ฝากติดตามผลงานของผมที่
ด้วยนะครับ
........................................................................
"เอ๊..... เราว่าเราวางไว้แถวนี้นี่นา..."
"โอ้ย....อะไรของแกเนี่ย นี่มันจะมืดอยู่แล้วนะ คนเค้ากลับจนจะหมดมหาลัยกันแล้วเนี่ย หาเจอรึยังเนี่ย"
"หรือว่า.... คิมกับซานสองคนนั้น เค้าจะเป็นคนเก็บไปให้ วันนี้เวรเค้าสองคนเป็นคนเก็บกวาดห้องชมรมหลังประชุมเสร็จหนิ"
"ก็อาจเป็นไปได้นะ แกลองโทรไปถามดูดิ ชั้นไม่มีเบอร์ว่ะ"
"ไม่มีเหมือนกันอ่ะ..." ..............
"นี่ไง!!! เจอแล้ว...!! สมุดมันวางทับอยู่ สงสัยคิมกับซานจัดโต๊ะก็เลยถูกทับอ่ะ"
"โอ้ย....เออ.... เจอก็ดีแล้ว รีบไปเหอะ หิวจะแย่อยู่แล้ว"
"แป๊ปๆ ขอเข้าไปล้างมือแป๊ปนะ..."
.........
......
.....
....
...
..
.
"เอ๊ะ.... ปกติประตูห้องน้ำ เค้าไม่ให้ปิดทิ้งไว้นิ ทำไมเมื่อกี้ก่อนเราเข้ามันปิดไว้อยู่ก็ไม่รู้"
"สงสัยอะไรเยอะแยะเนี่ยแก ชั้นอยากกลับแล้วเนี่ย ดูซินี่มืดแล้วเนี่ย ไปเหอะๆ..."
"ไปแวะกินไรกันดีอ่ะ...."
เสียงห้องประตูชมรมถูกปิด พร้อมกับเสียงฝีเท้าเดินที่ค่อยๆห่างไปจนหายไป
แล้วห้องน้ำในชมรมก็มีเสียงดังขึ้น พั่บ............พั่บ.............พั่บ...............
"สองคนนั้นไปกันแล้วเหรอคิม....."
"อืม.... คงไปกันแล้วแหละ นึกว่าจะโดนจับได้ซะอีก"
ใช่แล้วครับ ผมกำลังบรรเลงเพลงรักกับซานในห้องน้ำของชมรมที่มหาลัย นี่ไม่ใช่ครั้งแรกของเราสองคนหรอก เราทำกันมาหลายครั้งหลายคราแล้วแหละ หลังจากประชุมชมรมเสร็จ แต่มันเป็นการโป๊ะเชะครั้งแรกที่มีสมาชิกในชมรมดันกลับเข้ามาอีกรอบหลังเลิก โชคดีที่ความยังไม่แตก ยังไม่โดนจับได้ ยิ่งสองคนนั้นนี่ขาเม๊าท์ตัวเป้งๆเลย มีหวังได้เป็นข่าวใหญ่แน่ๆ
หลังจากเหตุการณ์ที่เราเกือบได้มีอะไรกันครั้งแรกที่ห้องของซานคราวนั้น ผมก็รอคอยที่จะได้สานต่อคำพูดของซานที่บอกว่า ไว้คราวหน้าเรามาต่อกัน ก็ใช้เวลาไม่มีกี่วันหรอกครับ ไอ้คราวหน้าที่ว่านั้นก็มาถึง แต่มันก็ไม่ค่อยจะน่าจดจำซะเท่าไหร่หรอกครับ ก็เพราะว่ามันเป็นครั้งแรกของเราทั้งคู่ ไอ้เราก็เวอร์จิ้น ซานก็เวอร์จิ้น พอจะทำกันจริงๆก็ตื่นเต้นกันโครตๆ โดยเฉพาะช่วงที่ผมจะสอดใส่ไอ้หนูของผมเข้าไปในตัวซานอ่ะนะ ซานก็เจ็บเอามากๆ เจ็บจนผมสงสาร แล้วพอผมถอนไอ้หนูของตัวเองออกมาก็มาเจอะเจอกับเลือดพรหมจรรย์ของซาน แดงฉานซะจนผมหน้ามืดเกือบจะเป็นลม เป็นประสบการณ์ที่ทุลักทุเลมากๆ พอเราสองคนเผลอพูดถึงทีไร ก็จะอดขำกันไม่ได้ทุกที
