สวัสดีครับ สวัสดี ร้านเกะมาละครับ
ยินดีต้อนรับสมาชิกร้านเกะท่านใหม่ๆด้วย
แล้วก็ขอบคุณสำหรับลูกค้าผู้ที่มาเยี่ยมร้านเกะตั้งแต่ตอนที่ 1 จนถึงปัจจุบัน
รู้สึกขอบคุณมากๆเลยคร๊าบบบบบบ ขอบคุณทุกคอมเมนต์จริงๆครับ ผมอ่านทุกตอมเมนต์นะครับ สั้นยาวผมก็อ่านหมด
และขอบคุณทุก EDIT และแสดงความคิดเห็นเพิ่มหลังอ่านจบ มันเป็นกำลังใจอย่างดี
อย่างที่บอกครับกระทู้นี้ Free STYLE คอมเมนต์อะไรก็ได้ครับ เพื่อจะอ่านเนื้อหาที่ซ่อนไว้
ไม่จำเป็นต้อง EDIT ไม่ต้องกลัวผิดกฎใดๆ แต่ระวังกระทู้อื่นๆ หมวดอื่นๆด้วยนะครับ
เราต้องทำตามกฎของบอร์ดและกระทู้นั้นๆนะครับ เพราะเวลา MOD ลงดาบก็เด็ดขาดมา
ปล. สำหรับท่านที่ต้องการอ่าน ซีรีย์คาราโอเกะ หรือ ทุกซีรีย์ย้อนหลังสามารถคลิกที่ภาพ เพื่อวาร์ปไปห้องสมุดนายโทนได้เลยครับแสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น
ตามภาพเลย ขั้นตอน 1 2 3 แต่ระวังการคอมเมนต์ไว้ให้ดีๆ อย่ามาแต่ อีโม นะ★★★★★★★★★★★เหมียว ( ชื่อสมมติ )ตัวเล็กครับ
สัดส่วน 32 - 25 - 36
หุ่นดีแบบมินิตามฉบับสามออฟฟิศ
REF เหมียว suzu honjou
แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น
★★★★★★★★★★★เดี๋ยวคร๊าบ อะไรครับเนี่ย ผมหันมองโทรศัพท์มือถืออีกครั้ง แล้วก็เอามาแนบหู หยิบมันมามองหน้าจออีกครั้งเพราะไม่อยากจะเชื่อว่าคุณรุกะโทรมา ผมก็ฮัลโหลครับ คุณรุกะก็บอกซารุซางงง ทำอะไรอยู่เหรอ ผมก็บอกว่าไม่ได้ทำอะไรเลยครับ พึ่งประชุมเสร็จ เธอก็บอกอ๋อออ แล้วเป็นยังไงบ้างการประชุม
ผมก็บอกไปว่าไม่มีอะไรพิเศษหรอกครับ ทั้งๆที่แม่งโคตรจะวุ่นวายเลย เธอบอกอ๋ออ ซารุซังได้เข้าประชุมด้วยเหรอ ผมก็บอกคร๊าบ เข้าประชุมครับ แล้วคุณรุกะมีอะไรหรือเปล่าครับโทรมา เธอก็บอกทำไมเหรอ ไม่มีธุระชั้นโทรหาซารุซังไม่ได้เหรอ ก็เลิกงานแล้วอยากโทรหาบ้างนี่นา
ผมก็พูด เลิกงานเหรอครับ... อ๋อลืมไปว่าเวลาที่ญี่ปุ่นมันไวกว่าไทย 2 ชั่วโมง ผมก็พูดไปครับๆ ๆ คุณรุกะก็บอกว่าไม่อยากได้ยินคำว่าครับ ๆ ๆ ๆอย่างเดียว อยากฟังอย่างอื่นบ้าง อย่างเช่นคิดถึงรุกะจังเลย อยากเจอรุกะจังเลย แบบเนี้ย ๆ ๆ ผมนี่แทบสำลักเลยครับ อะไรกันครับเนี่ย ผมบอกว่าจะไปพูดอย่างนั้นได้ยังไงล่ะครับคุณรุกะ
เธอก็บอกทำไมพูดไม่ได้ล่ะชั้นยังพูดได้เลยว่าชั้นคิดถึงซารุซังมากกกกก ทำไมเหรอพอรู้ว่าชั้นชอบแล้วก็ไม่สนใจเหรอ เชอะซารุซังบากะ ผมก็สะดุ้งเลยคือแบบมันยังไงดีล่ะ คือโอเคตอนนี้พอจะทำใจเชื่อแล้วว่าที่เจ๊หมิวพูดว่าคุณรุกะชอบผมน่ะ แต่มันเขินนะเว้ย ต่อให้เป็นคนที่ถูกชอบเองมันก็เขิน ตอนเด็กๆก็เคยคิดว่าถ้ามีคนมาชอบบ้างก็คงดี
แต่นี่พอมาถึงจริงๆ แม่งไม่เป็นอย่างใจคิดเลย มันเขินชิหายแล้วคนที่มาชอบอ่ะคือสาวญี่ปุ่น ที่บอกเลยว่ายุคผมนี่ขวัญใจชาวไทยเลยนะ อย่างตอนเรียน ม.ปลาย ก็ต้องคนนี้เลย เคียวโก ฟุคาดะ หนึ่งในเหตุผลที่ทำให้ผมชอบประเทศญี่ปุ่น
พอมามหาวิทยาลัยก็น้องอ้อย โซระ อาโออิ แล้วเนี่ยย ใครจะคี๊ดดดด ว่าคนสวยแบบคุณรุกะจะมาพูดแบบนี้ เอาง่ายๆเลยคือ มีสาวในสเป๊กมาบอกว่าชอบแบบนี้อ่ะคุณจะคิดยังง๊ายย หลายคนก็บอกแน่ะตอนที่ 1 ก็บอกว่าดาวนี่สเป๊กเลย พอมาตอนที่ 119 มาบอกว่ารุกะคือสเป๊กอีก เอ่อพูดยังไงดี เอาเป็นว่าผมค่อนข้างชอบหลายแบบ อย่างดาวคือน่ารัก หุ่นดี เต้นเก่ง เอาใจเก่ง นั่นคือสเป๊กแรกพบที่ร้านเกะ
แต่สำหรับคุณรุกะแบบ ญี่ปุ่นไง เป็นสเป๊กในฝันที่ไม่เคยคิดฝันเลย แต่ว่าเนี่ยย เราทำอะไรต่อมิอะไรไปแล้ว ซึ่งพอมารู้ว่ามีคู่หมั้นแล้วผมก็เฟลโคตรๆ ทั้งที่โอเคฝันว่าจะอ๊อดๆ อันนั้นเฟลละ แต่ในใจมันก็ยังมีไม่กล้าไงตอนนั้นกลัวมันจะกระทบต่องาน แต่ที่ผมเฟลหนักๆคือผมเกือบผิดสัญญากับพ่อแล้วไง เรื่องที่จะไม่ยุ่งกับคนที่มีพันธะ แต่แบบเฮ้อออ ทำใจ ตอนนี้ได้แต่ทำใจ ทำได้แค่เขินแหละครับตอนนี้
ผมถามไปว่ามาว่าผมบ้าได้ไงครับคุณรุกะ เธอก็บอกซารุซังทั้งบ้าทั้งใจร้าย ไม่โทรหากันบ้างเลย ผมก็บอกจะโทรหาได้ยังไงล่ะครับ เธอก็ตอบกลับมาว่าทำไมเหรอ ปุ่มโทรออกพังเหรอถึงโทรหาชั้นไม่ได้เลย อื้อหือกำหมัด ผมก็บอกเปล่านี่ครับคุณรุกะก็รู้นี่ ว่าผมโทรหาคุณไม่ได้ คุณรุกะก็เงียบ แล้วบอกไม่รู้ล่ะ ซารุซังใจร้ายมากๆ ไม่โทรหาชั้นเลย ได้ชั้นแล้วก็เบื่อสิ่นะ แบบนี้ที่หมิวบอก
ผมบอกเดี๋ยวๆ ไปเอาคำพูดนี้มาจากใครอีก เจ๊หมิวสอนเหรอ แล้วรู้มั้ยครับไอ้คำว่าได้แล้วเนี่ย มันหมายความว่าไง คุณรุกะบอกก็รู้สิ่ถึงพูด ผมก็บอกว่างั้นก็ไม่ได้รู้จริงๆน่ะสิ่ครับ เพราะที่พูดมามันไม่ได้ใกล้เคียงความเป็นจริง คุณรุกะก็บอก. . . ก็ ก็ โม๊กไปแล้ว โอ้ยยยยยยยยยย ผมแทบสำลักอากาศครับตอนนั้นเกือบ แล้วแปปนึงเสียงที่คุ้นเคยก็ดังมาจากในสายน่ะครับ เป็นเสียงพ่อตา เอ้ยไม่ใช่ ๆ ๆ เป็นเสียงคุณเคย์ครับ ท่านก็พูดน้ำเสียงเหมือนถามว่าทำอะไร
คือฟังไม่ออกครับผมก็จะชิ่งวางสายเลยล่ะครับตอนนั้น แต่คุณเคย์ก็พูดมาคำนึง ซารู๊ ??? การพูดแล้วผันเสียงสูงๆแบบนี้ให้เดาไว้ก่อนเลยว่ามันคือคำถามแล้วชื่อผมนี่มาเต็มเลย ด้วยความที่บ้านคุณรุกะเป็นไม้ครับ ผมก็เลยได้ยินเสียงเดินไปๆ อ่อ ผมเคยไปบ้านคุณรุกะครับ บ้านคุณรุกะก็คือต้นแบบบ้านของอิซานางินั่นแหละ ผมถอดมาแทบจะ 100% เสียงทางเดินระเบียงบ้านชัดเจนเลย
แล้วคุณรุกะก็บอกว่าซารุซังชั้นไปทานข้าวก่อนนะ ผมก็ครับ ๆ เสียงก็เงียบไป เธอก็ถามว่าจะไม่พูดอะไรหน่อยเหรอ ผมก็เอ่อทานให้อร่อยครับ เธอก็บอกว่ายังไม่พอ.... แต่เอาไว้วันอื่นค่อยบอกนะไป ผมก็ครับๆ แล้วก็วางสาย โอยยยยย อะไรวะเนี่ยยย พอวางสายผมก็เดินออกมาจากมุมคุยโทรศัพท์และเดินกลับไปที่แผนกทันที
แน่นอนแหละคร๊าบ พิซซ่าาาาาา พดเข้ามาถึงหัวหน้าก็บอก เอ้า เจ้าภาพมาแล้วววว กินกันด้ายยยย แล้วเสียงเฮ ก็มาครับ กล่องพิซซ่าถูกเปิดขึ้นทันที และมินิปาร์ตี้ก็เริ่มขึ้น พี่สามเดินมาลากแขนผมแล้วบอกเร็วๆ มากินก่อนมันจะหมด ผมก็ตามไปครับ เพราะใจน่ะอยากกินอยู่แล้ว อูยย ฮาวายเอี้ยน ซีฟู๊ดซูพรีม ขอหน่อยเถอะว๊าาาาา
ด้วยจำนวนที่สั่งมานี้ เอาตรงๆนะ กินคนละ 3-4 ชิ้นก็ยังเหลือ นะหว่างที่กินๆไปนั้น ก็มีคนถามว่าประชุมเป็นไงมั่งหัวหน้า ลูกพี่ผมกำลังจะกินพิซซ่า เขาก็หยุดและพูดว่า สบายๆว่ะ เท่านั้นแหละครับเสียงเฮ ดังมาเลย
พี่สามที่เข้าประชุมด้วยก็วู๊วว ตามมาด้วย ส่วนพี่จักรก็ยังนิ่งสุขุมอยู่เช่นเดิม ลูกพี่บอกว่ารากฐานของบริษัทเราแน่นอยู่แล้ว ไม่จำเป็นต้องเมิร์จ อีกอย่าง การจัดสรรค์งยประมาณจะชัดเจนและโปร่งใสกว่า ผลมันก็ชัดเจนอยู่แล้ว
พี่สามบอกว่า แต่สะใจตอนที่หัวหน้าแท็กมือกับ พี่ ( หัวหน้า HR ) มากๆอ่ะ แล้วมีคนถามว่าแท็กมืออะไรกัน เม๊ามาหน่อยพี่สาม พี่สามก็เล่าแค่คร่าวๆ พอเข้าใจ และพอพี่สามพูดว่าก็แบบนี้แหละ
ทุกคนก็ฮี๊ววว กันออกมาเหมือนฉลองชัยอ่ะ ผมก็นั่งมองๆ กินไปๆ ไม่อยากพูดอะไรมากครับ กลัวทำบรรยากาศเสีย ตอนกินๆ ก็รู้สึกหืมใครเบียด อ้าว. เหมียวนิเอง ขยับมาตอนไหนนิ คือผมนั่งอยู่นะ เหมียวก็ขยับๆมายืนใกล้ๆ
ถ้าเป็นแบบนี้เมื่อปีก่อนที่ยังแอบชอบเหมียวอยู่ ผมจะใจเต้นและเขินชิบหายเลยนะ คือผมรู้แหละว่าหลายๆคนเคยผ่านโมเมนต์ ผ่านประสบการณ์แบบนี้ เวลาคนที่เราชอบมายืนใกล้ๆอ่ะ มันอื๊ยยยยย แบบบอกไม่ถูก ถึงแม้มือเราจพสัมผะสแค่เนื้อผ้า ที่เธอสวมใส่ ใจมันก็รู้สึกดีแล้ว
คิดเข้าข้างตัวเองไปต่างๆนาๆ ว่าหูยย ทำไมเขามาใกล้เราวะ หรือเขาก็แอบมีใจให้ คิดไปต่างๆนาๆเลยคร๊าบ.. แต่สำหรับตอนนี้ . . . ผมคิดว่าคุณผู้อ่านก็คงเข้าใจว่า ผมคงไม่รู้สึกใจดต้นตุ้บๆต่อมๆแล้วล่ะ แต่มันก็ไม่ถึงขั้นไม่ชอบอะไรนะ
คือคนที่เราชอบอ่ะ ถึงเราจะตัดใจเลิกชอบไปแล้ว แต่สิ่งดีๆที่ทำให้เราชอบ มันก็ยังอยู่ เหมียวก็ยังเหมือนเดิม เพราะงั้นมันก็ไม่ได้รู้สึกแย่อะไร ผมว่าหลายๆคนเข้าใจผมแน่ๆล่ะจริงมั้ย
เหมียวมายืนกินพิซซ่าข้างๆผม ก็มองตากันครับ ผมเงยหน้ามอง เธอก้มมามอง ตอนนั้นหัวหน้าก็แซว แหม่ะไอ้สองคนนี้ จะรีเทิร์นป่ะเนี่ย อยู่ใกล้กันตลอดเลย ตอนแรกผมก็ไม่เข้าใจนะว่าลูกพี่ผมจะแซวอะไรเนี้ย
แต่พี่จักรก็เสริมเข้ามาว่า รีเทิร์นอะไรพี่ ไอ้โทนมันชอบเหมียวข้างเดียวนี่ พอไอ้นัทมาเปิดตัวแบบนั้นก็อกหักดิ่ . . . ตอนนั้นผมก็หืมแล้วมองเหมียว ผมก็ถามอารายครับเนี่ยย อารายกัน ไม่มี๊ ผมก็ขึ้นเสียงสูงตามน้ำไป
พี่กระเทยจากตอนที่แล้ว ก็บอก แหมมม อีโทนน อย่ามาา ตอนที่นัทมันมาหาเหมียวอ่ะ หน้าแกนี่เศร้าเป็นหมาป่วยเลยนะ ผมก็เล่นตามน้ำไป แล้วแหงนหน้าไปถามเหมียว จริงอ่ะ เหมียวก็บอกจะรู้เร๊อไอ้บ้า นี่ชอบเราจริงอ่ะ ผมก็บอกหึ ไม่อยากหาเรื่องปวดหัว เหมียวบอกแหมมม พอมีแฟนแล้วเชิ่ดเลยนะ พอเหมียวว่าผม คนอื่นก็หัวเราะเลย แล้วบอกว๊าย ๆ พอเหมียวพูดอ่ะ เงียบเลย
ผมไขว่ห้างแล้วก็บอกไม่มี สบ๊ายยย ตอนนั้นผมเอ๊ะในใจนะ ปกติถ้าเป็นพี่ตั้มพูดผมคงคิดว่าแกล้งผม แต่นี่พี่จักรพูดเองคงมีอะไรแน่ๆ แล้วอีกอย่างลูกพี่ผมเปิดประเด็นเองด้วยแบบนี้ คงไม่ใช่การแซวแน่ๆ หรือเป็นการเคลียร์อีกรูปแบบนึง
พี่เทยคนเดิมก็บอกแหม ๆ ๆ เดี๋ยวนี้มีแฟนแล้วอ่ะดิ่เลยชิลๆ ผมถามอารายคร๊าบ พี่อีกคนก็บอกว่า แหมๆ ถ้าเป็นมะก่อนที่เหมียวมายืนใกล้ๆแกแบบนี้ แกเสียอาการแล้วอีโทนน เขารู้กันทั้งออฟฟิศย่ะ ว่าแกชอบเหมียว
ผมก็ถามว่า ห๊ะ ผมเนี่ยนะ แล้วเหมียวก็ทำท่าแบบโฆษณาแชมพูที่เอาแขนปัดปลายเส้นผมให้สยายแล้วพูดว่า ก็สวยอ่ะ ผมก็ทำขมวดคิ้ว เอี้ยงคอถอยหลังเล็กน้อย คือตั้งใจกวนตีนครับ ผมพูดไปว่า หืมม ไรนะ สวยเหรอ...
เท่านั้นแหละพี่ๆ เขาก็ขำกันเลย แล้วบอกว๊ายเหมียว แกดู ๆ ๆ เหมียวเช็ดมือกับทิชชู่แล้วบอกโอ้โหพูดแบบนี้ แล้วดึงแก้มผมมั่บเลย แล้วพูดว่าไหนพูดใหม่เด๊ะ ผมก็บอกโอยย ยอมจ้า สวยก็ได้จ้า เหมียวถาม ห๊าาาา สวยก็ได้เหรอ ผมบอกโอย สวยจ้า สวยย แม่สาวฮ็อต
คนก็ขำกันไปครับ แล้วตอนนั้นเหมียวก็คว้ามั่บเข้าที่หัวผมแล้วพูดว่า นี่พูดกับรุ่นพี่แบบนี้เหรอน้องโทน จำได้มั้ยตอนเข้ามาใหม่ๆ ใครเป็นคนสอนงาน ใครที่คอยดูแลหือออ เหมียวก็ขยี้หัวผมเลยนะ อูย เริ่มเจ็บละ ผมก็บอกโอยยย เจ๊บบ เหมียวบอกเจ็บไปเลย คนสวยทำเจ็บไม่เห็นเป็นไร ดูดู๊ดู ดูเธอทำดิ่ครับ พี่ๆแผนกก็แซวว่า แหม ๆ ๆ เหมียว ไม่ใช่ว่าแกจะจีบอีโทนหรอกเหรอ เหมียวบอกเอ... แล้วหันมามองหน้าผม
ผมก็พูดเลยว่านี่มันหายนะชัดๆเลยนะครับ พี่กระเทยก็แซวว่าแหม๊ !!!!! นี่มันคนเดียวกับปีที่แล้วป่ะเนี่ย ทุกคนก็หัวเราะกันเลยครับตอนนั้น แล้วเหมียวก็คว้ามั่บทีหัวผมอีกที เหมียวถามว่า แล้วไอ้หัวหงอกๆนี่ทำไงอ่ะคะหัวหน้า ลูกพี่ผมก็บอกว่า เดี๋ยวมันไปย้อมแล้ว พี่ชายมันสั่งมา เหมียวถามกลับคุณแมนเหรอคะหัวหน้า หัวหน้าส่ายหน้าแล้วพูด คุณ พัค แท-โอ
ทุกคนคือเอื้อกกก กลืนพิซซ่าเลย เอาจริงๆ ผมก็ไม่ได้เสียดายสีผมอะไรนี่หรอกครับ ถึงพี่แท-โอ จะไม่สั่ง ผมก็ต้องไปย้อมให้ดำอยู่ดี ก็คิดว่ารอเงินเดือนออกก่อน ค่อยไปย้อมดำ แหม .. พนักงานเงินเดือนแบบผม ถ้าจะให้สะดวกๆเรื่องค่าใช้จ่าย ก็ต้องต้นเดือนแหละครับ
หรือถ้าหัวหน้าเร่งให้ไปย้อม ก็คงใช้เงินจากการขายเงิน M แหละครับมาจ่ายค่าย้อมผม แต่.. อาจจะฟังไม่ค่อยดีนะ แต่พอพี่แท-โอ บอกมาว่าจะจัดการเอง อยู่ดีๆก็รู้สึกสบายใจ เพราะอย่างน้อยก็ประหยัดตังส์เอาไว้เที่ยวทะเลกับแม่เสือดาว
ตอนนั้นทุกคนมองซ้าย ขวา ซ้าย ขวา ผมก็ถามอะไรเล่า ไม่ใช่ว่าได้ยินครั้งแรกนี่คร๊าบ เรื่องพี่แท-โอ พี่คนนึงก็บอกพวกพี่รู้แล้ว แต่มันก็ยังชวนอึ้งอยู่ดี ใครจะไปคิดว่าคนใกล้ตัวมิสเตอร์พัค จะเป็นแกล่ะ
เหมียวก็ถามว่านี่สนิทกันขนาดไหนเนี่ย ไอ้บัตรที่กดเงินได้ไม่จำกัดวงเงิน ใครเขาให้ถือกันง่ายๆแบบนั้น แล้วพล็อตละครหลังข่าวก็มาอีกแล้ว มือถือผมดังครับ ใครโทรมา เป็นเบอร์ที่พี่แท-โอใช้ครับ
ปมรีบลุกเลย ลูกพี่ผมถาม มึงจะไปไหนเฮ้ยรีบเชียว ผมบอกพี่แท-โอ โทรมา เหมียวเกาะแขนบอกรับสายเลย รับสายเลย อย่าช้า ตอนนั้นคิดในใจ ถ้ารับช้าโดนด่าแน่ๆ ผมก็เลยทำท่าจุ๊ๆ ปาก ให้รู้กันว่าเงียบๆนะ แล้วผมก็กดรับสาย
ยอ โบ เซ โย๊ ( ฮัลโหล )
ปกติแล้วเวลารับสายก็จะต้องบอกด้วยว่าใครรับสาย ยา โบ เซ โย๊ โทน อิมนีดา สวัสดีครับพูดสายครับ แต่ไม่ใช่ไง ผมมารยาทแย่ หรือเพราะพี่แท-โอ รู้อยู่แล้วว่านี่เบอร์ผม ก็เลยไม่ต้องแนะนำตัว
ผมก็ ยอ โบ เซ โย๊ แท-โอ ฮยอง สวัสดีครับพี่แท-โอ แล้วพี่บางคนก็มาใกล้ๆผม เพราะอยากฟังด้วย เหมียวนี่มาแนบเลย พี่แท-โอ บอกว่าทำไมยอดชำระที่เข้ามา มันน้อยแบบนี้ล่ะ แกเอาไปใช้อะไร
ผมบอกเลี้ยงพิซซ่าคนในแผนกครับ พี่แท-โอ ถามแผนกเหรอ แกจำเป็นต้องเลี้ยงคนในแผนกเหรอ ตอนนั้นพวกที่มาใกล้ๆหน้าเสียเลยครับ ผมก็บอกไปว่าจำเป็นครับ หัวหน้าออกหน้าปกป้องผมก็จริง แต่คนอื่นก็ซัพพอร์ตผมตลอดนะครับ
พี่แท-โอ ก็บอกอื้ม พูดได้ดี งั้นแค่นี้แหละบัตรนั้นเก็บไว้ที่แกก่อนนะ แล้วตอนนั้นผมหลุดเลย ผมบอกเดี๋ยวๆ แล้วทำไมพี่ไม่บอกว่าบัตรมันอันลิมิตแบบนี้ล่ะพี่ พี่แท-โอตอบแค่ว่า ทำผลงานได้ดีก็ต้องได้รางวัลอันสมควร ไม่ใช่มาตบไหล่แปะๆ แล้วบอกว่าขอบใจนะ ตามนี้นะ
ผมก็ได้แต่ตอบว่าครับไปพี่แท-โอ แล้วพี่แท-โอ ก็วางสายไป ผมกุมขมับเลยครับ พี่อ้อมบอกโห อีโทนคำพูดดูสนิทกันมากๆอ่ะ พี่กระเทยก็บอกว่า โหยย แกร ชั้นปลื้มเขามานานมากๆเลยนะ หล่อ เก่ง ดุ เข้ม แล้วผมก็พูดต่อว่า สัตว์ประหลาดชัดๆ วันก่อนโทรมา ยังเมาอยู่เลย อีกวันมาบริษัทสบายเฉ๊ยย
ลูกพี่ผมบอกพอ ๆ ๆ อย่าพูดลับหลังคุณพัคแบบนั้น ถึงเอ็งจะสนิทกับเขาก็เถอะ ผมก็บอกครับขอโทษครับพี่ เหมียวยังอยู่ข้างๆผมนะ แล้วก็นั่งบนที่วางแขน แล้วพูดว่า แล้วเรื่องสัมมนาล่ะคะหัวหน้า พอพูดเรื่องสัมมนาทุกคนก็เปลี่ยนท่าทางเลย
หัวหน้าบอกว่าก็อยากที่บอก เบื่อทะเลแล้ว อยากไปเหนือบ้าง ทุกคนก็เฮกันเลยครับ แต่หัวหน้าบอกอย่าพึ่งเฮกัน พี่บอกแล้วนะ ว่ามีโอกาสได้ไปทุกคน แต่ไม่ใช่ทุกคนจะได้ไป ขึ้นอยู่ที่ตัวพวกแกด้วย นี่แหละครับชีวิตจริง ไม่มีใครสมหวังทุกเรื่องหรอก ถึงแม้จะใส่สุดกำลังแล้วก็ตาม
ผมเลยบอกงั้นผมถอนตัว หัวหน้าเขวี้ยงถุงซอสมาใส่ผมเลยแล้วบอก มึงกับไอ้จักรน่ะห้ามถอนตัว คุณ - ชื่อท่านอดีตฯ - เขาก็บอกแล้วว่ารูปแบบต้องทันสมัย มึงก็คิดแผนงานมา ส่วนจักรก็คอยซัพพอร์ตและปรับให้มันกระชับ ถ้าเอาแต่ไอเดียของไอ้โทนล้วนๆ กลับมาจากสัมมนาคราวหน้า กระดูกกระเดี้ยว ไขข้อได้อักเสบแน่ๆ ทุกคนก็หัวเราะเลยครับ
ผมถามอารายเนี่ยพี่ พี่คิดว่าผมบ้าพลังอะไรขนาดนั้นเลยเหรอ ผมก็ยื่นมือขอน้ำเปล่าขวดนึงจากพี่ข้างๆ เอามาบิดเปิดกิน ลูกพี่ผมบอก คนดีๆที่ไหนแม่งต่อยบอร์ดประกาศทะลุวะ ถึงมันจะเป็นไม้ก๊อกก็เถอะ เอื้อกกก !!! อยู่ดีๆน้ำก็ติดคอเฉยเลยครับ ไอ้แค่กๆ ๆ หัวหน้าบอกเฮ้ย เบาๆค่อยๆกิน เดี๋ยวยังไงถ้าอิ่มกันแล้วก็เก็บกันให้สะอาดล่ะ
ทุกคนก็ตอบครับ ค่ะ หัวหน้ากันหมด เหมียวก็ลุกไปหาหัวหน้าแล้วพูดอะไรๆ ลูกค้าๆ เอกสารๆ นี่แหละ ผมหยิบพิซซ่ามากินอีกชิ้นแล้วก็เดินเข้าไปในห้องทำงานเลย นั่งกินอีกนิดทิชชู่ชุบน้ำเช็ดมือหน่อยๆ อิ่มแฮะ 3 ชิ้น แล้วหลังจากนั้นผมก็นั่งรอเวลาเลิกงานอย่างเดียว อีก 30 นาทีกว่าๆ และแล้วก็ได้เวลา !!!
เอาล่ะ อีก 10 นาทีจะได้เวลากลับบ้านแล้วล่ะ เดินออกมาดูหน่อย พี่ๆเขากำลังช่วยกันเก็บขยะ ผมก็จะช่วยแหละ พี่เขาก็บอกหื้ยย จะให้เจ้ามือเลี้ยงได้ไง ผมก็บอกนะว่าเจ้ามือคือพี่แท-โอ นู่น แต่พวกพี่เขาบอกว่าเอาน่ะๆ ถือว่าแกเลี้ยงนั่นแหละ ซึ่งก็ตามนี้แหละครับผมเถียงอะไรไม่ได้เลย พอมาเก็บของเสร็จ ๆ ๆ ๆ ยังๆ ๆ ยังไม่ถึงเวลาเลิกงาน
ผมก็หยิบมือถือโทรหาดาวก่อนเลยครับ มันอาจจะฟังดูไม่ดี แต่ถ้าโทรไปแล้วพวกดาวบอกว่าดาวอยู่ที่ห้องผม ผมก็พร้อมที่จะดริฟต์ไปที่ห้องผมทันทีเลยล่ะ โทรหาดาวติดนะแต่เป็นมิ้นต์รับ มิ้นต์ถามมีไร ทำไมไม่โทรเข้าเครื่องมิ้นต์ อ้าว ชิบหายละเหงื่อไหลเป็นน้ำเลย ผมก็เลยบอกไปตามตรงว่าก็โทรหาดาวนี่แหละ จะถามว่าตอนนี้อยู่ไหน
มิ้นต์บอกอยู่ร้านพี่ดาวอาบน้ำอยู่ วางสายแล้วโทรเข้าเครื่องมิ้นต์ด้วย แล้วมิ้นต์ก็กดสายวางเลย อ้าวอิหยังวะ แล้วผมก็โทรเข้าเครื่องมิ้นต์นะ มิ้นต์รับสายทันทีแล้วถามว่าโทรมาอีกอะไร อ้าววววว เจ้าหญิงคร๊าบ อะไรเนี่ย ผมก็บอกอ๋อสงสัยโทรผิดครับ เมื่อกี้คนพูดยังเสียงหวานๆอยู่แล้ว แปปเดียวเสียงเข้มแล้ว
มิ้นต์บอกโอ๊ยยยย ก็คุยอยู่นี่ไง ไรอ่ะจะวางสายอีกแล้ว ผมบอกไม่วางแล้ววว ปลายสายทำเสียงน่ารักแล้ววว ผมได้ยินเสียงมิ้นต์ เชอะนะ แต่เป็นแบบ “ ชึ๊ “ ผมก็บอกโอ๋ๆ ก็ไม่รู้คิดว่าไม่ว่างวันนี้ไปเรียนไม่ใช่เหรอ มิ้นต์บอกอื้อการบ้านค่อยทำ เดี๋ยวต้องทำงานแล้ว . . . . ผมก็เงียบเลยแล้วก็บอกอื้ออ แล้วแก้มล่ะ มิ้นต์บอกแก้มก็อาบน้ำ ผมก็อื้ออออ
มิ้นต์บอกไร เป็นไร ผมบอกเปล่า มิ้นต์บอกว่าทำงานก็คือทำงาน ลูกค้าก็คือลูกค้า ไม่มีไรมากกว่านี้ ผมก็อื้ออ มิ้นต์บอกไอ้พี่โทนอย่าทำเสียงนี้ดิ่ ผมถามอะไรหืม มิ้นต์บอกว่ามิ้นต์ก็แค่ทำงานอ้ะ ผมบอกจ้าๆรู้แล้ว วันหยุดค่อยจัดให้หายคิดถึงแล้วกัน มิ้นต์พูดเบาๆไอ้บ้า พูดแบบเสียงหลบๆเลยนะ ผมถามหืมเป็นอะไรละนั่นมิ้นต์ก็บอกเป็นไรก็ได้. . . อ้าวๆ ๆ ผมถามจริงเปล่า มิ้นต์บอกอาบน้ำแล้วแค่นี้แหละ
ผมก็จ้า ๆ ๆ ๆ อื่ม. . . . สามสาวทำงานหมดเลย เอาล่ะต่อไปโทรหาพี่พลอย พี่พลอยคร๊าบบทำไรอยู่ พี่พลอยรับสายนะแล้วบอกกำลังจะเลิกงานแล้ว เดี๋ยววันนี้พี่ไปกินข้าวกับเพื่อนนะ กลับดึกนิดนึง ผมก็บอกหูยย ไปกับใครเนี่ย พี่พลอยบอกเพื่อนในแผนกนี่แหละ อดใจไว้น๊า คิดถึงไว้น๊า เจอกันจะได้เต็มที่ โหยย ดูพี่พลอยดิ่คร๊าบบ ผมบอกโหยย เจอกันก็อยากพาไปกินข้าว ไปเดินเล่นนะ แต่พี่พลอยก็บอกว่า ข้าวกินจานเดียวก็พอเสียเวลาน่า
โหย แย่แล้วผม ผมก็คร๊าบ ๆ ๆ ๆ ตอนนั้นเพื่อนพี่พลอยก็บอกพลอยไปยังคุยกับใครอ่ะยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ พี่พลอยก็ตอบมาสั้นๆ ผัว แล้วก็วางสายเลย อุ่ย !!! ผัวเหรอ แต่ด้วยนิสัยพี่พลอยนั้น ก็ไม่แปลกใจที่ตอบเพื่อนไปแบบนั้น ถึงปากจะบอกว่าผัว แต่สถานะก็คงไม่ได้ไปไกลกินกิ๊ก หรือ Sex partner หรอกครับ เอื้อออ ไปดีกว่า แต่เดี๋ยวก่อนลืมสาวแว่นได้ไง
ผมโทรหาจอยนะ จอยก็หลับสาย อาโหลล โทนนน ผมก็หือออ อะไรนั่นเสียงดูเหนื่อยๆ จอยบอกอ๋อยยย วันนี้งานเยอะมากมายเลยยย ขนาดวันนี้ไม่ต้องเข้าประชุมนะเนี่ย ผมก็ถามจอยไหวมั้ยเนี่ย จอยบอกอื้อออ ไหวแหละ กลับบ้านมาตั้งแต่บ่าย 4 แล้วอ่ะโทน ผมถามหืมกลับบ้านเหรอ กลับบ้านแฮะช่วงนี้ จอยบอกเสาร์ – อาทิตย์นี้มีธุระอ่ะ ฮืออ เหนื่อยจัง ผมก็ถามว่านวดให้มั้ย จอยบอกงื้ออ มาเด้ มานวดให้หน่อยย ผมก็บอกจ้าๆ แปปนึงเสียงเรียกจอยกินข้าวก็มาครับ จอยลูกมากินข้าวก่อนเร็วจะได้อาบน้ำ จอยบอกค่าแม่
แล้วก็มาคุยกับผมว่าติดนวดจอยไว้ 1 ครั้งนะ ผมก็บอกคร๊าบแล้วจะให้นวดแบบไหน จอยก็ตอบมาว่าแบบไหนก็ด้ายยยย ยังไงซะโทนก็หาเรื่องปล้ำจอยอยู่ดีอ่ะ ผมบอกเดี๋ยวๆเห็นผมเป็นคนยังไงเนี่ย จอยก็บอกว่า คน ลา ม๊ก อั๊ยย๋าเดี๋ยวนี้กล้าพูด ผมบอกอ่ะเค งั้นนวด B2B นวดเสร็จนาบต่อเลย จอยก็พูดแบร่โทนหื่น กินข้าวก่อนนะ ผมบอกอื้ม ๆ ๆ ๆ เอาล่ะโทรหาเจ๊หมิวต่อ
สายแรกไม่รับ สายสองเจ๊หมิวโทรกลับมาเอง แล้วถามว่ามีไรไอ้ลิง ผมก็บอกเปล่าอยากโทรหานี่นาาาาา เจ๊หมิวบอกอย่ามา อย่ามา มีอะไรก็ว่ามา ผมก็เลยบอกว่าโหยยย ก็บัตรเครดิตของพี่แท-โอ เขาอยู่ที่ผมอ่ะ ผมจะเอาไปไว้ที่เจ๊นะ เจ๊หมิวถามว่าบัตรไหน ผมก็เลยบอกเอ่อ คนที่ออฟฟิศบอกว่าบัตรมันวงเงินไม่จำกัดอ่ะ
เจ๊หมิวบอก แหม ๆ ๆ น้องรักจริงๆนะขนาดพี่แท-โอให้ถือบัตรอันนั้นน่ะ ผมก็บุ่ยย เจ๊หมิวบอกก็วันเสาร์เอามาให้เจ๊ก็ได้ เดี๋ยวๆวันเสาร์ไปเจอกันที่สยามก่อนนะแล้วค่อยว่ากัน ผมก็บอกอื้อออออ ผมบอกอื้องั้นไม่รบกวนแล้วครับ เจ๊หมิวก็อ๋อๆ อื้มๆ ผมก็... เอ้าลืมเลยกู ผมก็เลยบอกไปว่ารักเจ๊หมิวน๊า เจ๊บอกอื้มๆนึกว่าต้องทวง ผมก็แฮ่ๆ แล้วเจ๊ก็วางสายไป
เอาล่ะ !!! ได้เวลาแล้ว ผมก็เดินออกมา ใจก็คิดว่าเหมียวคงรออ่ะครับ แต่อ่าวไม่อยู่ ผมก็ไหว้พี่ๆ บอกกลับก่อนนะคร๊าบ กลับก่อนนะครับ.. ผมก็มอง ๆ ๆ . . . ไม่อยู่จริงๆแฮะ ผมก็เดินๆออกมา
พี่กระเทยบอกชั้นอย่าร้องห้ายย ~ ไม่ใช่ละ พี่กระเทยที่กำลังเก็บของแล้วเห็นผมเดินมา เขาก็แซวว่า แหม่ ๆ เดินเหม่อลอยเป็นบอยแบนด์เลยอีโทน มองหาเหมียวเหรอ เหมียวกลับบ้านไปเกือบครึ่งชั่วโมงแล้ว ... ในใจผมนี่อุ้ยเลย อุ้ยแบบพี่หนุ่ม กรรชัย
ผมก็บอก.. กลับแล้วเหรอครับ ผมฝากงานเหมียวไว้อ่ะ พี่กระเทยก็บอกแหมๆ ตามงานพรุ่งนี้ก็ด้ายย อย่าขยันมากเลยแก ผมก็ครับๆ ยกมือไหว้สวัสดี ผมกลับบ้านก่อนนะ พี่เขาบอกย่ะ อะเคร กลับดีๆรูปหล่อ
พอลงมาข้างล่าง .... เอ่ออ ยังไงดี คำๆนี้ผมพิมพ์มารอบที่ร้อยแล้วมั้ง ถ้าเป็นปีที่แล้ว แล้วเป็นแบบนี้ผมแม่งเฟลแน่ๆ แบบนัดกันแล้วอ่ะ คนที่เราชอบนัดแล้วอ่ะ เอาแค่นัดไปกินข้าวดีใจแล้ว แต่อยู่ดีๆ ล้มเลยยย โดนเท ก็นะแต่ตอนนี้เหมือนจะได้ภูมิคุ้มกันแฮะ ไม่ค่อยนอยด์มากเท่าไร
ลองโทรหาหน่อยดีมั้ย... อ้าวโทรศัพท์ผมแบตหมดเมื่อไรเนี่ย เมื่อกี้ก็ไม่ได้ดูด้วยว่าแบตจะหมด อะไรว๊าก็ชาร์จไปเมื่อ 2 วันก่อนเองนี่หว่า ทำไมแบตหมดไวจัง ไม่ไหวๆ กลับห้องก่อนแล้วกัน นี่แหละครับชีวิตการทำงานของผม
ใจนึงก็อยากจะไปสังสรรค์กับเพื่อนร่วมแผนกหลังเลิกงานนะ ดูซีรีย์เป็นต่อแล้วก็คิดตามว่าชีวิตออฟฟิศแบบนั้นก็น่าอิจฉานะ เลิกงานปุ๊ป ไปนั่งดื่มกับเพื่อน นั่งมองหญิงไปด้วย แต่มองอีกที พวกพี่แก เอาเงินจากไหนมาดื่มทุกวันวะ
แล้วอีกอย่าง... ผมอาจจะชอบกลับห้องพัก เปิดคอมฯ นั่งเล่นเกมส์ ฟังเพลง มากกว่าก็ได้ มันสงบดี มันก็แปลก ตอนเรียนมหาวิทยาลัยก็คิดว่า พอทำงานแล้ว มีเงินแล้ว ไม่ต้องรบกวนพ่อแม่แล้ว จะเที่ยวให้หนำใจเลย
แต่พอเอาจริงๆ ชีวิตมันต้องคอนโทรลให้ได้กังจำนวนเงินรายเดือน และค่าครองชีพจริงจริ๊งงงง ผมคิดไปเดินไป แลกเหรียญไป ซื้อบัตรรถไฟฟ้าไป มาอีกทีก็ลงช่องนนทรี ต่อสาย77 ลงโค้งแยกพระราม3 ต่อพี่วิน แล้วก็มาถึงหอพัก
คิดถูกนะที่มาเช่าหอพัก ยอมเสียเงินแลกกับระยะเวลาเดินทางที่สั้นลง และได้เวลาพักผ่อนมาเพิ่ม ถ้าเลิกงานแล้วต้องกลับบ้านทุกวัน กว่าจะถึงบ้านก็มืดค่ำพอดี หมดพลังงานแน่นอน
มาหน้าหอพัก รปภ. ที่ไม่ได้เอ่ยถึงซักกะตอนก็ทักทายสวัสดีครั๊บ ผมก็ผงกหัวทักทายกลับ พี่ผู้ช่วยก็เดินไปๆมาๆ เช็คนู่นนี่นั่น พอเจอผมก็บอกว่าโทนอย่าล มกินยานะ น้องเตยบอกมา
ิอึ้ก !!! เฮ้ออออ ไม่อยากกินเลย ผมก็ถามเจ๊เตยล่ะครับ พี่เขาบอกว่า ออกไปข้างนอกเมื่อกี้ แต่ยาต้มไว้แล้ว.. โอ่ยยย สุดท้ายผมก็ต้องเดินไปหยิบยาในออฟฟิศมา มา มานั่งมองทำใจก่อนครับ
ยาอะไรมันขมแบบนี้ ไม่ต้องแตะลิ้นหรอกทแค่กลิ่นที่ลอยมา ก็เกินจะทนแล้วครับ แล้วที่ทำผมเหวอคือ ผมได้ยินเสียงติ๊ด ผมหันไปมองตามเสียง เป็นพี่ผู้ช่วยอีกคน อื้อหือกดนาฬิกาจับเวลา
ผมถามเดี๋ยวครับ จับเวลาอะไรครับ พี่เขาบอกว่า น้องเตยเขาสั่งมาให้พี่จับเวลาน่ะ ถ้าเกิน 5 นาทีให้โทรบอกน้องเตย... เดี๋ยวนะ นี่มันอะไรครับเนี่ย คิดว่าผมกินยายากขยาดนั้นเลยเรอะ โฮ่.. ดูถูกกันเกินไปแล้ว.... มีเวลา 5 นาทีเหรอ นั่งทำใจไปก่อนแล้วกัน
เฮ้ยอะไรวะ นั่งแปปเดียว 4 นาทีแล้วเหรอ นาฬิกาพังแน่ๆ มันต้องมีส่วนไหนที่พังแน่ๆ เวลามันเดินไวเกินไป ไหนลองรีเซทดูหน่อยดิ๊.... เอ่อออ รังสีอำมหิต มันมาจากไหน... อื้อหือ พี่ผู้ช่วยนั่งจ้องเลยครับ เดี๋ยวนะไอ้รังสีนี้มันส่งต่อกันได้ด้วยเหรอ
เอาจริงๆผมไม่ได้กลัวพี่ผู้ช่วยอะไรเลยมแต่กลัวคนที่พี่เขาจะไปรายงานมากกว่า เอาวะกลั้นใจฮึ๊บเดียว มันก็เหมือนอาบน้ำในโอ่งที่บ้านตอนหน้าหนาว มันจะเย็นแค่ขันแรกเท่านั้น.. ขันต่อไปมันจะชา
อ่ะซ่ะบ่ะฮึ้บ กรึ้บ !!! ไม่ ไม่ ไม่ขม ไม่ไหวแล้วโว้ย กระดกแบบ One Shot เกือบ One Shock ขมแบบตาปิด จิตแทบหลุด แล้วประเด็นเลยคือพี่ผู้ช่วย เขาไม่ได้เตรียมน้ำให้แบบที่เจ๊เตยทำตลอดไง
สถานการณ์จึงเครียดดลยตอนนี้ พอกลืนน้ำลาย มันก็ขมหนักกว่าเดิม ต้องกระเสือกกระสนเดินไปที่ตู้เย็นหยิบน้ำ ไม่สนมารยาทละตอนนี้ เปิดฝาขวดกระดก อึ้ก ๆ ๆ ๆ ๆ อารมณ์เหมือนเดินผ่านทะเลทรายมา 3 วันแล้วเจอโอเอซิส
ไม่ใช่ คนละโอเอซิส อึ้กๆๆๆ โอยย ยังดีที่ยาสูตรของป๋า ถ้ากินน้ำตาม มันจะไม่ติดคอและลิ้น โอยย มีน้ำว่านหนุมานมั้ย จะเอามากินล้างปากหน่อย น้ำขวดนั้นผมกินไปครึ่งแล้วเททิ้งเลย ให้พวกเขากรอกใหม่คงจะดีกว่า พอเดินออกมา ก็ออกจากออฟฟิศและขึ้นห้องทันที
โอยย อะไรเนี่ย ต้องกินอีกกี่วัน ห้องสะอาดเรียบร้อยเลย ดาวคงเก็บกวาดให้ ผมเสียบสายชาร์จ เปิดแอร์ ปิดพัดลม ถอดเสื้อ อาบน้ำเลย เพราะคิดว่าจะไปกินข้าวต้มที่แยกถนนจันทน์สักหน่อย ยังไงก็กดพิซซ่ามา 3 ชิ้นละ อิ่มไปเยอะ
อาบน้ำเสร็จก็เดินมาเปิดมือถือ มาแต่งตัวต่อ แปปนึงโทรศัพท์ก็ดัง เปิดปุ๊ปดังปั๊ป พอมองหน้าจอ.. อ้ออ คนที่คุณก็รู้ว่าใคร.. ลอร์ด วอร์เดอมอล์ ไม่ใช่ละ เจ๊เตยนี่หว่า ผมรีบรับสายเลย ฮัลโหลเจ๊เตย อื้อหือเสียงนี่มาก่อนเลย
[ เจ๊เตย ] : อีโทนอยู่ไหน
[ ผม ] : อยู่ห้องแล้วครับ
[ เจ๊เตย ] : กินยาหรือยัง
[ ผม ] : กินแล้วค้าบ
[ เจ๊เตย ] : แน่ใจนะ
[ ผม ] : อื้ออ ถามพี่ผู้ช่วยดิ่ แล้วเอานาฬิกามาจับเวลาอะไรด้วยไม่รู้
ผมก็บอกไปแบบนั้น เจ๊เตยบอกอื้อแล้วไป เจ๊ออกมาคุยธุระเรื่องฟิตเนสกับเฮียเต้ ผมก็อื้ออ เจ๊กินข้าวด้วยนะ เจ๊เตยบอกอื้อ แล้วก็วางสาย ผมวางมือถือไว้ที่เดิมนั่นแหละจะไปเปลี่ยนเสื้อผ้า แต่ว่าโทรศัพท์ดังอีกรอบ หือ เจ๊เตยลืมไรหว่า
อ่าว.. ไม่ใช่เจ๊เตย พอผมกดรับสายยังไม่ทันได้ฮัลโหล ปลายสายก็พูดมาก่อนเลยว่าอยู่ไหน ทำไมปิดเครื่อง ผมก็บอกแบตฯ มันหมด แล้วมีไรหืม ปลายสายก็บอกว่า วันนี้นัดกันไว้แล้วอ่ะจะเบี้ยวเหรอ ผมบอกอาราย ๆ ๆ ก็เห็นกลับบ้านก่อนนี่ ก็นึกว่าเหมียวไปกับเพื่อนแล้ว เอาเอกสารออกมาให้ลูกค้าแถวคอนโด ก็เลยกลับเลยย โทนอ่ะปิดเครื่องทำไม
[ ผม ] : ก็บอกไปแล้วงายยย ว่าแบตฯ หมด นี่ก็พึ่งชาร์จเอง
พอบอกไปแบบนี้เหมียวก็บอกรู้แล่ว แล้วทำเสียงงอนๆด้วย เธอบอก ไม่รู้ล่ะห้ามเบี้ยวนัดด้วย ผมก็บอกหืมแล้วจะให้ทำไงล่ะ กลับมาหอพักแล้วเนี่ย อาบน้ำแล้วด้วย เหมียวก็บอก ก็ออกมาดี้ ลากเสียงยาว ยาวววว ผมก็บอกอ่ะๆ ๆ โอเคไปกินข้าวที่ไหนดี เหมียวงึมๆงำๆแล้วบอก สยามก็ได้
ผมก็บอกเคๆๆ พอวางสายแล้วก็แต่งตัวล่ะครับ นานๆจะออกไปกินข้าวตอนค่ำแบบนี้ ก็ฉลองด้วยการฉีด Versace Eros ไป 3 ปื้ดดด
แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น
แล้วก็ Taxi เลยครับ แหม่ แต่งตัวแบบนี้ ฉีดน้ำหอมแบบนี้ก็ขอไปแบบไม่มีเหงื่อหน่อย ตอนนั้นคิดในใจว่าระหว่างไปช่องนนทรีต่อรถไฟฟ้า หรือว่าไปสยามเลย มันจะใช้เวลาน้อยกว่ากัน
เพราะเอาจริงๆตอนนี้รถเริ่มติดละ ใครที่มาสถานีช่องนนทรีฯตอนนี้ คือตั้งกล้องถ่ายรูปได้เลยไฟแดงท้ายรถนี่ยาวๆ ยันนู่นเอกมัย อาจจะไปถึงท้องฟ้าจำลองด้วยซ้ำ เอาจริงๆนะพอกลับมาที่ห้องแล้ว อาบน้ำแล้วมันก็ขี้เกียจไปนะ แต่ก็ต้องไปนั่นแหละนัดไว้แล้ว
ระหว่างอยู่บน Taxi เหมียวโทรมาถามว่าออกมายัง ผมบอกว่าจะถึงแล้ว เหมียวถามถึงไหน แล้วเสียงเหมือนตกใจนะ ผมบอกเนี่ยอยู่ช่องนนทรี เหมียวบอกเดี๋ยว ๆ ๆ ๆ อย่าพึ่งไปสยาม . . . . . มารอไปพร้อมกัน
“ มาหาที่คอนโดก่อนดิ่ “
แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน