🧡 XONLY 🧡

ตอนที่ 2 //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=232813.0

....................

บางอารมณ์ฉันก็แค่อยากโชว์ของ มันน่าจะมีชายหาดดีๆสักแห่งให้สามารถทำอะไรแบบนั้นได้

.........................

การปล่อยตามสัญชาติญาณบ้างอาจเป็นเรื่องสนุกท้าทายตื่นเต้นเล็กๆน้อยๆระหว่างวัน เคยสงสัยไหมว่าเพื่อนผู้หญิงบางคนที่ชอบเอาหน้าอกมาชนแขนเธอคิดลึกอะไรกับคุณหรือเปล่า หรือคำถามโลกแตกที่ว่าทำไมชุดชั้นในสวยๆราคาแพงๆราคาห้าหลักถึงขายดิบขายดีทั้งๆที่สุดท้ายก็ต้องใส่เสื้อผ้าปิดบัง

ฉันกำลังพูดถึงแรงกระตุ้นที่ไม่อาจฝืนต้านทานได้ มันจะย้ำทวนสิ่งที่ต้องการวนเวียนซ้ำๆจนกว่าร่างกายจะยินยอมตอบสนอง คุณกำลังยืนอยู่ในร้านสะดวกซื้อจ่ายเงินค่าบุหรี่ซองใหม่ทั้งที่ตั้งใจว่าจะเลิกหรือแม้กระทั่งบรรดาสาวนักช้อปที่ช้อปจนบัตรเครดิตใกล้จะเต็มวงเงิน .. ถึงแม้วันนี้จะต้านทานขัดขืนสำเร็จแต่พรุ่งนี้มันก็จะกลับมาใหม่ มันไม่เคยขี้เกียจ ไม่เคยขอหยุดพักกินน้ำปัสสาวะ ฉันคิดว่าไม่แน่มันอาจจะหวนกลับมาในอีกสองสามนาทีข้างหน้านี้เลยก็ได้

ไม่ถึงกับคลุกคลีตีโมงแต่ที่โรงเรียนเก่าก็พอมีเพื่อนผู้ชายที่สนิทสนมก็หลายคน นอกจากจะไฝ่เรียนแล้วฉันยังไฝ่รู้เรื่องที่กลุ่มเพื่อนผู้ชายชอบคุยกัน รู้จักคำศัพท์ใหม่ๆซอฟท์คอร์ฮาร์ดคอร์โดจินอะไรก็จากที่โรงเรียนนี่ล่ะ ในวัยที่ร่างกายกำลังเปลี่ยนแปลงแตกเนื้อสาวมีเนินนมนิดสะโพกผายหน่อย เริ่มมีประจำเดือน รู้ว่าเพราะเหตุใดถึงต้องใส่เสื้อซับในจะก้มจะเงยก็ต้องคอยระวังปิดคอเสื้อ ถูกสั่งสอนให้ตระหนักถึงความไม่ปลอดภัยอันตรายต่างๆนาๆในสังคมแห่งการล่วงละเมิดบนความเชื่อผูกขาดค่านิยมชายเป็นใหญ่

ฉันชอบเรื่องประวัติศาสตร์ อาณาจักรอันรุ่งเรืองหรือกษัตริย์ผู้เกรียงไกรล้วนถูกชักใยชี้นำโดยผู้หญิงที่อยู่หลังม่าน ลูกสาวของหัวหน้าชนเผ่าที่สละตัวยอมสังวาสหมู่กับทหารฝ่ายเหนือแลกโอกาสที่จะได้วางยาพิษในเก็บถังน้ำดื่ม บ้างถูกเชิดชูเป็นวีรสตรี แต่ก็มีตอนจบแบบถูกตีตรวนบังคับให้เดินเปลือยกายก่อนตัดหัวเสียบประจานที่หน้าประตูเมือง เคยสงสัยว่าพวกผู้ชายมองเห็นเราเป็นมนุษย์เหมือนที่เขาเป็นไหม มนุษย์ที่มีความชอบ มีความสุขความเศร้า มีความต้องการทะยานอยาก 

บางอารมณ์ฉันก็แค่อยากโชว์ของ อยากเซ็กซี่ บนโลกอันกว้างใหญ่นี้มันน่าจะมีชายหาดดีๆที่ไหนสักแห่งให้ฉันสามารถทำอะไรแบบนั้นได้โดยปลอดภัยและไม่ต้องตกเป็นผู้ต้องหาข้อหากระทำอันเป็นการท้าทายเหยียดหยามศีลธรรมอันดี

....................

ย้อนไปในสุดสัปดาห์หนึ่ง ครอบครัวของน้าน้องสาวแท้ๆของแม่เดินทางจากกรุงเทพกลับมารับเพราะมหาวิทยาลัยใกล้จะถึงวันเปิดเทอม พ่อถือโอกาสตั้งวงเหล้าเลี้ยงส่งลูกสาวและต้อนรับคู่เขยชาวกรุงตั้งแต่บ่ายโทรชวนคนโน้นคนนี้จนเป็นงานรวมญาติกลายๆ พวกสาวๆต่างง่วนกับงานในครัว น้าหนิงบ่นอุบเรื่องเครื่องมือเครื่องใช้ต่างๆที่ดูล้าสมัย

          "นี่ถ้ามีเครื่องบดสับละเอียดนะแตงกวามันก็คงไม่ต้องนั่งตำพริกแกงให้เมื่อยอยู่อย่างนี้ กว่าจะเสร็จน่ะ ..ดูซิ"

แม่ยิ้มเฉไฉในทำนองว่าให้ฝึกเอาไว้เผื่อออกเรือนไปอยู่บ้านผัว พลางกำชับว่าต้องหาผู้ชายดีๆให้ได้แบบผัวน้าหนิง ทำแต่งานสุภาพเรียบร้อยพูดน้อยไม่เจ้าชู้อยู่ในโอวาท ว่าไม่ทันขาดคำ เฮียยงชัย เสี่ยหนุ่มใหญ่เจ้าของกิจการร้านขายมอเตอร์ไซค์ย่านถนนประชาอุทิศเดินเซมาทรุดตัวลงนั่งออกปากของานอะไรทำก็ได้พลางบ่นเรื่องเหล้าป่าที่หนุ่มๆเจ้าถิ่นหามาเลี้ยงรับขวัญ ดีกรีแรงจนต้องหาทางหนี

          "ยังไงตอนแตงกวามันไปอยู่กรุงเทพก็ขอฝากด้วยแล้วกันนะคะ" แม่ออกปากฝากฝัง "ถ้ามันทำอะไรแผลงๆไม่เข้าท่าเข้าทางก็อบรมสั่งสอนตักเตือนได้เลย แก่นกะโหลกเกินทนลูกคนนี้พ่อแม่สอนก็ไม่ฟัง ส่งไปให้คนอื่นสอนเผื่อจะรู้ความเป็นผู้เป็นคนอย่างลูกสาวบ้านอื่นเค้าบ้าง"
          "แม่อ่ะ.." เราทำหน้างอ
          "แต่ว่าแตงกวาก็เก่งนะครับถึงขนาดสอบเข้าสถาปัตย์ได้ คณะนี้คนน่าจะอยากเรียนแย่งสอบกันเยอะ" เฮียยงชัยยิ้มแก้มแดงก่ำด้วยฤทธิ์เหล้าป่า   
       
          "ไปอยู่กรุงเทพก็อย่าอยู่เฉยๆนั่งแท่นเป็นคุณนาย มีงานอะไรหยิบจับช่วยน้าหนิงเค้าด้วย" แม่ย้ำชุดใหญ่
          "คนใช้น่ะน้ามีอยู่แล้วแตงกวาแค่ช่วยน้าดูแลพวกเด็กๆก็พอจ้ะ"
          "ค่ะ.." ฉันก้มหน้าตำพริกแกงกะจะให้แหลกละเอียดแข่งขันกับประสิทธิภาพของเครื่องสับบดที่น้าหนิงพูดถึง

ฟังแม่กับน้าหนิงรำลึกถึงเรื่องสมัยสาวๆกำลังเพลินเหลือบหางตาเห็นสามีของน้าหนิงก้มหน้าทำลับๆล่อๆมองมาที่ครกหินตรงหน้าหว่างขา งานหั่นผักคืบหน้าอย่างเชื่องช้า ยิ่งเฮียยงชัยออกอาการพิรุธฉันก็แกล้งยิ่งบิดซ้ายบิดขวายกอ้ากว้างๆเพิ่มตัวเร่งปฏิกิริยาความอยากรู้อยากเห็น

กระจกตู้เสื้อผ้าที่มุมห้องสะท้อนเห็นใบหน้าของเฮียยงชัย ฉันศึกษาอากัปกิริยาผัวของน้าสาวผ่านกระจกเงาอย่างสนใจพยามแสดงบทบาทให้ดำเนินไปอย่างเป็นธรรมชาติ เนิบช้า อ้อยอิ่ง ความสนุกตื่นเต้นเริ่มเปลี่ยนเป็นความรู้สึกสับสน หายใจแรง ใจเต้นใบหน้าร้อนผ่าวมือไม้สั่นอ่อนแรงจนเสียงสากกระทบครกดังจังหวะติดขัดไม่สม่ำเสมอ

น้าเขยผู้แสนดีกำลังลอบมองลอดผ่านขากางเกงกีฬาบ้านๆขาบานๆที่ใส่ประจำโดยที่ฉันอำนวยความสะดวกให้อย่างเต็มที่ นึกทะลึ่งไปว่าจะแว๊บไปถอดกางเกงในแล้วกลับมานั่งดีมั้ย หรือควรจะคงระดับเอาไว้แค่วับๆแวมๆก็พอ

          "แตงกวา..!! มัวเหม่อคิดอะไรอยู่ได้น้าหนิงคุยด้วยทำไมไม่ตอบ" เสียงแม่เอ็ดจนฉันตกใจหล่นจากสวรรค์

          "ขา..  อะไรนะคะ"

          "เปล่าจ้ะไม่มีอะไร น้าก็แค่อยากจะให้แตงกวาลองชวนเป้กับปังออกไปเดินสูดอากาศดูนกดูปลาโน่นนี่อะไรแถวนี้บ้างนานๆจะออกมาถึงบ้านนอกบ้านนา ให้สองคนนั้นได้มีอะไรทำละสายตาจากมือถือบ้างซักชั่วโมงก็ยังดี" น้าหนิงมอบหมายงานชิ้นแรกให้ "บอกว่าน้าให้มาชวนนะ"
          ".. ค่ะ" ฉันพยามจับต้นชนปลายยังมึนๆงงๆกลืนน้ำลายเอื๊อกใหญ่ภายในลำคอแห้งผาก ไม่วายเหลือบมองเฮียยงชัยที่กำลังก้มหน้าก้มตาหั่นผัก

          "นี่ถ้าแตงกวาช่วยดูแลเด็กๆได้นะน้าจะเบาแรงขึ้นอีกเยอะเลย" น้าหนิงเปรย
          "แตงกวามันมีลูกสมุนแถวนี้เยอะ เข้าสวนกินโน่นกินนี่เก็บเห็ดตกปลาทีนึงเด็กเดินตามกันเป็นพรวน มันเข้ากับเด็กง่ายเธอไม่ต้องเป็นห่วงหรอก"
 
          "อย่ากลับกันให้มืดค่ำนะแตงกวา.." เสียงแม่กำชับไล่หลัง

....................

ภายในห้องรับแขกเปิดเครื่องปรับอากาศเย็นจนรู้สึกหนาว สองหนุ่มน้อยพี่น้องแต่งตัวสะอาดสะอ้านแบบเด็กชาวกรุงห่มผ้านอนบนโซฟาจดจ่ออยู่กับโทรศัพท์มือถือโดยมีเจ้ามะเดี่ยวสมุนรุ่นจิ๋วกุมารคนสนิทของฉันถอดเสื้อยืนตะโกนเชียร์อย่างออกรส

ฉันอ้างถึงคำสั่งของแม่เด็กทั้งสองจึงยอมเก็บสมาร์ทโฟนลงกระเป๋าแต่โดยดี  แจ้งเป้าหมายในการเดินทางไกลทริปย่อยในครั้งนี้อยู่ที่บ่อเลี้ยงปลาบ้านน้านิ่มแม่ของเจ้ามะเดี่ยว เราจะเดินลัดเลาะตามคันนามุดสวนผลไม้ระยะทางห่างจากตรงนี้ราวสี่สิบห้านาที ในฐานะที่เป็นบ้านมันเองเจ้ามะเดี่ยวจึงอาสาเดินนำหน้า น้องเป้พี่ชายวัยสิบเอ็ดและน้องปังวัยแปดขวบเดินกลางขบวน ปิดท้ายขบวนด้วยหัวหน้าหมู่คือฉันเองสิบเจ็ดขวบกว่าๆ

เจ้ามะเดี่ยวร้องเพลงมอเตอร์ไซค์นุ่งสั้นเดินนำขบวนลัดเลาะไปตามทางเดินในสวนผลไม้อย่างสบายอารมณ์ สังเกตุว่าสองพี่น้องเดินปาดเหงื่อและมีปัญหากับแมลงตลอดเวลา แต่ถึงจะเหนื่อยก็ไม่ปริปากบ่น สองเท้ายังก้าวติดตามเจ้ามะเดี่ยวไม่ลดละ ส่วนฉันตั้งใจจะจดจำเก็บบรรยากาศสองข้างทางเอาไว้ให้ได้มากที่สุดเพราะวันพรุ่งนี้จะต้องตามน้าหนิงไปกรุงเทพ คิดแล้วก็ใจหายเหมือนกัน

...................

คณะเดินทางทั้งสี่มาถึงศาลาริมบ่อตกปลาหมุดหมายปลายทาง บ่ายวันนี้แดดไม่แรงระลอกคลื่นเล็กๆกระจายตามแรงลม น้ำใสสะอาดสะท้อนภาพก้อนเมฆสีหม่นตัดกับท้องฟ้าสีฟ้าเข้ม ไม่มีอะไรจะเหมาะไปกว่าการนั่งพักเหนื่อยหย่อนใจรับลมเพลินๆ

          "ขอเล่นเกมส์ได้มั้ยอ่ะ" น้องเป้เป็นตัวแทนเอ่ยปากขออนุญาตส่วนน้องปังส่งสายตาอ้อนวอนอยู่ข้างๆ ทั้งสองคงเริ่มเบื่อฉันจึงหาเรื่องโน่นนี่คุยไปเรื่อย ยังมีอะไรที่พอจะดึงความสนใจของสองพี่น้องได้นอกจากเกมส์อีกไหม

          "อย่าบอกนะว่าว่ายน้ำไม่เป็น!!" ฉันถามย้ำอย่างประหลาดใจที่สองพี่น้องออกตัวว่าหัวเด็ดตีนขาดยังไงก็จะไม่นั่งใกล้ๆน้ำ "เดี่ยว.. โชว์ดิ๊" สิ้นเสียงคำสั่งลูกสมุนทโมนก็วิ่งกระโจนจากบันไดศาลาเสียงน้ำแตกกระจายตูมใหญ่สะใจ มันโชว์ดำผุดดำว่ายว่ายล้างเหงื่อไคลคลายร้อนอย่างน่าอิจฉา

          "สอนว่ายน้ำให้เอามั้ย" สองพี่น้องยังส่ายหน้ายืนยัน

          "อ่ะ งั้นเอางี้.. เคยรู้มั้ยว่าถ้าประสบเหตุคนจมน้ำต้องทำยังไง .. มะเดี่ยว!! ขึ้นมานี่ดิ๊.." ฉันกระดิกนิ้วเรียกลูกสมุนรุ่นจิ๋วขึ้นมาจากบ่อน้ำ "นอน.." เจ้ามะเดี่ยวขมวดคิ้วทำหน้างงๆแต่ก็ยอมนอนลงโดยดี น้ำไหลจากตัวมันจนเฉอะแฉะพื้นกระดานไม้ ฉันประสานมือวางลงบนหน้าอกเปลือยของเจ้าลูกสมุน

          "ถ้าเจอคนจมน้ำต้องทำแบบนี้นะ เค้าเรียกว่า ซีพีอาร์" ฉันลงน้ำหนักมือเบาๆแสดงตามบทบาทที่เพิ่งดูจากละครโทรทัศน์ฉากเลิฟซีนพระเอกนางเอกเมื่อคืนหมาดๆ "กดแบบนี้ซ้ำๆประมาณสิบถึงสิบห้าทีแล้วก็เป่าลมเข้าไปในปาก .. ดูนะ" เจ้ามะเดี่ยวตกใจตาโพลงทันทีที่ปากโดนประกบ สองมือกำแน่นตัวของมันแข็งทื่อสั่นเกร็งคำรามอื้อเอ้อในลำคอ เมื่อเห็นว่าสองพี่น้องกำลังเฝ้าดูอย่างสนใจฉันจึงเสนอจะทำวนซ้ำให้ดูอีกสองรอบ       

          "อ่ะ.. คราวนี้สมมติว่าพี่กวาเป็นคนที่จมน้ำบ้าง เดี่ยว..!! ลุกดิ๊" เจ้าลูกสมุนลุกหนีอย่างว่าง่าย ฉันนอนเหยียดราบลงกับพื้น

          "ปัง.. ไหนลองทำแบบที่พี่สอนเมื่อกี๊ซิ" น้องชายอายก้มหน้างุด "เป้ก็ได้ ..มา ซีพีอาร์" 

          "มะเดี่ยวก็ได้ใครก็ได้มาซักคนนึงเหอะจะเขินอะไรกันนักหนา" เจ้าเดี่ยวลูกสมุนเขยิบมาข้างๆ เป้กับปังเขยิบตาม ฉันลุกขึ้นนั่งเอื้อมปลดตะขอยกทรงถอดออกแบบไม่ต้องถอดเสื้อยืดกีฬาสีตัวโคร่ง

          "ประสานสองมือวางต่ำกว่ากระบังลมนิดหน่อย แล้วกด ทำสิ.."

เจ้าลูกสมุนวางมือบนเนินอกแทนที่จะประสานมือตามที่ฉันบอกบีบลูบเคล้นสองเต้าเนิบช้าปลายนิ้วปาดผ่านหัวนมแข็งจนฉันสะดุ้งเฮือก น้องเป้กับน้องปังจ้องลุ้นตามว่าเพื่อนใหม่ตั้งใจจะทำอะไรกันแน่ "ซื้ดด... อื้มม.." ฉันหลับตาปี๋ทำใจดีสู้เสือน่าจะประคองสถานการณ์ไว้ได้จึงปล่อยให้เจ้าลูกสมุนได้ใจคลึงวนที่หัวนมเล่นจู่ๆเสื้อยืดกีฬาสีก็ถูกเลิกขึ้น สองเต้าสาวสิบเจ็ดไร้ยกทรงปรากฏลอยคว้างต่อสายตาของหนุ่มน้อยวัยกระเตาะทั้งสาม ฉันกลั้นใจใจนับหนึ่งถึงสิบจึงลุกขึ้นนั่งจัดเสื้อให้เข้าที่ "ดูอะไรกันไม่เคยเห็นเหรอ ..!!"

นึกขึ้นได้ว่าเคยย่องมาแอบดูพวกผู้ใหญ่เล่นการพนันที่ศาลานี้ ลองปีนขึ้นไปยืนบนที่นั่งเขย่งดูบนคาน มีปากกาและไพ่วางซ่อนไว้หนึ่งสำรับ

          "เล่นไพ่ดีกว่า .. เล่นไพ่อะไรกันดีวะเดี่ยว" ฉันออกปากชวนด้วยความคึกคะนอง
          "..........." เจ้ามะเดี่ยวก้มหน้าเงียบ

          "กบดำกบแดง เล่นเป็นมั้ย" สองพี่น้องส่ายหน้า "ดัมมี่ก็ได้ แต่ตีปี้เสียเคนะบอกไว้ก่อน" ฉันสับไพ่คล่องแคล่วอย่างกับเกาจิ้ง         
         
          "ป๊อกเด้งอ่ะ อะไร.. ป๊อกเด้งก็ยังเล่นไม่เป็นอีกเหรอ"

          "เล่นไม่เป็น.."
          "โอเค.. งั้นจับใหญ่เลยละกัน เรียบง่าย ยุติธรรม" ฉันตัดบท จัดที่ทางให้สมาชิกทุกคนนั่งล้อมวง

          "ไม่มีเงินนะ.." น้องเป้ออกตัว
          "เฮ้ย.. ใครเค้าใช้เงินกัน ..เราจะเล่นไพ่ถอดเสื้ผ้า" ฉันยิ้มมุมปากยักคิ้วข้างเดียวเลียนแบบนางร้ายในละครทีวี

          "ใครจับๆได้ไพ่แต้มน้อยที่สุดต้องถอดหนึ่งชิ้น พอถอดจนหมดต้องยืนขึ้นแล้วกระโดดตบห้าที คนสุดท้ายที่เหลือเสื้อผ้าติดตัวมากชิ้นที่สุดคือผู้ชนะ ผู้ชนะจะได้ถือรีโมตเปลี่ยนช่องแต่ผู้เดียวว่าคืนนี้อยากจะดูช่องไหน "เนี่ย ต่อให้ไม่ใส่ยกทรงด้วย" ฉันท้าทาย น้องเป้หน้าตื่นนิดหน่อยส่วนน้องปังไม่รู้เรื่องทำหน้างงๆ สรุปว่าเกมส์นี้จึงเหลือผู้ท้าชิงเพียงสามคนเพราะน้องปังถอนตัวไม่อยากแก้ผ้า

เกมส์ดำเนินไปเพียงรอบแรกเจ้ามะเดี่ยวก็จอดไม่ต้องแจวนกกระจอกไม่ทันกินน้ำเสียแล้ว มันสารภาพว่าไม่ได้ใส่กางเกงในงานนี้ติดตัวมาแค่กางเกงนักเรียนสีกากีกับหัวใจ แต่กฏก็ต้องเป็นกฏมันถึงจะศักดิ์สิทธิ์ทรงไว้ซึ่งความน่าเชื่อถือ แค่ถอดกางเกงออกยังไม่พอยังจะต้องกระโดดตบอีกห้าที เจ้าทโมนลูกสมุนอิดออดเขินอายผิดสังเกตุทั้งที่ยามปกติออกจะทะลึ่งตึงตัง ความจริงปรากฏขึ้นต่อสายตาทุกคนเมื่อเจ้ามะเดี่ยวหลับตาปี๋ยืนขึ้น กระจู๋เล็กๆแข็งตัวตั้งเด่ขนาดประมาณแท่งฮ็อทด็อกสีชมพูโผล่ออกมาจากขนมปังหลอกขายเด็กตามหน้าโรงเรียน มะเดี่ยวเริ่มกระโดดตบนับหนึ่งสอง.. ฉันยอมรับว่าอึ้งรู้สึกเขินอายแทนเจ้าลูกสมุน เผลอเลียริมฝีปากมองเจ้ากระจู๋กับพวงไข่เล็กๆแกว่งไปมาอย่างสนใจอยากลองจับ

เจ้าเดี่ยวนั่งสลดกุมเป้าตัวเองออกจากการแข่งขันจบข่าวไปหนึ่ง ฉันขยับกระชับเข้าใกล้คู่ต่อสู้รอบชิงชนะเลิศ ใบหน้าขาวซีดราวหยวกกล้วยของเป้คล้ายผีดิบที่ไม่เคยสัมผัสแสงแดดมาก่อน เราต่างแพ้ชนะสลับกันจนถึงรอบที่ห้าเหลือติดกายเพียงกางเกงในคนละตัว ตาสุดท้ายดวลกันตัวต่อตัว ไพ่คนละใบ คือบทสรุปสุดท้าย

          "นับแล้วเปิดพร้อมกันนะ หนึ่ง.. สอง.. สาม!!"
          "แตงกวา..!! แตงกวา แม่เอ็งให้มาตามไปกินข้าว!!" เสียงน้านิ่มแม่เจ้ามะเดี่ยวตะโกนเรียกดังมาแต่ไกล ฉันไม่สนใจหน้าไพ่คว้าเสื้อยืดกีฬาสีกับกางเกงได้รีบกระโจนลงน้ำเจ้าลูกสมุนทโมนกระโดดตาม

          "ฮึ.. ลมหอบยกทรงใครมาตกอยู่นี่ อ้าว แล้วนั่นน้องเป้แก้ผ้าทำไมลูกอย่าลงไปเล่นน้ำนะมันอันตราย!!จะไปเอาอย่างไอ้ลิงกังสองตัวในน้ำนั่นไม่ได้" สิ้นเสียงถามของน้านิ่มเท่านั้นน้องเป้ก็เริ่มปล่อยโฮเสียงดัง เจ้าปังเห็นพี่ชายร้องไห้ก็เริ่มร้องตาม

ระหว่างที่น้านิ่มกำลังปลอบหลานๆให้หยุดร้องไห้เจ้าสมุนทโมนว่ายน้ำมาเกาะหลัง รู้สึกได้ว่ามันกำลังซอยกระดึ๊กๆเจ้าท่อนฮ็อทด็อกใส้ขนมปังหน้าโรงเรียนเสียดสีกับกางเกงในของฉัน น่าเบิร์ดกระโหลกซักทีไอ้เจ้าสมุนปลายแถวคิดจะเล่นของสูง

          "เดี๋ยวตอนเดินกลับบ้านก็ฝากหิ้วไปซักแกลลอนสองแกลอนนะแตงกวาฝาสีแดงที่อยู่หน้าบ้านน่ะซดกันไวเหลือเกิน พาน้องใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อยแล้วกลับไปกินข้าวไอ้เดี่ยวเอ็งอาบน้ำซะก่อนด้วยนะแล้วค่อยไป!! แตงกวาก็เหลือทนโตเป็นสาวจนจะเข้ามหาวิทยาลัยอยู่แล้วยังชอบเล่นกับไอ้เดี่ยวอยู่ได้.." น้านิ่มบ่นก่อนเดินลงจากศาลา

....................

เจ้ามะเดี่ยวขออนุญาตแม่นอนค้างเพื่อรอส่งฉันไปกรุงเทพในตอนเช้า มุ้งใหญ่สองมุ้งถูกกางเฉพาะกิจหน้าทีวีในห้องรับแขกซึ่งเป็นห้องเดียวที่มีเครื่องปรับอากาศ ฉันผงกหัวมองพวกเด็กๆที่นอนเรียงกันกำลังหลับสนิท  

.................... 

แล้วไงต่อ

บทบรรยายเขียนได้ละเอียดดีครับ น่าจะเป็นเรื่องยาวๆ ได้เลย

เสร็จมะเดี่ยวแน่ๆ

ได้นอนเยดกับใครนะในมุ้งอิอิเอาสนุกๆกันแน่เลย

เริ่มเรื่องได้ชวนติดตาม เหมือนได้เข้าไปเป็นตัวละครด้วยเลย

ก่อนไปเสร็จมะเดียวแน่แตงกวา

แตงกวานี่แสบพอตัวยังไม่เข้ากทม.ก็อ่อยน้าเขยเสียแล้ว แถมยังหลอกเด็กวัยละอ่อนแก้ผ้าดูอีกต่างหาก ก่อนจากกันขอมะเดี่ยวก่อนนะ

บรรยายได้ละเอียด น่าอ่านจริงๆครับ ยังไงคิดว่าโดนแน่ๆ

เนื้อหาแปลกๆ แต่ขอตามครับ

น่าติดตาม​  บรรยายอารมได้ลึกละเอียดแบบเข้าถึงสมจริง

ก่อนเข้ากรุงก็สงเคราะห์เจ้ามะเดี่ยวซักยก

พี่แตงจะสควีชของเด็กหรือจะโดนเด็กทำนะครับ น่าสนใจจัง ระวังคุณ​พ่อมาสวมรอยละกัน อิอิ​

อย่าบอกนะ ว่าน้องแตงกวาจะยอมให้เด็กเปิดซิง เอาแค่กอดจับๆลูบๆคลำๆก็พอ ให้น้าเขยเปิดซิงจะดีกว่า

สควิสที่แปลว่าคั้น บีบ ใช่ไหมครับ
ว่าแต่จะบอกอะไรเกี่ยวกับเรื่อง
สงสัยตอนแรกปูพื้นเรื่องมาก่อน น่าจะยาว