อสูรพลิกฟ้า NTR ตอนที่ 21 ทายาทหมาป่าสวรรค์

[Oumale]

----------------------------------------------------------------

ตอนทั้งหมด

อสูรพลิกฟ้า NTR
ตอนที่ 1 คำเชิญของราชินีมาร
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=268782.0
ตอนที่ 2 คำตอบของเชียนเย่หยิงเอ๋อร์
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=268805.0
ตอนที่ 3 สุนัขของจักรพรรดินี
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=268902.0
ตอนที่ 4 ปรมันตร์สิ้นท่า
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=268939.0
ตอนที่ 5 แดนลำนำเหมันต์
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=282706.0
บทที่ 6 ปิงหยุนผู้ร่วงหล่น
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=282999.0
บทที่ 7 วาสนาเทพอัคคี
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=284373.0
บทที่ 8 หั่วพั่วหยุนชำระแค้น
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=284474.0
บทที่ 9 ความอื้อฉาวของจักรพรรดินิปีศาจน้อย
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=285365.0
บทที่ 10 การตัดสินใจของมู่เซวียนหยิน
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=285490.0
บทที่ 11 เกลี้ยกล่อมหมาป่าสวรรค์
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=286536.0
บทที่ 12 พิธีสถาปนา
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=287533.msg3075079#msg3075079
บทที่ 13 พ่อและลูกสาว
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=288260.0
บทที่ 14 สองดรุณีหนึ่งผู้เฒ่า
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=288739.0
บทที่ 15 ไฉจือสิ้นพรหมจรรย์
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=289557.0
บทที่ 16 หมาป่าสวรรค์ที่เปลี่ยนไป
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=290317.0
บทที่ 17 มู่เซวียนหยินxฉืออู่เหยา
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=290560.0
บทที่ 18 แรกสัมผัสอู๋ซิน
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=291036.0
บทที่ 19 คำสารภาพของใต้หล้าอันดับเจ็ด
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=291637.0
บทที่ 20 เฟิงเสวี่ยเอ๋อร์ผู้ว่าง่าย
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=292286.0
บทที่ 21 ทายาทหมาป่าสวรรค์
อ่าน : กำลังอ่าน
บทที่ 22 มารยาปรมันต์
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/3/2568)
บทที่ 23 นารีแพทย์ ซูหลิงเอ๋อร์
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/4/2568)
บทที่ 24 บิดามารดาของหยุนเช่อ
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/5/2568) 
บทที่ 25 คำสารภาพและการล่อลวง
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/6/2568) 
บทที่ 26มารดาออกศึก
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/7/2568)
บทที่ 27 มู่หยูโหรวสมปรารถนา
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/8/2568)
บทที่ 28 ครั้งแรกของอู่ซิน?
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/9/2568)
บทที่ 29 ความด่างพร้อยของฉู่เยว่ชาน
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/10/2568)
บทที่ 30 หนึ่งจักรพรรดินี สองบุรุษ
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/11/2568)
บทที่ 31 โอกาศของวายุเหมันต์
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/12/2568)
บทที่ 32 พัฒนาการของอู่ซิน
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/1/2569)
บทที่ 33 จัสมินอาบโลกีย์ ต้น
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/2/2569)
บทที่ 34 จัสมินอาบโลกีย์ ปลาย
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/3/2569)
บทที่ 35 ชางชูเหอผู้บริสุทธ์
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/4/2569)
บทที่ 36 ความเสียสละของชางชูเหอ (ล่าสุด)
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/5/2569)

เนื้อหาในเว็บผมจะอัพเดทให้เดือนละตอนนะครับ ทุกวันที่หนึ่งของเดือน ส่วนในกลุ่มลับจะอับลงทุก 1-3 วันจนกว่าจะทันต้นฉบับ
ใครอยากเข้ากลุ่มลับสามารถแอดมาพูดคุยได้ที่ FB : Art atowai 
ค่าเข้า 110 บาท และอ่านได้ล่วงหน้าแบบไม่ต้องรอนาน
[/size]

--------------------------------------------------------------------------------------------

ภาพประกอบจินตนาการ

--------------------------------------------------------------------------------------------
บทที่ 21 ทายาทหมาป่าสวรรค์
   
     มรฑลเทวะบูรพา ศูนย์กลางแดนเทพปรมันต์
   
     ม่านกำบังสีทองค่อย ๆ จางหายไป พร้อมกับเชียนเย่หยิงเอ๋อร์ในสภาพเปลือยเปล่าก้าวเยื้องย่างออกมา สาวใช้ที่เฝ้ารออยู่ก่อนเห็นดังนั้นก็รีบเข้าไปคำนับ
   
     แต่ก่อนที่สาวใช้จะได้เอ่ยคำ ชั่วขณะที่ม่านกำบังสีทองคลายออก กลิ่นอายที่กักเก็บอยู่ด้านในพลันกระจายออกมา มันอบอวลด้วยกลิ่นสาบของบุรุษเพศอย่างเข้มข้น ทันทีที่สาวใช้ได้กลิ่นก็ราวกับมีค้อนโลหะฟาดเข้าที่หัวอย่างจังจนสมองขาวโพลน นางรู้สึกร้อนผ่าวจนช่วงล่างเปียกชื้นอย่างไม่อาจควบคุม
   
     "ขอแสดงความยินดีกับนายหญิงที่การกักตนลุล่วง"
   
     ถ้อยคำของสาวใช้ที่ว่า 'กักตน' นั้นต่างจากการ 'กักตน' ปกติที่มีความหมายในทางฝึกวิชาอย่างสิ้นเชิง สาวใช้เหลือบมองร่างบุรุษทั้งหลายที่นอนแผ่อยู่หลังกำแพง พวกมันดูอ่อนแรงพลังชีวิตบางแผ่วจนไม่ทราบว่าจะอยู่รอดหรือตกตาย ทว่านางไม่มีความรู้สึกเห็นใจสักนิดต่อพวกคนเหล่านี้ ตรงกันข้ามพวกมันต้องยินดีในวาสนาตัวเองจนตายไปก็ไม่เสียดายชีวิตแล้ว
   
     "เยว่อิง ช่วงนี้มีข่าวคราวอะไรบ้าง?"
   
     เชียนเย่หยิงเอ๋อร์ลูบหน้าท้องที่พองออกเล็กน้อยของนางซึ่งไม่ทราบว่าเป็นเพราะตั้งครรภ์หรือเพราะเชื้อบุรุษจำนวนมากที่อัดอยู่ภายใน ก่อนจะกล่าวถามเยว่อิง สาวใช้ที่คำนับอยู่เบื้องหน้า

   
     ในเวลานี้ ห้วงความคิดของเย่ว์อิงกำลังย้อนรำลึกไปเมื่อไม่กี่เดือนก่อน...
 
     หลังจากการเสร็จสิ้นพิธีสถาปนาจักรพรรดิ เชียนเย่หยิงเอ๋อร์ไม่ทราบเหตุใดได้ออกคำสั่งให้นางลอบค้นหา 'ผู้ชาย' จำนวนมากจากในแดนเทพ ทั้งยังกำหนดชี้ชัดว่าต้องเป็นคนที่มีแกนกายใหญ่โตเป็นพิเศษ
   
     อึดใจแรกนางคิดว่าตัวเองได้ยินผิด แต่ครั้นมองดูนายหญิงที่กำลังจริงจังยิ่งยวดเยว่อิงก็ไม่กล้าขัดคำสั่ง ด้วยเหตุนั้นนางจึงเริ่มเสาะหาบุรุษสักสองสามคนที่มีอวัยวะเพศยาวใหญ่จากแดนดาราระดับล่างหลายแห่งและจับพวกมันมา เมื่อมาถึงเชียนเย่หยิงเอ๋อร์ก็ไม่พูดอะไรก่อนจะพาคนพวกนั้นเข้าไปในม่านกำบัง...ซึ่งเรื่องราวหลังจากนั้น ไม่จำเป็นต้องอธิบายมากความก็สามารถทราบได้ว่าเกิดอะไรขึ้นภายใน
   
     วินาทีแรกที่สาวใช้เห็นเชียนเย่หยิงเอ๋อร์ออกมาจากม่านกำบัง ร่างอรชรงามล้ำของนางกลับเต็มไปด้วยของเหลวขาวขุ่น หน้าท้องเนียนได้รูปปูดโปนออกมาพอ ๆ กับครั้งนี้ เกศาสีทองอันทรงเสน่ห์เป็นแพรสวยดูหมองหม่นลงไปหลายเท่าจากของเชื้อบุรุษที่เปรอะอยู่ถ้วนทั่ว แทบจะอาบไปทุกอณูบนร่างหญิงสาว...มิหนำซ้ำ พื้นที่สงวนใต้หว่างขาซึ่งผู้ชายทุกคนในโลกล้วนถวิลหากลับมีน้ำไม่พึงประสงค์จากบุรุษเพศไหลออกมาตลอดเวลา
   
     วันนั้นเยว่อิงแทบสิ้นสติจนหัวใจวายตาย หลังพิธีสถาปนาจักรพรรดิ ไม่มีใครในโลกไม่รู้ว่าเชียนเย่หยิงเอ๋อร์คือนางสนมของจักรพรรดิหยุน แต่นางสนมที่พึ่งรับตำแหน่งคนนี้ เพียงไม่กี่วันหลังจากนั้นนางกลับทำตัวสำส่อนไปเกลือกกลั้วชายอื่นมากมายจนแปดเปื้อนไปทุกตารานิ้ว สภาพยับเยินยิ่งกว่าคณิการาคาถูกจนทนดูไม่ได้
   
     หากจักรพรรดิหยุนรู้เรื่องเข้า แน่นอนว่าแดนเทพปรมันต์ทั้งหมดจะต้องมีชะตากรรมทุกลบหายไปจากแผ่นดินอย่างไม่อาจหลีกเลี่ยง...
   
     กระนั้นเชียนเย่หยิงเอ๋อร์ที่เผชิญสีหน้าตกตะลึงของสาวใช้ที่ติดตามข้างตัวนางมาตลอด วินาทีที่อีกฝ่ายรู้ความจริงถึง 'กิจกรรมอันเน่าเฟะ' ในม่านกำบัง เชียนเย่หยิงเอ๋อร์ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกตลกเล็กน้อย แม้ว่าเรื่องนี้ยิ่งมีคนรู้ความจริงน้อยเท่าไหร่ก็ยิ่งดี แต่นางจำเป็นต้องบอกสาวใช้ข้างกายเพื่อจะได้สร้างความสะดวกในอนาคต
   
     ฉะนั้นเชียนเย่หยิงเอ๋อร์จึงสาธยายถึงรสนิยมผิดปกติของหยุนเช่อให้ฟัง รวมถึงคำสาบานที่นางกล่าวไว้ ว่าจะยอมเป็นสุนัขตัวเมียเพื่อหยุนเช่อ อนุญาตให้ผู้ชายหลายพันคนขึ้นขี่ได้ตามใจชอบ
   
     เยว่อิงได้ยินเข้าก็ตกใจจนพูดไม่ออก แต่สิ่งที่ทำให้นางประหลาดใจหาใช่รสนิยมผิดแผกของจักรพรรดิหยุน ท้ายที่สุด ผู้ชายล้วนแล้วแต่มีนิสัยแปลก ๆ อยู่สองสามอย่างเป็นเรื่องปกติ สิ่งที่ทำให้นางประหลาดใจคือนายหญิงของนางต่างหาก...เยว่อิงไม่คิดไม่ฝัน เทพธิดาปรมันต์ที่ครั้งหนึ่งเคยสูงส่งและมองเหยียดหยามคนทั่วหล้ากลับยอมรับและร่วมเพศกับคนนับไม่ถ้วนโดยสนิทใจ...มันเป็นสิ่งที่เยว่อิงไม่มีวันจินตราการถึง
ทว่าในฐานะสาวใช้ นางไม่มีสิทธิตั้งคำถามหรือทวงติงการตัดสินใจของเจ้านายแม้แต่ครึ่งคำ ทำได้แค่คล้อยตามและเชื่อฟังอย่างไม่อาจบิดพลิ้ว
   
     หลังจากนั้น กลุ่มบุรุษผู้มีท่อนล่างใหญ่โตก็ถูกจับมาเป็นระยะ นับถึงปัจจุบันก็เป็นครั้งที่ห้าแล้ว...
   
     "เยว่อิง? ข้ากำลังเรียกเจ้า!!"
   
     "อ๊า? ...ขออภัยนายหญิง!! ไม่ทราบว่านายหญิงมีรับสั่งอันใด!!"
   
     สติของเยว่อิงกลับมาทันควัน
   
     "ข้าถามเจ้าว่าช่วงนี้มีข่าวคราวสำคัญอะไรบ้าง?"
   
     เชียนเย่หยิงเอ๋อร์ถามอีกครั้งอย่างหงุดหงิด
   
     "เรียนนายหญิง ทุกอย่างปกติดี...จักรพรรดิหยุนยังคงอยู่ที่ดาวขั้วน้ำเงินเช่นเดิม"
   
     "ยังอยู่ที่ดาวขั้วน้ำเงินนั้นอยู่อีก? มันชมชอบพวกสตรีงี่เง่า อ่อนแอ แถมยังไร้ประโยชน์บนดาวขั้วน้ำเงินขนาดนั้นเชียวรึ? นังพวกสุนัขตัวเหม็นหน้าไม่อาย..."
    
     ได้ยินวาจาหยาบคายจากปากเชียนเย่หยิงเอ๋อร์ เยว่อิงคุ้นเคยกับมันดีจึงสามารถรับฟังได้เงียบ ๆ ให้เชียนเย่หยิงเอ๋อร์ระบายโทสะ
   
     "...แค่นั้นรึ? แล้วมีอะไรอีก?"
   
     พอระงับความโกรธลง เชียนเย่หยิงเอ๋อร์ก็สูดหายใจเข้าลึก ๆ และถามต่อ
   
     "จริงสิ...ชางชื่อเทียนมาหาก่อนหน้าและบอกว่ามีเรื่องสำคัญจะหารือกับนายหญิงด้วย"
   
     "ว่ากระไร? เหอะ...ไหนเลยจะไม่รู้ว่าที่จริงมันแค่อยากมีอะไรกับข้าถึงดั้นด้นมาหาเหมือนสุนัขติดสัด"
   
     เชียนเย่หยิงเอ๋อร์ตะคอกอย่างดูถูก แต่ภาพของแกนกายที่ใหญ่ที่สุดที่นางเคยลิ้มลองก็ปรากฏในหัวจนเผลอเลียริมฝีปากอย่างไม่รู้ตัว
   
     ทันใดนั้น เชียนเย่หยิงเอ๋อร์จับจ้องสาวใช้ที่ติดตามนางมาหลายปี จนสังเกตพบว่าขานางยืนสั่นคล้ายไม่มั่นคง อีกทั้งมีของเหลวขาวข้นไหลซึมจากโคนขาด้านในและมีกลิ่นเลือดผสมอยู่เล็กน้อย
   
     "หืม...ดูเหมือนว่าเจ้าก็เสร็จมันไปแล้วเช่นกัน..."
   
     เชียนเย่หยิงเอ๋อร์กล่าวเชิงเหย้าหยอก นางกวาดสายตัวทั่วร่างของเยว่อิงอย่างละเอียด ภายใต้อาภรณ์แสนเรียบร้อยที่ห่อหุ้ม ความจริงมีร่องรอยแห่งโลกีย์ปรากฏอยู่บนผิวกายมากมาย
   
     "...แกนกายของมันคงถูกใจเจ้ามาก?"
   
     "ดะ ดี...ดีมากเจ้าค่ะ"
   
     ครั้นเยว่อิงตระหนักว่านายหญิงของนางรู้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างตนกับชางชื่อเทียน นางก็ยอมรับทั้งตัวสั่น
   
     "...แล้วไปเถอะ ข้าไม่ได้จะตำหนิอันใด ข้าจะปล่อยพวกของเล่นข้างในให้เจ้าจัดการเช่นเดิม...กำจัดให้หมดเสีย ส่วนข้าจะไปบอกกับพวกตาแก่เหล่านั้นว่ามีงานสำคัญต้องออกไปข้างนอกเป็นการเร่งด่วน"
   
     "รับทราบเจ้าค่ะ..."
   
     ได้คำตอบของเยว่อิง ร่างของเชียนเย่หยิงเอ๋อร์ก็อันตรธานหายไป เหลือเพียงเยว่อิงคนเดียวที่คงอยู่ในห้อง
   
     "แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก...ฮ่าห์"
   
     เยว่อิงเหงื่อแตกพลั่กทันใด แต่เดิมนางคิดว่าตัวเองจะถูกลงโทษข้อหาร่วมรักกับชางชื่อเทียน แย่งบุรุษของเจ้านาย แต่โชคดีที่ไม่เกิดปัญหา
   
     หลังจากผ่อนคลาย ร่างของนางก็หายเกร็ง กลีบสาวที่ขมิบไว้สุดชีวิตหมดแรงตอดรัด เชื้อบุรุษและเลือดพรหมจรรย์พลันทะลักออกมาทันที ขาของเยว่อิงอ่อนยวบ ก่อนที่นางจะหมดแรงต้องทิ้งตัวนั่งทับกองของเหลวเหล่านั้น
   
     อย่างไรก็ตาม ยามจับจ้องไปที่เหล่าบุรุษนอนหายใจรวยรินสภาพล่อนจ้อน เยว่อิงก็ฝืนยืนขึ้นอย่างลำบากและก้าวไปหาพวกมัน นับรวมกันได้มากกว่าสิบคน
   
     ระหว่างเดิน เยว่อิงก็ลอบพึมพำกับตัวเองเบา ๆ
   
     ...พวกมันยังแข็งได้อยู่
   
     ไม่นานจากนั้น เสียงครวญครางอันเปี่ยมสุขของสตรีก็ดังก้องออกมาจากห้องของเชียนเย่หยิงเอ๋อร์...



-    


   
     ดาวเคราะห์ขั้วน้ำเงิน
   
     กาลเวลาผ่านไปหลายเดือนอย่างราบรื่น หยุนเช่ออยู่ที่นี่อย่างสงบสุขไร้สิ่งกังวลก่อกวน ในฐานะจักรพรรดิสูงสุดแห่งแดนเทพ ถือเป็นวาสนาของมันอย่างยิ่งที่มีทั้งจักรพรรดินีและนางสนมมากความสามารถ ช่วยทำงานทุกอย่างแทนมันจนแทบไม่มีอะไรตกถึงมือ
   
     ทุกวันนี้หยุนเช่ออยู่อย่างมีความสุข ชดเชยช่วงเวลาที่หายไปของมัน หยุนเช่อไม่มีกำหนดการจำเพาะ แต่ละวันล้วนใช้ชีวิตอย่างอิสระเสรี แต่ส่วนใหญ่มันจะใช้เวลาร่วมกับอู๋ซิน หรือไม่ก็ดูภรรยาตัวเองร่วมประเวณีกับน้องชายอย่างออกรส

     ตั้งแต่วันนั้น เซี่ยวหยุนก็แวะเวียนมามีอะไรกับเฟิงเสวี่ยเอ๋อร์อยู่ตลอด ห้องนอนของนางกลายเป็นห้องที่มันเข้าออกได้ทุกเมื่อ แต่บางครั้งมันก็สลับไปหาจักรพรรดินีปีศาจน้อยเป็นครั้งคราว นางเป็นสตรีที่มีความต้องการสูงจนค่ำคืนไม่เคยเงียบเหงา และมีอยู่หลายหนที่เซี่ยวหยุนคนเดียวร่วมรักกับเสวี่ยเอ๋อร์และจักรพรรดินีปีศาจน้อยพร้อมกัน เป็นภาพฉากที่หยุนเช่อเห็นแล้วต้องอดใจเต้นรัวมิได้
   
     ทว่าคืนนี้แตกต่างออกไป ไม่มีเซี่ยวหยุนอยู่ในห้องเฉกเช่นทุกที มีเพียงไฉจือและหยุนเช่ออยู่กันตามลำพังเท่านั้น
   
     "...พี่เขย...เหมือนว่าครานี้จะเป็นครั้งแรกของพวกเราสินะ...ที่จะได้รวมกันเป็นหนึ่งหลังจากพี่สาวจัดแจงตบแต่งคำนับฟ้าดินให้เมื่อตอนนั้น..."
   
     อาจเพราะความขวยเขิน น้ำเสียงของไฉจือจึงแผ่วเบาราวกับยุงบิน
   
     คืนนี้เป็นโอกาสดีที่หยุนเช่อและไฉจือจะได้ร่วมหอลงโลงอย่างที่สามีภรรยาควรทำ แม้ว่าไฉจือจะไม่ใช่สาวบริสุทธิ์อีกแล้วแถมยังตั้งท้องกับชายอื่น แต่ในใจของหยุนเช่อนี่คือช่วงเวลาที่มันจะทำให้พิธีแต่งงานในวันนั้นเสร็จสมบูรณ์เสียที เป็นช่วงเวลาสำคัญที่มันไม่อาจไม่ใส่ใจอย่างลึกซึ้ง
   
     "ถูกต้อง ครั้งแรกของพวกเรา แต่ไฉจือตัวน้อยของข้ากลับเป็นสาวมากประสบการณ์เสียแล้ว..."
หยุนเช่อกล่าวอย่างจริงจังขณะลูบไล้หน้าท้องที่พองโตของไฉจืออย่างเบามือ

     "คิดว่าเป็นเพราะใคร? หากไม่ใช่เพราะนิสัยวิปริตของเจ้า ตัวข้าไหนเลยจะยอมมีลูกกับสายเลือดโสโครกของเจ้าหมาแก่ฟ้าอนันตกาลนั้น"
   
     "ใช่ ๆ ทั้งหมดเป็นความผิดของข้า มาเถอะ!! ขอข้าฟังเสียงทายาทนอกคอกของเจ้ากับเจ้าสุนัขเฒ่านั้นชัด ๆ"
   
     หยุนเช่อแนบหูหับหน้าท้องของไฉจือ ฟังเสียงชีพจรอันเปราะบางของชีวิตเล็ก ๆ ที่กำลังเกิดขึ้นข้างใน
   
     "...เด็กคนนี้ไม่ใช่ลูกเจ้า"
   
     "ย่อมไม่ใช่"
   
     "แต่เมื่อเขาเกิดจะเรียกเจ้าว่าพ่อได้รึไม่?"
   
     "ย่อมได้"
   
     "...หากเป็นบุตรชาย ไอ้นั้นของเขาจะต้องใหญ่กว่าเจ้ามากสินะ?"
   
     "ย่อมใหญ่กว่ามาก ๆ"
   
     ไฉจือไร้คำจะเอ่ย นางไม่รู้ว่าต้องเรียกหยุนเช่อว่าใจกว้างหรือปัญญาอ่อนดี โลกนี้คงมีมันผู้เดียวที่ยอมให้ภรรยาคลอดลูกของชายอื่นอย่างยินดี

     ทั้งสองคงอยู่เช่นนี้สักพัก มองผิวเผินคือภาพอันอบอุ่นของครอบครัวที่สมบูรณ์แบบ ไม่นานหยุนเช่อก็ขยับตัวขึ้น
   
     ร่างเล็กของไฉจือนั่งอยู่บนเตียง หยุนเช่อพลันยืนหยัดและหันเป้ากางเกงไปทางไฉจือ
   
     "เจ้าช่วยเลียให้ข้าสักครา"
   
     ไฉจือสบตากับหยุนเช่อชั่วครู่ นางก็รีบถอดกางเกงของหยุนเช่อออกด้วยมือทั้งสอง ประสบการณ์กับจักรพรรดิฟ้าอนันตกาลหลายครั้งช่วยให้นางเชี่ยวชาญมาก แวบเดียวกางเกงก็หลุดออก
   
     "...อุ๊บ!!"
   
     พริบตาที่ได้ยลโฉมหนอนน้อยของหยุนเช่อเต็ม ๆ ตา ไฉจือก็ทนเก็บเสียงหัวเราะไม่อยู่
   
     "เจ้าหัวเราะอะไร?"
   
     "คิกคิกคิก ข้าแค่นึกไม่ถึงว่าพี่เขยผู้ยิ่งใหญ่ของข้า แกนกายของท่านกลับเล็กอย่างที่เม่ยอินบอกจริง ๆ กระทั่งเล็กกว่าที่ข้าจินตนาการไว้หลายเท่า เหตุใดมันจึงแตกต่างกับของเจ้าหมาแก่ฟ้าอนันตกาลมากถึงเพียงนี้?"
   
     เมื่อหยุนเช่อได้ยิน แท่งเนื้ออ่อนนุ่มก็ตื่นเต้นจนแข็งตัวทันที
   
     "ฮ่าฮ่า...ขนาดยามแข็งขันก็ยังเทียบไม่ได้กับผู้อื่นตอนสงบนิ่ง...พี่เขยเจ้าจะไร้ประโยชน์เกินไปแล้ว คิกคิกคิกคิกคิก"
   
      

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

[pongsap]

หนอนน้อยถูกหัวเราะน่าสงสาร

[The Cat Rider Head Spear]

ตัวละครเยอะจัด จำไม่ได้ละใครมั่ง

[terapoong48]

หนอนน้อยจะแสดงฤทธิ์แล้ว​ อย่ากลัวล่ะ

[Phatsakorn Kamkom]

หนอนน้อยถูกหัวเราะน่าสงสาร

[RedingFate]

  สุดยอดไฉจือท้องป๋องแล้วววว

[Sade]

 

[Nobita Nobituta]

โดนว่าเลยหนอนน้อยเป็นงูยักษ์จัดการเลย

[ryg123456]

นายหญิงกักตนดูดพลังหนุ่มๆแบบนี้ สดใสซาบซ่าน

[Aowjawjaw]

โดนว่าเลยหนอนน้อยเป็นงูยักษ์จัดการเลย

[jetdo100]

น่าสงสาร เป็นหนึ่งในใต้ล่า แต่ดันพกหนอนน้อยติดตัว

[เสียว]

 

[Yd]

หนอนน้อยออกฤทธิ์แล้ว

[Horing]

หนอนน้อยจะได้กินไหมนะ

[alasangel]

โดนบูลลี่หนอนทุกทีสินะ