ฝากติดตามทางช่องทางด้านล่างหน่อยครับ
อัพเดตตอนใหม่ได้ก่อนใคร^^แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น
แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น
มีคำแนะนำสามารถส่งเป็น Inbox มาได้นะครับ
ฝากติดตามผลงานด้วยนะครับมีซ่อนข้อความนะครับ
อย่าลืม comment แล้วกลับมาอ่านเพิ่มนะครับ
ลูกค้าก้มลงไปหยิบของในตะกร้าที่มันมีทั้งของใหม่และของเก่าใกล้หมดอายุ แม็กเลยรีบหันไปร้องบอกลูกค้าทันที "สินค้าตัวนี้ยะ…" แม็กพูดได้ไม่จบคำ เมื่อเขาหันไปแล้วพบว่าเป็นหลินนั้นเอง แต่ที่ทำให้แม็กพูดไม่ออกคือ หลินในวันนี้ไม่เหมือนกับหลินในวันนั้น เพราะวันนี้หลินเธอสวยมาก เธอแต่งหน้าอ่อนๆแต่กลับทำให้เธอดูเปล่งประกาย พร้อมทาปากด้วยสีแดงอ่อน บวกกับการแต่งตัวด้วยเสื้อเปิดไหล่และกระโปรงสีขาวที่โชว์ผิวขาวออร่ากับขาเรียวยาวสวยของเธอ และคือเสื้อมันขับเน้นให้เห็นขนาดหน้าอกที่ใหญ่โตของเธอ วันแรกที่เจอก็รู้อยู่แล้วว่าเธอเป็นคนสวย แต่พอเธอได้แต่งตัวมันกลับทำให้เกินกว่าที่คิดไปอีก
แม็กได้แต่ยืนมองตาค้าง หลินเห็นแบบนั้นเธอก็เลยหันมองดูรอบๆตัว "เอ๊ะ! ชุดที่ใส่เปื้อนอะไรหรือเปล่า ก็ไม่น่ามีนะ หรือใส่ชุดนี้แล้วไม่สวยหรอ หรือหลินอ้วนไปแน่ๆเลย ก็นี่มันเป็นชุดเก่าไปรื้อกลับมาใส่อะ" แม็กเห็นหลินกระวนกระวายก็เลยพูดกับเธอว่า "ไม่ใช่เลย ตรงกันข้ามต่างหาก ที่แม็กมองเพราะหลินสวยมากๆ มากจนแม็กแทบพูดไม่ออก" หลินเขินหน้าแดง "บ้า พูดไปเรื่อย"
แม็กต้องดึงสติตัวเองจากความน่าหลงไหลของหลินกลับมาก่อน เธอแต่งตัวสวยขนาดนี้คงมีนัดที่ไหนแน่ๆ แล้วเธอมาหาเราทำไมแม็กคิด เขาก็เลยถามออกไป "จะไปไหนหรอ แต่งซะสวยขนาดนี้" หลินเธอก็ยิ้มแล้วตอบกลับมา "อ่อ มีนัดอะ กำลังรอคนๆนึงอยู่ น่าจะใกล้เวลาแล้ว" แม็กได้ยินก็รู้สึกเฟลๆ เลยตอบไปแบบตัดบท "อ่อ โอเค เดี๋ยวแม็กทำงานก่อนนะ"
แม็กรีบลากตะกร้าเดินออกมาจากจุดที่คุยกับหลิน เขาเข้าไปหลังร้านแล้วนั่งลง ความคิดต่างๆแล่นเข้ามาในหัวเขาเต็มไปหมด เช่น 'ก็ถูกแล้วเธอไม่ได้เป็นอะไรกับเราสักหน่อย เรามันคิดเพ้อเจ้อเข้าข้างตัวเองว่าเธอจะมาอยู่ด้วยจริงๆ คนอย่างเราใครเขาจะมาสนใจ ฯลฯ' แม็กนั่งเหม่อลอยอยู่ได้สักพัก เพื่อนร่วมงานกะเช้าก็เขามารอทำงานพอดี แม็กเห็นก็เลยบอกไปว่ารู้สึกไม่สบาย ฝากดูร้านต่อให้หน่อยแล้วขอตัวกลับก่อนเวลา
จากนั้นแม็กก็เดินออกจากร้านมา เขายังเห็นหลินนั่งอยู่ที่หน้าร้าน สงสัยคนที่นัดไว้คงยังไม่มาล่ะสิเขาคิด แต่แล้วหลินก็ยังหันมาส่งยิ้มให้เขาอีก แม็กทนรับมันไม่ไหวแล้ว เขารีบหันหนีแล้วเดินออกไปอย่างรวดเร็ว แม็กได้ยินเสียงหลินตะโกนเรียกชื่อเขาอยู่ด้านหลัง แม็กก็ได้แต่คิดว่าจะเรียกทำไม เธอคิดจะเหยียบย่ำความรู้สึกเขาไปถึงไหน จะต้องให้เขาเห็นหน้าผู้ชายที่เธอนัดให้ได้เลยหรือยังไง ความคิดแง่ลบพุ่งเข้ามาหาแม็กไม่หยุด
แต่แล้วแม็กที่มัวแต่คิดเรื่องของหลินก็ไม่ได้ดูเลยว่าตัวเองเดินไปชิดกับขอบถนน และก็เป็นจังหวะที่มีรถวิ่งสวนมาพอดี แม็กที่กำลังจะถูกรถเฉี่ยวนั้นก็ได้หลินเป็นคนมาช่วยดึงตัวแม็กหลบเข้ามาได้ทันอย่างฉิวเฉียด "นายไม่สบายหรือเปล่า ทำไมเหม่อลอยขนาดนี้ ฉันเรียกนายไม่ได้ยินหรือไง" แม็กตอบด้วยเสียงที่เริ่มสั่นเครือ "ได้ยิน แม็กได้ยินหลินทุกอย่างแหละ ก็เพราะได้ยินแม็กถึงรีบเดินออกมาไง" หลินเริ่มงง ว่านี่มันเกิดอะไรขึ้น "ก็แล้วแม็กจะเดินหนีหลินทำไมหล่ะ" แม็กพึ่งรู้ว่าตัวเองอ่อนไหวกับเรื่องความรัก เขาพยายามทำเสียงให้ปกติที่สุดพร้อมกลั้นน้ำตาเอาไว้ "หลินมีนัดแล้วไม่ใช่หรอ กลับรอที่เดิมเถอะ เดี๋ยวจะหากันไม่เจอ"
หลินเริ่มปะติดปะต่อเรื่องราวได้แล้ว นายแม็กนี่มันซื่อบื้อจริงๆ เขากำลังเข้าใจเธอผิด แต่ไหนๆก็เป็นแบบนี้แล้ว เล่นตามน้ำไปก่อนแล้วกัน "แต่หลินอยากให้แม็กเจอคนๆนี้นะ ไปเจอเขาด้วยกันกับหลินหน่อยสิ น้าาาา" แต่แม็กยิ่งได้ยินเขาก็ยิ่งเสียใจ แต่เขาก็อดเป็นห่วงที่จะให้เธอไปคนเดียว เขาเลยพยายามตอบไปแบบให้เสียงปกติที่สุด "ดะ…ได้ แม็กจะไปเป็นเพื่อนหลินเอง"
แม็กคิดว่าสุดท้ายแล้วอย่างน้อยเขาก็จะได้เห็นผู้ชายคนนั้นว่าเป็นคนยังไง แม็กปล่อยให้หลินจับมือพาเขาเดินไปเรื่อยๆ จนไปหยุดอยู่หน้าตึกที่เขาเช่าอาศัยอยู่ แม็กเริ่มงงว่าหลินพาเขามาที่นี่ทำไมกัน แต่ก็ไม่ได้ถามออกไปแล้วเธอก็พาเขาเดินขึ้นบันไดไปบนตึก เดินผ่านชั้นที่หนึ่ง เดินผ่านชั้นที่สอง เดินผ่านชั้นที่สาม แล้วพอเดินมาถึงชั้นที่สี่ ซึ่งเป็นชั้นที่แม็กพักอยู่ แม็กก็คิดว่า เห้ย! หรือหลินรู้ว่าเราพักอยู่ที่นี่ในชั้นนี้ แต่แม็กก็ต้องหน้าแตกกับตัวเองนี่แหละ เมื่อหลินยังพาเขาเดินขึ้นไปอีกหนึ่งชั้น และแล้วเธอก็พาแม็กมายืนอยู่หน้าห้องๆหนึ่งที่ชั้นห้า หลินถาม "แม็กพร้อมที่จะเข้าไปเจอเขาหรือยัง" แม็กคิดพามาหน้าห้องขนาดนี้ ไม่พร้อมก็ต้องพร้อมแหละ แม็กเลยพยักหน้าให้หลิน
เมื่อหลินพาแม็กเข้าไปในห้อง แม็กก็แปลกใจที่มันไม่ใช่อย่างที่เขาคิด เพราะในห้องกลับพบแค่เด็กทารกที่นอนหลับอยู่ หลินหันมายิ้มให้เขาพร้อมทำท่าให้เบาๆเสียง แม็กรู้คำตอบของทุกอย่างได้ด้วยตัวเอง พร้อมกับที่รู้ว่าตัวเองมันงี่เง่าสิ้นดี หลินจับมือแม็กให้เข้ามาดูลูกของเธอใกล้ๆ เธอพูดเบาๆว่า "ลูกของหลินเอง ชื่อน้องลูซี่ น่ารักใช่ไหมล่ะ" หลินมองแล้วยิ้มให้อย่างอ่อนโยน แม็กหันไปมองหลินสลับกับลูกของเธอแล้วจึงส่งยิ้มกลับไปให้ ตอนนี้แม็กมองไปรอบๆห้องของทุกอย่างถูกเก็บลงกล่องพร้อมขนย้าย เขาเข้าใจหลินผิดไปทุกเรื่อง รู้แบบนี้ยิ่งทำให้แม็กรู้สึกผิดเข้าไปใหญ่
หลินเมื่อเธอเห็นสีหน้าของแม็กก็ดูออกว่าเขาคงกำลังคิดมากอยู่ "อย่าคิดมากไปเลย วันนี้เรามาเริ่มต้นใหม่กันดีกว่า" หลินหันมายิ้มให้แม็ก แล้วพูดต่อ "หลินไปแอบถามเพื่อนที่ทำงานแม็กมาว่าแม็กหยุดวันไหน แล้วหลินก็เลยเก็บของรอ ว่าแต่แม็กยังไม่เปลี่ยนใจใช่ไหม แล้วที่พักอยู่ไกลไหมอะ แล้วเราจะขนไปยังไงดี"
แม็กก็นึกได้ว่าหลินเธอยังไม่รู้ว่าเขาก็พักอยู่ที่นี่ ก็เลยขอเขาอำคืนบ้างแล้วกัน "อืม…ก็พอสมควรนะ แต่จะได้ประหยัดๆ เรายกกันเองทีละกล่องก็ได้นะ มีเจ็ดกล่องก็เจ็ดรอบเอง" หลินตกใจ "ห๊ะ! เจ็ดกล่องจากชั้นห้า ปวดหลังแน่ฉันงานนี้" แม็กแอบขำเบาๆกับท่าทีของหลิน แต่หลินเธอไม่อิดออดเลยสักนิด ทั้งที่แต่งตัวซะสวยในวันนี้ "ม่ะ เริ่มขนกันเลยดีกว่าแม็ก" เธอชวนเขายกของอย่างหน้าตาเฉย
ทั้งคู่ช่วยกันยกกล่องกันคนละฝั่ง แล้วก็ค่อยยกเดินลงบันไดมาถึงชั้นสี่ แม็กก็แกล้งบ่นไปว่า "วางก่อนๆขอพักแป๊บนึง" หลินก็เลยบ่นใส่เขากลับมาหนึ่งชุด "โห ถ้านายพักทุกชั้นแบบนี้นะ รับรองแค่เจ็ดกล่องพรุ่งนี้ก็ขนไม่เสร็จ" แม็กได้ยินแบบนั้นเลยคิดอะไรดีๆออก "แล้วถ้าเสร็จล่ะ จะมีรางวัลให้หรือเปล่า" หลินตอบสวนมาทันทีเลย "นายต้องใช้เวลาทุกชั้นแบบนี้ด้วยนะ ถ้าทำได้ฉันให้นายสั่งอะไรก็ได้หนึ่งวันเต็มๆเลยอะ" พอหลินพูดจบ แม็กก็ลุกขึ้นเดินไปไขประตูห้องพักของเขา หลินยืนนิ่งไปพักนึงก่อนจะโว้ยวายออกมา "โห แบบนี้ขี้โกงนี่น่า นายไม่เห็นบอกฉันเลยว่าเราอยู่ตึกเดียวกัน รู้แบบนี้ใครจะเล่นด้วย ชิ!" แม็กขำออกมาเบาๆ "ก็ยังไม่ได้บอกเลยว่าอยู่ที่ไหนนี่น่า ไม่ได้โกหกสักหน่อย แฮร่" แล้วเธอก็มาวิ่งไล่ตีเขา ทั้งสองคนเล่นกันเหมือนเด็กพร้อมกับหัวเราะกันอย่างสนุกสนาน
หลังจากนั้นไม่นานทั้งคู่ก็ขนของกันเสร็จเรียบร้อย หลินก็ไปเอายัยตัวเล็กลงมานอนที่ห้องแม็ก เป็นอันจบงานปิดห้องคืนกุญแจ แม็กที่เริ่มหิวก็เลยชวนหลินไปหาข้าวกินกัน
แม็กพาหลินกับลูซี่มากินข้าวใกล้ๆ ซุปเปอร์เซ็นเตอร์แห่งหนึ่งแถวที่พัก เพราะเมื่อกินเสร็จเขาจะได้พาเธอไปซื้อของใช้ที่จำเป็นต่อ และเมื่อกินข้าวกันอิ่มแล้วแม็กก็เลยบอกกับหลิน "เดี๋ยวเราไปซื้อของที่ต้องใช้ในซุปเปอร์ฯกันนะ" หลินที่อุ้มลูกอยู่ก็แสดงสีหน้าว่าเกรงใจ แม็กเห็นก็เลยพูดต่อ "ไม่เป็นไรหรอกน่า ไม่ได้ซื้อกันบ่อยๆ ปะไปกันเถอะ"
ตอนเดินเลือกซื้อของ หลินก็ไม่กล้าหยิบอะไรเลย ทำให้แม็กต้องคอยถามตลอดว่า 'อันนี้ต้องใช้ไหมอันนั้นต้องใช้ไหม' แล้วก็เดินไปหยุดกันที่แผนกของใช้เด็ก แม็กที่เห็นหลินอุ้มลูกไว้ตลอดเวลา เขาคิดว่าเธอคงเมื่อยน่าดู เขาจึงเดินไปหยิบ เป้อุ้มเด็กมาเทียบกับตัวเธอเพื่อที่จะซื้อให้ ทำให้หลินรู้สึกซาบซึ้งกับสิ่งที่แม็กทำให้อีกแล้ว แต่ทันใดนั้นเองพนักงานขายเห็นก็รีบเดินเข้าเชียร์สิ้นค้าทันที "อุ้ย คุณพ่อน่ารักมากเลยค่ะ เป็นห่วงคุณแม่จะเมื่อยแน่เลย" แม็กกำลังจะพูดปฏิเสธว่าไม่ใช่แบบนั้น เขาไม่ใช่พ่อเด็กและไม่ใช่แฟนเธอ แต่หลินก็เข้ามายืนยิ้มข้างพร้อมตอบพนักงานกลับไป "ใช่ค่ะ เขาน่ารักแบบนี้แหละ เป็นห่วงตลอดเลย" พนักงานก็ยิ้มให้เรา แต่แม็กสิที่กลับรู้สึกประหม่า เขายังใส่เสื้อพนักงานร้านสะดวกซื้ออยู่เลย(ไม่ใช่ว่างานนี้ไม่ดีนะครับแต่แม็กแค่คิดลบ) ในขณะที่หลินสวยขนาดนั้น เขากลัวเธอจะต้องอายคนอื่น หลังจากนั้นจนเดินไปจ่ายตังค์เขาก็ไม่พูดอะไรกับเธออีก
และเมื่อจ่ายเงินซื้อของเสร็จหลินที่เห็นแม็กสีหน้าไม่ดี เธอก็รู้สึกผิด "หลินขอโทษนะแม็กที่หลินทำให้รู้สึกไม่ดี ไปบอกคนอื่นว่าแม็กเป็นแฟนหลินแบบนั้น" แม็กรีบพูดปฏิเสธ "ไม่ใช่ๆ เราไม่ได้คิดแบบนั้น" หลินเลยถามต่อ "งั้นเรื่องอะไรอะ อยู่ดีๆแม็กก็เงียบไป" แม็กก็เลยบอกสิ่งที่เขาคิดไปตามตรง "แม็กกลัวหลินอายคนอื่น ที่คิดว่าแม็กเป็นแฟนหลินอะ ดูหน้าตาแม็กสิ ดูการแต่งตัวแม็กสิ เดินกับหลินมีแต่จะทำให้หลินอายเปล่าๆ" แม็กพูดจบหลินที่ตอนนี้สะพานลูซี่ไว้ข้างหน้า ก็เดินมากุมมือแม็กพร้อมพูด "ไม่เห็นมีอะไรที่น่าอายเลย" แล้วก็กุมมือแม็กเดินไปตลอดทาง แม็กพูดอะไรไม่ออกที่เธอเดินกุมมือเขาไปจนถึงห้อง เขารู้ตัวว่าหลงรักเธอแล้วแน่ๆ
เมื่อถึงห้องทั้งคู่ก็จัดข้าวของที่พึ่งซื้อมา จนตอนนี้เต็มไปด้วยของใช้สำหรับเด็ก เสร็จแล้วก็มาถึงการแบ่งที่นอน ห้องของแม็กเป็นแค่ห้องโล่งๆ มีแค่ฟูกนอน พัดลม โต๊ะกินข้าว ชั้นวางและทีวี ปกติเขาจะนอนกลางห้องหน้าทีวี แต่ตอนนี้แม็กกำลังคิดว่าควรจะแบ่งเป็นสองฝั่งแล้วใครจะนอนฝั่งห้องน้ำ ใครจะนอนฝั่งทางออก เมื่อเขาตัดสินใจได้แล้วบอกให้หลินฟัง "เดี๋ยวเราจะแบ่งห้องเป็นสองฝั่งนะ หลินนอนฝั่งหน้าห้องน้ำกับลูก แม็กจะนอนฝั่งหน้าประตูห้องเอง จะได้สะดวกตอนเข้าห้องน้ำ" หลินทำหน้างงๆ "จะแบ่งทำไมอะ ก็นอนเหมือนปกติไปสิ ปกตินายเข้างานกลางคืนนิ ฟูกก็มีอันเดียว ขอแบ่งนอนด้วยหน่อย ส่วนลูซี่นอนฟูกเด็กข้างๆหลินได้" แม็กเริ่มเขิน "มันจะดีหรอ หลินต้องให้นมลูกมันจะไม่สะดวกหรือเปล่า" หลินสวนกลับทันที "แหม่! ทำเหมือนนายไม่เคยเห็นเนอะ" แล้วเราสองคนก็หัวเราะกัน
แล้วช่วงกลางคืนก็มาถึง แม็กก็อาบน้ำมานอนเล่นโทรศัพท์เหมือนเคยๆ เมื่อแม็กอาบน้ำเสร็จหลินก็เข้าไปอาบตามต่อ แต่ในระหว่างที่หลินกำลังอาบน้ำ ลูซี่ก็ดันตื่นแล้วเริ่มร้องไห้ แม็กรีบลุกขึ้นไปดูทันที เขาพยายามหลอกล่อ หยอกล้อ ทำหน้าตาแปลกเพื่อให้ลูซี่หลุดร้อง หลินที่ได้ยินก็รีบออกมาดูเช่นกัน แล้วภาพที่เธอเห็นมันทำให้เธออมยิ้มน้อยๆ ที่เห็นแม็กพยายามหยอกล้อลูซี่อยู่ แต่เธอก็รีบเดินไปอุ้มลูซี่ แล้วก็นั่งลงบนฟูกหลังพิงกำแพงเพื่อจะให้นมลูกเธอ
ปัญหามันอยู่ที่แม็กนี่สิที่ต้องมาเห็นอะไรแบบนี้ คือตอนนี้หลินเธอนุ่งแค่ผ้าเช็ดตัวผืนเดียว เธอไม่ยอมเข้าไปแต่งตัวในห้องน้ำให้เรียบร้อยก่อน แต่เธอกลับเลื่อนผ้าเช็ดตัวลงหนึ่งข้างเพื่อให้นมลูก แม็กพยายามแล้วที่จะไม่หันไปมอง แต่ก็ห้ามสายตาตัวเองไม่ได้จริงๆ แม็กเผลอหันไปมองเต้านมที่ถูกลูกของเธอดูดอยู่ มันทำให้เขาอยากเข้าไปดูดอีกข้างนึงเป็นเพื่อนลูซี่เลย แล้วพอสำรวจมองเลื่อนต่ำลงไปอีก แม็กก็ไปเห็นว่าผ้าเช็ดตัวที่หลินนุ่งอยู่มันเผยออยู่ เพราะเธอเล่นนั่งไม่ระวังอะไรเลย และเมื่อแม็ก เพ่งมองดูดีๆก็เห็นเนินโหนกของหลินที่มีขนบางๆปกคลุมอยู่
เมื่อแม็กเห็นแบบนั้นก็ยิ่งลืมตัว เพ่งมองเข้าไปอีกเผื่อจะได้เห็นอะไรมากกว่านั้น มันทำให้ท่อนเอ็นของเขาเริ่มตื่นขึ้นมาดันกางเกงบ๊อกเซอร์ที่เขาใส่นอนอยู่ เพราะด้วยความชินเขาก็เลยไม่ได้ใส่กางเกงในเสียด้วย เมื่อเพ่งมองไปแล้วไม่เห็นอะไรเพิ่ม แม็กเลยมองสำรวจลงไปที่เรียวขาขาวสวยของหลิน มันช่างเนียนไม่มีแม้แต่ริ้วรอยสักนึก แม็กเลื่อนกลับไปมองที่เนินโหนกของเธอ เขาคิดว่าอยากจะลองสัมผัสดูสักครั้ง แล้วต่อด้วยการเข้าไปดูดเลีย แล้วก็เย็ดกระแทกๆใส่แรงๆดูสักครั้งในชีวิต ยิ่งคิดท่อนเอ็นของแม็กก็ยิ่งแข็งจนปวดตึ๊บๆ แต่แล้วเขาก็ต้องสะดุ้งตกใจ
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน