เรื่องสั้นฟันแล้วจบ ตอน นักศึกษา 5

man.in.shadow7

Global Moderator
590
3974

เรื่องสั้นฟันแล้วจบ ตอน นักศึกษา 5

« เมื่อ: พฤศจิกายน 17, 2022, 09:07:41 pm »

ติดตาม และสนับสนุนผลงานของไรต์ได้ทางช่องทางด้านล่างนี้ครับ

“วีรกรรมของแหนมตุ้มจิ๋ว”

หลังจากน้องดาด้าย้ายมาอยู่กับผมผ่านไปได้ 1 สัปดาห์ แน่นอนว่า ผมกับเธอยังไม่ได้ทำอะไรกันตามที่ผมสัญญาเอาไว้ ถึงแม้ว่าจะเป็นแค่การพูดเล่นๆก็ตาม (เนื้อหาที่มาก่อนหน้านี้ ว่า ทำไมดาด้าถึงมาค้างห้องของไรต์ ไปตามอ่านในเว็ปบนดินเอานะครับ ลงไปหลายสิบตอนละ) แต่กับน้องดรีม กับน้องเหมยอิงคือ ผมก็ได้ทำตามปกตินะครับ และนอกจากนี้ผมยังต้องแวะไปเติมน้ำให้น้องฟ้าใส กับพี่ฟางด้วย

วันนี้พอดีไม่ได้ทำงาน ผมเลยแวะออกไปทำธุระแปบนึง ก่อนที่จะกลับมาที่คอนโด เพื่อรอน้องดรีม กับเหมยอิงกลับจากมหาลัย ผมจะได้ระบายน้ำประจำวันใส่พวกเธอสักหน่อย แต่แค่ผมเดินเข้าคอนโดมา ผมกลับเจอน้อง.......ที่ล็อบบี้คอนโด.....ทุกท่านทายซิ....ผมเจอใคร

ติ๊กตอก

ติ๊กตอก

ติ๊กตอก

ติ๊กตอก

ติ๊กตอก

ติ๊กตอก

น้องข้าวโอ๊ต!!!

น่าแปลกนะน้องข้าวโอ๊ตไม่ได้อยู่ในชุดนักศึกษา ทั้งๆที่วันนี้คณะบัญชีของน้องดรีมก็มีเรียน น้องข้าวโอ๊ตอยู่ในชุดเสื้อยืด และกางเกงยีนส์ขายาว แต่ที่ผมสงสัยก็คือ สภาพของน้องเขาในวันนี้ดูซีดเซียวอิดโรยเหมือนคนไม่ได้พักผ่อนมาหลายวัน เธอดูซูบผอมจนแก้มตอบลงอย่างเห็นได้ชัด ทั้งๆที่ผมเพิ่งได้เจอกับเธอเมื่ออาทิตย์ที่แล้วนี่เอง ใต้ขอบตาก็บวมเป่งเหมือนผ่านการร้องไห้มา ไม่รู้ว่าเธอไปเจอเรื่องอะไรมานะเนี่ย พอเธอเห็นผม เธอก็รีบเดินเข้ามาทักทายผมเลยครับ

“พี่แมนสวัสดีค่ะ”
“หวัดดีจ้ะข้าวโอ๊ต ดรีมยังไม่กลับนะ”

“โอ๊ตไม่ได้มาหาดรีมค่ะ”
“หืม”

“โอ๊ตมาหาพี่แมนค่ะ”
“มาหาพี่เหรอ”

“คือโอ๊ตมีเรื่องอยากจะขอร้อง ให้พี่ช่วยค่ะ”
“เหรอ งั้น ขึ้นมาคุยกันบนห้องก่อน มาๆ”

แน่นอนด้วยนิสัยของผม ก็ต้องชวนน้องเขาขึ้นมาบนห้อง เพื่อถามไถ่พูดคุย.......อืมมม ดูจากท่าทาง สงสัยวันนี้น่าจะได้พูดคุยธุรกิจกันอีกแล้วล่ะมั้ง อิอิ

พอเข้าห้องมา ผมก็ให้น้องข้าวโอ๊ตนั่งที่โซฟาครับ

“นั่งก่อนๆ เดี๋ยวพี่เอาน้ำให้ กินไรมายัง”
“ไม่เป็นไรค่ะพี่แมน ขอบคุณมากค่ะ”

“อ่ะ โอเค.......แล้วข้าวโอ๊ตจะขอร้องพี่เรื่องอะไร”
“พี่แมน ช่วยยายโอ๊ตด้วยนะคะ พี่แมนอยากได้อะไรโอ๊ตจะยอมทุกอย่าง ช่วยยายโอ๊ตด้วยนะคะ”

“เดี๋ยวๆๆๆๆ ค่อยๆพูด ใจเย็นๆนะ เล่าให้พี่ฟังหน่อย ยายเราเป็นอะไร”
“สี่วันก่อนยายของโอ๊ตบ่นว่าเจ็บหน้าอกมากค่ะ ถึงขั้นนอนไม่ได้ โอ๊ตก็เลยพาไปหาหมอที่โรงพยาบาลXXXXXX หมอบอกว่า กล้ามเนื้อหัวใจของยายขาดเลือดค่ะ มันเลยทำให้หัวใ....”

