มาแล้วกับเล่มต่อสุดสนุก! แฟนผมเป็นคนดัง กับหนังสั้นนักศึกษา เล่ม 2 เรื่องราวของ "เจษ" เด็กหนุ่มธรรมดาที่ดันมีแฟนสาวเป็นถึงดาราสุดเซ็กซี่ที่มาพร้อมกับสัดส่วนร้อนแรง "อร" หนุ่มๆทั้งหลายจึงหวังจะเข้ามาแทรกกลางระหว่างสองคน เหตุการณ์วุ่นวายในครั้งนี้เกิดขึ้นจากคิวงานที่ล้นตัวของอร ทำให้เธอไม่มีเวลาเข้าเรียน ดังนั้นเธอจึงต้องรับเล่นหนังสั้นของอาจารย์เป็นการแลกเปลี่ยนกับเกรด เรื่องราวจะเป็นอย่างไรต่อไป สามารถเข้าไปอ่านได้ตามลิ้งค์ด้านล่างนี้เลย
แสดงรูปภาพเฉพาะสมาชิกเท่านั้น
เนื้อหาในตอนนี้เป็นส่วนหนึ่งใน แฟนผมเป็นคนดัง กับหนังสั้นนักศึกษา เล่ม 1ในที่สุดวันนัดหมายก็มาถึง ผมไปรับอรมาจากคอนโดใช้เวลาไม่นานก็มาถึงมหาลัย วันนี้อรใส่ชุดนักศึกษาแม้จะเป็นวันหยุดก็ตาม เธอคงได้พูดคุยรายละเอียดกับอาจารย์พงษ์มาบ้างแล้ว เสื้อนักศึกษาของอรไซส์ก็ปกติดี แต่หน้าอกของเธอนั่นสิดันออกมาจนเสื้อดูเล็กไปเลย ส่วนกระโปรงเป็นกระโปรงพลีทยาวคลุมเข่า
พอมาถึงมหาลัย อรก็พาผมไปยังห้องคอมพิวเตอร์ ซึ่งอาจารย์พงษ์ได้จองเอาไว้เรียบร้อยแล้ว เมื่อเปิดประตูเข้าไปก็พบกับผู้ชายอยู่สามคนยืนคุยกันท่าทางจริงจัง แน่นอนว่าหนึ่งในนั้นคือ อาจารย์พงษ์ที่แต่งตัวสุภาพเหมือนกับมาสอนในคลาส
ส่วนคนที่สองมีอายุไม่แพ้กับอาจารย์พงษ์ หัวล้าน สวมแว่น ไว้หนวดเคราสีดอกเลา ท่าทางจริงจัง อาจารย์พงษ์เดินมาแนะนำให้รู้จักชายคนนี้มีชื่อว่า พี่รงค์ เขาเป็นผู้กำกับหนังแผ่น หนังทุนต่ำ ส่วนอีกคนตัวสูงใหญ่ผิวดำคล้ำอายุน่าจะสามสิบกลางๆ ชื่อพี่อั่ม มาเป็นตากล้องในวันนี้
เรื่องราวที่จะถ่ายทำกันในวันนี้เป็นเรื่องของเด็กสาวนักศึกษาที่ถูกอาจารย์ลวนลามในห้องคอมพิวเตอร์ ด้วยความหวาดกลัวต่อผลการเรียน และความอับอายไม่กล้าไปบอกใคร เธอจึงถูกเอารัดเอาเปรียบอยู่เรื่อยมา
ผมได้ฟังเรื่องย่อจากปากของอรแล้วก็แอบหวั่นใจเบาๆ ผมเป็นห่วงออกนอกหน้าก็ไม่ได้ กลัวพวกอาจารย์จะจับได้ว่าผมเป็นแฟนกับอร
“อร โอเคกับบทใช่ไหม?” ผมถามเพื่อความมั่นใจ
“ไม่โอก็ต้องโอแหล่ะ” อรยิ้มแต่ผมก็แอบเห็นสายตาที่ไม่ค่อยมั่นใจของเธอแฝงอยู่
“ถ้ามีปัญหาอะไรบอกเราล่ะกัน เรายืนอยู่กับพี่รงค์นี่ละ”
อรพยักหน้าก่อนจะเดินเข้าฉากไปประจำที่ โครงการนี้ดูเหมือนจะจริงจังแต่อุปกรณ์กลับมีแค่กล้องตัวเดียว กับจอมอนิเตอร์เล็กๆไว้ให้พี่รงค์ดูภาพ ไฟหรือไมค์บูมก็ไม่มี แต่ดันจ้างคนมาเพิ่มถึงสองคนเลยเหรอ แถมแต่ละคนก็ชอบทำหน้าดุใส่ผม จนผมไม่กล้าออกความคิดเห็นอะไรมาก ทำได้แต่ยืนหลังพี่รงค์ ไม่รู้อาจารย์ให้พวกเขามาถ่ายงานหรือมาขู่ผมกันแน่
อรเดินไปนั่งหลังคอมพิวเตอร์ตัวนึงแถวท้ายสุด ส่วนผมกับพี่รงค์อยู่เถิบออกมาอีกหลายแถว ทำให้เห็นแต่หัวของอรที่โผล่พ้นจอมานิดหน่อย ถ้าอยากเห็นภาพทั้งหมดต้องดูจากจอของพี่รงค์แทน
พี่อั่มถ่ายเห็นอรจากด้านข้าง เธอกำลังนั่งบนเก้าอี้พลาสติกที่ไม่มีพนักพิงทำเป็นเล่มคอมพิวเตอร์อยู่โดยมีอาจารย์พงษ์นั่งข้างๆในเก้าอี้ลักษณะเดียวกัน เมื่อทุกอย่างพร้อมเข้าที่ พี่รงค์ก็สั่งเดินกล้องทันที
อาจารย์พงษ์เริ่มทำเป็นสอนวิธีใช้คอมชี้โบ้ยชี้เบ้พูดไปเรื่อย ส่วนอรก็ทำท่าทางตั้งใจเรียนได้อย่างแนบเนียนสมกับดีกรีนางเอกละคร สายตาเธอมุ่งมั่นแต่แฝงไปด้วยความไม่รู้ บ่งบอกว่าเธอใฝ่รู้แค่ไหนจนกระทั่ง
“เก่งมาก เธอนี่เป็นคนเรียนรู้เร็วนะ” อาจารย์พงษ์เอื้อมมือมาตบไหล่อรเบาๆ อรแสดงทีท่าตกใจและไม่ไว้ใจอาจารย์ออกมาทางสายตาได้ชัดเจน จนพี่รงค์ยังนั่งพยักหน้าชื่นชม
“ข..ขอบคุณค่ะ”
“ไหนลองเลื่อนเม้าส์ไปตรงนั้นสิ ไม่ใช่ๆ ตรงนั้นไง”
คราวนี้อาจารย์พงษ์เลื่อนมือมาจับขาของอรในขณะที่ปากก็สอนไม่หยุด ผมที่เห็นภาพผ่านจอก็แอบใจหวิวเบาๆ มือที่ย่นและใหญ่ของอาจารย์พงษ์กำลังลูบไล้ขาของอรไม่หยุด ด้านแฟนผมก็มีอาการเกร็ง สายตาประหวั่น จนผมแทบแยกไม่ออกว่าเธอกำลังแสดงหรือหวาดกลัวอาจารย์พงษ์จริงๆ
“ตั้งใจเรียนแบบนี้ล่ะ รับรองอาจารย์ให้เกรดเอแน่นอน” อาจารย์พงษ์ยิ้มเจ้าเล่ห์ในขณะที่มือก็ยังลูบอยู่ ปกติหน้าตาแกก็น่าหมั่นไส้อยู่แล้ว ตอนนี้ทวีคูณเลยล่ะ
“จ..จริงเหรอคะ”
“ใช่สิ แต่อรก็ต้องช่วยผมเหมือนกันนะ”
“ช่วย? หมายความว่าไงคะ?”
อรแสดงเป็นสาวใสที่ไล่ตามเล่ห์กลคนมีอายุไม่ทันได้เป็นอย่างดี แต่แล้วผมก็รู้สึกมวนไปทั่วท้อง เมื่ออาจารย์พงษ์ค่อยๆใช้มือดึงกระโปรงทรงพลีทขึ้นมาทีละนิด ทีละนิด จากที่มันคลุมเข่ามิด ตอนนี้มันกลับเกยอยู่เหนือเข่าเล็กน้อย
ผมยืนตัวเกร็งจนลืมหายใจเลยล่ะ เมื่อมือที่เหี่ยวย่นของแกค่อยๆสอดเข้าไปในกระโปรงของอร ลูบไล้ต้นขาที่แน่นและเรียบเนียนของอร จากปลายนิ้วเริ่มหายเข้าไปเกือบครึ่งนิ้ว สมองผมตึงไปหมดไม่รู้ว่าอาจารย์พงษ์จะล้วงเข้าไปถึงไหน
ในตอนนั้นเองพี่รงค์ก็สั่งผ่านหูฟังให้พี่อั่มโฟกัสที่หน้าแทนที่จะเป็นทั้งมือ ใบหน้าของอรแสดงถึงความหวาดกลัวและไร้ทางสู้ได้เป็นอย่างดี เธอนั่งตัวตรงเกร็งแต่ใบหน้าก้มต่ำหลบสายตาอีกฝ่าย
ผมร้อนใจเหลือเกินอยากจะเห็นภาพตรงมือมากกว่า แต่ก็ไม่กล้าเข้าไปยุ่ง ไหล่ของอาจารย์พงษ์ที่กล้องบันทึกได้ยังคงมีการขยับ เหมือนแกยังเอื้อมสอดมือเข้าไปไม่สุด ทุกวินาทีมันช่างผ่านไปช้าเหลือเกิน
จู่ๆ อรที่นั่งก้มหน้าก็เงยหน้าหันควับมองอาจารย์พงษ์พร้อมกับสะดุ้งโหยง ราวกับหลุดออกจากบทที่กำลังแสดงอยู่ อรมีท่าทีอึกอักกลืนไม่เข้าคายไม่ออก เธอหันมามองทางผมด้วยเล็กน้อย
“อ..อาจารย์คะ ตรงนั้นมัน..”
“ถ่างขาออกนิดนึงสิ” บทของอาจารย์พงษ์มันล่อแหลมเกินไปรึเปล่าเนี่ย
“ต..แต่ว่ามันไม่ใช่..” อรเหมือนจะพูดอะไรบางอย่างแต่ถูกอาจารย์พูดขัด
“หรือเราอยากสอบไม่ผ่านล่ะ?”
น้ำเสียงของแกราวกับข่มขู่ ถ้าเป็นชีวิตจริงนี่คงน่ากลัวไม่น้อยเลยล่ะ อรมีท่าทีลังเล ก่อนที่พี่อั่มจะทิลท์กล้องดาวน์ลงมาจนเห็นช่วงล่างอรอีกครั้ง ผมเห็นได้ทันทีว่ามือของอาจารย์พงษ์ล้วงเข้าไปลึกมาก ผมเงยหน้ามองอรสลับกับในจอด้วยใจที่ร้อนลุ่ม นี่มันอะไรกัน มันเกินไปรึเปล่า?
อรยังคงนั่งนิ่งด้วยสีหน้าอึดอัดก่อนที่เธอจะค่อยๆอ้าขาออก อาจารย์พงษ์เริ่มขยับมืออีกครั้งพร้อมๆกับอรที่สะดุ้งเกร็งราวกับถูกจับจุดสำคัญอยู่ ผมถึงกับยืนกอดอกเกร็งตาม
กล้องกลับมาจับสีหน้าของอรอีกครั้ง เธอนั่งตัวตรงเม้มปากแน่น ในขณะที่ไหล่ของอาจารย์พงษ์ยังคงขยับไปมาช้าๆ บรรยากาศในห้องเงียบมาก ผมรอคำสั่งคัตของพี่รงค์อย่างใจจดใจจ่อ แต่แกยังคงนั่งนิ่งมองจอตาไม่กระพริบ ปล่อยให้นักแสดงทั้งสองเล่นกันไปเรื่อย
“อ..อื้มม”
ผ่านไปเกือบนาที จู่ๆอรก็เผยอปากปล่อยลมหายใจพร้อมกับเสียงประหลาดออกมา ตาของเธอหรี่ลงเล็กน้อยก่อนที่อรจะตกใจเหมือนเผลอทำอะไรบางอย่างที่ผิดพลาดลงไป ผมสมองตึงจนแยกไม่ออกแล้วว่าภาพในจอมันเป็นความจริงหรือการแสดงกันแน่
“ชอบแบบนี้เหรอ?” อาจารย์พงษ์พูดพลางยิ้มเยาะ
“ม..ไม่ใช่นะคะ”
อรส่ายศีรษะ เธอเริ่มเม้มปากอีกครั้ง แต่คราวนี้กลับดูเซ็กซี่กว่าที่ควรจะเป็น อรเริ่มหายใจแรงขึ้นผมสังเกตุได้ สายตาของเธอเหลือบมามองผมอยู่หลายครั้ง เธอกำลังร้องขอความช่วยเหลืออยู่รึเปล่านะ หรือผมคิดมากไปเอง
“คัต ดีมากทั้งสองคน”
ในที่สุดเสียงสวรรค์ก็ดังขึ้น อรที่ตอนนี้หน้าแดงเป็นลูกตำลึงก็ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ก่อนจะยกมือไหว้ขอบคุณคนทั้งสาม แต่สายตาของอรที่มองอาจารย์พงษ์เปลี่ยนไปเล็กน้อย เธอจับจ้องอีกฝ่ายเหมือนต้องการจะพูดอะไรแต่ก็ไม่พูด
อรลุกขึ้นจัดแจงกระโปรงเล็กน้อยแล้วเดินมาหาผม รับน้ำแร่ไปดื่มพลางมองตาผมเหมือนกำลังจะค้นหาอะไรบางอย่าง
“เมื่อกี้โอเคหรือเปล่า?” ผมถาม
“ก็… โอเคล่ะมั่ง แล้วเจษอะ โอเคป่าว” โชคดีที่เธอไม่หลุดเรียกผมว่าเตงหรือที่รัก
“ก็โอเคดิ แต่แอบตกใจเหมือนกันนะ จารย์แกสอดมือเข้าไปลึกมากเลย นึกว่าล้วงไปถึง..” ผมรีบเอามือปิดปาก
“ถึงอะไร?”
“เปล่า ไม่มีอะไร แค่หยอกเล่นน่ะ” ผมเกาหัวยิ้มแก้เขิน
“แล้วถ้ามันถึงตรงนั้นขึ้นมาจริงๆล่ะ?” ผมไม่ทันได้ตอบ อรก็ถูกเรียกให้กลับไปเล่นฉากต่อไป รู้งี้ผมขอบทจากอรมาอ่านก็ดี จะได้รู้ว่ามีไรเกิดขึ้นบ้าง
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน