ช่วงนี้นอกจากจัด “ตาราง” ให้ฟ้ากับฝ้ายฝ่ายบัญชีแล้วก็มีนุ่นนี่ละที่ยังคงแอบโดดงานมาซัพพอทกันบ้างเป็นประจำ ส่วนสาวๆที่เหลือจะงานยุ่งกันเต็มที่จนไม่มีเวลาสนใจเรื่องอื่นๆ จึงโชคดีที่แค่จัดสรรตารางให้คนละ 1-2 ชั่วโมงต่อสัปดาห์ต่อคนก็พอ ซึ่งผมก็ทำอย่างอื่นด้วยนะ ทั้งคอยรับฟังปัญหาและคลายเครียดไปในตัว เพราะยังไงผมก็ต้องหาเวลาไปจัดการปัญหาพวกผู้ชายที่ไม่ค่อยน่าเล่าให้ฟังเท่าไหร่ เช่น พวกหน้าหล่อๆ ฝ่าย AE กับเซลแอบกิ๊กกันแล้วไปคบซ้อนจนโดนแฟนตามมาตบถึงที่ทำงาน หรือพนักงานหนุ่มสุดหล่อแต่เป็นเกย์แอบนัวกับพี่ยามหุ่นหมีกลางลานจอดรถแล้วน้องในแผนกเดียวกันที่แอบชอบไอหนุ่มนั่นมาเจอเข้า หรือพวกที่ทำงานหนักๆ จนเกือบเป็นบ้าจากการโดนเจ้านายด่าเช้าเย็น ซึ่งผมก็ต้องรับบทเป็นทั้งจิตแพทย์ เพื่อนดื่ม และแกล้งเป็นคนบ้าบ้างเพื่อกันไม่ให้พนักงานเป็นบ้ากันไปจริงๆ ก่อน
.
.
.
หลังจากคร่ำเคร่งทำงานกันมาอย่างยาวนานก็ถึงคราวปาร์ตี้ตอบแทนพนักงานช่วงต้อนรับวันสงกรานต์ โดยผู้บริหารใจป้ำ เอาโถงกลางของส่วนหน้าบริษัทเป็นลานปาร์ตี้ มีตั้งบูธดีเจชั่วคราว รวมถึงอาหารจากโรงแรมชื่อดังและเครื่องดื่มไม่อั้น เริ่มกันตั้งแต่ 4โมงเย็นไปจนถึงตี 2 ซึ่งมีทั้งชั้นลอยระหว่างชั้น 1และชั้น 2 รวมทั้งเปิดให้ถึงส่วนนอกของบริษัททำให้สามารถจุคนได้หลายร้อยคน มีทั้งระดับผู้บริหารยันเด็กฝึกงาน แยกโซนนั่งกินข้าวและตรงกลางเป็นบูธดีเจพร้อมพื้นที่ให้เต้นได้เต็มที่
ถึงจะดูเหมือนคนมาเยอะ แต่คนที่มางานก็คือพวกไม่มีแผนจะไปไหนช่วงหยุดยาว พวกหาเหล้าฟรีกิน พวกหวังเคลมเพื่อนร่วมงานสักคนหลังปาร์ตี้และพวกสาวๆที่จ้องจะงาบผู้บริหารหนุ่มๆ หรือแก่ๆ ทำให้หลังเลิกงานพวกสาวๆแต่งตัวกันจัดเต็มสั้นได้สั้นเปิดได้เปิด พร้อมโชว์ของเต็มที่ ส่วนพวกมีคู่แล้วก็พาคู่มาหรือโดนบังคับให้พามาเพื่อกันคู่ของตนออกไปหากิ๊กใหม่ ส่วนคนมีครอบครัวแล้วหรือกลับบ้านต่างจังหวัดก็ไม่มีใครมาเท่าไหร่
งานนี้พี่ฟ้าไม่มาเพราะท้องทำให้มีฝ้ายมาแทน ส่วนพี่แคท พี่เกด พี่แนท พี่นก และนุ่น แยกไปนั่งกินอยู่กับทีมตัวเอง แผนกใครแผนกมันส่วนผมรับประทานทุกอย่างที่ขวางหน้าไม่มองใคร ไม่คุยกับใคร ในมุมมืดๆ ของงาน อย่างว่าตำแหน่งมันพิเศษจึงไม่มีทีมสังกัด ก่อนสาวๆ ที่กล่าวมาจะทยอยเดินเข้างาน พอเห็นแต่ละคนทำเอาผมต้องรีบก้มหน้าสูดหายใจลึกๆ ไม่กล้าสบตาใครมากเพราะแต่ละคนจัดเต็มกว่าเดิมทั้งเสื้อผ้าหน้าผม
พี่แคทมาในเดรสกระโปรงผ่าเว้าสูงสีชมพู เข้ากับส้นสูงแหลมขับเน้นขาวเรียวยาวขาวๆ เดินขึ้นบันไดมาโชว์ขาอ่อนเกือบถึงก้น บรรยากาศมืดๆยิ่งขับให้ผิวขาวๆผ่องขึ้นมาอีก แถมยังแต่งหน้าแบบจัดเต็ม ผมม้วนดัดเป็นลอนสยายเต็มหลัง
พี่เกดสาวใหญ่แต่งตัวมาในชุดกระโปรงสั้นสายเดี่ยวลืมอายุ โชว์ร่องอกสองเต้าเบียดกันแน่นจนพวกหนุ่มๆ เผลอมองหน้าอกกันเต็มๆ ท่อนล่างรัดแน่นจนโชว์รูปก้นชัดเจน ยังดีเห็นขอบกางเกงในรางๆ ไม่งั้นคนคงคิดว่าเธอไม่ใส่กางเกงในแน่
พี่แนทก็เริ่มใจกล้าใส่กระโปรงสั้นพลิ้วๆบานๆ สีเข้มยาวแค่พอปิดก้นได้นิดหน่อย แต่ยังใส่เป็นรองเท้าผ้าใบสีขาว ส่วนท่อนบนเป็นเสื้อไหมพรมถักแขนยาวเปิดไหล่ ดูให้อารมณ์แบบไปผับหรือคอนเสิร์ตเกาหลีมากกว่ามางานเลี้ยง
ฝ้ายกลับเป็นกางเกงขายาวสีขาวขาบานแต่รัดตรงสะโพกโชว์ความใหญ่ของก้นเด้งๆ เห็นขอบกางเกงในชัดเจน กับเสื้อสายเดี่ยวสีน้ำเงินเข้มทรงสามเหลี่ยมคว่ำ เปิดหลังเนียนกับไหล่อวดความขาวใสของผิวกับความเบิ้มเต็มๆ (มารู้เอาทีหลังว่าเธอใส่บราปีกนกทำให้ไม่เห็นสายชั้นในข้างหลัง)
ส่วนนุ่นกลับใส่กางเกงลายช้างแบบนักท่องเที่ยวโดยมีลูกเล่นคือขอบชั้นในที่เว้าสูงขึ้นมา กับเสื้อกล้ามเอวลอยโชว์สะดือเจาะสุดเซ็กซี่
แต่ละคนเดินไปสังสรรค์กับกลุ่มของตัวเอง ส่วนนุ่นก็ไปกินดื่มกับทีมใหม่ของตัวเองเพื่อทำความรู้จักกันมากขึ้น กลายเป็นว่าผมนั่งอยู่มุมมืดคนเดียว เพราะไม่อยากไปรวมกับเพื่อนร่วมงานตัวผู้ที่คอยจะจับพนักงานสาวๆ แถมยังไม่สามารถบอกใครได้ถึงตำแหน่งตัวเองอีก เลยทำได้เพียงเดินวนๆ จิบๆกับคนโน้นคนนี้ไปเรื่อยๆ
ระหว่างกินเหงาๆ และรอให้พี่นกมาสักทีผมจะได้ไปนั่งกับพี่แกตรงโต๊ะแผนกกฎหมายได้ เพราะตรงโซนทีมกฎหมายแทบไม่มีคนอยู่แล้ว เนื่องจากหลายคนทยอยลาออกโดยไม่บอกสาเหตุ พอเริ่มกรึ่มๆ พี่นกก็เดินเข้ามาในชุดเดรสสั้นเปิดไหล่ผ้ากำมะหยี่สีม่วงตัดกับริมฝีปากจิ้มลิ้มสีแดงสด เรียวขาขาวๆ กับเนินอกดันทรงโชว์สองเต้าขาวเนียน ยิ่งทำผมแทบหลบตาไม่ทัน แต่ไอสิ่งรบกวนสายตาก็เดินจูงมือเธอมาติดๆ นั่นก็คือ แฟนของเธอ
ในที่สุดผมก็ได้เห็นแฟนพี่นกจนได้เป็นไอหนุ่มตี๋ใส่แว่นหุ่นแห้งๆ ยิ้มแหย่ๆ ดูเนิร์ดๆ จนผมแอบสงสัยว่าไปล่อลวงพี่นกได้ไง พอเห็นหน้ามันครั้งแรกผมก็รู้สึกเกลียดขี้หน้าอย่างบอกไม่ถูก ทั้งๆที่น้อยครั้งมากที่ผมจะไม่ชอบหน้าใครโดยไม่เคยคุยกันมาก่อน แต่พอเห็นไอนี่มาพร้อมกับพี่นกก็ทำให้ผมหงุดหงิดขึ้นมาทันที และต้องโมโหหนักกว่าเดิมเมื่อต้องตีหน้ายิ้มเข้าไปไหว้มัน ทำให้ผมต้องไปตรงบาร์แล้วจัดการมอมตัวเองเพื่อให้ลืมๆ อาการหงุดหงิดก่อนจะเดินไปดื่มไปแบบไม่นับแก้ว ไม่สนชนิด ทำให้คืนนั้นผมเมาฟิวส์ขาด ขนาดว่าไปชนแก้วกับใครบ้างก็จำไม่ได้ เพราะไม่อยากนั่งร่วมโต๊ะกับมัน (ชื่อยังไม่อยากจำเลย) สิ่งสุดท้ายที่จำได้คือสาวๆ แต่ละคนเข้ามานั่งกินเหล้าโต๊ะเดียวกับผมก่อนที่ภาพจะตัดไป
.
.
.
แสงแดดช่วงเช้าวันใหม่แยงตาทำผมตื่นขึ้นมาด้วยอาการปวดหัวรุนแรง เหงื่อท่วมตัวมีเพียงผ้าห่มบางๆตรงเอว
ที่นี่ที่ไหนวะ…จากนั้นสมองผมถึงค่อยนึกได้ว่ามันคือรูหนูรังนอนของผม หลังจากพยามประมวลผลสักครู่ถึงเรื่องก่อนจะหลับแต่นึกยังไงก็จำไม่ได้ ก่อนที่บางอย่างจะทำให้ผ้าห่มขยับทำเอาผมรู้สึกถึงน้ำหนักของร่างข้างๆเตียงที่กำลังนอนคลุมโปงเอาผ้าห่มบังแสงแดด
อูยยยย…ปวดหัว ว่าแต่ ใครวะ…
.
.
.
เล่ายาวจังวะ แล้วจะยิ้มอะไรละ ยิ่งฟังวีรกรรมเมื่อคืนผมก็ยิ่งเหงื่อตก ทำไมผมจำอะไรไม่ได้เลย แต่ถ้าฟังจากที่เล่า คืนนั้นผมจัดการ 6 สาวเรียบในหนึ่งคืน แถมยังน่าจะลากไปทำพร้อมกันหลายคนด้วย ชิบหายละ
ผมรีบลนลานไปหยิบมือถือมาเช็คดู เงียบ ไม่มีข้อความหรือสายโทรเข้าใดๆ เลย ซึ่งยิ่งทำให้กังวลไปอีก บวกกับอาการปวดหัวเมาค้างยิ่งทำให้คิดอะไรไม่ออก ลองส่งข้อความหาแต่ละคนก็ไม่อ่านพอกดโทรไปหาแต่ละคนก็ไม่รับอีก ผมจึงตัดใจกลับมานอนต่อ เพราะไหนๆ ก็ทำอะไรไม่ไหวแล้ว จนกระทั่งช่วงเย็นๆ พออาการดีขึ้นก็ค่อยลุกมาเก็บเสื้อผ้าที่ถอดเรี่ยราดไว้ ซึ่งก็พบบราปีกนกขนาดใหญ่กว่าฝ่ามือผม 1 คู่ กับกางเกงในแบบจีสตริง 2-3ตัวขยำอยู่ในกระเป๋ากางเกงผม…ของใครบ้างวะ
ตอนนี้ไม่มีอะไรมาก แค่อยากให้ลองทายดูว่าตื่นมาจะเจอใคร ส่วนตอนหน้าจะเป็นรายละเอียดลงลึกของเหตุการณ์คืนงานเลี้ยง จริงๆ ลังเลว่าจะไม่ซ่อนแล้วแต่อย่างนั้นจะรู้เลยว่าเจอใคร
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน
โพลล์
โพลล์