อ่านตอนก่อนหน้าระลึกชาติได้ที่
แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น
แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น
แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น
แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น
แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น
แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น
แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น
แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น
แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น
แด่ two-hitchhikers.ruเทศกาลใหญ่ ใจสั่นระรัว 10
มันเป็นเช้าวันหยุดที่ปวดหัว ง่วงนอน ไม่อยากจะทำงานเลยสักนิด และเป็นวันที่ผมต้องพึ่งสูตรกาแฟกระป๋อง+เอ็ม150 เพื่อผลักดันให้ร่างกายตื่นตัวรับการทำงานกลางวันอันน่าเบื่อหน่าย ผมปล่อยให้พิมนอนที่ห้องและทิ้งกุญแจไว้ให้เหมือนเดิม พิมบอกว่าเธอจะกลับห้องหลังจากตื่นแล้ว เพื่อไปจัดการธุระส่วนตัวให้เรียบร้อย ซึ่งหมายความประมาณว่า ซักเสื้อผ้า อาบน้ำ แต่งตัว และอื่นๆที่เธอไม่ได้กล่าวไว้ ซึ่งผมก็ไม่ได้ถามต่อ
นอกจากอาการเหนื่อยล้าทางร่างกายแล้ว ผมยังแบกรับความสับสนและว้าวุ่นในจิตใจเพิ่ม จากการกระทำของพิมที่ผ่านมานี้ ทั้งเหตุการณ์ในผับ และคำพูดของเธอเมื่ออยู่กับผมสองต่อสอง เหมือนจะดีแต่ก็ดีไม่สุด เหมือนจะแย่ ก็ไม่แย่เท่าไหร่เชียว ราวกับเธอเป็นชอคโกแลตรสชาติขม ที่ต้องอมไว้ในปากจนกว่าจะได้ลิ้มรสชาติเอร็ดอร่อยของตัวมัน..ผมคิดได้ขณะที่นั่งทำงานว่า ผมควรจะพอกับพิมได้แล้ว ผมอยู่ดีๆของผมแบบนี้ เธอคนเดียวเข้ามาทำให้วงจรชีวิตผมเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง อันที่จริง มันก็ไม่ใช่เพราะเธอคนเดียวหรอก ถ้าผมไม่ได้คิดจะเดินตามเธอไป มันคงไม่แย่แบบนี้ แต่มันแปลก ที่ผมห้ามใจตัวเองไม่ได้ พอได้อยู่ใกล้เธอแล้ว มันเหมือนกับทำให้ผมอยากจะไปไหนต่อไหนกับเธอให้สุดทาง ถึงไหนถึงกัน เรื่องอื่นค่อยว่าทีหลัง...
พอพูดถึงเรื่องอื่น... แฟนผมนั่นเอง เหมือนเธอเริ่มสงสัยที่ผมไม่สามารถคอลกับเธอในเวลากลางคืนได้เหมือนปกติ รวมถึงที่ผมไม่ค่อยตอบแชทเธอ แต่ใช่ว่าเธอจะว่างติดต่อผม เพราะต้องช่วยงานร้านขายของชำทั้งวันทั้งคืน ผมอ้างว่าช่วงนี้ลูกค้าเยอะเพราะมีเคสที่เขาเลือกจะติดต่องานในวันหยุด และหัวหน้าก็สั่งงานด่วน ทำให้เวลากลับมาถึงห้องผมเหนื่อยและนอนไป ไม่ได้ติดต่อเธอเหมือนปกติ... และก็อย่างที่รู้กันว่า เซ้นส์ผู้หญิงแรงเสมอ แฟนของผมเลือกที่จะเดินทางมาหาผมพรุ่งนี้เช้าวันที่ 15 และเป็นวันหยุดของผมพอดี เป็นอันว่ายังไงๆ คืนนี้ผมกับพิมก็คงจะไม่ได้สานต่อ ยกยอดไปโอกาสหน้าแล้วกัน...
ผมนั่งทำงานต่อไปเรื่อย ๆ จนใกล้ถึงเวลาเลิกงาน พิมส่งข้อความมาหาเป็นพัก ๆ เพื่อรายงานว่าเธอตื่นแล้ว เดินทางกลับแล้ว ถึงที่พักของเธอแล้ว ซึ่งผมอ่านเพียงแจ้งเตือนเท่านั้น ไม่ได้ตอบกลับ หรือแสดงให้ผมเห็นว่าผมรับรู้ข้อความของเธอแต่อย่างใด จนโทรศัพท์ผมเงียบไปพักใหญ่ จู่ๆ ก็มีการโทรวีดีโอคอลไลน์ดังเข้ามา เป็นพิมนั่นเอง โทรเข้ามาอย่างไม่ให้สุ้มให้เสียง และโทรขนาดนี้ หากผมไม่รับ มันก็คงเป็นการไม่สนใจเธอเกินไป ผมจึงจำใจรับวีดีโอคอลของเธออย่างเสียไม่ได้
“เฮียทำอะไรอยู่หรอค๊า.. “
เสียงปลายสายทักมาอย่างสดใส จนผมต้องรีบหรี่เสียงลง กลัวว่าคนอื่นจะได้ยินเข้า พิมนอนอยู่บนที่นอนของเธอในชุดอยู่บ้าน นอนตะแคงมือท้าวคาง มืออีกข้างถือโทรศัพท์วีดีโอคอลกับผมอยู่
“เอ้อ ทำงานอยู่น่ะ”
ผมตอบแล้ววางโทรศัพท์ในแนวตั้ง ข้างๆกับหน้าจอคอม ทำท่าจับเมาส์ทำงานไป หากมองในมุมเธอ มองยังไงก็เห็นเป็นคนกำลังตั้งใจทำงาน
“ก็ว่าซิ.. ไม่เห็นอ่านแชทพิมเลย พิมถึงห้องแล้วนะคะ อาบน้ำ ซักผ้าเรียบร้อยหมดแล้ว เฮียทานข้าวรึยังคะ”
“ฮืม กินแล้ว....”
ผมตอบไปสั้นๆ ในใจกำลังคิดหาวิธีตัดสายเธอให้ไวๆ อันที่จริง ผมต้องบอกพิมไปตรงๆด้วย เรื่องที่แฟนผมจะเดินทางมาหาวันพรุ่งนี้เช้า เธอจะได้เข้าใจเหตุผลที่ผมไม่ได้อยากจะไปต่อกับเธอหลังจากนี้
“เฮียทำไมเฉยชากับพิมแบบนี้ล่ะค้า.. ทำแบบนี้กับแฟนไม่ได้นะคะ”
พิมออดอ้อนผมราวกับเธอมองอาการออก แล้วมุมกล้องเกิดการเปลี่ยนแปลงที่ผมสังเกตุได้ด้วยหางตา ผมเหล่ตาไปมองมือถือถึงกับตกใจ พิมทำสิ่งที่ไม่คาดคิด เธอวางมือถือพิงกับอะไรสักอย่าง แล้วขยับตัวจัดท่าทางใหม่ ให้ร่องอกของเธอเบียดชิดกัน แค่มองเห็นผมก็ใจสั่น คิดอะไรต่อไม่ออก แต่ไม่ได้แสดงออกให้พิมเห็น ยังคงนิ่งเฉยอยู่
“หรือว่าเวลาที่อยู่ด้วยกันมันยังไม่พอน๊า... อันที่จริงคืนนี้พิมกับโมจะไปที่ 8บาร์ กับกลุ่มพี่ๆแถวนั้น ยังไงคืนนี้พิมก็ต้องนอนที่ห้องเฮียอีก เฮียไป8บาร์เป็นเพื่อนพิมด้วยนะคะ”
พิมพูดขอร้องแกมให้ผมตกลงยืนยันไปในตัว ผมขมวดคิ้วเล็กน้อยไม่พอใจกับการกระทำของเธอ จู่ๆจะให้ไปเที่ยวด้วยกันอีกแล้ว แค่ผับเมื่อคืนผมก็รู้แล้วว่ามันไม่ใช่แนวทางของผมเลย ยังจะให้ไปกับกลุ่มคนอื่นเพิ่มอีก ยังไงก็ต้องปฏิเสธ
“...เอ่อ อันที่จริง...”
ผมที่กำลังเกริ่นประโยคที่จะปฏิเสธเธอ รวมถึงบอกเหตุผลหลักที่แฟนผมจะเดินทางมาหาในวันพรุ่งนี้...ทันใดนั้นพิมก็ทำสิ่งที่ไม่คาดคิด...
เขียนเท่านี้ก่อนนะ แล้วเจอกันตอนต่อไปยาวๆพรุ่งนี้
แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน