🧡 XONLY 🧡

เรื่องต่อไปนี้เป็นเรื่องแต่ง  บุคคลภายในเรื่องเป็นบุคคลในจินตนาการไม่ได้มีเค้าโครงจากเรื่องจริงแต่อย่างใด

อักขระวิเศษ OVA


 
      เธอทำให้ฉันต้องกลายเป็นคนที่สายตายาวเพราะว่าฉันได้แต่มองเธออยู่แค่ไกลๆได้ห่วงใยได้ดูแลเธออยู่แค่ปลายๆ  ไม่เป็นไร  ได้เท่านี่...ส่วนเธอนั้นก็กลายเป็นคนที่สายตาสั้นเอาแต่คบคนนั้นที่ใกล้ตัว หวังว่าสักวันนึงเธอจะเผลอพร่ามัวมามองฉัน  คนที่ไกล...ก็พอแล้ว(cr.สายตายาว Sugar Eyes)



      เหนิงนั่งมองโทรศัพท์มือถือในมือแล้วอมยิ้มเล็กๆ  มันไม่ใช่โทรศัพท์แพงเป็นแค่โทรศัพท์กากๆที่เล่นเน็ตไม่ได้  มองดูแล้วไม่คู่ควรกับลูกคุณหนูอย่างเธอเลยสักนิดแต่มันมีค่าอันยิ่งใหญ่มากสำหรับเธอ  เรื่องราวทั้งหมดมันเกิดขึ้นนานแล้วถ้าจะให้เล่าจริงอาจจะต้องย้อนกลับไปไกลถึงตอน ม.ปลายเทอมสุดท้าย  ตอนที่เธอยังเป็นเธอคนเดิมอยู่ในช่วงชีวิตที่วุ่นวายกับปัญหาครอบครัว

      "ไปไหนกันดีวะเหนิง"ต้น เพื่อนซี้ของสาวห้าวถาม

      "ไม่รู้  แล้วแต่มึงดิ  กูไม่ค่อยอยากกลับบ้านว่ะกูเหงา"เหนิงเอ่ยออกมาด้วยความเบื่อหน่ายดันแว่นตาขึ้นให้รับกับหน้าเพื่อจะได้มองทางสะดวก

      "งั้นมึงไปผับกับกูป่ะคืนนี้  กูอยากไปดิ้นว่ะ"ชายหนุ่มชวน  อันที่จริงต้นก็ไม่ได้ชวนเหนิงครั้งนี้ครั้งแรก  เธอไปกับมันมาหลายรอบแล้วจนเชื่อใจมันได้ว่าจะไม่รุ่มร่ามด้วยถ้าเธอเมา  แต่อย่างเธอที่ได้ฉายา "คอขวดยังยอม" มีหรือจะเมาจอดง่ายๆ  ดีไม่ดีไอต้นซะอีกที่เธอต้องเป็นฝ่ายดูแล

      "แล้วแต่มึง  เจอกันที่เดิม 2ทุ่มละกัน  กูกลับไปเก็บของก่อน  วันนี้แม่งเหนื่อย"


      ..........................


      ณ  ผับย่านใจกลางเมือง  เสียงดนตรีดังกระหึ่มล้อมรอบจนหูอื้อ  เหนิงยกแก้วกระดกพรวดเดียวหมด  หันมองผู้คนมากมายรายล้อมยืนเต้นกันราวกับแมงเม่าหลงแสงสี  วันนี้เธอไม่อยากคิดอะไรให้มันมากความเพราะเพิ่งทะเลาะกับพ่อมาเรื่องเข้ามหาลัย  เธออยากเข้าคณะศิลปศาสตร์แต่พ่ออยากให้เข้าคณะบริหารโดยให้เหตุผลสิ้นคิดว่าจะได้มาช่วยบริหารบริษัทพ่อต่อไปได้  เหนิงรู้ว่าพูดอะไรไปพ่อคงไม่ฟัง  พ่อไม่เคยฟังเธออยู่แล้ว  มีแต่งานเท่านั้นที่พ่อสนใจมาตั้งแต่เธอยังเด็กแม้แต่แม่ก็ทนพ่อไม่ได้ต้องขอหย่าหนีหน้าไปเมื่อ5ปีก่อน  นั่นล่ะมั้งสาเหตุที่ทำให้เธอกลายเป็นคนเสเพลชอบเที่ยวชอบเมา  กินเหล้าได้เหมือนน้ำเปล่าเพื่อให้ลืมบ้านที่ไม่สมควรเรียกมันว่าบ้าน

      "เฮ้ยเหนิงมาเต้นกันหน่อยสิวะ  มาทั้งทีนั่งซึมอะไรอยู่ได้"ต้นเดินขาปัดๆเข้ามาดึงตัวเพื่อนสาวในชุดเสื้อกล้ามกางเกงขาสั้นสีดำทั้งตัวให้ออกมาเต้น  เหนิงยิ้มให้มันตามมารยาท  ลุกออกไปเต้นด้วย...เป็นแบบไอต้นมันก็ดีนะไม่ต้องมาคิดอะไรให้ชีวิตมันวุ่นวาย  อยากสนุกก็สนุกเลย  นี่สิอิสระ...เหนิงคิด  แต่อย่างว่า  เธอไม่ใช่สาวเท้าไฟไม่ได้ชอบเต้นสุดท้ายก็จบลงที่กลับมานั่งหยิบขวดเหล้าเทใส่แก้วมาละเลียดต่อ  แต่เธอรู้สึกต่างออกไป  รู้สึกเหมือนรสชาติเหล้ามันเปรี้ยวขึ้นแปลกๆ  กว่าจะรู้ตัวว่าเจอเข้ากับอะไรก็หน้ามืดเวียนหัวแทบไม่มีสติแล้ว


      ..........................


      "...รอบนี้มึงทำงานดีนี่ได้เด็กใส่แว่นมาด้วยตรงสเป็คเฮียเลย  เฮียถือว่ามึงใช้หนี้เฮียหมดแล้วกัน  แล้วก็นี่  เอาไปกินหนมนะ"เสียงแหลมๆพร่าๆดังมาจากปากผู้ชายที่เธอไม่รู้จักเบาราวกับอยู่ไกลแสนไกลแต่อีกเสียงที่ตอบมันกลับทำให้เธอรู้ได้ว่าไม่ได้ฝัน

      "ครับเฮีย  ขอบคูณนะครับที่ไม่เอาเรื่องแม่ผมที่ไปติดโต๊ะบอลเฮีย"เสียงต้นดังชัดเจนเหมือนกระซิบข้างหูยังไงอย่างนั้น  เหนิงหน้าชาไม่คิดว่าเพื่อนที่คบกันมานานจะกล้าหักหลังเธอง่ายๆอย่างนี้  เธออยากเอ่ยปากด่าแต่ร่างกายกลับหนักอึ้งไปหมดเหมือนถูกดูดติดไว้กับพื้น  แต่ครู่เดียวตัวเธอก็ลอยขึ้นและจบลงด้วยการถูกวางนั่งพิงกำแพงเย็นๆ

      ร่างทั้งร่างเสียวซ่านแปลกๆโดยเฉพาะที่กลีบร่องสาวกับหัวนมเม็ดเป่ง  เหนิงพอจะรู้ว่าความรู้สึกนี้มันคืออะไร...ยาปลุกเซ็กซ์แน่ๆถึงเธอจะไม่เคยโดนมาก่อนก็เถอะแต่ยาที่ทำให้เสียวไปทั้งตัวจนอยากจะล้วงนิ้วช่วยตัวเองให้รู้แล้วรู้รอดแบบนี้จะเป็นอย่างอื่นไปได้ยังไง

      "เฮียมาแล้วๆ  อาหมวยของเฮีย  น่ารักจริงๆคนนี้สมกับที่ไอ้ต้นขอต่อรองถึงสองแสน  ไม่ต้องกลัวนะเป็นเมียเฮียน่ะอยู่สบายไปทั้งชาติ"เสียงแหลมสูงพูดไม่ชัดเป็นเอกลักษณ์ทำให้เหนิงบอกได้เลยว่าไอ้เฮียหื่นกามนี่คงแบกเธอมาหลังห้องน้ำคนเดียวแน่ๆ

ฟืด!!

      เสียงรูดซิปดังขึ้น  เหนิงอยากขัดขืนใจจะขาดอยากเตะผ่าหมากมันสักทีแต่ร่างกายไม่ยอมฟังคำสั่ง  มิหนำซ้ำพอรีมฝีปากได้สัมผัสกับแท่งเปียกๆคาวๆกลับยิ่งทำให้เธอเงี่ยนแทบคลั่ง  รู้สึกได้เลยว่าร่องเนื้อในกางเกงกำลังหลั่งเมือกเยิ้มๆออกมาจนแฉะ
 


      "อะไรเนี่ยแม่เสือยิ้มยากอย่างแกยิ้มกับเขาเป็นด้วยเหรอ"แพรวาถามเพื่อนร่วมก๊วนแล้วต้องแอบกัดต่อ "มองโทรศัพท์โทรมๆนี่แล้วยิ้มหรือว่าเจ้าของโทรศัพท์จะเป็นแฟนแกวะ"

      "อ้าวแพร พูดจาวอนโดนเตะละ  เงียบไปเลยนะแกน่ะ"เหนิงตื่นจากภวังค์  ตอนนี้มันไม่เหมือนตอนนั้นแล้ว  เธออุตส่าห์ทำเลสิกตาถอดแว่นออกเพื่อให้ตัวเองดูสวยขึ้นเผื่อจะได้พิชิตใจชายในฝันได้

      "จ้าๆ  จะมาบอกว่าเขาเตรียมของกันครบหมดละ  ไปขึ้นรถได้แล้วแกทะเลรออยู่"แพรวาพูดอย่างตื่นเต้นดึงมือเพื่อนสาวให้ไปหากลุ่มคนสองสามคนที่กำลังยืนคุยล้อมรถกันอยู่  เหนิงรีบยัดโทรศัพท์ใส่กระเป๋ากางเกงกลัวชายหนุ่มในกลุ่มสาวๆจะเห็นเข้า

      "เอ้าสาวๆ  ขึ้นรถกันได้แล้ว  พี่เอาเงินชมรมมาเลี้ยงทั้งค่าเที่ยวทั้งที่พักแล้วเพราะงั้นพวกเราต้องมาเป็นนางแบบให้พี่ด้วยนะ"ชายหนุ่มผู้เป็นเจ้าของทริปเอ่ย  เหนิงมองสบตาเขาด้วยสายตานิ่งเฉยชั่วขณะแต่ในใจสั่นสะท้านจนอยากหันหน้าหนี  เขานี่แหละคือชายในฝันของเธอจริงๆ  ขนาดว่ายอมขัดใจพ่อทิ้งใบสมัครเรียนบริหารมาเข้าคณะศิลปศาสตร์นี้เพื่อให้ได้เจอเขาอีกครั้งเลยก็ว่าได้

      ประตูรถปิดไล่หลังเมื่อผู้ร่วมเดินทางขึ้นกันครบทุกคน  รถตู้ส่วนกลางของชมรมเคลื่อนตัวออกจากมหาลัยมุ่งตรงสู่ทะเลในทันที  รถออกมาได้ไม่นานสาวๆก็เริ่มดำเนินรายการจับเข่าคุยกันอย่างออกรส  ต่างคุยกันเรื่องหนุ่มๆไม่ก็เรื่องชุดว่ายน้ำที่เตรียมมาใส่อวดเรือนร่างต่อหน้าช่างกล้องหนุ่มผู้แสนดีคนนี้ด้วย     เหนิงกำลังนั่นนิ่งมองออกไปนอกหน้าต่างปล่อยใจให้ล่องลอยไปอยู่เพลิน  จู่ๆเพื่อนผู้แสนน่าเตะก็พาเธอกลับมาสู่โลกความจริง

      "นี่เหนิง  แกก็คิดเหมือนกันใช่ป่าว"ฝนถามทำเอาเหนิงงงกับเพื่อนสาวสุดติ๊งต๊อง  ไม่รู้ว่ากำลังพูดเรื่องอะไรกันอยู่

      "มีอะไรฝน"

      "โถ่! แกไม่ได้ฟังเลยนี่หว่า"ฝนทำงอนก่อนจะยอมเปิดปากเล่าเพื่อหาพวกต่อ "แกก็รู้ว่าฉันเป็นโรคนอนไม่ค่อยหลับประจำเลยแอบเอายานอนหลับแม่มากิน  ฉันว่าหลับให้สนิทไว้ก่อนยังไงก็ดีกว่ามาเพลียเอาตอนเช้าใช่ป่ะ  แกคิดเหมือนกันใช่ป่ะ"

      "ที่แกนอนไม่หลับไม่ใช่เพราะกลางวันเอาแต่นอนรึไงล่ะ"เหนิงถามตรงประเด็นเล่นเอาสาวๆฮาครืนกับเรื่องจริง  สาวฝนหน้าแดงมองค้อนเพื่อนสาวหน้านิ่งแล้วทำงอนใส่ทุกคน

      "เชอะ!  แม้แต่แกก็ไม่เข้าข้างกันเลย  รู้งี้คุยให้พี่เนเข้าข้างยังดีกว่าอีก"

      "ไม่ต้องเลยยัยขี้เซา  เห็นตอนเราติวหนังสือกับเพื่อนทีไรหลับเป็นคนแรกตลอด"เนหัวเราะเหลือบมองสาวหน้าหมวยผ่านกระจกมองหลัง  เหนิงเหลือบมองตาเขาเงียบๆสังเกตุเห็นว่าเขาเลื่อนสายตาจากฝนไปมองมายด์อย่างมีความหมาย  เธอปวดใจไม่น้อยที่เพื่อนสาวผู้น่ารักสดใสและเปี่ยมไปด้วยความเป็นกุลสตรีที่สุดในกลุ่มได้รับความสนใจจากชายในดวงใจเธอขนาดนี้  อันที่จริงเหนิงรู้มาตลอดตั้งแต่เข้ามาใหม่ๆแล้วว่าเนชอบมายด์  ก็เขาเล่นถ่ายแต่รูปเพื่อนสาวคนสวยของเธอตลอดตอนกิจกรรมเฟรชชี่  มีมายด์ที่ไหนต้องเห็นเนคอยป้วนเปี้ยนอยู่แถวนั้นด้วยทุกที  มายด์ก็ดูจะสนใจเขาอยู่  ถึงจะเป็นในแบบชอบถูกถ่ายรูปมากกว่าเชิงชู้สาวแต่สุดท้ายมายด์ก็ตกลงเป็นนางแบบส่วนตัวให้เขา

      เรื่องนี้เป็นช่วงก่อนที่เหนิง  ฝน  แพร  จะได้มาเป็นเพื่อนกับมายด์ซะอีก  อันที่จริงเหนิงไม่เข้าใจตัวเองด้วยซ้ำว่ามาสนิทกับมายด์ได้ยังไงทั้งที่คอยตั้งแง่กับเพื่อนสาวคนนี้มาตลอดเพราะหึงหวงในตัวเน  ถึงอย่างนั้นเหนิงก็เกลียดมายด์ไม่ลง  มายด์ไม่ได้ทำอะไรผิด  ไม่ได้เล่นหูเล่นตากับเนเลยด้วยซ้ำ  ความสัมพันธ์ที่มีทั้งหมดคือช่างกล้องกับนางแบบเท่านั้น  ถ้าจะโทษคงต้องโทษที่เธอแสดงออกไม่เก่งเองว่าชอบเขามากแค่ไหน  ไม่มีเสน่ห์พอจะดึงดูดใจเขาให้หันมาสมใจคนทางนี้ได้...ถ้ามีโอกาสให้เธอได้เป็นของเขา  เธอจะไม่เสียใจพร้อมทำทุกอย่างเพื่อให้เขามองแค่เธอคนเดียวให้ได้แน่นอน

      "อ้าวพี่เน  มองฝนอย่างนี้คิดอะไรกับฝนรึเปล่าเนี่ย"แพรวาสาวน้อยช่างแซวได้ทีกัดชายคนขับรถเข้าให้ทำเอาฝนหน้าแดงกำ

      "ไม่แน่หรอกนะแกพี่เนอาจชอบใครสักคนในกลุ่มเราก็ได้ถึงได้เอาใจสารพัดอย่างนี้"มายด์หัวเราะร่วนร่วมอำกับเพื่อนด้วยอีกคน  หารู้ไม่ว่าสายตาสาวๆทั้งกลุ่มแอบชำเลืองมองมาที่เธอแล้วอมยิ้มส่วนเหนิงเลิกสนใจบทสนทนาชวนหงุดหงิดนั่นทันทีหันกลับไปมองวิวภายนอกต่อ  จินตนาการให้เธอมากับเนเพียง2ต่อ2

      รถตู้มาจอดนิ่งสนิทอยู่หน้าบังกะโลริมทะเล  เหนิงลงมาจากรถมองบังกะโลหลังใหญ่ด้วยความพอใจ  มันเป็นบังกะโลสองชั้นยกพื้นชั้น1ขึ้นสูงไม่ให้ลมทะเลพัดเอาทรายเข้ามาข้างในได้  ที่ชั้นหนึ่งเป็นห้องกระจกโล่งๆมีโทรทัศน์  โซฟาไว้ดูหนังอยู่มุมหนึ่ง  เค้าท์เตอร์บาร์สำหรับอาหารและเครื่องดื่มอีกมุมหนึ่ง  และโต๊ะรับประทานอาหารตัวใหญ่ตั้งเด่นอยู่ใกล้ๆดูมีพื้นที่ใช้สอยมากมาย "สาวๆขึ้นไปเลือกห้องกันตามสบายเลยนะ  ห้องอยู่ชั้น2  อยู่ได้ห้องละ2คนนะ  ส่วนกระเป๋าเดี๋ยวพี่ยกไปให้เอง"เนบอกก่อนจะพาตัวจมหายเข้าไปในรถตู้อีกครั้ง

      "ให้ช่วยป่ะ  ของพวกหนูมันหนักนะ"เหนิงเข้ามาทัก  อยากจะช่วยเบาแรงเขาบ้างเพราะเธอรู้ว่าสาวๆต่างขนของกันมาเต็มอัตราทุกคน

      "ไม่เป็นไรเหนิง  ของแค่นี้เองพี่ยกได้"เนยิ้มให้ทำให้เหนิงทำตัวไม่ถูกได้แต่ผละออกมาเงียบๆ 

      เหนิงได้อยู่ห้องเดียวกับเพื่อนสนิทปากร้ายของเธอตามคาด  แพรวาดูจะตื่นเต้นเอามากๆที่ได้มาทะเล  มันก็ไม่น่าแปลกเพราะพ่อกับแม่ของเพื่อนสาวคนนี้ก็เป็นนักธุรกิจแบบเดียวกับเธอ  จะมีเวลาสักครั้งพาลูกสาวลูกชายเที่ยวคงยาก  มันทำให้เหนิงเข้าใจแพรวาดีกับความรู้สึกเหงาแม้เพื่อนสาวคนนี้จะไม่เคยแสดงถึงความเหงาหงอยออกมาให้เห็นเลยสักครั้งก็ตาม  ถึงอย่างนั้นนี่มันก็ออกจะมากไปหน่อย  ถึงขนาดว่าพอเข้าห้องมาปุ๊บก็เห็นเพื่อนสาวเปลี่ยนชุดเป็นกางเกงยีนขาสั้นกับเสื้อยืดสีฟ้าเข้ารูปเตรียมออกลุยทะเลพร้อมแล้ว "แกไปลงทะเลกันเลยมั้ย  หาดอยู่แค่นี้เอง"แพรวาชวน 

      "เออๆ  ไปก็ไป  ไปชวนยัยฝนยัยมายด์ด้วยดีกว่าจะได้ไปกันให้หมด"เหนิงออกความเห็นทั้งที่ใจอยากอยู่ในบังกะโลพักผ่อนมากกว่า

      "นั่นสิ...เออว่าแต่แกมีแฟนแล้วเหรอ"

      "เปล่า  อะไรของแกเนี่ย"เหนิงเหล่มองเพื่อนสาว  ชักระแวงซะแล้วว่าแพรไปได้ยินอะไรมา

      "ก็เห็นจ้องโทรศัพท์เครื่องเก่าๆนั่นอยู่ตั้งนานสองนาน  เรียกก็ไม่ได้ยินอย่างกับละเมออะไรอยู่  พอเข้าไปหาใกล้ๆก็เห็นแกยิ้ม  อย่างนี้ไม่เรียกว่าอาการของคนมีความรักรึไง"แพรวาวิเคราะห์ออกมาเป็นฉากๆซะจนเหนิงขนลุก  นี่ถ้าอยู่ด้วยกันอีกหน่อยคงปิดความลับกับยัยนี่ยากแน่ๆ "บอกมาซะดีๆแอบคบใครอยู่"

      "เปล่าซะหน่อย  แกก็เดามั่วเลอะเทอะไปเรื่อย  ไปตามยัยมายด์กับยัยฝนกันดีกว่าไป"เหนิงตัดบท  รู้ว่าเพื่อนสาวยังสงสัยและคงไม่ยอมเลิกราง่ายๆแน่ถ้าไม่ได้รู้ความจริง  ยังไงก็คงมีแต่จะต้องบ่ายเบี่ยงไปแบบนี้เรื่อยๆเท่านั้น  แพรวาจ้องเพื่อนร่วมห้องชั่วครู่ก่อนจะเลิกสนในดึงตัวเหนิงออกไปชวนเพื่อนสาวอีกสองคน

      สุดท้ายเหนิงก็จับพลัดจับผลูออกมากับเพื่อนๆจนได้แม้จะแค่นั่งหลบแดดเฝ้าของให้อีกสามสาวอยู่ริมหาด  ไม่ได้ลงไปเล่นน้ำด้วยก็ตาม  เหนิงออกจะเสียดายอยู่หน่อยๆที่ชวนนายพี่เนมาด้วยแล้วแต่เจ้าตัวมัวสาละวนอยู่กับการจัดห้องว่างห้องหนึ่งให้กลายเป็นสตูดิโอไว้ถ่ายภาพพวกเธอในวันรุ่งขึ้น  ไม่รู้ว่าตั้งใจจะจัดสตูเอาไว้รอถ่ายใครกันแน่  คิดแล้วก็หงุดหงิดอยากเข้าไปกระชากคอถามจริงๆ  คิดไปคดมาสาวน้อยนิสัยห้าวก็ต้องเลิกคิด  กลัวจะฟุ้งซ่านไปกันใหญ่เพราะยังไงไอ้พี่เนก็คงไม่มีวันได้ดอกฟ้าอย่างยัยมายด์ไปเป็นแฟนแน่ในเมื่อคุณพ่อสุดที่รักของยัยนี่หวงลูกสาวซะยิ่งกว่าอะไรดี

      "แก  ชั้นร้อนว่ะ  กลับก่อนนะ  เดี๋ยวเอาพวกโทรศัพท์ไปเก็บให้"เหนิงอาสา  ยังไงก็ไม่คิดจะลงไปเล่นน้ำทะเลตอนช่วงบ่ายๆอย่างนี้อยู่แล้วเลยคิดจะกลับไปนอนพักให้สบายใจ  ตื่นมาจะได้สดชื่นหน่อย

      เหนิงเดินมาถึงบ้านพักบังกะโลหลังงามในไม่ช้า  จัดการวางของทั้งหลายเอาไว้บนบาร์อาหารเตรียมขึ้นไปนอนเปิดแอร์เย็นๆแต่ก็ต้องสะดุดเท้ากับเสียงอะไรบางอย่างที่ดังออกมาจากห้องน้ำ  มันเหมือนเสียงคนร้องครางด้วยความเจ็บปวด  เหนิงตกใจรู้สึกเป็นห่วงเนขึ้นมาทันที  ไม่แน่เขาอาจจะล้มหัวฟาดพื้นอยู่ในห้องน้ำก็ได้  เธอถลาตัวกำลังจะเคาะประตูห้องน้ำอยู่แล้วเมื่อได้ยินเสียงร้องดังขึ้นมาอีกหน่อย
 
      มื้ออาหารในวันนี้เป็นไปอย่างสนุกสนานต่างคนต่างคุยกันเรื่องถ่ายแบบในวันรุ่งขึ้นส่วนเหนิงเองกลับเงียบรอลุ้นให้ทุกคนตักแกงส้มกันอย่างใจจดใจจ่อ  อาจเป็นเพราะโชคหรือฝีมือทำอาหารของยัยมายด์ทำให้แกงส้มถูกกินจนหมดแล้วหมดอีก  ไม่นานนักสามสาวหนึ่งหนึ่มก็เริ่มง่วงซึมตามระเบียบ

      "โอย  อิ่มจัง  ง่วงด้วย  งั้นพี่ขอตัวไปนอนก่อนนะ  พี่อยู่ห้องสตูเรียกได้ตลอดเลยนะ"พี่เนพูดทิ้งท้ายก่อนจะขึ้นไปนอน  ส่วนสาวๆเห็นว่าตัวเองง่วงจนเก็บจานกันไม่ไหวก็ลุกจากโต๊ะบ้าง

      "แก  ไปนอนกันเถอะ  จานค่อยเก็บล้างก็ได้"แพรวาชวนเพื่อนร่วมห้องเข้านอน 

      "ไม่เป็นไรแก  เดี๋ยวฉันเก็บเอง  แกไปนอนเถอะยังไงพรุ่งนี้ฉันก็ถ่ายแบบคนสุดท้ายอยู่แล้วเก็บจานก่อนค่อยนอนคงไม่มีปัญหา"

      "อือ  ตามใจแก  ฉันไม่ไหวแล้ว  ไปนอนก่อนนะ"แพรวาทิ้งเพื่อนสาวหมวยให้จัดการเคลียร์โต๊ะคนเดียว  เหนิงรอเวลาให้ทุกคนนอนหลับไปด้วยการเก็บโต๊ะฆ่าเวลากระทั่งทุกอย่างเงียบลงและเธอเก็บโต๊ะเสร็จ

      สาวห้าวหน้าหมวยค่อยเดินย่องขึ้นบันไดไปยังห้องสตูของพี่เนทันที  ดวงใจน้อยๆเต้นระรัวกลัวก็กลัวอยากก็อยาก  ถึงจะรู้ว่าเรื่องที่จะทำต่อไปมันออกจะล่วงล้ำความเป็นส่วนตัวมากเกินไปแต่พอคิดว่าได้อยู่กับชายคนที่เธอรักแล้วกลับรู้สึกดีอย่างน่าประหลาด

      เหนิงแง้มประตูห้องสตูเข้าไปมองดูห้องที่จัดเอาไว้สำหรับถ่ายแบบ  มีทั้งลูกโป่งสวรรค์  ฉากกั้นสีขาว  ลูกบอลชายหาด  เดรียมเอาไว้สำหรับทำเป็นฉากถ่ายแบบส่วนชายหนุ่มรุ่นพี่นอนหลับอุตุอยู่บนฟูกหนาที่มุมเล็กๆของห้องเท่านั้น  เธอเข้าไปนั่งข้างๆเขามองใบหน้าตอนหลับด้วยแววตาอ่อนโยน  ชายคนนี้แหละคือทุกสิ่งที่เธอปรารถนาและมอบชีวิตใหม่ให้กับเธอ  "พี่เน  เหนิงคิดมานานแล้วว่าจะตอบแทนพี่เรื่องคืนนั้นยังไง  ตอนนี้เหนิงรู้แล้วว่าพี่อยากให้เหนิงทำอะไรกับพี่"
       
/>ถ้าใครได้ดูอีสเตอร์เอ้กของผมก็ถือว่าท่านโชคดีมากเพราะนั่นเป็นต้นฉบับที่ผมยังไม่ได้แก้ไขอะไรเลยทั้งนั้นส่วนฉบับนี้มีแก้ไขนิดหน่อยและเร่งปั่นให้ทันสิ้นปี  OVAเป็นเรื่องสั้นของเหนิงก่อนที่เนจะได้พลังพิเศษมา  เป็นเรื่องที่ตอบคำถามว่าทำไม....นั่นแหละครับตอบคำถามในบทนำเกี่ยวกับเหนิงและตอบคำถามว่าทำไมเหนิงยอมง่ายนัก  จะบอกให้เลยว่าในบทนำเหนิงโดนมนต์ไปก็แค่ส่วนหนึ่งแต่อีกส่วนหนึ่งลึกๆในใจเหนิงก็อยากทำให้คนที่ตัวเองรักอยู่แล้วด้วยเหมือนกันครับ  เอาเป็นว่าไม่พูดต่อมาก  สุขสันต์วันปีใหม่และขอให้สนุกกับเรื่องที่ผมเขียนมาเพื่อเป็นของขวัญวันปีใหม่สำหรับทุกท่านด้วยนะครับ


ตอนต่อไป


อักขระวิเศษ  บทนำ

อักขระวิเศษ  บทที่1

อักขระวิเศษ  บทที่2

อักขระวิเศษ  บทที่3

อักขระวิเศษ  บทที่4

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

มาใหม่แล้วเย้ ๆ ส่งท้ายปีเก่าเลย ขอบคุณครับ

สวัสดีพี่ใหม่ครับ จริงๆก็อยากจะลงเรื่องวันนี้นะ แต่ไม่ทันอะ ก็ดีครับสมเหตุสมผลดี
ป.ล. เหยดดดด มีการวางแผนการ

สวัสดีปีใหม่ครับไรท์เตอร์
ขอบคุณสำหรับตอนใหม่ อิอิ

สวัสดีปีใหม่ครับ เป็นตอนที่ลุ้น และสนุกมากครับ

สวัสดีปีใหม่ครับ เนื้อเรื่องส่วนเฉพาะตัวละครก็สนุก น่าติดตามไปอีกแบบครับ
ขอบคุณครับ

มาส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่กันเลย ขอบคุณครับ อ่านแล้วเหมือนๆจะเขียนอีกเรื่องคู่กันได้เลยครับ น่าสนใจมากๆๆ

สุขสันต์วันปีใหม่เช่นกันครับ จะรอนะครับ

ที่มาที่ไปที่ลึกซึ่ง มันเยี่ยงนี้นี่เอง::Hmmm::
ขอบคุณครับ

 ::Glad::OVA ด้วย เรื่องนี้จะร้ายกาจไปถึงไหนนี่

 ::Orz::ของขวัญส่งท้ายปี สวดยอดไปเลย

ขอบคุณครับ ที่มาที่ไปอย่างนี้นี่เอง
ว่าแต่ OVA แปลว่าอะไรหรือครับ

โอ้ว สวัสดีปีใหม่ล่วงหน้านะครับ^^มีไซด์สตอรี่ด้วยอ่านเพลินๆกันไป  ขอบคุณครับ

ถึงว่าทำไม่เหนิงรู้ว่าน้ำสลัดทำมาจากอะไรเคยแบบกินแล้วสินะ

มาส่งท้ายปี แบบนี้ต้องขอตอนพิเศษยาวๆๆซะแล้ว