ep8
ความเดิมจาก ep4
" ถามจริงๆนะพี่อ๊อฟ..พี่ถ่ายรูปโบว์ทำไมเยอะแยะ.." พอเลิกตีเธอคว้ามือบีบคอไอ้อ๊อฟบีบเค้นราวกับโมโหจริง จนมันไอโครกๆ รีบโบกมือท่ายอมแพ้ มันพูดเบาๆตอบเธอ
" ก็.ก็.พี่ไม่มีแฟน..เวลาได้เจอผู้หญิงสวยถูกใจ..พี่ก็เลยแอบถ่ายรูปเก็บไว้ดูต่างหน้า..ไม่ได้คิดจะล่วงเกินอะไรไปมากกว่านี้..ก็แค่นั้นเอง.." คำตอบของมันทำเอาโบว์ถึงกับนั่งอึ้งเพราะเคยได้ยินผมพูดถึงมันที่ไม่มีสาวไหนมาสนใจ
" แล้วก็ไม่บอกโบว์ดีๆล่ะ..ใครจะไปรู้.." พอรู้ว่าตัวเองเข้าใจผิดเธอก็นั่งก้มหน้าราวกับสำนึกผิดที่ทำรุนแรงกับไอ้อ๊อฟพูดน้ำเสียงเบาๆขอโทษมัน
" ทำผิด..งั้นก็ต้องไถ่โทษให้พี่ซิ.." พอเหตุการณ์กลับเป็นต่อ ไอ้อ๊อฟรีบฉวยโอกาสพูด ขณะที่แขนของมันเกาะรอบเอวของโบว์ไว้หลวมๆ แล้วดึงร่างเธอที่นั่งคล่อมขาช่วงล่าง ให้ขึ้นมานั่งทับต้นขาแทน โบว์คงกำลังสำนึกผิดเลยปล่อยให้มันดึงเธอขยับขึ้นมา จากมุมที่ผมแอบดู นี่ก็เท่ากับว่าเนินหีเธออยู่ห่างจากควยของไอ้อ๊อฟแค่คืบ ถึงแม้ทั้งคู่ยังสวมใส่เสื้อผ้าครบ แต่มันก็หวิวหัวใจผมไม่น้อย กลัวว่าเรื่องแบบ"วันนั้น"จะมีให้ซ้ำรอย ผมคงรับไม่ได้ถ้ามันเกิดขึ้นอีก
" จะให้โบว์ทำอะไรไถ่โทษละ..บอกมาดิ.." เธอเงยหน้าประสานสายตากับไอ้อ๊อฟยกแขนขึ้นวางไว้ที่ไหล่ทั้งสองข้างของมัน มองเผินๆถ้าใครไม่รู้ก็อาจคิดได้ว่า คงเป็นคู่รักแอบพรอดรักกันยังไงยังงั้น
" พี่ลบรูปก็ได้..แต่โบว์ต้องถ่ายรูปคู่กับพี่เป็นการทดแทน..เคไม๊.."
" ไม่ต้องลบแล้ว..โบว์สงสารพี่..พี่เก็บไว้ดูเถอะ.." ยิ่งคุยกันดูเหมือนสะโพกของโบว์ถูกขยับดึงเข้าไปหาไอ้อ๊อฟมากขึ้นเรื่อยๆจนผมเริ่มไม่สบายใจ แต่ดูเหมือนเธอไม่ได้เอ่ะใจอะไร ยังคุยกับมันต่อ
" พี่อ๊อฟอยากถ่ายรูปคู่ก็ถ่ายซิ..โบว์ไม่ว่าหรอก..แต่ระวังอย่าให้วินเห็นเข้าละ..เดี๋ยวจะเข้าใจผิดกัน.."
" งั้นโบว์ขยับมาอีกนิดดิ..พี่จะถ่ายเราด้านข้าง.." ไอ้อ๊อฟรั้งมือดึงเอวโบว์เข้ามา อีกมือของมันยกโทรศัพท์เปิดกล้องยื่นไปด้านข้างแล้วกดถ่าย
" ไหนดูซิ..ถ่ายดีหรือเปล่า..พี่อ๊อฟชอบถ่ายรูปโบว์ออกมาน่าเกลียด.." มันยื่นโทรศัพท์ให้เธอดูจนพอใจแล้วขออีก
" ขออีกรูปนะจ๊ะโบว์..รูปเดียวพี่คงไม่หายคิดถึง.." มันดึงร่างของโบว์เข้าไปจนเรียกว่าหน้าท้องแทบแนบจะสนิทกันจนเธอหน้าแดงซ่านหลบตา มือของเธอตอนแรกเกาะไหล่ ตอนนี้กลายเป็นวางทั้งมือและศอกแนบอกมัน
" อุ๊ย..พี่.อ๊อฟ.." เธอคงเริ่มรู้สึกผิดปกติใต้หว่างขาที่แนบสนิทกับหนอกของมัน ผมว่าควยมันคงแข็งเป็นลำ ไปทิ่มก็เบียดกับร่องของเธอแน่ๆถึงได้อุทานออกมา แต่มันรีบทำเฉไฉให้เธอโพสท่าเพื่อจะถ่ายรูป โบว์เลยต้องหันมายิ้มให้กล้อง จนผ่านไปอีกหลายรูปมันก็ไม่ยอมให้โบว์ขยับออกจากท่านั้น จนเธอต้องขยับลุกขึ้นเองแต่ใบหน้าแดงกล่ำพอเห็นท่อนควยของมันแข็งโด่เป็นลำใต้กางเกงบอล ยาวพาดเฉียงๆไปทางหน้าท้องมัน
" พอใจหรือยัง..หายกันแล้วนะคราวนี้.." โบว์พูดกับมันแต่สายตาแอบมองไปที่โคนขาที่ลำควยของมันนอนสงบนิ่ง ก่อนจะทำเป็น มองไปทางอื่น
" ขอบใจจ้า..แต่โบว์ตัวหอมจัง.." มันพูดแล้วทำตัวยืดเข้าไปหาเธอสูดจมูกฟื้ดใหญ่จนเธอกำหมัดทุบไหล่มัน
" บ้า..พี่.อ๊อฟ..ทะลึ่งนะ..เดี๋ยวจะฟ้องวิน.." เธอบ่นพร้อมทำท่าขยับเขี้ยว จนมันรีบหดหน้ากลับแทบไม่ทัน หันมายืนแก้วเหล้ายกชนกัน
" พี่อ๊อฟ..เล่าเรื่องครอบครัวให้โบว์หน่อยดิ..โบว์อยากฟัง.."
" โอ๊ยย..ครอบครัวไรกัน..พี่ยังโสด.."
" บ๊าา..เรื่องครอบครัว..หมายถึงพ่อแม่พี่น้อง..แบบนี้ต่างหาก.."
" อ๋อ..ก็ไม่บอกให้ชัดเจน..ก็ไม่มีไรมาก..พี่เป็นพี่คนโต..มี........."
ผมยืนฟังจนเห็นว่าไม่มีอะไรแน่ๆจึงผละออกจากตรงนั้น รีบวิ่งลงไปซื้อน้ำแข็งแล้วรีบขึ้นมา ใช้เวลาไม่เกินห้านาที..คงไม่มีไรมั๊ง..กับเวลาแค่นี้ แต่ใจก็ยังระแวง
พอเข้ามาให้ห้องไอ้อ๊อฟก็บ่นอุบ ว่าผมไปซื้อนานเกินจนโบว์เมาหลับไปแล้ว ผมยื่นหน้าออกไปมอง ก็เห็นเธอนอนตะแคงหนุนตักไอ้อ๊อฟหลับไปจริงๆ นี่คงฟังที่มันเล่าเรื่องครอบครัวจนเคลิ้มหลับไปแน่
" มึง..ประคองโบว์ขึ้นจากตักกูที..เชี้ย..เหน็บชาแดกไปทั้งขาแล้วกู.."
" เหน็บพ่องมึง..ควยมึงแข็งโด่จะทิ่มเข้าปากโบว์แล้วมึง.." มันยิ้มเขินๆที่ผมจับไต๋มันได้ ผมค่อยประคองร่างเธอขึ้นมานอนบนเตียง มีไอ้อ๊อฟเดินตามมาติดๆ เป้ากางเกงตุงเด่ยังกับยัดกระบองยามไว้ข้างใน
" เชี้ยวิน..กูเงี่ยนว่ะ..ขอกู...." มันจับต้นแขนผมแล้วขอดื้อๆ
" ไม่..ไอ้เชี้ยอ๊อฟ..มึงสัญญากับกูแล้วนะมึง.." ผมทำหน้าเครียดทวงสัญญาที่มันเคยรับปาก
" เชี้ยยย..แล้วไง..กูก็ไม่ทำอะไรให้โบว์สงสัยนี่หว่า..มึงก็เห็น. " เออ..ก็จริงของมัน แต่ว่า ผมจะยอมให้มันลักหลับโบว์อีกครั้งงั้นหรือ
" มึงยังติดหนี้กูอยู่นะ..คราวที่แล้วเพิ่งลดไปแค่หมื่นเดียว. " มันคงรู้ว่าผมไม่ยอมแน่ เลยเอาเรื่องหนี้มาขู่ ซึ่งมันก็ได้ผล
" ห้าพัน..เหมือนเดิมนะเพื่อน..ลดหนี้ไปเลย.." ไอ้อ๊อฟเริ่มยื่นข้อเสนอ
" หมื่นนึง..เอาก็เอา. ไม่เอาก็เลิกคุย. " ผมก็หน้ามืดเหมือนกัน ยื่นราคาสูงไว้ก่อนจนมันหน้าเสีย
" เชี้ยจริงๆมึงนี่..หมื่นนึงก็ได้ ..แต่..กูเย็ดด้วยนะงั้น. " กะอยู่แล้วว่าราคานี้มันต้องขอเย็ดโบว์ด้วยแน่นอน แต่ผมปฎิเสธ
" โนเวย์.. ให้ได้แค่ภายนอก..ทำได้ทุกอย่าง. ห้ามใส่เข้าไป.." มันชักหน้าไม่พอใจแต่ก็ไม่ได้ต่อรองอีก ผมยืนดูมันรีบถอดเสื้อกางเกงอย่างไว แล้วขึ้นไปนอนกอดเคล้าคลึงเรือนร่างโบว์ที่เมาหลับอยู่บนเตียง
สิ่งที่มันกระทำย้ำรอยครั้งก่อนไม่ผิดเพี้ยน....
มันค่อยๆรูดกางเกงขาสั้นที่โบว์ชอบสวมเป็นประจำ นิ้วของมันเกี่ยวเอาขอบกางเกงชั้นในติดลงมาด้วย มันจ้องใบหน้าโบว์ มือก็รูดลงมาอย่างช้าๆเหมือนไม่แน่ใจว่าเธอหลับสนิทหรือไม่ จนขอบกางเกงขาอยู่ที่หัวเข่า พลันโหนกเนื้ออวบอูมก็โชว์แก่สายตามัน..อีกครั้ง..
" ซี๊ดด..มึง..ดูดิ..หีโบว์เยิ้มอีกแล้วว่ะ..เป็นยังงี้ประจำเหรอวะไอ้วิน.." มันเรียกให้ผมดูด้วยน้ำเสียวที่ตื่นเต้น ผมเองก็อดตื่นเต้นผสมตื่นกลัวไปด้วย กลางร่องแยกมีรอยมันวาวคราบน้ำเสียวได้อย่างไร ถ้าไม่ใช่เพราะเธอมีอารมณ์ ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน หรือตอนที่เธอเผลอไปนั่งทับควยไอ้อ๊อฟ..แม่งเอ๊ย..
มันถอยออกมาขยับเข้าไปนอนคว่ำหน้ากลางง่ามขา ใบหน้าลอยอยู่เหนือร่องเธอแค่คืบ แค่ก้มลงมันก็สัมผัสกับกลีบรักของโบว์ได้ ไอ้อ๊อฟเอาสองมือดันโคนขาของเธอให้ยกขึ้นอ้าจนสองกลีบเริ่มปลิปลิ้น ปากร่องอ้าเผยอยิ่งมองเห็นเนื้อในสีชมพูอ่อนๆน้ำเสียวเอ่อเต็มปากรู ผมเผลอกำท่อนของตัวเองลูบมันเบาๆด้วยความเงี่ยนที่เห้นภาพตรงหน้า
ไอ้อ๊อฟขยับหน้าเข้าไปใกล้ มันแลบลิ้นตวัดกลางรอยแยก ละเลงขึ้นๆลงๆ แล้วย้อนกลับไปที่เม็ดเนื้อขนาดนิ้วก้อยที่ยอดร่อง ผมอดไม่ได้ที่จะคลานเข้าไปดูลีลาของมัน หวังจำเอามาใช้กับโบว์บ้าง ผมยอมรับว่าใช้ปากไม่เก่งเท่าที่มันกำลังทำ ลีลาของมันช่างช่ำชองอะไรเช่นนี้
ร่างของโบว์เริ่มมีการตอบสนองเหมือนเช่นเคย สองตาปิดสนิทแต่กรอกไปมา สะโพกเริ่มแอ่นกระตุกยึกๆยกรับจังหวะที่มันเน้นลิ้น ซี๊ดด..โคตรเสียวราวกับว่าผมกำลังเป็นคนเลียซะเอง ไม่มีอะไรดีไปกว่าควักควยออกมายืนดูชักรูดตามไปด้วย
" อื๊ออ..อื๊ออออ..ซี๊ดดด..อูยยย...ซี๊ดดด..อื๊ออออ..." เสียงโบว์เริ่มครางกระเส่าขึ้นเรื่อย แต่เพราะความย่ามใจที่เคยทำจนโบว์เสร็จทั้งหลับมาแล้วเลยนึกชะล่าใจ ผมปล่อยให้ไอ้อ๊อฟบรรเลงลิ้นอย่างเมามัน จนเธอชันขากดเท้ายันสะโพกแอ่นขึ้นด้วยความเสียว ตามด้วยเสียงสะอื้นฮักๆ
ทันใดนั้นเอง จังหวะที่เธอทิ้งสะโพกลงนอนราบ โบว์ก็ผงกหัวขึ้นสองตาเบิกโพรงจ้องที่หน้าของไอ้อ๊อฟที่ยังคาอยู่กลางหว่างขาของเธอ สลับกับมองมาผมที่กำลังรูดควยตัวเองอย่างได้อารมณ์... แล้วกรีดร้องออกมาลั่นห้อง
" ..ว๊ายยยย..นี่มันอะไรกัน...."
...นาทีนั้น ผมอยากกลายเป็นอากาศธาตุเสียจริงๆ...
ด้วยความงุนงงตกใจ เธอผุดลุกขึ้นนั่ง พอมองเห็นท่อนล่างตัวเองเปลือยล่อนจ้อน ก็รีบดึงผ้าห่มปิดบังท่อนล่างของตัวเอง สีหน้าของโบว์ผมแทบเดาไม่ถูกว่าจะอย่างไรดี ที่เห็นชายคนรัก ยืนแก้ผ้าท่อนล่างเปลือยโชว์เดือยหรา กำลังมองเพื่อนกำลังเลียร่องสวาทแฟนตัวเอง ไอ้ที่นอนพังพาบคาหว่างขาเสื้อผ้าซักชิ้นก็ไม่มีติดตัว จะให้คิดเป็นอื่นคงเสียเวลาจะแก้ตัว
" บ.โบว์..คือว่า..เอ่อ.." ผมพูดได้แค่นั้นเมื่อเธอจ้องผมตาขวาง ขว้างหมอนใส่ผมด้วยสีหน้าที่สุดจะเกลียดผม ไอ้อ๊อฟรีบถอยไปยืนกุมกระดออยู่ข้างๆผม
" ทำไม..พี่อ๊อฟ..ทำยังงี้กับโบว์..แล้ว.ทำไม.วินปล่อยให้เขาทำโบว์.." เธอพูดได้แค่นั้นน้ำตาก็ไหลพรากออกมาจากสองแก้ม ไอ้อ๊อฟรีบถอยฉากคว้ากางเกงเดินออกไปที่กระเบียงห้อง ปล่อยให้ผมเผชิญหน้ากับโบว์เพียงลำพัง ผมค่อยๆคลานเข้าไปพยายามกอด แต่เธอถัดร่างหนี
" ทำไมวินทำยังงี้..ทำกับโบว์ยังกับไม่ใช่คนที่รักกัน.."
" โบว์.โบว์..ฟังวินก่อน.." ดูเหมือนเธอไม่รับฟังอะไรนอกจากนั่งร่ำไห้อยู่พักใหญ่ ผมคิดว่าชีวิตรักของเราคงจบแล้วในวันนี้ แต่ก็นะ..ขอลองพูดกับเธอให้เข้าใจ
" โบว์..ฟังวินก่อนนะ..วินยังรักโบว์เหมือนเดิม..รักกว่าแต่ก่อนด้วย.."
" รักแล้วทำไมทำกับโบว์อย่างนี้.."
" ก็เอ่อ..." มาถึงขั้นนี้..ผมไม่สารภาพคงจะไม่รอด หรือสารภาพแล้วก็ใช่ว่าจะรอด
" วินเป็นหนี้อ๊อฟ..มันเลยขอ......." ผมพูดออกมาเสียงแทบไม่มี
" วินเป็นหนี้เค๊า..แต่เอาตัวโบว์มาใช้หนี้งั้นเหรอ.." เธอพูดออกมาอย่างน้อยใจ ยิ่งพูดผมก็ยิ่งจมดิน
" เอ่อ..คือว่า.."
" คืออะไร..เป็นหนี้เลยยอมให้เพื่อนมีอะไรกับแฟนงั้นเหรอ.."
" ไม่นะโบว์..มันไม่ได้มีอะไรกับโบว์..มันขอแค่..เอ่อ..ใช้ปาก.." ยิ่งพูดน้ำตาโบว์ก็ยิ่งไหลริน
" ทำมากี่ครั้งแล้วแบบนี้..บอกความจริงมานะ.." ผมตัวชาไปทั้งร่างที่โดนคำถามนี้
" มะ.ไม่นะโบว..นี่.นี่.เป็นครั้งแรก.." ผมต้องพูดปดออกไป ไม่งั้นชีวิตคงจะหาไม่
" โบว์ไม่เชื่อหรอกว่าเป็นครั้งแรก..ไปเรียกพี่อ๊อฟมาพูดกันให้รู้เรื่อง.." ตอนเธอโมโหนี่มันแม่เสือชัดๆ ผมได้แต่เดินตัวลีบออกไปลากไอ้อ๊อฟมายืนเรียงหน้ากระดานข้างเตียง
" ค.ครั้ง.ร.แรก.จ.จ๊ะ..โบว์..พี่ขอโทษด้วยที่ทำลงไป.." มันแสดงสีหน้าสลดไม่ต่างจากผม
" วินไม่กลัวเขาเอาไปพูดให้โบว์เสียหายเหรอ..ที่ให้เขาทำอย่างนี้..ไม่รักโบว์แล้วใช่ไม๊.."
" ร.รักครับ.." ผมได้แต่อ้ำอึ้งตอบไปเบาๆ
" พี่ก็สัญญาจ๊ะ..ว่าจะเก็บเป็นความลับ..พี่สาบาน..พี่.พี่เองก็รักโบว์นะ..จนวันตายพี่ก็ไม่พูด.." ในนาทีความเป็นความตายนั้น ไม่รู้ว่าไอ้อ๊อฟมันพูดออกมาได้อย่างไรว่ารักโบว์..หรือมันแอบรักเธออยู่จริงๆ..ไอ้เชี้ย..มึงแอบรักแฟนเพื่อน มันพูดพลางขยับมานั่งริมเตียงโดยดึงผมเข้ามานั่งด้วย ขณะที่โบว์ดึงผ้าห่มขึ้นปิดบังร่างจนถึงใต้คางอย่างหวาดระแวง มันค่อยๆเอื้อมมือลูบผมเธอเบาๆ แต่เธอเบี่ยงศีรษะหนี
" พี่อ๊อฟไม่ต้องการอะไรมากไปกว่าที่ทำไป..อีกอย่างเราสองคนคิดกันไปเองว่า..อยากทำให้โบว์มีความสุข..แบบฝันหวานอะไรแบบนั้น..แต่ไม่นึกว่ามันจะออกมาเลวร้ายแบบนี้..พี่ขอโทษนะ.." มันพูดยาวเหยียดโบว์ได้แต่นิ่งเงียบฟังและร้องไห้เริ่มเบาลง
อยู่ๆเธอก็ผุดลุกขึ้นจากเตียงดึงเอาผ้าห่มคลุมร่างติดไปด้วย เธอเดินหายเข้าไปในห้องน้ำ ผมกับไอ้อ๊อฟมองหน้ากันเลิกลั่ก ผมอดไม่ได้ที่จะหันไปด่ามัน
" เชี้ยอ๊อฟ..เพราะความเงี่ยนของมึงแท้ๆ..ทำให้กูกับโบว์ต้องทะเลาะกัน.."
" อ้าว..แค่กูเสนอเงินให้มึง..ถ้ามึงไม่เอา..เรื่องมันจะเกิดหรือวะ.." มันก็เริ่มหงุดหงิดที่ผมใส่อารมณ์
" เออๆ..เดี๋ยวมาช่วยกันพูด..โบว์จะให้ทำไร..มึงก็อย่าขัดแล้วกัน..ขอให้หายโกรธก่อนค่อยว่ากัน.."
สักพักโบว์ก็เดินม้วนผ้าห่มปิดบังท่อนล่างของเธอออกมา ใบหน้านิ่งสนิทไม่พูดไม่จา กลับขึ้นไปนั่งนิ่งพิงหัวเตียงที่เดิม จ้องมองผมกับไอ้อ๊อฟราวกับจะกินเลือดเนื้อให้ได้
" โบว์..พี่ขอโทษ..พี่ผิดเองที่ทำลงไปแบบนั้น..พี่คงเมามากเลยขอไอ้วินมัน..มันคงเมาเหมือนกับพี่นี่แหละ..เลยเผลอให้พี่ทำ....." อ้าว..ไอ้เชี้ยอ๊อฟ..ทำไมมึงเอาหวยมาออกที่กู ไม่รู้จะพูดแก้ตัวอะไรดี ได้แต่นั่งก้มหน้านิ่งสำนึกผิด
" โบว์..วิน..เอ่อ..ขอโทษ.."
" พี่อ๊อฟบอกว่าทำไปเพราะเมา..โบว์พอเข้าใจ..แต่วิน..โบว์ไม่เข้าใจ.." เธอจ้องหน้าจนผมต้องหลบตา
" ทำไมวินปล่อยให้พี่อ๊อฟทำยังงั้นกับโบว์..วินไม่รักโบว์แล้วใช่ไม๊..หรือว่าวินต้องการจะเลิกกับโบว์.." เธอน้ำตาไหลพรากอาบสองแก้ม ย้ำถึงสองครั้งกับคำๆนี้ แสดงว่าเธอคงจะสุดๆกับการกระทำของผม
" ไม่นะโบว์..วินไม่ได้อยากเลิกกับโบว์..ไม่เคยคิดเลยด้วยซ้ำ.." ผมพูดพลางเอื้อมมือลูบผมเธอปลอบโยนแล้วค่อยๆดึงเธอมากอด แต่เธอผลักร่างผมออกห่าง
" บอกว่ารักโบว์แล้วทำไมยอมให้พี่อ๊อฟมาทำยังงั้นกับโบว์ ถ้าบอกว่าเรื่องหนี้สิน..มันมีทางออกตั้งเยอะแยะไป.."
" ก็.ก็.วินอยากดูโบว์มีความสุข..แบบ..เห็นโบว์เสร็จ.." พอเผลอพูดออกไปแบบนั้นผมนึกอยากตบปากตัวเองซักฉาด ที่ดันเผลอพูดในเรื่องที่ไม่ควรพูด โบว์ถึงกับนั่งอึ้ง
" วินอยากดู..แค่เนี้ยนะ..เหตุผล.." เธอกระชากเสียงใส่ผมแบบน้อยใจสุดๆ
" ค.ครับ.." พอพูดคำแรกผิด..มันก็มักส่งผลให้คำตอบต่อๆมาผิดเข้าไปใหญ่
" วินชอบ..ที่คนอื่น..ทำ..กับแฟนตัวเองงั้นเหรอ.." พูดถึงตรงนี้เธอก็น้ำตาไหลรินออกมาอีก
" เอ่อ..วิน..แค่.."
" ไม่ต้องพูดแล้ววิน.." เธอเริ่มใส่อารมณ์ในน้ำเสียงจนผมเสียวสันหลังวาบ
" แค่โบว์อยากรู้ว่า..วินให้พี่อ๊อฟทำครั้งนึง..มันลดหนี้ให้วินกี่บาทกันเชียว..ถ้างั้นโบว์จะควักกระเป๋าจ่ายให้เอง..พี่อ็อฟ..วินเป็นหนี้พี่อ๊อฟเท่าไหร่..โบว์จะชดใช้ให้เอง.."
" เอ่อ..ไม่เป็นไรหรอกโบว์..เรื่องของพวกพี่..คงตกลงกันเองได้.." ไอ้อ๊อฟรีบออกหน้ารับ
" ไม่..โบว์อยากรู้..พี่อ๊อฟพูดมา..วินเป็นหนี้พี่อ๊อฟเท่าไหร่.."
" ก็.ก็.หลายหมื่น..อยู่.." ถึงคราว มันก็ไม่กล้าพูด
" ก็หลายหมื่นมันกี่หมื่น..พี่อ๊อฟ.." โบว์ทำเสียงแข็งคาดคั้นกับไอ้อ๊อฟจนมันหันมามองหน้าผม
" เอ่อ..ก็.ก็.หกหมื่น..กว่า.."
" ฮ้า..นี่วินเป็นหนี้พี่อ๊อฟได้ยังไงตั้งห้าหกหมื่น..วินเอาเงินไปทำอะไรขนาดนั้น.." คราวนี้เธอหันมาจ้องผมจนตัวหดเหลือสองนิ้ว
" วิน..วิน..เอ่อ..เสียพนัน.." พอผมพูดจบเธอก็นั่งอึ้งอีกครั้งที่รู้จำนวนเงินที่เป็นหนี้และสาเหตุ
" วิน..เธอนี่มัน..." โบว์จ้องหน้าผมเขม็งน้ำตาไหลพรากอาบสองแก้ม ใช่..เธอคงผิดหวังกับผมมาก ทั้งๆที่ยอมสละเงินตัวเองจ่ายค่าเล่าเรียน หวังว่าอนาคตผมจะดีขึ้น แต่ผมกลับทำทุกอย่างพังทลาย
เรานั่งเงียบกันอยู่อย่างนั้นนานหลายนาที จนกระทั่งโบว์เงียบเสียงสะอื้น
" โบว์จะชดใช้หนี้ให้วิน..แต่พี่อ๊อฟก็ไม่เอา..งั้น..โบว์จะทำเพื่อวิน..ขอเป็นครั้งสุดท้าย..ที่โบว์จะทำให้" เธอพูดออกมาเหมือนตัดสินใจอะไรบางอย่างเล่นเอาผมใจแป้ว
" ไม่นะโบว์..ปัญหาของวิน..วินจัดการเองได้.." ผมเริ่มรู้ชะตากรรม มันอาจจะแย่ถึงขั้นที่เธออาจเดินออกไปจากชีวิตผม ถ้าเป็นแบบนั้นผมคงขาดใจตาย
" วินไม่ต้องพูดอะไรแล้ว..โบว์ตัดสินใจทำเพื่อวิน..ให้หมดหนี้..จากนั้น..เราค่อยมาตัดสินใจ..ว่าเราจะอยู่กันแบบไหน.." เธอพูดออกมาเหมือนโกรธปนน้อยใจ ความเด็ดเดี่ยวของเธอทำให้ผมอึ้ง ไม่รู้จะพูดอะไร..
" ถ้าวินชอบดู..โบว์ก็จะทำให้ดู..ให้สมใจที่วินชอบ..พี่อ๊อฟ..พี่ตกลงกับวินยังไง..ที่พี่ทำกับโบว์..มันลดหนี้ครั้งละเท่าไหร่..พี่พูดมาเลย.."
" ไม่ต้องหรอกโบว์..พี่ทำไม่ได้.." ไอ้อ๊อฟรีบบอกปัดทันที
" ทำไม่ได้.." น้ำเสียงของโบว์ดูประชดประชัน "แต่พี่อ๊อฟก็ทำไปแล้ว..เท่าไหร่..พี่อ๊อฟ..พูดมา.."
" เอ่อ..ครั้งละ..ครั้งละ..เอ่อ..พันห้า.." ไอ้อ๊อฟค่อยๆเอ่ยปากบอก
" ห๊ะ..อะไรนะ..วินให้เขาทำกับโบว์..ราคาแค่พันห้าเนี้ยนะ.." แม้จะรับรู้ว่าแค่สัมผัสภายนอก แต่โบว์ได้ยินถึงกับไม่เชื่อที่ไอ้อ๊อฟพูด ว่าราคาที่มันตกลงจะแค่นั้น
" ไอ้เชี้ยอ๊อฟ..กูตกลงกับมึงห้าพันไม่ใช่เหรอ.." ผมร้อนวูบเลือดขึ้นหน้าที่ไอ้อ๊อฟมันกดราคาเห็นๆ
" ก็กูคิดพันห้า..มึงฟังผิดหรือป่าว..ว่าเป็นห้าพัน.."
" ไอ้เวร..มึงนี่มันกลับกรอก.."
" ตกลงเท่าไหร่..พี่อ๊อฟ..พันห้าหรือห้าพัน.."
" พันห้าครับน้องโบว์.." ผมได้แต่นั่งก้มหน้าคอตก เธอนั่งเม้มริมฝีปากราวกับคิดถึงการตัดสินใจครั้งนี้
" สองพันห้า..พี่อ๊อฟ..โบว์ให้แต่ภายนอก..ทำเท่าที่พี่อ๊อฟตกลงกับวิน..แต่ห้าม..เอ่อ..เกินกว่านั้น..พี่ตกลงไม๊.."
" เอ่อ..ครับๆน้องโบว์.." ไอ้อ๊อฟรับคำอย่างงงๆ แต่สีหน้าลิงโลดดีใจ ถึงจะปกปิดอาการแต่แววตามันฟ้อง มันปล่อยมือที่กุมเป้าเดินเป็นชีเปลือย ลำเนื้อเหี่ยวๆยาวร่วมคืบแกว่งไปมาตามจังหวะเก้าเดิน ไปขึ้นเตียงนอนข้างๆโบว์ เธอเอนร่างนอนตะแคงหันหลังให้มัน แต่หันหน้ามาทางผม มันสอดร่างเข้าไปนอนชิดด้านหลังดึงผ้าห่มที่โบว์ใช้คลุมท่อนล่างห่มผ้าผืนเดียวกัน ปกปิดท่อนล่างของเธอยังเปลือยเปล่าไม่ต่างจากไอ้อ๊อฟที่ล้อนจ้อนไม่แพ้กัน ไอ้อ๊อฟมันสอดแขนกอดโบว์หลวมๆใบหน้ามันจรดต้นคอเธอ
" เฮ้ย..ไอ้อ๊อฟ..มึงจะทำอะไร.." ผมร้องเสียงหลงห้ามที่มันกอดเอวเธอ
" นั่งเฉยๆเลยวิน..อยากดูนักไม่ใช่เหรอ..โบว์จะทำให้วินดูจนสะใจไปเลย.." น้ำเสียงประชดประชันของเธอทำให้ผมรู้สึกน้อยใจ เสียใจที่ไม่น่าปล่อยให้ทุกอย่างมันเกิดขึ้นตั้งแต่แรก ตอนนี้เลยต้องมานั่งรับชะตากรรม
ผมพยายามเอื้อมมือไปสัมผัสแขนของโบว์ที่วางทอดด้านหน้าขณะที่นอนหันหลังให้ไอ้อ๊อฟมันเริ่มซุกไซร้จมูกที่ต้นคอ เธอปัดมือไม่ให้ผมจับ แต่สายตาจ้องผมเขม็ง จนผมต้องเบือนหน้าหนี
ความเคลื่อนไหวใต้ผ้าที่ห่มคลุมสองร่างจนถึงคอผมพอเดาได้ว่ามันกำลังสอดมือเข้าไปเคล้นคลึงหน้าอกของโบว์ ใจหายที่เห็นเหตุการณ์ตำตาขนาดนี้ ส่วนสะโพกโค้งสวยได้ส่วนของเธอก็โดนประกบติดกับหน้าท้องของมันแน่ ผมไม่อยากจะคิดเลยว่าควยของมันจะทิ่มตำร่องหลืบของโบว์อย่างไรบ้าง ใจชื้นหน่อยก็ที่เธอกำชับมันไม่ให้สอดใส่ แต่ถ้าเธอจะประชดผมเผลอยอมให้มันเย็ดละ..โอ้ย..ยิ่งคิดยิ่งปวดใจ
" อุ๊ย..พี่อ๊อฟ..ระวังหน่อยดิ..โบว์บอกแล้วนะ..ว่าอะไรห้ามทำ..อื๊อออ.." อย่างที่ผมเดาเป๊ะ ไอ้อ๊อฟคงเอาปลายควยป้วนเปี้ยนกับร่องเธอจนต้องออกปากเตือน ผมก็เบาใจไปเปลาะหนึ่งละ ถึงอย่างไรเธอคงไม่ยอมให้มันสอดใส่ แต่เสียง..อื๊ออ..สุดท้าย ที่เธอครางออกมา มันอะไรกันแน่นะ
" โบว์..ให้..เวลาแค่..อื๊ออ.เอ่อ..ส.สิบ..เอ่อ.น.นาที..นะ..อุ๊ยย..ละ.แล้ว..แต่..พี่อ๊อฟ..อื๊ออ..จะ.จะทำอะไร..แต่ครบเวลา..เป็นอันจบดิวล์..อุ๊ยยย.." เสียงของโบว์พูดกระท่อนกระแท่น แม้จะประชดผมแต่ความเสียวมันก็ไม่เข้าใครออกใครหรอก พอโดนไอ้อ๊อฟเคล้าคลึงเรือนร่าง เธอก็อดที่จะเผลอครางออกมาด้วยความเสียวซ่านไม่ได้
" ทำยังไงก็ได้ใช่ไหมจ๊ะ..น้องโบว์..แต่ห้ามใส่..งั้น..พี่ขอเสร็จตรงนี้แล้วกันนะ.." ผมหูผึ่ง..ตรงนี้ของมันคือตรงไหนกันแน่แต่ไม่กล้าถาม เห็นแต่สะโพกของมันเคลื่อนไหวยิกๆเข้าหาก้นโบว์ พลอยให้ผมตามลุ้นว่าใต้ผ้าห่มเขาทำอะไรกัน
" อื๊อออ..จักกะจี้พี่อ๊อฟ..อื๊ยยย..อย่า..ขยี้ตรงนั้น..มันเสียว..อ๊ายย..พี่อ๊อฟ.." เสียงโบว์ร้องออกมาด้วยความสยิว เธอรีบโน้มตัวหลบใบหน้าที่มันซุกไซร้แผ่นหลังแต่แอ่นก้นให้มัน ให้ตายเถอะ..ผมเห็นเธอแอ่นสะโพกเหมือนกระดกๆใส่หน้าท้องไอ้อ๊อฟ เชี้ย..แม่งกดเข้ามาหรือเปล่าวะ..ร้อนใจอยากจะกระตุกผ้าห่มเปิดดูก็กลัวโบว์ต่อว่าต้องอดทนดูต่อไป
ครู่ใหญ่ไอ้อ๊อฟขยับร่างมุดหายเข้าไปในผ้าห่มเหลือแต่ส่วนหัวของโบว์ที่เริ่มปรือสายตาเยิ้มเคลิ้มแปลกๆ หัวของมันมุดไปมาใต้ผ้าห่มป้วนเปี้ยนแถวๆหน้าอกของโบว์ มันคงพยายามจะดูดนมเธอแน่ๆ ผมอยากให้เธอห้ามมันแต่ผิดคาด เมื่อโบว์ค่อยๆนอนพลิกหงายร่างให้มันมุดหัวขยุกขยิกที่หน้าอก นี่เธอยอมให้มันดูดนมเลยหรือ เท่านั้นยังไม่สาแก่ใจเธอยกขาก่ายสะโพกไอ้อ๊อฟเข้าไปอีก เท่านี้ผมแทบไม่ต้องเดาว่าควยของมันจะถากไถร่องหีของเธอได้ถนัดถนี่แค่ไหน ผมแทบไม่อยากดูแล้วตอนนี้ อารมณ์น้อยใจสุดๆที่คนรักทำประชด ตัดสินใจลุกขึ้นจะเดินออกไปสูดอากาสที่ระเบียงห้อง...
" เฮ้ย..ไอ้วิน..มึงลงไปซื้อโจ๊กให้กูหน่อยดิวะ.."
" ..เดี๋ยวกูน้ำแตก..คงจะหมดแรง..กูจะได้กินโจ๊กเอาแรงไง.."ผมกำลังขยับจะเดินออกไปที่ระเบียงห้อง ยังไม่ทันได้ก้าวเดิน ไอ้อ๊อฟก็โผล่หน้าออกมาจากผ้าห่ม
" ว่าแต่โบว์..จะเอาอะไรไหมจ๊ะ..พี่จะได้ให้ไอ้วินมันซื้อขึ้นมาทีเดียว.."ไอ้อ๊อฟตะโกนใช้ผมราวกับคนรับใช้ ขณะที่มันกำลังสนุกอยู่บนเรือนร่างของโบว์ ใช้ให้ผมลงไปซื้อของด้านล่างหอพัก ทำเอาผมฉุนกึกหันหน้าไปมอง ก็เห็นมันกำลังนอนทาบทับร่างช่วงบนของโบว์ โผล่หน้าออกมาแค่คอโดยดึงผ้าห่มปิดบังหน้าอกของโบว์ไว้ ผมต้องเดินกลับไปนั่งที่หัวเตียงข้างๆทั้งสองคนอีกครั้ง
" โบว์จะกินอะไรด้วยไม๊..วินจะได้ซื้อขึ้นมาให้ทีเดียวเลย.." ผมกลั้นใจไม่ให้เสียงสั่นถามเธอ แต่สายตาดันมองลอดเข้าไปใต้ร่างของไอ้อ๊อฟที่มันนอนทับร่างโบว์ จนสามารถเห็นอะไรๆข้างใน ให้ตายเถอะ..ผมเห็นเสื้อยืดของโบว์ โดนมันรูดร่นขึ้นมากอดอยู่เหนือราวนม จนสองเต้าเต่งตึงชูชันเบียดแนบอกไอ้อ๊อฟ แถมยังมีรอยดูดจนแดงเป็นจ้ำๆหลายจุดผสมกับคราบน้ำลายเยิ้มไปทั่ว ผมใจหายวาบที่ต้องมาเห็นภาพแบบนั้น นึกหึงหวงเธอเป็นที่สุด แต่ก็ทำอะไรไม่ได้
" โบว์..เอา..เอ่อ..เอา..บะหมี่แห้งก็แล้วกัน.." เธอตอบผมอายๆหน้ายังแดงซ่านผิดกับเมื่อกี้ ที่ยังนั่งน้ำตาริน "อุ๊ย..." เธอเผลออุทานพอเจอสายตาที่ผมมองลอดเข้าไปใต้ผ้าห่มจนเห็นสองเต้าเธอโชว์หราจนจุกโผล่แข็งเป็นไต รีบดึงผ้าห่มปิดบังสายตาผมอย่างเขินอาย
" บะหมี่แห้งกับโจ๊กนะ.." ผมหันกลับเดินคอตกตรงไปจะเปิดประตูห้อง
" เดี๋ยว..ไอ้วิน.." เสียงไอ้อ๊อฟเรียกผมอีกครั้งจนต้องหันไปมอง..แม่งเอ๊ยย..ตอนนี้มันเปลี่ยนจากท่านอนตะแคงไขว้ขา มาเป็นท่ามานอนคล่อมทับร่างของโบว์เต็มหว่างขา ผมรู้สึกเย็บวาบไปทั้งตัวกัดฟันกำหมัดอย่างระงับสติ
" เชี้ยไรอีก.." ผมแค่นเสียงถามมัน
" มึงซื้อถุงยางให้กูกล่องนึง.." ผมเลือดขึ้นหน้า เตรียมกระโจนเข้าไปชกมันซักหมัด มันคงรู้ รีบโบกมือห้าม
" ถึงกูจะได้แค่ภายนอก..แต่กูกลัวของกูเลอะของโบว์ตอนกูเสร็จ..มึงเข้าใจกูนะ..น้ำกูยิ่งเยอะๆอยู่ด้วย.." มันลอยหน้าลอยตาพูดยิ้มระรื่นบนร่างของโบว์ จนมันร้องโอดโอยเพราะโดนโบว์หยิก
" บ้า..พี่อ๊อฟ.." เธอหน้าแดงซ่านหลบตาผม
" เออ..." ผมรู้สึกผิดหวังกับแฟนและเพื่อนมากจริงๆ ราวกับถูกหักหลัง กับการประชดประชันของเธอที่มีไอ้อ๊อฟร่วมมือด้วย
" ไม่ต้องรีบนะ..หาเบียร์กินซักขวด..แล้วค่อยขึ้นมา..ขึ้นมาเร็ว..เดี๋ยวมึงมานั่งดูกูกับโบว์มีความสุขกัน..ก็ง๊องแง๊งอีก..ฮ่าๆๆ " สุดจะโมโหผมเดินออกมากระแทกประตูดังปังใหญ่ ไม่สนแล้วว่าจะเสียงดังรบกวนใคร ตอนนี้ถ้ามีใครโผล่มากวนตีนผม มีหวังผมวีนแตกแน่นนอน
ผมออกมายืนพิงผนังหน้าห้อง สูดลมหายใจเข้าปอดระงับอารมณ์จนเริ่มดีขึ้น คิดปลงตกกับเรื่องที่เพิ่งโดนโบว์แกล้งประชด จึงหันหน้าจะเดินลงบันไดก็คิดได้ว่า เรายังสามารถแอบดูการกระทำของโบว์กับไอ้อ๊อฟได้นี่หว่า
..บันไดหนีไฟ..
เร็วเท่าความคิด ผมจ้ำอ้าวๆขึ้นไปซุ่มดูที่ชานพักบันไดมุมเดิม โอ..โชคดี ที่สามารถมองเข้าไปในห้องในมุมที่เห็นทุกอย่างได้ถนัด
" พอแล้วพี่อ๊อฟ..วินไปแล้ว.." โบว์พยายามดันร่างของไออ๊อฟออกจากร่างเธอ แต่มันกลับทำเฉยยังคล่อมทับขาหว่างขาของโบว์
" พี่กลัวมันโกรธจะตายที่พูดออกไปแบบนั้น..นี่ถ้าโบว์ไม่สั่งให้พี่แกล้งพูด..พี่ไม่กล้าหรอก.." นั่นไง..ที่แท้เป็นแผนของโบว์ที่คิดจะแกล้งให้ผมเสียใจ พอได้ยินแบบนั้นผมก็เริ่มรู้สึกดีขึ้นมาบ้างแต่ยังแอบฟังเขาต่อ
" เอ่อ..พี่อ๊อฟ..ปล่อยโบว์ได้ยัง.." เธอพยายามไล่มันอีกครั้ง
" ให้พี่ไปไหน..เวลาเหลืออีกตั้งเยอะ..ถ้าให้พี่ไป..งั้นจับเวลาใหม่นะ..แบบ..มันไม่ต่อเนื่อง.." ไอ้เชี้ย..ดูเถอะ..ความคิดมันเจ้าเล่ห์ขนาดนี้โบว์จะรู้ทันมันไม๊เนี้ย
" โอ๊ย..ข้อแม้เยอะนักนะ..แล้วจะให้นอนอยู่ท่านี้เหรอ.." เธอเริ่มบ่นที่มันเรื่องมาก
" ก็ใช่นะซิ..รอให้ไอ้วินขึ้นมาเห็นพี่กอดกับโบว์..มันจะได้อิจฉาเรา.."
" แต่โบว์เริ่มสงสารวินแล้วละ..จะให้จับเวลาใหม่ก็แล้วแต่พี่อ๊อฟเถอะ..นอนยังงี้โบว์อึออัด.."
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน