ช่วงเวลาประชุมผู้ถือหุ้นผ่านไปได้ด้วยดีเหล่ากรรมการทั้งในประเทศและต่างประเทศบินมารับฟังผลการดำเนินงาน วิสัยทัศน์ และกลยุทธย์ประจำปี แต่ละแผนกก็วุ่นกับการเตรียมรายงานรีพอทประจำปีกับนำเสนอแผนของแต่ละแผนก ส่วนเจนในชุดสูทกับยูนิฟอร์มสีเข้มโชว์ร่องอกขาวเต็มๆ กับกระโปรงสั้นโชว์ขาอ่อนในถุงน่อง ก็สร้างความประทับใจให้กับพวกต่างชาติไปเต็มๆ (หลายคนน่าจะเข้าใจผิดว่าที่นี่เป็นญี่ปุ่นเพราะเห็นเจอหน้าเจนก็โค้งตัวก้มลงต่ำทันที)
ผมกับพี่แนทไปแอบดูเธอทำงานอยู่ครั้งหนึ่ง พบว่าเธอกำลังรับมือกับฝรั่งหนวดเคราเฟิ้มลงพุง โดยไม่มีท่าทีเกรงกลัวใดๆทั้งสิ้น แถมยังยืนยิ้มหลังตรงตอบกลับไปแบบสบายๆ จนฝรั่งนั้นเดินหน้ามึนออกไป
“นี่เป็นอะไรหรือเปล่าเห็นไอแก่นั้นมาพูดจาลวนลามเธออยู่ แล้วเขาถามอะไรเธออีกเหรอ” พี่แนทรีบมาถามทันทีที่ไอแก่นั้นเดินออกประตูไป
“อ๋อ เขาพูดว่าเป็นสาวผิวขาวแบบเธอทำไมถึงมาทำตำแหน่งเล็กๆแบบนี้ ไม่ต้องการความก้าวหน้าเหรอ”
“ตายแล้วว…แล้วเธอตอบไปว่าไงอะ”
“หนูก็แค่ตอบเป็นภาษาไทยไปว่า เรื่องของกูค่าาา” เธอพูดยิ้มๆ
เอาละคงไม่ต้องห่วงเรื่องของเธอแล้วละ
.
.
.
เรื่องมันมีต่อจากนี้นิดหน่อย เพราะผลการทำงานของเจนทำให้พวกผู้บริหารพอใจมาก พี่แนทก็เลยเสนอกับหัวหน้ารีเซฟชันให้เธอเป็นเจ้าหน้าที่ประจำไปเลย ถึงจะติดเรื่องปัญหาใบปริญญาแต่แค่ไปลงเรียนช่วงเสาร์อาทิตย์เพื่อเอาใบประกาศณียบัตรสักตัวก็พอ เรื่องนี้จึงไม่เป็นปัญหาเพราะเจนสามารถทำงานไปด้วยเรียนไปด้วยได้ และได้รายได้ก็ดีกว่าเป็นลูกจ้างช่วยขายส้มตำด้วย
ปัญหาคือเธอติดเรื่องสถานะการขอสัญชาติทำให้ไม่สามารถเรียนระดับมหาวิทยาลัยได้ คงเพราะเกิดจากพ่อแม่ที่ไม่ได้มีสัญชาติไทย และไม่มีเอกสารยืนยันตัวตนชัดเจน (พ่อแม่เธอเข้าไทยได้ไงวะ) แถมแม่เลี้ยงไม่มีเงินพอจส่งเรียนระดับสูงๆ ได้ทำให้พวกเธอเลือกจะมาทำงานแทน คิดว่าเรื่องแบบนี้จะไม่เกิดกับฝรั่งตาน้ำข้าวได้เลยนะ แต่ยังไงก็อยากจะช่วยเธอให้ได้ เพราะงั้นก็เลยลองไปปรึกษาพี่นก ถึงพอเห็นหน้าผมพี่แกจะยังทำหน้าตึงๆใส่ก็ตาม แต่พออธิบายเรื่องราวปูมหลังกับสภาพชีวิตของเจนไปก็ทำเอาเธอน้ำตาซึมและรับปากจะใช้เส้นสายเพื่อให้เจนได้รับสถานะรับรองเพื่อเข้าเรียนทันที
ส่วนเรื่องค่าใช้จ่ายกับค่าเล่าเรียนก็ให้ทางบริษัทออกกองทุนกู้ยืมแล้วกลับมาทำงานชดใช้ไปทำให้แก้ปัญหาเรื่องจะลาออกกลางคันด้วยแถมยังช่วยให้เจนมีโอกาสทำงานใหม่ด้วย และยังเป็นผลดีกับบริษัทอีกที่สามารถเก็บคนไว้ทำงานยาวๆได้
“ว่าแต่แกไปรู้เรื่องที่น้องเขาโดนข่มขืนได้ยังไงนะ” พี่นกถามผมในสภาพเปลือยเปล่ามีไวเบรเตอร์ปิดเครื่องเสียบคารูก้นไว้อยู่ นอนหอบหายใจบนโซฟา ตรงร่องมีถุงยางอยู่ภายในโผล่มาแค่โคนของถุงกับน้ำกามสีขาวย้อยออกมา ข้างๆ มีถุงยางสีสันสดใส 3-4 ชิ้นพร้อมกับคราบน้ำกามตกอยู่
ใช่ครับพี่นกเป็นคนแรกที่บังคับให้ผมใส่ถุงได้แลกกับการให้มาจัดหนักรำลึกความหลังที่คอนโดเธอได้เท่ากับจำนวนถุงยางที่พกมา เนื่องจากเป็นวันอันตรายของเธอพอดี ผมเลยถือโอกาสอธิบายเรื่องของเจนไปด้วยเลย
“อ่อ…พี่แนทเขาบอกมานะครับแล้วให้ผมไปช่วยรักษาอาการกลัวนะ” ผมแก้ตัวไปเนียนๆ หยิบขวดน้ำมาดื่มแก้เหนื่อย
“แกก็เลยจัดการทั้งยัยแนทกับเจนไปพร้อมกันเลยใช่มั้ย”
“พรวดดดดด” ผมสำลักจนพ่นน้ำออกมาทันทีที่ได้ยิน
“แค๊กๆ พี่พูดเรื่องอะไรอะ”
“พี่สังเกตมาสักพักละนะ ตั้งแต่พี่ให้เอไปคุยกับยัยแนทคราวนั้น นางก็แต่งตัวมากขึ้น เพราะเอทำใช้มั้ย” พี่นกนิ่วหน้าพยามดึงถุงยางออกจากร่องของเธอ พร้อมคาดคั้นผมต่อ
“งั้นขอหมดถุงยางก่อนแล้วผมจะตอบนะครับ” ผมเปิดเครื่องให้ไวเบรเตอร์มันสั่น เข้าไปเลียหน้าอกขาวเนียนกับรักแร้ที่ชุ่มเหงื่อจากกิจกรรมของเรา ค่อยๆ คลึงๆจนพี่นกเริ่มอ่อนลงอีกครั้ง
“อื้มมมม ให้มันจริงนะ ละ แล้วเอซื้อมาทั้งหมดเท่าไหร่” พี่นกหลับตาเคลิ้มพึมพำเสียงกระเส่า
“3 กล่อง ก็ น่าจะ 9 นะครับ”
“...!” พี่นกตาโตแต่ไม่ทันจะเอ่ยปากก็โดดนผมบดลิ้นเข้าไปซะก่อน
.
.
.
เช้าวันอาทิตย์หลังทิ้งพี่นกออกจากคอนโด โดยเธออยู่ในสภาพนอนขาถ่าง ซากถุงยางตกเกลื่อนทั่วที่นอนและโซฟา คราบน้ำแห้งเป็นดวงรอบที่นอน กับรอยเปียกขนาดใหญ่กลางที่นอนกับกลิ่นฉี่คลุ้งทั่วห้อง ส่วนผมอาศัยห้องน้ำเธอทำความสะอาดตัวเองง่ายๆ ก่อนจะไปจัดการธุระสำคัญที่ต้องสละเวลาพักผ่อนมาทำ
ผมกลับมาที่ห้องแต่เช้าเพื่อเจอกับเจนโดยสัญญาว่าจะไปบ้านเธอเพื่อเอาเอกสารสำคัญและให้ผู้ปกครองเธอเซ็นต์เป็นพยานการสนับสนุนทุนการศึกษาของเธอ ซึ่งเธอก็ขอให้ผมไปช่วยกันกล่อมแม่ของเธอให้ยอมเซ็นต์รับเรื่องไว้ เพราะแม่ของเจนเป็นคนขี้กลัว หากเอาเอกสารอะไรไปให้เซ็นต์ก็กลัวว่าจะเป็นพวกหลอกค้ำประกันหรือเปล่า จึงต้องให้ผมไปช่วยอธิบายรายละเอียด
ระหว่างทางขับรถจากตัวเมืองก็เกือบๆ 5 ชั่วโมงกว่าจะถึง เพื่อประหยัดเวลาผมไปเช่ารถมาเพื่อพาเธอไป จริงๆ บริษัทก็มีทั้งรถและคนขับแต่จะให้ทำเรื่องขอยืมรถวันอาทิตย์แถมยังไม่ใช่เรื่องงานก็ดูจะเกินไป พี่แนทก็ต้องพาคนที่บ้านเธอไปโรงพยาบาลอีก แล้วจะให้ไปยืมรถสาวๆ คนอื่นมาขับมันก็ดูเป็นแมงดาชอบกล ผมเลยตัดใจควักเนื้อเช่ารถมาแถมยังต้องลางานวันจันทร์อีก
ระหว่างทางเจนก็ควักเนื้อของผมออกมาจากกางเกงก้มไปอมรุดให้ผมเพลินๆ ไป จะได้ไม่ง่วงระหว่างขับ ส่วนผมพักมือจากพวงมาลัยมาล้วงเขี่ยร่องเธอบ้าง
“อืมมมม…พี่คะหนูปวดฉี่อะ แวะปั๊มข้างหน้าหน่อยได้มั้ย” เจนเงยหน้ามาขอผมร่องเสียวเกร็งบีบนิ้วผมแน่น
“เสียเวลา ของกินก็มีแล้วน้ำมันก็เต็ม ไม่ต้อจอดหรอก ถ้าอั้นไม่ไหวก็เอาขวดนั้นไปก่อน” ผมดึงมือออกจากร่องกดหัวเธอลงไปที่ท่อนอีกครั้ง
“อื้มมมมๆๆ” เจนตาโตพยามประท้วงแต่โดนผมกดไว้ซะก่อน
“ซี๊ดดดดด…อย่าฉี่แตกในรถละ”
สุดท้ายเจนก็ยอมปล่อยน้ำสีทองลงในขวดในสภาพน้ำตาคลอ น่าเสียดายที่ต้องขับรถไปตลอดจึงต้องให้เจนช่วยจับท่อนผมปล่อยฉี่ไม่งั้นคงให้เธอโดนกินน้ำผมไปละ แถมยังกลัวรถข้างๆเห็นจึงไม่กล้าให้เธอขึ้นมาควบเกียร์ผมระหว่างขับรถอีก
.
.
.
ช่วงบ่ายเรามาถึงหมู่บ้านของเจน ค่อนข้างไกลจากตัวเมืองพอสมควรแถมทางยังลึกลับมากถ้าไม่มีคนพื้นที่อย่างเจนคงได้หลงทางแน่
ที่บ้านของเจนคุณแม่วัย 50 กว่าๆ หน้าตาสวยแบบสาวไทยแต่ตัวเล็ก ยิ้มแย้มที่ได้เจอลูกสาว ผมสีขาวดอกเลาทั้งหัวแต่ใบหน้ายังไม่เหี่ยวย่น ผิวยังเต่งตึงออกขาวด้วยซ้ำ รูปร่างยังกระชับมีพุงน้อยๆ แต่สะโพกกับสองเต้าใหญ่เด่นสะดุดตาดันผ้าถุงและเสื้อยืดออกมาชัดเจน
พนักงานคนที่…ไม่ใช่โว้ยย
เจนเข้าไปกอดแม่เป็นภาพที่น่าประทับใจที่คนต่างสายเลือดต่างเชื้อชาติกันมีความรักกันขนาดนี้ ส่วนผมหลบออกมานั่งอยู่ที่แคร่ใต้ถุนบ้านเพื่อไม่รบกวนเวลาแม่ลูก จนกระทั่งเจนเดินมานั่งข้างๆ พร้อมกับแม่ของเธอ
“สวัสดีครับ คุณแม่”
“จ้าาา…นี่ไอหนูเป็นแฟนเจนใช่มั้ย”
“ไม่ใช่จ๊ะแม่ นี่พี่ที่ทำงานเขามาบอกแม่ว่าหนูได้ทุนเรียนต่อ” เจนรีบลนลานบอกแม่ไป แถมเหล่มองผมหน้าแดงอีก จากนั้นก็ต้องร่ายยาวกล่อมเธอจนยอมเซ็นต์ในฐานะผู้ปกครองของเจน พอเรื่องจบแม่ของเจนก็ทำอาหารสาระพัดให้กิน ผมเลยจัดเบียร์เลี้ยงสองแม่ลูกเต็มที่ พอกินกันไปจนเริ่มตึงๆ แม่ของเจนก็เริ่มพูดความในใจมากขึ้น
"ขอบคุณมากเลยนะไอหนู ที่ช่วยเจนตั้งขนาดนี้ สนใจเอามันทำเมียมั้ยละ" แม่เธอเล่นพูดตรงๆ คงเพราะเหล้าที่กินกันจนเจนยิ่งอายเข้าไปอีก จนเจนขอตัวไปเก็บจานกับอาบน้ำผมจึงอยู่กับแม่ของเธอตามลำพัง
“เห้ออ วันนี้ร้อนจัง”
ระหว่างผมดื่มพอกรึ่มๆ แม่ของเจนก็เอื้อมไปกดเร่งพัดลมจนทำเอาคอเสื้อย้อยลงมาอวดสองเต้าอวบขาวเต็มๆ
แหมมม มองเต็มตาเลยนะไอหนู
ระหว่างผมมองเพลินๆ แม่ของเจนก็ทักมาจนผมสะดุ้งแต่ก็ไม่มีท่าทีว่าอะไรแถมมานั่งชันเข่าจนผ้าถุงโดนผัดลมตีจนโป่ง
"ค่อยเย็นหน่อย…" เธอนั่งอ้าขากลีบแคมอวบ ขนรกรุงรังโชว์ผมเต็มๆ อย่างท้าทาย
“ลูกแม่บอกแล้วละ ล่ออีเจนมันส์มั้ยละ"
"แค๊กๆๆ" ผมถึงกับสำลัก นี่แม่ลูกคุยเรื่องอะไรกันหลังไม่เจอกันนานวะ
“เอ่ออ ครือว่า”
“เห็นว่าสากเอ็งมันใหญ่มาก แต่อีเจนมันไม่ค่อยเห็นมาเยอะ แม่ก็เลยอยากจะขอตรวจก่อนนะว่าสากเองใหญ่จริงมั้ย" สมกับเป็นอดีตเมียฝรั่ง ใจกล้าผิดกับสาวไทยทั่วไปจริงๆ ผมจึงตัดสินใจควักท่อนที่แข็งพร้อมรบตั้งแต่เห็นร่องหีคุณแม่คนสวยแล้ว
พอจะเดินไปใกล้ๆ ให้แกเห็นชัดๆ ก็หันไปเห็นเจนยืนตาโตอยู่ตรงประตูก่อนจะอุทานออกมา
เห้อออ ต้องบอกพี่แนทขอลาเพิ่มอีกวันแล้วสิ นั่นคือสิ่งสุดท้ายที่ผมคิดก่อนหลับไปคาพื้นไม้เมื่อแสงตะวันลอดเข้ามา
ปล. โบนัสเสต็จก็เอาเป็นคนที่ไม่ใช่พนักงานบริษัทละกัน
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน