« เมื่อ: พฤศจิกายน 05, 2018, 12:31:04 am »
คอร์สเจ้าสาว part-3
คุยกันก่อนเริ่มเรื่อง:
ตอนนี้ตอนแรกว่าจะไม่ซ่อน แต่มีสมาชิกท่านหนึ่งคอมเมนต์ให้เอกโทรมาช่วยชีวิตนุ่นหน่อย ผมเลยปิ้งไอเดียเสริมขึ้นมา อย่างไรก็ตามส่วนที่ปิดไว้เป็นส่วนที่ไม่มีสาระสำคัญอะไรกับโครงหลักและในตอนนี้ด้วย แต่อยากตอบแทนเพื่อนสมาชิกที่คอมเมนต์มาเชียร์ให้เอกโทรมาเท่านั้น ส่วนผลก็อย่างที่เห็นๆ(คราวนี้โทรศัพท์ช่วยไม่ได้) อย่างไรก็ตามส่วนเป็นส่วนที่เพิ่มมาทีหลังจริงๆจึงอาจจะไม่กลมกลืนไปกับเรื่องเดิมเพราะแต่งแบบรีบๆและเพิ่มมาทีหลัง ดังนั้นไม่ได้อ่านอาจจะทำให้เนื้อเรื่องดูเนียนดีกว่าก็ได้ ไม่เหมือน part1 ที่ผมซ่อนจุด peak ของตอนไว้ ไม่อ่านไม่กระทบกับทั้งหมด แต่อดดูฉากเสียวของพระ-นาง
เริ่มเรื่อง:
น้องกายยังคงตั้งหน้าตั้งตาดำเนินกิจกรรมที่เขาอ้างว่านี่คือ ”คอร์สว่าที่เจ้าสาว” สำหรับเรายังแอบสงสัยว่ามันใช่จริงอย่างที่เขาบอกเหรอ
น้องกายยังคงคลอเคลีย ร่ายท่วงท่าพม่ารำทวนจู่โจมเข้าใส่นุ่นน้อยจู่โจมจากข้างหน้าอยู่พักใหญ่ เรายังหลืบเห็นปลายทวนมันลอดโผล่จากโหนกนุ่นน้อยขึ้นมาเป็นจังหวะ สลับกับกดส่วนปลายของกายน้อยลงตรงแก่นกายเราที่ปิดบังด้วยกางเกงในผ้าบางตัวจิ๋วนั้น มือก็ลูบไล้วนไปทั่วร่างกายของเราที่ไม่เกร็งร่างกายเป็นระยะๆ ด้วยความเสียว ปากของน้องกายก็ป้วนเปี้ยน ไล้ เลีย ดูด ระหว่างยอดภูเขาสองลูก บ้างก็เลยไปถึงคอบ้าง จักกะแร้บ้าง ติ่งหูบ้าง เราไม่รู้เลยว่าใครเป็นนายของแขนของเราตอนนี้ แทนที่เราจะปัดป้องเพื่อรักษาสมบัติชิ้นสำคัญของเอก กลับกลายเป็นว่ามันดันไปแปะที่ตะโพกของน้องกายคล้ายๆว่าจะเป็นการให้จังหวะเสริมการโยกเข้าออกภายนอกกางเกงนั้น ตอนนี้ในห้องไม่มีใครแล้ว เราเผลอครางคำรามในลำคอจนแทบแหบแห้ง กล้ามเนื้อทั้งร่างเราไม่รู้ว่าถูกควบคุมด้วยสมองส่วนไหนแล้ว ทำไมมันตอบสนองขัดแย้งกับสิ่งที่เราสั่งการมันได้ขนาดนี้
เราหลืบมองนาฬิกาอีกชั่วโมงเศษ ระฆังจะหมดยกล่ะ ทนอีกนิดน่า แต่น้องกายขยับมายืนอยู่ข้างเตียง แล้วตะแคงหัวเราให้เผชิญหน้ากับเจ้าหนอนตาเดียว เหมือนมันซบตาเชื้อเชิญให้มาลองชิมดูหน่อยไหม กลิ่นแก่นกายกลางตัวของน้องกายหอมอ่อนๆ ชุ่มไปด้วยเมือกใส ที่มันตั้งตระหง่านตั้งฉากกับตัวน้องกายห่างจากปากเราไม่ถึงเซ็นต์ มันค่อยๆขยับเข้าหาเราทีละนิดๆ ทั้งๆที่น้องกายยังยืนอยู่ที่เดิม ใช่แล้ว หัวเราตะหากที่ขยับหา น้องกายประคองหัวเราให้ขยับไปหา กลิ่นที่สะอาดหอมอ่อน ๆ จนอยากจะกลืนกินไปทั้งตัว เจ้างูตาเดียวมันพยายามค่อยๆเคลื่อนแทรกผ่านริมฝีปากอย่างช้าๆ กรามของเรามันเหมือนอ้าออกอย่างกับระบบอัตโนมัติซึ่งถูกควบคุมโดยสัญชาตญาณเบื้องลึกของสาววัยเจริญพันธ์ุ สมองเราชักสับสน งุนงงกับ อะไรกันปากเราไม่ฟังคำสั่งเราแล้วเหรอเนี้ยะ
ปากก็ซู๊ดซ๊าด เร่งเร้าประหนึ่งเป็นโค๊ชข้างสนาม แถมสอนวิธีขยับลิ้นอย่างเป็นจังหวะ ส่วนมือขวาของกายเริ่มตะปบเข้าที่โหนกนุ่นน้อย แล้วมันค่อยค่อยคืบไต่อย่างกับปู ค่อยแทรกขอบกางเกงในคลานเข้ารูของมัน มันคลานเข้าไปได้เพียงขาเดียวเท่านั้น ก้ามมันเหมือนหนีบ บีบคลึงๆ ส่วนที่ติ่งนูนยื่นออกมาของนุ่นน้อย มันเหมือนจะสนุกและมีความสุขกับรูที่มันพบ เจ้ารูปูน้อยเหมือนจะหรรษากับการมาเยี่ยมเยียนครั้งนี้ หดขยายล้อเล่นกับนิ้วที่ล่วงล้ำเข้ามา แถมฉีดน้ำหยอกล้อกับเจ้าขาปูนั้นอีกต่างหาก
“ตื้ดดดดด ตื้ดดดดด ” เสียงโทรศัพท์สั่น หรือนี่จะเป็นเสียงที่สวรรค์ส่งมาช่วยให้เราหลุดพ้นจากความทรมาน อย่างน้อยก็ซื้อเวลาพักให้น้ำเพื่อบรรเทาอาการเสียวลงได้
<<ซ่อนตรงนี้>>
น้องกายใจดีช่วยหยิบโทรศัพท์ที่มีเสียงเรียกเข้าจากในกระเป๋าให้เผื่อว่าจะเป็นบุคคลที่จำเป็นต้องรับด่วน หน้าจอแสดงชื่อว่า “คุณสามีหล่อมาก” ที่เอกเอาไปเมมชื่อในบัญชีโทรศัพท์เรา น้องกายคืนอิสรภาพให้ปากของเรา เขาสาวก้นถอยออกห่างจากปากเรา พร้อมเอามือกดรับสายแล้วยื่นให้เรา เมื่อชำเลืองเห็นว่า ”คุณสามีหล่อมาก” โทรเข้ามา แต่สิ่งที่แสดงออกทางสายตามันเหมือนมีแผนอะไรสักอย่าง แต่มือของเขายังคงทำงานปกติ
เราอึ้งกับสิ่งที่เกิดขึ้น ตอนนี้รู้แล้วว่ามันไม่ใช่เสียงสวรรค์ แต่เป็นสัญญาณจากนรกชัดๆ ไม่รู้จะพูดว่าอะไรดี ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่ไม่ค่อยจะดีใจที่เอกโทรหา แม้เสียงนี้จะทำให้สติเรากลับคืนมาพอสมควร แต่ความกระสันเสียวมันกลับเพิ่มขึ้นทวี
“นุ่น … นุ่น ” เราไม่รู้ว่าเอกเรียกชื่อเราครั้งที่เท่าไหร่
“อะ... อะ... เอก” เราพึ่งทักกลับครั้งเดียว หลังจากที่เอกทักมาหลายรอบ
“นุ่นไม่สบายรึเปล่า”
“เอ่ออออ อืมมมม ชะ ชะ ช่าย นิ นิด หน่อยยยยย” เราตอบอย่างกระท่อนกระแท่นขณะที่น้องกายกระหน่ำส่งนิ้วกลางล้วงเข้าไปในโพรงนุ่นน้อยถี่ขึ้น เราเริ่มเอามืออีกมือปัดป้องเหนี่ยวรั้งแขนน้องกายเอาไว้ เพื่อชะลอการบุก แต่ไม่เป็นผล
“ซีดดดดดด ” เราเผลอส่งเสียงหลุดออกจากปากโดยไม่คิด
“เป็นอะไรอะนุ่น”
“นุ่นเผ็ดดด นำ้ปลา หวะ..หวะ..หวาน” เราโกหกหน้าตาเฉย ทั้งๆที่อยากจะบอกว่า”เสียวมาก เอกช่วยนุ่นด้วย” แต่ไม่เห็นประโยชน์หากพูดประโยคนั้นออกไป
“แล้วนวดเป็นไงบ้างล่ะนุ่น”
“โอ คะ คะ เค ว้าย!!!... ดะ ดะ ดี” น้องกายจู่โจมด้วยปากที่ปทุมถันเรา เหมือนจงใจแกล้งให้เกิดความเสียวเพิ่มขึ้นระหว่างคุย
“เมื่อไหร่เสร็จล่ะนุ่น”
“ชะ..ชะ..ชั่วโมง นะ..นะ..หนึ่ง” เราฝืืนตอบเอก ในขณะที่ร่างกายส่วนล่างและส่วนกลางโดนโหมกระหน่ำเล้าโลมอย่างไม่ปราณีความเสียว
“เอกว่าพอเถอะ เหมือนนุ่นไม่ค่อยสบายเลย”
“จ จ จะ จ้ะ”เราตอบส่งๆ เพื่อจะได้จบการสนทนา
“กิน....” เสียงไม่เต็มประโยคที่เอกพูดมา
“ตุ๊บบบ… ” เสียงโทรศัพท์ของเราหล่นลงไปกระแทกพื้น จนชิ้นส่วนปุ่ม home หลุดกระเด็น
ซึ่งเป็นจังหวะเดียวกับน้องกายดูดแล้วเลีย ดูดแล้วกัดที่ปทุมถันของเรา เขี่ยแล้วแทง แทงแล้วควัก ควักแล้วคว้าน ควานแล้วหมุนที่โพรงนุ่นน้อยแม้จะมีกางเกงในตัวจิ๋วขวางกั้นความสนุกของเขา ซึ่งนี่เป็นสาเหตุหลักที่ทำให้นุ่นเสียวจนมือไม้อ่อนแรงจนรั้งโทรศัพท์ไว้ในมือไว้ไม่อยู่ร่วงหล่นกระแทกพื้นอย่างแรง จนไม่สามารถรับสายเอกที่โทรเข้ามาอีกหลายรอบ
<<สิ้นสุดการซ่อน>>
น้องกายยิ้มที่มุมปากเพื่อแสดงความพึงพอใจเมื่อเห็นอาการนุ่นน้อยตอบรับนิ้วที่เข้าไปเยี่ยมเยียน ก่อนน้องกายจะจับเราพลิกมานอนคว่ำอย่างง่ายดายโดยไม่มีท่าทีขัดขืนจากเราสักเพียงน้อยนิด แล้วน้องกายก็ใช้ปากดูดจากด้านหลัง แอบแง้มกางเกงในด้านหลังของเราทั้งๆที่เรายังไม่อนุญาตสักนิด ใช้ลิ้นจู่โจมไปที่รูก้น ในขณะที่น้องกายน้อยได้พักอาการกำหนัดลงบ้าง แต่นุ่นน้อยนี่ซิ โดนตอดเบาๆด้วยการลูบไล้เฉียดไปมา ทั้งโดนดูดเลียหนักๆ ทั้งควานสำรวจ ทั้งประจันหน้ากับกายน้อยที่มีเพียงกางเกงในตัวจิ๋วกั้นขวางไว้ ตลอดสองชั่วโมงนี้ยังไม่ได้พักยกเลย
ตอนนี้ก็เช่นก้ัน ส่วนนิ้วกลางของน้องกายเริ่มกดเน้นๆ สอดเข้าไปในร่องนุ่นน้อยเหมือนพยายามเจาะให้กางเกงในขาดเพื่อเปิดทางให้ล่วงล้ำให้ได้แล้ว ก้นเริ่มส่ายตามจังหวะปากของน้องกาย นุ่นน้อยสั่นระริกเหมือนจะดีใจได้ออกสู่อิสระภาพ เราเริ่มได้ยินเสียงกางเกงในเราขาดขาดแขวกเบาๆแล้ว เริ่มรู้สึกว่านิ้วของน้องกายมาโดนนุ่นน้อยผ่านรูกางเกงในแล้ว และถ้ำของนุ่นน้อยตอบรับกับการมาเยือน ภายในเหมือนจะเต้นเป็นจังหวะ นิ้วน้องกายเริ่มลอดผ่านรูขาดนั้น ทะลุสุดจนโคนนิ้วถึงกลีบนุ่นน้อย น้องกายรับรู้ได้แน่นอนว่าการตอดรัดเป็นจังหวะของนุ่นน้อย น้องกายเกี่ยวนิ้วงอควาน ล้วงอยู่สักพัก ก่อนที่น้องกายจะโถมทับเราจากข้างหลัง ส่งหัวเจ้ากายน้อย ไปชวนนุ่นน้อยเล่นอีกรอบ ทั้งสองจูบกันแบบแนบชิดหลังจากเคยทำความรู้จักกันมาแล้วเมื่อสองสามเดือนก่อน ส่วนหัวของกายน้อยพยายามลอดรูที่ถูกฉีก หัวของกายน้อยยังรั้งอยู่ที่รูอยู่ แต่ก็เพียงพอจะเมาท์ทูเมาท์กับนุ่นน้อย ขาที่เราเผลออ้าออกตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ เหมือนเป็นใจให้กายน้อยเข้าไปลึกๆกว่านั้น เรารู้สึกถึงหัวที่ดันทะลุแตะข้างในโพรงถ้ำ แต่มันไปขนาดไหนเราก็ไม่รู้ แต่เรายังรู้สึกถึงผ้ายืดหยุ่นบางเบาของกางเกงในตัวจิ๋วนั่นอยู่ สักพักน้องกายก็กระซิบข้างหูเราว่า “พี่นุ่นครับ ผมขอกางเกงในตัวนี้เป็นที่ระลึกได้ไหมครับ” เราไม่ตอบอะไร มีเพียงก้นที่ลอยโด่งขึ้น เป็นการเชื้อเชิญให้ถอดเอาเอง เรารู้สึกทุกสัมผัสที่กางเกงในที่ถูกรูดออกผ่านก้นจนไปถึงปลายข้อเท้า แล้วน้องกายก็เอามาสูดลมหายใจเข้าเพื่อซึมซับกลิ่นแห่งชัยชนะ
ตอนนั้นเราจำอะไรไม่ได้แล้ว ทำไมเราจึงตอบสนองอย่างนั้น แต่ที่แน่ๆเราครางไม่หยุดตั้งแต่เราอยู่คนเดียวในห้องแล้ว ตอนนี้อีกสิ่งที่เราไม่อาจควบคุมได้คือน้ำตามันไหลออกมาด้วยจิตใจที่รู้สึกผิดต่อเอก เมื่อวานเอกขอแทบตายเรายังไม่ให้ วันนี้มาเสร็จน้องกาย แล้วเราก็คิดไปไกลถึงถ้าเราท้องกับน้องกายจะทำอย่างไรดี จะบอกเอกอย่างไร ความสัมพันธ์ของเรากับเอกจะเป็นอย่างไร
ฝั่งน้องกายไม่ได้มองที่หน้าเราแล้ว เขาได้ยินแต่เสียงคราง คำรามในคอคำรามแหบแห้งอย่างคนมีความสุข ที่ยังหลงวังวนอยู่ในพวัง สายตาเพ่งมองไปที่ก้นก็ลอยเด่น เด้งส่ายเหมือนกำลังหาอะไรแท่งอะไรสักอย่างเข้ามาสอดใส่ในแก่นกายให้หายอยาก ภาษากายมันแสดงถึงพร้อมที่จะให้เขาสืบพันธุ์เต็มที่แล้ว ไม่ต้องเอ่ยปากขอก็พอรู้ว่า อนุญาตแน่นอน แต่ก็ต้องทำเพื่อความชัวร์
“พี่นุ่นต้องการให้ผมช่วยสอดใส่ใหม่ครับ” น้องกายเอ่ยถามตามขั้นตอน เราเบลอ มึนงง จนไม่รู้ว่าเราพยักหน้าเบาๆเพราะอะไร
ทันทีที่เห็นสัญญาณจากเจ้าของโยนีน้อยที่ลอยเด่นตรงหน้า ปากเขาเริ่มจู่โจมนุ่นน้อยอีกครั้งแต่ตอนนี้ไม่มีอะไรมาปิดบังขัดขวางแล้ว ริมฝีปากจ่อดูดติ่งแก่นกาย ลิ้นก็กวาดเลียกลีบ ก่อนจะฉกควานสอดเข้าไปข้างในให้ลึกที่สุด เพื่อไม่ให้ขาดช่วง ส่วนมือของเขาเริ่มรั้งตะโพกเราให้มาอยู่ขอบเตียงเพื่อให้สะดวกต่อการประกอบกิจ อีกทั้งยังล๊อกไม่ให้หญิงสาวตรงหน้าเปลี่ยนใจได้
ตอนนี้ก้นเราลอยเด่นทีขอบเตียงพอดี เราได้ยินเสียงคล้ายๆว่าฉีกถุงพลาสติกอะไรสักอย่าง ไม่นานนัก เราเริ่มรู้สึกถึงแท่งกายน้อยที่มานาบอยู่บนร่องก้น แล้วหัวของมันค่อยๆ กรีดเบา ๆ ตามรอยร่องก้นตามฝีเย็บมาจนถึงปากทาง ขึ้นลงๆ ล่อให้นุ่นน้อยเคลื่อนที่ตาม จากนั้นเขาบรรจงจับแท่งที่ห่อหุ่มด้วยวัสดุที่บางเพียง 0.01 mm เบอร์ 56 ผิวเลื่อมมัน เขี่ยให้ส่วนหัวมันตามกลีบนุ่นน้อย จนกลีบค่อยๆแยกออกจากกัน น้องกายค่อยๆเกร็งตะโพกดันเจ้ากายน้อยเข้าไปในนุ่นน้อยทีละนิดๆ เท่าที่รู้สึกได้มันน่าจะแตะหลุดเข้าไปครึ่งหัวแล้ว
เขามองนาฬิกาเวลายังเหลืออีกเกือบชั่วโมง ไม่จำเป็นต้องรีบเร่ง แก่นกายของเขาขยับเข้ามาทีละมิลลิเมตรเหมือนเขากำลังดื่มด่ำความสุขในทุกความกระสันซ่านที่เกิดขึ้นในทุกมิลลิวินาที เขายังคงเกร็งตะโพกเพื่อกดลำทวนให้กดเข้าไปช้าๆ เรารู้สึกถึงทุกอณูของปลายเซลล์ประสาทที่อยู่ในกลีบและในโพรงนุ่นน้อยได้ส่งสัญญาณความเสียวซ่านไปที่สมอง แม้ไม่มองด้วยตาแต่สมองก็ประมวลผลว่าส่วนหัวมันผลุบเข้าไปส่วนหัวได้เกือบทั้งหัวแล้ว
ไม่นานเซลล์ประสาทชุดเดิมกลับนำสัญญาณแห่งความเจ็บปวดอย่างแสนสาหัสดั่งแท่งนั้นเป็นไฟแผดเผาแสบร้อนตั้งแต่กลีบจนถึงโพรงของนุ่นน้อย แม้มันจะพึ่งส่งสัญญาณแห่งความสุขไปก่อนหน้าเมื่อไม่ถึงวินาทีที่แล้ว ขาของเราถีบออกไปโดยอัตโนมัติซึ่งเป็นระบบป้องกันตัวของมนุษย์ตรงเข้าไปที่หน้าท้องของน้องกายที่เพื่อป้องกันตัวเองให้หลุดพ้นจากความเจ็บปวด เรากรีดร้องด้วยความเจ็บปวดแสบร้อนสุดทน แผดเสียงดังลั่นจนถึงข้างนอก ป้าตุ้ม พี่ยีนและน้องรุ้งตกใจวิ่งเข้ามาดู สิ่งที่ทุกคนเห็นคือเรานอนอยู่ที่พื้น ในสภาพเปลือยเปล่า ภาพสุดท้ายของเราที่เห็นคือ ป้าตุ้มเข้าโอบประคองและถามว่าเกิดอะไรขึ้น เราก็แว่วเสียงน้องกายตอบในชุดใส่ผ้าคลุมอาบน้ำทำหน้างงตะลึงงันในสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้าแล้วบอกว่า “ผมไม่รู้ครับ สงสัยพี่นุ่นแพ้น้ำมันอโรมามั้งครับ” นั่นคือเสียงสุดท้ายที่ลอยเข้าโสตประสาทของเราก่อนจะไม่สามารถรับรู้อะไร
สิ่งแรกที่เห็นคือห้องวีไอพีของโรงพยาบาลทหารใกล้ๆสปาร์ เห็นป้าตุ้มนั่งเฝ้าข้างเตียงอย่างเป็นห่วง หมอสูติฯ ประเมินว่าเราต้องแอดมิดเฝ้าดูอาการแทรกซ้อนสักวันสองวัน เพื่อสังเกตอาการแพ้ที่อวัยวะเพศ ส่วนเอกก็มานั่งเฝ้าไข้เรา กุมมือเราไม่ยอมห่างตลอดทั้งคืน เราบอกเอกเพียงแค่ว่าสงสัยแพ้น้ำยาทำความสะอาดจุดซ่อนเร้นมั้ง เรื่องนี้ใครจะไปกล้าบอกความจริงว่านุ่นน้อยแพ้ถุงยางชนิดรุนแรง เดี๋ยวจะมีเรื่องยาวเอา เราก็ไม่คิดจะเอาเรื่องอะไรกับทั้งน้องรุ้งและน้องกาย ความลับนี้รู้เพียงแค่เราคนเดียวก็เพียงพอ
แต่เราไม่แน่ใจว่าเอกจะเอะใจไหมว่าอาการนี้มันคล้ายกับประสบการณ์การซุกซนเมื่อ 6-7 ปีก่อนของเราทั้งสองคน จนเราต้องนอนโรงพยาบาลสามวัน ซึ่งเป็นเหตุให้เอกไม่สวมถุงยางเลยขณะร่วมรักกันนับแต่นั้นเป็นต้นมา
คุยกันท้ายเรื่อง
-อาการแพ้ถุงยางเกิดขึ้นได้กับทั้งหญิงและชาย จริงๆแล้ว คนส่วนใหญ่ที่มีอาการแพ้จะไม่ถึงขั้นรุนแรงแบบนางเอกของเราในเรื่อง ส่วนใหญ่จะมีอาการภายหลังสอดใส่ประมาณ 6 ชั่วโมง ส่วนอาการเฉียบพลันแบบนางเอกของเรา ผมไม่แน่ใจว่าเกิดขึ้นได้จริงไหม แต่เท่าที่สืบค้นข้อมูลทางอินเตอร์เนต กรณีผู้ที่แพ้อย่างรุนแรง จะมีอาการหน้ามืด ตัวเกรงและชัก ผมจึงเชื่อว่าพอเป็นไปได้ อันนี้รอเพื่อนสมาชิกที่มีความรู้มาคอนเฟิร์มล่ะกันนะครับ
เรื่องเดิม
เรื่องสั้นคั่นรายการ
แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น
แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น
ว่าที่เจ้าสาว
<1:วันบริจาคทุนการศึกษา> แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น
<2:ถ่ายพรีเว็ดดิ้ง> แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น
แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น
<3:คอร์สเจ้าสาว> แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น
แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น
แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น
<4:วันลองชุด> แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น
<5:วันรับแหวนแต่งงาน> แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น
แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น
แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: พฤศจิกายน 10, 2018, 10:40:13 am โดย asdf4321 »
บันทึกการเข้า
แม้ว่าใครจะประเมินตัวเราให้ต่ำต้อย แต่คุณค่าของเราไม่ได้ด้อยตามไปด้วย