ณ.ทุ่งเสรี หมู่บ้านเล็กๆที่ตั้งอยู่ห่างไกลจากตัวเมืองเละอำเภอ ที่นี่เป็นหมู่บ้านเล็กๆมีบ้านเรือนแค่ยี่สิบกว่าหลัง ตั้งอยู่ใจกลางท้องทุ่งและผืนป่าเล็กๆไม่กี่สิบไร่ แต่ห่างไกลจากตัวเมือง ที่นี่นอกจากจะห่างไกลแล้วยังไม่ค่อยเจริญถึงแม้ว่าจะพอมีไฟฟ้าและถนนคอนกรีตตัดผ่าน แต่มันก็ถูทำมาหลายสิบปีแล้วและขาดการซ่อมบำรุง จึงมีสภาพเป็นหลุมเป็นบ่อไม่ต่างจากถูกปล่อยทิ้งและหมู่บ้านนี้ก็ไม่เคยมีเจ้าหน้าที่ใดๆมาเหลียวแลเลยสักนิดแม้ว่าจะมีการเลือกตั่งใหม่ไม่รู้กี่หนต่อกี่หน แต่สภาพถนนและผู้คนในหมู่บ้านก็ถูกปล่อยให้อยู่กันเอง ต่อให้มีผู้ใหญ่บ้านก็ไม่ได้ช่วยอะไรเพราะตัวผู้ใหญ่ก็เป็นแค่หัวหน้าหมู่บ้านที่ชาวบ้านเลือกมาเท่านั้น จึงไม่มีค่าในสายตาของหน่วยงานที่รับผิดชอบในเขตตำบลหรืออำเภอนั้นเลยที่ดีหน่อยคือยังพอมีคลื่นโทรศัพทร์อยู่บ้างแต่ก็แค่ขีดเดียว หมู่บ้านนี้จึงตั่งชื่อตามที่ชาวบ้านเรียกกันคือหมู่บ้านที่ถูกทอดทิ้งหรือทุ่งเสรีที่ชาวบ้านถูกปล่อยให้อยู่กันอย่างเสรี!
ปี2560 ทางการได้ส่งครูเข้ามาเปิดโรงเรียนเล็กสอนเด็กในหมู่บ้านทุ่งเสรี อันเนื่องมาจากชาวบ้านได้ร้องขอไปเหตุเพราะระยะทางจากหมูบ้านเข้าเขตตำบลที่มีโรงเรียนนั้นไกลกว่า70กิโล จึงเป็นเรื่องยากที่จะพาลูกๆหลานไปเรียนได้ ซึ่งทางตำบลก็จัดหามาให้โดยได้ครูหนุ่มวัย28อาสามาเปิดโรงเรียนสอนที่หมู่บ้านนี้ ชื่อครู..เอก มาจากกรุงเทพ และ ยังมีคุณหมอแฟนของครูเอกพ่วงมาด้วย ชื่อ หมอบี วัย25 ทีแรกชาวบ้านขอแค่ครู แต่เนื่องด้วยครูเอก หรือ เอกภพ...ต้องย้ายมาอยู่ที่ทุ่งเสรีจึงทำให้หมอบี หรือ รุจิรา ที่เป็นแฟนต้องตามมาด้วย นั้นจึงเป็นเหตุให้ทุ่งเสรีมีหมอมาประจำการ!
วันที่20 มีนา 2560 รถกะบะสองประตูยี่ห้อโตโยต้าสีดำได้วิ่งผ่านเส้นทางคอนกรีตอันเป็นหลุมเป็นบ่อเข้ามายังทุ่งเสรี รถคันนั้นได้วิ่งมาจอดที่หน้าบ้านหลังหนึ่งริมถนนเป็นบ้านไม้หลังเก่าชั้นเดียวซ่อมซอ! พอรถจอดกระจกประตูหน้าก็ลดเปิดลง พร้อมกับใบหน้าของสาวสวยยื่นออกมามองชายที่นั่งอยู่หน้าบ้าน จนชายคนนั้นถึงกับจ่องด้วยสายตาตื่นตะลึงในความสวยของหญิงสาวบนรถ
"อือ...ขอโทษนะคะ...ลุง...บ้านของ..เออ..ผู้ใหญ่มาไปทางไหนคะ...." หญิงสายที่ยื่นหน้าออกมาจากรถเอ่ยถามชายที่นั่งอยู่หน้าบ้าน
"อ๋อ...เฮือนผู้ใหญ่มาบ่...ไปทางผุ่นเด้อ....ขับตรงไปโลด...ไปจนฮอดม่องกกไม้ใหญ่ๆที่มีคันโยกน้ำหะละ...อันนั้นละ...เฮือนผู้ใหญ่มา..." เสียงตอบจากชายดังกล่าวที่พูดเอ่ยออกมาด้วยสำเนียงคนพื้นถิ่นอีสาน
"เออ...ต้นไม้...ที่มีคันโยกน้ำ...อืม...ค่ะขอบคุณค่ะ..." เสียงตอบของหญิงสาวที่ดูจะไม่ค่อยเข้าใจในภาษาที่ชายคนนั้นพูดแต่เธอก็พอจับใจความได้บางส่วน
พอรับรู้สถานที่คร่าวๆหญิงสาวก็หันไปบอกกับคนขับและเลื่อนปิดกระจกก่อนที่รถจะวิ่งไปต่อ
"เค้าบอกว่า..อืม...ที่มีต้นใหญ่ๆ...มีคันโยกน้ำหน้าบ้านอะ...เค้าจับใจความได้แค่นี้.." หญิงสาวได้หันไปบอกกับคนขับขับ
"อืมม...ตรงไปใช่ไหม...ที่มีคันโยกน้ำเนาะ.." ชายคนขับกล่าว
ต่อมารถโตโยต้าสีดำคันดังกล่าวก็วิ่งตามทางมาเรื่อยๆอย่างเชื่องช้าเพราะหลุมบ่อ จนผ่านมาราวๆ500เมตรก็เลี่ยวเข้าข้างทางตรงหน้าบ้านหลังหนึ่งที่มีต้นกระบกใหญ่กับคันโยกน้ำอยู่ใต้ต้น พอรถจอดทั้งหญิงสาวแะชายคนขับก็ยื่นหน้าออกมาจากรถชะโงกมองหาคนในบ้าน ก่อนที่จะมีชายแก่วัย50กว่าเดินออกมาจากหลังบ้าน ชายคนนั้นใส่ชุดชาวไร่ขาดๆเก่าๆตัวอ้วนดำเดินดุ่มๆมายังรถที่จอดอยู่พร้อมกับเสียงเอ่ยถามของชายคนขับรถที่ดังขึ้นมาถามชายวัย50ที่กำลังเดินมา?
"เออ..ขอโทษนะครับ...นี่ใช่บ้านผู้ใหญ่มาไหมครับ..." ชายคนขับรถเอ่ยถาม
"อ๋อ...ครับ...ผมนี่ละครับผู้ใหญ่มา...สวัสดีครับ..คุณ.." เสียวตอบจากชายวัย50ที่เดินมาหรือผู้ใหญ่มาที่ชายขับรถตามหา
"ผม...ครูเอกครับ...ที่ถูดส่งให้มาสอนเด็กๆที่นี่ครับ..." ชายขับรถหรือเอกภพตอบ
"ครับๆ..สวัสดีครับคุณครู...เอาๆจอดรถก่อนครับลงมาคุยกันในบ้านก่อน.." เสียวบอกจากผู้ใหญ่มา
"ครับ...ผู้ใหญ่...จอดตรงนี้ได้นะครับ..." เอกตอบพร้อมขับรถเข้าไปจอดในลานหน้าบ้านของผู้ใหญ่มา
พอผู้ใหญ่มาบอกให้เอกขับรถเข้ามาจอดที่ลานหน้าบ้าน เอกก็เลี้ยวรถเข้ามาจอดตามที่ผู้ใหญ่มาชวน ก่อนที่เขาและหญิงสาวที่มาด้วยจะลงจากรถมานั่งคุยกับผู้ใหญ่ที่แคร่ไม้ไผ่หน้าบ้าน!
"อืม...ครูเอกถูกส่งมาประจำอยู่ที่หมู่บ้านนี้ใช่ไหม" ผู้ใหญ่มาถาม
"ครับผู้ใหญ่..." เอกตอบ
"อืม...แล้ว...คนนี้ละ.." ผู้ใหญ่มาหันไปมองหญิงสาวที่มากับครูเอกและกล่าวถามว่าเธอคือไคร
"อ๋อ...คนนี้แฟนผมครับ...ชื่อบี...เธอเป็นหมอครับ.." เอกกล่าวบอก
"อืม...ย้ายตามครูมาหรอ.." ผู้ใหญ่มาถาม
"ครับ...พอผมถูกส่งมาที่นี่แฟนก็เลยขอย้ายมาอยู่ด้วยครับผู้ใหญ่..." เอกกล่าวบอก
"อืม...ดีครับครู...ที่นี่จะได้มีทั้งครูทั้งหม...อืมแล้วครูก็..ไม่ต้องเรียกผู้ใหญ่หรอก...เรียกผมลุงมาเถอะ...ไม่ต้องเป็นทางการหรอก..." ผู้ใหญ่มากล่เอเอกกล่าว
"ครับผู้ใหญ่...เออ!..ลุงมา." เอกกล่าว
"อืมม...งั้นเดียวผมเรียกไอ้นวยพาครูไปที่บ้านพักแล้วกันนะครับ...รอแปบ..." ลุงมากล่าวบอกเอกก่อนจะเดินไปหลังบ้านแล้วร้องตะโกนเสียงดัง..
"ไอ้นวย..มึงมานี่หน่อย.."เสียงตะโกนของลุงมา
"โอว...มีหยัง..."เสียงตอบจากทุ่งหลังบ้าน
ไม่นานจากเสียงตะโกนของลุงมาและเสียงจากทุ่งหลังบ้านก็มีร่างของชายหนุ่มวัยรุ่นผิวดำเดินมาพร้อมกับลุงมา พร้อมกับที่หนุ่มคนนั้นเอ่ยออกมาด้วยความสงสัยเมื่อเดินมาเห็นเอกและบี?
"ไผหะพ่อ...คือหล่อแท้...อีกคนกะงามๆ..ปาด..ปานนางฟ้าขาวอีหลี.." เสียงเอ่ยถามจากหนุ่มวัยรุ่ยที่ถามลุงมา
ลุงมาไม่ได้ตอบที่หนุ่มวัยรุ่นคนนั้นถามแต่กับพาเดินมายื่นอยู่ไกลกับเอกและบีก่อนจะเอ่ยบอกมาว่า!
"นี่ไอ้นวยครับ...ลูกชายผม...เดียวมันจะพาครูไปที่บ้านครับ" เสียงบอกจากลุงมา
"ครับ..ลุงมา..." เอกตอบรับคำ
"นวย...มึงพาครูกับหมอเพิ่ลไปเฮือนพักเด้อ...อยู่โรงเรียนน่ะ.." ลุงมากล่าวบอกนวยลูกชาย
"อืมม...ครูกับหมอเบาะ...ปาด..กะว่าแล้ว...คือหล่อคืองานแท้...เอ้าๆ..ตามผมมาเด้อครับ...คุณครูคุณหมอ" เสียงกล่าวบอกพร้อมกับนวยที่เดินออกไปหน้าบ้าน
เอกและบีก็กลับขึ้นรถก่อนจะถอยรถออกจากบ้านผู้ใหญ่มา ต่อมาเอกก็เรียกให้นวยหนุ่ววัยรุ่นราว15-16ขึ้นรถมา และทันทีที่นวยก้าวขึ้นมานั่งบนรถก็ร้องด้วยความตื่นเต้น
"อูววว...ปาด....อันนี้เบาะรถ..ปาด...ปาด..เกิดมาบ่เคยนั่งจักเทือ..." เสียงร้องของนวย
เอกและบีถึงกับยิ้มเมื่อเห็นท่าทีของนวยที่ดูจะตื่นเต้นเมื่อได้ขึ้นมานั่งบนเอกกเอกกล่าวถาม
"นี่พึ่งเคยนั่รถหรอ..นวย" เอกกล่าวถาม
"ครับ..เทือแรกครับ" นวยตอบเอกด้วยท่าทีตื่นเต้นมองไปทั่วรถ
"อืม...บ้านพักไปทางไหน..." เอกถาม
"ตรงไปเลยครับจนสุดโค้ง..แล้วเลี้ยวไปทางซ้ายจนสุดทาง..กะฮอดแล้วครับ" นวยบอก
เอกก็ขับตามที่นวยบอกเขาตรงมาจนเจอโค้งก็เลี้ยวซ้ายและตรงไป เอกขับตรงตามทางดินแดงมาไกลจากบ้านผู้ใหญ่เกือบกิโลก็ถึงโรงเรียนเล็กที่มีอาคารชั้นเดียวและมีบ้านพักอยู่หนึ่งหลัง ตลอดสองข้างทางที่ผ่านเอกก็สังเกตุว่ามีบ้านคนอยู่แต่ห่างๆกันเกือบร้อยเมตร!
พอมาถึงบ้านพักในโรงเรียนเอกก็ขับรถเข้าไปจอดที่หน้าบ้านและดับเครื่อง ก่อนจะลงมาขนของที่อยู่ท้ายกระบะเข้าไปในบ้านโดยมีนวยลูกลุงมาช่วยขน พอขนเสร็จเอกก็เดินดูรอบบ้านๆก็พบว่ามีไฟฟ้าให้ใช้และห้องน้ำก็มีน้ำจากบ่อดินที่มีปั้มดูดให้ ถือว่าสะดวกสะบายพอควร
"นี่นวย...บ้านหลังนี้พึ่งสร้างหรอ.." เอกถามด้วยความสงสัยที่บ้านพักนั้นดูใหม่และข้างของสิ่งอำนวยความสดวกอย่างปั้มน้ำก็เหมือนพึ่งติดตั่ง
"ครับ..สร้างแล้วเมื่ออาทิตย์ก่อนนี่ละครับครู..." นวยกล่าวบอก
"อ๋อ...อืมม..." เอกรับคำ
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน