ก่อนอื่นก็ต้องขอขอบคุณผู้ที่ยังติดตามอ่านมาจนถึงตอนที่ 4 นี้ ย้ำอีกครั้งว่านี่เป็นเรื่องแรกที่ผมลงมือแต่งเอง เลยอาจจะมีผิดพลาดอยู่บ้าง ก็ต้องขออภัยด้วยนะครับ

 

สิ่งหนึ่งที่อยากจะให้ข้อมูล และเห็นมีคน comment ถามมาพอสมควร ว่าไม่มีที่มาที่ไปว่าหลิวทำไมถึงมาลงเอยแบบนี้ เลยอยากจะบอกว่า สำหรับเรื่องนี้ หลิวเป็นเพียงตัวประกอบตัวเล็ก ๆ เท่านั้น ที่ผมดึงมาเพื่อบรรยายให้ผู้อ่านเข้าใจลักษณะตัวละครอย่าง "สุขุม" ก่อนจะดำเนินเรื่องต่อ ดังนั้น ผมเลยตั้งใจจะไม่ใส่เรื่องราวไว้กับหลิวมากนัก

เพราะความมันส์ของจริง มันยังไม่ทันได้เริ่มเลยครับผู้อ่าน นี่มันแค่น้ำจิ้ม

 

-----------------------------------------------------------------------------
พิษสวาทบ่วงบาศกามา ตอน 4

หลังจากที่สุขุมบันทึกภาพเปลือยของหลิวจนพอใจ เขาก็จัดการสวมใส่เสื้อผ้าอาภรณ์ให้กับร่างที่ไร้สติของเธอ ก่อนจะพาเธอกลับไปส่งที่คอนโด สุขุมไม่จำเป็นต้องพึ่งเจ้าของห้องที่ยังนอนสลบไม่ได้สติให้นำทางเลยแม้แต่น้อย เพราะเขาเคยใช้ห้องของเธอเป็นสังเวียนรักอยู่แล้วหลายครา ในระหว่างทางที่เขาขับรถไปยังคอนโด เสียงโทรศัพท์ของหลิวดังขึ้นอยู่หลายครั้ง กระทั่งตอนที่สุขุมวางร่างเธอลงบนเตียงในห้องนอนเธอ เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นมาอีกครั้ง จนสุขุมรู้สึกอยากรู้เสียขึ้นมาว่าคนที่โทรหาเธอในเวลาดึกดื่นขนาดนี้นั้นคือใคร เขาถือวิสาสะหยิบโทรศัพท์เธอขึ้นมาดู บนจอมือถือปรากฎชื่อผู้โทร กฤษณ์ พร้อมไอคอนรูปหัวใจต่อท้าย แค่เพียงเท่านี้สุขุมก็เดาได้โดยไม่ต้องสงสัยว่านี่คงเป็นแฟนหนุ่มแสนไฮโซของเธออย่างแน่นอน

[ดูเหมาะสมกันดีนะ] สุขุมคิดในใจเมื่อเห็นรูปดิสเพลของชายหนุ่มปรากฎอยู่บนจอโทรศัพท์ของหลิว เขาไม่แปลกใจเลยที่หลิวยอมเขาทุกอย่างขอแค่ไม่ให้เขานำเรื่องราวคาวสวาทนี้ไปเปิดโปงให้แฟนของเธอรับรู้ เพราะชายหนุ่มคนนี้ช่างหน้าตาดีและดูมีชาติตระกูล หลิวคงไม่อยากเสียมันไปแน่ ๆ สุขุมยืนมองหลิวที่ยังนอนสลบอย่างเสียดายอยู่พักใหญ่ ก่อนจะเดินออกมาจากห้องและขับรถมุ่งตรงกลับบ้านด้วยความเหนื่อยล้า

.
.
.

เช้าวันเสาร์ที่แสนสดใสของใครหลายคน สุขุมตื่นขึ้นมา​ด้วยจิตใจที่เบิกบาน แม้จะมีอาการปวดเมื่อยเนื้อตัวอยู่บ้างจากการโหมใช้ร่างกายอย่างหนักสำหรับคนในวัย 45 ปี แต่พอคิดถึงเหตุการณ์ความประทับใจที่เกิดขึ้นเมื่อคืนแล้ว มันก็คุ้มเสียยิ่งกว่าคุ้มจนเขาเผลอ​แสยะยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว เขามุ่งตรงไปเปิดคอมพิวเตอร์​ที่อยู่ข้างเตียง ก่อนจะเสียบสายสัญญาณเพื่อเชื่อมต่อคอมพิวเตอร์เข้ากับข้อมูลในมือถือของตน

สุขุมกดเมาส์เพื่อเข้าไปยังโฟลเดอร์ sex slave ด้วยความคล่องแคล่วราวกับเข้ามาดูมันอยู่ทุกวัน ก่อนจะคลิ๊กเลือก 1 ใน 16 โฟลเดอร์ ที่มีชื่อว่า หลิว ลลิดา ซึ่งเป็นโฟลเดอร์ล่าสุดที่เขาสร้างขึ้นมาเมื่อสองเดือนที่แล้ว ภายในโฟลเดอร์นี้มีรูปภาพอยู่ก่อนแล้วจำนวนหนึ่ง มันเป็นภาพเปลือยของหลิวในทุก ๆ ซอกมุมของร่างกายเธอ ภาพความละเอียดสูงเก็บรายละเอียดได้ชัดเจนจนเห็นชัดถึงรูขุมขน เขาใช้ภาพเหล่านี้มาแบล็คเมล์หลิวจนได้ตักตวงเสพสุขจากความสาวของร่างกายเธออยู่หลายครั้งรวมถึงเมื่อคืน สุขุมกด paste เพื่อนำภาพที่เขาถ่ายอย่างบรรจงไว้เมื่อคืนลงไปรวมกับรูปภาพอื่น ๆ ในโฟลเดอร์ และถือเป็นภาพปิดท้ายอัลบั้มที่งดงามมากสำหรับเขา
 
[ปิดจ็อบตามสูตรไปอีกราย ฮ่า ๆๆ] สุขุมคิดในใจ
.
.
.
ในคอนโดใจกลางเมืองใกล้ริมแม่น้ำ อารมณ์ความรู้สึกเมื่อตื่นขึ้นมาของหลิวช่างแตกต่างจากสุขุมราวฟ้ากับเหว ในฐานะของผู้ถูกกระทำมันสร้างความบอบช้ำทั้งทางกายและทางใจให้กับเธอเป็นอย่างมาก แค่เพียงเริ่มรู้สึกตัว เธอก็รับรู้ได้ถึงความเจ็บระบบทั้งส่วนบนและส่วนล่างของร่างกายจนทุกการขยับเขยื้อนทำได้อย่างยากลำบาก หญิงสาวแทบไม่กล้าแม้แต่จะมองดูตัวเองด้วยซ้ำ เธอยังงุนงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นและไม่รู้ว่าเหตุใด เธอถึงได้ยินยอมพร้อมใจในการร่วมรักกับผู้ชายที่ตนเองก็ไม่รู้ว่าเป็นใคร ไม่เพียงแต่จะไม่ขัดขืน เธอยังทำตามที่เขาสั่งอย่างเต็มใจ ไม่ว่าจะให้ขยับไปที่ไหน ให้ทำท่าร่วมรักพิสดารขนาดไหน เธอก็ยินดีทำตามจนอดสงสัยในตัวเองไม่ได้ ระหว่างที่คิดไปเรื่อยเปื่อยอยู่นั้น จู่ ๆ เธอก็นึกขึ้นได้ว่าเธอไม่ได้ติดต่อหาแฟนหนุ่มตั้งแต่เมื่อวานตอนเย็น จึงพยายามรีบลุกขึ้นจากเตียงไปหยิบมือถือ แต่แล้วหลิวก็ต้องสะดุ้งโหยงเมื่อความแสบระบบตรงกลางหว่างขาแล่นขึ้นมาจนรวดร้าวไปทั้งกาย หญิงสาวส่งมือเข้าไปเกาะกุมใจกลางความสาวของตนที่ดูเหมือนจะบวมนูนขึ้นอย่างผิดปกติ เธอทำใจอยู่พักใหญ่ ก่อนจะค่อย ๆ ฝืนเดินไปหยิบมือถือขึ้นมาดู และรีบโทรกลับหาแฟนหนุ่มที่เธอพลาดรับสายไปถึง 7 ครั้ง

"ฮัลโหล น้องหลิว เป็นอะไรหรือเปล่าครับ เงียบหายไปแบบนี้ พี่เป็นห่วงขนาดไหนรู้ไหม" กฤษณ์เมื่อเห็นหลิวโทรมาก็พูดใส่เธอไปเป็นชุด จนหญิงสาวที่ยังไม่ทันได้ตั้งตัวถึงกับเงียบไปสักพัก

"เอ่อ คือ... เมื่อวานหลิวรู้สึกไม่ค่อยสบายค่ะพี่กฤษณ์ พอกลับมาถึงห้องเลยรีบทานยาแล้วก็หลับไปเลยค่ะ หลิวขอโทษนะคะที่ไม่ได้โทรบอก" หญิงสาวพยายามปั้นแต่งเรื่องราวที่ดูน่าจะเป็นไปได้มากที่สุดเพื่อกลบเกลื่อนสิ่งที่เกิดขึ้น ไม่ให้แฟนหนุ่มรูปหล่อของเธอรู้สึกสงสัยขึ้นมา

"อาการดีขึ้นหรือยังครับ พี่ไปส่งหาหมอดีไหม" พอกฤษณ์ได้ยินว่าแฟนของเขาไม่สบาย ก็เปลี่ยนไปถามไถ่ด้วยความเป็นห่วงเป็นใย เขาเชื่อเธอเสียสนิทใจโดยไม่คิดระแวงเลยแม้แต่น้อย

"ไม่ค่ะ!!" หลิวรีบตอบปฏิเสธออกไปอย่างรวดเร็ว เพราะเธอจะให้แฟนหนุ่มมาเห็นสภาพของเธอในตอนนี้ไม่ได้เด็ดขาด ใครที่ไหนได้เห็นก็คงต้องรู้แน่ ๆ ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับเธอ

"คือ คือ หลิว เกรงใจพี่กฤษณ์ค่ะ พักอีกนิดหน่อยก็หายแล้ว" แล้วหลิวก็นึกขึ้นได้ว่า คำตอบเมื่อสักครู่ดูเสียอาการไปพอสมควรจนกลัวว่ากฤษณ์จะสงสัย จึงรีบแก้ตัวออกไปเพิ่มเติม
 
"งั้นก็โอเคครับ ถ้าเกิดอาการทรุดยังไง รีบบอกพี่นะครับ เดี๋ยวพี่จะรีบพาไปโรงพยาบาล พี่เป็นห่วงหลิวนะครับ" กฤษณ์ที่ยังคงรู้สึกห่วงแฟนสาว จึงบอกให้เธอรีบโทรหาถ้ารู้สึกว่าอาการไม่ดีขึ้นอย่างคนเป็นห่วงเป็นใย

"ค่ะ" หลิวตอบแค่เพียงสั้น ๆ เธอพยายามพูดให้น้อยที่สุดเพื่อสะกดกลั้นไม่ให้ตัวเองสะอื้นออกมาให้กฤษณ์ได้ยิน ในตอนนี้เธอนั้นช่างรู้สึกผิดต่อแฟนหนุ่มยิ่งนัก น้ำตาค่อย ๆ เอ่อรื้นอยู่เต็มสองข้างตา จนหญิงสาวต้องรีบใช้ฝ่ามือเช็ดมันออกไปไม่ให้มันไหลออกมามากกว่านี้

"งั้นพี่ไม่กวนแล้ว พักผ่อนเยอะๆ นะครับ" กฤษณ์นึกขึ้นได้ว่าแฟนสาวน่าจะต้องการพักผ่อน จึงไม่อยากกวนเธอนาน และรีบวางสายไป

พอสิ้นสุดการสนทนากับแฟนหนุ่ม หลิวก็ไม่อาจสะกดกลั้นความรู้สึกผิดต่อแฟนหนุ่มได้อีกต่อไป จึงปล่อยโฮเพื่อระบายความอัดอั้นในใจอยู่พักใหญ่ น้ำตาไหลอาบนองสองข้างแก้ม หญิงสาวร้องไห้จนแทบจะไม่มีน้ำตาไหลออกมาได้อีก หลังจากพายุแห่งความเศร้าโศก​เริ่มสงบลง เธอเริ่มหันมาสำรวจร่างกายของตนเอง สิ่งแรกที่สัมผัสได้โดยไม่ต้องใช้สายตามองคือกลิ่นคาวที่ลอยคละคลุ้งจนฉุนจมูกอันเกิดมาจากเหงื่อ น้ำลาย และน้ำกามที่ผสมปนเปกันจนแยกไม่ออก หลังจากนั้นจึงไล่มองสำรวจเรือนร่างที่โผล่พ้นร่มผ้าออกมา ตามบริเวณแขนและขานั้นเต็มไปด้วยรอยจ้ำและรอยช้ำ ไม่ต้องคิดถึงสิ่งที่น่าจะเกิดขึ้นกับเธอภายในร่มผ้าเลยว่ามันจะยับเยินขนาดไหน เพียงแค่นี้ขนอ่อนทั่วร่างก็ลุกตั้งชูชันด้วยความประหวั่นพรั่นพรึง​

หลิวพาร่างของตนเองเข้าห้องน้ำด้วยความยากลำบาก แค่เงาที่สะท้อนผ่านหน้ากระจก ก็เห็นรอยดูดแดงเต็มลำคอตัดกับผิวขาวเนียนของเธออย่างชัดเจน น้ำตาค่อย ๆ ไหลเอ่อออกมานองสองข้างแก้มอีกครั้งด้วยนึกเสียดายในความสาวของตน เธอยืนทำใจอยู่พักใหญ่ก่อนจะค่อย ๆ ปลดเปลื้องเครื่องนุ่งห่ม​ออกจากร่างกายเพื่อเผชิญหน้าความจริง และตอนนั้นเองเธอก็ต้องพบกับความจริงอันแสนโหดร้าย เพราะแทบไม่มีส่วนไหนเลยบนร่างกายที่คงอยู่ในสภาพเดิม บริเวณถันงามก็มีทั้งรอยดูดและรอยฟันจากการขบกัดอยู่เต็มไปหมด ยอดปทุมถันดำคล้ำเพราะเป็นห้อเลือด​จนหญิงสาวถึงกับหน้าถอดสี บริเวณเนินสาวก็ปูดบวมขึ้นจนสังเกตุได้ พอเห็นแบบนั้นร่างของหลิวเริ่มสั่นเทาอีกครั้งจากการสะอึก​สะอื้น ก่อนจะปล่อยโฮออกมาแล้วทรุดตัวลงนั่งกับพื้น เหมือนคนหมดอาลัยตายอยาก​อยู่ราวครึ่งชั่วโมง

อย่างไรเสียทุกอย่างมันก็จบแล้ว เธอเชื่ออย่างนั้น หลิวค่อย ๆ ยืนหยัดกายลุกขึ้นเพื่อจะชำระชะล้างคราบความสกปรกโสมมให้ออกไปจากเรือนร่าง เพียงแค่ลำน้ำจากฝักบัวสายแรกไหลลงมากระทบกับร่องเนื้อสาว ความแสบจากเนื้ออ่อนที่ฉีกขาดก็ทำเอาเธอร้องลั่น แต่อย่างไรเสียเธอก็ต้องกลั้นใจฝืนล้างคราบคาวกามของพวกเดนมนุษย์​ออกให้หมด เธอใช้เวลากับการอาบน้ำยาวนานกว่าปกติ เพื่อให้มั่นใจว่าเนื้อตัวปราศจาก​คราบความโสมมนั้นแล้ว เสาร์อาทิตย์ที่ควรจะเป็นเวลาที่เธอได้ออกไปอยู่กับแฟนหนุ่ม หลิวกลับทำอะไรไม่ได้นอกจากนอนพักฝื้นร่างกายเพื่อให้เวลาเยียวยาบาดแผล แผลทางกายแม้จะพอรักษาให้หายได้ในเวลาไม่กี่วัน แต่แผลทางใจมันคงฝังอยู่ในมโนจิตของเธอไปอีกนาน หรืออาจไม่มีวันที่เธอจะลบมันออกไปจากใจก็เป็นได้

เมื่อใช้เวลาอยู่กับตัวเองในห้องนอนที่เงียบสงัด หลิวก็พยายามย้อนนึกกลับไปหาคำตอบที่ยังค้างคาอยู่ในใจ

สงสัยจะติดใจ แล้ว

หลืวระบมเลย

สะใจสุดๆไปเลย

แจ่ม

หนักๆ เข้าเริ่มติดใจ

สงสารน้องหลิว

มันสุดๆ

ใบหลิวต้องลม

กลายเป็นตัวประกอบเสียแล้ว น้องหลิว

หวังว่าเมื่อหลิวพ้นสุขุม แฟนน้องจะทนุถนอมน้องนะครับ

มันมายังงั๊นกัน

ชอบ

 

น้องหลิวคงคิดอีกนานเลย