รุ่งเช้าที่ไร้เงาสาวโปรแกรมเมอร์ ผมมาเข้าทำงานด้วยอารมณ์เหงาๆ ปนคาใจเรื่องเมื่อวาน ก่อนเดินไปแกะห่อขนมปังจากในลิ้นชักและชงกาแฟจากกาต้มน้ำไฟฟ้าที่อยู่ในห้อง ที่ต้องมีไว้เพราะบางครั้งการแกปัญหามันลากยาวจนไม่ได้ออกไปกินข้าวเที่ยงบ่อยๆ ผมเลยตัดปัญหาเอาของมากินในห้องซะเลย เมื่อมาที่โต๊ะก็นึกขึ้นได้ว่ากล้องที่แอบไว้ยังต่อระบบเข้ากับคอมอยู่จึงลองย้อนภาพดู
พอเปิดดูไฟล์ยังคงอยู่ครบทุกตั้งแต่เริ่มบันทึกภาพออกมาคมชัดจนน่าตบ กล้องที่ซ่อนไว้เริ่มตั้งแต่ผมแอบวางและกดบันทึกกล้อง จากนั้นเป็นผมยิ้มให้กล้องเทไอยานั่นลงไป พอเลื่อนไปเรื่อยๆ ก็พบช่วงก่อนที่ผมจะเข้าห้อง น้องนุ่นเดินเข้าห้องมาดูแก้ว สลับกับแอบมองซ้ายขวา พอหยิบแก้วมาตาเหลือมองตรงด้านที่กล้องซ่อนไว้ ก่อนจะยิ้มน้อยๆ เอาหลอดปักแล้วเอาปากเม้มหลอดแน่นจนลิปสติกติดปลายหลอด ให้มีรอยเหมือนดูดแต่ไม่ได้ดูดน้ำ จากนั้นทิ้งก้นนั่งเก้าอี้ประจำตัว มือลูบแก้วเล่นก่อนจะทำท่าเหมือนคิดอะไรเพลินๆ มือค่อยๆ เลื่อนมาลูบตามหน้าอกไปมาช้าๆ และไปจบที่เป้า แถมยังหมุนเก้าอี้หันไปหาประตู ขายันขึ้นมาหนึ่งข้าง จากนั้นนิ้วเรียวเล็กก็ค่อยๆขยับเขี่ยเหนือกางเกงในเบาๆ
"อืออออ พี่ เอ คะ อ้าา พี่เอ ซี๊ดดดด" ปากครางชื่อไอคนชื่อเอ มือก็ลูบหว่างขาตัวเองไป มีบางจังหวะเหลือบมองมาที่ตำแหน่งกล้องแล้วครางชื่ออกมา จนผมผลักประตูเข้ามาพอดี เธอจึงรีบผลักแก้วออก แกล้งทำเป็นนั่งหอบ…แล้วก็อย่างที่รู้กันต่อ
พอดูถึงฉากที่ผมเข้ามาผมก็กดหยุดภาพ ลังเลอยู่นานก่อนจะตัดสินใจส่งข้อความไปหานุ่น
A “นุ่น”
A “พี่จะบอกว่า เมื่อวาน พอดีพี่แอบตั้งกล้องไว้กะจะดูรีแอคชั่นเรา”
ปังๆ ๆ ยังไม่ทันที่ผมจะพิมพ์ข้อความต่อ เสียงทุบประตูก็ดังขึ้น พร้อมกับร่างของน้องนุ่นในชุดกางเกงขาสั้น เสื้อสายเดี่ยวมีเสื้อทับ ในมือถือกล้องที่ผมซ่อนเอาไว้
โครมม “เอ้า…ของที่พี่ลืมไว้” เธอโยนกล้องลงมา
“เธอ มาได้ไง” ผมตกใจกับของที่เธอถือมาจนเผลอถามคำถามปัญญาอ่อนไป
“หนูก็มาเก็บของกับคืนบัตรพนักงานไง…คิดว่ามาทำอะไรละ” เธอตอบหน้านิ่งๆ มองหน้าผมสีหน้าไม่แสดงอารมณ์ใดๆ
“เอ่อ พี่ไม่ได้ตั้งใจจะเอาไว้ขู่หรือแอบถ่ายนะ แค่อยากเห็นรีแอคเราตอนกินน้ำนั่นเข้าไปเท่านั้นเอง” ผมรีบแก้ตัวจนลิ้นพัน
“หนูก็ไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย” เธอยืนกอดอกจ้องผมยังกับจะกินเลือดกินเนื้อ
“คือออ พี่จะบอกว่า มันบันทึกไว้ตั้งแต่ก่อนพี่จะเข้าไปนะ”
เธอกลับยื่นหน้าเข้ามาจนจะชิดหน้าผมกลิ่นน้ำหอมจากตัวเธอกระทบจมูกเต็มๆ
“หึ… หนูรู้อยู่แล้ว กล้องมันก็แอบไม่เนียนเลยนะ”
“อ้าว งั้นที่เธอทำ…”
“...หนูแค่จะแกล้งพี่เฉยๆ ไหนขอหนูดูคลิปมั่งดิ” เธอก้มหน้ารีบพูดแทรกก่อนเบียดตัวมานั่งบนตักผม มือกดเล่นคลิปของเราต่อ
“โหยยยย ทำไปได้ไงอะ” ตาดูคลิปไปปากก็วิจารณ์ไป แต่เจ้าหนูผมนี่สิยิ่งโดนเบียดก็ยิ่งตื่น ไหนจะมาดูคลิปตัวเองอีก และเหมือนนุ่นจะรู้ยิ่งขยับก้นบดแท่งควยเข้าไปอีก
“ห้าๆ ช๊อตนี้น้ำหนูเลอะหน้าพี่เลย ดูดิ”
ผมเริ่มไม่สนใจคลิปแล้ว มือก็ขยับไปจับพลูหีอวบนอกกางเกง อีกมือลูบนมเธอเบาๆ จมูกก็ดมความหอมที่ซอกคอเธอไป
เราย้อนดูภาพกิจกรรมของเราไป มือผมก็ลูบล้วงไปตามเสื้อกับกางเกงแสนบางนั้นไป
“อื้ออออ พี่อย่าดิ หนูยังปวดไปทั้งตัวเลยนะ”
“อืมมม ปวดตรงไหนบ้างละ ผมค่อยๆนวดสลับสีร่องเธอเบาๆ”
“อื้อออ ปวดตรงหลังอะ เอากอเอี้ยแปะแล้วก็ไม่หาย…เพราะใครละ” นุ่นยังไม่วายหันมาด่าผมอีก ทำให้ผมต้องหาทางเอาใจเธอหน่อย
“ไหนพี่ดูหน่อยซิ” ผมกดหยุดคลิปพาเธอมาโซฟาตัวเดิม
.
.
.
เป็นอันว่าเธอขอยกเลิกการลาออกแต่ขอเป็นลาพักร้อน (เพราะสภาพร่างกายบอบช้ำเล็กน้อย…) และได้ข้อเสนอที่ดีขึ้นเป็นการตอบแทนโดยมีลูกน้องกับทีมที่ดีขึ้น ส่วนผมก็ได้โปรแกรมเมอร์มาเป็นที่ปรึกษาส่วนตัวเพิ่ม แต่หลังจากเสร็จศึกนี้ก็ทำเอาผมระบมจนคิดว่า การเวียนไปเวียนมาจัดคิวสาวๆ แต่ละคนมากบ้างน้อยบ้างแถมบางคนยังมีแฟนมีสามีแล้วมันก็เสี่ยงทั้งเรื่องสาวๆ จะเอาเรื่องผมไปคุยกันหรือพลาดมีใครมาเห็นเข้า ไหนจะสังขารของผมที่อาจแห้งตายได้สักวัน ทำให้เริ่มๆ คิดละว่าจะเอาไงต่อกับชีวิตดี
ว่าแต่ช่วงหลังๆมานี่พวกแม่บ้านมองผมแปลกๆ บางคนก็หลบตาแถมบางคนยังทำหน้าบึ้งๆ ทั้งที่ไม่เคยเป็นมาก่อน หรือไปแอบแซ่บกับพี่รปภ.ชายคนใหม่แล้วกลัวโดนจับได้หรือเปล่า…
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน