เกมรักภารโรงเฒ่า ปี 2 ตอนที่ 44 : จดหมายรักสื่อใจ Part 1.5

[nato87]

พูดคุยก่อนอ่าน : เอ่อ...มาละครับ

แต่ตอนนี้ผมจำเป็นต้องเปลี่ยนแปลงนิดหน่อย เป็นตอนที่ 1.5 แทน เนื่องจากพอเขียน ๆ ไป ฉากแอร์ไทม์ของหมอพลอย นาถ ทราย และลูกขวัญ มันยาวเกินไป ผมเลยคิดว่าตอนนี้เอาเป็นตอนที่ 1.5 ละกัน โดยในตอนที่ 2 เราจะได้เล่าเรื่องราวของลุงพลกับครูเบสท์ได้เต็ม ๆ โดยไม่มีกั๊ก

ตอนนี้จะเป็นตอนที่แฟนคลับหมอพลอยน่าจะช็อคแน่ ๆ ว่า เอางี้เลยเหรอ 5555+ ครับ ผมเอางี้แหละ

และสำหรับใครที่คิดถึงน้องทรายกับน้องลูกขวัญ ตอนนี้มีกล่าวถึงพวกเธอครับ และบอกไว้ว่า ในอนาคตข้างหน้า น้องทรายกับลูกขวัญ จะสนิทสนมกันมาก  ด้วยเหตุเพราะความผูกพันธ์จากอดีตชาติ ทั้งคู่จะนับถืออีกฝ่ายเป็นพี่เป็นน้องที่ดีต่อกัน คู่นี้ไม่มีเบี้ยน เหมือนคู่แรกครับ

สำหรับตอนที่ 2 พรุ่งนี้ค่ำ ๆ หรือดึก ๆ ผมจะเอามาลงครับ

**ตอนนี้ผมยังไม่ซ่อนครับ ปล่อยให้อ่านฟรี ๆ โดยไม่ต้องเมนต์ปลดล็อคอะไรมามากพอละ ผมมีอะไรให้คุณช่วยหน่อย ช่วยโหวต 4 ตัวละครจาก AI ที่ผมเจนมา ที่คุณชอบหน่อย ผมจะเก็บข้อมูล เผื่อนำไปปรับแก้ลุคส์ของพวกเธอในอนาคต ขอบคุณครับ**

ความเดิมตอนที่แล้ว

//two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=291192.0


ณ ห้องพยาบาล

"สวัสดีค่ะหมอพลอย" พี่เปิ้ลพนมมือไหว้หมอพลอยที่กำลังเปิดประตูเข้ามา และเธอก็ต้องตกใจ เมื่อหมอพลอยเลือกที่จะเปลี่ยนลุคส์ตัวเองใหม่ด้วยการหั่นผมสั้น "คุณหมอตัดผมสั้นเหรอคะ?"



"ค่ะ" พลอยพรรณตอบด้วยใบหน้าที่ดูเฉยชา เหมือนไม่ยินดียินร้ายกับอะไรอีกแล้ว "อยากจะตัดมานานแล้ว ตัด ๆ สิ่งแย่ ๆ คนแย่ ๆในชีวิตให้ออกด้วย"

"เอ๋?" พี่เปิ้ลหันไปมองหน้าพยาบาลอีกคนด้วยความสงสัย "ขอโทษนะคะคุณหมอ? คุณหมอโกรธใครหรือเปล่าคะ?"

"เปล่าค่ะพี่เปิ้ล" เจ้าหญิงน้ำแข็งยิ้ม เหมือนฝืนยิ้ม "เดี๋ยวพลอยขอตัวก่อนนะคะ"

พลอยพรรณเดินสะพายกระเป๋าเข้าไปในห้องทำงานของเธอ พร้อมกับทิ้งคำถามตัวโต ๆ ให้พี่เปิ้ลและพยาบาลอีกคนได้สงสัยว่าตกลงแล้วมันเกิดอะไรขึ้นกับเจ้านายของตัวเองกันแน่

"พี่เปิ้ล? เกิดอะไรขึ้นกับหมอพลอยเหรอพี่?"

"พี่จะไปรู้เหรอ? ก็วันก่อนยังเห็นปกติดี"

"หนูว่าหมอพลอยดูแปลก ๆ นะพี่ อยู่ดี ๆ ก็ตัดผมซะสั้นเลย"

"แปลกยังไง?" พี่เปิ้ลที่กำลังตรวจตารางคิวของผู้ป่วยที่นัดหมายเอาไว้หันไปถามพยาบาลรุ่นน้องด้วยความสงสัย "ไหนบอกพี่มาซิ?"

"ก็เหมือนหมอพลอยอกหักยังไงละคะพี่เปิ้ล!!"

"พูดเป็นเล่น!!! ผู้หญิงอย่างหมอพลอยเนี่ยนะ!!??"

"จริง ๆ หนูพูดจริงนะพี่!!!"

"เอ้า!!! งั้นอธิบายมาซิ!!" ด้วยความอยากรู้ พี่เปิ้ลเลยหันไปถามพยาบาลรุ่นน้องคนนั้น ที่เหมือนคันปากอยากแสดงความเห็นของเธอขึ้นมา "ว่าทำไมถึงคิดแบบนั้น?"

"ก็ผู้หญิงอ่ะ เวลาอกหักใช่ป่ะพี่" พยาบาลรุ่นน้องตอบ "ก็มักจะประชดชีวิตด้วยวิธีต่าง ๆ หนึ่งในนั้นก็คือตัดผมสั้น เหมือนประชดรัก อยากจะลืม ๆ คนรักของตัวเอง เปลี่ยนตัวเองเป็นคนใหม่ อะไรยังงี้น่ะพี่เปิ้ล"

"เหรอ?" พอได้ยินเหตุผลจากพยาบาลรุ่นน้อง พี่เปิ้ลก็ฉุกคิดได้ว่าอาจเป็นไปได้ เพราะก่อนหน้านี้หมอพลอยเหมือนจะคบหาดูใจกับพี่กร เภสัชหนุ่มร้านขายยาฝั่งตรงข้ามวิทยาลัย ก่อนได้ข่าวว่าจะหมั้นหมายกับหนุ่มไฮโซอย่างพี่บอย ที่ปัจจุบันกำลังหลบหนีคดีแชร์ลูกโซ่ที่สร้างความเสียหายเกือบ 300 ล้านบ้าน ไปยังประเทศมาเลเซียพร้อมกับแฟนสาวคนใหม่อย่างน้องโซเฟีย "ก็เป็นไปได้นะ แต่อย่าเอาเรื่องนี้ไปพูดให้คนอื่นรู้เชียวละ งั้นเราจะซวยเอา"



"ค่ะพี่" พยาบาลรุ่นน้องคนนั้นพยักหน้า ก่อนหันหลังเดินไปทำหน้าที่ของตัวเองต่อ

พลอยพรรณกลายเป็นคนที่เก็บเนื้อเก็บตัว ไม่สุงสิงกับใคร จนทุกคนเริ่มสัมผัสถึงบรรยากาศตึงเครียดเวลาอยู่ใกล้ ๆ เธอ โดยเฉพาะพี่เปิ้ล พยาบาลผู้ช่วย เพื่อนร่วมงานที่ใกล้ชิดกับหมอพลอยมากที่สุด จนกระทั่งวันหนึ่ง

"ก๊อก ๆ ๆ ๆ"

"เชิญค่ะ"

"คุณหมอคะ นาถลดา นักศึกษาพยาบาลมาขอเข้าพบค่ะ"

"นาถเหรอ?" พอได้ยินชื่อนาถลดา หมอพลอยที่กำลังตรวจเคสคนไข้ก็เงยหน้าขึ้นมา "เชิญให้เข้ามาได้ค่ะ"



"สวัสดีค่ะคุณหมอ" นาถลดาในชุดนักศึกษาพยาบาล ปรากฏตัวเข้ามาในห้องทำงานของพลอยพรรณ ด้วยสีหน้าเริงร่าผิดปกติ

"มีธุระอะไรกับหมอหรือเปล่า?" พลอยพรรณดูไม่ค่อยไว้ใจเด็กสาวคนนี้มากนัก จากเหตุการณ์วันก่อน ทำให้หมอพลอยได้รับรู้ว่า เด็กพยาบาลคนนี้กำลังเล่นเกมอะไรบางอย่าง "นาถลดา เชิญนั่งที่เก้าอี้รับแขกค่ะ"

"ขอบคุณค่ะคุณหมอ" นาถรวบกระโปรงนักศึกษาก่อนหย่อนตัวนั่งบนโซฟา

"เอาน้ำเย็นไหม?" ในฐานะเจ้าของห้อง หมอพลอยมีมารยาทพอที่จะถามอีกฝ่ายว่าจะเอาเครื่องดื่มอะไรเพิ่มเติมหรือไม่ "หรือว่าจะเอาโอวัลติน? น้ำขิง?"

"ไม่ละคะคุณหมอ" สาวนุ้ยผมบ๊อบสีน้ำตาลจากปักษ์ใต้ยิ้มหวาน "นาถมาวันนี้ นาถแค่อยากมาคุยกับคุณหมอน่ะคะ"

"ถ้างั้นเรื่องอะไรละ?" พอได้ยินแบบนี้ หมอพลอยก็เลยหย่อนตัวนั่งบนโซฟา "ว่ามา"

"เรื่องเมื่อวันนั้นน่ะคะคุณหมอ" นาถลดาเหลือบไปมองประตูห้องก่อนพูดเรื่องนั้นขึ้นมา "นาถเข้าใจความรู้สึกของคุณหมอนะคะ ที่ต้องมา..."

"ถ้ามาด้วยเรื่องแค่นี้คือหมอไม่คุยต่อนะ" พลอยพรรณเมินหน้าหนี เพราะเธอไม่อยากรื้อฟื้นเรื่องเมื่อวันก่อน อาจเป็นเพราะความอับอายกับการที่ตัวเองพูดความรู้สึกทุกอย่างออกมา จนทำให้เธอกลายเป็นคนเก็บเนื้อเก็บตัวไป "ชัดเจนหรือเปล่านาถ? ถ้าจะมาคุยด้วยเรื่องนี้ หมอไม่คุย"

"นาถรู้ค่ะ" นาถยิ้มอ่อนที่มุมปาก "นาถรู้ว่าผู้หญิงเรา ถ้ารักใครสักคน รักมาก รักจนสุดหัวใจ แล้วคน ๆ นั้นทำร้ายจิตใจเรา มันเจ็บปวดมากแค่ไหน"

"นาถ..." หมอพลอยหันมามองนาถ "จะสื่อถึงอะไร เข้าเรื่องเลยดีกว่า ไม่ต้องมาจิตวิทยากับหมอ มันใช่ไม่ได้ผล"

"นาถเกลียดลุงพลค่ะ" นาถลดายิ้มอย่างไม่สะทกสะท้าน "แล้วก็เกลียดพี่ ๆ เกลียดเพื่อน ๆ ทุกคนในวิทยาลัยพยาบาลที่เกี่ยวข้องกับลุงพลด้วย รวมถึงครูเบสท์"



"......" กับลุงพล หมอพลอยพอเข้าใจได้ แต่กับรุ่นพี่และเพื่อน ๆ นี่คือยังไง และพอได้ยินจากปากของนาถ ว่าเกลียดครูเบสท์ เลยทำให้หมอพลอยหันไปมองสาวนุ้ยว่าตกลงเธอจะมาไม้ไหนกันแน่ "พี่ ๆ กับเพื่อน ๆ ไปทำอะไรให้เราเกลียดเหรอนาถ?"

"พวกพี่ ๆ ชอบทำเหมือนกับหนูไม่มีตัวตน" นาถลดาตอบด้วยนัยน์ตาแข็งกร้าว "เพื่อน ๆ ก็ด้วย ทุกคนทำเหมือนนาถเป็นตัวตลก ไม่เคยคิดว่านาถจะมีความรู้สึกหรือมีหัวใจ"

"โดนพวกพี่ ๆ กับเพื่อน ๆ บูลลี่เหรอ?" พลอยพรรณถามกลับไป "แล้วทำไมไม่ไปบอกอาจารย์ประจำคณะ มาบอกหมอทำไม?"

"ก็ที่คณะพยาบาลมีใครรออยู่ละคะคุณหมอ" นาถลดาเบะปาก "ก็ครูเบสท์ ภัคจิรายังไงละคะ!!"

"แล้วครูเบสท์ไปทำอะไรให้นาถเกลียด?" ตรงนี้แหละที่เจ้าหญิงน้ำแข็งอยากจะรู้ "บอกหมอได้หรือเปล่า?"

"เพราะครูเบสท์ไม่ใช่คนดีเหมือนที่คนอื่นคิด" สาวนุ้ยตอบโดยไม่ลังเล "และครูเบสท์ทำให้หมอพลอยต้องเจ็บ"

"เดี๋ยวนะ!!!" พลอยพรรณเริ่มสับสนกับความคิดของนาถลดา "แล้วมันเกี่ยวอะไรกับนาถด้วย? ทำไมนาถถึงต้องมารู้โกรธเกลียดครูเบสท์แทนหมอ? หมอไม่เข้าใจ"

"ก็เพราะ..." แววตาที่แข็งกร้าวของนาถลดาเริ่มเปลี่ยนไปในทิศทางที่อ่อนโยนขึ้น "นาถรักคุณหมอยังไงคะ!!!"

"นาถ!!" แล้วทันใดนั้น นาถลดา ก็โผลเข้ากอดพลอยพรรณ ที่ยังไม่ทันตั้งตัว จนทำให้หมอสาวถึงกับตกใจ "นี่มันอะไรกัน!!!"

"นาถรักคุณหมอนะคะ..." นาถลดาหลับตาพริ้มซบอกของพลอยพรรณ "รักแบบผู้หญิงคนหนึ่ง ที่จะรักผู้หญิงอีกคนได้ รักมานานแล้วด้วย"

พลอยพรรณ ที่หัวใจกำลังด้านชาเพราะความรัก พอได้เจอคำหวานของนาถลดา ที่แม้จะเป็นผู้หญิงด้วยกัน ก็ทำให้เธออดหวั่นไหวไม่ได้ แล้วฝ่ามือเรียวสวยของหมอพลอย ก็ลูบไล้แผ่นหลังของนาถด้วยความอ่อนโยน บรรยากาศภายในห้องทำงานเงียบสงบ

"นาถ..."

"คะหมอ"

"จุ๊บ..."

แล้วพลอยพรรณ ก็เชยปลายคางของนาถลดาขึ้นมา เพื่อมอบจุมพิตอันแสนหวาน เพื่อตอบแทนความรักที่เด็กสาวมีให้ ดูเหมือนว่าพลอยพรรณและนาถลดา จะค้นพบเส้นทางรักบทใหม่ของพวกเธอเสียแล้ว

................................................

ร้านสะดวกซื้อแห่งหนึ่ง

"ขวัญ!!! เดี๋ยวเติมของบนชั้นวางด้วย!!!" เสียงผู้จัดการร้านตะโกนบอกลูกขวัญ ที่ตอนนี้มารับงานเป็นเด็กร้านสะดวกซื้อเพื่อหารายได้ ระหว่างดรอปเรียน และตัดสินใจว่าจะเอายังไงกับชีวิตอุดมศึกษาต่อไป "ของจะหมดแล้ว!! เร็วเข้า!!!"

"ได้ค๊า!!!" ใครเลยจะคิดว่าลูกคุณหนูอย่างภาสินี จะกล้ามาทำงานเป็นเด็กร้านสะดวกซื้อ แต่เลือดนายหัวภูชิตมันแรง สาวน้อยกัดฟันสู้งานหนักยิบตา ถึงใครจะมองว่าเธอไม่น่าจะไปรอดกับงานนี้ "อื้ออ!!!"



ด้วยความที่เป็นสาวร่างเล็ก เลยทำให้ลูกขวัญมีแรงน้อยที่จะยกลังสินค้าจากชั้นวางของ ที่แต่ละอันก็หนักเอาเรื่อง จนทำให้ฉัตรพร ที่เป็นเด็กใหม่ของร้านสะดวกซื้อ ที่อดเป็นห่วงไม่ได้เลยแวะเข้ามาดู

"ขวัญ!! ให้พี่ช่วย!!" ฉัตรพร ที่มาสมัครเป็นเด็กร้านสะดวกซื้อ เพราะไม่อยากเจอหน้าพ่อเลี้ยงอย่างไอ้เท่ห์ และแม่ของเธออย่างตวงพร ที่นานวันเหมือนโดนของเขมรเล่นงาน จนไอ้เท่ห์สั่งให้ทำอะไรก็ทำหมด อดีตสก๊อยสาวเสนอตัวเข้าไปช่วยถือลังอาหารแห้งขนาดใหญ่จากภาสินี ที่ตอนนี้เหงื่อท่วมตัวไปหมดแล้ว "ปล่อยมือ!!! พี่จัดการเอง!!!"

"ขอบคุณนะคะพี่ทราย!!"

"ตัวแค่นี้คิดยังไงถึงมาทำงานที่นี่เนี่ย?"

"ก็..."

"ค่อยคุยกันตอนพักเที่ยง" อดีตสก๊อยสาวรีบตัดบท "ตามพี่มาเร็ว ช่วย ๆ กันงานจะได้เสร็จ"

"ขอบคุณนะคะพี่ทราย" ภาสินีที่ปกติผิวขาวอยู่แล้ว พอมาเจองานหนักแบบนี้เข้า เธอเลยยิ่งตัวซีดเพราะความเหนื่อยล้า "ถ้าไม่ได้พี่ทรายช่วย ขวัญแย่แน่ ๆ"

"อืม..." ฉัตรพรพยักหน้า ก่อนที่ภาสินีจะเดินตามสาวรุ่นพี่ที่ดูคล่องแคล่วและปราดเปรียวกว่าออกมาจากคลังเก็บสินค้า

สองสาวช่วยกันเติมสต๊อกสินค้าบนชั้นวางของ ดูเหมือนว่าฉัตรพรจะทำงานได้คล่องและเร็วกว่าภาสินี ที่ดูเงอะงะ จนผู้จัดการร้านที่แอบมองอยู่เดินเข้าไปคุย

"ขวัญ?"

"คะผู้จัดการ?"

"ตกลงเราทำงานนี้ไหวไม่เนี่ย? พี่รู้สึกว่าเราทำงานเหมือนคนไม่มีแรงเลยอ่ะ!!"

"ขอโทษค่ะพี่" ภาสินีพนมมือไหว้ผู้จัดการร้านด้วยสีหน้าเศร้าสร้อย งานแบบนี้มันหนักเกินไปสำหรับลูกคุณหนูที่ไม่เคยลำบากใช้แรงกายอย่างเธอมาก่อน "หนูจะทำให้ดีขึ้นกว่าเดิมค่ะ"



"พี่สังเกตเรามานานแล้ว" ผู้จัดการร้านแสดงความกังวลออกมา "เราทำงานช้า บางทีก็ผิดพลาด ลืมเคลียร์ของกินที่หมดอายุแล้วออกจากชั้นวาง จนโดนลูกค้าเข้ามาคอมเพลนบ่อย ๆ ถ้ายังอยากจะทำงานที่นี่ ตั้งใจหน่อยซิ ตื่นตัวหน่อย!!!"

ฉัตรพรที่ทำงานได้ดีกว่า แอบยืนฟังขณะเติมสต๊อกบะหมี่กึงสำเร็จรูป เธอรอจนผู้จัดการเดินจากไป ก่อนแวะไปให้กำลังใจภาสินีที่กำลังเสียขวัญอย่างหนัก

"ทำใจร่ม ๆ" ถึงใครจะมองว่าฉัตรพรเป็นพวกเด็กสก๊อยใจแตก แต่ความจริงแล้ว เธอมีจิตใจดี ชอบช่วยเหลือคนอื่น โดยเฉพาะภาสินี ที่เธอเองก็คิดเหมือนที่ผู้จัดการคิดว่า เด็กสาวที่รูปร่างหน้าตาอ้อนแอ้นแบบนี้ จะมาทำงานร้านสะดวกซื้อไหวเหรอ "เดี๋ยวเที่ยงนี้พี่พาไปกินของอร่อย ๆ ข้างนอก"



"ขอบคุณนะคะพี่ทราย" ภาสินี นึกขอบคุณฉัตรพร ที่เข้างานมาพร้อม ๆ กัน แต่สาวรุ่นพี่คนนี้ดูจะเป็นงานและคล่องแคล่วมากกว่าเธอ
ความสัมพันธ์ของทั้งคู่เป็นไปได้ด้วยดีในฐานะรุ่นพี่รุ่นน้อง ฉัตรพรให้ความเอ็นดูและคอยช่วยเหลือภาสินีที่ดูอ่อนแอกว่า ส่วนภาสินีเองก็ให้ความเคารพนับถือฉัตรพรในฐานะรุ่นพี่ โดยไม่ได้ตั้งแง่ว่าอีกฝ่ายมาจากครอบครัวที่ต่ำชั้นกว่า

เพราะตอนนี้ ลูกสาวนายหัวอย่างภาสินี กำลังเรียนรู้การใช้ชีวิต จากคำแนะนำของลุงพล ไลฟ์โค้ชน้ำเต้าหู้คนนั้นนั่นเอง

................................................

พอถึงช่วงพักเที่ยง เด็ก ๆ ร้านสะดวกซื้อบางส่วนก็เดินไปหาข้าวเที่ยงกินกัน โดยลูกขวัญได้เดินตามพี่ทราย ที่อาสาเป็นคนขับรถมอเตอร์ไซค์พาเธอไปกินข้าวร้านอร่อยที่อยากจะแนะนำ

"ขึ้นมาเลยน้อง" ฉัตรพรหยิบหมวกกันน็อคขึ้นมาสวมใส่ "เอ้า!!! จะรออะไรอยู่เนี่ย!??"

"เอ่อ..." ด้วยความที่ชีวิตของภาสินี ไม่เคยซ้อนท้ายจักรยานยนต์ เลยทำให้เธอดูเก้ ๆ กัง ๆ ว่าจะนั่งแบบไหนยังไง

"ไม่เคยนั่งซ้อนท้ายวินมอไซค์เลยเหรอ?"

"ไม่เคยเลยค่ะพี่"

"ลูกคุณหนูไปป่ะเนี่ย!!??"



"ขอโทษค่ะ" พอถูกต่อว่าแบบนี้ ภาสินีก็เลยทำหน้าสลดเหมือนจะร้องไห้ จนฉัตรพรต้องรีบพูดอะไรออกมา

"นี่ ๆ อย่าเพิ่งบ่อน้ำตาแตก!!" ทรายผายมือขึ้นมา "เราใส่กางเกงแสล็คอยู่ นั่งคร่อมไปเลยละกัน!!"

"นั่งคร่อมเลยเหรอคะ?" ด้วยความเป็นลูกคุณหนูผู้ดีมีสกุล เลยทำให้ลูกขวัญดูลังเลอยู่ไม่น้อย

"ก็ใช่ไง!!" ฉัตรพรเริ่มหัวร้อน "จะขึ้นมาไหม!!! พี่หิวแล้วนะ!!!"

"ค่ะ ๆ ขอโทษค่ะ!!!" ลูกสาวนายหัวเลยต้องก้าวเท้าขึ้นมานั่งคร่อมบนรถมอเตอร์ไซค์รุ่น Fino ของสก๊อยสาวรุ่นพี่ ที่กำลังบิดคันเร่งออกสู่ถนนใหญ่ เพื่อมุ่งหน้าไปยังร้านอร่อยที่ตนกล่าวถึง

...ชีวิตบทใหม่ของลูกสาวนายหัวอย่างภาสินี ดูไม่ง่ายดายเอาเสียเลย แต่ถ้าหากเธอผ่านพ้นบทเรียนชีวิตครั้งนี้ไปได้ละก็ เธอจะเติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่เพรียบพร้อมด้วยประสบการณ์ชีวิตอย่างไม่ต้องสงสัยเลยแม้แต่น้อย

โปรดติดตามตอนต่อไป...

[nato87]

อุ๊ หทัยรัตน์



ใบเฟิร์น เนตรชนก



เบสท์ ภัคจิรา



โดนัท ณิชา



อีฟ อรัญญา



ลูกขวัญ ภาสินี



หมวย เดือนดารา



แนน นริศรา



นาถ นาถลดา



พิมมี่ พิมพาภรณ์



พลอย พลอยพรรณ



ทราย ฉัตรพร

[xtazy]

นารถรวมกับหมอพลอย แรงแค้นน่าเกินรับไหว ลุงจะโดนอะไรอีกนะ

[g9898]

เลือก 12 คนเลยไม่ได้เหรอ มันตัดออกยากจริงๆ 

[Eak825987]

อยากเห็นลุงพลโดนรุมคับ

[nato87]

อยากเห็นลุงพลโดนรุมคับ

หลังจบศึกเคลียร์ใจกับครูเบสท์ จะได้เห็นใบเฟิร์นกับโดนัทจับคู่แท็คทีมโดนลุงพลรุมครับ

[ryg123456]

สู้นะหนูขวัญ มีพี่ทรายมาช่วยทุกอย่างต้องเริ่มต้น

[Khonza]

ทรายกับขวัญแทคทีมกระหน่ำลุงเลยน่าจะสนุกดีนะครับ

[therasak]

ขวัญน่าจะเข้มแข็งที่สุดถ้าผ่านวิกฤตนี้ไปได้ พี่ชายสร้างหนี้ พ่อกับแม่พึ่งพาไม่ได้  เหมือนตัวคนเดียวเลยจริง ๆ

[teerawatc]

อ้าวน้องนาถ เปลี่ยนใจไปได้กับหมอพลอยเฉย ยังเชียร์หมอพลอยให้เป็นเบอร์หนึ่งอยู่นะครับ

ช่วงนี้หมอพลอยคะเเนนตกได้บทนางอิจฉา  แล้วครูเบสพลิกบทกลายนางเอกไปแล้ว

[jetdo100]

ไหนๆหมอพลอยก็หันมาเล่นดนตรีไทยซะแล้ว ก็จัดการครูเบสท์แก้แค้นลุงพลซะเลยสิ

[Mawin101]

คิดไว้อยู่แล้วครับว่า สาวเลสนาอย่างนาถ ต้องคิดอะไรกับหมอพลอย  แต่ไม่นึกว่าจะจะเป็นแบบนี้  นึกว่าจะหลอกหมอหมอพลอยไปวางยา หรือปล้ำแบบที่ทำกับคนอื่น

[Pm Nuttakan]

อยากเห็น หมอเบส หมอพลอย ลุมลุงพล

[maetaman]

รอหมอพลอยลุงพลครูเบสท์บรรเลงเพลงรักร่วมกันครับ

[Khajohnsak S.]

จะมีไหมที่ลุงพลโดนรุม