ผ่านมาวันสองวันยังไม่ทันจะหายคิดถึงเจ้าเอกมันก็โทรหาผมจนได้
“สวัสดีครับคุณมีนขอโทษนะครับที่หายไปหลายวัน” มันทักผม
“เป็นไงมึงเห็นได้ข่าวว่าป่วยก็เนี่ยละน้าา..คิดอะไรไม่ดีพิเรนๆฟ้าก็เลยลงโทษอ่ะดิ” ผมแซวมัน
“โห่คุณมีนฟ้ง...ฟ้าอะไรล่ะครับมิ้นเนี่ยแหละครับที่ลงโทษ”ผมงงกับคำตอบมัน
“มิ้น???มิ้นเมียกูเนี่ยนะ?”ผมถามมัน
“ครับมิ้นเมียคุณมีนเนี่ยแหละที่ลงโทษผม”ผมยิ่งเงงจนต้องถามเจ้าเอกว่าเกิดอะไรขึ้น
“ถึงคุณมีนจะงานยุ่งแค่ไหนก็ไม่ควรที่จะปล่อยให้เมียที่อารมณ์พลุ้งพล่านให้รออยู่บ้านจนดึกๆดื่นๆนะครับ”
ไอ้เอกมันเล่าต่อ“ไอ้ผมมันก็ดันโทรหาคุณมิ้นถูกจังหวะพอดีแต่คุยอะไรกันมันไม่ใช่ประเด็นช่วงไคลแม๊กมันหลังจากนั้นครับคุณมีน”
ผมอึ๊งจนได้แต่ฟังมันเฉยๆ
“คุณมิ้นนี่แบบว่าโครตดูดปลิดวิญญาณเลยครับ”ไอ้เอกมันตั้งฉายาให้เมียผมเฉย“ไอ้ผมก็ดันเก็บน้ำไว้เต็มแท้งด้วยคือคุณมิ้นสูบน้ำแรกไปเต็มปากแล้วนะแต่ยังไม่พอ ปั่นควยผมขึ้นมาดูดน้ำสองต่ออีก”
“มึงโม้แล้วไอ้เอก”ผมไม่เชื่อมัน
“จริงครับคุณมีนเมียคุณมีนอ่ะอิ่มแปร้แต่ผมอ่ะหมดแรงขาไปเนี่ยไข่บวมเบ่งเลยนะแต่ขากลับนี่ไข่ฟีบแต่ควยบวมแทนฮ่าฮ่าฮ่า” มันขำเยอะเย้ยผม
แต่ผมก็ไม่เชื่อมันนะถึงผมจะเห็นว่าที่มิ้นปากบวมๆกับที่มันเล่ามันก็จะมีมูลหน่อยๆก็เถอะแต่ผมก็ไม่เชื่อมันอ่ะเลยบอกมันไปว่าเดี๋ยวผมจะไปคุยกับเมียผมแต่มันก็ห้ามเอาไว้
“อย่าดีกว่านะครับคุณมีนเดี๋ยวจะทะเลาะกันเปล่าๆ”
“คุณมีนไม่มีหลักฐานยังไงคุณมิ้นเค้าก็ไม่ยอมรับหรอกครับเดี๋ยวจะเถียงไปเถียงมาจนบ้านแตกหรอกครับ แล้วพาลคุณมิ้นเค้าจะน้อยใจเอานะครับ”
ไอ้เอกพูดแบบมีหลักการแต่มันดันมีเหตุผล
“แล้วจะให้กูอยู่เฉยๆ?”ผมถามมัน
“ก็..ที่ผมขอคุณมีนเอาไว้ผมขอสานต่อจากตรงนี้เลยละกันตอนแรกผมยังคิดไม่ออกเลยนะครับว่าจะจีบคุณมิ้นยังไงแต่คุณมีนถวายพานโอกาสให้ขนาดนี้ผมก็ขอรับไว้ละกันนะครับ”
“นี่คือจีบติดแล้ว?”ผมถามมัน
“ยังครับแต่มั่นใจ” มันตอบกลับรวดเร็ว
ผมฉุนที่ได้ยินเลยเผลอตอบกลับ“กูว่าไม่หรอก”
ไอ้เอกมันขำกลับให้ผม
“ติดสิครับผมมั่นใจว่าจีบคนที่กินน้ำผมจนหมดตัวติดแน่นอนกับคุณมีนยังไม่เคยเลยนิครับ ฮ่าๆๆ”มันเย้ยผมกลับไม่รู้ว่ามันรู้จริงหรือว่ามันเดาเอา
ผมเลยเปลี่ยนประเด็น
“แล้วนี้มึงจะยังไงต่อ”ผมถามมัน
“เอาเป็นว่าผมมีแผนแล้วละกันครับเดี๋ยวคุณมีนก็รู้เองเมื่อถึงเวลาตอนนั้นคุณมีนก็แค่เออ..ออ..ตามคุณมิ้นไปละกัน”
“เดี๋ยววันนั้นคุณมิ้นจะพาผมเข้าบ้านเองแหละครับคุณมีนคอยดูละกัน”
เมียผมเนี่ยนะจะพาไอ้เอกเข้าบ้านเองผมตกใจ ขยั้นคะยอให้มันบอกผมว่าแผนมันคืออะไรแต่จนแล้วจนรวดมันก็ไม่ยอมบอกให้ผมรอดูเอา
“ผมไม่ทำอะไรไม่ดีหรือใช้กำลังบังคับแน่นอนครับรอดูวันนั้นละกันครับคุณมีนวันที่ผมจะได้เปลี่ยนเป็นผัวคุณมิ้นอีกคน” มันทิ้งท้าย
ผมวางสายจากมันไปทั้งวันไม่มีกระจิตกระใจทำงานเลยเอาแต่คิดว่ามันวางแผนอะไรเอาไว้แล้วทำไมไอ้เอกมันมั่นอกมั่นใจขนาดนั้นหรือว่ามิ้นหลงเจ้าเอกมันแล้ว
ตกเย็นหลังเลิกงานผมรีบกลับบ้านทันทีพอผมเข้าบ้านมิ้นก็กระโดดเข้ากอดผมทันที
“เย้...วันนี้มีนกลับบ้านเร็วจัง”พูดเสร็จเธอก็หอมแก้มผมฟอดใหญ่ดูเธอดีใจมากๆที่เห็นผมไม่มีท่าทีของคนที่จะปันใจไปให้ไอ้เอกเลยเราสองคนยังสวีทรักกันเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนจนผมคิดว่าผมคงคิดมากไปเอง
หลังกินข้าวเสร็จเราสองคนมานั่งดูทีวีด้วยกัน
ผมก็ดันไปนึกถึงเรื่องที่ไอ้เอกพูดจนผมอยากจะถามเมียผมเรื่องคืนนั้นเหลือเกินแต่ก็ต้องข่มเอาไว้เพราะกลัวเป็นเหมือนที่เจ้าเอกมันบอก
“ที่รักรักเค้าไม๊” ผมถามมิ้นขึ้นมาโพล่งๆ
เมียผมทำหน้างงๆแล้วก็ตอบกลับทันที “รักสิ”
“รักเค้าคนเดียวนะ”ผมถามอีก
“รักคนเดียวสิมีนเป็นอะไรรึเปล่า ดูแปลกๆวันนี้”เมียผมถามกลับเพราะผมจะไม่ถามคำถามแบบนี้
เธอจ้องหน้าผมอยู่สักพักด้วยความเป็นห่วงช่วงน่ารักจริงๆเมียผม
แต่พักนึงเธอก็คว้าหน้าผมด้วยสองมือดัง!แป๊ะ!พร้อมจ้องหน้าเขม็งทำตาโตแบ๊วน่ารัก
“นี่ไปทำอะไรผิดมารึเปล่า”มิ้นแซวผมเล่น จนผมต้องปฏิเสธแต่เธอก็ยังคาดคั้นเล่นๆอยู่อีกหน่อย
เรากระหนุงกระหนิงกันอยู่พักใหญ่แล้วเมียผมก็บอกว่า
“ไหนๆไม่ได้ไปทำอะไรผิดมาแน่นะขอเช็คหน่อยซิ”
พอพูดจบมิ้นก็เข้าประชิดพร้อมที่จะปลดเปลื้องกางเกงผมหยอกล้อกันอย่างสนุกสนาน
คืนนั้นเรามีอะไรกันแล้วมันก็ฟิลกู๊ดมากจนผมคิดว่าผมคงคิดมากไปเองแหละเรื่องไอ้เอกอ่ะแต่แล้ววันที่ไอ้เอกพูดถึงก็มาถึง
つづく