เกมรักภารโรงเฒ่า ปี 2 ตอนที่ 44 : จดหมายรักสื่อใจ Part 1

[nato87]

พูดคุยก่อนอ่าน : และก็มาถึงตอนที่เราจะได้เห็นลุงพลกับครูเบสท์ ปรับความเข้าใจกันนะครับ แต่ว่า...(อีกแล้ว)

นี่แค่ Part 1 ครับ เพราะฉะนั้นยังไม่ค่อยมีอะไรมาก ตอนนี้หลัก ๆ จะเป็นข้อสรุปจากข้อขัดแย้งที่แสนยืดเยื้อจากตอนที่แล้ว สรุปคือ สาว ๆ ของลุงพลบางส่วนเลือกที่จะรักษาเรื่องนี้เป็นความลับเอาไว้ก่อน เพราะพวกเธอเห็นด้วยว่า ถ้าเรื่องนี้เกิดรู้ไปถึงโลกภายนอก มันจะเรื่องใหญ่เอา ก็เลยคิดว่า จะให้โอกาสลุงพลปรับปรุงตัวเอง

ใน Part 2 (ผมจะลงพรุ่งนี้) จะเป็นการเริ่มต้นการปรับความเข้าใจกันระหว่างลุงพลและครูเบสท์ ซึ่งผมบอกได้ว่า มันมีเซอร์ไพรส์ ที่ทุกคนน่าจะคาดไม่ถึงแน่ ๆ แล้วก็จะมีการพูดถึงน้องลูกขวัญและน้องทราย สองคนนี้จะได้เจอกันแล้วครับ

และสำหรับแฟนคลับหมอพลอย ตอนหน้า เผื่อใจไว้หน่อยนะครับ เพราะนี่จะเป็นช่วงเวลาที่เธอต้องชดใช้กรรมที่เธอเคยทำมา โดยเฉพาะกับนาถลดา ส่วนจะเป็นเรื่องอะไรนั้น ลองติดตามกันดูในวันพรุ่งนี้ ช่วงเย็น ๆ ถึงหัวค่ำครับ

ตอนนี้ผมไม่ซ่อนคอมเมนต์ครับ เพราะมันไม่มีฉากเลิฟซีนอะไร ไว้ถ้ามีค่อยซ่อนอีกทีละกัน

ความเดิมตอนที่แล้ว

//two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=291158.0

"ครูเบสท์คะ" เดือนดาราเสนอความเห็น "หนูพูดจริงนะคะครู ให้โอกาสลุงพลสักครั้งได้ไหม?"

"หนูหมวย..." ลุงพลที่นั่งคุกเข่าขอความรักและความเมตตาจากสาว ๆ พยาบาลหันไปมองหมวยเมืองนนท์ ที่เหมือนจะเป็นคนที่มีแววสงสารตัวเองมากที่สุด "ขอบใจนะจ๊ะที่ช่วยพูดให้ลุง"

"ให้คนแบบนี้ได้ลอยหน้าลอยตาในสถาบันการศึกษาของเราเหรอหมวย!!" แต่ภัคจิราไม่เห็นด้วย เธอมองว่าลุงพลคนนี้เป็นภัยร้ายของนักศึกษาแพทย์และพยาบาล รวมไปถึงบุคลากรสาว ๆ ของวิทยาลัยแห่งนี้ไปแล้ว "เรื่องนี้ครูไม่เห็นด้วยนะ!!!"

"ถ้าอย่างนั้นครูก็โทรแจ้งตำรวจเลยไหมคะ? จับลุงพลเข้าคุกแล้วให้เรื่องมันจบ ๆ ไป" แล้วเดือนดาราก็พูดต่อ "คือหนูก็ยืนฟังที่ครูกับหมอคุยกันมาตั้งนาน มันเหมือนวนลูปหาข้อสรุปไม่เจอ"

"ครูคะ" หทัยรัตน์ที่เป็นรุ่นพี่ ก็นึกสงสารลุงพลอยู่บ้างเหมือนกัน เลยออกความเห็นขึ้นมา "ที่จริงหนูก็ไม่ได้เห็นด้วยกับวิธีของหมวยหรอกนะคะ แต่ว่า ถ้าหนูมาคิดอีกที ถ้าเรื่องมันแดงออกไป พวกเราทั้งหมดจะอยู่กันยังไงละคะ"

"ก็จริงนะ" เนตรชนกและณิชาหันมาพยักหน้าเห็นด้วย

"ไหน ๆ ลุงพลก็สำนึกผิดแล้ว" จอมจุ้นประจำคณะพยาบาลเสริมคำพูดของหมวยสาวรุ่นน้องต่อ "หนูว่าให้โอกาสลุงพลได้ชดใช้ความผิดเถอะค่ะ เอาไว้ถ้าแกยังไม่หยุดเจ้าชู้ ถึงเวลานั้นเราค่อยมาว่ากันอีกที"

"ขอบคุณนะจ๊ะหนูอุ๊!!!" ยัยอุ๊เป็นคนที่สองต่อจากหมวยที่แสดงท่าทีใจอ่อน "ลุงจะไม่ทำให้หนูเสียใจอีกแล้วนะ!!!"

"แล้วพวกเราละ!!!" คราวนี้ก็เป็นสองสาวเสือไบ อย่างใบเฟิร์นและโดนัท "ตกลงลุงลืมพวกหนูแล้วใช่ป่ะ!!??"

"เห็นบอกรักเฟิร์นอย่างนั้นอย่างนี้!!!" ใบเฟิร์นได้ทีก็รื้อฟื้นอดีตสมัยที่ลุงพลเขียนจดหมายมาสารภาพรัก "แต่ไม่ทันไร กิ๊กงอกเป็นสิบคนเฉยเลย!!!"

"เคยบอกว่าห้ามเจ้าชู้!!" คราวนี้เป็นทีของโดนัทบ้าง "ให้มีหนูแค่คนเดียว!!! แล้วนี่อะไร!! นี่ใจคอกะจะล่อทั้งวิทยาลัยเลยใช่ป่ะเนี่ยลุง!!!"

"ลุงไม่มีข้อแก้ตัวอีกแล้วจ๊ะหนูเฟิร์น" ลุงพลยอมรับความจริงโดยไม่คิดดื้อดึงอีกต่อไป "ลุงขอประกาศไว้เลยว่าลุงจะหยุดแล้ว ลุงขอโอกาสอีกครั้งได้ไหม ขอโอกาสที่ลุงจะได้รัก ได้ดูแลทุกคน โดยที่ลุงจะไม่แสดงความเป็นเจ้าเข้าเจ้าของพวกเราทุกคนแม้แต่นิดเดียว ถ้าหากพวกเราไปเจอผู้ชายที่ดีกว่าลุง ลุงก็พร้อมจะยอมปล่อยให้พวกหนูไปมีความสุขกับคนที่ดีกว่า"



"นี่!! คนอย่างลุงอ่ะ!!" โดนัทยืนกอดอกมองลุงพลด้วยท่าทางหมั่นไส้ "อมวัดมาพูดก็ไม่เชื่อหรอก!!!"

"ครั้งนี้ครั้งสุดท้ายแล้วจ๊ะ" อดีตภารโรงเฒ่าพนมมือ ชูขึ้นเหนือหัว "ลุงขอสาบานเลย ถ้าลุงพูดผิด ลุงขอ!!!"

"หยุดเดี๋ยวนี้!!!" ครูเบสท์รีบขวาง เพราะกลัวว่าลุงพลจะสาบานอะไรแปลก ๆ อีก เพราะเจอกันที่ดาดฟ้าเมื่อเทอมก่อน ลุงพลก็ดันมาสาบานให้ฟ้าผ่า แล้วฟ้ามันก็ผ่าลงมาจริง ๆ "ไม่ต้องสาบานอะไรทั้งนั้น!!!"

"ครูเบสท์!!!" ลุงพลที่นั่งคุกเข่าตรงหน้าครูเบสท์อ้อนวอนขอความเห็นใจ "ผมขอโทษนะครับครู!! ขอโทษที่ทำเรื่องไม่ดีกับครูตั้งหลายอย่าง แต่ที่ผมทำเพราะใจสั่งมานะครับ"

".........."

"ฮึ..." โดนัทกับยัยอุ๊เกือบจะหลุดคำออกมา เพราะความขี้เล่นแบบไม่เป็นเวลาของลุงพล ส่วนใบเฟิร์นกับหมวยก็เกือบหยุดยิ้ม แต่ยังเก็บทรงไว้อยู่ เว้นแค่ครูเบสท์ที่ยังทำหน้าบึ้งตึงไม่รับมุกด้วย

"ใจสั่งมา? โลโซเหรอ?"

"ครับครู"

"เป็นแฟนคลับพี่เสกว่างั้น?"



"ก็ฟังได้ครับครู" แล้วลุงพลก็ไหลไปเรื่องเพลง "แต่ยุคนั้น วงโลโซดังมากเลยนะครับครู ตอนนั้นผมว่าครูเบสท์น่าจะยังเด็กมาก แล้วก็..."

"นี่ ๆ ๆ อย่าเปลี่ยนเรื่อง!!!" ภัคจิราผายมือ "เป็นตาแก่ที่ปลิ้นปล้อนและลื่นยิ่งกว่าปลาไหลอีกนะคนอย่างลุงเนี่ย!!!"

"แน่นอนครับครู ปลาไหลผมลื่นมาก" มนุษย์ลุงเริ่มแก้เกมเพื่อหว่านล้อมสาว ๆ "แถมใหญ่ด้วย ครูเองก็เห็นแล้วไม่ใช่เหรอครับ คนอื่นก็ด้วย!!!"

"นี่ ๆ ให้มันน้อย ๆ หน่อยนะ!!!" ภัคจิราหน้าแดงก่ำทั้งความโกรธและความอาย เพราะลุงพลเล่นรื้อฟื้นความหลังอันลึกซึ้งจากการร่วมรักบนชั้นดาดฟ้าเมื่อเทอมก่อน ที่เธอเองก็รู้สึกดีอยู่ไม่น้อย "กล้าดียังไงถึงพูดเรื่องโกหกแบบนั้นต่อหน้าลูกศิษย์เบสท์!!! ห๊ะ!!!"

"ผมแค่ไม่อยากให้ทุกคนเครียดไปมากกว่านี้ครับครู" ลุงพลตอบ "ผมอยากเห็นทุกคนมีความสุข อยากเห็นทุกคนยิ้ม"

".........."

ครูเบสท์ เฟิร์น โดนัท อุ๊ และหมวย ทุกคนต่างคิดเหมือนกันว่า ตกลงแล้วคนอย่างลุงพลเป็นคนแบบไหนอย่างไร พวกเธอควรจะเกลียดตาแก่ตัณหากลับคนนี้อย่างสุดหัวใจ แต่มันกลับไม่ใช่อย่างนั้น ทุกคำพูดและการแสดงของชายแก่คนนี้ ทำให้พวกเธอรู้สึกหวั่นไหวอย่างน่าประหลาด จากความโกรธและเกลียดที่เคยมี ก็เริ่มบรรเทาเบาบางลง จนในที่สุด ภัคจิรา ที่เป็นผู้อาวุโสที่สุดในกลุ่มสาว ๆ ตรงจุดนั้นจึงตัดสินใจบางอย่าง

"ไม่ต้องพูดมากอีกแล้ว" ภัคจิรากล่าวโดยสรุป "เอาเป็นว่า เรื่องนี้เราคงหาข้อสรุปไม่ได้ เพราะมีผู้เสียหายเยอะเพราะลุงมากเกินไป ทุกคนคะ"

แล้วครูเบสท์ก็หันไปมองกลุ่มลูกศิษย์พยาบาลของพวกเธอที่ยังเหลืออย่าง ใบเฟิร์น โดนัท อุ๊ และเดือนดารา ที่ร่วมเป็นสัคขีพยานในเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

"เราจะเก็บเรื่องนี้เป็นความลับสุดยอด" อาจารย์สาวพยาบาลเสนอความเห็น "จนกว่าเราจะแน่ใจว่า มีใครที่ตกเป็นเหยื่อของลุงพลบ้าง ดีไหมคะ?"

"ครูเบสท์ครับ" แล้วลุงพลก็แทรกขึ้นมา "ขออนุญาตนะครับ ในวิทยาลัยพยาบาล ผมมีแค่ หมอพลอย ครูเบสท์ เฟิร์น โดนัท อุ๊ หมวย อีฟ แล้วก็นาถ เท่านั้นครับ"

"แล้วข้างนอกอีกละ?" ครูเบสท์ถาม "ยังมีอีกกี่คน?"

"ก็มีอีกประมาณ..." ด้วยความที่สาว ๆ ของลุงพลมันเยอะจัด ตาเฒ่าเลยต้องหลับตานับนิ้ว "กี่คนแล้ววะ?"

"จำได้ว่ามีพี่พิมอีกคน" ใบเฟิร์นตอบ "พี่พิมที่เรียนอยู่ ม.แถววิภาวดีอ่ะ"

"ใช่" โดนัทพยักหน้า "ตกลงลุงมีผู้หญิงกี่คนเนี่ย?"

"12 คนจ๊ะ" อดีตภารโรงเฒ่าตอบ "ก็หนึ่งโหลพอดี แหะ ๆ"

"โอโห!!!" ยัยอุ๊ถึงกับส่ายหน้า "แก่ขนาดนี้แล้วยังจะ!!! ไม่อยากจะพูด!!!"



"แล้วลุงจะหยุดไหม?" คราวนี้เป็นทีของหมวย "หนูถามว่าลุงพลจะหยุดได้หรือยัง? 12 คนแล้วนะ"

"ต้องหยุดแล้วละจ๊ะ" ลุงพลยิ้มให้หมวย ที่เหมือนจะเป็นเพียงเด็กสาวไม่กี่คนที่ดูจะเข้าอกเข้าใจตัวเองมากที่สุด "ลุงพอแล้วจ๊ะ มันเยอะเกินไป ลุงไม่ไหวแล้ว"

"เหอะ ๆ ๆ" โดนัทถึงกับส่ายหน้า "เชื่อตายละ!!! ไอ้แก่!!"

"เอาละ!!!" แล้วครูเบสท์ก็กล่าวสรุป "ตกลงก็คือ 12 คนใช่ไหม? ในวิทยาลัยพยาบาลมีทั้งหมด 8 คน ข้างวิทยาลัยก็ 4 คน เบสท์เข้าใจถูกใช่ไหม?"



"ใช่แล้วครับครู" ตอนนี้เรียกได้ว่าลุงพลในฐานะจำเลย ยอมให้ความร่วมมือต่อครูเบสท์และสาว ๆ เป็นอยางดี เพื่อหวังเยียวยาความรู้สึกดี ๆ ที่เคยมีให้กัน "เอาไว้ถ้ามีโอกาส ลุงจะพาอีก 4 คนมาแนะนำให้ทุกคนรู้จักนะครับ"

"หนึ่งในนั้นก็มีพี่พิมใช่ไหม?" ใบเฟิร์นพูดถึงพิมมี่ ที่เจอกันครั้งแรกตอนที่เธออยู่ปีสอง

"ใครวะพิมมี่?" ยัยอุ๊ย่นคิ้วเพราะความสงสัย

"ก็เด็กมหาลัย ที่เราเจอกันที่ร้านน้ำเต้าหู้วันก่อนไง" โดนัทตอบ "ที่ดูเอ็กซ์ ๆ หน่อย กับอีกคนที่สวย ๆ หน่อยอ่ะ เหมือนจะเป็นพริตตี้ด้วย"

"อย่าบอกนะ" ยัยอุ๊หันไปมองหน้าลุงพล "ว่าพริตตี้คนนั้นก็ด้วย"

"เอาละ ๆ ครูมีเวลาอีกไม่มากแล้ว!!" ภัคจิราถึงกับถอนหายใจและส่ายหน้า ในความเจ้าชู้ประตูดินของลุงพลที่ยอมสารภาพว่ามีความสัมพันธ์กับผู้หญิงเป็นโหล "วันนี้เอาไว้แค่นี้ก่อน เดี๋ยวเราค่อยมาว่ากันต่อทีหลัง ส่วนลุง!!"

"ครับครู"

"วันนี้ลุงอาจจะรอดไปได้ แต่ครั้งต่อไปก็ไม่แน่นะ โดยเฉพาะกับพี่พลอย เบสท์ไม่รับรู้ด้วยถ้าพี่พลอยจะทำอะไรแย่ ๆ ขึ้นมา ทั้งหมดเกิดจากการกระทำของคนอย่างลุงทั้งหมด!!! จำให้ขึ้นใจด้วย!!!"

"ผมจะจำให้ขึ้นใจครับครู!!! และขอบคุณทุกคนนะครับที่ให้โอกาสลุง!!! ขอบคุณนะ!!! ที่ลุงทำไปทั้งหมดเพราะใจสั่งมานะครับคนดีของลุง!! ทุกคนเลย!!!"

"นี่ ๆ ถามหน่อยเหอะลุง!!!" ณิชาเริ่มสงสัย ว่าไอ้คำว่า 'ใจสั่งมา' อะไรของลุงพล ตกลงแกจะ Mention ถึงวงพี่เสก โลโซ หรือมีนัยยะอะไรซ้อนเร้นมากไปกว่านั้น "ที่ลุงบอกใจสั่งมาเนี่ย? ตกลงลุงจะสื่อถึงอะไรกันแน่? ชอบวงพี่เสก? หรืออะไรยังไง?"

"เพราะลุงมาคิดได้ว่า" ลุงพลตอบ "ลุงบอกว่ารักพวกเราทุกคนมามากเกินไป จนถูกครูเบสท์ดุ ลุงเลยคิดว่าลุงต้องหาคำพูดอื่นแทนคำว่ารัก"

"อู้ยยย!!! ปรัชญาเว่อร์อ่ะลุง!!!" เดือนดาราถึงกับทำเสียงสูง ดูเหมือนหมวยเมืองนนท์จะออกตัวชัดเจนว่าเธอไม่ได้รังเกียจลุงพลคนเจ้าชู้เลยแม้แต่น้อย "ยังไงค๊าลุง!!! รอฟังอยู่!!!"

"หมวย!!!" จนภัคจิราต้องหันไปดุใส่ลูกศิษย์สาว ที่เกินหน้าเกินตาไปหน่อย "เก็บอาการหน่อยก็ดีนะคะ เอาละ!! ถ้าไม่มีอะไรแล้วแยกย้ายกันกลับเถอะคะ!!"

"ยังกลับไม่ได้นะครับครู!!!" ตาเฒ่าคนขายน้ำเต้าหู้ยังไม่ยอมจบ "ผมยังไม่ได้บอกเลย ว่าทำไมผมถึงบอกว่าใจสั่งมา มันก็ใช่ครับครู มันคือเพลงของวงโลโซจากยุค 90s เห็นผมแก่ ๆ แบบนี้ แต่หัวใจผมมันอัลเทอร์เนทีฟนะครับ!!!"

"นี่!!! จะพล่ามอะไรก็เยอะแยะเนี่ย!!!" ภัคจิราทำหน้ายักษ์ใส่ลุงพล "ชักเหม็นขี้ฟันแล้วนะ!!! ตกลงมันคืออะไรก็ว่ามาตรง ๆ จะไปสอนหนังสือเด็กแล้วค๊า!!! คุณลุง!!!"

"เพราะผมรักทุกคน เพราะลุงรักพวกหนู ๆ ทุกคน" ตาเฒ่าแก่งคอยค่อย ๆ ลุกขึ้นยืน เพื่อเอ่ยคำ ๆ นั้นออกมา "แต่ลุงมาคิดได้ว่า ถ้าพูดคำว่ารักมากเกินไป มันจะทำให้คุณค่าของคำว่ารักมันลดน้อยลงไป ลุงก็เลย..."



"แค่ก ๆ ๆ" โดนัทถึงกับสำลักเพราะความเสี่ยวของลุงพล "เล่นมุกอะไรเนี่ย!!! โอ้ยย!!! สำลักน้ำลายเลยอ๊า!!!"

"เจ๊!!! เป็นไรป่ะเนี่ย!!!" ใบเฟิร์นรีบเข้าไปดูอาการของเพื่อนรัก "มุกเสี่ยวทำพิษเหรอ!!"

"เฮ้อ!!! นึกว่าจะพูดอะไร!!!" ยัยอุ๊ถึงกับส่ายหน้า "เบิ๊ดคำสิเว้า!!! กลับเหอะพวกเรา!!!"

"เฮ้อ!!!" ส่วนน้องหมวย น่าจะเป็นคนเดียวในกลุ่มที่ดูผ่อนคลายกว่ารุ่นพี่ของพวกเธอ "เค้าจะฆ่ากันตายแต่ลุงก็ยังปล่อยมุกได้อีกเนอะ!!"

"ไร้สาระ!!!"  ภัคจิราที่ได้ยินแบบนี้ถึงกับหันหลังเดินกลับไปที่อาคารเรียน "ทุกคนคะ!!! ใครมีเรียนคาบต่อไปเตรียมตัวได้แล้วค่ะ!!! ห้ามโดดเรียนเด็ดขาด!!! หมวย!!! ถ้าเจออีฟตามอีฟมาคุยกับครูหลังเลิกเรียนด้วย ครูมีเรื่องจะคุยกับอีฟ!!!"



"ค่ะครู!!" ใบเฟิร์น โดนัท อุ๊ และครูเบสท์ หันหลังเดินจากลุงพลไป แต่มีเพียงคนเดียวที่หันหลังกลับมามองลุงพล พร้อมกับพูดกระซิบเบา ๆ พอให้อีกฝ่ายได้อ่านคำพูดออก "เกือบตายแล้วไหมละลุง"

"ขอบใจนะจ๊ะ" ลุงพลยิ้มให้น้องหมวย ที่ยิ้มให้ก่อนหันหลังเดินจากไป ทำไปทำมา น้องหมวยเมืองนนท์คนนี้น่าจะเป็นคนที่เข้าอกเข้าใจลุงพลได้มากที่สุดแล้ว

..............................

หลายวันต่อมา

หลังจากเหตุการณ์สงครามนางฟ้าเมื่อวันก่อนผ่านไป ลุงพลก็กลับมาเปิดร้านขายน้ำเต้าหู้ตามปกติ โดยไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่สังเกตได้ว่าสาว ๆ พยาบาลรุ่นเล็กอย่าง ใบเฟิร์น โดนัท อุ๊ นาถ หมวย และอีฟ และพวกรุ่นใหญ่อย่างหมอพลอยและครูเบสท์ ต่างทำตัวเหินห่างจากตนกันหมด

ซึ่งก็เข้าใจได้ กับสิ่งที่ตัวของลุงพลได้ทำลงไป มันคงยากที่จะยอมรับได้ แต่มีอยู่ครั้งหนึ่ง ที่ลุงพลเหลือบไปเห็น ใบเฟิร์น โดนัท อุ๊ หมวย และ อีฟ มายืนมองหน้าร้านลุงพลอยู่ห่าง ๆ โดยไม่ได้คิดจะเดินเข้ามาพูดคุย สีหน้าท่าทางของสาว ๆ พยาบาลกลุ่มนั้นแต่ละคนยากที่จะคาดเดาความรู้สึก

คำถามก็คือ น้องนาถหายไปไหน หลังจากเหตุการณ์สงครามนางฟ้าในวันนั้น ลุงพลก็ไม่เห็นหน้าน้องนาถอีกเลย

หลังจากนั้นก็ไม่มีเหตุการณ์ผิดปกติเกิดขึ้น ลุงพลก็เปิดร้านขายน้ำเต้าหู้ตามปกติ จนกระทั่งวันหนึ่ง ขณะที่ลุงพละกำลังนั่งพักในช่วงสาย ก็มียามเอาจดหมายซองสีขาวเดินมาส่งถึงหน้าร้าน

"ลุงพล!! มีสาวส่งจดหมายรักมาให้!!"

"สาวที่ไหนส่งมาวะไอ้อั๋น!!??"

"ผมพูดเล่น!!! ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน!!! ลุงลองเปิดดูก็แล้วกัน!!!"

หลังจากได้รับจดหมายจากยามหนุ่มประจำวิทยาลัยพยาบาล ลุงพลก็เลยเปิดซองจดหมายสีขาวที่เขียนจ่าหน้าซองถึงลุงพล ร้านขายน้ำเต้าหู้โรงอาหารวิทยาลัยพยาบาล 1 ที่เป็นโรงร้อน

"เบสท์มีเรื่องอยากจะคุยกับลุงพลเป็นการส่วนตัว เจอกันวันเสาร์ ที่สวนสิริกิต ช่วง 10 โมงเช้า เก็บเรื่องนี้เป็นความลับสุดยอด ไม่อย่างนั้น เราไม่ต้องมาคุยกันอีก -ภัคจิรา-"

"ครูเบสท์!!!" ทีแท้ก็เป็นจดหมายนัดจากภัคจิรา ที่อาจจะเริ่มใจอ่อนเปิดใจให้ลุงพลมากขึ้น พอได้อ่านจดหมายฉบับนี้แล้ว ตาเฒ่าแก่งกอยก็ยิ้มแป้นหน้าบานยิ่งกว่ากระทะทอดปาท่องโก๋ซะอีก

...จะมีอะไรดี ๆ รอลุงพลกับครูเบสท์ในวันเสาร์นี้บ้างน้อ ชักอยากจะรู้แล้วละซิเนี่ย อิอิ


โปรดติดตามตอนต่อไป...

[nato87]

ขอสักเมนต์ไว้แจกรูปครับ






อุ๊ - หทัยรัตน์ สาวราดรี






ใบเฟิร์น - เนตรชนก สาวเชียงใหม่






ครูเบสท์ - ภัคจิรา สาวเชียงราย






โดนัท - ณิชา สาวกรุงเทพ






อีฟ - อรัญญา สาวเมืองปราจีนบุรี






ลูกขวัญ - ภาสินี สาวภูเก็ต






หมวย - เดือนดารา สาวเมืองนนท์






แนน - นริศรา สาวขอนแก่น






นาถ - นาถลดา สาวสงขลา







พิมมี่ - พิมพาภรณ์ สาวโคราช






หมอพลอย - พลอยพรรณ สาวชลบุรี






ทราย - ฉัตรพร สาวนครปฐม

[earson2011]

ครูเบสท์ มาแปลหๆอีกแล้วนะลุงพลระวังตัวให้ดีๆ555

[Hanz3312]

ลุงดูดีดีนะจดหมายจากครูหรือจากนาถ ยัยนี่หลังๆตัวร้ายชัดๆ

[wic]

จริงๆก็สงสารน้องนาถนะ ตอนเป็นนางฟ้านางโดนมาเยอะ แรงอธิษฐาน
ก่อนลงมาเกิดเป็นมนุษย์ เหมือนจะส่งผลก็รอดูต่อไป

[pizzahutcha]

ครูเบสนักลุงพล พระเจ้า

[ryg123456]

ใครกันนะ หรือว่าจะเป็นนกต่อมาล่อเหยื่อ

[mike]

มาแปลกๆแบบนี้ต้องระวัง

[g9898]

จดหมายนกต่อ จะล่อให้ลุงไปโดนกระทืบหรือเปล่าหว่า 

[ziggy2]

จดหมายจริงหรือเปล่าเนี่ย

[peddo]

น่าสงสัยว่าครูเบสท์จะนัดไปพบเรื่องอะไร ไม่น่าจะเพราะติดใจจะให้กระหน่ำอีกที ยังไงก็ยังขอเชียร์เธอ แค่แอบสงสัย คงไม่หักมุมให้หกคะเมนนะครับ

[xtazy]

ครูเบสกลายเป็นพี่ใหญ่แล้วงานนี้

[bmaII]

เรื่องพ่อเลี้ยง ลูกเลี้ยง คิดดีไม่ได้ น่าจะเป็นตามที่สงสัย
ขออภัยตอบผิดไม่ได้ดูเรื่อง ผู้แต่ง

[Shevchenko55]

ครูเบสท์นี้ เบสท์สมชื่อจริงๆนะครับ

แต่ยังไงก็อยากให้มี 3P ระหว่างตัวท๊อปจังเลย 🤩🤩

[Nong5670]

แต่ล่ะนางลุงพลนะลุงพลเก็บไว้คนเดียวหมดเลย