย่าบอกนะว่าทั้งหมดเป็นเพราะพิษงู” หมอที่ทำหน้าที่ดูแลอาการป่วยของเดือนดารารีบวิ่งมาพยุงลุงพลที่นอนตาลอยน้ำลายฟูมปาก “พยาบาล!!! รีบเปิดห้องฉุกเฉินอีกห้องเร็วเข้า!!!”
“เอออ….” ลุงพลในสภาพเมาพิษงูเหม่อมองน้องหมวยและทัดเทพที่กำลังตกอกตกใจ โดยเฉพาะหมวยสาว ตาเฒ่าหื่นยิ้มที่มุมปากทั้ง ๆ ที่ฟองฟอดสีขาวไหลเยิ้มออกมาเป็นสาย อย่างน้อยถ้าน้องหมวยปลอดภัย ทุกอย่างก็โอเคแล้ว สำหรับสุภาพบุรุษยอดนักรักอย่างลุงพล
………………………..
“โอ้ยยย…อีกแล้วเหรอวะ?” ลุงพลในชุดนักการภารโรง เดินกลับมาที่วิหารขอมโบราณอีกครั้ง
“นี่กูฝันหรือว่ากูตายไปแล้ววะเนี่ย?”ลุงพลเดินไปตามเส้นทางภายในวิหารขอมโบราณ พลางนึกถึงภาพเหตุการณ์ก่อนหน้า ที่ตัวเองไปดูดพิษงูตรงข้อเท้าของเดือนดารา แล้วอุ้มเด็กสาวพาไปโรงพยาบาล ก่อนที่จะหมดสติต่อหน้าหมวยสาวและพ่อของเธอ ระหว่างที่เดินไปนั้น ตาเฒ่าหื่นก็เหลือบไปเห็นเด็กสาวอายุประมาณ 18 – 19 ปี ในชุดขอมโบราณที่ประดับประดาด้วยเครื่องประดับเลอค่ามากมาย
แสดงรูปภาพเฉพาะสมาชิกเท่านั้น
“นั่นมันน้องหมวยนี่หว่า…” ลุงพลเอ่ยปากขึ้นมา แต่มั่นใจได้ว่า เด็กสาวตรงหน้า ถึงแม้จะเป็นน้องหมวย แต่ก็คงไม่ใช่น้องหมวยในชาติภพปัจจุบัน แต่เป็นน้องหมวยในอดีตชาติ สมัยที่ยังเป็นนางฟ้านางสวรรค์ ร่วมกับเหล่าบรรดาพี่น้ององค์อื่น ๆ รวมกัน 12 องค์
“เดือนดาราวดี!!! เดือนดาราวดี!!! รอข้าด้วยซิ!!!” เสียงเด็กสาวที่คุ้นเคยดังขึ้นจากด้านหลัง เดือนดาราวดี หันกลับไปมอง ที่แท้ก็เป็นน้องอีฟ หรืออรัญญาวดี ในชาติภพที่แล้วนั่นเอง
“มีอะไรเหรอเจ้า?” เดือนดาราวดีเอ่ยปากถามพี่น้องร่วมอุทรของตัวเอง
“ข้าได้ยินว่าเจ้าสนับสนุนและร่วมวางกลอุบายล่อลวงท่านท้าวชุมพลศักดาให้บุกไปแดนปีศาจ เหตุไฉนเจ้าจึงกระทำการเช่นนั้น?” อรัญญาวดี ที่เป็นเทพธิดาผู้รักความซื่อตรง ยุติธรรม เอ่ยปากถามพี่น้องร่วมอุทรของตนเองด้วยสีหน้าไม่พอใจนัก
“ก็ท่านพี่พลอยพรรณรายถามความเห็นจากเหล่าบรรดาพี่น้องแล้วไซ้ ข้าเองก็ใช่ว่าอยากไปยุ่งเกี่ยวเรื่องการหาคู่ครองของท่านพี่เสียเมื่อไร เพราะมันมิเห็นสม แต่เมื่อท่านพี่อยากฟังความเห็น ข้าก็ตอบไปอย่างที่ข้าคิดนั่นแหละหนา อรัญญาวดี…”“ด้วยการล่อลวงให้ท่านท้าวชุมพลศักดาบุกไปแดนปีศาจ เพื่อแย่งชิงสมบัติมีค่ากลับมาใช่หรือไม่?”
“ก็ใช่…” เดือนดาราวดีตอบอย่างไม่ยี่หระ
“ท่านท้าวชุมพลศักดานั้นมีอายุอานามมากกว่าท่านพี่พลอยพรรณรายนับพันปีเมื่อเทียบเวลาบนโลกมนุษย์ ความจริงข้ามิเห็นด้วยว่าท่านท้าวชุมพลศักดาจะมาเกี้ยวพาราสีท่านพี่พลอยพรรณรายที่เป็นบุตรีแหงองค์ตุลาการสวรรค์ ด้วยเหตุเพราะท่านท้าวมีชื่อเกี่ยวดองกับท่านพ่อของเราในฐานะเพื่อนเกลอมาตั้งแต่เก่าก่อน หากแต่ท่านท้าวมีชื่อพึงพอใจในตัวท่านพี่พลอยพรรณราย ก็จำเป็นที่ต้องพิสูจน์ในรักที่มีต่อท่านพี่ ก็เท่านั้นเอง…”“หากแต่วิธีพิสูจน์ความรักความเสน่หามีมากมาย เหตุไฉนเจ้าจึงไปเสนอกลอุบายอะไรเช่นนี่เล่า เจ้ารู้ไหมว่าจะเกิดอะไรขึ้นหลังจากนี้?”
“ข้าไม่รู้…” เดือนดาราวดีตอบอย่างไม่ยี่หระ
“หากแม้นท่านท้าวชุมพลศักดาเป็นจอมทัพสวรรค์ผู้เกรียงไกรแล้วไซ้ ข้าคิดว่าท่านท้าวมีชื่อจักนำชัยชนะกลับมาสู่แดนสวรรค์อีกครา เมื่อถึงเพลานั้น ก็คงไม่มีเทพหรือเทพีองค์ใดบนสรวลสวรรค์คิดทัดทานได้ดอก…”แล้วเดือนดาราวดีก็เดินจากไป ทิ้งให้อรัญญาวดี ยื่นนิ่งด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความวิตกกังวลอยู่เพียงผู้เดียว
“พิสูจน์ความรักเหรอ?” ลุงพลในชาติภพปัจจุบันเกาหัวแกร๊ก ๆ
“แบบนี้เองเหรอ? ที่เราต้องมาดูดพิษงูให้น้องหมวยในชาติภพปัจจุบัน เพราะแบบนี้เองเหรอ?”“ลุงพล!!! ลุงพล!!!! เป็นยังไงบ้าง!!!” ทันใดนั้นก็มีเสียงของชายหนุ่มปริศนาดังขึ้น “ลุงพล!!! ได้ยินหมอไหม!!! ลุงพล!!!”
“เฮ้ยย!!! อะไรอีกวะเนี่ย!!” ลุงพลหันหลังกลับไปด้วยท่าทางฉุนเฉียว ด้วยเหตุเพราะกำลังประติดประต่อเรื่องราวทั้งหมดได้แล้ว แล้วทันใดนั้น แสงสีขาวก็สว่างวาบขึ้นมาฉายร่างของลุงพล
“ลุงพล!!! ลุงพลฟื้นแล้ว!!!” หมอที่ทำการล้างพิษให้ลุงพลเอ่ยปากขึ้นมาอย่างโล่งอก “โชคดีนะเนี่ยที่ปริมาณพิษงูที่เข้าสู่ร่างกายของลุงไม่มาก ไม่งั้นลุงแย่แน่!!!”
“อือออ…” ลุงพลลืมตาตื่นขึ้นมาในสภาพที่ยังมึนเมาพิษงูอยู่ ก็พบว่าตัวเองอยู่ในห้อง ICU โดยมีหมอและพยาบาลในชุดสีเขียวกำลังทำการล้างท้องให้
“โล่งอกไปที…” หมอที่เฝ้าอาการของลุงพลเอ่ยปากขึ้นมา ก่อนหันไปสั่งการพยาบาลผู้ช่วยอีกสามคน โดยที่ลุงพลไม่สามารถจับใจความได้
แล้วสักพัก ก็มีบุรุษพยาบาลในชุดเขียวปิดหน้าปิดตามิดชิด พาลุงพลไปนอนพักฟื้นภายในห้องคนไข้ที่ได้รับการควบคุมเป็นพิเศษ ก่อนที่ลุงพลจะหมดสติหลับไปด้วยความอ่อนแรง
………………………..
หลายวันผ่านไป…
“หมวย แผลเป็นยังไงบ้าง?” สาวอีฟที่เป็นเพื่อนสนิทของยัยหมวยเอ่ยปากถามด้วยความเป็นห่วง ขณะที่สองสาวกำลังจะเดินเข้าไปภายในห้องแลปภาษาอังกฤษของอาจารย์ภัคจิรา ที่กลับมาทำหน้าที่สอนหนังสือตามปกติอีกครั้ง
“ไม่เป็นไรแล้วละอีฟ” หมวยสาวตอบ ก่อนเดินเข้าไปภายในห้องแลปภาษา
“หมวย!!! เป็นยังไงบ้างแก!!” เดือนดาราที่พักรักษาตัวจากการถูกงูกัดกลับมาเรียนหนังสือได้ตามปกติอีกครั้ง เพื่อน ๆ ในคณะพยาบาลต่างแสดงความเป็นห่วงเป็นใยเดือนดาราอย่างเห็นได้ชัด ยกเว้นเสียแต่นาถลดา ที่นั่งอ่านหนังสือเงียบ ๆ อยู่ตรงมุมห้อง
“ก็ดีขึ้นแล้วแหละ…” สาวหมวยตอบด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม
“ดีแล้วแก” เพื่อน ๆ คณะพยาบาลศาสตร์ต่างแสดงความยินดีกับเดือนดาราที่ไม่เป็นอะไรมาก บางคนก็เอ่ยปากแซวหมวยสาวกันใหญ่ว่า สงสัยใกล้จะได้เจอเนื้อคู่แล้วเป็นแน่
แสดงรูปภาพเฉพาะสมาชิกเท่านั้น
“บ้า!!! ตำราไหนของพวกแกยะ!!!” เดือนดารายิ้มหน้าแดงก่ำ “เค้ามีแต่โดนงูรัดป่ะ!!?? แต่ก็เอานะ ถ้าเกิดโดนงูกัดคราวนี้จะได้เป็นแฟนกับกงยู ก็ดีซิ!!!”
“Good Morning Class!!!” แล้วทันใดนั้น ภัคจิราที่พักฟื้นจนหายเป็นปกติก็เปิดประตูเข้ามาภายในห้องแลปวิชาภาษาอังกฤษ “ขอโทษที่หายไปเกือบอาทิตย์นะจ๊ะเด็ก ๆ พอดีครูไม่สบายน่ะ!!”
ภัคจิรายิ้มแย้มให้กับเหล่าบรรดานักศึกษาพยาบาลสาว หญิงสาวพยายามทำตัวปรกติราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทั้ง ๆ ที่เมื่ออาทิตย์ก่อน เธอพึ่งถูกลุงพลปลุกปล้ำขืนใจจนทำให้เธอต้องนอนซมเพราะพิษไข้นานเกือบสัปดาห์ จนทำให้รองหัวหน้าคณะพยาบาลศาสตร์อย่างครูพี่เอ๋ อังศุมาลิน ต้องมาสอนหนังสือแทนเธอเป็นการชั่วคราวกันเลยทีเดียว
เหล่าบรรดานักศึกษาพยาบาลต่างเดินกลับไปนั่งประจำที่ สวมหูฟังเพื่อเตรียมพร้อมสำหรับการเรียนการสอนของอาจารย์ภัคจิรา ขณะเดียวกัน นาถลดาที่กำลังครอบหูฟังแอบมองสองสาวเพื่อนสนิทอย่างอรัญญาและเดือนดาราตาไม่กระพริบ
เหตุผลที่เป็นเช่นนี้ เพราะนาถลดาไปรับรู้ความจริงว่า ลุงพลเป็นคนไปดูดพิษตรงข้อเท้าให้ยัยหมวย แล้วยังอุตส่าห์อุ้มยัยหมวยไปส่งที่โรงพยาบาล จนตัวเองต้องล้มป่วยเพราะพิษงูที่เผลอกลืนเข้าไป
…ถ้าจะบอกว่านาถลดากำลังหึงลุงพลอยู่ นั่นก็เป็นคำตอบที่ใช่ สาวนุ้ยจากปักษ์ใต้เริ่มเกิดคำถามตัวโต ๆ ในใจว่า เพราะเหตุใดกันนะ ลุงพล ถึงไม่ยอมหยุดเจ้าชู้และโปรยเสน่ห์ให้สาว ๆ ในวิทยาลัยพยาบาลนี้สักที?
………………………..
“See you tomorrow Class!!” ภัคจิราเอ่ยปากร่ำลากับนักเรียนภายในชั้นเรียนหลังจากหมดคาบการเรียนการสอน “อย่าลืมกลับไปทบทวนตำราด้วยนะจ๊ะนักศึกษา ใกล้จะสอบไฟนอลกันแล้วนะ”
“อีฟ วันนี้หิวข้าวจัง กินข้าวที่โรงอาหารกันไหม?” หลังจากที่เลิกเรียน สาวอีฟก็เดินตีคู่มากับเดือนดารา ที่วันนี้มาแปลกกว่าปกติ
“เอ๋? วันนี้หมวยดูแปลกจังแหะ” อรัญญาสังเกตความผิดปกติของเพื่อนรักได้ “ก็เห็นวันก่อนบ่นอยู่ไม่ใช่เหรอ ว่าไม่อยากกินข้าวที่โรงอาหารน่ะ?”
“ก็อยากเปลี่ยนบรรยากาศบ้างอะไรบ้าง…” เดือนดาราตอบอย่างไม่สะทกสะท้าน “เดี๋ยวคนจะหาว่าเราเป็นลูกคุณหนู ชอบกินแต่ร้านอาหารหรู ๆ แพง ๆ ความจริงหมวยก็กินร้านข้าวแกงข้างทางธรรมดาได้เหมือนกันนี่แหละ”
“อืม…ก็ได้” สาวอีฟตอบตกลงโดยไม่ลังเล เพราะปกติแล้วเธอเป็นคนง่าย ๆ อะไรก็ได้ แต่วันนี้เธอรู้สึกว่าเพื่อนรักของเธออย่างสาวหมวยดูผิดปกติ คือต้องบอกว่าหมวยดูกระตือรือร้นอยากกินข้าวเที่ยงที่โรงอาหารเป็นพิเศษ โดยไม่สนว่าลุงพลเปิดร้านขายน้ำเต้าหู้ที่นั่น “หมวย!! เร็วเข้า ลิฟต์มาแล้ว!!!!”
“รอด้วยค่า!!!” สองสาวเพื่อนรักอย่างอีฟและหมวยรีบเดินเข้าไปภายในลิฟต์ โดยที่สองสาวไม่ทันสังเกตเลยว่า นาถลดา กำลังเดินกอดอกดูพฤติกรรมสองสาวอยู่ห่าง ๆ ด้วยความไม่พอใจ
…นี่ไม่ใช่ว่ายัยหมวยจะติดใจลุงพลอีกคนหรอกใช่ไหม? นาถลดารับรู้ถึงความไม่ชอบมาพากล คนอย่างลุงพลไม่มีทางช่วยเหลือผู้หญิงโดยไม่หวังผลตอบแทนแน่ เห๊อะ!! ลุงพลนะลุงพล!!! เจ้าชู้ไม่ยอมเลิกราจริง ๆ ยังงี้ต้องทำอะไรสักอย่างแล้ว!!!………………………..
“มาถึงแล้ว!!! หมวย!!! หมวยอยากกินอะไร? หมวย!!” หลังจากที่สองสาวเดินทางมาถึงที่โรงอาหาร สาวอีฟก็เอ่ยชื่อเรียกยัยหมวยเพื่อนรักที่ดูเหม่อลอย เรียกชื่อกี่ทีก็ไม่ยอมตอบ “หมวย!!!”
“เอ่อ…มีอะไรเหรออีฟ?” เดือนดาราเหลือบไปเห็นร้านน้ำเต้าหู้ของลุงพลที่ปิดอยู่ ก็นึกใจหายและสงสัยว่าเจ้าของร้านหายไปไหน เลยคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย จนไม่ได้ยินอีฟที่กำลังเรียกชื่อของตัวเองอยู่
“เป็นอะไรหรือเปล่า?” อรัญญาถาม “อีฟเรียกหมวยตั้งหลายรอบ ใจลอยคิดถึงว่าที่คู่หมั้นจากฮ่องกงหรือเปล่า?”
“บ้า!! ใครจะไปคิดถึงตานั่น!!” เดือนดาราปฏิเสธ “หิว!! เราอยากกินเกาเหลาเนื้อเปื่อยแหะ อีฟจะกินกับเราไหม?”
“ไม่ละ เราอยากกินข้าวแกงมากกว่า” อรัญญาตอบ “งั้นแยกย้ายกันก่อน เดี๋ยวซื้อข้าวเสร็จแล้วมาเจอกัน โอเคนะ”
“อือ!!!” หมวยสาวตอบตกลง ก่อนเดินไปต่อคิวเข้าแถวซื้อเกาเหลาเนื้อเปื่อย ระหว่างที่ยืนรอ หมวยสาวก็เหลือบมองร้านขายน้ำเต้าหู้ของลุงพลที่ปิดอยู่
ลุงพลยังไม่หายอีกเหรอ? เดือนดาราคิดในใจ ไม่รู้ว่าอะไรมันดลใจ ทำให้หมวยสาวผู้เอาแต่ใจคนนี้คิดถึงลุงพลได้ บางทีอาจเป็นเพราะความประทับใจ หรือแค่อยากเอ่ยปากขอบคุณอดีตภารโรงเฒ่า ที่ได้ช่วยชีวิตเมื่อวันก่อนก็เป็นไปได้
หลังจากสองสาวซื้อข้าวเที่ยงมานั่งกินบนโต๊ะ อรัญญาก็เอ่ยปากถามเดือนดาราถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับเดือนดาราด้วยความอยากรู้อยากเห็นในฐานะเพื่อนสนิท
“วันนั้นเรากำลังเดินกลับมาจากห้องสอบ แล้วฝนตก ระหว่างที่เดินก็โดนงูกัด…” เดือนดาราตอบ “แต่โชคดีมีคนมาช่วยพาไปส่งที่โรงพยาบาลได้ทัน”
“ใครอ่ะที่ช่วยหมวยเอาไว้?” อรัญญาเอ่ยปากถาม ก่อนตักข้าวใส่ปาก
“ใครก็ไม่รู้…” เดือนดาราตอบแบบขอไปที เธอไม่กล้าบอกเพื่อนรักว่าคนที่ช่วยชีวิตเธอเอาไว้ ก็คือลุงพลนั่นเอง
“เหรอ? ไม่ใช่คนในวิทยาลัยพยาบาลเหรอ? แล้วใครอ่ะ?” นางงามมิตรภาพร่นคิ้วด้วยความแปลกใจ
“ก็ไม่รู้…” หมวยสาวตอบ “เรื่องมันเกิดขึ้นเร็วมาก พอเราโดนกัด คน ๆ นี้ก็มาช่วยพาเราไปส่งโรงพยาบาล จนพ่อเรามา พ่อเราก็เลยเคลียร์เรื่องเงินค่ารักษาพยาบาลให้ แล้วคน ๆ นี้ก็หายตัวไปเลย”
อรัญญาที่ได้ฟังก็ยิ่งร่นคิ้วหนักมาก นางงามมิตรภาพประจำกลุ่มรู้สึกสงสัยพฤติกรรมของเพื่อนรัก ที่เหมือนกำลังพยายามปิดบังอะไรบางอย่างอยู่
“แล้วตาคู่หมั้นของหมวยว่าไงบ้าง?” สาวน้อยจากปราจีนบุรีถามต่อ
“พอรู้ว่าหมวยโดนงูกัด ก็เลยพากันมาเยี่ยมหมวยที่โรงพยาบาล” สาวหมวยจากนนทบุรีตอบ “ก็ไม่มีอะไรมาก หมวยแค่แกล้งนอนซม ให้ตานั่นเหนื่อยใจที่จะคุย ก็เลยพากันกลับบ้านไป”
“ใจร้ายจัง…” อรัญญายิ้มที่มุมปาก
“ก็คนไม่ได้ชอบอ่ะ ให้ทำยังไง…” เดือนดาราตักชิ้นเนื้อเปื่อยใส่ข้าวแล้วราดน้ำซุปตามก่อนตักใส่ปากกินอย่างไม่สะทกสะท้าน
“ทำไมหมวยดูแปลกไปนะ…” อรัญญารู้สึกว่าหลังจากกลับออกมาจากโรงพยาบาล เดือนดาราเพื่อนรักของเธอดูเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด ราวกับว่าเธอกำลังปิดบังอะไรบางอย่างเพื่อไม่ให้ใครรู้
สุดท้าย สองสาวก็ก้มหน้าก้มตากินข้าวเที่ยงจนอิ่ม ก่อนเตรียมตัวไปเรียนต่อในช่วงบ่ายตามตารางเรียนต่อไป
………………………..
“กริ๊งงงงงงง!!” เสียงกระดิ่งเตือนหมดเวลาในคาบสุดท้าย เดือนดาราจัดแจงเก็บหนังสือใส่กระเป๋า พร้อมกับอรัญญาเพื่อนรัก เพียงแต่วันนี้ หมวยสาวมีธุระอะไรบางอย่างที่ต้องไปสะสาง
“อีฟ…เดี๋ยววันนี้เราไปทำธุระข้างนอกก่อนนะ” หมวยสาวแตะบ่าเพื่อนรักที่กำลังเก็บหนังสือใส่กระเป๋าเช่นกัน
“เอ๋? ไปไหนเหรอหมวย?” สาวอีฟเอ่ยปากถามด้วยความสงสัย
“ธุระทางบ้านนิดหน่อยน่ะ อาจกลับมาดึกหน่อยนะ” ยัยหมวยยิ้ม ก่อนรีบสะพายกระเป๋าแล้วเดินออกจากห้องไป
สาวอีฟมองแผ่นหลังของหมวยสาวที่เดินออกจากห้องด้วยความสงสัย ยัยหมวยดูเปลี่ยนไปหลังจากกลับออกมาจากโรงพยาบาล จนไม่ทันสังเกตว่านาถลดาได้เดินเข้ามาประชิดตรงด้านหลังแล้ว
แสดงรูปภาพเฉพาะสมาชิกเท่านั้น
“อีฟ…”
“ว้าย!!!!” อรัญญาถึงกับสะดุ้ง เมื่อหันไปเห็นนาถลดายืนอยู่ด้านหลัง เหล่าบรรดาเพื่อน ๆ นักศึกษาพยาบาลภายในห้องต่างหันมามองและหัวเราะในพฤติกรรมโก๊ะ ๆ เปิ่น ๆ ของอรัญญา
“ตกใจเหมือนเห็นผีเลยนะอีฟ…” นาถลดายิ้มอย่างมีเลศนัยน์
“นาถมีอะไรกับเราเหรอ?” อรัญญารู้สึกกระอักกระอ่วนใจ เมื่อต้องอยู่ใกล้กับนาถลดา สาวนุ้ยอันตรายจากหาดใหญ่คนนั้น
“มีซิ…” นาถลดายิ้มกริ่ม คำพูดว่ามีของเธอมันส่อความหมายได้สองแง่สองง่าม จนทำให้อรัญญา นางงามมิตรภาพนึกถึงภาพเหตุการณ์เมื่อวันก่อน ตอนที่เธอโดนนาถลดาปล้ำ ก็ทำเอาใบหน้าของเธอแดงก่ำ ร่างกายของเธอร้อนวูบวาบ และดูเหมือนว่าสารคัดหลั่งภายในร่างกายของเธอกำลังเคลื่อนไหวภายในท้องน้อยของเธอ
อรัญญาถึงกับหน้าซีด เมื่อนาถลดาเขยิบตัวเข้ามาใกล้ ๆ เพื่อกระซิบบอกอะไรบางอย่าง
“อีฟคิดเหมือนที่นาถคิดไหม? ว่าหมวยดูเปลี่ยนไป?”
“เอ๋?” อรัญญาร่นคิ้วมองนาถลดาด้วยความแปลกใจ ว่าทำไมอยู่ดี ๆ นาถลดาถึงรู้เรื่องนี้ได้
“ตามเรามาซิ ถ้าอยากรู้ความจริง…” นาถลดายิ้มอย่างมีเลศนัยน์ จนทำให้อรัญญานึกกลัว ๆ อยู่บ้างว่าตกลงแล้ว เพื่อนของเธอคนนี้ตกลงจะมาไม้ไหนกันแน่
………………………..
ตัดมาที่ฝั่งของเดือนดารา นักศึกษาพยาบาลชั้นปีที่หนึ่ง เธอกำลังเดินออกมาจากวิทยาลัยพยาบาล เพื่อรอคอยใครบางคนที่ป้ายรถเมล์ในช่วงเย็น
“เมื่อไรจะมาเนี่ย?” เดือนดาราหยิบสมาร์ทโฟนขึ้นมาดูเวลา ก็พบว่าตอนนี้เป็นเวลาเกือบหกโมงเย็นแล้ว ก็ยังไม่มีวี่แววว่าบุคคลปริศนาที่เธอรอคอยจะปรากฏตัวสักที จนกระทั่ง…
“ปรี้ด ๆ ๆ” เสียงแตรรถกระบะดังขึ้น หมวยสาวหันไปพร้อมกับรอยยิ้ม
“มาถึงสักทีนะ…” เดือนดาราเดินไปที่รถกระบะคันนั้น ก่อนเปิดประตูแล้วทักทายคนขับภายในรถ “ถ้าช้ากว่านี้สักห้านาที หนูจะกลับไปนอนที่หอแล้วนะ ลุงพล!!!”
“ขอโทษจ๊ะน้องหมวย พอดีรถมันติดน่ะ!!!” ลุงพลที่พึ่งออกจากโรงพยาบาลได้ไม่นานยิ้มหวานให้หมวยสาวที่กำลังเปิดประตูเข้ามานั่งตรงเบาะหน้ารถ ก่อนที่ลุงพลจะขับรถพาเดือนดาราไปที่ไหนสักแห่ง ที่ไกลหูไกลตาจากผู้คน แต่ว่า…
“เห็นเหมือนที่เราเห็นไหมอีฟ?” ยัยนาถที่วันนี้ตัดสินใจพาสาวอีฟมารับรู้ความจริง ว่ายัยหมวยเพื่อนรักของเธอ กำลังติดใจในรสสวาทของสุภาพบุรุษนักรักอย่างลุงพลจนโงหัวไม่ขึ้นซะแล้ว “เห็นไหม? ยัยหมวยเพื่อนรักของอีฟน่ะ กำลัง…”
“ไม่ต้องพูดหรอก…เรารู้แล้ว” อรัญญาหันไปมองนาถลดาด้วยสีหน้าเรียบเฉย “แค่นี้ใช่ไหม? ที่นาถอยากจะบอกเราน่ะ”
แล้วอรัญญาก็หันหลังเดินกลับไปที่หอพัก ปล่อยให้นาถลดายืนงงอยู่ตรงนั้นเพียงคนเดียว
แสดงรูปภาพเฉพาะสมาชิกเท่านั้น
นาถลดาเป็นเพียงไม่กี่คนที่รับรู้ความจริงเรื่องนี้ คือเมื่อวันก่อน เธอเห็นยัยหมวยเดินแยกตัวไปที่โรงพยาบาล ด้วยความสงสัย นาถลดาเลยสะกดรอยตามไป จนรู้ว่าที่แท้ยัยหมวยตัวแสบก็แอบไปเยี่ยมลุงพลที่ห้องพัก
สาวนุ้ยจอมปั่นประจำวิทยาลัยพยาบาลแอบเอาหูแนบฟังหน้าประตู ก็จับใจความได้ว่าที่แท้ลุงพลเนี่ยแหละที่เป็นคนช่วยชีวิตยัยหมวยจากการถูกงูกัด จนตัวเองต้องเข้าโรงพยาบาลไปด้วย ในใจของนาถลดาก็นึกน้อยใจ ว่าทำไมลุงพลถึงต้องเสี่ยงทำอะไรแบบนี้กับยัยหมวยตัวแสบด้วย แล้วถ้าเกิดเป็นเธอละ? ลุงพลจะเสียสละตัวเองเพื่อช่วยเธอบ้างหรือเปล่า?
สุดท้าย ด้วยความหึงปนความน้อยใจ นาถลดาเลยคิดว่าการที่อีฟได้รับรู้ความจริงเรื่องนี้ มันอาจจะเป็นผลดีกับตัวเองในอนาคต ก็เลยพามาให้เห็นความจริงว่า เพื่อนรักของเธออย่างเดือนดารา ได้ตกเป็นหนึ่งในทาสรักของลุงพลเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
ถึงแม้ว่าตอนนี้ นาถลดาเองเริ่มรู้สึกไม่พอใจลุงพล ด้วยนิสัยที่ไม่รู้จักคำว่าเพียงพอสักที บางที เธออาจต้องเอาเรื่องนี้ไปฟ้องหมอพลอยด้วยอีกคน เผื่อจะหยุดความเจ้าชู้ของลุงพลได้บ้าง
………………………..
ตัดมาที่ฝั่งลุงพลและสาวหมวยในรถกระบะ
เดือนดารานิ่งเงียบ หมวยสาวกำลังครุ่นคิดว่าเธอกำลังทำอะไรลงไป ถึงได้ตกลงปลงใจมากับลุงพลแบบนี้ บางทีอาจเป็นเพราะเหตุการณ์เมื่อไม่กี่วันก่อน ตอนที่เธอลงทุนไปเยี่ยมลุงพลที่วอร์ดคนไข้ด้วยตัวเอง
“ใครน่ะ…” ลุงพลที่กำลังนอนพักฟื้นเหลือบไปมองประตูหน้าห้องที่ถูกเปิดออก ตอนแรกตาเฒ่าหื่นนึกว่าเป็นคุณหมอหรือพยาบาล แต่ที่ไหนได้ กลับกลายเป็นสาวน้อยที่ตัวเองพึ่งช่วยชีวิตมาเมื่อไม่กี่วันก่อนนี่เอง “น้องหมวย? น้องหมวยมาที่นี่ได้ยังไงจ๊ะ?”
แสดงรูปภาพเฉพาะสมาชิกเท่านั้น
“พอดีเลิกเรียน เลยแวะมา…” เดือนดาราในชุดนักศึกษาพยาบาลตอบ “ทำไม? มาไม่ได้เหรอ?”
“เปล่าจ๊ะ เปล่า…” มนุษย์ลุงยิ้มแป้นจนแก้มปริ พลางเหลือบมองข้อเท้าของหมวยสาวที่ยังมีผ้าพันแผลพันอยู่ “ลุงแค่คิดไม่ถึงว่าน้องหมวยจะลงทุนมาเยี่ยมลุงถึงที่นี่ แผลเราเป็นยังไงบ้าง? หายยัง? แล้วนี่ซื้ออะไรมาเยอะแยะเนี่ย?”
“ของฝาก…” เดือนดาราตอบด้วยน้ำเสียงห้วน ๆ “แผลหนูใกล้หายละ ส่วนของฝาก อยากกินก็กิน ไม่อยากกินก็ทิ้งไปซะ…”
เดือนดาราวางถุงขนมและผลไม้ไว้บนชั้นวางของข้างเตียงคนไข้ ลุงพลเลยฉวยโอกาสนี้คว้าแขนหมวยสาวมาชื่นใจให้หายคิดถึงซะหน่อย
“ลุงพล!!! ลุงทำบ้าอะไรของลุง!!!” เดือนดาราตกลง ที่อยู่ดี ๆ ลุงพลก็คว้าแขนของเธอ ก่อนที่หมวยสาวจะนิ่งไป เมื่อลุงพละกำลังจุมพิตมือของเธออย่างแผ่วเบา
“ใครจะทิ้งของฝากของเมียรักได้ลงละจ๊ะ ลุงคิดถึงหมวยเหลือเกิน…” มนุษย์ลุงยอดนักรักตอบ พลางหยอดคำหวานใส่หมวยสาว “หมวยปลอดภัยลุงก็ดีใจแล้ว เห็นหรือยัง? เพื่อน้องหมวย ลุงยอมตายแทนได้เสมอนะจ๊ะ”
“เหอะ ๆ ๆ ๆ” เดือนดาราเค้นหัวเราะออกมา ด้วยความรู้สึกตลกปนเขินอาย “ลุงคิดว่าลุงเป็นใครเนี่ย? มาพูดกับหนูแบบนี้ ลุงต้องการอะไรจากหนูมิทราบ?”
“ความรักไงจ๊ะ…” ลุงพลตอบแบบไม่ลังเล “ลุงรักหมวยตั้งแต่แรกพบเลยรู้ไหม? หลงรักหมวยทั้งแต่วินาทีแรกที่เราเจอกัน ถึงแม้ว่าหมวยจะไม่ได้อะไรกับลุงก็ตาม”
“อึ๋ย….” สาวน้อยจากนนท์บุรีเริ่มเสียอาการ เพราะสิ่งที่ลุงพลได้ทำไว้มันมากพอที่จะทำให้เธอเชื่อว่าลุงพลยอมตายแทนเธอได้ มีอย่างที่ไหน มาดูดพิษงูตรงข้อเท้าให้ แล้วยังอุตส่าห์อุ้มพาไปโรงพยาบาลจนตัวเองต้องเดี้ยงเข้าโรงพยาบาล พอเจอคำหยอดหวาน ๆ จากตาเฒ่าหื่นคนนี้ หัวใจดวงน้อย ๆ ของเดือนดาราก็เริ่มหวั่นไหวเป็นธรรมดา
“ยอดดวงใจของลุงพล…” ลุงพลหลับตาพริ้ม ทั้งจูบทั้งหอมมือของหมวยสาว ที่เขินอายจนต้องรีบดึงมือออก เพราะกลัวใครมาเห็นเข้า
“พอได้แล้วลุง!!! พอได้แล้ว!!!” เดือนดาราพยายามทำตัวเมินเฉย ทั้ง ๆ ที่ใจของเธอกำลังหวั่นไหวกับคารมณ์และคำหวานของตาเฒ่าหื่น “หนูมาที่นี่เพื่อมาขอบคุณที่ลุงอุตส่าห์ช่วยหนูไว้ แต่ยังไงหนูก็ไม่ลืมหรอกนะ ว่าลุงทำอะไรไว้ ความผิดของลุงมันลบล้างกับความดีที่ลุงทำไม่ได้หรอกนะ จำไว้ด้วย!! หนูจะไปแล้วนะ!!!”
“หมวยจ๊ะ!!!” ตาเฒ่ายอดนักรักยังไม่ยอมเริกรา เอ่ยชื่อเรียกเดือนดาราที่กำลังจะเดินหนีไป “ไว้ถ้าลุงออกจากโรงพยาบาล เรามาเจอกันได้ไหม? ลุงมีอะไรอยากจะบอกหมวย?”
“บอกอะไร?” สาวน้อยจากนนทบุรีร่นคิ้ว หันไปมองตาเฒ่าที่กำลังนอนอยู่บนเตียงด้วยท่าทีสงสัยว่าตกลงจะมาไม้ไหน
“เอาไว้ถึงวันนั้นแล้วลุงจะบอก…” ลุงพลยิ้มหวาน “เดี๋ยวลุงติดต่อกลับไปนะจ๊ะ”
“ไม่!!! บอกมาเดี๋ยวนี้เลย อย่ามาเล่นลิ้นกับหนูนะลุง!!!” เดือนดาราปฏิเสธ ก่อนเดินปรี่เข้าไปหาลุงพลที่นอนยิ้มหวานให้เธออยู่
“แหม เด็กวัยรุ่นสมัยนี้ใจร้อนจังเลย…” ตาเฒ่าหื่นตอบ “รอให้ลุงหายดีก่อนซิ เดี๋ยวลุงจะบอกทุกอย่างให้หมวยฝังเอง…”
เดือนดาราชั่งใจอยู่นาน หมวยสาวไม่มีทางรู้หรอกว่าลุงพลต้องการจะบอกอะไร สุดท้าย ตาเฒ่าหื่นก็ประสบความสำเร็จในการขอเบอร์ติดต่อเดือนดารา ที่ขอตัวกลับไปเรียนต่อในช่วงบ่าย
………………………..
ตัดมาที่ปัจจุบัน…
ลุงพลขับรถกระบะเลี้ยวเข้าไปในโรงแรมแห่งหนึ่ง จนทำให้เดือนดาราตกใจ หันไปโวยวายใส่ลุงพลเป็นการใหญ่
“นี่ลุง!!! ลุงพาหนูมาที่นี่ทำไมเนี่ย!!!” เดือนดาราโวยวายใส่ตาเฒ่าหื่นยกใหญ่ “นี่เรื่องที่ลุงอยากบอกหนู ก็คือเรื่องอย่างว่าใช่ไหม?”
“โถ…น้องหมวย” ลุงพลหันไปปลอบหมวยสาวที่กำลังโวยวาย “ลุงแค่อยากได้สถานที่ ที่มันเป็นส่วนตัวสำหรับเราสองคนเท่านั้นแหละจ๊ะ”
“ด้วยการพาหนูมาที่โรงแรมเนี่ยนะ?” หมวยสาวร่นคิ้วใส่ “คิดอะไรไม่ดีกับหนูอยู่ใช่ไหม?”
“ใช่จ๊ะ ลุงคิด…” ลุงพลตอบไปตามตรง ทำเอาเดือนดาราตั้งท่าจะเปิดประตูรถ จนตาเฒ่าหื่นต้องรีบคว้าแขนเอาไว้ “เดี๋ยวก่อนซิจ๊ะหมวย!!! เดี๋ยวก่อน!!!”
“นั่นไง!!! ก็ลุงพูดออกมาเอง!!!! ปล่อยมือจากหนูนะ ไอ้ลุงบ้ากาม!!!” เดือนดาราโวยวายหนักมาก
“ฟังลุงก่อนนะหมวย ฟังลุงก่อน!!” ตาลุงขายน้ำเต้าหู้พยายามอธิบาย “ถ้าลุงโกหก ยังไงหมวยก็ไม่เชื่อลุงอยู่ดี ลุงก็เลยบอกความจริงให้หมวยได้รู้ แล้วหมวยยังจะมาอะไรกับลุงอีก”
“เหรอ? กล้าพูดเนอะ!!” เดือนดาราทำตาโตใส่ลุงพล “สรุปคือลุงหวังเรื่องอย่างว่ากับหนูใช่ไหม?”
“คือ…” ลุงพละกำลังเรียบเรียงคำพูดที่คิดว่าสละสลวยที่สุดในเวลานี้ “ก็ลุงรักหมวย หมวยเองก็เห็นไม่ใช่เหรอ? ว่าลุงยอมตายแทนหมวยได้ ลุงก็แค่ผู้ชายคนหนึ่ง ก็ต้องชอบผู้หญิงสวย ๆ น่ารัก ๆ แบบหมวยเป็นธรรมดา มันผิดเหรอจ๊ะ?”
“เหรอ?” เดือนดารากอดอก เชิดใส่ตาเฒ่าหื่น แต่ก็แอบยิ้มที่มุมปากโดยไม่ให้อีกคนได้เห็น “สวยน่ารักจริงอ่ะ?”
“จริงซิจ๊ะ” ลุงพลตอบ “ขอลุงจอดรถก่อนนะ เดี๋ยวเราขึ้นไปคุยธุระของเราข้างบนกัน เอ่อ หมวยจ๊ะ….”
“อะไรอีก?” เดือนดาราเริ่มรู้สึกลำคาญลุงพล ที่เริ่มเซ้าซี้มากขึ้นไปทุกขณะ
“ลุงไว้ใจหมวยนะ…” ตาเฒ่าหื่นวันนี้เปลี่ยนมาเป็นโหมดสุภาพบุรุษนักรักใส่เดือนดารา “ลุงรู้ดีว่าลุงเองทำอะไรแย่ ๆ กับหมวยไว้มาก ลุงไม่ลืมหรอก แต่อย่างน้อย สำหรับลุง ลุงถือว่าลุงได้ชำระบาปในใจที่ลุงได้ทำต่อหมวยแล้ว นั่นคือการช่วยชีวิตหมวย ถ้าลงจากรถไป หมวยสามารถหนีไปจากลุง หรือตะโกนขอความช่วยเหลือใครก็ได้ ให้เอาตำรวจมาจับลุง ลุงจะไม่โกรธหมวยเลยแม้แต่น้อย แต่ถ้าหมวยให้โอกาสลุงในวันนี้ ลุงสัญญานะจ๊ะ…”
ว่าแล้วลุงพลก็จับมือของเดือนดารามาหอมอีกฟอดใหญ่แทนคำสัญญา
“ลุงสัญญาว่าจะดูแลหมวยตลอดไป จะไม่โวยวายงี่เง่า ในวันที่หมวยไปเจอผู้ชายที่ดีกว่าลุง”
“น้ำเน่า…” เดือนดารารีบดึงมือออกมา หมวยสาวทำหน้าเชิ่ดใส่ลุงพลเหมือนไม่ได้อินหรือซาบซึ้งกับคารมณ์เลี่ยน ๆ และโคตรจะน้ำเน่าเหมือนหลุดมาจากละครไทยเมื่อหลายสิบปีก่อน แต่ความจริงแล้ว ในใจของเธอเต้นระรัว ไปกับคารมณ์คำหวานของลุงพลจนสติแทบกระเจิงไปหมดแล้ว
หลังจากที่จอดรถ ลุงพลก็เปิดประตูเดินออกมา เช่นเดียวกับหมวยสาว ทั้งคู่มองหน้ากัน ลุงพลเป็นฝ่ายยิ้มให้ก่อน แต่หมวยสาวนั้นเป็นคนถืออัตตา เชิดหน้าใส่ลุงพล ก่อนเดินออกตัวก่อน
“นี่ลุง!!! จะยืนบื้ออยู่ทำไม?” เดือนดาราหันหลังกลับมามองลุงพลที่ยังยืนอยู่ที่เดิน
“จ๊ะ ๆ ลุงจะไปเดี๋ยวนี้แหละจ๊ะ” ลุงพลอดยิ้มไม่ได้ เพราะเดือนดาราไม่ได้พยายามหลบหนีเลยแม้แต่น้อย ในทางกลับกัน หมวยสาวกับเลือกเดินตรงไปที่ประตูทางเข้าของโรงแรมเสียอย่างนั้น
………………………..
หลังจากที่จองห้องเสร็จ ลุงพลก็เปิดประตูเข้ามาภายในห้องพักของโรงแรมระดับสามดาว โดยมีเดือนดาราเดินตามหลังมา หมวยสาวหันไปปิดประตู ก่อนที่ลุงพลจะหันมามองหน้าเธอ
“หมวยจ๊ะ ลุงพลรักหมวยที่สุดในโลกเลยรู้ไหม?” ลุงพลโผลเข้ากอดเดือนดารา ทั้งจูบทั้งหอมอย่างเร้าร้อน ที่น่าแปลกใจก็คือ เดือนดาราไม่ได้มีท่าทีต่อต้านเลยแม้แต่น้อย “น่ารักเหลือเกิน น้องหมวยของลุง!!!”
“อืออออออ….” เดือนดาราผู้จองหองเมื่อครู่หลับตาพริ้ม ปล่อยกายปล่อยใจให้ตาเฒ่าหื่นได้เสพกายสาวของเธอตามอำเภอใจ
“เดี๋ยวเรามาสนุกกันนะจ๊ะหมวย…” ลุงพลหยุดกิจกรรมรักเป็นการชั่วคราว ก่อนทำการปลดเปลื้องกระดุมเสื้อผ้าของตัวเอง เช่นเดียวกับหมวยสาว ที่รับรู้ว่าตัวเองต้องทำอะไร
เดือนดาราก้มหน้าก้มตาปลดกระดุมเสื้อนักศึกษาออก จนเผยให้เห็นขอบตะขอยกทรงสีขาว และใฝสามดาวตรงเนินอกที่เป็นเอกลักษณ์ประจำตัว ลุงพลยิ้มอย่างมีความสุข ที่ได้เห็นหมวยสาวตอบสนองในทิศทางที่น่าพอใจ
“จะมองหนูอีกนานไหมลุง…” เดือนดาราในสภาพท่อนบนมีเพียงแค่ยกทรงตัวน้อย เบื่องล่างยังสวมกระโปรงพลีทนักศึกษาเอ่ยปากขึ้นมาในสภาพเนียมอาย “จะทำอะไรก็รีบทำเถอะ…”
“ลุงจะทำให้หมวยเป็นผู้หญิงที่มีความสุขที่สุดในโลก คอยดูแล้วกัน” ว่าแล้วลุงพลในสภาพเปลือยครึ่งท่อนก็ประคองร่างของหมวยสาวไปนอนบนเตียง ก่อนที่ตัวเองจะขึ้นคร่อมร่างแล้วซุกไซ้ซอกคอของเดือนดาราด้วยความรัก
“อือ…” เดือนดาราร้องครางออกมา ขณะกำลังถูกตาเฒ่าหื่นซุกไซ้ซอกคอ ลามไปถึงเนินอก กลิ่นกายสาวและน้ำหอมที่เดือนดาราใช้มันกระตุ้นอารมณ์กำหนัดของตาเฒ่าหื่นได้ดีนักแล
“หมวยจ๋า หมวยของลุง…” ลุงพลประกบปากเดือนดารา ก่อนดุนดันลิ้นสาก ๆ เข้าไปทักทายลิ้นของสาวน้อยทายาทนักธุรกิจภัตตาคารอาหารจีนและเต้นท์รถมือสอง รสรักในช่องปากของเดือนดาราช่างหวาน ซาบซ่าน ตราตรึงใจดีเหลือเกิน
ขณะเดียวกัน มือของลุงพลก็อยู่ไม่เป็นสุขจากอารมณ์กำหนัดที่พลุ่งพล่าน ฝ่ามือสาก ๆ ของลุงพล บีบคลึงหน้าอกหน้าใจของหมวยสาว ก่อนดึงขอบตะขอยกทรงจนยอดปทุมถันสีน้ำตาลอ่อนเด้งขึ้นมาท้าทายสายตาจอมบ้ากาม ที่อ้าปากรอตะครุบไว้ก่อนเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
“อ๊า!!!” เดือนดาราบิดตัวเกร็ง ขณะกำลังถูกลุงพลดูดยอดถันของเธอ สาวน้อยจากนนทบุรีหลับตาพริ้มหน้าแดงก่ำด้วยความเสียวซ่าน
“แผล๊บบบบบ!!!” ลุงพลเหลือบมองหมวยสาวตาหวานเยิ้มไป ก็ตวัดปลายลิ้นใส่ยอดถันที่กำลังแข็งชูชัน พร้อมกับฟังเรียงร้องครวญครางของเดือนดาราด้วยความเพลิดเพลิน คราวนี้ตาเฒ่าหื่นเลื่อนมือต่ำลงไปเพื่อถลกกระโปรงพลีทนักศึกษา
ด้วยสัญชาตญาณ เดือนดาราเอื้อมแขนไปรั้งมือของลุงพลเอาไว้ แต่ก็รั้งได้ไม่นาน ลุงพลถลกกระโปรงพลีทนักศึกษา จนเผยให้เห็นกางเกงในสีขาว
“อือออ….” เดือนดาราบิดตัวไปมาด้วยอารมณ์กำหนัดที่กำลังพลุ่งพล่านภายในร่างกายของเธอ จากฝีมือการปลุกเร้าของลุงพล ผู้เจนจัดในเกมกาม ที่กำลังเลื่อนลงต่ำไปจู่โจมหน้าท้องของหมวยสาวที่กำลังแขม่วเกร็งด้วยความเสียว โดยเฉพาะรูบุ๋มตรงกลางหน้ารัก ที่สุภาพบุรุษนักรักวัยชนะให้ความสนใจเป็นพิเศษ ด้วยการห่อลิ้นแล้วแทงลึกลงไป
“อ๊า!!! อืออออ” เดือนดาราแขม่วท้องด้วยความเสียวปนสยิว สะดือบุ๋มตรงกลางเจิ่งนองไปด้วยน้ำลายของลุงพล ที่กำลังโชว์สกิลการเกร็งลิ้นแทงและตวัดเลียจนอาหมวยสาวร้องครางไม่เป็นภาษา
“หึ…” ลุงพลใช้ฝ่ามือบดคลึงเนินเต่าที่โคกนูนกำลังดีของเดือนดารา ก่อนใช้นิ้วกลางแหวกลงไปตามร่องกลีบ จนปลายนิ้วสัมผัสได้ถึงความเปียกเยิ้มตรงร่องระหว่างขา เป็นหลักฐานที่ฟ้องว่าเดือนดารากำลังมีอารมณ์ร่วมมากเพียงใด
ด้วยความหวังดีของลุงพล ก็เลยปลดซิปกระโปรงพลีทนักศึกษาแล้วดึงออก คราวนี้ร่างกายของหมวยสาวก็เหลือเพียงแค่ชุดชั้นในเท่านั้น
“เนินหอยของหมวยนี่หอมจังเลย!!!” ด้วยความหมั่นเขี้ยวหรือยังไงไม่ทราบ ลุงพลใช้ใบหน้าของตัวเองบดบี้ไปกับโคกสาวของเดือนดารา ด้วยความเกรียนของตาเฒ่า เลยใช้ปลายคางที่เปื้อนหนวดเคลาบดบี้โคกสาวของเดือนดาราที่สะดุ้งด้วยความจั๊กกะจี้ปนสยิว
“ลุงพล!!! อือออ!!!” หมวยสาวสะดุ้งด้วยความเสียวปนจั๊กกะจี้ “หยุดนะลุง!!! มันจั๊กกะจี้!!!”
ลุงพลเงยหน้ามองเดือนดาราพร้อมกับยิ้มที่มุมปาก ก่อนพยายามใช้มือดึงกางเกงในตัวน้อยของเดือนดาราออก แต่ว่า…
หมวยสาวเอื้อมมือมาดึงรั้งเอาไว้ได้ทัน พร้อมกับส่ายหน้าด้วยความเขินอาย แต่ลุงพลกลับยิ้มแป้นแล้วพยักหน้า ต่างฝ่ายต่างสลับกันส่ายหน้าและพยักหน้าไปมา จนกระทั่ง…
“ขอลุงดูอีโม๊ะของหมวยหน่อยนะจ๊ะ…” ลุงพลพูดติดตลก จนทำให้เดือนดาราหลุดขำ ตาเฒ่าหื่นฉวยโอกาสนี้แหละ ในการดึงกางเกงในของหมวยสาวจนได้
“ขี้โกง!!! เล่นทีเผลอ!!!” เดือนดาราบ่นอุบ ก่อนรีบหนีบขาแล้วเอามือปิดบังของสงวนเอาไว้ แต่ก็ไม่วายถูกลุงพลใช้มือแกะออกอยู่ดี
“โถ…น้องหมวยมีของดีอยู่กับตัว จะอายไปทำไมจ๊ะ” ลุงพลยิ้มหวาน ก่อนใช้มือแหวกขนหมอยของเดือนดาราด้วยความรักและเอ็นดู “เดี๋ยวลุงมีอะไรให้หมวยดูบ้าง…”
ลุงพลลุกขึ้น ก่อนทำการปลดล็อคเข็มขัดและซิปกางเกง เดือนดาราพอรู้ว่าลุงพลจะทำอะไร ก็รีบเอามือปิดตาด้วยความเขิน
“ลุงพล!!! จะทำอะไรของลุงเนี่ย!!” ถึงแม้จะเคยมีอะไรกับลุงพลมาแล้ว แต่เรื่องอย่างว่าเนี่ย สำหรับเดือนดาราถือว่ายังเป็นเรื่องใหม่ ก็เลยทำให้เธอยังไม่คุ้นเคยนัก ความจริงเดือนดาราเองก็เคยเห็นกระปู๋ของผู้ชายมาบ้าง แต่มันเป็นของอาตี๋แถวบ้าน ไม่ใช่แมมมอธยักษ์ขนาด 8.5 นิ้วของลุงพล ที่กำลังผงกหน้าทักทายเธออยู่ในเวลานี้
“หมวยจ๊ะ หมวยลองลืมตาดูซิ…” ลุงพลที่จัดแจงเปลื้องผ้าจนเหลือเพียงแค่ชุดวันเกิดแม่ให้มา นั่งคุกเข่าตรงหน้าหมวยสาวที่กำลังเอามือปิดหน้าอยู่ “ลุงมีของดีจะให้ดู”
ตอนแรกเดือนดาราก็เอามือปิดหน้าบ่ายเบี่ยง แต่พอเจอลูกยุของลุงพลมาก ๆ เข้า เดือนดาราก็เริ่มลืมตามองท่อนเนื้อขนาด 8.5 นิ้วของลุงพล
“ลองจับดูซิจ๊ะ…” ตาลุงหื่นลูบผมหมวยสาวด้วยความเอ็นดู “อูยยย….”
เดือนดารานอนเอามือกุมท่อนเอ็นอุ่น ๆ ที่เต้นตุบ ๆ ในมือของตัวเองด้วยความสนใจ หมวยสาวสังเกตว่าลุงพลดูมีความสุขมาก เวลาที่เธอรูดหนังขึ้นลง เออ มันเพลินดีเหมือนกัน ร่างบางพลางคิดในใจว่ากระปู๋ขนาดยักษ์ของลุงพลเนี่ย เข้าไปในจิ๊มิ๊ของเธอครั้งที่แล้วได้ยังไงกัน?
แสดงรูปภาพเฉพาะสมาชิกเท่านั้น
“เริ่มคล่องแล้วนะจ๊ะน้องหมวย…อูยยยย” ลุงพลหลับตาพริ้ม ยิ้มอย่างชอบใจ ที่หมวยสาวเริ่มเป็นงานเป็นการมากขึ้น ก็เลยคิดว่าถึงเวลาที่เหมาะสม ที่จะสอนบทรักที่ยากขึ้นในลำดับต่อไป นั่นคือ ‘การทำรักด้วยปาก’
“อือออ….” เดือนดาราถึงกับเมินหน้าหนี เมื่อลุงพลกำลังประคองท่อนหัวรบนิวเคลียร์รัสเซียขนาด 8.5 นิ้วขึ้นมาจ่อปากของเธอ “ทะลึ่ง!!!”
“โถ!!! ลุงแค่อยากให้หนูลองทำแบบที่คนรักกันเขาทำกันน่ะ” ลุงพลหยอดคำหวาน จนหมวยสาวมองค้อนใส่
“นี่ลุง!!! พอหนูยอมนิดหน่อยละเอาใหญ่เลยนะ!!!” เดือนดาราบ่น
“เอางี้ เดี๋ยวลุงเลียโม๊ะให้หมวยก่อน แล้วเดี๋ยวหมวยก็อมให้ลุง ตกลงไหม?” มนุษย์ลุงบ้าเซ็กส์ยื่นข้อเสนอให้หมวยสาวพิจารณา
“เอ่อ…” เดือนดาราเริ่มลังเล ใจนึงเธอก็รู้ดีว่ามันไม่ควร แต่อีกใจเธอก็อยากลอง
“นะจ๊ะหมวย ลุงพลรักน้องหมวยนะ…” ลุงพลยิ้มหวาน ก่อนบีบนวดไหล่ให้หมวยสาวรู้สึกผ่อนคลาย
“ก็ได้…” เดือนดาราตอบตกลง ลุงพลก็เลยแหวกขาหมวยสาว แล้วแทรกเข้าไปนอนคว่ำตรงกลาง เพื่อเอาลิ้นจี่หน้าหอ แต่ด้วยความเขินอายของเดือนดาราหรือยังไงไม่ทราบ หมวยสาวรีบเอามือปิดเนินสาวของเธอทันที
“โถ…เห็นกันขนาดนี้แล้วจะอายอีกทำไมละจ๊ะ” ตาเฒ่าหื่นยิ้มหวาน ก่อนดึงมือของหมวยสาวออก จนเผยให้เห็นเนินสาวที่อวบอูมได้ที่ ไหมพรมสีดำขลับขึ้นดกดำกำลังดีไม่รกจนเกินไป พู่สาวปิดสนิท แต่ภาพที่กระตุ้นอารมณ์กำหนัดของลุงพลก็คือ ภาพน้ำใส ๆ ที่ไหลเยิ้มออกมาจากถ้ำสาวของเดือนดารา ที่ยิ่งกระตุ้นให้หัวใจชายวัยหกสิบกว่าปีของลุงพลเต้นไม่เป็นจังหวะ
“อ๊า!!! อืออออ!!!” เดือนดาราร้องครางไม่เป็นไม่ภาษา ขณะกำลังถูกลุงพลใช้มือแหวกกลีบเนื้อสาวแล้วตวัดลิ้นเลียตามร่องเนื้อ จนตัวเธอสั่นสะท้าน นี่ซินะที่เขาเรียกว่าเซ็กส์ กิจกรรมที่คนรักกันเขาชอบทำกัน เหมือนที่เธอชอบอ่านในโดจินและมังงะญี่ปุ่น
“หวานละมุนลิ้นเหลือเกิน รสชาติของหมวยสาว” ลุงพลเอ่ยปากชมเดือนดาราเป็นการใหญ่ ตาเฒ่าหื่นแหวกกลีบเนื้อและห่อลิ้นแทงเข้าไปในถ้ำสาวสลับกับการตวัดเลียและดูดติ่งเนื้อที่ยื่นออกมา จนเดือนดาราดิ้นพล่าน
“อ๊ะ!! อ๊ะ!!! อูยยยย!!! อึ๊ยยยย!! อั๋ยหย่า!!!!” อาหมวยร้องเสียงหลง “ซี้แล้ว ซี้แล้ว ซี้แหงกแก๋เลย!!!”
ลุงพลถึงกับหลุดขำออกมา เมื่อน้องหมวยเผลออุทานเป็นภาษาจีน แต่นักรักผู้เจนจัดยังไม่ยอมหยุดแค่นั้น เพราะคืนนี้ ยอดอาชานักรักจะนำเสนอบทรักที่แสนหวานและตราตรึงในอารมณ์ เพื่อมัดใจให้อาหมวยเดือนดาราไม่สามารถหันไปมองผู้ชายคนไหนได้อีก
ลุงพลลุกขึ้น เอื้อมมือไปหยิบหมอน แล้วบอกให้น้องหมวยนอนทับหมอนเอาไว้ เพื่อเริ่มกิจกรรมสุดพิเศษบางอย่าง
“หมวยจ๊ะ หมวยนอนคว่ำแล้วทับหมอนเอาไว้ใน ให้หมอนรองอยู่ใต้ท้องของหมวย” ลุงพลยิ้ม
“ลุงจะทำอะไรของลุงน่ะ?” เดือนดาราเอ่ยปากถาม
“เดี๋ยวรู้เองแหละจ๊ะ” ลุงพลยิ้ม
ถึงแม้จะสงสัย แต่น้องหมวยก็ทำตามอย่างว่าง่าย ร่างบางนอนคว่ำร่างจนเผยให้เห็นบั้นท้ายกลมกลึง และร่องกลีบที่เปียกเยิ้มไปด้วยสารคัดหลั่ง ลุงพลโน้มตัวลงไปหอมสะโพกแน่น ๆ ของหมวยสาวและระดมจูบ จนทำให้เดือนดาราที่นอนคว่ำต้องขมิบก้นด้วยความสยิว
“อือออ จั๊กกะจี้จัง!!!” เดือนดาราหัวเราะคิกคัก ขณะกำลังถูกลุงพลทั้งหอมและจูบแก้มก้นของเธอ ในใจของหมวยสาวก็นึกแปลกใจว่า ลุงพลกล้าทำแบบนั้นไปได้ยังไง แต่อีกใจ เธอกลับรู้สึกชอบอย่างน่าประหลาด “อ๊า!!! ลุง!!! ไม่เอานะ!!!”
แล้วทันใดนั้น ลุงพลก็จัดการแหวกแก้มก้นของเดือนดารา จนเผยให้เห็นรูบุ๋มตรงกลางที่ขมิบตอดอยู่ ตาเฒ่าหื่นไม่รอเวลา รีบเกร็งลิ้นแล้วแทงลงไปตรงกล้ามเนื้อหูรูดของหมวยสาวทันที
“อ๊า!!!!! ลุงพล!!! ตรงนั้นมันสกปรกนะ!!!! อึ๋ยยยย!!!! หยะแหยง!!!!” เดือนดาราร้องครางไม่เป็นภาษา “อร๊ายยย!!”
มีหรือที่ลุงพลจะหยุด แกทั้งห่อลิ้นแทงรูตูดและตวัดเลียกล้ามเนื้อหูรูดหมวยสาวอย่างเอร็ดอร่อย เพื่อหวังหมัดใจเดือนดาราให้ตกในบ่วงกามที่ตาเฒ่าหื่นผู้เจนจัดในเกมกามอย่างแกกำลังปรนเปรอให้อย่างอยู่หมัด มืออันหยาบกร้านของแกก็กำลังบดบี้ติ่งเนื้อด้านล่างจนฝ่ามือเปียกเยิ้ม ดัง แจ๊ะ แจ๊ะ แจ๊ะ
“อืออ!!! อ๊า!!!” หมวยสาวที่กำลังนอนคว่ำแอ่นตูดให้ลุงพลเลียร้องครางเสียงหลงไม่เป็นภาษา ส่วนตาเฒ่าหื่นก็กำลังหน้ามืดเอาลิ้นจี่หน้าหอ สลับกับการล้างตู้เย็นให้หมวยสาว ร่องขาของเดือนดาราเปียกเยิ้มไปหมด
“อร่อย ๆ จริง ๆ อาหมวยของลุง!!!” ลุงพลเอามือปาดสารคัดหลั่งที่เลอะใบหน้าขึ้นมาดูดกลืนอย่างเอร็ดอร่อย น้ำหวานของเดือนดารานี่อร่อยไม่ต่างจากน้ำผึ้งเดือนห้ากันเลยทีเดียว “คืนนี้ลุงจะกินอาหมวยให้หมดทั้งตัว คอยดูแล้วกัน!!!”
“ลุงพล!! อืออออ!!! อย่า!!! อ๊ะ!!! อ๊ะ!!!! อ๊ะ!!!!” โนวิทในเกมรักอย่างเดือนดารามิอาจไปต่อกรกับโปรเฟสชั่นแนลอย่างลุงพลได้ สิ่งที่หมวยสาวทำได้ก็คือร้องคราง คราง และคราง “อ๊า!!! ถึงแล้ว!!! ฉี่อั๊วจะแตกแล้วง่า!!! อั๊วซี้แหงกแก๋แน่!!!”
โปรดติดตามตอนต่อไป... เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน
โพลล์
โพลล์