ผู้ชายขายน้ำ ภาค 4 ตอน 14 ปัญหาของดาราหนังโป๊

Plazx

เมมโมไม่น่าจะรอดจากทาเคชิ

phet.79

ว่าแล้วเชียว เมมโมมีอะไรกับไอ้ทาเคชิจริงๆด้วย

yo_yo_yo_55

ถือว่าให้ เมมโม หาประสบการ

lukpuman

เมมโมมีอะไรกะทาเคชิจริงๆหรือ

vwdt41

ได้แฟนใหม่แล้วม่อนคุง

Karuhi

อ้างจาก: magna67t เมื่อ พฤษภาคม 04, 2024, 11:10:34 ก่อนเที่ยงผู้ชายขายน้ำ ภาค 4 ตอน 14 ปัญหาของดาราหนังโป๊

แวะไปอ่านเรื่องอื่น
ตามที่แอดมินทำลายแทงไว้ //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=173287.0
แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 1 THE ORIGINAL //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=229016.0
แฟนกู ภาค 1 //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=240071.0

แวะไปอ่าน ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 1 //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=278193.0
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 2 //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=278283.0
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 3 //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=278658.0
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 4 //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=278879.0
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 5 //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=279185.0
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 6 //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=279509.0
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 7 //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=279700.0
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 8 //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=279913.0
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 9 //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=280092.0
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 10 //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=280327.0
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 11 //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=280503.0
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 12 //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=280625.0
------------------------------------------------------------------------------------

คืนนั้น ผมพาพี่คินกลับมาสู้รบกันในห้องอีกครั้ง หนักหน่วงถึงขั้นที่พี่คินไม่น่าจะไป "ทำงาน" พรุ่งนี้ไหว

"เออ ม่อน คิดดีๆนะ เรื่องกลับเมืองไทยอ่ะ เธอกลับไปก็ไม่มีอะไรดีไปกว่ายืนขายน้ำ ถ้าจะขายน้ำอ่ะ ไปถ่ายหนังโป๊กะพี่ยังดีกว่าเลย เงินดีกว่าด้วย แต่ถ้าแค่เรื่องเมมโมอ่ะ ใจเย็นๆ ค่อยๆคุยกัน หนุ่มสาวก็งอนกันโกรธกัน...ก็ทะเลาะกันแบบนี้แหละ พี่ว่าลองไปคุยกะอาซามิก่อนมั๊ยว่าเรื่องมันเป็นไงกัน"

"อืมมม์ ก็ได้ครับ ผมจะลองไปหาอาซามิก่อน เอ่อ...พี่ครับ พี่ช่วยเขียนชื่ออาซามิเป็นภาษาญี่ปุ่นให้ผมหน่อย"
...

ผมตื่นเช้า เอากระเป๋าของผมออกจากหอพักพี่คินและรีบนั่งรถไปหอของอาซามิ พอถึงหน้าหอ ผมเอาชื่อที่พี่คินเขียนให้มาเทียบตัวอักษร ทีละตัวทีละห้อง จนท้ายที่สุดผมก็เจอห้องของอาซามิ ผมกดออดเรียกเธอ แต่ไม่มีการตอบใดๆ เธอคงไปเรียนแล้ว ผมไม่รู้หรอกว่าเธอเรียนที่ไหน และไม่รู้จะหาเธอเจอได้ไง ทางเดียวคือ...รอเธอที่ทางเข้าหอนี่แหละ

ผมนั่งรออาซามิท่ามกลางความหนาวที่ปากทางเข้าหอพักตั้งแต่เช้าจนฟ้าเริ่มมืด อาซามิกลับมาเกือบหกโมงพร้อมกับข้าวของพะรุงพะรัง

"อาซามิ"
ผมทักทายเธอด้วยความดีใจ
"ม่อนคุง มาได้ยังไงเนี่ย มารอนานหรือยัง"
ผมพยักหน้า และบอกว่ารอเธอตั้งแต่เช้า อาซามิจูงมือผมเข้าหอพักอย่างรวดเร็วและพาไปนั่งโซฟาที่ชั้นล่าง เธอถอดถุงมือแล้วเอามือจับที่หน้าผากผม แต่ผมแสดงอาการก่อนที่เธอจะพูดอะไร ผมจามสองสามครั้งติดๆกัน....
"ม่อนคุง สงสัยจะป่วยแล้ว ทำไมไม่โทรมาก่อนหละ แล้วอยากเจออาซามิทำไม"

ผมเล่าให้เธอฟังว่าเกิดอะไรขึ้น ผมเล่าว่าผมโดนเมมโมไล่ออกจากบ้านเพราะอะไร ผมคืนโทรศัพท์เมมโมแล้ว ผมจำเบอร์ของอาซามิไม่ได้ และตอนนี้ผมไม่มีที่ไปที่ไหนได้อีกแล้ว ผมแค่จะมาลาอาซามิ ผมจะกลับเมืองไทย

"ใช่ เมมโมมาถามอาซามิเรื่องนั้นจริงๆ แต่เมมโมรู้เรื่องนี้จากทาเคชิ.. ทาเคชิมันโมโหมากที่อาซามิอยู่กะม่อนคุงในวันนั้น และหลังจากนั้น..มันก็หาเรื่องและทำร้ายอาซามิหลายที ตอนนี้อาซามิเลิกคบเป็นแฟนกะมันแล้ว แต่...ม่อนคุง ไอ้ทาเคชิมันสนใจและกำลังใกล้ชิดกะเมมโมมากๆด้วย ม่อนคุงต้องระวัง"

ผมสะดุ้งนิดนึง แต่จิตใจผมคงคุ้นเคยกะเรื่องแบบนี้แล้วมั้ง และกิริยาที่เมมโมไล่ผมออกจากบ้านอย่างไม่ใยดี ทำให้ผมไม่ได้ตื่นเต้นอะไรมาก และผมเองก็เห็นด้วยตาตัวเองหลายครั้งว่าไอ้ทาเคชิมันเข้าใกล้เมมโมมากมายขนาดไหน เชื่อมั๊ยครับ ผมยังเชื่อว่าคืนนั้นที่ผมอยู่กะอาซามิ เมมโมคงไปนอนกะทาเคชิด้วย อย่างว่าแหละครับ....ผมนอนกะผู้หญิงมาหลายคนตามอาชีพของผม แล้วก็จบๆไปไม่ผูกพันตามที่พี่ชาติบอก ไม่เคยสนใจว่าผู้หญิงที่ผมนอนด้วยจะมี "ที่มา" และ "ที่ไป" ยังไง จะมีก็เมมโมคนเดียวเท่านั้นที่ผมแคร์มาก รักมาก แต่ตอนนี้เมมโมก็เลิกยุ่งกะผมไปแล้ว ผมไม่ได้เสียใจ แต่ผมเสียดายเมมโมมากกว่า ซึ่งเธอเป็นคนดีคนน่ารักของผมเสมอมา พอได้ยินว่าไอ้ทาเคชิเริ่มจีบเมมโม ผมพอเข้าใจเชื่อมต่ออะไรได้แล้ว ไอ้ทาเคชิต้องใส่ไฟให้ผมเลิกกะเมมโมก่อน บางทีเมมโมอาจจะชอบไอ้ทาเคชินั่นด้วย

"เออ.. วันนี้ทาเคชิไม่อยู่ ม่อนคุงอยากไปดูห้องมันมั๊ย เมมโมบอกว่าคืนวันนั้นมีปาร์ตี้ต่อที่ห้องทาเคชิ"
"ไม่รู้สิ มันจะดีเหรอ อาซามิมีกุญแจห้องมันเหรอ"
"ทำไมล่ะ ทาเคชิมันก็ใช้กุญแจห้องอาซามิไขเข้ามาในวันนั้นไง เลยมีเรื่องราววุ่นวาย เราก็ทำมั่ง..."

เธอพยักหน้า และบอกว่าตอนเป็นแฟนกันเธอแลกกุญแจห้องกะไอ้ทาเคชิมัน แล้วเธอก็พยักหน้าจูงมือผมไปที่บันได ผมยังไม่รู้เลยว่าเธอจะพาผมไปห้องไอ้ทาเคชิมันทำไม ไอ้ทาเคชิอยู่เหนือห้องของอาซามิไปชั้นเดียว อาซามิไขกุญแจเข้าไปอย่างง่ายดาย ห้องไอ้ทาเคชิจะใหญ่กว่าห้องอาซามิประมาณเท่านึง อาซามิบอกว่าบ้านทาเคชิมันรวย ผมเดินดูแล้วในห้องก็เหมือนห้องผู้ชายทั่วไป รกๆ หน่อย เสื้อผ้ากระจุยกระจาย กางเกงใน ถุงเท้า รองเท้าเกลื่อนห้อง ผมเดินไปจนถึงห้องน้ำ และสิ่งที่ผมไม่ควรเห็น...อยู่ที่อ่างล้างหน้า

มันคือเสื้อชั้นในของเมมโมที่เป็นรูปสตรอเบอรี่เล็กๆ ผมถึงกะตัวเย็น แต่ผมไม่รู้ว่าเป็นของใครกันแน่ ผมจำได้ว่าอาซามิเองก็มีแบบนี้ตัวนึงและเมมโมก็มีตัวนึง ผมก็จับมันขึ้นดม ใช่แล้ว...ใช่ที่สุด มันเป็นของเมมโม ผมนึกออกแล้ว วันที่ผมกลับไปบ้านและกอดเมมโม เธอไม่ใส่เสื้อใน และวันนั้นเธอบ่ายเบี่ยงที่จะให้ผมมีอะไรกับเธอ ผมพอจะเดาเรื่องได้แล้วว่าคืนนั้นเกิดอะไรขึ้น เมมโมน่าจะมาปาร์ตี้และคงมีเซ็กซ์กะไอ้ทาเคชิในคืนนั้นจริงๆ

แต่เอาเหอะ พี่ชาติสอนผมเสมอว่าอย่าไปสนใจชีวิตของลูกค้า เค้าจะเป็นยังไง มายังไง ไปยังไง อย่าไปสน แต่ผมทำใจไม่ได้...ผมรักเมมโม ผมได้แต่เสียใจ

"อาซามิ เรากลับกันดีกว่า"
เธอพยักหน้าและพาผมเดินออกมา ขณะที่จะลงบันได
"อาซามิ ม่อนคุงจะกลับเมืองไทยแล้วนะ และจะจากไปตลอดกาล เราคงจะไม่ได้เจอกันอีก อาซามิไม่ต้องไปส่งหรอก เราจะลงลิฟท์ไปเอง ขอบคุณมากๆนะสำหรับที่พักคืนนั้นและขอโทษด้วยที่ทำให้ต้องเลิกรากับทาเคชิ"

เธอโบกมือวุ่นวาย ทำนองว่าอย่าไปใส่ใจอะไรมากมาย...
"แล้ววันนี้ คืนนี้หละม่อนคุงจะไปที่ไหน? ม่อนคุงจะนอนที่ไหน? มีที่นอนแล้วยัง?"
ผมยังไม่ทันตอบ แต่ผมจามออกมาอีกสองครั้งติดกัน น้ำมูกเริ่มไหลออกมา
"ไม่ต้องห่วงนะ ม่อนคุง ไอ้ทาเคชิจะไม่มาที่ห้องอาซามิอีกแล้ว"
แล้วเธอก็ดึงมือผมลงบันไดไปที่ห้องของเธอ ขณะที่เธอไขกุญแจเข้าห้อง ผมก็หน้ามืดและเป็นลมล้มกองลงหมดสติที่หน้าห้องของเธอ ผมได้ยินแค่เสียงอาซามิร้องอะไรสักอย่างแล้วทุกอย่างก็มืดลง......
.............................................................

นานแค่ไหนไม่รู้ ผมลืมตาขึ้นมาเห็นอาซามินั่งที่พื้น พยายามเอาผ้าชุบน้ำร้อนมาเช็ดหน้าให้ผม ผมจับมือเธอไว้
"อาซามิ ม่อนคุง เอ่อ..."
"เป็นลม... ตื่นมาก็ดีแล้ว กินยานี่ก่อน เธอตัวร้อนมากๆ"
อาซามิเอายาให้ผมกิน และเอาน้ำอัดลมให้ผมกินต่อ
"โชคดีนะที่เพื่อนตรงข้ามห้องเราเค้าเรียนแพทย์ เลยออกมาดูให้ เค้าบอกว่าม่อนคุงน่าจะไม่ได้กินข้าวเลยเป็นลมไป และม่อนคุงน่าจะอยู่ในความหนาวนานเกินไปด้วย...เลยไม่สบาย"

พอผมได้ยาได้น้ำอัดลมลงไป ทุกอย่างก็ฟื้นกลับมา ใช่แล้ว..ผมหิวจริงๆ เพราะผมไม่ได้กินข้าวทั้งเช้า เที่ยง และเย็น ตอนนี้ก็สามทุ่มกว่าแล้ว
"อาซามิจะเอาราเมงมาให้นะ"
ผมนั่งลงข้างเตียง เธอจัดการเทราเมงสำเร็จรูปและเตรียมให้ผม สักครู่ผมก็ได้กินราเมง ได้กินโยเกิร์ตและผลไม้อะไรอีกสองสามอย่าง จนสภาพของผมฟื้นดีกลับขึ้นมา แต่ที่เพิ่มเติมคือน้ำมูกใสๆของผมเริ่มไหลออกมามากขึ้น
"ม่อนคุง...อยู่เป็นเพื่อนอาซามิสักสองสามวันนะ... แล้วค่อยคิดอ่านกัน ขอร้องนะม่อนคุง"
ผมพยักหน้า เธอเข้ามากอดผม ตอนนี้เมมโมคงไม่มากอดผมอีกแล้ว นอกจากพี่คินแล้วก็คงมีอาซามิที่กอดผม...
...

คืนนั้น ผมหลับไปด้วยยาแก้หวัดที่ผมกินเข้าไปโดยที่ไม่ได้ยุ่งกับอาซามิ ผมรู้ตัวแค่ว่าอาซามินอนเบียดผมและกอดผมตลอดคืน เธอไม่กลัวที่จะติดหวัดจากผม

   ผมตื่นเช้าก่อนเธอ หลังจากอาบน้ำอาซามิยังนอนหลับอยู่ ผมเดินเข้าไปที่เตียงและมองเธอ ชีวิตเราสองคนไม่น่าเจอกันเลย แต่อะไรก็ไม่รู้ทำให้เรามาเจอกัน ที่แย่กว่าคือ ต่างฝ่ายต่างทำให้คู่ของอีกคนพังไป ผมไม่โทษเธอหรอก ไม่โทษเมมโมด้วย มันคงเป็นดวงของผมที่อยู่กะผู้หญิงที่ผมผูกพันได้ไม่นาน แม้กระทั่งแม่ผม...ยังตายไปตั้งแต่ผมอายุไม่กี่ขวบ

   ผมก้มลงหอมแก้มอาซามิ เธอน่ารัก นิสัยดี ที่สำคัญดีต่อผมด้วย
   "อ้าว...ตื่นแล้วเหรอ ขอโทษนะ ไม่ได้ตั้งใจปลุก นอนต่อก็ได้นะ"
   "ม่อนคุงควรนอนพักผ่อนมากๆ เดี๋ยวอาซามิจะดูแลเอง วันนี้อาซามิไม่มีเรียนน่ะ"
   "เราหายดีแล้วหละ เมื่อวานคงอ่อนเพลียเพราะไม่ได้กินอะไรทั้งวัน"

   เธอชวนผมเดินไปหาอาหารเช้ากิน วันนี้ผมจ่ายเงินให้ แต่เธอบอกว่าผมไม่มีเงินมากไม่ต้องจ่ายให้เธอหรอก เธอยังเป็นห่วงว่าผมมีเงินซื้อตั๋วเครื่องบินกลับเมืองไทยหรือเปล่า เธอบอกผมว่าเธอก็เงินไม่พอที่จะช่วยผมซื้อตั๋วเครื่องบิน

"เอ่ออออ...อาซามิ เคยคิดอยากไปถ่ายหนังโป๊อีกมั๊ย..."
เธอหยุดไปนิดนึง และมองหน้าผม
   "อาซามิกลัวแล้วหละ วันนั้นนับว่าโชคดีมากที่เจอม่อนคุง ถ้าเจอคนอื่น อาซามิไม่รู้จะทำตัวยังไง"
   "เราไปถ่ายหนังโป๊กันอีกมั๊ยล่ะ จะได้มีเงิน ม่อนคุงจะเป็นคู่ให้อาซามิเอง"

   ผมเสนออะไรให้เธอเนี่ย มันโง่และบ้ามากๆ แต่ผมคิดว่าหากผมจะมีอะไรกะเธอแล้ว ผมทำให้มันกลายเป็นเงินขึ้นมาให้อาซามิดีกว่า เธอเองก็ไม่ใช่รวยมากมาย
   "ถ้าตกลง งั้น.. ม่อนคุงจะโทรไปหาพี่คินก่อนนะ เราขอยืมโทรศัพท์หน่อย"
   ...............................................................................................

   "พี่คิน ตื่นหรือยังพี่..."
   "โหยยยย ยัง เธอทำพี่อ่ะ เจ็บมากเลยอ่ะ เนี่ยวันนี้ยัง "ออกงาน" ไม่ไหวว่ะ"
   "พี่คิน ผมอยากไปถ่ายหนัง.... ไปวันนี้เลย"
   "เฮ้ย บ้าอะไรเนี่ย... มีคิวหรือเปล่า จู่ๆไปนี่เค้าไม่รับนะ เดี๋ยวพี่โทรไปเช็คบอสก่อนแล้วเดี๋ยวโทรไป อ้าว...แล้วนี่เอาโทรศัพท์ใครมาอ่ะ"
   "อาซามิครับ"
   ...............................................................................................

   ไม่นานนักพี่คินโทรมาคอนเฟิร์มเวลา ผมบอกพี่คินไปว่าผมกะอาซามิจะแสดงด้วยกัน พี่คินเลยตามมาด้วยเพื่อกำกับผมโดยเฉพาะ
   "อย่าพูดนะ เลิกกะยัยเมมโมแล้ว...จะมาเอาอาซามิเป็นแฟน... เธอนี่ ไวไฟจริงๆ"
   "ไม่ใช่พี่ เดี๋ยวผมเล่าให้ฟัง ที่มากะอาซามิเนี่ย สองเรื่องคืออาซามิไม่ค่อยมีเงินและอาซามิจะแสดงกะผมเท่านั้น พี่ช่วยเจรจากะบอสให้ผมหน่อยนะ..."

   ด้วยฝีมือระดับพี่คินแล้ว ไม่ใช่ปัญหาเลย แต่ปัญหาคือหนังโป๊ที่ผมจะแสดงวันนี้ต่างหาก

ชอบจังแบนี้

ngoo

เริ่มละครบทใหม่แล้ว เป็นคู่หนังโป๊ที่มีใจให้กัน เอาให้ดังระเบิดเลยนะ

Pra-in

เสียดายหีน้องโมเม โดนควยคนอื่นจริงๆ เหรอ

Coleman

ไหนๆก็อยู่ญี่ปุ่นแล้ว ขายน้ำต่อจนกว่าจะหมดวีซ่าเลยครับ

ภูเขา

แนวซาดิสส์รึเปล่า

bkk999

สงสัยต้องเลิกกัน

longman_44

เป็นพระเอกแล้วทำงานอยู่นี่เลย

elelle

มีของดี อยู่ได้สบาย

ตรี1131

สุดท้ายม่อนก็โดนเมมโมทิ้งจริงๆ

pinto

ม่อนเสร็จทาเคชิแน่ๆ

🧡 XONLY 🧡

ข่าว:

ผู้ชายขายน้ำ ภาค 4 ตอน 14 ปัญหาของดาราหนังโป๊

Plazx

phet.79

yo_yo_yo_55

lukpuman

vwdt41

Karuhi

ngoo

Pra-in

Coleman

ภูเขา

bkk999

longman_44

elelle

ตรี1131

pinto