ส่งสัยลุงเฉยคงต้องเหมาหมดทั้งโคตรอีกแน่ๆ

อาหารชั้นดี อยากให้หมายถึงน้องนุ่นจังครับ อิอิ

น้องจ๋าจวนโดนเชือดแล้ว

ใครจะเป็นเหยื่อใครเป็นคนล่าเด๋วรูเลย

คุณจ๋า ลองของแล้วจะหลองเลย

ตัดใจกินน้องนุ่นรึเปล่านะครับ

มันส์ไม่หยุดฉุดไม่อยู่

เสร็จลุงเฉยแน่

อย่าเผลอเมามาละกัน

ลุงเฉยวาสนาดีนะครับ จ๋าคงไม่แคล้วเสร็จลุงแน่

สงสัยคุณจ๋าไม่รู้ว่าตัวเองกำลังเล่นกับใคร งานนี้มีโดน

ลุงเจอบอสซะละ

 

วันสบายของคุณจ๋า ในการนั้งเขียบแบบ ด้วยคอมพิวเตอร์
...........................
...........................
มุมมืดตอนที่ 7  ............
"เอาเป็นว่า นายเฉย ไปรับคุณจ๋าก่อน แล้วค่อยเลยไปรับน้องนุ่น ยังไงอย่าให้เกินบ่าย 2 แล้วกัน. จ๋าต้องไปถ่ายรูปน้องนุ่น...."   เป็นการสรุปคำสั่งของคุณแววรัตน์ ที่โทรจากเชียงใหม่
"ครับ นาย...แล้วเรื่องรถคุณจ๋าละครับ  "  ลุงเฉยถาม
"เรื่องนี้ ฉันให้ช่างมายกรถไปแล้วละ นายเฉย แค่ทำตามที่ฉันสั่งก็พอ..." 
"ครับ..นาย  "   ลุงเฉยกล่าวรับสั้น ๆ แล้ววางสาย
.......................
"จะบ้าตาย รถยางรั่วพร้อมกัน 4 เส้น แถม น๊อตล้อหาย...."  คุณแววรัตน์ บ่นอุบอิบ
"บางทีเราต้องทบทวนบทบาทของน้องจ๋า แล้วละ..."  พีระพงษ์กล่าว
"อืมมม........ เราให้เขาทำงานใหญ่เกินไป..." 
"ไม่ใช่หรอกคุณ...น้องเขาเก่ง และผมก็เชื่อว่าน้องเขาทำได้... แต่ปัญหาคือ จ๋า ไม่ควรลงไปประทะกับคนงาน มีอะไรต้องคุยและผ่านพวกที่ปรึกษา   นี่นางเล่นลงไปลุยเสียเอง..."  คุณพีระพงษ์อธิบาย
"เรื่องนี้ รัตน์ จะคุยกับจ๋าเองค่ะ...."  คุณแววรัตน์รับคำ
.....................................
.....................................
   คลิสมาส ปีนี้ ตรงกับวันเสาร์ เป็นธรรมเนียม ที่โรงเรียน นานาชาติแห่งนี้ จะจัดงานใหญ่ทุกปี  ในชุดการแสดง น้องนุ่น ได้รับบทบาท การแสดงเป็นนางฟ้า น้องเมย์ น้องรินทร์ไม่มาร่วมกิจกรรม เพราะโรงเรียนไม่บังคับ  ในภาคเช้า คุณพีระพงษ์ กับคุณแววรัตน์ มาส่งน้องนุ่น ร่วมชื่นชมลูกสาว ถ่ายรูปโชว์เพื่อน ๆ ทาง IG พูดคุยทักทายกับคณะบริหารโรงเรียน... ตามธรรมเนียม ที่แกถือหุ้นอยู่โรงเรียนนี้ส่วนหนึ่ง  ....แล้วบินตรงไปเชียงใหม่ เพื่อตรวจสอบกิจการโรงแรม ซึ่งความจริงแกต้องไปอยู่แล้วทุกเดือน.....ตามกำหนดนัดหมาย ในภาคบ่าย คุณจ๋าซึ่งมีศักดิ์เป็นน้าของน้องนุ่น จะต้องมารับหลานสาว  แต่ก็มาเกิดเหตุเสียก่อน
....................................
   ชายวัย 46 ผิวคล้ำ ในเสื้อซาฟารีสีเทาเข้ม..... โค้มตัวอย่างนอบน้อม แล้วเลื่อนปิดประตูเบา ๆ
หญิงสาวมอง ดูลุงเฉยด้วยรอยยิ้มขำ ๆ เสื้อซาฟารี กางเกง ผ้าฝ้ายสีดำ มีกระเป๋าที่ขาด้านข้าง คล้ายกางเกงทหาร
รองเท้าผ้าใบ  "ช่างเป็นการแต่งกายที่แมทกันเหลือ เกิ้น...พ่อคุณ...."  หญิงสาวคิดในใจ
   ลุง เฉย กับคุณ จ๋าเคยเห็นหน้ากันบ้าง ตอนที่คุณจ๋า มาบ้านคุณแววรัตน์ แต่ไม่เคยได้พูดคุย  แน่นอน คนระดับ ลุงเฉย มันไม่มีโอกาสใด ๆ ที่จะได้พูดคุยกับชนชั้นเจ้านายอย่างคุณจ๋า
   ลุงเฉย ยังเงียบเฉย เพราะแกมีหน้าที่เพียงขับรถ  คุณจ๋าก็ยังเงียบ เพราะมันไม่มีความจำเป็นใด ๆ ที่เธอจะไปพูดคุยกับคนระดับนี้
   ....../ 3-4 ครั้ง ที่สายตาคนทั้งสองบังเอิญไปประสานกันที่กระจกมองหลัง ของรถที่ลุงเฉยกำลังขับอยู่  แล้ว ลุงเฉยก็รีบหลบตา   .........  ไม่ใช่สิ ทั้งคู่ต่างรีบหลบตา............
................................
14.00 น.
ที่จอดอันเงียบสงบที่เดิมที่ทางโรงเรียนจัดให้ ลุงเฉยเปิดประตูรถให้คุณจ๋า โค้งตัวอย่างนอบน้อม
"รอนที่นี่... ฉันจะไปหาน้องนุ่นเอง..."  หญิงสาวกล่าววางอำนาจ  แล้วเดินแยกจากไป ลุงเฉยมองตามจน ร่างหญิงสาวพ้นมุมตึก....แกกะจะนอนสักงีบ รอในรถ
"จะอู้อีกแล้ว......  จะ  ...นอนอีกแล้ว...."  เสียงใส ๆ ดังขึ้นข้างรถ
"คุณหนู.......ส่วยเหลือเกิน...."  ลุงเฉย มองสาวน้อยแสนสวยในชุดนางฟ้า ที่ยืนอยู่ด้านข้าง
"ห้ามนอนค่ะ.... ลุงต้องไปดูหนูแสดง... รอบต่อไปการแสดงสุดท้าย เป็นคิวหนูแล้ว...." 
"รู้ได้ไงว่าลุงจะมา....."  ลุงเฉยถาม
"แม่โทรบอกค่ะ...ว่ารถน้าจ๋าเสีย.....นี่นุ่นมารอตั้งนาน...ลุก....แล้วไปดูหนูแสดง...."  น้องนุ่นกล่าว
"เอ้า....ไปดูก็ได้..แต่..."  ลุงเฉยพูดขึ้นบ้าง
"อะไร........"  น้องนุ่นถาม
"ขอ...หอมแก้มนางฟ้า..ที...." ลุงเฉยกล่าว
"ชิ....ลามก....." เด็กสาวกล่าวหน้างอ แต่ก้าว ขึ้นรถ เอื้อมมือปิดประตู.....แล้วนั่งนิ่ง....
"อึ...อืมมมมม......."  เด็กสาวพึมพำ....ลุงเฉยไม่ได้หอมแก้ม แต่จูบที่ปาก  ลิ้นเรียวเล็กผสานพัวพันกับลิ้นของลุงเฉย..............




ขณะที่น้าสาว นั่งในที่นั่งสำหรับผู้ปกครองในหอประชุมเพื่อรอชมการแสดงของหลานสาว ขณะที่ผู้คนกำลังสนุกสนาน.....สาวน้อยวัย 13 ในชุดนางฟ้า..สีขาว... ที่มีคิวการแสดงในรอบต่อไป กำลังกอดจูบอย่างดูดดื่มกับคนขับรถ วัย 46.......
"ไปได้แล้ว...... แล้วลุงจะไปดูคุณหนูแสดง......."  ลุงเฉยกล่าว ขณะที่น้องนุ่นยังอิดออด....ไม่อยากไป.....
................................................
.............................................
"สวยเหลือเกิน....น้องนุ่น...."   ลุงเฉยที่ยืนอยู่ประตูหอประชุม ชะเง้อมองการแสดงของน้องนุ่น กับเพื่อน ๆ
..................................................
..................................................
"ดู ๆ ......รูปนี้สวยมากเลยค่ะนุ่น......."   เสียงพูดคุยระหว่างน้าสาวกับหลาน ที่เบาะหลัง พลางเปิดภาพในมือถือให้กันดู.........
"ให้ลุงเฉยไปส่งน้าจ๋า ที่บ้านก่อนนะคะ......." น้องนุ่นกล่าว
"ไม่เป็นไรค่ะนุ่น ให้ตาโซเฟอร์ (คนขับรถ)  นี่ไปส่งนุ่นที่บ้านก่อน แล้วค่อยไปส่งน้า...."
"แบบนี้ ก็อ้อมไปอ้อมมาสิคะ...."
"ไม่เป็นไร....แค่นี้....." คุณจ๋าแย้ง 
"ตามนั้นค่ะ......"  น้องนุ่นกล่าว พยายามเก็บความรู้สึกไม่พอใจ  ถ้าส่งน้าจ๋าก่อน   แล้วตอนกลับบ้าน ยังมีโอกาสจอดรถ .... ที่ใหนสักแห่งกับลุงเฉย นั่น คือสิ่งที่เด็กสาวคิดไว้..... แต่มันไม่เป็นไปตามที่คิด
.......................................................
.......................................................
"นี่ใจคะจะไม่ช่วย ฉันยกของเข้าบ้านหรือไง...." หญิงสาวกล่าว
"ครับ...."  ลุงเฉยพูดสั้น ๆ แล้วช่วย คุณจ๋า หิ้วของลงรถ
................/"เวรเอ้ย....ซื้อของในห้าง....ก็ให้กูเข็นรถตาม....มันจะอะไรนักหนา..นายกูยังไม่เคยใช้งานกูขนาดนี้มาก่อน..."  / พลางหอบหิ้วของเข้าบ้านนองสาวเจ้านาย โดยมีคุณจ๋ายืนกอดอกดู
"ขับรถดีมาก  นาย..โซเฟอร์..วันหลังคงต้องใช้บริการอีกแล้วละ.. อะนี่ ติ๊บ......"  หญิงสาวกล่าว พลางยื่นเงิน ให้ลุงเฉย
............"เมื่อผู้ใหญ่ให้....จะต้องการหรือไม่...ก็ต้องรับ...ไม่งั้นมันเป็นการเสียมรรยาท..."  นั่นคือคำสอนของพ่อแม่คำหนึ่ง....ตั้งแต่ลุงเฉยเป็นเด็ก........
   ชายวัย 46 พนมมือไหว้ รับเงินจากมือคุณจ๋า........  เงิน 1 บาท.... เงินเหรียญ 1 บาท ที่คุณจ๋า มอบให้ ลุงเฉย ยัดลงกระเป๋าเสื้อ.........แล้วขับรถออกไป หญิงสาวมองตามด้วยรอยยิ้ม ขำ ๆ.......
.................................
.................................
"ถ้าแกคิดจะทำสิ่งที่แกคิดว่าทำแล้วมันสนุกละก็ พี่ขอนะสำหรับคนนี้  สงสารแก........"
   คุณแววรัตน์ พูดทางโทรศัพท์กับน้องสาว หลังจากเล่าประวัติ ความเป็นมาและเรื่องราวของลุงเฉยให้จ๋าฟัง....
"555+...... ก็แค่จะล้อเล่นสนุก ๆ แค่นั้นละ คร้า...... แห็นแอบส่องหนูผ่านกระจกมองหลัง... เป็นระยะ อยู่..."
"บังเอิญ....มากกว่า.... อีตาเฉยนี่ แกซื่อบื้อจะตาย  ไม่มีทาง......"
"ก็..งั้นละ....ถือว่าเป็นการสร้างสีสรรค์..."    หญิงสาวกล่าวพลางหัวเราะ
..................................
   คุณแววรัตน์ กดวางสายพร้อมส่ายหน้า ท้อใจในพฤติกรรมของน้องสาว  .........  ความสวยที่ชอบหลอกให้คนรัก..... แล้วก็เท.... มีความสุขกับความเจ็บปวดของผู้ชาย... หนุ่มน้อยใหญ่.... จำนวนไม่น้อย ที่ต้องคลั่ง..... หนุ่มน้อยใหญ่ ทั่งระดับล่าง และระดับไฮโซ ที่ต้องหลั่งน้ำตา.....  จากพฤติกรรมนี้ของหญิงสาวที่มีนามว่า "วราภรณ์"
   ถ้าจะเตือนลุงเฉย ก็เท่ากับเป็นการขายพฤติกรรม "ด้านมืด" ของน้องสาว "แล้วแต่วรกรรมของแกนะ นายสมพร....  " คุณแววรัตน์ คิดในใจ
.............................................
..............................................
อาหารชั้นดี.....ผลไม้ที่สลักเสลา อย่างงดงาม ที่ ผู้คนไม่กล้ากินเพราะความเสียดายในความงาม แต่เมื่อถึงเวลาหนึ่ง ผู้คนก็ต้องตัดใจกิน ....กินก่อนที่มันจะบูดเสียไปเสียก่อน...........
................................................
ต่อไปเป็นฉากซ่อนครับ
................................................

 

วันสบายของคุณจ๋า ในการนั้งเขียบแบบ ด้วยคอมพิวเตอร์
...........................
...........................
มุมมืดตอนที่ 7  ............
"เอาเป็นว่า นายเฉย ไปรับคุณจ๋าก่อน แล้วค่อยเลยไปรับน้องนุ่น ยังไงอย่าให้เกินบ่าย 2 แล้วกัน. จ๋าต้องไปถ่ายรูปน้องนุ่น...."   เป็นการสรุปคำสั่งของคุณแววรัตน์ ที่โทรจากเชียงใหม่
"ครับ นาย...แล้วเรื่องรถคุณจ๋าละครับ  "  ลุงเฉยถาม
"เรื่องนี้ ฉันให้ช่างมายกรถไปแล้วละ นายเฉย แค่ทำตามที่ฉันสั่งก็พอ..." 
"ครับ..นาย  "   ลุงเฉยกล่าวรับสั้น ๆ แล้ววางสาย
.......................
"จะบ้าตาย รถยางรั่วพร้อมกัน 4 เส้น แถม น๊อตล้อหาย...."  คุณแววรัตน์ บ่นอุบอิบ
"บางทีเราต้องทบทวนบทบาทของน้องจ๋า แล้วละ..."  พีระพงษ์กล่าว
"อืมมม........ เราให้เขาทำงานใหญ่เกินไป..." 
"ไม่ใช่หรอกคุณ...น้องเขาเก่ง และผมก็เชื่อว่าน้องเขาทำได้... แต่ปัญหาคือ จ๋า ไม่ควรลงไปประทะกับคนงาน มีอะไรต้องคุยและผ่านพวกที่ปรึกษา   นี่นางเล่นลงไปลุยเสียเอง..."  คุณพีระพงษ์อธิบาย
"เรื่องนี้ รัตน์ จะคุยกับจ๋าเองค่ะ...."  คุณแววรัตน์รับคำ
.....................................
.....................................
   คลิสมาส ปีนี้ ตรงกับวันเสาร์ เป็นธรรมเนียม ที่โรงเรียน นานาชาติแห่งนี้ จะจัดงานใหญ่ทุกปี  ในชุดการแสดง น้องนุ่น ได้รับบทบาท การแสดงเป็นนางฟ้า น้องเมย์ น้องรินทร์ไม่มาร่วมกิจกรรม เพราะโรงเรียนไม่บังคับ  ในภาคเช้า คุณพีระพงษ์ กับคุณแววรัตน์ มาส่งน้องนุ่น ร่วมชื่นชมลูกสาว ถ่ายรูปโชว์เพื่อน ๆ ทาง IG พูดคุยทักทายกับคณะบริหารโรงเรียน... ตามธรรมเนียม ที่แกถือหุ้นอยู่โรงเรียนนี้ส่วนหนึ่ง  ....แล้วบินตรงไปเชียงใหม่ เพื่อตรวจสอบกิจการโรงแรม ซึ่งความจริงแกต้องไปอยู่แล้วทุกเดือน.....ตามกำหนดนัดหมาย ในภาคบ่าย คุณจ๋าซึ่งมีศักดิ์เป็นน้าของน้องนุ่น จะต้องมารับหลานสาว  แต่ก็มาเกิดเหตุเสียก่อน
....................................
   ชายวัย 46 ผิวคล้ำ ในเสื้อซาฟารีสีเทาเข้ม..... โค้มตัวอย่างนอบน้อม แล้วเลื่อนปิดประตูเบา ๆ
หญิงสาวมอง ดูลุงเฉยด้วยรอยยิ้มขำ ๆ เสื้อซาฟารี กางเกง ผ้าฝ้ายสีดำ มีกระเป๋าที่ขาด้านข้าง คล้ายกางเกงทหาร
รองเท้าผ้าใบ  "ช่างเป็นการแต่งกายที่แมทกันเหลือ เกิ้น...พ่อคุณ...."  หญิงสาวคิดในใจ
   ลุง เฉย กับคุณ จ๋าเคยเห็นหน้ากันบ้าง ตอนที่คุณจ๋า มาบ้านคุณแววรัตน์ แต่ไม่เคยได้พูดคุย  แน่นอน คนระดับ ลุงเฉย มันไม่มีโอกาสใด ๆ ที่จะได้พูดคุยกับชนชั้นเจ้านายอย่างคุณจ๋า
   ลุงเฉย ยังเงียบเฉย เพราะแกมีหน้าที่เพียงขับรถ  คุณจ๋าก็ยังเงียบ เพราะมันไม่มีความจำเป็นใด ๆ ที่เธอจะไปพูดคุยกับคนระดับนี้
   ....../ 3-4 ครั้ง ที่สายตาคนทั้งสองบังเอิญไปประสานกันที่กระจกมองหลัง ของรถที่ลุงเฉยกำลังขับอยู่  แล้ว ลุงเฉยก็รีบหลบตา   .........  ไม่ใช่สิ ทั้งคู่ต่างรีบหลบตา............
................................
14.00 น.
ที่จอดอันเงียบสงบที่เดิมที่ทางโรงเรียนจัดให้ ลุงเฉยเปิดประตูรถให้คุณจ๋า โค้งตัวอย่างนอบน้อม
"รอนที่นี่... ฉันจะไปหาน้องนุ่นเอง..."  หญิงสาวกล่าววางอำนาจ  แล้วเดินแยกจากไป ลุงเฉยมองตามจน ร่างหญิงสาวพ้นมุมตึก....แกกะจะนอนสักงีบ รอในรถ
"จะอู้อีกแล้ว......  จะ  ...นอนอีกแล้ว...."  เสียงใส ๆ ดังขึ้นข้างรถ
"คุณหนู.......ส่วยเหลือเกิน...."  ลุงเฉย มองสาวน้อยแสนสวยในชุดนางฟ้า ที่ยืนอยู่ด้านข้าง
"ห้ามนอนค่ะ.... ลุงต้องไปดูหนูแสดง... รอบต่อไปการแสดงสุดท้าย เป็นคิวหนูแล้ว...." 
"รู้ได้ไงว่าลุงจะมา....."  ลุงเฉยถาม
"แม่โทรบอกค่ะ...ว่ารถน้าจ๋าเสีย.....นี่นุ่นมารอตั้งนาน...ลุก....แล้วไปดูหนูแสดง...."  น้องนุ่นกล่าว
"เอ้า....ไปดูก็ได้..แต่..."  ลุงเฉยพูดขึ้นบ้าง
"อะไร........"  น้องนุ่นถาม
"ขอ...หอมแก้มนางฟ้า..ที...." ลุงเฉยกล่าว
"ชิ....ลามก....." เด็กสาวกล่าวหน้างอ แต่ก้าว ขึ้นรถ เอื้อมมือปิดประตู.....แล้วนั่งนิ่ง....
"อึ...อืมมมมม......."  เด็กสาวพึมพำ....ลุงเฉยไม่ได้หอมแก้ม แต่จูบที่ปาก  ลิ้นเรียวเล็กผสานพัวพันกับลิ้นของลุงเฉย..............




ขณะที่น้าสาว นั่งในที่นั่งสำหรับผู้ปกครองในหอประชุมเพื่อรอชมการแสดงของหลานสาว ขณะที่ผู้คนกำลังสนุกสนาน.....สาวน้อยวัย 13 ในชุดนางฟ้า..สีขาว... ที่มีคิวการแสดงในรอบต่อไป กำลังกอดจูบอย่างดูดดื่มกับคนขับรถ วัย 46.......
"ไปได้แล้ว...... แล้วลุงจะไปดูคุณหนูแสดง......."  ลุงเฉยกล่าว ขณะที่น้องนุ่นยังอิดออด....ไม่อยากไป.....
................................................
.............................................
"สวยเหลือเกิน....น้องนุ่น...."   ลุงเฉยที่ยืนอยู่ประตูหอประชุม ชะเง้อมองการแสดงของน้องนุ่น กับเพื่อน ๆ
..................................................
..................................................
"ดู ๆ ......รูปนี้สวยมากเลยค่ะนุ่น......."   เสียงพูดคุยระหว่างน้าสาวกับหลาน ที่เบาะหลัง พลางเปิดภาพในมือถือให้กันดู.........
"ให้ลุงเฉยไปส่งน้าจ๋า ที่บ้านก่อนนะคะ......." น้องนุ่นกล่าว
"ไม่เป็นไรค่ะนุ่น ให้ตาโซเฟอร์ (คนขับรถ)  นี่ไปส่งนุ่นที่บ้านก่อน แล้วค่อยไปส่งน้า...."
"แบบนี้ ก็อ้อมไปอ้อมมาสิคะ...."
"ไม่เป็นไร....แค่นี้....." คุณจ๋าแย้ง 
"ตามนั้นค่ะ......"  น้องนุ่นกล่าว พยายามเก็บความรู้สึกไม่พอใจ  ถ้าส่งน้าจ๋าก่อน   แล้วตอนกลับบ้าน ยังมีโอกาสจอดรถ .... ที่ใหนสักแห่งกับลุงเฉย นั่น คือสิ่งที่เด็กสาวคิดไว้..... แต่มันไม่เป็นไปตามที่คิด
.......................................................
.......................................................
"นี่ใจคะจะไม่ช่วย ฉันยกของเข้าบ้านหรือไง...." หญิงสาวกล่าว
"ครับ...."  ลุงเฉยพูดสั้น ๆ แล้วช่วย คุณจ๋า หิ้วของลงรถ
................/"เวรเอ้ย....ซื้อของในห้าง....ก็ให้กูเข็นรถตาม....มันจะอะไรนักหนา..นายกูยังไม่เคยใช้งานกูขนาดนี้มาก่อน..."  / พลางหอบหิ้วของเข้าบ้านนองสาวเจ้านาย โดยมีคุณจ๋ายืนกอดอกดู
"ขับรถดีมาก  นาย..โซเฟอร์..วันหลังคงต้องใช้บริการอีกแล้วละ.. อะนี่ ติ๊บ......"  หญิงสาวกล่าว พลางยื่นเงิน ให้ลุงเฉย
............"เมื่อผู้ใหญ่ให้....จะต้องการหรือไม่...ก็ต้องรับ...ไม่งั้นมันเป็นการเสียมรรยาท..."  นั่นคือคำสอนของพ่อแม่คำหนึ่ง....ตั้งแต่ลุงเฉยเป็นเด็ก........
   ชายวัย 46 พนมมือไหว้ รับเงินจากมือคุณจ๋า........  เงิน 1 บาท.... เงินเหรียญ 1 บาท ที่คุณจ๋า มอบให้ ลุงเฉย ยัดลงกระเป๋าเสื้อ.........แล้วขับรถออกไป หญิงสาวมองตามด้วยรอยยิ้ม ขำ ๆ.......
.................................
.................................
"ถ้าแกคิดจะทำสิ่งที่แกคิดว่าทำแล้วมันสนุกละก็ พี่ขอนะสำหรับคนนี้  สงสารแก........"
   คุณแววรัตน์ พูดทางโทรศัพท์กับน้องสาว หลังจากเล่าประวัติ ความเป็นมาและเรื่องราวของลุงเฉยให้จ๋าฟัง....
"555+...... ก็แค่จะล้อเล่นสนุก ๆ แค่นั้นละ คร้า...... แห็นแอบส่องหนูผ่านกระจกมองหลัง... เป็นระยะ อยู่..."
"บังเอิญ....มากกว่า.... อีตาเฉยนี่ แกซื่อบื้อจะตาย  ไม่มีทาง......"
"ก็..งั้นละ....ถือว่าเป็นการสร้างสีสรรค์..."    หญิงสาวกล่าวพลางหัวเราะ
..................................
   คุณแววรัตน์ กดวางสายพร้อมส่ายหน้า ท้อใจในพฤติกรรมของน้องสาว  .........  ความสวยที่ชอบหลอกให้คนรัก..... แล้วก็เท.... มีความสุขกับความเจ็บปวดของผู้ชาย... หนุ่มน้อยใหญ่.... จำนวนไม่น้อย ที่ต้องคลั่ง..... หนุ่มน้อยใหญ่ ทั่งระดับล่าง และระดับไฮโซ ที่ต้องหลั่งน้ำตา.....  จากพฤติกรรมนี้ของหญิงสาวที่มีนามว่า "วราภรณ์"
   ถ้าจะเตือนลุงเฉย ก็เท่ากับเป็นการขายพฤติกรรม "ด้านมืด" ของน้องสาว "แล้วแต่วรกรรมของแกนะ นายสมพร....  " คุณแววรัตน์ คิดในใจ
.............................................
..............................................
อาหารชั้นดี.....ผลไม้ที่สลักเสลา อย่างงดงาม ที่ ผู้คนไม่กล้ากินเพราะความเสียดายในความงาม แต่เมื่อถึงเวลาหนึ่ง ผู้คนก็ต้องตัดใจกิน ....กินก่อนที่มันจะบูดเสียไปเสียก่อน...........
................................................
ต่อไปเป็นฉากซ่อนครับ
................................................

แมนจริงนะลุงเฉยเล่นเอาน้องรินทร์อึ้งไปเลย