แต่พอครั้งแรกผ่านไปเท่านั้นแหละ ครั้งต่อๆไปมันก็ง่ายขึ้นแล้ว จากที่บ้านในห้องขอซาน พอเราเริ่มเข้ามหาลัย ก็ลามมาถึงห้องชมรมที่เราสองคนจะบรรเลงเพลงรักหลังจากที่ทุกคนกลับบ้านไปกันหมดแล้ว
กลับมาที่ช่วงปัจจุบันในห้องน้ำชมรมกันดีกว่า
"คิม.... เค้าว่าเราต้องเลิกปล้ำกันที่ชมรมแล้วนะ เนี่ยเกือบโดนจับได้แล้ว" ซานใช้คำพูดซะน่ารักเลย แฟนผมถามทั้งๆที่กำลังขย่มผมที่กำลังนั้งอยู่บนชักโครกดัง พั่บๆๆๆ..........
"ก็เค้ารอไม่ไหวนี่ นานๆจะกลับบ้านกันทีนึง" ด้วยความที่ผมกับซานพักอยู่หอกัน ซึ่งแยกหอชาย-หญิง กว่าจะได้มีอะไรกันก็ต้องรอให้กลับบ้านเพราะสถานที่ไม่เอื้อ
"แต่ถ้าโดนจับได้มันจะไม่คุ้มกันสิคิม... ใครต่อใครได้นินทาเค้ากันหมด" สำหรับเพื่อนๆในมหาลัย ซานจะดูสวยน่ารัก วางตัวดี แต่สำหรับผมที่เป็รแฟนเธอ ตอนนี้กำลังโดนเธอขย่มอย่างเอาเป็นเอาตายจนผมจะถึงขีดสุดแล้ว
ผมจับตัวซานอุ้มพลิกมาให้เธอนั่งอยู่บนชักโครกมั้ง
"อุ้ย.....ไม่ไหวแล้วเหรอ" ซานคงรู้ว่าผมถึงขีดสุดแล้ว
ผมเร่งกระหน่ำใส่ซาน ที่ตอนนี้กำลังเอาขาไขว้กอดสะโพกผมไว้แน่น ไม่ต่างกับสองมือของเธอที่กอดหลังผมได้แนบชิดเช่นกัน ซานพยายามอั้นเสียงร้องของเธอไม่ให้ดังก้องในห้องน้ำ ผมเร่งอยู่แป๊ปนึงก็ถึงขีดสุดถึงสวรรค์จนได้ ผมถอนไอ้หนูผมออกจากตัวเธอ น้ำก็ตุงเต็มถุงยางเลย
"โหยยย.....เชื่อแล้วแหละว่าคิมรอไม่ไหวจริงๆ เต็มเลย" ซานแซวผม หายใจถี่ๆด้วยความเหนื่อย
"แต่ครั้งนี้ครั้งสุดท้ายนะ ไม่เอาแล้วนะ เค้ากลัวมีคนมาเจออ่ะ" คำพูดประจำของซาน หลังเสร็จกิจของเราสองคน
ผมก็เข้าใจนะว่ามันเสี่ยง แต่มันก็ไม่ไหวจริงๆอ่ะ วัยเจริญพันธุ์ ฮอร์โมนพลุ้งพล่านขนาดนี้ อย่าว่าแต่ผมเลย ซานก็เหมือนกันแหละ ผมแหย่เล่นๆ แต่แฟนผมเครื่องติดจริงๆก็มี วัยนี้แหละเนอะ ชมรมก็เลยเป็นสถานที่รังรักลับๆของผมกับซานไว้มีอะไรกันอยู่เป็นประจำ...