ติ๊ง

เสียงปลดล็อคประตูห้องของผมด้วยคีย์การ์ดดังขึ้น พร้อมกับที่ประตูห้องของผมเปิดออก พร้อมกับที่น้องดรีม เหมยอิง และดาด้าเข้ามาในห้อง

“พี่แมนนนนนน สวัสดีค่ะ อ้าว เอ๊ะ ทำไมไอ้โอ๊ตมาอยู่นี่อ่ะ”
“คือข้าวโอ๊ตมาหาพี่ แบบว่า..”
“พี่แมนคะ....”

น้องข้าวโอ๊ตเอามือแตะผม พอผมหันหน้ามามองหน้าน้องเขา ดวงตาของน้องข้าวโอ๊ตแดงก่ำเหมือนกำลังจะระเบิดน้ำตาออกมา ไมรู้ว่าผมคิดไปเองหรือเปล่านะว่า ข้าวโอ๊ตดูเหมือนไม่อยากให้น้องดรีมรู้เรื่องที่มาให้ผมช่วยในวันนี้สักเท่าไร

“ไม่มีไรหรอกดรีม พอดีชั้นผ่านมาแถวนี้เลยแวะมาทักน่ะ ยังไงโอ๊ตกลับก่อนนะคะพี่แมน ขอบคุ..”
“เดี๋ยว....”

ในจังหวะที่น้องข้าวโอ๊ตลุกขึ้น และกำลังจะเดินไป ผมก็ดึงข้อมือน้องข้าวโอ๊ตเอาไว้ น้องดรีม เหมยอิง และดาด้าก็ดูงุนงงกับปฏิกิริยาท่าทางของผมกับข้าวโอ๊ตจนทำอะไรไม่ถูกเหมือนกัน

“พี่ขอคุยกับข้าวโอ๊ตเป็นการส่วนตัวนะ ตามพี่มานี่”
“ค่ะ”

ผมพูดเสียงทุ้มต่ำกว่าปกติ น้องดรีม กับเหมยอิงน่าจะรู้แล้วแหละว่ามันจะต้องมีเรื่องสำคัญมากแน่ๆ เพราะท่าทางของผมที่ดูซีเรียสขนาดนี้น่าจะบ่งบอกได้ดีพอสมควร

ผมพาน้องข้าวโอ๊ตมาในห้องนอน ผมนั่งลงที่ปลายเตียง แล้วบอกให้น้องข้าวโอ๊ตมานั่งข้างๆ ซึ่งเธอก็ยอมทำตามแต่โดยดี

“ทำไม...ข้าวโอ๊ตไม่อยากให้พวกดรีมรู้ล่ะ”
“เพราะโอ๊ต...มาขอความช่วยเหลือจากพี่แมน......โอ๊ตคิดว่า...โอ๊ตอาจจะต้อง.. ต้องงงง เอ่อออ...ทำอย่างนั้นกับพี่แมน......เพื่อเป็นการแลกเปลี่ยน...”

โอ้โห น้องมันคิดล่วงหน้ามาแล้วด้วยเหรอเนี่ย เหมือนมันรู้เลยว่า ข้อแลกเปลี่ยนกับการที่ผมจะยื่นมือเข้ามาช่วยนั้นต้องแลกกับอะไร แต่จะว่าไปก็ดีเหมือนกันนะ ไม่ต้องอธิบายโน้มน้าวอะไรเยอะแยะ สงสัยเป็นเพราะที่ผ่านมาทั้งน้องดรีม กับน้องเหมยอิง ผมก็ใช้วิธีนี้นี่เนอะ ไม่แปลกที่ข้าวโอ๊ตจะเดาแนวทางการต่อรองของผมออก

“แล้วถ้าทำอย่างนั้นกับพี่......แล้วมันเกี่ยวไรกับดรีม”
“ก็พี่แมน....ก็ดรีมมันคิด...แบบนั้นกับพี่....โอ๊ตไม่อยากมีปัญหากับเพื่อน...”

“เรานี่ก็คิดไปไกลเลยนะ ไม่รู้ด้วยซ้ำว่า พี่จะว่ายังไง หรือให้เราทำอะไร และอีกอย่างถ้าข้าวโอ๊ตต้องทำอย่างนั้นกับพี่จริงๆ ก็เป็นความจำเป็นเพื่อแลกกับการช่วยเหลือ ไม่ได้หมายความว่า ข้าวโอ๊ตจะมีใจมีความรู้สึกอะไรให้พี่สักหน่อยนี่จริงมะ”
“มันก็ใช่ค่ะ...”

“หรือที่จริงข้าวโอ๊ตมีใจให้พี่?”
“ไม่มีค่ะพี่แมน อย่าแกล้งโอ๊ตสิคะ”

“ฮ่าฮ่าฮ่า หยอกๆ แล้วโอ๊ตคิดว่า พี่ควรจะคิดยังไงกับดรีม ถ้าดรีมรู้ว่า ข้าวโอ๊ตมาขอให้พี่ช่วยยายที่กำลังป่วย แล้วดรีมบอกไม่ให้พี่ช่วย เพียงเพราะหวงพี่ กลัวข้าวโอ๊ตรู้สึกกับพี่ พี่กับข้าวโอ๊ตควรเก็บคนแบบนั้นไว้ในชีวิตเหรอ สำหรับพี่....... พี่ว่า....ไม่นะ”
“พี่แมน....”

“เชื่อพี่ บอกออกไปเถอะ....”
“ค่ะ”

ผมกับข้าวโอ๊ตกลับออกมาจากในห้องนอน สามสาวที่เหลือกำลังนั่งรอพวกผมสองคนอย่างใจจรดใจจ่ออยู่ที่โซฟา ข้าวโอ๊ตเดินไปนั่งข้างๆเพื่อนของเธอ ในขณะที่ผมลากเก้าอี้มานั่งตรงหน้าสี่สาว พร้อมกับพยักหน้าเป็นสัญญาณให้ข้าวโอ๊ตเริ่มเล่าเรื่องของเธอออกมาได้

“คือ.....ยายของโอ๊ตต้องแอดมิทเข้าโรงพยาบาลเมื่อสี่วันก่อน เพราะกล้ามเนื้อหัวใจขาดเลือดน่ะ หมอบอกว่า เส้นเลือดที่มาเลี้ยงหัวใจยายอุดตันไปแล้วสามเส้น...”
“ไอ้โอ๊ต ทำไมเรื่องแบบนี้แกไม่บอกพวกชั้นวะ ผ่านมาตั้งหลายวันแล้ว”

ดาด้าเป็นคนแรกที่โวยขึ้นมา

“ขอโทษนะ พอดีมันยุ่งๆวุ่นวายอะไรหลายๆอย่าง ก็เลยไม่ได้บอกใครเลย”
“มิน่า แกเลยขาดเรียนช่วงสี่วันนี้” (ดรีม)

“อืม ชั้นไปเฝ้ายายที่โรงพยาบาลน่ะ”
“แกไม่ต้องห่วงเรื่องเรียน เดี๋ยวเอาโน้ตชั้นไปลอกก็ได้”

“ขอบใจนะเหมย”

“โอเค งั้นมาต่อจากที่คุยค้างกับพี่นะ แล้วข้าวโอ๊ตอยากให้พี่ช่วยอะไรเหรอ”

“คือ...หมอบอกว่า ควรรีบผ่าตัดยายให้เร็วที่สุดค่ะ แต่ที่โรงพยาบาลXXXXXXX คิวผ่าตัดยาวไปอีกสี่เดือนเลย”
“อืม พี่ก็ไม่ค่อยแปลกใจเท่าไรหรอก”

“คือ...โอ๊ต...โอ๊ตอยากให้พี่แมน....คือ พี่แมนพอจะรู้จักใครมั้ยคะ เผื่อจะช่วยเลื่อนคิวให้ยายโอ๊ตได้ผ่าเร็วขึ้น”

“โอเค พี่เข้าใจละ……คือถ้าถามว่าพี่รู้จักใครที่พอจะช่วยได้มั้ย. ก็พอมีแหละ. แต่ว่านะข้าวโอ๊ต. ถ้าพี่เอายายของเราไปแทรกคิว….ก็ต้องมีคนไข้ที่รอคิวมานานพอสมควรอย่างน้อย 1 คน ที่จะได้รับการผ่าตัดช้าลง”

“…..”

“คุณยายเป็นคนสำคัญของข้าวโอ๊ตถูกมั้ย….. ส่วนคนไข้ที่จะได้รับการผ่าตัดช้าลง ก็คงเป็นที่รักหรือคนสำคัญของใครบางคนเหมือนกัน. สำหรับพี่ที่เป็นหมอ. ชีวิตของคนไข้ทุกคนมีค่าเท่าเทียมกัน. เพราะฉะนั้น..พี่คงช่วยแทรกคิวให้ยายของเราไม่ได้”

“ค่ะ…โอ๊ตเข้าใจค่ะ….ขอบคุณนะคะที่รับฟัง และขอโทษที่มารบกวนนะคะพี่แมน”

น้องข้าวโอ๊ตพูดเสียงสั่น ร่างบอบบางของน้องสั่นเทิ้ม น้ำตาคลอหน่วย ก้มหน้าไม่มองสบตากับใคร เหมือนเธอกำลังฝืนกลั้นน้ำตาเอาไว้ เพราะดูเหมือนว่า ความหวังที่จะช่วยเหลือยายของเธอมันพังทลายลงไปหมดแล้ว

“พี่แมน…ไม่มีวิธีช่วยเลยเหรอคะ” น้องดรีมส่งเสียงถามขึ้น
“มีสิ”

น้องข้าวโอ๊ตรีบเงยหน้าขึ้นมามองผม ดวงตากลับมาเจิดจ้าเปล่งประกายด้วยความหวังอีกครั้ง

“ก็ให้ยายของเรา ไปผ่าตัดที่โรงพยาบาลเอกชน…คิวไม่น่าเยอะ เผลอๆได้ทำภายในไม่กี่วันด้วย”
“แต่….แต่......โอ๊ต จ่ายไม่ไหวหรอกค่ะ. ค่ารักษาน่าจะแพงอยู่”

“เพราะฉะนั้น…นี่คือ ข้อเสนอของพี่……….เอ่อ ก่อนจะฟังข้อเสนอของพี่….ข้าวโอ๊ตอยากจะคุยกับพี่แบบส่วนตัวมั้ย…”
“ไม่เป็นไรค่ะ. ให้พวกดรีมฟังด้วยก็ได้ค่ะ”

“โอเค ถ้าเรายืนยันแบบนั้น…..ข้อเสนอของพี่คือ….พี่จะออกค่าใช้จ่ายในการรักษาของยายเราทั้งหมด จนท่านออกจากโรงพยาบาล....….แลกกับที่ข้าวโอ๊ตต้องมาค้างกับพี่….60 คืน”

เชื่อมะ ข้อเสนอที่ผมพูดออกไปน่ะ. น้องข้าวโอ๊ตไม่ได้มีปฏิกิริยาอะไรเท่าไรตอนได้ยิน. แต่คนที่มีปฏิกิริยาแบบหันควับมาจ้องหน้าผม กลับเป็นน้องดรีม น้องเหมยอิง และดาด้าซะอย่างนั้น

“คือพี่แมนจะให้โอ๊ตมาค้างกับพี่แมนเป็นเวลา 2 เดือนเหรอคะ”

“ไม่ใช่ๆ. ข้าวโอ๊ตไม่ต้องมาอยู่กับพี่ทุกคืนติดกันขนาดนั้น. แต่วันไหนที่พี่ต้องการ พี่ก็จะนัดเรามาค้างคืน…..บางทีอาจจะกินเวลาครึ่งปี หรือปีนึง กว่าจะครบ 60 คืน”

“ค่ะ คือ โอ๊ตต้องมาค้างกับพี่แมน 60 ครั้ง. แต่ไม่ได้ค้างทีเดียวรวดเดียว โอ๊ตเข้าใจถูกมั้ยคะ”

“อื้ม ประมาณนั้น..... เรารู้ใช่มั้ยว่า ค้างคืนกับพี่คือ…….ต้องทำอะไร”

“รู้ค่ะ”

“ค้างตั้งแต่สามทุ่ม ถึงเก้าโมงเช้า ไม่จำกัดรอบ. ก่อนจะถึงวันนัดครั้งแรกพี่จะพาเราไปตรวจเลือด รวมทั้งตรวจของพี่เองด้วย. และก็จะฝังยาคุมให้ เพราะพี่ไม่ชอบใส่ถุงยาง”

“เดี๋ยวนะพี่แมน….ค่ารักษามันเท่าไรอ่ะ. ถ้าแบบนี้มันจะไม่เอาเปรียบเพื่อนดรีมมากไปเหรอ”

น้องดรีมส่งเสียงท้วงติงออกมา ไม่รู้ว่าต้องการรักษาผลประโยชน์ให้เพื่อนสนิท หรือหึงหวงกูกันแน่นะ

“พี่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าค่ารักษาทั้งหมดเบ็ดเสร็จกี่บาท. รู้แค่ว่าหลักแสนน่ะแหละ. เพราะฉะนั้น..พี่ก็ตอบไม่ได้เหมือนกันว่า......…ข้อเสนอรอบนี้ ใครจะเป็นคนได้กำไร”

“มันจะดีเหรอวะ......ไอ้โอ๊ต…” (ดาด้า)
“ได้ค่ะพี่แมน. ขอแค่ช่วยยายโอ๊ตให้ได้รักษาเร็วที่สุด. จะให้โอ๊ตเป็นเมียน้อย เมียเก็บ อะไรของพี่ก็ได้. โอ๊ตยอมทุกอย่าง”

น้องข้าวโอ๊ตพูดออกมาด้วยน้ำเสียงจริงจังฟังชัด. ถึงขนาดดรีมกับเหมยอิงยังดูตกใจในท่าทีของข้าวโอ๊ตเลย. ดูท่าน้องมันจะรักยายของน้องมากจริงๆ

“ข้าวโอ๊ตบอกว่า…ยอมทำได้ทุกอย่างสินะ….แล้วถ้าพี่จะบอกว่า…..ให้เราไปจดทะเบียนสมรสกับพี่ล่ะ”

“พะ พี่แมนน….”

ข้อเสนอคราวนี้น่าจะสร้างความตื่นตกใจให้กับข้าวโอ๊ตมากกว่าการมานอนค้างกับผม 60 คืนเสียอีก เพราะน้องมันเงยหน้าจ้องหน้าผมแบบตกใจมาก ก่อนที่จะตอบเสียงสั่นๆว่า…

“ยะ..ยะ..ยอมค่ะ”
“แต่พี่ว่า…...น่าจะมีคนแถวนี้ที่ไม่ยอมนะ….…ดูเพื่อนเราสิ กำหมัดแล้วน่ะ”

น้องข้าวโอ๊ตถึงกับหันไปมองดูท่าทางน้องดรีม น้องเหมยอิง น้องดาด้า ที่ดูจะไม่พอใจกับข้อเสนอสุดท้ายของผมสักเท่าไรนัก

“ข้อสุดท้ายเรื่องจดทะเบียนน่ะ พี่ล้อเล่นนะ. พี่ไม่อยากมีเมียหรอก. พี่แค่แกล้งเพื่อนเราน่ะ”

น้องดรีม น้องเหมยอิง น้องดาด้าทำท่าทางบึ้งตึงงอนใส่ผม เมื่อรู้ว่า เมื่อกี้ผมแค่แกล้งพวกเธอเท่านั้น

“เอาจริงๆนะพี่แมน. ด้าเพิ่งจะเคยเห็นพี่ทำตัวเหมือนหมอก็วันนี้แหละ. ไม่คิดว่าจะมีมุมที่แบบเป็นห่วงคนไข้อะไรแบบนี้”

“ขอบใจนะที่ไม่เคยมองพี่เป็นหมอเลยดาด้า…….ข้าวโอ๊ต..พอจะรู้ชื่อ แพทย์เจ้าของไข้คุณยายเรามั้ย”

“นี่ค่ะ. โอ๊ตถ่ายรูปชื่อเอาไว้”

น้องข้าวโอ๊ตยื่นรูปให้ผมดูจากในมือถือ…..โชคดีมาก แพทย์เจ้าของไข้คุณยายน้องมัน ดันเป็นอาจารย์ที่เคยสอนผมสมัยเรียนปริญญาตรี.

ผมเลยบอกให้น้องข้าวโอ๊ตกลับไปก่อน เดี๋ยวผมพูดคุยกับอาจารย์ได้ความอะไรยังไงจะไลน์ไปหา. ซึ่งแน่นอนว่า น้องข้าวโอ๊ตก็แลกไลน์กับผมเรียบร้อยอิอิ

ผมรีบไลน์ทักไปคุยกับอาจารย์แก. ถามว่า แกรับงานที่โรงพยาบาลเอกชนที่ไหนมั้ย. เพราะอยากจะย้ายเคสคุณยายของน้องข้าวโอ๊ตไปรักษาที่โรงพยาบาลเอกชนแทน เพราะคิวโรงพยาบาลรัฐมันยาวมาก

ดีที่อาจารย์ยังไม่บล็อคไลน์ผม 55555. และยิ่งโชคดีเลยที่แกมีวันที่ไปทำโรงพยาบาลเอกชน อีกสี่วันแกจะเข้าตรวจพอดี และไม่มีคิวผ่าด้วยในวันนั้น

ผมเลยขอให้อาจารย์ช่วยดิสชาร์จยายของน้องข้าวโอ๊ตในวันพรุ่งนี้. เพื่อที่ผมจะได้พายายของน้องเขาไปโรงพยาบาลเอกชนเลย. ถ้าทำเรื่องส่งตัวคนไข้จากโรงพยาบาลนู่นนี่นั้น ผมว่า ระบบมันต้องช้า ใช้เวลาแน่นอน

อาจารย์แกก็ตกลงที่จะดำเนินการให้. และคิดว่า ถ้าไม่มีอะไรติดขัดคุณยายของน้องข้าวโอ๊ตคงได้รับการรักษาทันทีในอีกไม่กี่วัน

อ้อ ลืมอธิบายไป ดิสชาร์จก็คือ หมอให้คนไข้กลับบ้านน่ะแหละ

หลังจากคุยกับอาจารย์เสร็จ ผมก็รีบไลน์บอกน้องข้าวโอ๊ต. ให้เตรียมตัวพายายออกจากโรงพยาบาลรัฐ. เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมจะไปรับพวกเธอที่โรงพยาบาลรัฐ แล้วพาไปโรงพยาบาลเอกชนที่นัดกับอาจารย์ไว้

วันรุ่งขึ้นผมก็ขับรถไปโรงพยาบาลตามเวลาที่ได้นัดแนะกับน้องข้าวโอ๊ตเอาไว้. ที่นั่นผมได้เจอกับคุณยายของน้องโอ๊ต และน้องสาวของข้าวโอ๊ตทั้งสองคน

“ยายคะ นี่พี่แมนค่ะ. เดี๋ยวพี่เขาจะพายายไปอีกโรงพยาบาลนึงนะ เพราะอีกที่ได้คิวไวกว่า”

“สวัสดีครับคุณยาย”

“ไหว้พระเถอะลูก”

คุณยายตอบผมอย่างเป็นกันเอง ยายแกดูมีอายุมากพอสมควรเรี่ยวแรงดูไม่ค่อยจะมี เพราะข้าวโอ๊ตต้องคอยเข็นวีลแชร์ให้แกตลอด

“พี่แมนคะ นี่น้องสาวโอ๊ตค่ะ. คนกลางข้าวหอม. คนเล็กข้าวตัง”
“สวัสดีค่ะพี่แมน”

น้องข้าวตัง น้องสาวคนเล็กยิ้มทักทายผมอย่างสดใส น้องข้าวตังสูงน่าจะประมาณไม่เกิน 160 เซนติเมตร ไว้ผมยาวสั้นประบ่า รูปร่างสมส่วน มีน้ำมีนวลกำลังดีเลยครับ

“สวัสดีค่ะ… พี่แมนเป็นอะไรกับโอ๊ตเหรอคะ”

น้องข้าวหอมทักทายผมคำแรก ก็เล่นยิงถามแบบนี้ซะละ. ผมกับโอ๊ตหันมามองหน้ากันเลิกลั่ก เพราะไม่ได้ตระเตรียมคำตอบเอาไว้

“พะ พะ พี่แมนเป็นแฟนดรีมน่ะ. จำดรีมได้ใช่มั้ย. พี่แมนเขารู้จักหมออีกโรงพยาบาลนึงที่คิวผ่าเร็วกว่า ก็เลยเป็นธุระให้น่ะ”

แม้จะตะกุกตะกักไปบ้าง. แต่น้องข้าวโอ๊ตก็อธิบายได้ชัดเจนดี. ลืมบอกอายุไปเลย น้องข้าวหอมเนี่ยอายุน้อยกว่าข้าวโอ๊ตปีเดียว ตอนนี้เรียนมหาลัยปี 1. ส่วนน้องข้าวตังกำลังเรียนอยู่ม.4 ครับ

น้องข้าวหอมไว้ผมสั้นเหมือนกับน้องข้าวตัง แต่ทำสีออกน้ำตาลอ่อนเล็กน้อย ค่อนข้าวตัวสูง น่าจะประมาณ 165 เซนติเมตร แต่ดูแขนขาเล็ก ผอมแห้งมากกว่าข้าวตัง ข้าวโอ๊ตพอสมควรเลยครับ

หลังจากทักทายกันพอหอมปากหอมคอแล้ว ผมก็พาครอบครัวน้องข้าวโอ๊ตไปยังโรงพยาบาลเอกชนที่ผมนัดอาจารย์ของผมเอาไว้

ทุกอย่างเป็นไปอย่างสะดวกรวดเร็ว เมื่อใช้เงินแก้ปัญหา. ห้องแอดมิทของยายข้าวโอ๊ตก็เป็นห้องเดี่ยว. การผ่าตัดจะมีในอีกสามวันหลังจากนี้. หลังจากพยาบาลออกไปจากห้องแล้ว. คุณยายก็รีบหันมาถามน้องข้าวโอ๊ตอย่างร้อนรน

“ที่นี่โรงพยาบาลเอกชนนี่โอ๊ต. ต้องแพงมากแน่ๆ ยายไม่มีเงินหรอก”

“ไม่ต้องห่วงจ้ะยาย. เดี๋ยวพี่แมนช่วยจัดการให้ค่ะ”

“มันจะดีเหรอ เกรงใจเขาแย่”

“ไม่เป็นไรครับ ผมยินดี” (เพราะผมจะได้ยสตน.หลานยายไงครับ) ประโยคหลังแค่คิดนะ แต่ไม่ได้พูด 555555

“ทำไมพี่แมนต้องช่วยล่ะโอ๊ต” น้องข้าวหอมส่งเสียงถาม พร้อมกับมองมาทางผมด้วยสายตาไม่ไหวใจ

“นั่นสิคะ. หรือว่าที่จริง.............……พี่แมนเป็นแฟนพี่โอ๊ต!!!” น้องข้าวตังพูดออกมา ทำเอาผมกับน้องข้าวโอ๊ตต้องมองหน้ากันเลิกลักอีกแล้ว. ตอนนี้ใบหน้าน้องข้าวโอ๊ตเริ่มแดงระเรื่อเล็กน้อย

“พี่ไม่มีแฟนหรอกข้าวตัง พี่แมนเป็นแฟนพี่ดรีม. แล้วก็พี่แมนเขาเป็นหมอฟันด้วย เขาก็เลยรู้จักกับหมอที่นี่”

น้องข้าวโอ๊ตพยายามแถถูไถไป ไม่รู้ว่าจะทำให้ครอบครัวเชื่อได้มากน้อยแค่ไหนนะครับ.

“งั้นผมไม่รบกวนละครับคุณยาย. ผมกลับละครับ แข็งแรงไวๆนะครับ สวัสดีครับ มีไรก็ไลน์หาพี่นะข้าวโอ๊ต”

“ค่ะพี่แมน”

ผมรีบขอตัวกลับอย่างไว กลัวอยู่ไปแล้วจะเก็บความลับไว้ไม่อยู่ ปล่อยให้คนในครอบครัวเขาได้พูดคุยกันแบบส่วนตัวน่าจะดีกว่า หลังจากวันนั้นสามวัน คุณยายก็ได้รับการผ่าตัดรักษา. ซึ่งทุกอย่างก็เป็นไปได้ด้วยดี วันรุ่งขึ้นผมเลยถือโอกาสไปเยี่ยมแกด้วยเลย

“สวัสดีครับ”

ผมโผล่หน้าเข้าไปในห้อง. สามสาวพี่น้องยังคงอยู่เฝ้ายายด้วยกันอย่างพร้อมหน้าพร้อมตา น้องข้าวโอ๊ตรีบเดินมาหาผม. สายตาที่น้องเขามองมาที่ผม มันเริ่มผิดแผกแตกต่างไปจากเมื่อวันก่อนอย่างเห็นได้ชัด

มันไม่ใช่สายตาแบบรักใคร่ แบบที่ดรีม หรือน้องเหมยอิงมองผมนะ. แต่มันเป็นสายตาที่กำลังมองคนที่ตัวเองเทิดทูน สำนึกในบุญคุณเสียมากกว่า

“คุณยายเพิ่งหลับไปค่ะ”

“ทุกอย่างเรียบร้อยดีเนอะ”

“ค่ะ”

“งั้นข้าวโอ๊ต..ตามพี่มาหน่อยสิ”

“ได้ค่ะ”

ไหนๆก็อยู่โรงพยาบาลละ. ผมเลยถือโอกาสพาน้องข้าวโอ๊ตมาตรวจเลือดซะเลย. และแน่นอนว่าตรวจของผมด้วย และผลเลือดก็ออกภายในไม่กี่ชั่วโมง. ทั้งผมและน้องข้าวโอ๊ตต่างไม่มีเชื้อ. HIV รวมถึงโรคทางเพศสัมพันธ์อื่นๆ

ส่วนเรื่องฝังยาคุม เดี๋ยวผมนัดกับหมอเฉพาะทางอีกครั้ง และค่อยพาน้องข้าวโอ๊ตไปฝังวันหลัง. แล้วผมจึงพาน้องข้าวโอ๊ตกลับมาส่งที่ห้องแอดมิทของยายเธอ. และตั้งใจจะขอตัวกลับ. พอดีน้องข้าวหอมเรียกผมเอาไว้

“พี่แมนจะกลับแล้วเหรอคะ”

“ใช่ๆ มีไรกับพี่หรือเปล่าข้าวหอม”

“คือ หนูอยากกลับไปอาบน้ำที่บ้านน่ะค่ะ พี่แมนพอจะไปส่งหนูได้มั้ยคะ”

“เอ้ย หอม. เกรงใจพี่แมนเค้า”

“ไม่เป็นไรๆข้าวโอ๊ต. แค่นี้เอง เดี๋ยวพี่ไปส่งข้าวหอมเอง”

“งั้นหนูกลับพร้อมพี่หอมด้วยละกัน”

“พี่ว่า.....ข้าวตังอยู่เป็นเพื่อนพี่โอ๊ตไปก่อนดีกว่านะ อย่าเพิ่งกลับวันนี้เลย”

แปลกๆแฮะ ไม่รู้ว่าผมคิดไปเองหรือเปล่าว่า ข้าวหอมหาโอกาสที่จะอยู่กับผมสองต่อสอง ไม่น่าใช่มั้ง ผมไม่น่าจะเสน่ห์แรงขนาดนั้น 55555

สุดท้าย ผมก็พาน้องข้าวหอมไปส่งบ้านแค่คนเดียวครับ เอาตรงๆนะระหว่างทางบรรยากาศในรถค่อนข้างอึดอัดพอสมควร น้องข้าวหอมไม่ค่อยชวนผมคุยอะไรเท่าไร ตอนแรกๆผมชวนคุย น้องมันก็ถามคำตอบคำ ผมเลยเลือกที่จะไม่ชวนละ ดูเหมือนน้องมันจะไม่ค่อยอยากคุยกับผมแหละมั้ง

แต่แล้วจู่ๆ น้องข้าวหอมก็ถามคำถามบางอย่างขึ้นมา คำถามที่ผมไม่ค่อยอยากจะตอบเท่าใดนัก

“พี่แมนคะ”

“หืม ว่าไงข้าวหอม”

“ตกลงพี่แมนเป็นอะไรกับโอ๊ตเหรอคะ”

“พี่เป็นแฟนดรีม เพื่อนน้องข้าวโอ๊ตไง”

“แล้วทำไมพี่ที่เป็นแฟนดรีม ถึงต้องมาช่วยโอ๊ตด้วยล่ะคะ”

“เห็นคนเดือดร้อนโดยที่พี่ช่วยได้ พี่ก็อยากจะช่วย”

“ช่วย....แต่เสียเงินเป็นแสนเลยนะคะ มันไม่มากไปเหรอคะ ถ้าพี่เป็นแฟนโอ๊ต หนูจะไม่สงสัยเลย... แต่นี่เป็นแค่แฟนของเพื่อน...ไม่ใช่อะไรหรอกนะคะ ที่พี่ช่วยยายหนู หนูก็ขอบคุณพี่มากๆเลย แต่หนูก็อดสงสัยไม่ได้จริงๆค่ะ”

“อืมมมม.....แล้วเราคิดว่ายังไงล่ะ”

“หนูคิดว่า.....พี่ต้องไม่ยอมเสียเงินเป็นแสนฟรีๆให้กับคนที่เป็นแค่เพื่อนของแฟนหรอกค่ะ บางทีพี่อาจจะไม่ใช่แฟนดรีมด้วยซ้ำ.........”

“อ่าฮะ แล้วไงต่อ”

“คือมันต้อง......แบบว่า......โอ๊ตต้องเอาตัวเข้าแลกใช่มั้ยคะ”

“เอาตัวเข้าแลก เราจะหมายถึงอะไรเหรอ อธิบายให้ให้ชัดหน่อยสิ”

“แบบว่า........โอ๊ตต้องยอม.......มีอะไรกับพี่ใช่มั้ยคะ”

“พี่ชอบเด็กฉลาดแบบเรานะข้าวหอม........ถ้าเป็นอย่างนั้น........แล้วเราจะทำยังไง ......จะไปว่า ไปห้ามข้าวโอ๊ตเหรอ ”

“ไม่ค่ะ....หนูรู้ว่า.........โอ๊ตมันทำทุกอย่างเพื่อยาย”

“อื้มมมม”

“แต่ว่า...พี่แมนคะ...”

“หืมมมม”

“เป็นหนูแทนได้มั้ยคะ”

“หาาาาาาาาา”

ผมเหยียบเบรกรถจนหัวเกือบทิ่ม แล้วรีบหันไปมองหน้าน้องข้าวหอม ไม่คิดว่าเธอจะพูดประโยคนั้นออกมาจริงๆ น้องข้าวหอมก้มหน้า มือสองข้างกำแน่นอยู่บนตัก น้ำตาเอ่อคลอ

“หลังจากที่พ่อกับแม่หนูเสียตอนประถม พวกเราสามคนพี่น้องก็มีแค่คุณยายที่คอยดูแลพวกเราค่ะ และโอ๊ตมันก็พยายามช่วยพวกหนูมาตลอด หนูรู้ว่าโอ๊ตมันพยายาม มันทำงานเหนื่อยเพื่อพวกหนูแค่ไหน หนูอยากจะช่วยโอ๊ตค่ะ”

“เรารู้ใช่มั้ย ว่าที่เราพูดมา....มันหมายความว่ายังไง”

“หนูรู้ค่ะ.......โอ๊ตมันเหนื่อยมามากแล้ว ให้หนูทำแทนเถอะค่ะ หนูขอแค่....”

“อะไรเหรอ”

“อย่าบอกเรื่องนี้กับโอ๊ตนะคะ ให้รู้แค่เราสองคน...”

อ้าววววว แบบนี้ก็เสร็จโจรสิครับ ในเมื่อผมไม่ต้องบอก น้องข้าวหอมก็คงไม่บอก น้องข้าวโอ๊ตก็จะไม่รู้เรื่องที่น้องข้าวหอมมายอมพลีกายแทน...........เท่ากับว่า ผมก็ยังจะสามารถดำเนินการนัดน้องข้าวโอ๊ตมากินตับได้เหมือนเดิมตามที่ตกลง แต่แค่อาจจะต้องทำโดยไม่ให้ข้าวหอมรู้ และนี่ยังจะได้ชิมหอยสดๆของนักศึกษาสาวอีกคนที่มาเสิร์ฟให้ด้วยตัวเองอีกด้วย ใครมันจะไม่ตกลงวะ 5555555 เอ..... เรียนมหาลัยปีแรกนี่อายุถึง 18 หรือยังน้าาาาา

“ตกลง....งั้นเราพร้อมเมื่อไร”

“วันนี้เลยก็ได้ค่ะ....”

แหม่ น่าเสียดายมาก ที่ผมไม่ได้พกพวกกล้องแอบถ่ายมาด้วย เพราะรอบนี้นี่ผมได้เปิดซิงน้องข้าวหอมเลย มันกะทันหันจริงๆฮะ ขออภัยทุกท่านด้วยครับ ไรต์มีแค่ภาพแอบถ่ายวันหลังจากนั้นของน้องข้าวหอมอ่ะ น่าจะพอทดแทนกันได้ไม่มากก็น้อยนะ

แสดงรูปภาพเฉพาะสมาชิกเท่านั้น

.................................................................…………………………………

สารบัญ

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

เรื่องสั้นฟันแล้ว(ไม่ค่อย)จบ (ไม่ได้อยู่ในจักรวาล Vector)

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

ซีรี่ย์คนขี้อวด

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

บันทึกการเข้า

beerrescue

Senior Member
778
104

Re: เรื่องสั้นฟันแล้วจบ ตอน นักศึกษา 5

« ตอบกลับ #1 เมื่อ: พฤศจิกายน 17, 2022, 09:24:38 pm »

น้องข้าวหอมยอมเอาตัวเข้าแลกก่อนด้วย

บันทึกการเข้า

ชอบ วิจารณ์มากครับ ไม่แชร์ต่อ

pamaaeng

Veteran Member
1608
355

Re: เรื่องสั้นฟันแล้วจบ ตอน นักศึกษา 5

« ตอบกลับ #2 เมื่อ: พฤศจิกายน 17, 2022, 09:27:21 pm »

ชาติที่แล้ว พี่หมอแมนทำบุญด้วยอะไร
ชาตินี้ ถึงได้มีหอยหล่นทับ มากมายขนาดนี้

บันทึกการเข้า

gusjung111

Gold Member
1145
120

Re: เรื่องสั้นฟันแล้วจบ ตอน นักศึกษา 5

« ตอบกลับ #3 เมื่อ: พฤศจิกายน 17, 2022, 09:29:30 pm »

อ้าวคราวนี้ได้แบบฟลุ๊คๆเลยทีเดียว

บันทึกการเข้า

dew1

Junior Member
436
11

Re: เรื่องสั้นฟันแล้วจบ ตอน นักศึกษา 5

« ตอบกลับ #4 เมื่อ: พฤศจิกายน 17, 2022, 09:32:40 pm »

หมอจะกินตับทั้งพี่และน้องเลยหรอออ

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: พฤศจิกายน 17, 2022, 09:33:02 pm โดย dew1 »

บันทึกการเข้า

plkboy

Junior Member
335
0

Re: เรื่องสั้นฟันแล้วจบ ตอน นักศึกษา 5

« ตอบกลับ #5 เมื่อ: พฤศจิกายน 17, 2022, 09:37:56 pm »

กินตับทั้งพี่และน้องเลย

บันทึกการเข้า

peddo

Ultimate Member
3901
1236

Re: เรื่องสั้นฟันแล้วจบ ตอน นักศึกษา 5

« ตอบกลับ #6 เมื่อ: พฤศจิกายน 17, 2022, 09:41:26 pm »

พออ่านเจอว่ามีน้องสาวนี่ผมคิดเลยว่า หารสามเหลือคนละยี่สิบทีนี่คงไม่สึกหรอมาก ไม่นึกว่าคุณหมอนึกวิธีนี้ได้ กลายเปนว่าคูณสาม อิอิ
ยังดีนะ ไม่รวมยายเข้ามาด้วย จะได้ทดสอบว่าหัวใจเวิร์กดี

บันทึกการเข้า