แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 5 ส่งท้ายวัยมัธยม ตอน 23 เด็กกว่าเหมือนกัน

แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 5 ส่งท้ายวัยมัธยม ตอน 23 เด็กกว่าเหมือนกัน

ภาค 1 THE ORIGINAL
//two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=229016.0
ภาค 2 วัยแห่งความรัก
//two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=236192.0
ภาค 3 เพื่อนคุย
//two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=228587.0
ภาค 4 โกอินเตอร์
//two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=231757.0
ภาค 5 ส่งท้ายวัยมัธยม
//two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=249713.0

----------------------------------------------

   คืนนั้นหลังจากผมปลดปล่อยความเงี่ยนแล้ว  ผมก็เดินออกจากสังเวียนกลับไปห้องผม  ปล่อยให้พี่แอลสอนไอ้เอสต่อไป  แม้ว่าผมจะไม่เห็นภาพแต่เสียงของสองคนนั่นบอกผมว่าต้องมีอีกไม่ต่ำกว่าสองที   ผมหลับไปก็น่าจะดึกมาก  พอเช้าขึ้นมา..พี่แอลและไอ้เอสหายไปแล้ว  ทิ้งไว้แต่ห้องที่มีแต่กลิ่นน้ำกามคละคลุ้ง  เก๋เพิ่งมาวานนี้เอง  ผมต้องทำความสะอาดน้ำกามเองแล้วสิเนี่ย...

   ตั้งแต่วันนั้น ผมไม่ขึ้นไปหาพี่แอลนานเลย ผมออกอาการแบบงอน น้อยใจ ยังไงก็ไม่รู้สิ   หลังจากวันนั้นผมกลับบ้านไปออดอ้อนแม่กะป๊า  รวมทั้งออดอ้อนเก๋อยู่อีกหลายวัน  ผมว่าแม่รู้แน่ๆเลยว่าผมกะเก๋มีไรกัน  แต่แม่ไม่พูด   ยังไงก็ตาม  ผมรู้สึกจิตใจไม่สบายเมื่อนึกถึงพี่แอลกะไอ้เอส  เหมือนโดนคนมาแย่งของไป  ผมว่าพี่แอลคงเป็นแบบเดียวกันเมื่อรู้ว่าผมมีไรกะพี่แก๋มหรือกอหญ้าหรือพี่ข้าว   เสียใจ เสียดาย หึง   แปลกนะ...ธรรมดาผมไม่ค่อยคิดมากเรื่องของผู้หญิงมากมายขนาดนั้น   แต่สำหรับพี่แอล...ผมดูเสียเชิงชายมาก

   “เฮ้ย งอนพี่เหรอก้อง...เงียบหายหัวไปเลย  ห้องก็ไม่อยู่ไปไหนเนี่ย”  เสียงพี่แอลเจื้อยแจ้วโทรมา
   “พี่ทำงี้ผมเสียใจว่ะ....”
   “อ้าว....ก้องก็เคยมีพี่แก๋มมาแล้วอ่ะ  พี่ยังเปิดเผยกว่านะ เอาไอ้เอสมานอนพร้อมกะก้องเลย  อ่ะๆๆๆ พี่ขอโทษ  เย็นนี้พี่ไปเลี้ยงข้าว”

   ผมเงียบไป  งอนต่อดีมั๊ยหว่า แต่ผมก็คิดถึงพี่แอลเหมือนกันนะ  ผมเลยรับคำพี่แอลไปและต้องรีบกลับกรุงเทพ เพราะมันก็บ่ายสามกว่าแล้ว  แม่ให้เก๋มาด้วยเพื่อทำความสะอาดคอนโดและให้ไอ้โก๋ขับรถมาส่ง

   วันนี้พี่แอลพาผมมาไกลเลย  น่าจะเป็นแถวบองมาเช่ ไอ้โก๋มาส่งพี่แอลกะผมก่อนจะกลับไปรับเก๋กลับเมืองชล   

   “ร้านเนี้ยแหละ พี่อยากกิน  กินเนื้อได้ใช่มั๊ย”
   “เนื้อพี่แอล...ผมกินได้ครับ...”

   แล้วผมก็อ้าปากงับแขนที่สวยงามของพี่แอลไปครั้งนึง  แลกกับการโดนตีหัวเบาๆเชิงเอ็นดู
   “บ้าใหญ่แล้ว  ตกลงเอาไง  กินมั๊ย”
   “ได้ครับพี่  แต่..พี่เลี้ยงจริงๆนะ  มันแพงอ่ะ”
   
   มื้อนั้นคือร้านสเต๊กเนื้อวัวนำเข้าอย่างดี  ผมดูราคาแล้วไม่กล้า แต่พี่แอลไม่สนใจ  เธอบอกว่าชวนใครก็ไม่มีใครมา  เพราะแพง  แต่มันโคตรอร่อยมาก
   
“ไอ้เอสเป็นไงมั่งพี่”  ผมถามพี่แอลทำไมวะเนี่ย
   “หืออออ  เออ..เมื่อวานเอสก็โทรมาหา  ก็สบายดี  ไอ้เอสมันจะมาหาพี่อีกอ่ะ”
   “นั่นไง  ผมว่าแล้ว  ตอนผมไม่อยู่ พี่ไปกะมันกี่ครั้งแล้วเนี่ย....  แล้วพี่ก็....”
   “ก็ให้น้องเค้ามา...ก็ก้องไม่อยู่ช่วยพี่อ่ะ....”  (กลายเป็นความผิดกูไปได้ไงเนี่ย)
   “พี่แอล  จะเทผมเหรอ  ได้ใหม่แล้วลืมน้องคนนี้แล้วอ่ะ....”

   พี่แอลยิ้มแบบที่ผมชอบมาเสมอ 

“ไม่ทิ้งไม่เท...มีกิ๊กไว้เล่นมั่ง  ทีก้องมีกิ๊กตั้งหลายคน  พี่ก็เป็นกิ๊กของก้องด้วยใช่มั๊ยเนี่ย...”

พี่แอลยิ้ม  ผมแพ้ยิ้มของผู้หญิงเสมอ  เจนก็ยิ้มน่ารัก  กอหญ้าก็ยิ้มน่ารัก  มิซ่าก็ยิ้มน่ารัก  และที่ยิ้มน่ารักที่สุดที่ผมลืมไม่ได้เลยคือยิ้มของซาย่า  ผมคิดถึงเธอจัง  ปีนี้เธอจะมาหาผมช่วงสงกรานต์  ยังอีกหลายวัน...

มื้อนั้นเนื้ออร่อยจริงๆด้วย  แต่แพงชนิดผมไม่กล้ามากินเอง ระหว่างที่กินจะเสร็จแล้ว  มีผู้หญิงเดินเข้ามาขายพวงมาลัยที่โต๊ะของเรา   

“พี่คะ ซื้อหนูหน่อยนะคะ  หนูอยากกลับบ้านแล้ว..”

พี่แอลและผมเงยหน้าจากจาน  เห็นเด็กหญิงวัยรุ่น  ใส่ชุดนักเรียนกระโปรงดำ  ผมว่าน่าจะสัก ม 4 เธอมีเข็มของโรงเรียนกลัดอยู่ที่หน้าอก  ยังไม่ทันที่เราสองคนจะพูดอะไร  พนักงานร้านก็มาไล่เธอออกจากร้านไป

“น้อง  ห้ามเข้ามาขาย รบกวนแขกในร้านนะ  ออกเลยครับ  ออกเลย....”

เด็กหญิงคอตกเดินออกนอกห้อง  พี่แอลหันหน้ามาหาผม ยิ้มให้ผมทีนึงแล้วรีบลุดพรวดพราดออกนอกร้านไป   ผมใจหายวาบ  พี่แอลเล่นไรวะเนี่ย...ผมไม่มีตังค์จ่ายจริงๆนะ  ผมลุกวิ่งตามออกไป  แต่เด็กเสริฟรีบวิ่งมาจับตัวผม

“น้องๆๆๆ ไปไหน  มุขนี้พี่เห็นมาแยะแล้ว กินแล้วหนีเนี่ย.... นั่งลงหรือไม่ก็จ่ายเงินมาก่อน”
“ไม่หนีพี่..  พี่ผมเดินออกไปนอกร้านไม่รู้มีเรื่องไร  พี่ช่วยไปดูหน่อย  ผมนั่งในร้านก็ได้”
“อันนั้นทำอยู่แล้ว  เฮ้ย ไอ้หนึ่ง ตามผู้หญิงไปดิ...”

พี่แอลเดินกลับเข้าร้านมาโดยที่ “ไอ้หนึ่ง” เดินตามมาด้านหลัง
“เฮ้อ  เกือบไม่ทัน...”
“พี่แอล...ทำไรอ่ะ   ไอ้เด็กเสริฟพวกนี้คิดว่าเราจะหนี”
“พี่ตามเด็กผู้หญิงที่ขายพวงมาลัยไป...มีไรหรือพี่... ตามไปทำไม..”
“พี่ตามมาให้ก้องไง...”

เฮ้ย....ไรวะพี่แอล... มามุขไหนอีกเนี่ย

“ตามมาให้ผม????  ตามมาทำไมพี่...ผมไม่เอาพวงมาลัย”
“ไม่เอาพวงมาลัย  แต่อยากเอาน้องเค้าใช่มั๊ย...”

ผมแทบสำลัก mocktail ที่กำลังดูดเข้าปาก   งง... ช้อค...  พี่แอลสร้างความประหลาดใจให้ผมอีกแล้ว  ผมอยากจบกะพี่แอลวันนี้นะขอแค่สองต่อสองโดยไม่มีไอ้เอส  แต่พี่แอลไปเอาใครมาอีกแล้ว

“เออน่า..อิ่มยัง น้องเค้ารอหน้าร้าน  จะได้เรียกเก็บเงิน”
“พี่แอลลลลลลล  ผมไม่เอา  ผมอยากอยู่กะพี่คืนนี้  ไม่ใช่คนอื่นนะพี่....”
“เออ น่า ก็อยู่กะพี่ไง  พี่อยู่ด้วย  แต่มีน้องเค้าอยู่ด้วยอีกคน...”
“เฮ้ย...พี่...เดี๋ยว  คุยกันก่อน  ไม่เอาแล้วนะแบบไอ้เอสอ่ะ...ผมไม่อยากมีใครอีกแล้วอ่ะพี่  มีพี่แอลคนเดียวผมก็พอแล้ว”
“ก็นี่ไง.... พี่มาขอโทษ เรื่องไอ้เอส”
“ไม่เอาน่าพี่   สงสารน้องเค้า เค้าไม่อยากมีไรกะผมหรอกพี่ ปล่อยน้องเค้าไปเหอะ”
“ไม่ได้ พี่จ่ายตังค่าดอกไม้ไปแล้ว  เอ๊า....เร็วดิ  น้องๆ..คิดเงินเลย”

เราออกนอกร้านมา  เด็กหญิงนั่นยังยืนอยู่จริงๆด้วย  เธอหลบตาผมเมื่อผมมองหน้า  พี่แอลท่าทางจะบ้าไปแล้วแน่นอน 

“มะลิ...นี่พี่ก้องนะ”  เด็กหญิงยกมือไหว้ผม

แล้วพี่แอลก็จัดการเรียกแท๊กซี่  มะลิขึ้นรถมากะพวกเราด้วยจริงๆ  ปลายทางที่แท๊กซี่ไปส่งคือคอนโดของเรา 
“พี่แอลอย่าเลย  ไปโรงแรมนี่แล้วกัน”
ผมบอกโรงแรมให้แท๊กซี่  ผมไม่เอาแล้ว ผมเข็ดมากเรื่องของเอินทำให้ผมต้องป้องกันคนแปลกหน้ามาที่คอนโดมาก  ระหว่างทางมีแต่พี่แอลพูดเล่าไรไปเรื่อย  ส่วนผมกับ “มะลิ” นั่งเงียบ

“มะลิ  พี่ขอคุยกะพี่เค้าแป๊บนะ”
ผมดึงพี่แอลมายืนตรงล้อบบี้  ส่วนมะลิยังคงถือตะกร้าดอกไม้รออยู่ที่หน้าโรงแรม  ยังไม่ทันพูดไรกัน ยามของโรงแรมก็มาไล่มะลิให้ออกไป

“เดี๋ยวๆ  น้องเค้ามากะชั้น  เอางี้ พวงมาลัยเนี่ย...เอาให้แขกไป ตะกร้าพี่ฝากไว้ก่อน เดี๋ยวจะไปเช็คอิน  มะลิ..นั่งรอพี่ตรงนี้”

   ผมดึงพี่แอลมาอีกครั้ง
   “พี่....ผมไม่เอาจริงๆนะ  มันบาปนะพี่  อย่าเลยนะพี่แอล  ผมทำไม่ดีมาแยะแล้ว”
   “เออ...น่า  น้องเค้าเกิน 15 แล้ว และยินยอมเค้าขอแค่ให้ใส่ถุงเท่านั้น  ทำไม่ได้เหรอก้อง”
   “ไม่ใช่พี่   ผมไม่อยากทำร้ายน้องเค้าอ่ะ  มันบาปนะพี่...อย่าเลย เรากลับบ้านกัน  ส่วนน้องพี่ก็เหมาพวงมาลัยหมดแล้วก็น่าจะโอเคแล้วนะ  ไม่ต้องถึงขั้นนั้นหรอกพี่”
   “โอ๊ย กลัวไรวะ... น้องเค้าไม่ซิงหรอก  ถ้าก้องจะกลัวเรื่องนั้น อีกอย่าง เค้าโอเคแล้ว  เอางี้ ก้องไปนั่งคุยกะมะลิเป็นเพื่อน  พี่ไปเช็คอินแล้วกัน”

   เป็นอันว่าพี่แอลจะให้เราสามคนมาอยู่ห้องเดียวกัน  พี่แอลให้เสริมเตียง  ระหว่างเรารอเรื่องเช็คอิน  พี่แอลเข้ามากระซิบผม
   “ไปจัดการหาของจำเป็นมาสิ  นั่งซื่อบื้ออยู่ได้..”

   ผมมองหน้าพี่แอลอีกครั้ง  ก่อนลุกออกไปจัดการหาอุปกรณ์มา  พอผมกลับเข้ามาสองคนนั่นหายไปแล้ว...  ผมคิดว่าไปเข้าห้องน้ำกันก็เลยนั้งรอ  ผมนั่งล้อบบี้รอเกือบครึ่งชั่วโมงพี่แอลเล่นไรกะผมวะเนี่ย  ช่วงหลังๆ  มีเซอร์ไพรซ์กะผมบ่อยไปแล้วมั๊ง   ผมเลยเดินไปถามที่เช็คอิน

   “อ๋อ  พี่คนนั้น เค้ายกเลิกห้องค่ะ  เหมือนจะไปแล้ว”
ผมอ้าปากค้าง  ไปไหนกันวะ.... รอหน่อยก็ไม่ได้

“ก้องเหรอ... มาห้องพี่แล้วกัน  พี่กลับมารอแล้ว...”
“เฮ้ยพี่  ทำไมไม่บอกผมอ่ะ  ผมรอตั้งนาน”
“เออ น่า ฉุกเฉิน  เดินกลับมาเลย พี่รอ”

   อีก 10 นาทีเท่านั้นผมมายืนหน้าห้องพี่แอล  ผมกดกริ่งเรียก  แต่คนที่มาเปิดไม่ใช่พี่แอลและไม่ใช่มะลิ
 
 
 

จบภาคที่ยาวที่สุดของเรื่องแปดปียี่สิบสี่คนไปแล้วครับ

และก็จบวัยมัธยมของนายก้องไปด้วย

นายก้องยังมีผู้หญิงอีกหลายคนเลยครับ ในภาคต่อไป
แนว NTR/HAREM ขอเชิญได้เลยครับ

ไว้พบกันครับ

งงเลย อะไรกันครับเนี่ย
ว่าแต่ใครอ่ะ พี่ของน้องมะลิไหมครับ

เริ่มงงกับพี่แอลละสิ ไม่ค่อยปล้มเลย

หรือจะมีการสวิงเกิดขึ้นครับก่อนจบภาคนี้ 

พี่แอลนี่ชอบมีอะไรให้ตื่นเต้นเสมอๆเลย

อ่าว แล้วใครอยู่ในห้อง

งานนี้ปวดหมองแน่นอน...พี่แอลนี่ร้ายลึกนะเนี่ย

พี่แอลนี่มาแปลกน่าจะชอบสวิงน่ะ

ต้องเจอไอ้เอสแน่

นอกจากน้องมะลิ ยังมีใครอีกนะลูกพี่ก้อง

จะเป็นใครอีกนะ เจ้าเอสป่ะเนี่ย

ก็ว่าอยู่ครับ ถือเป็นภาคที่ยาวที่สุดตอนนี้แล้วล่ะ 555+

คืนนี้จะได้มีสี่คนหรือเปล่า

 
รวมกันสี่คนเลยไหม ก้องแอลมะลิเอส