หลังเสร็จกิจ ผมกับซานก็แต่งองค์ทรงเครื่องจนเรียบร้อยดี ก็ดูความเรียบร้อยในห้องชมรม เมื่อเห็นว่าปกติเรียบร้อยดีทุกอย่างแล้ว ก็ออกจากห้องพร้อมกับปิดล็อคประตูห้องชมรมให้เรียบร้อยก็เป็นอันเสร็จสิ้น
"มืดขนาดนี้แล้วเหรอเนี่ย"
"นั้นสิ ปะ.....เราไปหาอะไรกินกันดีกว่าคิม หิวไส้กิ่วแล้วเนี่ย..."
ยังไม่ทันที่เราสองคนจะย่างก้าวออกไป
"นี่..........." เสียง เสียงหนึ่งร้องเรียกผมกับซาน
พอผมหันไปดู ก็เจอเจ้าของเสียงนั้น เป็นคนที่อยู่ชมรมเดียวกันกับเราสองคนนั้นแหละ เจ้าของเสียงๆนั้นคือนัท หนุ่มอ้วนตัวใหญ่ยักษ์ ผู้ซึ่งถ้าความนิยมสามารถวัดเป็นคะแนนได้เต็มร้อย นัทคนนี้คงได้คะแนนลบร้อยแน่ๆ
"อ้าว.....ว่าไงนัท" ผมทักตอบกลับไป
หนุ่มอ้วนตุ๊ต๊ะ พุงใหญ่จนตอนนี้เสื้อหลุดลุ่ยออกนอกกางเกง มือก็ถือลูกชิ้นปิ๊งที่ตอนนี้นัทกำลังเอาปากคาบลูกนึงรูดออกจากไม้แล้วเคี้ยว น้ำจิ้มก็ไหลเลอะเปื้อนมือของนัทไปหมด มันช่างเป็นภาพที่ไม่น่าดู เสียลูกกะตา ชวนคลื่นไส้ซะเหลือเกิน ซึ่งซานก็คงคิดเหมือนกันเพราะตอนนี้เธอเบือนหน้าหนีไปแล้ว
"ยังอยู่ชมรมอีกเหรอ เห็นเพิ่งออกมา" นัทถามผม พร้อมสายตาที่สวมแว่นเหลี่ยมหนาเตอะมองมาที่ผม
"พอดีลืมกระเป๋าตังส์ไว้อ่ะ เลยกลับมาเอา" ผมตอบกลับไปอย่างรวดเร็ว
"อ้อเหรอ.... พอดีนั่งดูอยู่ เห็นไฟในห้องชมรมปิดอยู่ตั้งนานอ่ะ นึกว่าไม่มีใครอยู่แล้ว" นัทมันพูดหน้านิ่งๆ จนผมไม่รู้ว่ามันคิดอะไรอยู่
"ว่างขนาดนั้นเลยเหรอวะ มืดขนาดนี้ไม่กลับบ้านกลับช่องกลับหออะไรก็แล้วแต่เหอะ มานั่งว่างๆให้เสียเวลาทำไมเนี่ย ไปก่อนนะ" ผมตัดบทเพราะขี้เกียจคุยกันนัทมันละ
แล้วผมก็จูงมือซานเดินไป ก็ไปซานยังจะไปก้มหัวนิดๆเหมือนลามันอีก อะไรจะมารยาทดีขนาดนั้นแฟนผม
ระหว่างเดินไปหาอะไรกิน
"น่ากลัวเนอะ" ซานบอกผม
"ก็...อืม... แต่อย่าไปคิดมากเลย ไม่มีอะไรหรอก" ผมปลอบซาน
"ความจริงนัทเค้าฉลาด หัวดีมากเลยนะ ดูจากที่ตอนในอยู่ชมรมด้วยกันอ่ะ" ผมพูดต่อ
"แต่ต่อให้เก่งขนาดไหน แต่รูปลักษณ์แม่งติดลบยกกำลังขนาดนี้ก็ไม่ไหวอ่ะ"
ซานฟังผมไปแล้วก็ทำท่าขนลุกไปด้วย ท่าทางเธอคงไม่ชอบนัทน่าดูเลย แต่ก็ไม่แปลกใจหรอก ขนาดผมยังไม่ชอบเลย
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน