แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น
“อย่างนี้ใช่ไหม ชาคริต หนึ่ง สอง สาม แตะ หนึ่ง สอง สาม แตะ” เบญถามชาคริตอย่างหวั่น ๆ เท้าก็ขยับไปตามจังหวะเพลง ขณะที่มือกุมมือของหนุ่มหล่อไว้แน่น
“นั่นแหละ อย่างนั้น ถูกแล้ว” ชาคริตบอก ขณะเดียวกันก็พยายามส่งแรงด้วยมือเป็นการบอกสาวสวยว่าต้องก้าวยังไง อืม มือเบญสากกว่าที่เขาคิดแฮะ แต่ก็ไม่แปลก เธอบอกว่าเล่นกีต้าร์นี่ “ไม่ ไม่ ก้าวขึ้นหน้าด้วยเท้าซ้าย อุ๊บส์”
“ว๊าย โทษที ชาคริต” เบญร้อง เธอก้าวเท้าขวาขึ้นหน้าทั้งที่จังหวะนั้นควรก้าวเท้าซ้าย เท้าของเธอจึงเหยียบลงไปบนเท้าซ้ายของชาคริตที่ถอยขวาหลบ (อย่างที่ควร) เต็ม ๆ “เจ็บไหมอ่า”
“ไม่เจ็บ ไม่เจ็บ แค่นิดเดียว” ชาคริตบอก “ลองใหม่ซิ นั่น นั่นแหละ อย่างนั้น”
หลังจากแนะนำตัวกันแล้ว ชมรมลีลาศเริ่มกิจกรรมเฟิร์สมีทด้วยการเปิดเพลงจังหวะพื้นฐานให้น้อง ๆ ที่มาสมัครเข้าชมรมได้ลองเต้นดูก่อน ซึ่งในตอนนั้น ชาคริตก็เต้นกับน้ำฟ้าตามปกติ แต่เมื่อจบเพลงแรกแล้วพวกพี่ ๆ ในชมรมจึงได้แบ่งน้อง ๆ เป็นสองกลุ่ม คือกลุ่มที่พอมีพื้นฐานแล้ว กับกลุ่มที่สนใจ อยากเต้น แต่ไม่มีพื้นฐาน แน่นอนว่าชาคริตกับน้ำฟ้าถูกส่งไปกลุ่มที่ 1ส่วนเบญเป็นกลุ่มที่ 2
แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น
“เอาหล่ะ....ตอนนี้ ให้น้อง ๆ ในกลุ่มที่ 1 ไปจับคู่กับน้องในกลุ่มที่ 2 นะคะ” พี่ในชมรมคนหนึ่งบอก
“ฮ๊ะ!!!!” น้ำฟ้าร้อง
“ไม่ต้องฮ๊ะค่ะ เรียนลีลาศไม่ได้ไว้เต้นกับแฟนอย่างเดียวนะคะ ต้องเต้นกับใครก็ได้ แล้วเราได้แล้ว เราก็ต้องหัดสอนเพื่อนที่เขายังเต้นไม่ได้ไว้ด้วยค่ะ”
น้ำฟ้าจึงต้องง่อดแง่ดไปคู่กับหนุ่มคณะครุศาสตร์คนหนึ่ง ขณะที่ชาคริตมาคู่กับเบญ
“อิอิ ก็สนุกเหมือนกันนะนี่ ลีลาศเนี่ย” เบญบอกกับชาคริตหลังจากกิจกรรมของชมรมเลิกแล้ว
“จริง” ชาคริตบอก “เดี๋ยวว่าง ๆ มาเข้าชมรมกันอีกก็ได้นะ เบญลงชื่อไปแล้วใช่ไหม”
“อือ ลงแล้ว แต่ถ้ามีกิจกรรมแล้วเราไม่เห็นชาคริตก็บอกด้วยนะ”
“ฮึ!! สนุกกันดีเชียวนะ ดูชั้นสิ” น้ำฟ้าบ่น “นายมิ่งมันเหยียบเท้าชั้นตั้งหลายรอบ”
“เราก็เหยียบเท้าชาคริตเหมือนกัน ไม่เป็นไรใช่ไหม” หน้าสวยก้มลงมองรองเท้าหนังของชาคริตที่ยังขึ้นเงาเหมือนปกติไม่ได้มีริ้วรอยอะไร
“ไม่เป็นไรหรอก เบญตัวเบานิดเดียว”
“แต่นายมิ่งนั่นน้ำหนักสักร้อยโลได้มั้ง ไม่รู้มันจะมาทำไม อูยยยย”
“มาหาสาวมั้ง”
“คราวหน้าห้ามนายแยกจากชั้นอีกนะ ชาคริต ชั้นไม่อยากไปคู่กับคนอื่นแล้ว เบญไปคู่กับนายมิ่งแทนนะ”
“แต่เราอยากคู่กับชาคริตอีกอ่า”
แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น
ชาคริตเหลือบไปมองหน้าน้ำฟ้า ก่อนจะหันมาส่ายหน้าให้เบญ “เรากับน้ำฟ้าคู่กันมานานมากแล้วนะ เวลาเต้นไม่ต้องพูดอะไรก็รู้ว่าต้องทำยังไงแล้ว ถ้าไม่มีอะไรเราก็อยากเต้นคู่น้ำฟ้าไปเรื่อย ๆ แหละ”
เบญทำหน้ามุ่ย “เห้อ....เราอยากมีเพื่อนสนิทจากสมัยมัธยมบ้างจัง คงจะดีนะ”
“เราเชื่อว่าเดี๋ยวเบญก็ต้องหาเพื่อนได้เยอะนั่นแหละ” ชาคริตบอก “ว่าแล้ว....ดึกแล้ว เบญพักที่ไหนเหรอ เผื่อ....”
“อ๋อ เราอยู่คอนโด ตรง....”
“อย่าเชียวนะ เบญ!!” น้ำฟ้าร้อง “อย่าไปไว้ใจ ถ้านายชาคริตรู้ว่าเธออยู่ไหน มันแอบงัดบ้านเข้าไปปู้ยี่ปู้ยำเบญแน่”
เบญกระพริบตาปริบ ๆ “เรา.....ไม่คิดว่าชาคริตเป็นคนเลวแบบนั้น”
“โธ่ เบญ...ไม่รู้สมญาชาคริตสมัยมัธยมซะแล้ว....”
สายตาชาคริตมองไปปราดเดียวน้ำฟ้ารีบปิดปากทันที ตาย พูดมากไปแล้ว
“สมญา....ว่าอะไรเหรอ”
“ไม่มีอะไรหรอก เบญ” ชาคริตกลบเกลื่อน “เรื่องมันผ่านมาแล้ว แต่ตอนมัธยมเราเคยทำไม่ดีมาพอสมควร”
“แต่ก็กลับตัวเป็นคนดีได้เนอะ” เบญยิ้มน้อย ๆ “ถ้าไม่เป็นคนดี น้ำฟ้าคงไม่คบเธอเป็นเพื่อนหรอกเนอะ เมื่อกี้เธอจะบอกว่าจะพาเราไปส่งบ้านใช่ไหม เอาสิ เราจะได้ไม่ต้องไปยืนรอรถที่ป้ายรถเมล์มืด ๆ คนเดียว”
น้ำฟ้าก็ไม่รู้เหมือนกันว่าได้อยู่ใกล้ ๆ ชาคริตจะปลอดภัยกับเบญมากกว่าไปยืนอยู่ที่ป้ายรถเมล์เปลี่ยว ๆ คนเดียวจริงหรือเปล่า แต่เธอก็อดเห็นใจกับความตื่นกลัวในน้ำเสียงของสาวสวยไม่ได้จริง ๆ
“อ่ะ ไปด้วยกันก็ได้ แต่ส่งแค่หน้าคอนโดนะ รับรอง ถ้าชาคริตรู้เลขห้องคืนนี้มันงัดเข้าไปแน่”
“โห น้ำฟ้ามองเราเป็นอะไรเนี่ย”
“งัดเข้ามาก็ดีนะ เราอยู่คนเดียวบางทีก็เหงา”
ปั๊ก!!!!!!!!!!!
“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก”
“น้ำฟ้าต่อยชาคริตทำไมเหรอ ปลิวเลย”
“หมั่นไส้มันอ่ะ”
“แล้วชาคริตจะฟื้นไหม”
“ไม่รู้”
“น้ำฟ้าขับรถเป็นใช่ไหม”
“ไม่”
“แล้วเราจะกลับบ้านกันยังไงล่ะ”
“เห้ย ชาคริต ตื่น”
“อ๋อยยยยยย”
“น้ำฟ้า”
“หือ”
“สอนเราต่อยแบบนั้นมั่งสิ”
“ได้ เอ๊า ชาคริต อยู่เฉย ๆ นะ เดี๋ยวชั้นจะสาธิตอีกรอบ”
กว่าจะกลับถึงบ้านได้ชาคริตก็ฟกช้ำไปทั้งตัว
“โอย ทำไมน้ำฟ้าโหดกับเราจังเลย” หนุ่มหน้าหล่อบ่น
“ชั้นไม่ชอบที่นายอี๋อ๋อกับเบญแบบนั้น” น้ำฟ้ากอดอก “นายมีชั้นแล้ว มีน้องญาแล้ว ทำไมถึงยังไม่พอ หือ จะเอาอีกเท่าไหร่”
“เรา....ยังไม่ได้จีบเบญเลยนะ” ชาคริตท้วง “แล้ว...แค่เพราะเรารักน้ำฟ้า แปลว่าเราเป็นเพื่อนกับผู้หญิงคนอื่นไม่ได้เลยเหรอ”
น้ำฟ้าสะอึก
“น้ำฟ้า ฟังนะ” ชาคริตโอบไหล่สาวแว่น “ความรัก อยู่ไม่ได้ถ้าปราศจากความไว้ใจ เราไม่ได้ว่าใช่ไหม ที่น้ำฟ้าเต้นกับมิ่ง ที่น้ำฟ้าเคยคุยกับตี๋ กับไอ้เป็ด ที่ในวิชาแยกที่เราเรียนคนละเซคกัน น้ำฟ้าไปนั่งกับแอนดี้ ทำไมน้ำฟ้าต้องว่าที่เราคุยกับเบญล่ะ ไม่ไว้ใจว่าเราจะซื่อสัตย์กับน้ำฟ้ากับน้องญาเหรอ”
น้ำฟ้าเบือนหน้าหนี แต่ก็กุมมือชาคริตแน่น “ชั้นขอโทษนะ ชาคริต....แต่.....”
“น้ำฟ้าหึง เราเข้าใจ...” ชาคริตบอก และปาดหยาดน้ำตาใส ๆ หยดหนึ่งออกจากตาของน้ำฟ้า “แต่เบญก็เป็นเพื่อนในคณะคนหนึ่ง แล้วเค้าก็อยากมีเพื่อนไม่ใช่เหรอ เราสองคนเป็นเพื่อนกับเบญ ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลย เราไม่ได้คิดจะทำอะไรล่วงเกินเบญ จริง ๆ นะ”
ภาพหลอนที่เขาเห็นเมื่อคืนวันศุกร์แอบแว่บขึ้นมาในหัว แต่ ไม่ เขาจับไอ้ตัวการโยนเข้าเตาอบไปแล้วนี่ มันไม่มีเรื่องแบบนี้อีกแล้วหละ
“แต่...ชั้นว่าเบญสนใจนายนะ....นายหล่อ นายเก่ง นายตลก ผู้หญิงคนไหนจะไม่สนใจนายล่ะ...นายไม่ต้องเป็นห่วงชั้นหรอก เพราะนอกจากนายก็ไม่มีผู้ชายคนไหนสนชั้นอยู่แล้ว.....ชั้นถึงได้หวงนายนักไง”
“แล้วประวัติเราก็ไม่ได้ใสสะอาดแบบน้ำฟ้า เนอะ....” ชาคริตพยักหน้า ก่อนจะถอนหายใจ “เราบอกเบญไม่ได้จริง ๆ น่ะเหรอว่าเป็นแฟนกัน ถ้าเบญรู้แบบนั้น ก็จบ”
น้ำฟ้าส่ายหน้า “ก็เราไม่ใช่แฟนกันนี่ จะโกหกไปทำไม”
“เรายินดีจะโกหก ดีกว่าให้น้ำฟ้าไม่สบายใจนะ”
น้ำฟ้ามองตาชาคริตนิ่ง “นายยังไม่รู้อีกเหรอ ว่าการไม่พูดความจริงต่อกัน มันทำให้ชีวิตเราช่วง ม.3 ถึง ม.6 เละเทะแค่ไหน”
“งั้นก็พูดความจริงสิ ว่าน้ำฟ้าเป็นเมียน้อยเรา ใครจะว่ายังไงเราเรารับได้อยู่แล้ว”
“ไม่หละ ชั้นยังไม่พร้อม” น้ำฟ้าส่ายหน้า “ยังไม่พร้อมให้ใครรู้เรื่องนั้น”
ชาคริตส่ายหน้าช้า ๆ “เราจะเชื่อใจน้ำฟ้าเรื่องนี้ก็แล้วกันนะ แต่.....น้ำฟ้า ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เราก็รักน้ำฟ้าเสมอนะ”
น้ำฟ้าตอบคำหวานด้วยการเขย่งขึ้นจูบปากชาคริตแรง ๆ ทีหนึ่ง “ขอบใจมาก ชาคริต ไม่ว่าจะยังไง ชั้นก็รักนายเหมือนกัน มาเถอะ ชั้นจะนวดให้นายหายเจ็บเลย”
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน