🧡 XONLY 🧡

จะเสียหรือเสียว

สวิงกลางงานเลย

อ้างจาก: Oumale เมื่อ กุมภาพันธ์ 10, 2025, 10:22:24 ก่อนเที่ยง
เนื่องจากเรื่องนี้แปลถึงตอนจบแล้นนะครับ ผมจึงอัพเพิ่มอีกตอนเป็นกรณีพิเศษเช่นเคย

แล้วก็ โปรโมชั่นกลุ่มลับเนื่องในโอกาสที่แปลจบ

อสูรพลิกฟ้า จาก 90 บาท เหลือ 50 บาท

สัปประยุทธ์ จาก 150 บาท เหลือ 100 บาท

เข้าทั้งสองกลุ่ม 150 บาทนะครับ

โปรนี้จะอยู่ยาวจนถึงสิ้นเดือนเลย
----------------------------------------------------------------

รวมนิยายทั้งหมด

สัปประยุทธ์ทะลุฟ้า NTR (ทั้งหมด 35 ตอนจบ)
บทที่ 1 จุดจบอันเลวร้าย
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=289806.0
บทที่ 2 จุดเริ่มต้นความอัปยศ
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=290054.0
บทที่ 3 ทาสราคะ กู่ซวินเอ๋อร์
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=290316.0
บทที่ 4 บุปผางามกลางหมู่มาร
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=291040.0
บทที่ 5 ซวินเอ๋อร์คาวโลกีย์
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=291294.0
บทที่ 6 เสี่ยวอีเซียนยอมจำนน
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=291632.0
บทที่ 7 สองสาวงามลากคันไถ
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=292197.0
บทที่ 8 ทาสกามที่สมบูรณ์แบบ
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=292706.0
บทที่ 9 การตัดสินใจของไฉ่หลิน
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=293690.new#new
บทที่ 10 ไฉ่หลินและเซียวเซียว
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=293691.0
บทที่ 11 แม่ลูกในห้วงตัณหา
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=294665.0
บทที่ 12 งานแต่งงานแสนสุข
อ่าน : กำลังอ่าน
บทที่ 13 คืนเสียบริสุทธิ์ของบุตรสาว
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/7/2568)
บทที่ 14 ห้องหอระเริงกาม
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/8/2568)
บทที่ 15 น่าหรันเหยียนหรานและหยุนหยุน
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/9/2568)
บทที่ 16 อาจารย์และศิษย์กลายเป็นทาส
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/10/2568)
บทที่ 17 เบิกทวารศิษย์อาจารย์
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/11/2568)
บทที่ 18 ความลับเหล่าหญิงงาม
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/12/2568)
บทที่ 19 น่าหรันเหยียนหรานประสบเคราะห์
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/1/2569)
บทที่ 20 คืนแรกของน่าหรันเหยียนหราน
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/2/2569)
บทที่ 21 ทาสคนต่อไป จื่อเหยียน!!
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/3/2569)
บทที่ 22 จื่อเหยียนสิ้นท่า
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/4/2569)
บทที่ 23 บทเรียนของจื่อเหยียน
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/5/2569)
บทที่ 24 จื่อเหยียนยอมจำนน
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/6/2569)
บทที่ 25 ทาสคนสุดท้าย หยาเฟย
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/7/2569)
บทที่ 26 โสเภณีมืออาชีพ
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/8/2569)
บทที่ 27 การค้าของหยาเฟย
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/9/2569)
บทที่ 28 งานประมูลทาส
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/10/2569)
บทที่ 29 งานประมูลทาส 2
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/11/2569)
บทที่ 30 งานประมูลทาส จบ
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/12/2569)
บทที่ 31 บทลงโทษที่น่าอับอาย
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/1/2570)
บทที่ 32 บทลงโทษที่น่าอับอาย 2
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/2/2570)
บทที่ 33 บทลงโทษที่น่าอับอาย จบ
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/3/2570)
บทที่ 34 จุดจบที่เลวร้ายที่สุด ต้น
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/4/2570)
บทที่ 35 จุดจบที่เลวร้ายที่สุด ปลาย
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/5/2570)

-----------แปลจบแล้ว-------------

เนื้อหาในเว็บผมจะอัพเดทให้เดือนละตอนนะครับ ทุกวันที่หนึ่งของเดือน ส่วนในกลุ่มลับจะอับลงทุก 1-3 วันจนกว่าจะทันต้นฉบับ
ใครอยากเข้ากลุ่มลับสามารถแอดมาพูดคุยได้ที่ FB : Art atowai 
ค่าเข้า 150 บาทราคาเดิม และอ่านได้ล่วงหน้าแบบไม่ต้องรอนาน
[/size]

--------------------------------------------------------------------------------------------

บทที่ 12 งานแต่งงานแสนสุข
   
     ไม่กี่วันต่อมา ขณะที่เซียวเหยียนกำลังออกสำรวจ โดยไม่คาดคิด เขาพบซวินเอ๋อร์กำลังช่วยชายชราผู้มีใบหน้ารุงรังและเดินโซเซอยู่ที่ชายป่าของอาณาเขตที่ห่างไกล
   
     เซียวเหยียน "ซวินเอ๋อร์ เขาเป็นใคร?"
   
     ซวินเอ๋อร์กล่าวอย่างกังวล "พี่เซียวเหยียน มาช่วยเร็ว เขาเป็นผู้อาวุโสคนสุดท้ายที่เหลืออยู่ของตระกูลโบราณ เขาถูกคนตระกูลหุนตามล่า แต่สุดท้ายก็สังเกตเห็นรหัสลับที่ข้าทิ้งไว้ก่อนจะตามมาสมทบที่นี่"
　　
     เซียวเหยียนอุ้มชายชราขึ้นมาโดยไม่พูดอะไร และรีบตรงไปที่สวนสมุนไพรของเสี่ยวอีเซียนทันที
　　
     ซวินเอ๋อร์อยู่ตามด้านหลังไปครึ่งก้าว มองดูร่างที่องอาจของคนรักของนางด้วยสีหน้าเศร้าหมอง ตระกูลโบราณของพวกนางมีผู้อาวุโสที่ชื่อว่า 'กู่โม่' อยู่จริง ๆ แต่เขาเสียชีวิตด้วยน้ำมือของตระกูลหุนไปแล้ว และคนที่สังหารเขาก็คือตาแก่ที่เซียวเหยียนแบกอยู่ ซ้ำร้ายระหว่างมาที่นี่ชายชราคนนี้ก็เอาแต่บรรเลงกามกับนางตลอดทาง!!

     ในมดลูกของนางไม่ทราบว่ามีเชื้อชั่วของเฒ่าอัปลักษณ์ผู้นี้อัดแน่นอยู่มากน้อยเพียงไร แค่จะยืนตรงต่อหน้าเซียวเหยียนก็ต้องใช้เรี่ยวแรงแทบทั้งหมดประคองตัว สาเหตุที่นางให้เซียวเหยียนนำหน้าไปก็เพราะกลัวว่าอดทนตอดรัดไม่ไหว เผลอปล่อยน้ำขาวข้นหล่นออกมาจากหว่างขาให้เจ้าตัวสังเกตเห็น

     "อา...."

     ไม่ทันขาดคำเดินไปได้หนึ่งก้าว ซวินเอ๋อร์ก็หลุดเสียงร้องพร้อมกับหยาดน้ำกามที่ทะลักลงมาตามต้นขา


------------


     เสี่ยวอีเซียนดำเนินการฝังเข็มให้ชายชราอยู่พักใหญ่ จากนั้นจึงเตรียมใบสั่งยาให้ภายหลัง ใบหน้าของกู่โม่ค่อย ๆ เปลี่ยนจากซีดเซียวเป็นสีเลือดฝาด เขาประสานมือเข้าหากันพลางกล่าว

     "ขอบคุณหมอนางเซียนที่ช่วยรักษาข้า ท่านมีความสามารถมากเสียจนข้านึกไม่ถึงว่าจะเป็นแค่เด็กสาวรุ่นเยาวน์ คนเฒ่าคนแก่เช่นข้ารู้สึกละอายนัก นี่สินะ...คลื่นลูกใหม่ไล่คลื่นลูกเก่า โลกพัฒนาไปเร็วเหลือก่อน ยังดีว่าคุณหนูของข้ามีพรสวรรค์เป็นเลิศ เรื่องบนเตียง...อะแฮ่ม เรื่องวรยุทธ์ก็ไม่เป็นสองรองใครเช่นกัน"　　
   
     ซวินเอ๋อร์อุทานร้อนตัว "ลุงโม่!!"
　   
     กู่โม่แสร้งเมินและถอนหายใจ "ยามที่ลุงโม่ของเจ้าเร้นกายไปฝึกตน คุณหนูพึ่งเกิดได้ไม่นาน บัดนี้นางเติบใหญ่จนล้นมือ...อะแฮ่ม เติบใหญ่เป็นสาวสะพรั่ง ข้าเสียใจที่ไม่ได้ดูแลนางให้ดีกว่านี้ ตอนที่ทราบข่าวจากจดหมายของท่านประมุข ต่อให้รีบกลับมาก็ไม่ทันการแล้ว..."
   
     ซวินเอ๋อร์รีบเข้าประเด็น "ท่านพ่อบอกอะไรท่านในจดหมาย?"　　
　   
     กู่โม่ "ท่านประมุขกล่าวว่า...ให้ข้ารีบกลับตระกูลทันที หากมีอะไรเกิดขึ้น ให้ข้ารับตำแหน่งประมุขคอยดูแลตระกูลชั่วคราว เมื่อถึงเวลาอันเหมาะสม จึงจะส่งต่อให้คุณหนูอย่างเป็นทางการ"
　   
     เอ่ยจบ เขาก็หยิบตราประทับซึ่งมีตัวอักษรโบราณสลักไว้ในแขนเสื้อออกมา
   
     ซวินเอ๋อร์คุกเข่าลงอย่างรวดเร็วและทำการคำนับ "ซวินเอ๋อร์คารวะท่านประมุขกูโม่"
　　
     กู่โม่พูดอย่างเร็วรี่ "คุณหนู อย่าได้สุภาพไป ตระกูลของเราผ่านการสูญเสียมามากและจำเป็นต้องฟื้นฟูเป็นการด่วน ไม่ใช่ว่าข้าต้องการอำนาจนี้ ทว่าคุณหนูยังเด็กเกินไป ยากต่อการควบคุมคนส่วนใหญ่ อนิจจา พูดถึงตระกูลแล้ว...น่ากลัวว่าจะไม่มีใครจำตาเฒ่าไม่ใกล้ฝังอย่างข้าได้..."
   
     ซวินเอ๋อร์ "เมื่อมีคนมากความสามารถอย่างลุงโม่อยู่ในตระกูล ซวินเอ๋อร์ก็รู้สึกสบายใจขึ้นมาก"　　
　   
     กู่โม่หัวเราะเยาะตน "ข้าเก็บตัวอยู่ลำพังมานานปี สามารถฝ่าทะลุเทพยุทธ์เจ็ดดาวได้ หากได้เสียสละชีวิตเพื่อตระกูล ตอนตายก็จะไม่รู้สึกอับอายเมื่อได้พบบิดาเจ้า"
　　
     จากนั้นเขาก็หันไปหาเซียวเหยียนและกล่าวต่อ "คุณชายเซียวเหยียน ในฐานะผู้เฒ่าผู้แก่คนหนึ่ง ขอเรียกเจ้าว่าเซียวเหยียนคงไม่รังเกียจกระมัง?"
   
     เซียวเหยียนประสานมือคำนับ "ผู้น้อยมิบังอาจ"
　   
     กู่โม่ "สหายน้อยเซียวเหยียน ข้ามาที่นี่ความจริงยังมีคำขออันเห็นแก่ตัวอีกประการหนึ่ง"
   
     เซียวเหยียน "ผู้อาวุโส อย่าได้เกรงใจ เชิญท่านพูดออกมา"
　   
     กู่โม่ "ท่านประมุขว่าไว้ในจดหมายว่าสหายน้อยเซียวเหยียนและคุณหนูของข้ารักใคร่กลมเกลียว ทั้งยังมีสัญญาหมั้นหมาย ท่านประมุขอยากให้พวกเจ้าแต่งงานกันหลังจบศึก เจ้าคิดเห็นเช่นไรสหายน้อย?"
   
     เซียวเหยียนไม่คาดคิดว่ากู่โม่จะเอ่ยถึงการแต่งงานของเขากับซวินเอ๋อร์ จึงไม่ทราบว่าสมควรตอบอย่างไรในทันที
   
     กู่โม่ "ข้าได้ยินเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างเจ้ากับราชินีเมดูซ่าเช่นกัน ข้ามิใช่คนหัวโบราณ ในเมื่อต่างคนต่างมีวาสนา ไฉนจึงไม่ตบแต่งกันทั้งหมดให้สิ้นเรื่องสิ้นราว"　　
　　
     เซียวเหยียน "ไม่...หามิได้ ผู้เยาวน์คนนี้ตกต่ำลงเป็นแค่มหาราชันยุทธ์ ข้าจะคู่ควรกับซวินเอ๋อร์อย่างยังไง?"
　　
     ได้ยินดังนั้น กู่โม่พลันตบโต๊ะและตะคอกเสียงดัง "เหลวไหล!! เจ้าสูญเสียพลังฝีมือแล้วจะเป็นไร!! ไม่ช้าก็เร็วเจ้าย่อมฟื้นฟูมันกลับมาได้ เจ้าลืมไปแล้วหรือว่าตัวเองเป็นลูกหลานของเซียวเซวียน ทั้งยังได้รับคำสั่งเสียจากท่านอดีตประมุขกู่หยวน?"
　　
     เซียวเหยียน "นี่...เรื่องนี้..."
   
     เขาจำได้ว่าสัญญากับกู่หยวนว่าจะดูแลซวินเอ๋อร์ไปตลอดชีวิต
　   
     กู่โม่ถอนหายใจและกล่าวว่า "ถ้าวันหนึ่งตระกูลหุนโจมตี ข้าพร้อมใจสละชีวิตเพื่อปกป้องพวกเจ้าทุกคน ข้าเพียงอยากเห็นคุณหนูเป็นฝั่งเป็นฝาเพื่อให้ดวงวิญญาณของผู้ที่ล่วงลับหมดห่วงก่อนข้าจะตาย มีแค่เท่านี้...เจ้าเป็นลูกผู้ชาย จะพยายามหลบเลี่ยงไปไย?"

     เซียวเหยียนจ้องมองดวงตาที่เปี่ยมล้นด้วยความรักของซวินเอ๋อร์ก่อนจะตัดสินใจ
   
     "ข้าต้องถามความเห็นของไฉ่หลิน ถ้านางยินยอม พวกเรามาแต่งงานกัน"
   
     "ข้าไม่คัดค้าน"
   
     ทันใดนั้นเสียงอันเยือกเย็นของไฉ่หลินก็ดังมาจากนอกอาคาร ...

　　
--------------------


   
     เมืองไร้นามแห่งนี้อาบไปด้วยแสงสีและการตกแต่งอันตระการตา มันเป็นวันมงคลของเซียวเหยียน ผู้นำพันธมิตรเหยียน สำหรับการแต่งงาน
   
     นับแต่พวกเขาพ่ายแพ้แก่ตระกูลหุน ทั้งตระกูลต่างดิ้นรนเอาชีวิตรอด ยากนักที่จะมีช่วงเวลารื่นเริง
   
     เซียวเหยียนมองไปที่จื่อเหยียนที่กำลังกินและดื่มโดยที่งานยังไม่เริ่ม เขายิ้มอย่างช่วยไม่ได้และบีบหน้าของสาวน้อยพร้อมกล่าว "ทั้งวันมีแต่กินแล้วก็กิน เจ้าไปหิวโซมาจากไหน?"
　　
     ระหว่างที่เคี้ยวขนมอบจากสมุนไพรระดับสูง จื่อเหยียนก็พูดงึมงำ
   
     "พี่ซวินเอ๋อร์ยกโต๊ะนี้ให้ข้าเป็นพิเศษ เจ้าไม่มีสิทธิแตะต้อง แม้ว่าเหล้ายาอาหารพวกนี้จะมีฤทธิ์แรงไปสักหน่อย แต่ก็อร่อยมาก ข้าจะกินทั้งหมด...อืม ทำไมจู่ ๆ ภาพก็เบลอ หรือว่าข้าจะเมาแล้ว?"
　　
     เซียวเหยียน "ให้น้อย ๆ หน่อย ใครจะอยากได้อาหารของเจ้า? ว่าแต่เจ้าเห็นหยุนหยุนและน่าหรันเหยียนหรานรึเปล่า?"
　　
     จื่อเหยียน "โอ้ พวกนางบอกว่าตัวเองไม่ค่อยสบาย ดังนั้นพวกนางขอไม่ร่วมงานมงคลของเจ้าในคืนนี้"
　　
     ร่องรอยความเหงาแวบขึ้นมาในดวงตาของเซียวเหยียน เรื่องบางเรื่อง การไม่มีบทสรุปก็คือบทสรุปที่ดีที่สุด
　　
     อย่างไรก็ตาม เขาไม่อาจลืมเลือนจูบนั้นในเทือกเขาสัตว์อสูรได้...หญิงสาวผู้อ่อนโยนภายในแต่เข้มแข็งภายนอก สตรีผู้นั้นเคยกล่าวเอาไว้ 'ถ้าข้าเสียความบริสุทธิ์ ข้าจะฆ่าเจ้า'  ทั้งที่พูดแบบนั้น แต่นางก็เขย่งเท้าขึ้น โอบแขนรอบลำคอของเขา และช่วงชิงริมฝีปากของเขาไป
   
     นั้นคือจูบแรกของนางกับเขา เป็นจุมพิตที่ไม่มีวันลืมลง
　　
     ฆ้องและกลองสร้างเสียงดังสนั่นดึงสติให้เซียวเหยียนกลับสู่ความเป็นจริง เขาตบแก้มเรียกความฮึด เก็บงำอดีตไว้ข้างใน คืนนี้ตนเป็นเจ้าบ่าว มิอาจทำให้เจ้าสาวของตนต้องผิดหวัง
　　
     เซียวเหยียนจดจำร่างอันงามสง่าทั้งสี่คนท่ามกลางฝูงชนได้อย่างรวดเร็ว แม้นว่าเป็นงานวิวาห์ ไฉ่หลินก็ยังแสดงนิสัยอันเด็ดเดี่ยวและพาลูกสาวของนางมาด้วย ขนบธรรมเนียมและกฎเกณฑ์ใด ๆ ล้วนไม่ต่างจากเศษกระดาษในสายตาของนาง
　　
     ด้านซวินเอ๋อร์ นึกไม่ถึงว่านางจะพาเสี่ยวอีเซียนมาข้างเคียง เขาไม่รู้ว่านางโน้มน้าวนางเซียนผู้รักความสงบให้ออกหน้าออกตาได้ยังไง
   
     หญิงงามที่แต่งกายเฉิดฉันได้แย่งชิงความเจิดจรัสทั้งหมดจากบรรยากาศโดยรอบจนมัวหมองลงถนัดตา แม้กระทั่งดวงจันทร์ที่สองสว่างจากท้องนภายามราตรีก็ยังหม่นแสง แน่นอนว่าเซียวเหยียนล้วนกระจ่างแจ้งว่าสตรีทั้งสี่งดงามปามใด เขาไม่อาจไม่ยอมรับ และพวกนางยิ่งงดงามขึ้นไปอีกเมื่ออยู่ในชุดอาภรณ์ที่เลิศหรู ทั้งยังแฝงความเย้ายวนเล็กน้อยแบบไม่ตั้งใจ?
   
     พวกนางทั้งสี่สวมชุดลูกไม้เนื้อผ้าบางเบาคล้ายคลึงกัน เพื่อที่จะไม่กลบรัศมีผู้อื่น ไฉ่หลินและซวินเอ๋อร์ใส่ชุดแต่งงานแบบเดียวกัน เซียวเซียวแต่งกายด้วยชุดสีแดงสดและเปี่ยมสีสัน ในขณะที่เสี่ยวอีเซียนสวมอาภรณ์สีฟ้าอันเรียบง่ายราวกับนางเซียนที่ตัดขาดจากโลกภายนอก
   
     เพื่อสอดคล้องกับธรรมเนียมของเผ่ามนุษย์งู เสื้อท่อนบนของเซียวเซียวจึงค่อนข้างเปิดเผย แต่ไม่ว่าสาวน้อยจะพยายามแค่ไหน นางก็ไม่อาจคับเน้นส่วนโค้งเว้าได้ดีเท่ามารดาของนาง แต่ก็ดึงเอาเสน่ห์แรกแย้มจากเด็กหญิงที่ใกล้จะผลิบานกลายเป็นบุปผาที่มีความงามอันแท้จริงในเร็ววัน
   
     เซียวเหยียนผุดเสียงหัวเราะ เมื่อไม่กี่วันก่อนเซียวเซียวสัญญากับเขาว่าจะสร้างความประหลาดใจให้ แน่นอนว่าถ้าตัดภาพลักษณ์ที่เหมือนพยายามเป็นผู้ใหญ่อย่างเต็มฝืน ต้องยอมรับว่านางงดงามยิ่ง โดยเฉพาะเสื้อผ้าที่เปิดเผยสัดส่วนอันหาได้ยาก กระโปรงสั้นที่แสดงช่วงเอวเด่นชัด เซียวเซียวนับวันยิ่งสวยสดไม่ต่างจากมารดา
   
     เหล่าบุรุษในเมืองจ้องมองพวกนางตาไม่กระพริบ ยกเว้นไฉ่หลินที่มักจะแต่งกายเปิดเผยอวดโฉมทรวดทรงไร้ที่ติอยู่เสมอ ซวินเอ๋อร์นั้นหายากที่จะสวมเสื้อผ้าเบาบางขนาดนี้ ไม่ต้องเอ่ยถึงเสี่ยวอีเซียนที่แทบจะไม่มีรอยยิ้มบนใบหน้า รูปร่างของนางกลับเด็ดดวงไม่แพ้สาวงามล่มเมืองทั้งสองแต่ประการใด
   
     และที่หายากยิ่งกว่าคือใบหน้างามหมดจดของทั้งสี่กำลังย้อมไปด้วยสีแดงระเรื่อจนชวนให้มึนเมา ประหนึ่งมะเขือสุกที่คั้นออกเป็นน้ำ ด้วยพวงแก้มที่แดงปลั่งและรูปโฉมที่ไม่มีใครเทียบได้ ย่อมไม่ใช่เรื่องแปลกที่จะดึงดูดสายตาคนทั้งเมืองมาไว้ในจุดเดียว
   
     เซียวเหยียนไม่ได้สนใจเรื่องนี้เท่าไร มันไม่ใช่หน้าที่ของเขาที่จะกำหนดว่าสตรีควรแต่งตัวเช่นไร ถึงจะถูกมองก็ใช่ว่าจะมีส่วนใดส่วนหนึ่งบนร่างของพวกนางสึกหรอ แต่ที่น่าตกใจคือบุตรีของเขาที่เติบโตมาได้อย่างยอดเยี่ยมโดยแท้ ดูเหมือนในอนาคตเขาจะไม่อาจใกล้ชิดนางได้อย่างสนิทสนมดั่งเก่า ในอดีตพวกเขาพ่อลูกมักถูกเนื้อต้องตัวกันเป็นเรื่องปกติ นี่หรือความประหลาดใจที่นางบอกว่าจะแสดงให้เขาดู?
   
     เซียวเหยียนหารู้ไม่ว่าความประหลาดใจอันแท้จริงก็คือทั้งไฉ่หลิน ซวินเอ๋อร์ เซียวเซียว และเสี่ยวอีเซียน พวกนางล้วนมี 'แท่งหรรษา' เสียบอยู่ภายใน และเต็มไปด้วยอารมณ์ที่ร้อนผ่าวสุดแสน จนถึงกับต้องสวมกางเกงในหนาพิเศษเพื่อไม่ให้ของเหลวซึมออกมา... 　　
　　
     กระทั่งเซียวเซียวที่เป็นเด็กไม่ประสีประสาก็ยังอับอายจนไม่กล้าเงยหน้า นางไม่ได้สวมกระโปรงยาวเหมือนคนอื่น ถ้าพ่อของนางเห็นเข้า นางมีแต่ต้องแก้ตัวว่าตนเองฉี่ราดกระมัง
　　
     ทั้งสี่คนก้าวอย่างเชื่องช้ามายืนประกบเซียวเหยียนไว้ตรงกลาง ก่อนจะโค้งคำนับกู่โม่ผู้เป็นเจ้าภาพในงาน
　　
     พวกเขาจุดธูปและอธิษฐาน ใบหน้าของกู่โม่เอ่อล้นด้วยความสุข คิ้วและดวงตาฉายแววใจดีราวกับคุณปู่ผู้อบอุ่น
   
     เซียวเหยียนคำนับให้ไฉ่หลินเป็นคนแรก ทันทีที่ไฉ่หลินคำนับตอบ นางก็สัมผัสถึงแรงสั่นอันบ้าคลั่งของ 'แท่งหรรษา' ในร่องแคบของนาง นางจ้องกู่โม่อย่างเดือดดาลและส่งสัญญาณบอกเขาว่าอย่าให้มันมากเกินไป แรงอาฆาตส่งผ่านออกมาจากตาคู่สวย แต่นางก็ไม่อาจเอาชนะความต้องการทางเพศของเผ่างู จนเกือบจะร้องครางออกมา เคราะห์ดีว่าเซียวเซียวรู้ตัวและเอื้อมมือปิดปากมารดาไว้ได้ทัน ทำให้ไฉ่หลินสงบใจได้นิดหนึ่ง
　　
     ครั้นเห็นภรรยาของตนทำตัวแปลก ๆ เซียวเหยียนพลันถามด้วยความเป็นห่วง "เป็นอะไรไป?"
　　
     ไฉ่หลินหอบหายใจก่อนจะกล่าวเสียงแผ่ว "คืนนี้ข้าอารมณ์ดี คงจะเผลอดื่มสุรามากไป ไม่ต้องกังวล"
　　
     เซียวเหยียนคิดในใจว่านางคงดื่มเยอะอย่างที่ว่า มุมปากถึงคล้ายมีคราบน้ำย้อยออกมา จากนั้นเขาก็หันกายไปคำนับซวินเอ๋อร์
　　
     ซวินเอ๋อร์เห็นตัวอย่างจากไฉ่หลินแล้ว นางจึงก้มตัวอย่างระมัดระวัง แต่แรงสั่นในช่องคลอดของนางกลับเพิ่มขึ้นอย่างกะทันหัน กู่โม่แสยะยิ้มบนใบหน้า เขาเร่งการทำงานของ 'แท่งหรรษา' ไปที่ความแรงสูงสุด ทุกครั้งที่นางเจอลูกไม้นี้นางจะสะท้านจนยืนไม่ไหว แต่ก่อนที่ร่างงามจะทรุดตัวลงกับพื้น ดวงตาอันฉับไวและมือที่ปราดเปรียวของเสี่ยวอีเซียนก็คว้าเอวซวินเอ๋อร์ได้อย่างทันท่วงที ป้องกันไม่ให้นางเผยด้านที่น่าละอายออกมาอย่างเฉียดฉิว
　   
     เซียวเหยียนถามอย่างสงสัย "เจ้าก็ดื่มเหมือนกันรึ?"
　   
     ซวินเอ๋อร์ "ข้าเองก็ตื่นเต้น จึงดื่มกับพี่ไฉ่หลินเพื่อให้ใจเย็นลง"
　   
     เซียวเหยียนรับคำ "อืม" และไม่คิดอะไรมาก
   
     ปกติซวินเอ๋อร์ไม่ใช่คนชอบดื่ม แต่เพื่อความกลมเกลียวในครอบครัว การให้นางสังสรรค์กับไฉ่หลินถือเป็นการสร้างความสนิทสนมชั้นดี
　   
     

ชอบๆ

ทุกคนบอกประหม่า ดื่มให้เจ้าบ่าว
ว่าแต่ เจ้าบ่าวจะหลับก่อนทุกคนรึเปล่า

กลางงานแต่งก็ไม่ละเว้น

 

สาวงามหลายคนเลย

  ขอบคุณครับ

งานแต่ง หรืองานรุมโทรม

ไม่รอดแน่ งานแต่ที่เจ้าบ่าวไม่ได้แอ้ม

ท้องแน่เลยงานนี้

D
สุดยอด

เล่นเหมา3กลางงานแต่งซะแล้ว