“ ซี๊ดดดดดด”
เสียงครางที่แผ่วเบาดังจากปากผม ขณะริมฝีปากของออยกำลังดูดไปที่หัวนมของผมพร้อมกับใช้มือที่กำควยผมรูดไปมา เธอดูดสลับไปมาทั้งสองข้าง มือของผมทั้งสองข้างจิกไปบนที่นอนแน่นเพราะความเสียวที่เธอทำให้ ออยเงยหน้าขึ้นมาจากหน้าอกแล้วบอกกับผม
“โอย ออยเมื่อยมือแล้วรุต ทำไมอึดจัง”
“งั้นออยต้องทำตามข้อตกลงข้อต่อไป”
เธอใช้มือมาเสยเส้นผมที่ลงมาปิดตรงหน้าพร้อมค้อนให้ผมแล้วลุกขึ้นจากเตียงนอนก่อนจะปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีขาวออกทีละเม็ดจนครบแล้วถอดออกเอาไปพาดบนเสื้อสูทสีดำที่เธอเอาไปพาดบนเก้าอี้ก่อนหน้านี้ ทำให้ท่อนบนของเธอเหลือเพียงยกทรงสีเนื้อที่ปกปิดเต้านมที่ขาวและอวบอิ่มอยู่ ออยก้มตัวลงมาบนเตียงอีกครั้ง ออยก้มหน้าลงไปดูดนมทั้งสองข้างแล้วค่อยๆเลื่อนหน้าลงมายังควยผม
เธอใช้มือจับควยผมพร้อมเอาลิ้นไปเลียตรงหัวไปรอบๆ แล้วเลียไปตามแท่งควยจนไปถึงลูกกระโปก ออยใช้ลิ้นเลียไปมา ก่อนจะตามด้วยริมฝีปากที่เม้มไปที่กระโปกผม ทำให้ผมหายใจถี่ขึ้นออยเงยหน้าขึ้นมามองผมพร้อมรอยยิ้มก่อนจะเอาปากครอบควย ออยใช้ปากเก่งจริงๆ เธอคงพยายามให้ผมถึงให้ได้ไม่อย่างเธอต้องเปลืองตัวมากกว่านี้ ตามที่เธอตกลงไว้กับผมก่อนหน้านี้ แต่ในที่สุดเธอได้หยุดอมควยผมแล้วร้องออกมา
“รุตออยเมื่อยปากแล้ว รุตยังไม่ถึงอีก อีดกว่าที่คิดนะนี่”
“ข้อตกลงข้อต่อไป”
ผมบอกเธอไป
ออยค้อนให้ผมอีกครั้งแล้วจัดการถอดยกทรงออก พอยกทรงพ้นตัวออยแกล้งปายกทรงที่เธอพึ่งถอดใส่หน้าผม ผมรับมาแล้วแกล้งเอามาดม
“โรคจิตนะรุต”
“แล้วปามาทำไมละ”
ผมตอบไปแล้วมองไปที่นมของเธอ นมขนาด33 นิ้วของออยนั้นยังดูสวยได้รูปอยู่ไม่หย่อนคล้อยทั้งๆที่มีลูก 1 คน ขนาดนั้นพอเหมาะกับรูปร่างที่อวบอัดของเธอแต่ผมไม่แน่ใจว่าออยนั้นทำศัลยกรรมที่นมด้วยหรือเปล่านอกเหนือจากใบหน้า ซึ่งเธอไม่พูดอะไรต่อ เธอก้มลงไปจับควยผมถูไปมาตรงกับหัวนมสีน้ำตาลเข้มของเธอ ก่อนจะจับไปถูที่ร่องอก ทำเอาผมเผลอตัวครางออกมาอีกครั้งก่อนที่เธอจะเลื่อนหน้าลงไปเอาปากครอบอีกครั้ง คราวนี้ออยไม่ยอมหยุด เธอตั้งใจจะทำให้ผมแตกคาปากเธอให้ได้ไม่อย่างนั้น เธอต้องถอดท่อนล่างออกให้หมด ออยตั้งหน้าใช้ทั้งปากทั้งลิ้นทั้งมือสร้างความเสียวให้กับผม ด้วยฤทธิ์ฝีปากกับลิ้นของออยที่บรรเลงรักให้ผมทำให้ผมสุดที่จะกลั้นต่อไปไม่ไหว มือผมจับหัวเธอแน่นพร้อมปล่อยน้ำกามเข้าไปในปากพร้อมครางออกมา
“ซี๊ดดดดด”
ออยกลืนกินพร้อมใช้ลิ้นเลียคราบน้ำรักของผมจนหมดสิ้น ยกเว้นที่ริมฝีปากเธอที่ยังมีคราบน้ำสีขาวติดอยู่ ออยค่อยๆเงยหน้าขึ้นมาหาผมที่ก้มหน้าลงไปมอง
“โอ๊ย เมื่อยปาก รุตนี่อึดจริงๆ”
เธอบ่นออกมาพร้อมขยับตัวลุกขึ้นจากเตียงเดินไปห้องน้ำทั้งๆที่ท่อนบนนั้นยังเปลือยอยู่โดยไม่สนใจเสื้อที่พาดอยู่บนเก้าอี้และยกทรงที่อยู่บนเตียง ออยปล่อยให้ผมนอนเปลือยอยู่บนเตียง เธอใช้เวลาในห้องน้ำอยู่ครู่ใหญ่ก่อนจะเดินออกมาโดยมีผ้าขนหนูพันกาย เธอบออกกับผมที่ยังนอนอยู่บนเตียง
“รุตไปอาบน้ำเถอะ นี่เย็นแล้วออยไม่อยากให้ลูกอยู่กับพี่เลี้ยงนานๆ”
ผมถอนหายใจเบาๆแล้วเอื้อมไปหยิบผ้าเช็ดตัวที่อยู่บนเตียงมาพันตัวก่อนจะเดินไปที่ห้องน้ำ ระหว่างที่อาบน้ำชำระล้างตัว ผมนึกยังแปลกใจไม่หายกับผู้หญิงคนนี้ จากที่นึกจะว่าง่ายเหมือนคนอื่นๆ แต่แม่ม่ายคนนี้กลับไม่เหมือนใคร เธอยอมให้ผมพาเข้าโรงแรม แต่บอกว่าเธอจะใช้มือกับปากให้ผมเท่านั้น และห้ามผมแตะต้องตัวเธอโดยเด็ดขาด แต่เธอมีข้อเสนอให้ผมว่า ถ้าเธอใช้มือแล้วผมยังไม่ถึง เธอจะยอมถอดเสื้อแต่ยังเหลือยกทรงไว้และใช้ปากกับผม แล้วผมยังไม่ถึงเธอจะถอดยกทรงออกจนถึงท่อนล่างถ้าผมยังไม่ถึง ถึงดูแปลกๆแต่ผมก็ยอมทำตามข้อเสนอของอดีตพริตตี้ชื่อดังคนนี้ จากที่ไม่เคยคิดอะไรกับเธอ ทั้งๆที่รูปร่างหน้าตาและหุ่นของเธอนั้นมันเชิญชวนอย่างมากแต่จู่ๆจากที่ได้ทำงานกับเธอในช่วงเวลาที่ผ่านมา ทำให้สัญชาตญาณเสือแบบผมนั้นอดไม่ได้ที่หวังจะฟันเธอ เหมือนกับผู้ชายหลายๆคนที่อยากจะฟันเธอตั้งแต่ที่เธอเป็นพริตตี้ ถึงตอนนี้เธอจะเป็นแม่ม่ายลูก 1 ก็ยังมีผู้ชายหลายคนมาตามจีบเธอ
เรื่องมันเริ่มจากเมื่อ 2 เดือนที่แล้ว ในช่วงหัวค่ำขณะที่ผมกำลังออกจากบริษัท ผมเดินผ่านห้องของฝ่ายบัญชีกับการเงินที่ไฟนั้นยังเปิดอยู่ ผมเลยเปิดประตูเข้าไป เห็นพนักงานฝ่ายบัญชีกับการการเงินยังอยู่กันครบ ผมรู้ดีว่าช่วงเวลานี้ทั้งฝ่ายบัญชีกับฝ่ายการเงินจะต้องทำงานกันดึกเพราะใกล้จะปิดงบแล้ว
“คุณกาญจน์คืนนี้อยูถึงกี่ทุ่มนี่”
ผมถามไปที่ผู้จัดการฝ่ายบัญชี ที่กำลังยืนคุยกับพนักงานคนหนึ่งที่หน้าห้องทำงานของเธอ
“น่าจะไม่เกิน 5 ทุ่มได้คะคุณรุต”
“แล้วนี่สั่งอะไรมากินกันหรือยังครับ”
“กำลังถามกันอยู่คะว่าจะกินอะไร ดูแล้วคงเป็นพิซซ่าคะ มันสะดวกดีด้วย”
ผมเบ้หน้าทันที
“วันก่อนก็พิซซ่าแล้ว ไม่เบื่อบ้างหรือไง เอางี้ เปลี่ยนเป็นพวกน้ำตก ส้มตำ แทนจะดีไหม”
พอเห็นพนักงานส่วนมากจะเป็นผู้หญิงต่างพยักหน้าเห็นด้วย ผมจึงโทรไปสั่งร้านที่อยู่ไม่ไกลนักและเป็นร้านที่ผมพาพนักงานไปทานเป็นประจำ ผมสั่งมาหลายอย่างและไม่ลืมที่จะสั่งเผื่อ รปภ.กะดึกอีก 2 คนด้วย หลังจากวางโทรศัพท์และโอนเงินไปเป็นที่เรียบร้อยผมได้บอกกับผู้จัดการฝ่ายบัญชี
“ที่ผมสั่งไปมีทั้งเนื้อทั้งหมูนะครับ และเผ็ดกลางๆ แล้วนี่คุณอ้อยใครดูลูกละเห็นว่าไม่สบาย”
ประโยคหลังผมถามไปที่เจ้าหน้าที่การเงินที่นั่งอยู่ฝั่งของห้อง
“เขาอาการดีขึ้นแล้วคะ วันนี้แฟนดูให้คะ ขอบคุณนะคะคุณรุต”
ผมยิ้มให้แต่ก่อนจะเดินออกจากห้องผู้จัดการฝ่ายบัญชีได้บอกกับผม
“เอางานนี้ให้ได้นะคะคุณรุต พวกาญจะได้โบนัสเยอะๆ”
ผมเบ้หน้าอีกครั้ง เพราะรู้ว่าความหมายนั้นไม่ใช่แบบที่คุณกาญพูด
“อย่าเลยสงสารผมเถอะ”
ผมบอกทิ้งท้ายก่อนจะเดินออกจากห้อง โดยที่พนักงานมองตามด้วยรอยยิ้ม เรื่องเล็กๆน้อยๆแบบนี้ผมไม่เคยปล่อยผ่านการใส่ใจดูแลพนักงานนั้น มันทำให้พวกพนักงานมีกำลังใจในการทำงาน รวมไปถึงการสอบถามถึงสุขภาพของคนในครอบครัวของพนักงานเป็นอีกหลายๆเรื่องที่ผมไม่มองข้าม อย่างเรื่องการเปิดปิดแอร์ ผมได้บอกไว้ว่าถ้าทำงานดึกๆ ไม่ต้องปิดแอร์ เพราะทำงานให้บริษัทเรื่องตรงนี้ผมยอมจ่าย พนักงานต้องทำงานด้วยความสบายไม่ใช่ต้องมานั่งอบอ้าวในการทำงานต่อให้เปิดพัดลมก็ตามที ผมเวลาทำงานดึกห้องทำงานผมกับของเลขายังเปิดแอร์แต่ให้พนักงานเปิดพัดลมมันไม่ใช่ และตอนที่ขับรถออกจากบริษัทผมได้บอกกับ รปภ.กะดึกถึงเรื่องอาหารที่ผมสั่งไว้ให้ ก่อนจะขับรถไปยังจุดหมายที่นัดไว้
ผมมาถึงจุดหมายที่บริษัทแห่งหนึ่ง ที่ทำธุรกิจเกี่ยวกับพวกอุปกรณ์เครื่องครัว หลังจากที่จอดรถหน้าอาคาร พอเดินเข้าไปในอาคาร มีเลขาของซีอีโอบริษัทได้มายืนรอที่ประตู รปภ.ที่หน้าตึกคงโทรไปแจ้ง เลขาได้เดินพาผมไปที่ห้องประชุม พอเข้าไปในห้องประชุม ผมแปลกใจเล็กน้อยที่เห็นมีคนนั่งอยู่แล้ว 3-4 คน รวมไปถึงผู้หญิงคนหนึ่งที่นั่งอยู่ข้างๆผู้ชายที่นั่งหัวโต๊ะ เธอชื่อแขเป็นคนในวงการบันเทิงที่มีชื่อเสียงพอสมควร ผมไม่รู้จักกับเธอเป็นการส่วนตัวถึงเธอจะเป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกับพีซ หลังจากที่ทักทายและแนะนำตัวให้รู้จักทำให้ผมรู้ว่าผู้ชายสูงอายุที่นั่งตรงข้ามกับแขนั้นเป็นกรรมการบริหารคนสำคัญคนหนึ่งที่มีศักดิ์เป็นอาของซีอีโอบริษัทนี้
“ขอบคุณมากนะครับ คุณรุตที่ยอมมาคุยงานกับพวกเรา”
ซีอีโอของบริษัทที่หลายๆคนจะเรียกกันว่า”ไฮโซนิว” พูดกับผมหลังจากที่ผมนั่งลงที่หัวโต๊ะฝั่งตรงข้ามด้วยน้ำเสียงและสีหน้าที่ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ซึ่งผมเองก็รู้ว่าสาเหตุนั้นมาจากอะไร ผมตอบไปด้วยน้ำเสียงที่ปกติพร้อมสีหน้าที่ไร้รอยยิ้ม
“เอาละครับ ผมขอบอกก่อนว่าที่ผมยอมมาก็เพราะท่านโทรมาบอกให้ผมมาคุยกับทางนี้ ไม่อย่างนั้นผมก็คงไม่มีทางมาที่นี่อีก เอาอย่างนี้ผมต้องบอกก่อนว่าถ้าอยากจะให้ผมทำโฆษณาให้อีก ผมอยากให้คุณนิวต้องรู้ว่าคุณนิวต้องทำเรื่องต่อไปนี้ตามข้อเสนอของผม ที่อาจทำให้คุณนิวกับคนในห้องนี้มองว่าทางผมเล่นตัวก็ตามทีแต่ผมไม่สนใจ เพราะจากที่ได้เคยร่วมงานกันมาก่อน ทำให้ผมรู้อะไรมากขึ้น แต่สิ่งที่ผมจะบอกเอาแค่ 2เรื่องก่อนถ้าคุณนิวรับปากว่าจะทำตามข้อเสนอของผมได้ เราถึงค่อยมาคุยกันในเรื่องของรายละเอียดของงาน”
ผมเว้นระยะไว้ชั่วครู่แล้วพูดต่อ
“ 1คือเรื่องของเวลา ผมต้องการให้คุณนิวเคารพเรื่องของเวลาการทำงานด้วย ต้องแยกให้ออกว่าช่วงไหนเวลาทำงาน ช่วงไหนเวลาพักผ่อน ไม่ใช่ตอน 4ทุ่ม-5ทุ่ม หรือดีไม่ดี ตี1 ตี2 โทรถามเรื่องงานพร่ำเพรื่อ เงินใครๆก็อยากได้ครับ ผมพูดตรงนี้เพราะคุณจะพูดตลอดว่าคุณมีเงินจ้างแต่จ่ายไม่ตรง และควรให้ความเคารพกับคนที่ร่วมงานกันด้วย คุณต้องตระหนักให้ดีครับว่าเวลาการทำงานของคนส่วนใหญ่มันเวลาไหน ไม่ใช่นึกจะโทรก็โทร หรือนึกอยากประชุมตอนไหนก็ประชุม ไม่ใช่ประชุมในช่วงเย็นในวันหยุดหลังจากที่คุณไปตีกอล์ฟเสร็จ คุณไม่เคยคิดว่าคนอื่นๆจะต้องพักผ่อนในวันหยุด อย่ามาอ้างว่ากลัวลืม เรื่องแบบนี้ต้องให้สอนกันอีกหรือครับ จำไม่ได้ก็จด หรือไม่ก็บันทึกไว้ในโทรศัพท์ก็ได้ อย่างผมจะมีสมุดพกเล่มเล็กๆติดตัวไว้ตลอด ถ้านึกไอเดียอะไรที่จะทำโฆษณาได้ผมก็จดไว้ทันที นี่ไงครับสมุดพกแบบนี้ที่ผมจะพกไว้ตลอด”
ผมพูดพร้อมหยิบสมุดพกในกระเป๋าเสื้อขึ้นมาชูให้มันดูและยกมือขึ้นห้ามเมื่อเห็นอีกฝ่ายทำท่าจะพูดแล้วผมพูดต่อโดยไม่เปิดโอกาสให้มันพูด
“ผมรู้ว่าคุณจะพูดอะไร ถูกครับธุรกิจบางอย่างเปิด 24 ชั่วโมง แต่คุณลืมไปหรือเปล่าครับว่ามีพนักงานสับเปลี่ยนหมุนเวียนทำงานกันเป็นกะแต่งานของผมมันไม่ใช่ครับต้องเข้าใจตรงนี้ด้วย อีกเรื่องคือเรื่องของงานที่ต้องทำความเข้าใจกันก่อน ไม่ใช่คิดจะเปลี่ยนก็เปลี่ยนตามใจพร่ำเพรื่อ แก้แล้วแก้อีก ทั้งๆที่ก่อนจะเริ่มงานหรือเริ่มถ่ายทำทางผมเองก็ถามย้ำแล้วย้ำอีกว่ามันใช่อย่างที่คุณต้องการหรือไม่ ตัวคุณนิวตอบทุกครั้งว่าใช่แต่สุดท้ายแก้อีก มันทำงานลำบากครับ แต่อย่าลืมว่าผมก็ทำให้ตามที่คุณต้องการได้ แถมทำให้เสร็จก่อนกำหนดถึง 5 วัน แต่คุณก็ยังไม่พอใจ แถมยังบ่นออกมาว่าผมทำได้ห่วย แตกไม่ต้องตรงความต้องการของคุณ แต่งานห่วยแตกงานนั้นคุณคงไม่ลืมว่าได้รับรางวัลโฆษณายอดเยี่ยม แสดงว่าคณะกรรมการที่ตัดสินโฆษณาชิ้นนั้นมีมุมมองและความคิดที่ดีกว่าคุณนิวมาก มันทำให้ผมไม่อยากทำงานร่วมกับคุณอีก ที่ผ่านมาทำไมผมถึงไม่พูดคงเป็นเพราะที่ผมเกรงใจ แต่ผมบ่นให้เลขาคนเก่าของคุณนิวไปพอสมควร เลยไม่รู้ว่าไปถึงหูคุณนิวบ้างหรือไม่ แต่มันทำให้ผมรู้เลยว่า หลังจากงานที่ผมได้ทำกับคนนิสัยอย่างคุณนิวแล้วผมควรเกรงใจเป็นคนๆไป ไม่ใช่ทุกคน โดยเฉพาะคุณนิวที่ผมไม่ต้องมีความเกรงใจอีกต่อไป เพราะคุณไม่เคยมีความเกรงใจผมกับทีมงาน ถึงคุณจะจ่ายให้สูง แต่หลังจากงานนั้นทีมงานผมต้องเข้าโรงพยาบาลถึง 2 คน คนหนึ่งหมอให้พักครึ่งเดือน ส่วนอีกคนพักไปร่วมเดือนแถมมีอาการถ่ายเป็นเลือด เพราะความเครียดที่เกิดจากความโลเลไม่แน่นอนของคุณนิว ที่ทำให้ต้องคอยแก้งานตลอด ยังไม่รวมถึงคำพูดคำจาอีก ถ้าคุณนิวอยากให้ทางผมทำโฆษณาให้อีก โปรดให้ความเคารพกันในเรื่องนี้ด้วย เวลาทำงานของพวกก็มีอยู่แล้ว ไม่ใช่เวลาที่ทำตามความสะดวกของคุณนิว เวลาที่คนส่วนใหญ่พักผ่อน แต่เป็นเวลาที่คุณนิวอยากจะทำงานขึ้นมามันไม่ใช่ อย่าลืมด้วยนะครับว่า ผมต้องบินด่วนมาจากกระบี่ เพื่อมาฟังคุณนิวบอกว่าอยากคุมโทนสีให้มันเข้มกว่านี้ ทั้งๆที่บอกทางโทรศัพท์หรือวีดีโอคลอก็ได้ แต่คุณนิวสั่งให้ผมมาพบตอน 4ทุ่ม อย่างวันนี้ก็เหมือนกันกว่าที่จะทราบว่าจะประชุมกันตอนไหน คุณนิวให้เลขาโทรมาบอกเลขาผมว่าจะนัดประชุมกี่โมงก็ปาเข้าไปเกือบ 5 โมงเย็นแล้ว แล้วเวลาตอนนี้ผมมั่นใจว่าคนที่อยู่ในห้องประชุมนี้ส่วนใหญ่อยากกลับไปพักหรือใช้ชีวิตกับครอบครัวแล้วเวลาที่คุณนิว สะดวกคนเดียวแต่คนส่วนใหญ่อาจไม่สะดวกด้วย เอาแค่ตรงนี้ก่อนยังไม่รวมถึงเรื่องอื่น ถ้าคุณนิวรับปากว่าทำได้ ผมจะรับพิจารณาทำโฆษณาให้ แต่ถ้าทำไม่ได้ผมก็ปฏิเสธครับ รวมไปถึงถ้าผมตกลงทำให้แล้วคุณนิวยังประพฤติตัวเหมือนเดิมผมจะถอนตัวทันที ไม่ได้เงินจากคุณนิวบริษัทผมไม่เดือดร้อนครับ ผมเป็นบริษัทคู่สัญญาที่รับทำโฆษณาให้ครับไม่ใช่ขี้ข้าหรือทาสที่จะจิกหัวใช้ได้ตลอด ทำงานด้วยความสบายใจดีกว่าทำงานกับพวกคนที่ไม่รู้จักกาละเทศะครับ สำหรับผมลูกค้าไม่ใช่พระเจ้าเสมอไปครับ มันขึ้นอยู่กับการทำตัวของลูกค้าด้วย ผมถึงบอกไปแล้วว่าทางนี้จะมองว่าผมเล่นตัวก็แล้วแต่จะคิดครับ”
ผมพูดจบท่ามกลางบรรยากาศที่กดดัน โดยคนที่ถูกเอ่ยถึงนั้นหน้าแดงกล่ำ มือทั้งสองข้างที่อยู่บนโต๊ะนั้นกำแน่นตัวมันเองคงไม่เคยถูกใครด่าขนาดนี้มาก่อนและนี้เป็นการด่าต่อหน้าผู้บริหารของบริษัทรวมถึงแฟนสาวด้วย มันทำท่าจะพูดตอบผมแต่ถูกแขใช้มือมาแตะที่มือมันพร้อมกับอาของมันที่ส่งสายตาที่บังคับไม่ให้มันตอบอะไรผม ก่อนที่อาของมันจะหันมาคุยกับผม
“ก่อนอื่นผมต้องขอโทษคุณรุตด้วยครับ เพราะเรื่องที่ผ่านมาผมก็พอจะได้ยินมาเหมือนกันจนคุณรุตบอกว่าจะไม่รับทำโฆษณาให้บริษัทผมอีกต่อไป เพราะปัญหานั้นเยอะมาก”
อาของนิวพูดพร้อมยกมือไหว้ขอโทษผมจนผมแทบจะรับไหว้ไม่ทัน
“ส่วนครั้งนี้ก็เหมือนกันเป็นผมเองที่บากหน้าไปขอร้องให้ท่านอาทิตย์มาบอกกับคุณรุตว่าให้มาคุยกับทางบริษัทเรา คุณรุตก็คงทราบดีว่าตอนนี้ไม่มีบริษัทโฆษณาชั้นนำบริษัทไหนรับทำโฆษณาให้กับทางเราครับ ถ้าไปเลือกบริษัทเล็กๆเราก็ไม่ไว้ใจ ผมยอมรับว่าผมหมดทางเลือกต้องบากหน้าไปของความช่วยเหลือจากท่านอาทิตย์ คุณรุตก็คงรู้ดีว่าตอนนี้ยอดขายสินค้าของทางเรานั้นตกลงไปมาก ทางผมกับคณะกรรมการบริหารของบริษัทต้องการบริษัทที่มีฝีมือมาทำโฆษณาเพื่อกระตุ้นยอดขายให้ และผมมั่นใจกับฝีมือการทำโฆษณาของคุณรุตกับทีมงาน เพราะตอนที่ทำให้ครั้งที่แล้วยอดขายของเรานั้นพุ่งไปถึง 200เปอร์เซ็นต์ คราวนี้เราก็หวังอย่างนั้น ส่วนการทำโฆษณาครั้งนี้ผมจะให้หนูแขเป็นผู้ประสานงานแทนนิว หลานผมครับ ทางผมไม่ได้คิดว่าคุณรุตเล่นตัวจนทางเราต้องง้อมาให้ทำงานให้เรา ผมรู้ว่าคุณรุตนั้นไม่พอใจอย่างมากคนเราถ้าไม่เหลืออดจริงๆคงไม่พูดอย่างนั้น แต่ครั้งนี้ขอความกรุณาเถอะครับ ผมรับปากด้วยตัวเองว่าจะไม่ให้เกิดเรื่องแบบที่เคยเกิดขึ้นมาอีก อย่างเรื่องวันนี้ผมเองก็พึ่งรู้เมื่อตอนเย็นว่ามีประชุมตอน 2 ทุ่ม ผมเองก็ตำหนินิวไปแล้วว่าจะทำอะไรให้นึกถึงคนอื่นด้วยไม่ใช่เอาแต่ความสะดวกของตัวเองเป็นที่ตั้ง ผมต้องขอโทษแทนหลานผมอีกครั้งครับ แต่ผมก็อยากให้คุณรุตรับงานนี้จริงๆครับ รวมถึงเรื่องการจ่ายเงินผมรับรองด้วยเกียรติของผมว่าจะไม่มีปัญหาเหมือนที่ผ่านมา”
แต่ผมยังไม่ทันได้ตอบ แขได้พูดต่อทันที
“แขอยากให้คุณรุตรับงานนี้คะ ถึงเราจะไม่เคยได้ร่วมงานกันที่ผ่านมาแขก็ได้ยินตลอดว่างานที่คุณรุตทำให้ออกมานั้นดีทุกงาน ไม่รวมถึงฝีมือการถ่ายภาพ แขเคยเห็นภาพที่คุณรุตถ่ายให้พีซมาแล้ว คุณรุตถ่ายได้สวยมาก และงานสินค้าของคุณกาญที่คุณรุตทำได้ดีมากทั้งงานโฆษณาและภาพที่ถ่ายให้คุณกาญนั้นสวยมาก เห็นผลงานแบบนี้แขอยากร่วมงานกับคุณรุตมากคะ รบกวนช่วยทำโฆษณาให้กับทางเราด้วยนะคะ ส่วนเรื่องงบประมาณทางคุณอากับคุณพ่อบอกแขมาแล้วว่าตามที่คุณรุตเรียกมาคะ”
น้ำเสียงที่พูดออกมานั้นทุกคนรู้ว่าเธอนั้นชื่นชมในตัวผมอย่างมาก เธอมองมาที่ผมพร้อมด้วยสายตาที่ขอร้อง ผมทำเป็นถอนหายใจเบาๆก่อนจะตอบ
“ถ้าอย่างนั้นอีก 3 วัน ผมจะให้เลขากับทีมงานมาคุยเรื่องรายละเอียดกับทางคุณนะครับ หลังจากนั้นคงใช้เวลา7-10 วัน ในการสรุปรายละเอียดต่างๆของงานรวมทั้งค่าใช้จ่ายด้วย แต่บอกก่อนว่าเงื่อนไขตามที่ผมบอกไว้ และผมยังไม่ปากว่าจะทำให้ ให้รอดูกันอีกหลังจากที่ทางผมสรุปรายละเอียดแล้วและทางนี้ต้องรับเงื่อนไขของทางผมด้วย”
“แล้วทำไมคุณรุตไม่มาด้วยครับ แล้วงานจะทำต่อได้หรือครับ มันจะได้ข้อสรุปเลยไม่ต้องรอ”
เป็นคำถามจากไฮโซนิวที่ตอนนี้ดูจะปรับอารมณ์และพยายามข่มน้ำเสียงให้ดูเป็นปกติ
“ผมมีงานที่ต้องไปถ่ายรูปที่ซาฟารี แอฟริกาครับ ทริปนี้ผมจองไว้นานแล้วไม่มีทางที่ผมจะยกเลิกครับ คนอื่นๆในบริษัททำงานแทนผมได้สบายๆครับ ไม่อย่างนั้นผมจะมีคนมาช่วยงานไว้ทำไมละครับ ขนาดผมไม่เข้าออฟฟิตเป็นอาทิตย์งานยังเดินได้ครับ”
คำตอบจากผมทำเอามันก้มหน้าหน้าไม่พูดต่อ ผมคุยกับอาและแฟนของมันอีก2-3คำก่อนจะกลับ หลังจากออกจากบริษัทของมันผมได้โทรไปสอบถามที่ผู้จัดการฝ่ายบัญชีเรื่องเวลาที่จะกลับบ้านโดยบอกไปว่าถ้าเหนื่อยก็กลับกันก่อนได้เพราะเวลายังมีเหลืออีกมาก และคำตอบที่ได้คือกำลังจะกลับกันเพราะเริ่มง่วงกันแล้ว หลังจากวางสายแล้วผมอดยิ้มไม่ได้กับความรู้สึกที่สะใจอย่างมากที่ได้ด่าคน และทำให้อีกฝ่ายนั้นเสียหน้าอย่างมากผมไม่คาดฝันว่าจะได้โอกาสนี้ เพราะเมื่อเกือบ 2 ปีที่แล้วผมได้รับการติดต่อใทำโฆษณาให้บริษัทนี้ ซึ่งตอนแรกนั้นดูดีอย่างมากพร้อมกับคำพูดที่ดูดีจากนิวในเรื่องของงบประมาณ แต่พอผ่านไปได้สักระยะทำให้ผมรู้สันดานของมันอย่างดี จากที่ดูว่าจะเป็นคนไม่มีปัญหาอะไร แต่กลับเป็นคนที่มีปัญหามากที่สุด
เริ่มจากงานเนื้อเรื่องและรูปแบบของงานโฆษณาที่เสนอไปตามความต้องการของมัน แต่พอเสนอไปกลับต้องแก้ตลอดจนบางครั้งกลับมาทำแบบแรกที่มันต้องการ จนถึงการถ่ายทำที่มีทั้งแบบที่ลงในสื่อสิ่งพิมพ์และโทรทัศน์ นิวเข้ามาป่วนจนนางแบบนั้นขอยกเลิก เพราะถ่ายทำแล้วต้องแก้ไขตลอดเพราะความโลเลของมัน จนทีมงานของผมนั้นเครียดกันทุกคนเพราะต้องมาเจอกับคนอย่างมันไม่รวมถึงเวลาการทำงานที่มันนึกจะประชุมก็เรียกประชุมเลยที่ส่วนใหญ่จะเป็นเวลากลางคืนที่เป็นเวลาพักผ่อนหรือไม่ก็ตอนเย็นในวันหยุด รวมถึงคำพูดที่เวลามันพูดมันไม่เคยให้ความเกรงใจหรือความเคารพกับทีมงานและโทรตามเรื่องงานกับผมแบบไม่รู้จักเวลา อย่างที่ผมด่ามันไป จนความอดทนผมสิ้นสุดลง ผมได้เคยถามมันไปตรงๆในเรื่องนี้ มันตอบผมว่า”มันสะดวกเวลานี้” และหลังจากวันนั้นมันให้เลขาคนเก่าติดต่อกับผมแทน ซึ่งผมก็ฝากด่าไปหลายครั้ง จนงานเกือบจะเสร็จมันบอกมันไม่พอใจขอให้แก้ ซึ่งทางผมกับทีมถ่ายโฆษณาแย้งไปว่ามันต้องเสียค่าใช้จ่ายเพิ่ม มันตอบกลับมาว่ามันยอมยอมจ่ายเพราะตัวมันมีงบไม่อั้นและเร่งให้เสร็จให้ทันตามกำหนด
ทางผมได้มาแก้ตามความต้องการของมันและเสร็จก่อนกำหนด 5 วัน ซึ่งมันพูดเปรยๆหลังจากที่เห็นงานโฆษณาแล้วว่างานห่วยแตกแต่มันไม่มีทางเลือกที่ดีกว่านี้ ทำให้ผมบอกไปกับเลขามันไปว่าต่อให้ครั้งหน้ามันติดต่อมาผมจะไม่รับทำงานให้กับบริษัทมัน และตัวมันเองก็รู้เรื่องและไปพูดกับบรรดาเพื่อนๆในวงการไฮโซของมันว่าผมเล่นตัวแถมเงินที่ต้องจ่ายในงวดต่อๆไปมันแกล้งดึงเช็คออกให้การจ่ายล่าช้าออกไป จนผมต้องใช้วิธีทำจดหมายอย่างเป็นทางการไปทวง แต่มันก็ยังเอาบริษัทผมไปด่าอย่างเสียหายๆจนในที่สุดมันก็ต้องหุบปากเพราะงานโฆษณาชิ้นนั้นได้รับความสนใจอย่างมากจนทำให้สินค้าของมันนั้นขายดีขึ้นมากแถมต่อมาทางผมได้รับรางวัลอีกด้วย ผมจำได้ในงานประกาศผลที่มันไปร่วมด้วยในฐานะเจ้าของสินค้าสีหน้ามันเจื่อนลงแถมผมได้ยิ้มเยาะมันอีกด้วย
ผมได้รู้เรื่องของมันจากอดีตเลขาที่เล่าให้ผมฟังว่าตัวนิวเองพึ่งขึ้นมารับตำแหน่ง ซีอีโอจากพ่อได้ไม่นานนัก ธุรกิจนี้เป็นธุรกิจของครอบครัวที่เริ่มมาตั้งแต่สมัยปู่กับย่าของมันจนมาถึงพ่อและหลังจากที่พ่อมันวางมือนิวได้เข้ามารับตำแหน่งต่อโดยมีอาเป็นที่ปรึกษา นิสัยของมันนั้นเป็นนิสัยตามประสาลูกคนรวยเอาแต่ใจตัวเองนึกว่าตัวเองเหนือกว่าคนอื่นๆยกตนข่มท่าน ขับรถหรูๆ เวลาทำงานของมันคือช่วงบ่าย มันจะตื่นนอนเร็วที่สุดคือตอนเที่ยง เพราะชีวิตของมันคือการท่องราตรีมันเที่ยวหนักมากเวลาที่นอนเร็วสุดของมันคือตี 4 และงานโฆษณาที่ผมทำให้คือโปรเจคแรกที่มันเข้ามาทำงาน มันทำงานตามใจตัวเองโดยไม่สนใจว่าคนอื่นจะเดือดร้อนขนาดไหน ไม่มีความเกรงใจนึกอะไรขึ้นมาได้มันก็จะโทรหาหรือเรียกประชุมทันทีโดยไม่สนใจว่าเวลานั้นคือเวลาพักผ่อน ผมเคยเจอมันโทรตามจิกให้มาพบมันด่วน ตอนนั้นผมมาทำงานที่กระบี่ ผมต้องบินมาหามันในเย็นวันนั้น เพื่อจะบอกว่ามันต้องการปรับโทนสี มันทำแบบนี้เพื่อให้ใครเห็นว่ามันมีอำนาจ ทุกคนต้องยอมมัน จนผมอดไม่ไหวเริ่มโวยกลับ ทำให้มันไม่พอใจเลยไม่ยอมคุยกับผม คุยผ่านเลขาแทน
ผมรู้ว่าตอนนั้นมันไม่พอใจผมอย่างมาก นิวมันจัดอยู่ในพวกเจน 3ของตระกูล เจนแรกสร้างตัว เจนสองสานต่อ เจนสามเริ่มเสื่อมถอย ชีวิตของมันมีแต่ความสุขสบายอยู่บนกองเงินกองทองมาตั้งแต่เกิดไม่เคยลำบากเรียนจบจากต่างประเทศ มันเลยเป็นคนที่คิดว่าตัวมันเป็นจุดศูนย์กลางของทุกอย่าง รวมถึงการใช้ชีวิตอย่างหรูหรา จนมันเข้ามาบริหารงานบริษัทแทนพ่อเรื่องของมัน ผมรู้ได้จากอดีตเลขาของมันเธอเล่าให้ฟังอย่างละเอียด นอกเหนือจากความเจ็บใจที่ถูกมันใช้งานอย่างหนัก เธอกลายเป็น 1 ในสาวๆของผม มาจากการที่ได้ติดต่องานกันเป็นประจำจนเธอหลงเสน่ห์ของผมเข้าให้มันจึงไม่ยากที่จะพาเธอขึ้นเตียง ซึ่งเธอเองก็ร้อนแรงอยู่พอสมควร ทำให้เธอระบายความอัดอั้นเรื่องพฤติกรรมของนิวให้ผมฟัง ผมเลยรู้เรื่องของมัน จนตอนนี้เธอได้ลาออกจากตำแหน่งเลขาของมันมานานพอสมควรแล้ว
หลังจากที่สินค้าของบริษัทมันขายดีจากโฆษณา มันเริ่มทำตามเหมือนพวกเพื่อนในสังคมไฮโซของมันคือตามจีบดารา เพราะถ้าได้เป็นแฟนกับดารามันจะได้เป็นที่รู้จักจากสื่อต่างๆ มันจะได้เป็นคนที่มีชื่อเสียงคนรู้จักและเป็นการโปรโมทสินค้าของมันทางอ้อม จนมันจีบแขติด แขนั้นถึงหน้าตาจะสวย ผิวขาวอย่างมากแต่ไม่ใช่ดาราระดับแถวหน้าเหมือนกับพีซแต่เธอเองก็มีชื่อเสียงพอสมควร แขอยู่ในวงการตั้งแต่สมัยวัยรุ่น งานแสดงที่เธอรับมักจะเป็นบทที่ไม่เด่น แต่ดึงดูดความสนใจได้พอสมควร งานส่วนใหญ่ของเธอจะเป็นนางแบบและพิธีกรมากกว่า จนเธอได้แต่งานกับดาราชายคนหนึ่ง แต่ชีวิตสมรสของทั้งคู่ไปด้วยกันไม่นานเท่าไหร่ก่อนจะหย่าขาดจากกัน เธอมาเป็นแฟนกับนิวได้ประมาณครึ่งปีได้
ส่วนเรื่องวันนี้นั้นเริ่มจากเมื่อวานที่เลขามันโทรมาขอให้ไปผมคุยเรื่องงานซึ่งผมก็รู้ล่วงหน้าจากพ่อพี่ไนท์แล้ว แต่วันนี้กว่ามันจะคอนเฟิร์มเวลาก็ปาเข้าไปกือบ 5 โมงเย็น ผมรู้ว่าที่มันนัดเวลานี้เพราะหลังจากเลิกประชุมมันคงไปเที่ยวกับแขต่อ แต่เรื่องที่มันต้องมาง้อทางผมนั้น ผมรู้เพราะทางพ่อพี่ไนท์ได้ขอให้ผมมาคุยงานกับบริษัทของมัน ซึ่งผมเองก็บอกสาเหตุไปว่าเพราะอะไรถึงไม่อยากทำโฆษณาให้กับมัน แต่พ่อพี่ไนท์บอกให้มาคุยก่อนเพราะตัวพ่อพี่ไนท์ก็ขัดอาของนิวไม่ได้ เพราะอีกฝ่ายนั้นมาขอร้องกับพ่อพี่ไนท์โดยตรง ผมรู้มาว่าภายใต้การบริหารแบบโลเลของมันทำให้ยอดขายบริษัทนั้นตกต่ำลงไปมาก จนพ่อของมันต้องให้อาที่ตอนแรกเป็นที่ปรึกษาปรับมาเป็นรองประธานบริหาร
เพื่อคอยดูแลการทำงานของมันอย่างใกล้ชิด และไม่มีบริษัทไหนรับทำโฆษณาให้บริษัทมันอีกเพราะหลังจากที่มันไม่ใช้บริษัทของผม มันเปลี่ยนไปใช้บริษัทอื่นซึ่งทุกบริษัทที่มันให้ทำโฆษณาให้นั้นต่างเจอฤทธิ์เดชจากมันกันถ้วนหน้า เลยไม่มีใครที่จะรับทำให้อีกแม้กระทั่งบริษัทของไอ้กัปตันที่มีสันดานคล้ายๆกับมันยังไม่รับทำให้ อามันเลยต้องบากหน้ามาขอให้พ่อพี่ไนท์ช่วย ทำให้ผมได้สะใจที่ได้ด่ามันต่อหน้าผู้บริหารของบริษัทมัน ในเมื่อผมได้ด่าคนจนสบายใจ ผมจึงอยากหาอะไรทำเพื่อผ่อนคลายให้สบายตัวด้วย จุดหมายปลายทางของผมคือโรงแรมหรูแห่งหนึ่งกลางใจเมือง เป็นจังหวะเดียวกันกับที่โทรศัพท์ของผมส่งเสียงดังขึ้น ผมยกขึ้นมาดูหน้าจอเห็นชื่อคนโทรเข้ามาผมยิ้มก่อนจะกดรับ
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน