🧡 XONLY 🧡

เป็นการรีไรท์เนื้อหาใหม่นะครับ แนะนำ ติชม ได้ตามสบายเลยครับ

เรื่องนี้จะเป็นแนว แฟนตาซี+ฮาเร็ม นะครับ

ซ่อนแค่รูปประกอบจินตนาการนะครับ

อ่านจบแล้วถ้าแสดงความคิดเห็นให้หน่อยจะกรุณามากครับ จะได้นำไปปรับปรุงผลงาน

เจอคำผิดบอกด้วยนะครับ

*************************

คุณเคยเป็นอย่างผมรึเปล่าครับ....

ไม่มีเพื่อน....

ไม่มีคนรู้จัก....

ไม่มีใครสนใจ....

แม้แต่บุพการีผู้ให้กำเนิดยังเลี้ยงดูผมด้วยเงิน เงิน และก็เงิน ไม่เคยได้ถามเลยซักนิดว่าผมต้องการมันไหม

อาจเพราะไม่ตั้งใจให้เกิดจึงไม่สนใจ....

อาจเพราะหน้าตาทางสังคมจึงต้องจำใจเลี้ยงดู....

ชีวิตของผมมีอยู่สองสิ่ง หนึ่งคือการเรียนที่โดนยัดเยียด และสองคือเกมออนไลน์ ผมสร้างตัวตนที่ไม่มีทางเป็นได้ในชีวิตจริงอยู่ในนั้น ในเกมออนไลน์ผมเป็นอันดับต้นๆของเกมทุกเกมที่ผมเล่น
ด้วยความที่ผมมีทั้ง " เงิน" และ "เวลา" ทำให้ตัวตนในนั้นมีแต่คนสนใจ ถึงแม้มันจะเป็นตัวตนปลอมๆ แต่อย่างน้อยผมก็รู้สึกมีความสุขดีในโลกแห่งนี้ จนกระทั่งวันนั้นมาถึง...

วันที่ผมได้พบกับเธอคนนั้น...

วันที่จะเปลี่ยนแปลงชีวิตของผมไปตลอดกาล.....

ผมชื่อ " พล " ครับ วันนี้เป็นวันครบรอบอายุ 18ปี ของผม เป็นวันที่ผมตั้งใจจะเปลี่ยนแปลงตัวเอง โดยการนัดเจอกับเพื่อนๆที่เล่นเกมด้วยกัน
ที่จริงแล้ว ก่อนหน้านี้เรามีการนัดเจอหรือที่เรียกว่า " มีทติ้ง " กันมาหลายครั้งแล้ว เพียงแต่ว่าผมไม่เคยได้โผล่หัวไป
เพราะผมกลัว... กลัวที่จะต้องพบปะกับผู้คน และอีกเหตุผลหลักก็คือ ในกลุ่มเพื่อนที่นัดมีทติ้งนั้น มีผู้หญิงคนหนึ่งที่ผมแอบชอบอยู่

เธอชื่อ " มิ้นต์ " เป็นลูกครึ่งไทย-เกาหลี เรารู้จักกันในเกมมาเกือบ 2 ปีแล้ว มิ้นต์เป็นผู้หญิงสวย อายุแก่กว่าผม 1 ปี
รูปร่างของเธอเข้าขั้นดีมาก สามารถไปประกวดนางงามได้สบายๆ แถมยังมีหน้าอกหน้าใจขนาดใหญ่ถึงคัพ H เธอเป็นคนที่ผมลงทุนให้เยอะมาก เรียกว่าอยากได้อะไรให้บอก
สิ่งของในเกมที่เธอมีเกือบทั้งหมดผมเป็นคนซื้อให้เธอทั้งนั้น ผมเคยเจอกับเธอนอกเกมแค่ทางโทรศัพท์โดยการเปิดวีดีโอคอลกันนิดหน่อยตอนเธอมาขอให้ผมซื้อของในเกมให้

 

วันนี้เราเหมาห้องคาราโอเกะขนาดใหญ่โดยมีผมเป็นเจ้าภาพเลี้ยงตลอดรายการ ทำให้ผมต้องเดินทางมาถึงก่อนเป็นคนแรกตั้งแต่ช่วงเย็นเพื่อมาเตรียมงานและสั่งอาหารไว้รอ ส่วนคนอื่นจะเริ่มทยอยมาเรื่อยๆตามความสะดวกเรื่องเวลาของแต่ละคน
คนที่มาถึงแล้วก็ทักทายผมอย่างเป็นกันเองเหมือนที่เราคุยกันในเกม ทำให้ผมมีความสุขมากๆ ทุกคนต่าง ดื่ม กิน ร้องเพลง และพูดคุยกันอย่างสนุกสนานโดยมีเกมส์ออนไลน์ที่เล่นเป็นหัวข้อหลัก
จนเวลาผ่านเลยไปจนถึงช่วง 2 ทุ่ม เพื่อนๆทุกคนมากันจนครบหมดแล้ว ขาดก็แต่มิ้นต์คนเดียวที่ผมยังไม่เห็นแม้เงา ผมจึงลุกขึ้นเดินตรงไปหา " อาย " ซึ่งเป็นเพื่อนสนิทของมิ้นต์เพื่อถามหาเธอ

" วันนี้มิ้นต์ไม่มาเหรอครับ ไม่เห็นมีใครบอกพลเลย " ผมถามเธอขณะที่นั่งลงข้างๆ อายที่กำลังคุยกับเพื่อนผู้หญิงอีกคนหันมาตามเสียงแล้วทำหน้าตกใจเล็กน้อย

" อืมมม.... มินต์พึ่งโทรมาบอกเราว่ามาไม่ได้หน่ะ พอดีติดธุระด่วนที่บ้าน อ๊ะ! ถึงคิวเราร้องแล้วหล่ะ " อายบอกผมแล้วก็หันไปรับไมค์มาร้องเพลงกับคนอื่นต่ออย่างสนุกสนาน
ทำให้ผมรู้สึกผิดหวังเพราะผมตั้งใจว่าวันนี้จะรวบรวมความกล้าทั้งหมดเพื่อบอกชอบเธอ

พรึ่บ!!

ไฟในห้องดับลง ในห้องมีเพียงแต่ความมืดมิด เพื่อนๆทุกคนพร้อมใจเงียบกันหมด

" เกิดอะไรขึ้น! ทำไมไฟดับหละ มองอะไรไม่เห็นเลย " ผมร้องตะโกนด้วยความตกใจแล้วลุกขึ้นเพื่อจะเดินไปบอกบริกรนอกห้อง
แต่ยังไม่ทันได้ก้าวขา เสียงประตูบานเลื่อนก็ดังขึ้นพร้อมกับมีแสงไฟสีเหลืองนวลลอดออกมา

" HAPPY BRITHDAY TO YOUUUU!! HAPPY BRITHDAY TO YOUUUU!! " เสียงร้องเพลงอวยพรวันเกิดที่เพื่อนๆทุกคนพร้อมใจกันร้องดังขึ้น
โดยมีมิ้นต์เดินถือเค้กก้อนโตตรงมาที่ผม เจอเซอร์ไพรส์แบบนี้เข้าไปผมถึงกับน้ำตาคลอด้วยความดีใจ
ถึงแม้ว่าจะเดาได้แล้วก็เถอะ แต่ก็ไม่คิดว่าผู้หญิงที่ผมชอบจะเป็นคนถือมา ทุกคนหลอกผมได้สนิทจริงๆ

" สุขสันต์วันเกิดนะคะพล " มิ้นต์เอ่ยพร้อมยืนเค้กมาให้ผมเป่า ใบหน้าของเธอหลังแสงเทียนประดับไปด้วยรอยยิ้มหวาน

" เป่าเลย! เป่าเลย! เป่าเลย! " เสียงเชียร์จากบรรดาเพื่อนให้ผมเป่าเทียน ผมสูดลมหายใจเข้าเต็มปอดแล้วก้มหน้าลงเป่าเทียนเต็มแรง

" เฮ้!! " เสียงโห่ร้องด้วยความดีใจดังลั่นห้องหลังจากที่เทียนดับจนหมด
หลังจากนั้นทุกๆคนก็พลัดกันเดินเข้ามาอวยพรและมอบของขวัญ หลากหลายคำอวยพรหลั่งไหลออกมาจากบรรดาเพื่อนๆ ทำให้บรรยากาศภายในห้องอบอวลไปด้วยความสุข

แต่ทุกงานเลี้ยงต้องมีวันเลิกรา เวลาล่วงเลยผ่านไปจนร้านใกล้จะปิด ผมจึงพยายามรวบรวมความกล้าทั้งหมดเพื่อที่จะบอกรักมิ้นต์ตามที่ตั้งใจ
ผมเดินไปดักรอมิ้นต์ตรงชิงช้าหน้าทางเข้าห้องน้ำหญิงพร้อมกับช่อดอกไม้ที่เตรียมไว้ หลังจากที่เห็นเธอขอตัวไปเข้าห้องน้ำกับอายก่อนที่จะกลับ

แต่ในขณะที่รอผมก้มลงอ่านคำขอเป็นแฟนที่เขียนเตรียมไว้ในกระดาษอีกครั้งก่อนจะเก็บมันลงไปในกระเป๋ากางเกงนั้น....

ดูเหมือนว่าพระเจ้าเล่นตลกกับผมเข้า....

ถ้าหากท่านมีตัวตนอยู่จริง....

ผมก็ขอสาปแช่งท่าน....

" เราว่าพลจะขอคบกับเธอหล่ะ เห็นเตรียมดอกไม้มาช่อใหญ่มากกก ถ้าพลขอคบเธอจะตอบตกลงมั้ยมิ้นต์ " ผมได้ยินเสียงของอายดังลอดออกมาจากในห้องน้ำ ประโยคคำถามนี้ทำให้ผมหูผึ่ง

" ก็ดีนะ คงตกลงนั่นแหละ " เสียงมิ้นต์ตอบกลับมาทำให้ผมดีใจสุดๆ แต่มันก็เป็นระยะเวลาแค่ชั่วครู่ ก่อนที่ประโยคต่อไปจะเปลี่ยนชะตาชีวิตผมตลอดกาล

" แต่...เธอมีแฟนอยู่แล้วนะมิ้นต์ " ช่อดอกไม้หลุดออกจากมือตกลงที่พื้น ร่างของผมหยุดนิ่ง

" ก็อย่าให้พี่ตั้มรู้ซิ อีกอย่าง พลหลงเราจะตาย ขนาดไม่เคยเจอกัน แค่เรากระดิกนิ้วเดียวก็ให้เงินเราแล้ว พอจวนตัวค่อยทิ้งก็ได้ "
มิ้นต์มีแฟนแล้ว... แต่เธอเคยบอกผมว่าเธอโสด นี่มันอะไรกัน น้ำตาผมไหลอาบสองแก้มเป็นทาง

" โหย... ไม่ดีมั้ง เราว่าบอกความจริงไปเหอะ เราสงสารพลอ่ะ " ผมไม่รู้ว่ามิ้นต์ตอบอายว่ายังไง เพราะผมไม่ได้อยู่ฟังบทสนทนาที่เหลือแล้ว

ผมออกจากร้านมาโดยที่ไม่ได้บอกใคร ใจมันเจ็บปวดอย่างมาก ทำไมชีวิตผมถึงต้องเจออะไรแบบนี้
ผมขับรถออกจากที่จอดด้วยความเร็ว หวังอยากที่จะไปให้พ้นจากตรงนี้ไกลๆ
แต่ว่าผมก็ไปได้ไม่ไกล....

ปี๊นน! ปี๊นน! ปี๊นนนนนนน!! เสียงบีบแตรดังยาวมาจากทางด้านขวามือขณะที่รถของผมกำลังเคลื่อนตัวออกจากร้าน

เอี๊ยดดดดดดดด!!! แสงไฟจากรถยนต์ส่องสว่างจ้าจนผมต้องยกมือขึ้นมาบัง

โครมมมมม!!!!

นั่นเป็นเสียงสุดท้ายที่ผมได้ยิน ทุกสิ่งทุกอย่างมืดดำไปในทันที เหมือนว่าผมอยู่ในห้องที่ไม่มีหน้าต่างและไม่มีแม้แต่แสงไฟ
ความรู้สึกของผมขาดหายไปหมด ผมพยายามจะขยับตัวเท่าไหร่ก็ทำไม่ได้ รับรู้ได้เพียงแค่ความคิดของตนเองเท่านั้น

" คิกๆ หนุ่มน้อย เธอเนี่ย น่าสงสารจังเลยนะ " เสียงของผู้หญิงคนหนึ่งดังกังวานขึ้น เป็นเสียงที่ช่างหวาน... ไพเราะ... น่าฟังเหลือเกิน....

' เสียงของใครกัน ' ผมได้แต่นึกสงสัยอยู่ในใจ สิ่งที่สัมผัสได้ยังคงเป็นความมืด น่าแปลกที่ผมจำอะไรไม่ได้เลย ไม่รู้ว่าตัวเองเป็นใคร และเกิดอะไรขึ้น

" เราคือ แอสโมดิวส์ " เสียงปริศนาเอ่ยบอกนามของตัวเอง มันดังก้องกังวานไปทั่ว เหมือนดังมาจากภายในความคิดของผมเอง

" รู้มั้ยว่า... ตอนนี้เธอน่ะตายไปแล้วนะหนุ่มน้อยผู้น่าสงสาร " ประโยคหลังของเธอทำให้ผมตกใจ

ตาย... นี่ผมตายแล้วเหรอ พยายามนึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออก จำได้แค่เพียงแสงสว่างสีขาวจ้า....

ทันใดนั้นเองที่ผมนึกเรื่องราวทั้งหมดออก ใช่แล้ว ผมโดนรถชนตอนที่กำลังจะออกจากร้านคาราโอเกะ
เสียงหัวเราะของแอสโมดิวส์ดังแว่วมาเบาๆเมื่อผมจำเรื่องราวต่างๆได้ จากนั้นความรู้สึกแย่ๆก็กลับมาด้วย

' ผม... ตายแล้วเหรอ... แต่ก็ดีเหมือนกัน จะได้พ้นๆชีวิตแบบนี้ไปซะที ' ผมได้แต่ตัดพ้อกับความจริงที่ได้รับรู้ มันอาจฟังดูเป็นเรื่องเล็กน้อยสำหรับคนอื่น แต่... มันมากเกินไปสำหรับผม

" ไม่เอาน่าหนุ่มน้อย เธอไม่อยากมีชีวิตในแบบที่ฝันหรือไง ชีวิตที่มีแต่คนสนใจ... ชีวิตที่เร้าใจ... " เสียงนั้นแฝงไปด้วยความเซ็กซี่ ซ่าบซาน น่าฟังอย่างประหลาด

' มันเป็นไปไม่ได้หรอก ชีวิตผมไม่มีอะไรดีเลย ไม่เคยมีใครสนใจและจริงใจ ทุกคนเข้ามาหาผมก็เพราะเงินของผมทั้งนั้น ' ใช่ มันคือเงินที่แลกมากับความรักและความเอาใจใส่ที่ผมควรจะได้รับ

" เราสามารถช่วยเธอได้.... เราจะมอบพลังที่จะช่วยให้เธอสมปรารถนา " เสียงของแอสโมดิวส์ดูจริงจังและมีอำนาจกว่าเมื่อครู่

' พลัง... พลังอะไรกัน? ' จะมีพลังไปทำไม ในเมื่อผมตายไปแล้ว

" เราสามารถมอบชีวิตใหม่ให้เธอได้อีกครั้ง ชีวิตที่สองพร้อมพลังที่จะทำให้เธอสมปรารถนาในสิ่งที่ต้องการ สนใจไหมหล่ะพ่อหนุ่มน้อย " น้ำเสียงของเธอเต็มไปด้วยความคาดหวังว่าผมจะตอบตกลง

' ผม.... ผมไม่รู้จะกลับไปทำไม... ในโลกที่ไม่มีใครต้องการผม... ' จะให้กลับไปเจอเรื่องเดิมๆ สู้หายไปเลยยังจะดีกว่า

" จุ๊ๆ อย่าคิดแบบนั้นพ่อหนุ่มน้อย เธอต้องเปลี่ยนใจแน่ถ้าเธอรู้ว่าพลังของเราทำอะไรได้ เรารู้นะว่าเธอยังไม่เคย....อะไรน้าาาาา คิกๆ แบบนี้ "

สิ้นคำของแอสโมดิวส์ ผมกลับมามองเห็นและรู้สึกอีกครั้ง รู้สึกถึงร่างกาย ร่างกายที่ผมทำได้เพียงแค่มอง แต่ไม่สามารถควบคุมได้
ร่างกายอันเปลือยเปล่ากำยำที่กำลังคร่อมร่างหญิงสาวคนนึงอยู่ หญิงสาวคนที่ทำให้ผมใจสลาย...

แก่นกายแข็งแรงยาวใหญ่เกือบ 9 นิ้วกำลังกระทุ้งใส่ร่องเสียวของมินต์อย่างรุนแรง คิ้วงามของเธอขมวดเป็นปม เม็ดเหงื่อใสๆผุดขึ้นมาเต็มใบหน้า
เธอกัดริมฝีปากตัวเองแน่น เป็นดวงหน้าที่เซ็กซี่ที่สุดเท่าที่ผมเคยเห็น

ผมรับรู้ได้ถึงแก่นกายที่สอดใส่ถึงความรู้สึกแน่นกระชับในร่องหลืบของมิ้นต์ มันเป็นความรู้สึกสุขเสียวจนแทบสำลัก
ทั้งยังมีสัมผัสของสองมือขณะกำลังเคล้นคลึงหน้าอกคู่โหฬารอย่างเมามันส์ สิ่งที่ได้รับคือความหยุ่นกระชับและเด้งสู้มือไม่มีความหย่อนคล้ายแม้แต่นิด

" โอ๊ย!! ใหญ่เหลือเกินพลจ๋า กระแทกมิ้นต์แรงๆเลยค่ะ บีบนมมิ้นต์แรงเลยที่รัก อ่าาา!! " เสียงกระเส่าของมินต์ทำให้ร่างกายนี้โหมกระหน่ำซอยสะโพกเร็วขึ้นเป็นเท่าตัว

" เค้าจะแตกแล้ว! อ๊ะ! อ๊ะ! อ๊ะ!  อิ๊!! " ร่างของมินต์เกร็งกระตุกเป็นจังหว่ะ มือของเธอจิกแขนของผมแน่น ร่องเสียวของเธอตอดรัดเป็นจังหว่ะเหมือนจะรัดแก่นกายของผมให้แหลกแหลว
ผมเสียวแปล๊บที่ปลายหัวบาน รู้สึกถึงน้ำรักที่กำลังจะวิ่งออกจากปลายรู

ฉับพลันนั้นเองที่การรับรู้ทั้งหมดและภาพตรงหน้าวับหายไป เหลือไว้เพียงแต่ความมืดมิดและเสียงหัวเราะหวานใสของแอสโมดิวส์

" คิกๆ หมดเวลาโปรโมชั่นแล้วนะที่รัก ตกลงมั้ยจ๊ะ " น้ำเสียงของแอสโมดิวส์แฝงแววขบขัน เหมือนรับรู้ว่าผมกำลังเสียดายอย่างมาก

' ....พลังนั้นคืออะไร มันจะช่วยผมได้ยังไง ' ผมเริ่มรู้สึกสนใจในสิ่งที่แอสโมดิวส์เสนอ มันคงจะดีถ้าผมจะได้ทำในแบบที่ผมรู้สึกเมื่อสักครู่นี้

" ตกลงกับเราก่อนซิแล้วเราจะบอก แถมจะมีสาธิตให้เธอดูด้วย เชื่อเราซิ ว่าเธอจะมีแต่ได้กับได้ รีบๆตอบเร็วเข้าเถอะ ก่อนที่เวลาของเราจะหมดลง และเธอจะต้องไปตามทางของเธอ "
เสียงหวานเร่งเร้ามาอีกครั้ง ทางที่เธอบอกว่าผมต้องไปสงสัยจะเป็นนรก ก็ตอนมีชีวิตผมไม่เคยได้ทำบุญเลยสักครั้ง
ในที่สุดผมก็ตัดสินใจได้ เพราะถึงยังไงก็ไม่มีอะไรจะเสียอีกแล้ว อย่างดีก็แค่ตายอีกครั้งเท่านั้น คิดซะว่าได้โอกาสในการเปลี่ยนแปลงตัวเองก็แล้วกัน

' ตกลง ' พริบตาที่นึกคำนี้ ดวงจิตของผมเหมือนโดนแรงดึงดูดมหาศาลกระชากลอยไปที่ไหนสักแห่งเป็นเวลาแค่เสี้ยววินาที ผมก็รู้สึกถึงร่างกายของตัวเองอีกครั้ง

...........................................................................

ผมลืมตาขึ้นมาช้าๆ พบว่าตัวเองนอนอยู่บนเตียงสีขาวในห้องที่มีลักษณะเหมือนห้องพยาบาล
ผมพยายามจะขยับตัวแค่ไหนก็พบว่าไม่สามารถทำได้ รู้สึกได้ว่ามีผ้าพันอยู่หลายแห่งทั่วทั้งตัวและมีสายระโยงระยางเต็มไปหมด

" พล! พลตื่นแล้วคุณ! มาดูเร็ว พลลูกแม่ แม่คิดว่าจะเสียลูกไปซะแล้ว ฮื่อๆ " ผมค่อยๆหันหน้าไปตามเสียงก็เห็นแม่กำลังนั่งร้องไห้ซบอยู่ที่มือขวา
มองเลยไปด้านหลังก็เห็นพ่อลุกขึ้นจากโซฟาเดินตรงเข้ามา ใบหน้าของพ่อเต็มไปด้วยคราบน้ำตา

' พ่อ... แม่.... กำลังร้องไห้งั้นเหรอ เค้าไม่เคยรัก.... ไม่เคยสนใจเราไม่ใช่เหรอ.... แล้วนี่มันอะไรกัน ' ผมนึกถึงอดีตที่ผ่านมา ซึ่งมันค้านกับภาพที่เห็นในตอนนี้

" พลฟื้นแล้ว ผมว่าเราเรียกหมอมาก่อนดีกว่าคุณ ให้เค้ามาดูอาการ แล้วลูกจะได้พัก " พ่อเดินมากดปุ่มที่หัวเตียง แล้วพยุงแม่เปิดประตูออกจากห้องไป
ผมมองพ่อกับแม่จนประตูห้องปิดลง แล้วหลับตาคิดถึงเรื่องที่ได้คุยกับแอสโมดิวส์

' สงสัยเมื่อกี้จะฝันไป สมองเราคงกระทบกระเทือน แต่ที่ฝันเห็นมิ้นต์มันก็ดีเหมือนกันนะ ' ผมยังจำความรู้สึกนั้นได้ แต่ขณะที่กำลังนึกก็ต้องสะดุ้งสุดตัวเมื่อมีเสียงหนี่งดังขึ้น

" คิกๆ เธอไม่ได้ฝันไปหรอก " ผมค่อยๆหันไปมองตามเสียง ก็พบกับหญิงสาวคนหนึ่งนั่งไขว่ห้างจิบกาแฟอยู่ตรงโซฟาที่พ่อผมพึ่งลุกออกไป
เธอสวมชุดชั้นในแบบเต็มตัวลายลูกไม้สีแดง วินาทีนั้นผมถึงกับตะลึงในความสวยเย้ายวนของเธอ ตอนนี้ถ้าผมขยับตัวได้ ผมคงจะพุ่งเข้าใส่เธอไปตั้งแต่แรกเห็นแล้ว
 

' เธอ! แอสโมดิวส์ เหรอ ' ผมจำเสียงของเธอได้ดี เสียงที่ยั่วยวนชวนฟังนี้

" คิดว่าใครละจ๊ะหนุ่มน้อย คิกๆ เอาล่ะตอนนี้เราไม่มีเวลาคุยกันมากหรอกนะ เพราะอีกเดี๋ยวจะมีคนมาให้สาธิตพลังของเราแล้วหล่ะ แต่ก่อนอื่น เราต้องปรับปรุงร่างกายของเธอกันก่อน "
เธอพูดจบก็วางแก้วกาแฟลงและจ้องมองตรงเป้าของผม

ทันใดนั้นผมก็รู้สึกอุ่นๆเสียวๆแปลกๆตรงหว่างขา แก่นกายของผมค่อยๆผงาดขึ้นตั้งเด่โดยควบคุมไม่ได้ มันผงาดง้ำขึ้นเป็นลำยาวใหญ่กว่าแต่ก่อน ซึ่งผมจำได้ว่ามันไม่ได้ใหญ่ขนาดนี้
ขนาดตอนนี้ซักเกือบๆ 9 นิ้วได้ แถมร่างกายของผมก็ดูเหมือนจะเปลี่ยนไป ผมรู้สึกได้ถึงกล้ามเนื้อและพละกำลังที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน นี่ผมกลายเป็นหนุ่มล่ำหุ่นดีไปแล้วงั้นเหรอ

แกร๊ก!!

เสียงประตูห้องเปิดออก พยาบาลสาวนางหนึ่งเดินเข้ามาในห้องและหันหลังกลับไปพูดกับพ่อและแม่ที่หยุดยืนอยู่นอกห้อง

" ตอนนี้คุณหมอทุกท่านติดเคสผ่าตัดด่วนอยู่ คุณหมอที่เราตามมาก็ยังมาไม่ถึง กรุณาใจเย็นๆก่อนนะคะ เดี๋ยวดิฉันจะตรวจสอบอาการเบื้องต้นให้ก่อนค่ะ
ยังไงต้องรบกวนให้คุณพ่อคุณแม่กลับไปก่อน ถ้ามีความคืบหน้าทางโรงพยาบาลจะรีบติดต่อไปทันทีค่ะ "
เสียงหวานใสของพยาบาลสาวเงียบลงพร้อมกับที่เธอปิดประตูโดยไม่รอคำตอบ จากนั้นเธอก็เดินตรงมาที่เตียง

" อุ๊ย!! อะไรหน่ะ! " เสียงเธอร้องตกใจเมื่อมองมาที่ผมแล้วเห็นเป้ากางเกงตุงเด่เป็นเสาธง

" ทำไมเป็นแบบนี้หล่ะ ไหนว่าคนไข้พึ่งจะฟื้นจากโคม่า ไม่น่าจะเป็นแบบนี้ไปได้.... " พยาบาลสาวเดินเข้ามาใกล้ๆพร้อมกับตรวจเช็คอุปกรณ์สายระโยงระยางต่างๆ
ซึ่งนั่นทำให้ผมเห็นหน้าเธอใกล้ๆ เธอเป็นผู้หญิงที่ค่อนข้างน่าตาดีเลยทีเดียว ใบหน้ากลมสวย ผมสีน้ำตาลทอง หุ่นสมส่วนกำลังดี
 

" ได้เวลาซะที เราจะเริ่มการสาธิตล่ะนะ เอาละ ก่อนอื่นก็ต้องสร้างสถานการ์ณกันก่อน "
แอสโมดิวส์ที่นั่งจิบกาแฟอยู่เงียบๆเหมือนไม่มีใครเห็นยกมือขึ้นมาดีดนิ้ว พลันผ้าที่ห่มตัวผมอยู่ก็หลุดลงไปกองที่พื้นด้านขวาของผม ซึ่งเป็นด้านตรงข้ามกับที่เธอตรวจอุปกรณ์อยู่

" อ้า!! อย่าดิ้นซิคะคุณพล ดูซิผ้าห่มหลุดไปกองที่พื้นแล้วเนี่ย " พยาบาลสาวส่ายหัวแล้วเดินอ้อมมาเพื่อจะเก็บผ้าห่มที่ตกลงที่พื้น
เธอโน้มตัวลงเก็บผ้าอย่างไม่ระวัง ทำให้เผลอโชว์ร่องนมเนียนขาวน่าสัมผัส จากนั้นเธอก็ลุกขึ้นและเอาผ้าห่มมาคลุมตัวผมเหมือนเดิม

ในระหว่างที่กำลังจัดผ้าอยู่นั้น มือของเธอก็ไปสัมผัสแท่งเอ็นของผมเข้า
ไม่ว่าจะจงใจหรือบังเอิญผมไม่รู้หรอก แต่ตอนนี้ผมได้ยินเสียงของแอสโมดิวส์หัวเราะคิกคักอย่างสนุกสนาน

" อุ้ย!! " พยาบาลสาวส่งเสียงร้องตกใจหลังจากที่เธอสัมผัสโดนเป้าผม
เธอหดมือกลับไปวางไว้ตรงอกอย่างรวดเร็ว และหยุดยืนนิ่งไปพักใหญ่

พยาบาลสาวหลับตาลงขมวดคิ้วเหมือนกำลังข่มอารมณ์อะไรบางอย่าง ซึ่งดูเหมือนมันกำลังจะอยู่เหนือจิตใจมากขึ้นเรื่อยๆ เธอค่อยๆหันหลังและเดินตรงไปล๊อคลูกบิดประตูห้องและกันกลับมาช้าๆ
สีหน้าของเธอดูแปลกไป ตาของเธอฉ่ำเยิ่มไปด้วยไฟปราถนา พวงแก้มแดงระเรื่อ หายหายใจแรงฟืดฟาดเหมือนเหนื่อยหอบ หนีบขาทั้งสองข้างและเบียดสีกันไปมา

ตอนนั้นเองที่เสียงยั่วยวนของแอสโมดิวส์ก็ดังขึ้น....

" เชิญสัมผัสกับพลังแห่งราคะของเรา คิกๆ ขอให้สนุกนะพ่อหนุ่ม "

*************************

ทุกท่านสามารถเข้าไปแนะนำติชมเพิ่มเติม หรืออ่านเกร็ดเล็กน้อยได้ที่นี่
My living room [GoderSoul]...

รีใหม่ก็คงยังน่าสนใจ

ขอบคุณนะครับ ผมรอตอนต่อนะครับ เพราะเคยอ่านมาครั้งหนึ่งแล้ว

ผมจำเนื้อเรื่องไม่ค่อยได้แล้วครับตอนนี้รู้สึกอยากอ่านมาก

ตามมาอ่านอีกรอบครับ

ก็ยังคงหน้าอ่านเหมือนเดิมครับ

สนุกดีครับ ขอบคุณครับ

เป็นหนึ่งในเรื่องที่ประทับใจ และเฝ้ารอครับ

(รออ่านอยู่เลย ขอบคุณครับ

เนื้อเรื่องชวนติดตามมากๆครับ

ติดตามอยู่นะครับ รอภาคต่อๆไปมา ... ขอบคุณครับ แต่งได้ดีมากๆเลย

จำไม่ได้ว่าเคยอ่านหรือยัง ขออ่านใหม่อีกรอบ เผื่อจำได้ ยังน่าสนุกครับ

 ::Glad::ยังคงความน่าสนใจเช่นเคย
ขอบคุณมากครับ

ตอนนี้แบบว่าเเก้คำผิดเป็นหลักสินะครับ


------------------------------------

ใช่ครับ แก้คำผิด แก้รูปประโยคให้อ่านแล้วลื่นไหลมากขึ้น

เคยอ่านแล้วแต่ก็ขออ่านแบบรีไวท์อีกรอบนะครับเนื้อเรื่องยังน่าสนใจเหมือนเดิม อยากอ่านตอนอื่นๆด้วยครับ