เรื่องนี้เป็นงานจ้างนะครับ ภาคแรก 3 ตอน
นับจากวันนั้น ภาพของสามเหลี่ยมศักดิ์สิทธิ์ เงาดำ ที่ถูกถ่างออกให้มองลึกเข้าไปด้านใน กางเกงในลูกไม้สีฟ้าอ่อน ก็ถูกบันทึกไว้ในสมองของผมแบบไม่อาจลืมเลือนได้ หลายครั้งภาพที่ว่าก็เข้าไปย้ำเตือนให้ไม่ลืมในความฝัน เพียงแค่หลายครั้งผมจินตนาการต่อไปอีกหลายขั้น ทั้งถอดเสื้อมองเห็นนม รูดกางเกงในออกจนมองเห็นหี หลายครั้งที่มันทำให้ผมเสียสมาธิ และที่สำคัญมันทำให้ผมรู้สึกตกเป็นเบื้องล่าง เพราะเวลาที่ผมแสดงท่าทีเขินหรือประหม่า พี่หยงจะยิ้มราวกับคุมเกมส์นี้ไว้ได้ แล้วการกลั่นแกล้งของพี่หยงก็ไม่หยุดไม่หย่อนเสียที
“โอๆ รู้อะไรไหม” พี่หยงเดินเข้ามาถาม
“อะไรหรอพี่” ผมตอบกลับไป
“เสื้อที่ผ้าหนาๆ แบบผ้าบอลที่พี่ใส่อยู่ตอนนี้นะ” พี่หยงพูด พร้อมกับพรีเซนต์เสื้อที่เธอกำลังใส่อยู่ มันเป็นเสื้อกิจกรรมประชาสัมพันธ์ของธนาคาร ที่จะให้พนักงานได้สวมใส่สำหรับออกกิจกรรมนอกสถานที่ เพราะสีสันของมันดูดึงดูดสายตาคนเดินผ่านไปมาได้ดีกว่า
“ครับ เสื้อแบบนี้ทำไม” ผมตอบกลับไป เพราะพี่หยงดึงเสื้อยืดออกมาด้านหน้า เธอหันมาสบสายตาแล้วก็ยิ้มก่อนจะพูดขึ้นว่า
“เสื้อมันหนา มองไม่ออกเลยว่าคนใส่นะใส่เสื้อในหรือเปล่า” พี่หยงพูด
“ครับ พี่เคยบอกผมแล้ว” ผมตอบกลับไป ไม่รู้พี่แกอยากแกล้งจนลืมแล้วหรือเปล่า ผมยิ้ม ไม้นี้ทำอะไรผมไม่ได้แล้วละ เพราะผมรู้อยู่แล้ว
“ป่าวๆ พี่แค่จะบอก เพราะคนอื่นมองไม่ออกว่าใส่หรือไม่ใส่ เวลาพี่ออกงานนอก พี่ไม่เคยใส่เลย” พี่หยงบอก ทำเอาผมสะอึกเบาๆ เพราะถ้าเป็นตามที่แกบอก เท่ากับว่าตอนนี้ ด้วยระยะห่างเพียงไม่กี่ฟุต ภายใต้เสื้อหน้าๆ คือ หน้าอกที่ไร้อะไรคลุมกันหรือ สายตาของผมจำต้องก้มลงมองตรงหน้าอกอย่างห้ามใจไม่ได้
“แหน่ะ อยากเห็นหรืออยากจับละ” พี่หยงส่งเสียงดุออกมา แต่ก็รู้ว่าไม่ใช่การโกรธหรอก เธอกำลังยินดีที่หลอกให้ผมรู้สึกเสียวได้อีกรอบ เพราะเจ้าน้องชายของผมที่ตื่นเต้นกับการที่ใกล้ชิดกับสาว No Bra มันก็ลุกตุงขึ้นมา
“เอ่อ…” ผมจนด้วยเกล้าไม่รู้จะพูดอะไรอีก พี่หยงยิ้มแล้วเดินจากไป เธอเอาชนะการยั่วผมไปได้อีกรอบแล้ว เฮ้อ ผมมองตามแผ่นหลังของพี่หยงเดินไป พยายามจดจำภาพเอาไว้ ก่อนจะก้าวเดินออกไป เลี้ยวเข้าห้องน้ำชาย
“อูย พี่หยง นมแน่นจังเลย อูย หีแน่นชิบ อือออ อยากเย็ด” ผมได้แต่จินตนาการภาพของพี่หยงไปพร้อมกับการช่วยตัวเองไปด้วย
แล้วเหตุการณ์กลั่นแกล้งของพี่หยงก็มีมาอย่างต่อเนื่อง ชนิดที่ว่าทุกน้ำเชื้อที่ได้ปลดปล่อยให้เดือนที่ผ่านมา ทุกครั้งนางในฝัน นางในจินตนาการของผม คือ พี่หยงตลอดเวลา ชนิดที่ผมสามารถหลับตาก็นึกเรือนร่างของพี่หยงขึ้นมาได้ แม้จะยังไม่เคยเห็นหี ไม่เคยเห็นนมของพี่หยง แต่ผมก็สร้างเอาไว้ในใจแล้ว มันช่างดูดี น่าเย็ดเหลือเกิน
“โอๆ ช่วยพี่เรียงเอกสารหน่อย” พี่แพรว รุ่นพี่อีกคนที่เป็นเหมือนเพื่อนสนิทของพี่หยง ได้เข้ามาใช้ให้ผมช่วยงานเรียงเอกสารหลายกล่องที่กองเรียงตามพื้น
พี่แพรวเป็นรุ่นพี่ที่อายุมากกว่าพี่หยงอีกสักนิด แต่เพราะเข้างานมาไล่เลี่ยกันพวกเธอเลยสนิทเอามากๆ แถมหน้าที่การงานของพวกเธอยังใกล้กันเลย มักออกไปทำงานร่วมกันตลอดๆ ยิ่งทำให้พี่แพรวและพี่หยงสนิทกัน จะว่าไปหลังจากที่ผมได้เป็น Friend ใน Facebook กับพี่หยงแล้ว ผมก็ได้แอบส่องเลยไปถึงพี่แพรวด้วยเหมือนกัน ด้วยความที่พี่แกมักลงรูปแบบไม่ได้ตั้งค่าซ่อนอะไร ผมเลยได้ส่องภาพของพี่แพรวแบบสุดๆ เช่นเดียวกันกับที่ส่องภาพของพี่หยงเลย โดยเพราะภาพที่พี่แพรวไปเที่ยวทะเล ภาพของพี่แพรวในชุดบิกินี่สีดำ ตัดกับเนื้อตัวสีขาวของพี่แพรว มันชวนให้ผมคิดไปไกล เวลาเห็นพี่แพรวในชุดทำงาน ขอบกางเกงในที่นูนเด่นชัดออกมาจากกระโปรง มันทำให้ผมรู้สึกฟิตปึ๋งปั๋งเอาสุดๆ และยังจินตนาการตามที่พี่หยงเล่า ชุดแบบนี้คนไม่ใส่เสื้อในเยอะ หรือว่าพี่แพรว สาวหมวยคนนี้จะทำแบบนั้นด้วยนะ
แต่เรื่องราวที่เกิดขึ้นในการจัดเรียงเอกสาร ไม่ใช่เรื่องที่เกิดกับพี่แพรว เพราะหลังจากที่ผมกับพี่แพรวช่วยกันจัดเรียงเอกสารได้สักพัก พี่แพรวก็ถูกเรียกให้ไปทำงานอื่น ผมเลยเคลียร์เอกสารไปคนเดียวตามลำพัง
“คนเดียวไหวไหม” เสียงอันคุ้นเคยดังขึ้นมา ผมเงยหน้าขึ้นดูก็เห็นพี่หยงยืนอยู่
“ก็ทำไปเรื่อยๆ” ผมตอบไปตามตรง เพราะปริมาณเอกสารตรงหน้ายังอีกเยอะเอามากๆ ผมไม่รู้หรอกว่าจะเสร็จเมื่อไหร่ แล้วเขาก็ไม่ได้บอกด้วยว่าจะให้เสร็จเมื่อไหร่
“หรอ มาพี่ช่วย” พี่หยงบอก ก่อนจะไปลากเก้าอี้ไม้เตี้ยๆ เข้ามาช่วยจัดเรียงเอกสารไปอีกแรง ในตอนแรกผมก็สาละวนกับงานที่อยู่ตรงหน้า ต่างฝ่ายต่างทำงานกันไปอย่างเงียบๆ จนจังหวะหนึ่งที่ผมหันตัวมาเพื่อจะหยิบเอกสารกลุ่มใหม่ ภาพตรงหน้าที่ได้เห็น ทำให้ผมนิ่งไปชั่วขณะ ภาพของกางเกงในลูกไม้สีขาว สามารถมองให้เห็นได้อย่างง่ายดาย ในระยะที่ใกล้ยิ่งกว่าคราวก่อน แถมยังเปิดอ้าออกแบบมองเห็นได้ชัดเจน และที่สำคัญเหมือนว่าพี่หยงจะยังไม่รู้ตัวด้วยว่ากำลังถ่างขาออกให้ผมได้สำรวจสิ่งที่อยู่ภายใน
กางเกงในสีขาวลูกไม้ ตรงบริเวณเป้าเป็นผ้าหนาๆ ที่ปกปิดของสงวนสำคัญเอาไว้ ภาพที่ผมเคยจินตนาการจากภาพภายใต้กระโปรงเมื่อคราวก่อน ตอนนี้มันได้ขยายเพื่อความทรงจำเข้าไปอีก ผมมองเห็นโหนกพี่ของพี่หยงได้ดีเลย แม้จะอยู่ภายใต้กางเกงในก็ตาม แต่โหนกที่ใหญ่นั้นมันใหญ่ซะจนกางเกงในแทบจะปิดได้ไม่มิด ด้วยความเป็นลายลูกไม้สีขาว ผมก็เลยมองได้เห็นถึงบางสิ่งดำๆ จางๆ ภายใต้กางเกงใน ณ ตรงนี้มันก็เดาได้อย่างเดียวว่า คือ หมอย ที่ดกดำแน่ๆ เมื่อดูจากความเข้มของสีดำที่อยู่ภายใต้กางเกงในสีขาวแล้ว
ผมมองส่องสามเหลี่ยมศักดิ์สิทธิ์ด้วยความเพลิดเพลิน ทำงานไปด้วยแบบช้าๆ พยายามแอบเลี่ยงสายตาออกไปทางอื่น แต่สักพักมันก็แอบมองกลับมาใหม่ ดูเพลินจนงานที่ทำอยู่ช้าลงเอามากๆ เพราะเวลาที่พี่หยงขยับตัว กระโปรงก็ยิ่งร่นเอย มองเห็นกางเกงในด้านในเอย เป็นอะไรที่ผมรู้สึกละสายตาไม่ได้ เชื่อผมเถอะ ถ้าคุณยังเป็นผู้ชาย แม้ว่าจะสุภาพบุรุษแค่ไหน แต่เมื่อภาพแบบนี้อยู่ใกล้ขนาดนี้ ละสายตากันไม่ได้ทั้งนั้นแหละ
“ยัยหยง” เสียงดุออกมาจากด้านหลัง ทำเอาผมกับพี่หยงสะดุ้งตัว ผมรีบหันหน้าไปทางอื่น ทำทีเป็นทำงานตามปกติ
“อะไรย่ะ ยัยแพรว” หยงหันมาตอบ พี่แพรวเดินมาด้วยสีหน้าดูจะไม่พอใจ
“ไอ้โอ มันเป็นผู้ชายนะมึง มานั่งแหกกระโปรงให้มันดูแบบนี้ แกไม่คิดหาผ้ามาคลุมสักหน่อยหรอย่ะ” พี่แพรวดุ ในจังหวะการดุพี่แพรวก็หันมามองผม ทำเอาผมต้องเบือนหน้าหนี เพราะเขินที่พี่แพรวเห็นเหตุการณ์ว่าผมส่องใต้กระโปรงพี่หยง
“ไม่มีไรหรอกน้า” พี่หยงตอบ เธอพยายามจะทำให้เรื่องนี้มันดูไม่ใช่เรื่องใหญ่
“แกก็อีกคนนะโอ” พี่แพรวหันมาเรียกผมแทน ผมหันมองพี่แพรวแบบกลัวๆ
“ทำไมครับ” ผมตอบกลับ
“แกก็น่าจะเห็นละนะ ว่าอีหยงมันโชว์ซะขนาดนั้น แทนที่แกจะสะกิดบอกมัน หรือหันหน้าไปทำงานทางอื่น ดันจ้องมองแบบน่าเกลียดอีก” พี่แพรวดุต่อ
“ไม่หรอกๆ” พี่หยงพูดขึ้น
“พวกแกก็รู้สำหรับงานธนาคาร การคบหา มีสัมพันธ์ในที่ทำงานเดียวกันเป็นสิ่งไม่ควร ถ้าฉันเอาเรื่องนี้ไปบอกข้างบนนะ ว่าแกสองคนดูจะเกินเลย พวกแกได้ย้ายจังหวัดทำงานกันแน่ๆ” พี่แพรวดุต่อ
“ขอโทษนะๆ” พี่หยงออกรับ ด้วยความสนิทสนมกันของทั้งคู่ ไม่นานก็เย็นลงตามเดิม ผมได้แต่ลุ้นเอามากๆ เพราะถ้าต้องย้ายจังหวัด คงลำบากน่าดู แม้จะเกิดเหตุสะดุ้ง แต่ภาพที่ผมจำได้มันก็ยังชัดเจนอยู่ดี
“อ๊า พี่หยง หีพี่น่าซุกจังเลย”
หลังจากเหตุการณ์ที่ถูกจับได้ พี่หยงก็เผลาๆ การกลั่นแกล้งยั่วผมไปบ้าง แต่ถึงยังไงเมื่อมีโอกาสเหมาะๆ พี่หยงก็ยังแอบแกล้งผมอยู่ดี ซึ่งผมก็เฝ้ารอการโดนแกล้งแบบนี้มาโดยตลอด ไม่รู้พี่หยงจะว่าอะไรไหมนะ ถ้าผมน้ำแตกเพราะพี่หยงแกไปหลายร้อยรอบแล้ว จนบางทีผมก็อยากลองชวนแกมาเย็ดจริงๆ ดูสิ ที่ผ่านมาแค่ยั่วยวนเฉยๆ หรือพี่แกมีใจให้ผมกันแน่นะ
“อาทิตย์หน้า โอกับหยง ไปประชุมงานที่ส่วนกลางนะ” ผู้จัดการสาขาบอกมา ด้วยหน้าที่การงานของพวกเรา จะมีอยู่วันหนึ่งในไตรมาสที่จะต้องมาประชุมส่วนกลาง โดยปกติจะผลัดกันไป แล้วรอบนี้ก็เป็นอะไรที่ตื่นเต้นเอามากๆ คือ ผมได้ไปคู่กับพี่หยง แถมยังเป็นการประชุมที่ต้องค้างคืนอีก มันชวนให้ผมตื่นเต้นเอามากๆ
“ได้ครับ/ค่ะ” ผมกับพี่หยงตอบรับ
“อ้อ เดี๋ยวยังไง ไปจัดเตรียมเอกสารงานประชุมด้วยนะ ผมส่งรายการเอกสารที่ต้องใช้ละ แต่รู้สึกจะอยุู่ที่ห้องเก็บเอกสารชั้นบน ยังไงช่วยกันไปเตรียมนะ” ผู้จัดการสั่ง
ทำให้ผมตอนนี้มายืนอยู่หน้าห้องเอกสาร ด้วยความที่มันเป็นห้องเอกสารจำนวนมาก เลยไม่ค่อยได้มีคนขึ้นมา ตอนนี้ในหัวของผมคิดว่าการได้ไปประชุมงานส่วนกลาง มีโอกาสที่จะได้นอนค้างในโรงแรม ถึงจะไม่ใช่ห้องเดียวกัน แต่การที่ได้อยู่ใกล้ๆ คงจะเกิดเหตุการณ์เสียวๆ ได้ง่ายแน่ๆ ผมคิดจินตนาการถึงเรือนร่างแบบเปลือยกายของพี่หยง ก็ทำเอาน้องชายแข็งขึ้นมา ด้วยความที่ห้องเอกสารเป็นห้องที่ไม่มีคนเข้ามาถ้าไม่มีธุระ ไม่มีแอร์เย็นๆ มีเพียงพัดลม แถมยังอยู่ชั้นบนๆ ความร้อนในห้องเลยสูงขึ้นเอามากๆ
“โอ รู้อะไรไหม ทำไมธนาคารต้องเปิดแอร์เย็นจนหนาว” พี่หยงถามขึ้นในระหว่างหาเอกสาร
“ทำไมครับ”
“เพราะชุดทำงานของผู้หญิงมันบางมากไง ถ้าเหงื่ออกนะ เห็นข้างในหมดเลย” พี่หยงบอก ทำให้ผมได้ดูพี่หยงชัดๆ อีกรอบ ตอนนี้เหงื่อไหลออกมาท่วมตัว ท่วมหน้า และเพราะเป็นเสื้อสีขาวบางๆ ตามที่พี่หยงบอก ตอนนี้ผมเลยได้เห็นเสื้อในสีขาว มันเห็นชัดเจนเลยว่าเป็นลายอะไร เหมือนกับไม่ได้ใส่เสื้อด้วยซ้ำ
“งั้นรีบหา รีบลงไปกัน” ผมบอก ก่อนจะรีบให้ช่วยกันค้นหาเอกสารที่ต้องใช้ เพราะผมรู้สึกอยากรีบหาเลยไม่ได้คุยอะไรกันอีก ผมหาสักพักก็เจอ แต่พอผมจะบอกพี่หยงว่าเจอแล้ว พี่หยงก็ไม่ได้ตอบอะไร ผมเลยเดินเข้าไปใกล้ๆ เหงื่อไหลท่วมแผ่นหลัง มองเห็นผิวสีเนื้อออกมาจางๆ
“พี่หยงๆ” ผมสะกิด แต่พี่เขาก็ไม่ได้ตอบอะไร ผมเลยอ้อมมาด้านหน้า ด้วยความที่ห้องมันทั้งร้อน ทั้งอับ พี่หยงเลยเหมือนจะเป็นลมร้อน และที่สำคัญพี่หยงได้ปลดกระดุมเสื้อออก จนมองเห็นเนินนมและเสื้อในชัดเจน ผมรีบเปิดพัดลม เปิดหน้าต่างๆ ให้ลมถ่ายเท ทีแรกผมกะจะพาพี่หยงลงไปข้างล่างเลย แต่พี่หยงบอกไม่ต้อง เพราะชุดที่โป๊ น่าจะทำให้โดนดุได้
ลมที่พัดเข้ามาทั้งจากภายนอก และพัดลม ทำให้พี่หยงมีอาการดีขึ้น ผมให้พี่หยงนอนบนโต๊ะที่เคลียร์ข้าวของไว้แล้ว เป็นเวลาหลายนาที พี่หยงก็อาการดีขึ้น
“ขอบคุณนะโอ” พี่หยงบอกขอบคุณ เธอพลิกมานั่ง จากภาพที่ผมเห็นตรงหน้า สาวธนาคารที่เสื้อปลดกระดุมออกหลายเม็ด จนแทบหลุดออก มองเห็นเสื้อในสีขาวได้ชัด พร้อมกับกระโปรงสีเข้มที่ร่นขึ้นมาจากการที่นอน มองเห็นกางเกงในสีขาวได้ชัดเหมือนกัน
“ไม่เป็นไร” ผมตอบเบาๆ
“มองขนาดนี้ จับเลยไหมละ” พี่หยงบอก ก่อนจะมองหันไปด้านข้าง เธอคงจะอายเหมือนกันที่พูดออกมา แต่สถานการณ์ตรงหน้ามันพาไปสุดๆ แล้ว เธอคงคาดหวังว่าผมจะปฏิเสธ เขินอาย เหมือนที่เคยกลั่นแกล้งเช่นทุกที แต่เธอคิดผิด
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน